PAGKAIN NG MANGKUKUTUD | Kwentong Aswang | True Story JOIN Xethennial Membership: ...

Video Transcript / Subtitles:( AI generated. About AI subtitles » )

* AI ("Artificial Intelligence") subtitles on Tagalog.com are generated using "Whisper" by OpenAI (the same company that created ChatGPT and DallE2). Results and accuracy may vary.
* The subtitles do include errors occasionally and should only be used as a tool to help with your listening practice.
* You can request this website to create a transcript for a video if one doesn't already exist by clicking the "Request AI Subtitles" button below a video. Transcribing usually takes 30-40% of the length of a video to complete if there are no other videos in the queue. For example, a 21 minute video will take 7-8 minutes to transcribe.
* Running a super fast cloud GPU server to do these transcriptions does cost money. If you have the desire and financial ability, consider becoming a patron to support these video transcriptions, and the other tools and apps built by Tagalog.com

Mga puweto ni Thelmo

Mapagpalang araw sa inyo Sir Seth

Tawagin niyo na lamang po ako sa pangalang Kokoy

Isang normal na mamayan ng lungsod ng Kabankalan

Negros Occidental

Meron akong asawa at may mga magulang pa naman ako sa awa ng Panginoon

Nais ko po sanang ibahagi sa inyo

Etong karanasan noong bata palamang ako

Sa kadahilan ng gusto kong malaman ng lahat na kagaya natin

May tamang populasyon pala ang mga aswang

Sila'y nagpaparami din ayon sa dami na gusto nila

Nakakangilomang isipin pero yun ang katotohanan

Sa dami na mga karanasan ko sa mga nilalang na tinatawag ng aswang

Ay hindi ko na mabilang kung pang ilang ulit ko na nga bang

Nakasalamuha ang mga nilalang nakagaya nila

May mababangis at mapanlindang

May manloloko, may mga traidor

Kumaga, ang mga kagaya nila, kompletos, rekados na

Naranasan ko na ang makipagtagisan ng lakas sa kanila

Makipaglaban at makipagbuhatan ng kamay nun

Nasubukan ko na ring labanan ng panlindang

Nasubukan ko na rin labanan ang mga aswang sa pamamagitan ng galing nila sa panlilinlang.

At higit sa lahat,

alam ko din kung paano sila labanan

gamit ang mga kakayahang

pang-hipnotismo.

Sa totoo niyan,

sa bukiran ng mabinay po talaga ako ipinanganak,

sa namangka.

Isang tano ng aking ama samantalang ang nanay ko naman ay isang may bahay.

Lumipat lamang kami dito sa binikel dahil sa paghaanap ng maayos na kabuhayan.

Para lubos nyo pong maintindihan ng aking kwento,

sisimulan ko sa unang pagkakataon na may nakasalamuha kong ganitong nila lang.

Trese anyas pa lamang ako ay namulat na ako sa kahirapan ng aming pamumuhay.

Isang magsasaka lamang noon si tatay samantalang si nanay

na sa bahay lamang at nag-aasikaso ng lahat ng aming mga pangangailangan.

Wala pa kaming sapat na puhuna noon

para sa isang negosyo kaya

alam ko kung gaano kahirap ang maging isang simpleng magsasaka.

Na roon kapag nawawasak ng bagyo ang aming mga pananim

ay wala kaming magagawa kundi ang magsimula ulit sa una.

Ganito naman talaga ang buhay, hindi ba Sir Seth?

Hindi natin masasabing perfecto ito kapag walang pagsubok na dumadating.

Gayunpaman, palagi kong pinagdarasal na sana

maging maayos ang lahat at malampasan namin ang lahat ng ito.

Tuwing umaga,

sumasama ako kay tatay sa bukid.

Hindi para tumulong kundi para maglaro.

Mailig kasi na ako noon sa tirador at ang madalas kong pinatatamaan

ay ang mga pugad ng ibon.

Ilang pugad nang nasira ako

dahil gumagawa din ako ng munting lutoan sa sakahan kung saan naroon ng kabalig

at niluluto ko ang mga ito.

Pero kapag nakikita naman na ni tatay na naluluto ko na

ay paulit-ulit lamang niyang sinasabi na

huwag ko na umanong uuliti na mga ito.

Kapag ginagawa ako yun ay palagi akong sinasaway ni tatay

dahil sabi niya ay hindi raw magandang paglaruan ng mga pugad.

Nagagalit umano ang inahing ibon at

masisira talaga ang kanyang mga ito.

Tapos,

humahantong ang kanyang pagsaway sa akin sa pag-walk-out ko

kasi nga hindi ko naman kayang harapin ang mga bagay na

pinangangarala niya.

Lalo na't alam kong may kabuluhan naman ito.

Tatangot-tangot lamang ako

saka ako aalis nun.

Pero gayon pa man ay hindi ako nakikinig Sir Seth.

