PINAPALUSOG KO LANG ANG BUNTIS (Part 1 of 2) | Kwentong Aswang | True Story JOIN Xethennial Membership: https://www.youtube.com/channel/UCZ6nWtA2u9KS3EreDzMrYew/join - Unique Badge and Emoji sa live chat at comment section - Shout-out sa new members/renewed members sa simula ng video Email: mkn.thelmo@gmail.com mga kwento ni Thelmo channel: https://www.youtube.com/c/mgakwentoNiThelmo Xeth Tagalog Horror Animation: https://www.youtube.com/c/XETHTagalogHorrorIllustration Sir Xeth channel: https://www.youtube.com/c/ThelmoFiles Facebook Account: https://web.facebook.com/xeth.helmo.3 Facebook Page: 1. https://www.facebook.com/Mga-kwento-ni-Thelmo-328269211396623/ 2. https://www.facebook.com/ProyektoHelmo Instagram: https://www.instagram.com/xeth_helmo/ #PinoyHorrorStories #TagalogHorrorStories #MgaKwentoNiThelmo

Video Transcript / Subtitles:( AI generated. About AI subtitles » )

* AI ("Artificial Intelligence") subtitles on Tagalog.com are generated using "Whisper" by OpenAI (the same company that created ChatGPT and DallE2). Results and accuracy may vary.
* The subtitles do include errors occasionally and should only be used as a tool to help with your listening practice.
* You can request this website to create a transcript for a video if one doesn't already exist by clicking the "Request AI Subtitles" button below a video. Transcribing usually takes 30-40% of the length of a video to complete if there are no other videos in the queue. For example, a 21 minute video will take 7-8 minutes to transcribe.
* Running a super fast cloud GPU server to do these transcriptions does cost money. If you have the desire and financial ability, consider becoming a patron to support these video transcriptions, and the other tools and apps built by Tagalog.com

MGA KUWENTO NI THERROR

Mapagpalang araw sa inyo Sir Seth.

Itago niyo na lamang po ang aking pagkakakilanlan.

Ang kwentong ito ay hango sa karanasan ng aking ina.

Natawagin na lamang natin sa pangalang Fe.

Noong ipinagbubuntis niya,

ang aking stanay panganay na kapatid.

Ilalagay ko po ito sa point of view ng aking ina.

Ako po si Fe.

Nasa labing siyam na taong gu lang ako nang mangyari ito.

Hindi ko mapipigilan kung mahuhusgan niya ako dito sa pinakaunang parte

ng kung paano nagsimula ang lahat ng karanasan ko.

Pero ito po kasi yan.

Nagkaroon ako ng nobyo noon.

Nobyo na hindi ko pinili.

Pinili ito na mga magulang ko sakin dahil,

ayon sa kanila,

ay magiging maayos nga ang buhay ko.

Noong una,

naging okay ako sa kadahilan ng

nang naging kami ay talagang wala akong choice.

Tsaka okay naman si Roman.

Maginoo, masayahin, mabait.

Siyang unang nobyo ko.

At ang buong akala ko ay tama na talaga lahat at

hinihintay na lamang ang panahon na makapag isang dibdib kami.

Mali pala.

Habang tumatagal at nagkakaisip ako,

doon ko napagtanto na sa ilang taon namin maging magnobya at nobyo.

Hawak pala ako palagi sa leeg.

Nagiging kontrolado ang bawat galaw ko.

Ang bawat asal ko.

Lalo nakapagkasama namin ang angkan o pamilya niya.

Makulit kasi akong tao.

Masayahin, maikot,

masayahin,

makulit kasi akong tao. Masayahin,

maingay, happy go lucky kumaga.

Pero kailangan kong maging talagang Pilipina,

maging maayos at mainhin.

Kung sa bahay ay nagkakamay lamang ako at asal lalaki,

doon hindi.

Kailangan kong matutong humawak ng kubyertos at kumain ng kokonti lang.

Tapos ang madalas na rason ng pag-aaway namin ay

lahat na lang ng mali sakin na hindi ko naman nakikita bilang mali.

Pero siyempre,

wala naman ako magagawa.

Hanggang sa makilala ko siya, Sir Seth.

Tawagin na lamang natin siya sa pangalang Math.

Nakilala ko si Math isang araw

nang ipasyal ako ni Ramon sa isa sa mga taniman nila,

sa bukid.

Hindi mo naman masasabing hasyenda pero

paboritong lugar ito ni Ramon ayon sa kanya.

Si Math ay kababata at pinsan ni Ramon

at ang pamilya ni Math ay kumbaga under kina Ramon noon.

Naroon sila sa taniman para sila ang mamahala ng mga tao.

Ganon.

Sa mga panahon at pagkakataon na kasama ko si Math,

napakasaya ko.

Kung ano yung ugali ko,

kung ano yung saway ni Ramon ay siya namang sakay ni Math sa ugali ko na ito.

Sa bawat ugali ko naman na mali na kailangang itama.

Kung si Ramon ay halos bulilyawan ako

at ipakita na wala akong kwenta.

Si Math naman kahit naiinis minsan ay naisasabi niya naman sa akin

ng tama ng hindi inaapakan ang pagkatao ko at pagkababay.

Dahil din kay Math ay natakot ako sa katotoha ng

paano kapag si Ramon na makakatuluyan ko diba?

Nakakatakot.

Malinaw ko lamang na hindi ako na kumbinsin ni Math o hindi niya silisiraan si Ramon.

Ako lamang mismo ang nakakakita noon.

Sa madaling salita,

nagkaroon ako ng pagtingin kay Math.

Noong mga panahon na ito, hindi ako sigurado kung may nararamdaman diba sa akin si Math.

Kumaga baka mamaya kapatid lahing tingin niya sa akin

o di kaya barkada katulad ng kanyang pinsa na si Ramon.

Hanggang sa isang araw,

narealize ko na lamang na nanlalamig na ako kay Ramon.

Lahat na lang ng ginagawa niyang pagsita sa mali sa akin, lalo ko pang pinapasaway ang sarili ko.

Hindi na ako nakikinig sa kanya.

At ang mas lalala pa sir Seth,

na pag alaman ko galing sa kabarkada niya na kung minsan pala,

ay pumupunta sila sa bahay aliwan.

Yung mga kanyang pinapasaway,

hindi ako nakikinig sa kanya.

At ang mas lalala pa sir Seth, na pag alaman ko galing sa kabarkada niya na kung minsan pala,

ay pumupunta sila sa bahay aliwan.

Yung bar, hinuman tapos may mga babaeng katable.

Ganon.

Kaya mas lalo akong naging ilap sa kanya.

Isang gabi, nagtalo kami.

Sabi ko ayoko na.

Sa unang pagkakataon, pinilit ako ni Ramon na may mangyari sa aming dalawa.

Sa term nga ngayon,

ginahasa.

Sinubukan kong sabihin yun sa mga magulang ko pero,

ang sabi lamang nila ay pananagutan naman ako o mano ni Ramon kung sakali man.

Nakakasuka at nakakadiri ang rasonan na yun sir Seth.

Hindi ko maimagine na ganon pala ang tingin ng mga magulang ko doon.

Hanggang sa dumating na lamang ang isang araw na sumasama na ang pakiramdam ko.

Malakas ang kotob ko na may malina sa akin doon.

Hindi na ako dinadat na ng dalaw.

Kaya bago pa man malaman ang mga taong nakapalibot sa akin,

daladala ang naipon ko.

Tumakas ako, lumayas, nagpakalayo-layo.

Wala akong ibang maisip na punta noon kundi ang tiyahin ko,

nakakatandang kapatid ng aking ina,

na tawagin na lamang nating Tia Melba.

Mula sa bayan ay inabot ng may git apat hanggang limang oras ang biyahe ko.

Sumasama na talaga ang pakiramdam ko.

Hindi ko alam kung maaahanap ako doon dahil mahidwaan din ang mga magulang ko at ang tiyahin ko.

Dikada na rin sila kung hindi mag-usap pero ako,

halos tuwing dalawang taon ay palihim kaming nagkikita ni Tia Melba sa bayan kapag may pagkakataon.

Dinadalaw niya ako sa dati kong paaralan maliban na lamang ng taong ito.

Close kami ng tiyahin ko dahil sa ako ang panganay sa lahat ng mga pamangkin niya

at siya din ang nagsisidbing yaya ko mula pagkabata hanggang sa sumama nga ang loob ng mga magulang ko sa kanya.

Dumating ako doon, hapon na.

Nilakad ko ang haba ng Pilipinas,

at tanaw na tanaw na ang bahay ni Tia Melba.

Halos wala itong pinagkaiba sa dati.

Niluma na pero masasabi kong matibay pa rin.