Kaya,

minsan habang nagsasaka ulit si tatay sa bukid,

nagpunta ako sa kagubatan na nasa hindi kalayuan lang naman ng aming mga sakaan.

Lakad lamang ako ng lakad hanggang sa makarating ako sa pinakapusod.

Tahimik at wala akong ibang naririnig kundi ang lagaslas ng tubig

mula sa munting talon

kung saan nangyarihan.

Kung saan naroon ang malaparaisong itsura ng batis.

Napakaraming bulaklak na humahalimuyak sa paligid.

May iba't ibang kulay at disenyo.

Hindi ko alam na may napakaganda palang batis sa gitna ng kagubatan nun.

Namasyal ako doon at pinagsawa ang aking mga mata sa magandang tanawin na ito.

Mga halimbawa,

manghang-mangha ako ng mga oras na iyon, Sir Seth.

Napakaraming paru-paro,

iba't ibang hugis na makukulay na dahon.

Sa kakalakad ko ay may nadaanan akong malaking pugad na

nakasiksik sa kalagitnaan ng isang bato.

Sinilip ko kung ano ang laman nun.

Napakunotno ako sa dami ng itlog na naroon.

Para bang tumpok-tumpok ito at hindi biro ang dami ng manok na ng itlog rito

para makaipon ng ganoon karami.

Dumampot ako ng tatlong piraso at isinilig sa bulsa ko.

Walang nagutos sakin para gawin yun pero

hindi ko maintindihan kung bakit noong mga oras na iyon ay

gusto kong manguha ng mga ito.

Hindi ko naman inaasahan na maya-maya pa

may mga taong naglakad papalapit sa nasabing pugad na iyon.

Nagtagawa ko sa isang malaking puno.

Minatyagan sila.

Base sa aking nakikita,

mukhang mayayamang klaseng tao ang mga ito

dahil sa magagarang damit na suot nila.

Pinag-uusapan nila ang tungkol sa mga naipon nilang itlog

kung paano ito i-deliver at kung saan i-bibenta.

Mas lalo akong sumiksik sa pagitan ng dalawang malaking punong kahoy na

pinagtataguan ko

dahil nakakaramdam talaga ako ng kapatid.

Pinaka-iiwasan ko na matagpuan nila at baka

malagot ako sakaling mahuli nila ako, diba?

Nagtawanan sila at sinabing

tiba-tiba umano sila sa kanilang magiging panibagong negosyo.

Kaya naman kabadong sinikap kong huwag makalikha ng ingay sa takot na

baka sakta nila ako

oras na malakas.

Oras na malaman nilang nasa gilid lamang ako at pinakikinggan sila noon.

Inutusan nila ang dalawang lalaking tantsya ko ay nasa kasing edad lamang ni tatay

nahakuti ng mga itlog.

Bago yun ay pinalagay pa muna nila sa tray ang mga ito.

Napagtantukong may marami-rami pa palang itlog at maliliit ng pugad na

natatakpan ng malalakas.

malapad na dahon sa tagong bahagi ng batuan.

Umiling ang mga ito at sinabing

iligal daw ang ginagawa ng mga taong yon.

Isa sa mayayamang lalaki ang basta na lamang naglabas ng baril

at dali-daling tinutukan ng dalawa.

Sabi pa niya,

mamili raw ang mga ito.

Mamamatay.

O, mabubuhay.

Dahil nabahag ang buntot,

bubulong-bulong na yumuko ang isa sa mga tagahakot.

Mula sa kinaroroonan ko,

narinig ko ang sinabi niya.

Kawawa na manumano ang mga taong walang kalam-alam na

pinagbentaan pala sila ng peking itlog.

Hindi naman umano-totong,

itlog ang karamihan sa mga yon,

kundi mga putol-putol na katawan ng bangkay

mula sa masipag na panging-itlog

ng mga

mangkukutod.

Napaisip ako sa aking narinig.

Ang mga mangkukutod ay

isang uri ng aswang na may pagkakahawig sa manananggal.

Yun nga lang, mas gusto nilang kumain ng mga bangkay

kesa sa buhay na tao.

Ito ay kanilang pinagpuputol-putol

at saka ipinapasok sa bibig na

animo'y isang normal na gawain lang.

Kapag nabubusog na sila,

saka naman manging-itlog ang mga mangkukutod.

Hindi naman umano-totong,

hindi naman umano-totong,

hindi naman umano-totong,

hindi naman umano-totong,

hindi para magparami kundi

para ilabas ang mga parte ng katawang

nilanta kanila.

Sinagilahan ako ng takot sa aking narinig pero

hindi na nagsalita ng lumapit ang isa sa mga leader

at tinadyakan sa likuran ang kawawang maghahakot.

Pakiramdam ko tuloy ay ako ang nasaktan dahil

umigit din ako habang nakatingin sa kanila noon.