Mga ilang metro na lamang ako mula sa Pilipinas hanggang sa bahay nito.

Nang makita ko si Tia Melba,

dahan-dahan ito ang mga pagkakataon ng mga mga magulang ko.

Mula sa Pilapinas hanggang sa bahay nito. Nang makita ko si Tia Melba,

dahan-dahan itong lumabas ng bahay niya.

Tumayo sa bakuran at lumingon sa akin.

Noong una, parabang hindi niya ako namumukaan.

Nakatitig lamang ito at nang makalapit ako,

agad naman ang pagsigaw ko ng, Tia, Tia, habang umiiyak.

Para namang nalilito ang Tia Melba pero agad ko siyang dinaluhong ng yakap.

Umiiyak ako habang paulit-ulit na sinasabi ang pangalan niya.

Agad naman itong yumakap pabalik pero,

nakapagtatakang imbis na likod at braso ang hahaplusin niya sa akin.

Dumerecho ito sa tiyan ko.

Buntis ka? Tanong niya.

Umoo ako at talagang saluha ako at pag-iyak.

Ay hindi pa malinaw ang tingin ko sa kanya.

Sa madaling salita, ni hindi ko alam kung si Tia Melba ba talaga ang kausap ko nun.

Nagkataon lamang nahawig sila ng pangangatawan, kahit papano,

tsaka pananamit.

Pero masyado nang malabo ang tingin ko nun.

Inakay niya ako papasok ng kubo.

Hinilot-hilot niya ako.

Pagkatapos noon ay hinipan sa noo.

Madagdag ko lamang na hindi manggagamot o hilot ang Tia Melba ko.

Pero ayun, pagkahilot niya ay kumalma ako at sinabi niya sa akin na

mahiga o maupo muna ako sa papag.

Ginawa ko naman.

Agad siyang dumerechong kusina.

Pagkatapos ay may kung ano itong pinapakuluan at maya maya pa ipinainom niya sa akin.

Maigi daw sa buntis yun.

Ininom ko naman ito.

Guminhawa ang pakiramdam ko.

Ito lamang ang unang pagkakataon na makita ko siya ng malinaw.

Parang may iba sa kanya.

Alam niya Sir Seth, yung alam mong tiyahin mo yun pero

parabang napakatagal yung hindi nagkita.

Matandang matanda na ito tingnan.

Medyo pumayat na ano.

At magmula nang dumating ako sa ganyang puder.

Iha lamang ang tawag niya sa akin.

Niminsan ay hindi niya ako tinawag sa pangalan ko.

Pagrating ko roon ay kaagad na tinanong ako ni tita.

Anong nangyari?

Bakit na buntis?

Sinong ama?

Hindi ko na inalintana ang pagtataka na hindi ko naman talaga sinabing buntis ako.

Sabagay maski ako naman ay hindi rin sigurado.

Pero paano niya nahulaan diba?

O inassume niya lang na dahil sa pumunta ako sa kanya na umiiyak.

Dito ko sinabi sa kanya na doon muna ako titira sa kanya kung ayos lang.

Natatawa naman ito na nai-excite.

Umoo ito.

At dagli-dagling lumapit sa akin pa.

Hipuin ang maliit ko pa lamang na dyan.

Sabay bulong na mga katagang.

Aalagaan natin tong anak mo.

Papalusugin natin para maging mainam ang bata.

Tinanong ko siya kung anong ibig niyang sabihin sa mainam.

Ang sagot niya ay mainam pag lumabas.

Walang sakit o mano.

Ganoon.

Dahil na rin sa takot ko na makita ng kung sino at baka,

pinaghahanap na ako.

Sinunod ko ang payo ni Tia Melba.

Na huwag munang maglalabas ng bahay.

Mahirap na.

Naisip ko rin na kapag natuntunong na huli akong naroon,

ay mas lalo pang lalala ang girian ng mga magulang ko at ng tiyahin ko.

Tutal,

sa kanya,

sabi naman ni Tia, siya na daw ang bahala nun.

Kahit na anong abot ko sa kanya ng pera ng pakonsumo,

itago ko na lamang o mano yun kung sakali mang magagamit sa emergency.

Lalo na at hindi din naman din kailangan ng ganoon kalaking pera

para mamuhay doon sa lugar kung nasaan siya.

Puno ng gulay ang kanyang bakuran.

Matataba.

Ang nagagawa ko na lamang ay alagaan nito sa mga panahong wala siya o aalis.