Sa kabila ng kanilang mga pinaggagagawa,

ay wala silang kamalay-malay na

heto ako,

abala sa pakikinig sa kanila

at sa bawat sasabihin nila.

Naawang pinagmamasdan ko ang isa sa mga kargador noon.

Bumagsak siya sa lupa at pinagtutulong ang tadyakan

ng dalawa pang natitirang mayaman.

Nagganda sugat-sugat at galos ang lalaki at

nagmamakaawa na pero

hindi nila ito pinakinggan.

Iniwang lupay pay ang kawawang lalaki

sa kamuling inatupag ang kanilang mga trabaho.

Mainat nilang inilagay sa mga tray ang bawat itlog

at nilagyan pa ng label noon.

Para bang kapisado na nila yung kung anong klase ang laman nito,

kaya naman napadukot ako sa aking bulsas or set.

Dito sa amin,

may magandang paraan kami para malaman namin kung ano ang laman ng mga itlog

kapag itinapat namin ito sa liwanag.

Kapag ginawa kasi yon,

nakikita namin kaagad ang hulman ng laman sa loob nito.

Sinimulan na ang pagkakakot hanggang sa mapuno nila ang isang minivan.

Pagkatapos nun,

lumakad na ang tatlong taong abala pa din sa pagmimiting

kung saan at paano nga ba nila

i-de-deliver ang mga itlog sa palengke nang

walang kahit na sinong magdududa.

Malayo nga naman sila sa manukan

at kung may nakukuwang itlog ang mga taong ito,

ay kailangan pa ng sandamak-mak na permit para

madala ito sa merkado.

Ang buong akala ko, Sir Seth,

paghahakot ng mga itlog at mga potol na katawan ng tao lang

na hindi umanoy na sa loob ang pinagkakaguluhan nila.

Hindi ko alam na may gagawin pa pala silang

nakakagimbal na bagay na ito.

Labis kong pagsisisihan hanggat napubuhay ako.

Digla na lamang pumutok ang baril

at napagtantukong pinatay nila ang lalaking

ayaw sa kanilang ginagawa.

Pumalahaw ang isa pang tagahakot at tinangkang daluhan

ang kawawa niyang kasama pero

siya man ay tinutukan din ang baril.

At binanta ang papatayin oras na tumigil sa pagkakakot.

Sobra ang panginginig ng kawawang lalaki na tila ba

gustong-gusto na rin gumawa dahil sa takot nun.

Nakasaksi ako ng krimen sa mura kong edad.

Pinagpawisan ako ng malapot at pinanlamigan ng buong katawan.

Nakita ko kung paano na natiling dilat ang mga mata ng kawawang tagahakot

habang masaganang bumubulwak ang kanyang dugo.

Mas lalo tuloy sumama ang pakiramdam ko

dahil sa nakikita kong pulang likido na pakiwari ko ay gagapang sakin

anumang o.

Pagkakakot na ito,

nakikita ko ang mga mga lalaking

pakiwari ko ay gagapang sakin anumang oras.

Nakita ko ng magtawanan pa mga salarin saka nagtungo sa kanilang sasakyan.

Ilang sandali pa,

pinaharurot na nila ito kaya nakahinga na ako ng maluwang.

Grabe ang takot ko ng mga oras na yun Sir Seth.

Pakiramdam ko ay na unang naglaho ang aking kaluluwa

nang makita ko kung paano sila pumatay ng tao.

Hintakot akong lumabas ng aking pinagtataguan

nang mawala na sila sa aking paningin.

Hindi ko alam kung sa paanong paraan ko na ikalma ang dumadagundong kong dibdib.

Pakiramdam ko,

mamamatay ako sa labis na takot.

Pero nang matanaw ko sa may sakahan si tatay,

binago ko ang reaksyon ng mukha ko.

Hindi ako nagpahalata at nagkunwaring maayos lamang ang lahat.

Kung maaari,

ayokong malaman niyang may nangyari nun

dahil siguradong sasabunin na naman niya ako kapag nagkataon.

Palagi nilang ipinapangaral ni nanay sa akin na umiwas ako sa gulo

at huwag na makisali sa hindi ko isyo.

Marami na kasi ang napapahamak dahil dun.

Ayon pa kay nanay,

nagiging mitya ito ng buhay ng isang inosente na

nadadamay na lamang kahit wala namang kinalaman.

Lumapit ako sa kamalig na sisipol-sipol nun.

Nabutan ko si tatay na inililigpit ang alaga naming kalabaw na

halatang pagod mula sa maghapong pagsasaka.

Habang ginagawa yon, sinabi niya sa akin na iligpit na ang aming mga gamit

at uuwi na rin umano kami.

Itinatali niya na lamang ito sa isang talian na ligtas sa anumang malakas na hangin

o kahit na anupang sanga na pwedeng makasanggi sa aming alagang hayop.