Ultimong pag-iigim ng tubig na iinumin.

Siya na ang nag-aasikaso.

Sobrang lakas ng Tia Melba ko.

Bilib na bilib ako kahit na halos doble na ang inad nito sa aking ina.

May mga pagkakataon na sobrang lambing ni Tia Melba.

Pero yung lambing niya, Sir Seth, yung tipong weirdo.

Dati-rati naman ang lambing niya sa akin ay yung tipong magbibiro,

magkikwento, yayakap tapos haplos sa braso at kamay.

Minsan ay namamalo ng hita at puwet.

Pero itong Tia Melba noong mga panahon na yun,

may mga pagkakataon na lumalabas na lumalabas.

May mga pagkakataon na mapapatili na lamang ako gawa ng

bigla na lamang akong makakaramdam na merong humahaplos sa tiyan ko.

Napapatili ako at pagngilingon ko,

nasa likuran ko na si Tia Melba.

Nakangiti ito habang nakatingin ang pailalim.

Pagkatapos yung ilong niya,

tila ba pasinghot na merong inaamoy na hindi ko alam kung ano?

Basta madalas yun.

Lagi kong ang pinagsasabihan si Tia na baka maaga akong manganak kahit na kulang sa buwan.

Tatawa-tawa lamang ito at sasabihan ako na hindi yan,

papalusugin daw niya ako.

May mga pagkakataon pa na kapag inaamoy ko,

may mga pagkakataon pa na kapag inaatake ako ng sama ng pakiramdam mo sa umaga.

As in umagang umaga na wala pang araw,

mararamdaman kong lalapit sakin si Tia Melba.

Hihipo-hipuin niya ang tiyan ko.

Kahit yung ulo ko naman na masakit nun.

Bubulong-bulong ito pagkatapos ay makakaramdam na lamang ako ng ginawa

para lamang akong umutot.

Ganon, tapos mawawalan ang sama ng pakiramdam ko.

Pagkatapos ay makakatulog pa ulit ng ilang oras at gigising na ako sa umaga

na talagang wala nang iniindapang kung anong sama ng pakiramdam.

Tandang-tanda ko na sa unang buwan ng pagbubuntis ko,

ang madalas na putahe na niluluto sa akin ni Tia,

gulay, partikular na ang kalabasa at okra,

at sa mga pinaglilian ko kagaya na mga makopa,

mangga at kung ano-ano pa,

hindi naman siya nagdadalawang isip na ibigay.

Ayon sa kanya, kahit kasi wala siyang anak ay sa ulo na niya ang pagdevelop ng isang buntis.

Tapos, mga dalawang beses sa isang linggo kung magluto ito ng isda.

Paulit-ulit lamang na Ganon na halos manawahan na rin ako,

parabang gusto ko ng ibang putahe.

Sa isang linggo, dalawang beses kung mawala din ang tiyain ko.

Pag sinabing nawawala ay nagpapaalam ito ng bago magtakip sila.

At babalik na ito kinaumagahan.

May mga bit-bit to na kung anong pasalubong.

Ang paalam lamang ni tiya ay palagi naman daw niya itong ginagawa,

maski pa wala ako doon.

Isang hapon nun,

ito yung hapon na magpapaalam na naman si tiya na aalis pero,

bago yun ay nagpaalam ito sa akin para makakuha ng isang buntis.

At papaihaw na niya umano para may maiiwan akong kakainin.

Habang wala ang tiyain ko,

ewan ko ba,

nagawa kong sumilip doon sa may bayong na lagi niyang dinadala sa tuwing aalis siya.

Pakialameraman pero,

kahit papano ay nagtaka ko sa laman nun.

Dalawang malaking bote ng langis, mga damit niya.

Tapos ay meron pa siyang nakasupot doon na lupang medyo may amoy,

parabang dumi ng manok na ginawang pampataba.

Pero kakaiba ang kulay nito,

mamula-mula.

Meron pa akong nakitang libro na maliit,

na may parang rosarito na walang beads, maitim na bilog na malaki bilang pendant,

tapos nakalagay ito sa tela na naglalangis din.

Nagtatakaman,

binalik ko ito.

At maya-maya nga,

dumating na si Tia.

Inaayos lamang niya ang manok.

Tapos,

iniwan niya sa akin at ako na umano ang bahala kung ano ang lutong gagawin ko.