Tuwang ibinalita ako sa kanya na may nakua akong iplog niya

sa isang malaking pugad sa may batis. Ayaw niya maniwala sa una

dahil imposible naman umano na magkaroon ng manok sa kagubatan.

Dagdag mo pa na walang nakatira doon at walang kahit na sino

ang magtatangkang hayaan ang kahit sino na mamasyal

dahil marami nang napapabalitang naligaw doon.

Sabi nga ng iba, may mga engkantong naniniraan sa kagubatan

at nangunguhan na mga napupusuan nilang tao kaya

pinakaiwasan ng aming mga kababaryo ang may mapagawi doon.

Takot lamang namin sa mga mababangis na hayop na alam namin

nasa gitna ng kagubatan lang at naghihintayin ang mga mababangis na hayop

at nakikita namin sa mga mababangis na hayop na alam namin

nasa gitna ng kagubatan lang at naghihintay din ang mabibiktima nila para lumaki.

Ako lang yata ang naglalakas loob na magpunta doon.

Wala akong takot.

Humiling-iling ako.

Talagang hindi kumbensido si Tatay sa sinabi ko.

Gayunpaman, hindi ko ipinakita sa kanya ang tatlong piraso ng itlog na ibinulsa ko nun.

Mamaya, siguradong magugulat siya sa ipapakita ko.

Medyo nag-aagaw ng liwanag at kadilima nang dumating kami sa bahay.

Sa labas pa lamang ay amoy na amoy ko na ang mabangong adobong sitaw na niluluto ni nanay.

Nakaramdam ako ng matinding gutom kaya nasapu ko ang tiyan ko.

Panigurado, masarap na naman ang kain ko nito dahil

sitaw ang ulam namin.

May sarili kaming taniman ng sitaw sa likod bahay.

Halaga ito ng aking ina.

Pagtatanim din ang gulay ang pinagkakaabalahan niya dito sa bahay na ito.

Minsan nga, pinagsasabihan ako ni Tatay na samahan na lamang sinanay sa bahay

at tulungang magtanim pero, mas gusto ko talaga ang gumala sa kagubatan.

Pakiramdam ko ay naroroon ang aking mundo.

Hindi kasi ako masaya kapag nasa bahay lamang ako para akong ikinukulong.

Kaya naman kahit ilang beses na akong pinagsabihan ni nanay ay hindi ako nakikinignod.

Mas malaga sa akin ang kaligayahan ko.

Walang labis, walang kulang.

Matapos magbihis,

matapos magbihis ng pambahay ay dumulog na kaming dalawa ni Tatay sa pagkainan.

Tama nga ako, adobong sitaw ang ulam namin ngayon.

Pero para matuwa din sa akin sinanay ay may kayabangan akong tumikhim na ikinaagaw nila ng pansin.

Sakako inilabas ang tatlong pirasong itlog na natagpuan ko sa pugad kani-kanina lang.

Gulat na napatingin sa akin si Tatay. Hindi niya yata akalaing totoo ang sinasabi kong may nakuha nga akong itlog sa kagubata na iyon.

Tinanong naman ako ni nanay kung saan ako galing o saan ko nakuha ang itlog na ito.

Sinabi ko sa kanila na habang naninirador ako ay may natagpuan nga akong malaking pugad

kung saan nakakita akong itlog na ito.

Isinalaysay ko sa kanila kung gaano karami ang pugad na natagpuan ko.

Alam ko naman na walang masama sa ginawa ko dahil sobrang dami naman ang mga itlog na iyon pero

hindi ko maintindihan ang mga pinagsasabi sa akin ni Tatay noon.

Kahit na wala akong nakuha ng itlog na itlog na ito,

sinabi ko sa kanila na habang naninirador ako ay may natagpuan nga akong malaking pugad

kahit na wala akong nakita doong may ari ay hindi ko ito dapat pinakialaman.

Ipiniksiko ang aking sarili at nilayuan si Tatay.

Iginiit kong walang masama kung kumuha ako dahil marami naman ito

kaya nagalit siya at hinampas ang mesa.

Napasigaw na sinanay ng umalog ang mesang iyon at nahulog ang tatlong itlog na ito.

Magagalit na sana ako kung hindi nga lang ba nabasag ang mga ito, Sir Seth.

Nagulat ako ng makitang dahan-dahang nagbago ang mga itlog

at naging putol na piraso ng katawan ng tao.

Napatras kami ni Nanay at Tatay sabay tingin sa mga ito.

Hindi ko alam kung paano nga ba ipapaliwanag ang bagay na nasaksihan namin noon

para kasing napaka-imposible naman na maging putol na daliri ang kanina lamang ay binulsakong mga itlog na iyon.

Nanlilisik ang mga mata na tinitigan ako ng aking ama.

Dinuro niya ako at binalak sa nang saktan pero humarang sinabi ko na

pinagalitan ito, hindi raw ako dapat nasaktan ka agad dahil hindi pa ako nakakapagpaliwanag.

Kailangang malaman o manumunan nila kung saan ko nga ba kinuha ang mga itlog na iyon

kaya nagdadabog na sinabi kong galing nga sa kagubatan, sa gilid ng batuhan sa batis.

Hindi ako kinibo ni tatay matapos ang usapan namin iyon.

Kailabagman sa aking kalooban ay dali-dali akong umalis ng bahay nang hindi nagpapaalam sa kanila.

Nagtatampo ako kay tatay Sir Seth.

Alam niya naman na hindi ako masamang tao kaya hindi ko mayuwasang isipin

kung bakit kong mga itlog na ito.

Alam niya naman na hindi ako masamang tao kaya hindi ko mayuwasang isipin

kung bakit kailangan niya akong pagalitan ng dahil lamang sa mga itlog.

Hindi ko naman talaga ninaakaw iyon eh.

Tala ang aking tirador.

Umiiyak na nagtungo ako sa aming kamalig sasakahan.

Doon muna ako magpapalipas ng sama ng loob.

Bukas ay alam kong mawawala din ito.

Hindi ko lang talaga mayuwasang malungkot dahil minsan lang magalit sa akin si tatay.

Pagkarating ko sa kamalig,

sinalubong ako ng malamig na simoy ng panggabing hangin.

Wala nang ibang tao sa lugar na iyon maliban sa akin kaya

gaya na lang ang pagtataka ko

nang malinguna ng isang dalagang naglalakad ng mabilis papasok sa kakahuyan.

Tingin ko ay parang siyang nadudumi na balisa at kabado noon.

Sapu niya ang kanyang puson at parang nawawala sa sarili.

Hindi niya ako napansin nang dumaan siya sa harapan ng aming kamalig.

Marahil ay dahil akala niya

walang tao sa loob dahil sa umaga lang naman kami nakatambay doon.

Dahil nagtataka ako sa ginagawa niya.

Walang ingay na nagmamadali ko siyang sinundan sa kagubatan.

Hindi ko maiwasang kilabutan habang binabagtas ang madilim na daan na iyon.

Naririnig ko kasi ang ingay ng mga kuliglig at panggabing mga ibon.

Pinagbawisan na ang babae pero hindi pa rin siya tumitigil sa paglalakad

hanggang sa makarating siya sa pamilyar na batuhan

kung saan ko nakita ang mga pugad kani-kanina lang.

Basta na lamang niyang hinubad ang soot niyang bestida.

Nagmamadali sa pagtuwat at parabang nagsasagawa ng isang ritual.

Nakangangahong nakatitig sa estrangherang babaeng iyon.

Unang beses kong nakakita ng babaeng naglabas ng botelyang langis

nagpahid sa katawan niya.

Habang ginagawa niya iyon ay dahan-dahang nagbabago

ang kanyang buong kaanyuan.

Panakanaka kasi siyang nagpapahid ng madulas na likidong iyon

na kalaunan ay tila naging kulay-itim na grasa sa kanyang mukha.

At ilang saglit pa, tuluyan na nga siyang nagbago ng anyo.

Ang kanyang likod ay lumapad at naging kulay-abot.

Humaba sa karaniwan ng kanyang mga braso at may mahahabang kuko.

Walang duda, isa siyang aswang.

Hindi ako nakagalaw sa kinaro-oroonan ko ng mapagtantu

kung umiiri siya ng pagkalakas-lakas nun.

Tila ba may lakas-lakas?

Wala nga, mapagtantu kung umiiri siya ng pagkalakas-lakas nun.

Tila ba may iniindang sakit na tiniis niya ng labis-labis?

Maya-maya pa, may napansin akong nahulog mula sa kanyang puerta.

Isa yung itlog.

Nakangangang tinitigan ko ang aswang na ito.

Ngayon ko lang nalaman na may mga nilalang pala na

sadyang naging itlog kagaya ng nakikita ko noong mga panahon na iyon.

Mahina akong napasinghap ng manginig ang aking tuhod sa pagnanais na

huwag niyang makita sa aking pinagkukublihan.

Tila kandilang nauupos ako sa kinatatayuan ko.

Habang pigil na pigil ang pagpakawala ng malakas na sigaw.

Umangi lang nilalang na ito.

Habang napapatingala sa buong paligid.

Tila ba naaamoy niya ako kaya hindi ko maiwasang matakot.

Pakiramdam ko ay pwede niya akong lantakan.

Ano mang oras nun?

Nanginginig na dumampot ako ng bato.

Tinansya ko na pwede itong gawing bala ng aking tirador.

Habang nagtatago ay nag-iipon ako ng mga bato nun.

Alam kong masyadong delikado ang gagawin ko pero

kailangan kong itaboy ang aswang na ayon sa aking kaalaman

ay isang nakakahindik namang kukutot.

Siya yung uri ng aswang na bangkay lang ang kinakain.

Kapag busog na sila,

saka maghahanap ng lugar kung saan sila pwedeng maghakot na mga bangkay

na ninaakaw nila para paghiwa-hiwain ito sa maliit na piraso.

Tumayo ito at pag-apang na nilangap muli ang paligid nun.

Dito na akong mga paligid.

Dito na akong mas lalong sinagilahan ng matinding takot.

Hindi ko alam kung papano nga ba ang tamang reaksyon

ng mapansin ko yung kawawang lalaki kanina lang.

Lakahandu sa ito at mukhang isa na lamang malamig na bangkay.

Sabik itong dinaluhong na mga kukutod

at parang doktor na kabisadong hihip.

At parang doktor na kabisadong hiniwa ang dibdib ng lalaking iyon.

Nang bumuluwak ang dugo nito,

tuluyan na akong napapikit.

Sinisimula na niya sa paglantak ang mga laman loob nun.

Dito na nanlaki ang ulo ko sa labis na panghilakbot.

Pakiramdam ko ay papanawan ako ng ulirat sa labis na takot.

Wala akong ibang ginawa kundi ang manahimik na lamang sa kinaroroonan ko.

Hanggang matapos ang nilalang na iyon

sa kanyang ginagawa.

Rinig na rinig ko ang kanyang pagnguya na parabang

isa lamang siyang normal na taong may nilalantakang masarap na pagkain.

Lihim kong ipinagdarasal na sana ay huwag nang maging masyadong brutalang araw.

sa ginagawa niya,

sa biktima niyang iyon.

Nang tumayo ako,

nagkagulatan kami ng nilalang na iyon.

Umaangil na pinanlisikan niya ako ng mga mata

na ikinasinda ko naman.

Hindi mapakaling naghanap ako ng lusot kung paano mawawala sa kanyang tingin pero

dahil papasagod na siya sakin ay wala na akong iba pang mapagbibigay.

Gamit ang ilang butil ng bato at ang aking pinakamamahal na tirador,

tinira ko ang mangkukutod na sumapol ka agad sa kanyang noo.

Nang makita ko ang saglit niyang pagkahilo ay dito na ako nawalan ng wisyo

at kasing lakas ng hangin na basta na lamang kumaripas ng takbo palayo.

Pakiwari ko,

naiiwan niya ako,

naiiwan yung kaluluwa ko sa kagubatan nun.

Hindi ko na kasi maramdaman ng paako sa lupa.

Hindi ko alam kung sumasayad pa ba ako

o kaluluwa ko na lamang pala ang nakatakas habang nilalantakan na ang aking mga laman.

Umuwi ako sa aming bahay na hindi makausap ng matinuni na nanay.

Basta nanginginig na lamang ako sa takot

at iniiwasan ko na lamang lumabas ng bahay nun.

Nakikita ko kasing dumadaan ang babaeng kagabi lamang ay nasaksiyan ko ang ginawa.

Hindi ko lubos akalaing may mga aswang pa lang

nagpapanggap na maging tao para makapambiktima.

Kaya naman ang marinig ko sa aking mga magulang

ang tungkol sa mga naglipa ng aswang sa aming lugar.

Iniwasan ko na lamang lumabas ng bahay nun.

Iniwasan ko na makabalik pa sa kagubatan.

Natakot na akong bumalik sa lugar na yon at baka

nag-aabang na lamang sakin ang aswang na alam kong walang habas kong pumatay ng tao.

Saksi ako sa kung ano ang ginawa niya sa kawawang bangkay na tagahakot non.

Sa ngayon ay paulit-ulit pa itong bumabalik sa panaginip ko.

Mahirap pa lang kalimutan ng isang krimen kahit na hindi ako ang gumawa.

Inuusig ako ng aking konsensya na magsumbong pero saan diba?

Tingin ko pa naman sa mga taong nakasalumuha ko ay hindi basta-basta

at mukhang may malalim na koneksyon sa malalaki mga tao.

Mas mabuti na lamang din ang manahimik at hayaan na lamang na lumuti ng alaalang yon sa paglipas ng panahon.

Yung mang kukutod, hindi kalaunan.

Napag-alaman ko na kilala ng aking mga magulang.

Nagbibenta ito ng kakanin sa baryo.

Namimigay ng libre sa mga bata at tumutulong sa kapwa.

Malayong-malayo sa tunay niyang katauhan na nakita ko sa kagubatan.

Hindi ko kasi lubos maisip kung paanong nagawang magtago ng pugad ng mang kukutod sa parting yon.

Para saan? Para kanino?

Bakit may mga hinahakot na itlog yung mga lalaking mukhang mayaman na natagpuan ko noong nakarang araw?

Ano ang koneksyon nila sa isa't isa?

Sa dami kong tanong ay hindi ko namamalayan na sobrang dami na pala nang nangyayari sa aming lugar nun.

Kaya siya sinakop daw kami ng mga aswang at hinawaan.

Ito kasing lugar namin ay kinatatakutan ng tagaibang lungsod.

Palagi kong naririnig sa radyo na ginagawa nila kami ng mga kwentong bayan o katatawanan.

Lalo na't ang aming lugar daw ay tinatawag na baryo ng mga aswang.

Madalas ay tinatawanan ko na lamang ito.

Wala naman akong dapat ikatakot kasi hindi lahat ng lumalabas sa balita.

Totoo.

Yung sinasabi nilang mababa'y tumano kami sa umaga at mababagsik sa gabi ay kagagawan lamang ng mga malalawak na emanasyon

ng mga manunulat na nagsilbing panakot din lang naman sa mga makukulit na batang kagaya ko nun.

Ang alam ko lang,

may natagpuan akong sangkaterbang itlog na kalauna na'y

nalaman kong isa sa ilalim pala sa pagsusuri ng mga mayayamang lalaking yun

na napagalaman kong mga doktor pala.

Namangha kasi sila sa kung ano ang taglay na kakaya ng mga aswang at iba't ibang uri nito na naging isang palaisipan nga sa akin.

Saan kaya sila galing?

Bakit sila nanginitlog?

Ang mga itlog na kanilang sinuri ay sinubukan sigurong ebenta sa merkado.

Dahil makalipas lamang ang ilang buwan,

buong akala namin ay malawakang pandemya na sa aming lugar.

Nang magsisakita ng tiyan ang bawat taong nakakabili at nakakakain nun.

Ang mga sintomas ay pananakit ng pangah.

Kusang paghaba ng mga ipin kapag may nakakain kong sabi nga nila,

ay nilawayan ng aswang.

Hindi makatulog sa gabi.

At kung ano bang klaseng kahulasan na alam kong mahirap ipaliwanan.

Nagulat na lamang kami ng biglang may dumating na mga trabahante

at gumawa ng malapad na paderno na nagtatago sa amin sa iba pa naming karatid warangay.

Inilayo at iniwas kami sa ibang lugar sa takot na kami ay makapanghawa

at mas lalo daw dumami ang mga aswang.

Ang tanging nakikita na lamang namin ay makapal na tanong.

Na sino man ang maligaw ay hindi aakalaing may bariyong nagtatago sa likod nun.

Totoo ang mga aswang,

pero hindi naman lahat kami rito sa binikel, kumakain ng tao.

May mga normal din naman kagaya namin.

Kung alam lamang nila ang natuklasan ko sa kakubata noong gabi,

hindi naman naman namin nakakain.

Kung alam lamang nila ang natuklasan ko sa kakubata noong gabi,

ay sigurado akong maniniwala silang hindi kaming lahat ay aswang at kumakain ng tao.

Higit sa lahat, nakakatakot ang aswang pero kahit kailan,

hindi sila abusado kagaya ng mga ordinaryong masasamang loob.

Mas nanaisin ko pang maging kapitbahay ang isang aswang

kesa may kapitbahay akong traidor at magnanakaw.

Maraming salamat po sa pagbabahagi nyo sa akin ng pagkakataong

may bahagi itong aking kwento, Sir Seth.

Isang malaking karangalan na maipaalam ko sa lahat na sa bawat dilim,

hindi lahat ng kaakibat nito, kasamaan,

kundi may nagkukubli ding kabutihan.

More power sa inyong channel.

Magandang gabi sa lahat.

Instagram at email na nakalagay sa description ng bawat story.

Iwasan natin yung shoutout request sa comment section

dahil hindi po natin siya ina-acknowledge.

Shoutout sa mga bago at mga nag-renew

o nagsa-celebrate ng kanilang monthsary sa YouTube channel membership natin.

Salamat sa bagong member,

Clevycarl and...

Clevycarl Bentinan, tama ba ako?

And si Sir Sid Vicious ng Pagbangon sa Karimlan. Subscribe ko kayo Sir Sid Vicious.

Happy 2nd month Ikai and Jerilyn Idjao.

Happy 4th Emzel 25 Bracan.

Happy 5th Jom de la Cruz.

Happy 8th Jel Balasa.

Happy 9th Queen 93.

Miss Francis, Jen Sugaan and Daryl Okbina.

Happy 10th Valerian Miraflores.

Happy 11th Mabel JL.

Happy 13th Maricar M.

Happy 14th Chelmy Timbal.

Happy 20th Hiraya.

Happy 21st Dion D. Peralta.

And happy 22nd Wid Martz Uriano.

Thank you po sa inyo.

Sa mga nag-message naman,

Sir, matagal yun na po akong silent listener.

First time ko pong magpabati sa inyo.

Hindi kompleto yung araw ko kapag hindi ko kayo napakinggan.

Kung magkakasama na po kayo sa daily routine ko,

kayo lang bukod tanging narrator ang pinapakinggan ko

dahil sobrang naaliw po ako sa boses nyo.

I hope man-narrate nyo ulit yung mga sinuunang upload nyo

para mas magandang po kasi yung way ng pag-nanarrate nyo ngayon

kesa ng mga bago-bago pa lamang kayo.

Para po kapag nabibitin ako sa story na ina-upload

dahil isang araw ay may iba pa akong option na pakinggan.

From Cathy ng OFW ng Israel.

Ayun.

Sa mga kagiliw,

sinabi ko na kay Ma'am Cathy to na

sa mga hindi pa nakakaalam,

meron tayong mga remastered stories sa Proyekto Helmo

na channel natin sa Facebook page.

Basta isearch nyo lang Proyekto Helmo

tapos follow nyo na yung page na yun

sa Facebook po ah.

Yun po yung ano natin yung mga

ang tawag dan yung mga

story natin na ni-remastered natin,

mga old story natin yun.

Okay, thank you.

Sir, magandang araw po.

Hi sa mga pamangkin ko na si Nicole, Mingguy at Duday

na nayanggaw ko sa paikinig ng mga horror stories nyo.

At mas kinikilig-pata sila makinig kesa matakot.

Pakibati rin po ang Mr. Kong si Jumel

at baby namin na si Dylan Gabrel

na magbu-birthday na January 29.

Thank you po, sir.

And more power sa channel mo

from Diana, Bartolata, Toledo.

Thank you.

Sir, good PM po.

Pabati naman po sa bagong yanggaw ko

na addict na din sa pakikinig ng kwento nyo.

Nakakahawa pa.

Parang aswang lang, gapang yanggaw, makoy paskwal

from Podio Clean.

Thank you.

Magandang gabi, sir Seth.

Pa-shoutout po sa mama at papa ko

na sina Evangeline at Danny Bacolod

ng barangay Cogon, Roa City.

Kapis na tuwang-tuwa sa pangmalakasang shoutout mo

sa dalawang kapatid kong nakaraan.

At pa-shoutout na rin po sa buong pamilya ko

sa barangay Cogon.

Maraming salamat in advance, sir Seth,

from Van Bacolod.

Thank you.

Magandang tanghali po, sir Seth.

Two years mo po.

Amuna po akong silent listener

sa iyong channel.

Pa-shoutout, salamat po,

from Gerald Yanga.

Thank you.

Sir, sobra pong nakakainabing stories nila.

Andres, Lindon, Ann, at Fernan Tama.

Sobrang touching and true to life,

lalo na yung kay Lazarus at kay sir Louie.

Many more stories to come, po,

at Sure Bowl will support your old channel.

Yan po, pabati po, sir.

Thanks from Vanessa of Cabanatuan.

Ayan. Maraming salamat, po.

Always po, nakikinig sa mga story mo.

Nakakilig po ang kwentong 12 bulitas.

Shoutout po, ulit.

Oliverio, Manuel Family.

God bless, po. Thank you.

Mahayong gabi, sir.

Pa-shoutout po sa Tres Marias ko,

si Nicole, Colin, at Chloe, po.

Palagi po kami nakaantabay sa mga upload mo

at never kaming nagskip ng ads.

Thank you.

From Janice Avanseña Ciazon.

Sir, magandang gabi po.

Taga Oton Iloilo po pala kami.

Pa-shoutout naman po sa next one story nyo.

Kaming taga MJC Food na Sina Donna Jane Aliparo,

Palma, Melvin Marcellana, Erna Matandak, and JV,

at mga kasamaan ko pong taga Super Meal Box Oton na Sina.

Darlene Sernicola, Jonna Sernicola,

Axel Rosavir, April Jenny Sernicola,

at Elna Sernicola.

At sa mga friendship ko na sina Mary Jane Mundido,

Pearly Aguilar, Listra Dapilmoto,

ay si Libuon, Karen Libuon, Rosete Jutaba,

and last but not the least to our manager, Mam Cat.

Then po, then me po, EJ Rojo, na mahal na mahal ka.

Pasensya na po sa mahabang shoutout, more power sa channel nyo.

Lagi kami nakaabang sa latest story nyo po,

mapaswang at horror story man yan.

Napanganda po kasi talaga ng boses nyo, iba ka sa lahat. Thank you po.

Pa-shoutout po sir, Nopal Family ng Tagump City from Senorita Jody.

Good morning sir.

Pa-shoutout po ako mamaya sa next story.

Pabati na rin yung mga nayanggaw ko.

Kyle at Gulano habang nasa work, nakikinig sa mga kwento mo.

The best yung story ng bakod ni Lola.

Doon nayanggaw si Kyle at mga astig po yung boses nyo.

Salamat po from Joseph Dafilmoto Esteban.

And last but not the least, belated happy birthday Jonathan Bastawang Akas.

Ayun mga kagiliw, maraming maraming salamat sa inyo.

Bukas ulit!