Sabi pa sa akin ni Tita bago umalis,

pag nakalagpas isang buwan na umano ang pagbubuntis ko,

dito na rin magsisimula yung palagian naming pagkain ng karne.

Sabay-ngiti nito,

bagay na umano,

pagkain ng karne, sabay-ngiti nito,

bago tuluyang umalis.

At yun na nga,

pagbalik ni Tia Melba,

halos apat na beses sa isang linggo na kami kung makakain ng karne nun.

Supposedly dapat masarap diba?

Dapat ako, favor sa akin yun.

Kaso Sir Seth,

may iba.

Talaga namang masarap magluto si Tia Melba.

Yung dating Tia Melba.

Pero itong mga luto niya noong mga panahon na yun,

kakaiba na sa panlasa ko.

Sobrang tabang na mga niluluto niya.

Niwala akong nakikitang luya o bawang o kahit sibuyas man lamang.

Alam mo yung nilaga lang sa kamatis yung karne tapos yun na yun.

Wala nang ibang ricados.

At ang malala pa,

kapag hiniwa mo ay halos sariwa at madugo pa ang loob nun.

Dahil sa hindi naman ako nahihiya kay Tia noong una,

sinisit ako pa ito.

Ang sinasabi niya lang sa akin ay pasensya na daw.

At sa susunod ay aayusin na niya at kinulang lamang sa oras ng pagluluto.

At sa mga ricados.

Hanggang sa naging paulit-ulit na na,

hindi ko alam kung sinasadya niya ba yun.

Hanggang sa isang araw ay sinabihan ko ulit siya na ako na magluluto sa susunod.

Total kahit papano ay maalam ako.

Igigis ako na lamang bago lutuin pero nagalit ito.

Sinabihan ako na wala daw ba akong tiwala sa pagluluto niya.

Ang paraan naman nun ng pagluluto niya ay para

mapanatiling nasa magandang kalagayan o kalusugan ng sanggol na nasa sinapupunan ko.

Kung ayaw ko umano, huwag na.

Siya na ang nagbibigay ng awa sa amin.

Siya na ang nagbibigay ng awa sa amin na magiging anak ko.

Ako pa umano ang sumisita sa pagkakamali niya.

Ede ako Sir Seth.

Humingi naman ako ng pasensya nun.

Pero naisip ko na sa susunod ay kokontiin ko na lamang ang kain at

lulutuin ko na lamang ulit kapag wala siya.

Ginawa ko naman yun.

Bagay na pinagsisiyan ko.

Tanghaling tapat noon nangyayain ako ni Tia na kumain na.

Sabi ko susunod na lamang ako.

Tumangon naman ito.

Pagkatapos niyang kumain ay nagpaalam ito na dating gawi.

Kung saan pupunta.

Hindi ko alam.

Agad agad naman akong lubabas nun.

Nilakad ko ang palabas ng Pilapil hanggang siya makarating sa tindahan.

Bumili ako ng bawang at luya.

Sibuya sa tasin.

Wala ito doon sa bahay ni Tia.

Pagka uwi ko ay sinindihan ko yung lutoan.

Unti-unting nerotoke ang luto ni Tia.

Hanggang sa maamoy ko na yung mabangong nilaga na hinahanap-hanap ng tiyan ko.

Kumuha pa ako ng talong sa may hardin.

Pero laking pagtataka ko.

Nang saglit lamang nangamoy na masarap ang lutong iyon.

Dahil pagkatapos noon Sir Seth.

Bigla na lamang itong nag-amoy ang hit.

At napakaasim.

Ultimong yung sabaw ay bigla na lamang nagmantika.

Nagmantika.

Ultimong yung sabaw ay bigla na lamang nagmantika.

Nang buo-buo at puti.

At bumubula noon.

Partida.

Kumukulo pa iyon.

Hindi ko maintindihan yung amoy na ikinasama talaga ng pakiramdam ko.

At imbis na makain ko iyon ay wala din akong napala.

Kinabahan ako.

Dali-dali kong hinangunong lumamig na ang laman ng kaldero.

Bala ko sanang itapon ito.

Noong nakita ko yung karne.

Parang lalo pang sumama ang pakiramdam ko.

Sa kadahilan ng naninilaw at namumula ito.

Para itong magkahalong taba at laman na malapot na magkadikit na talagang hindi ko maintindihan.

Wala akong maisip na ibang pagtatapunan noon.

Kundi ilibing doon sa malambot na lupa sa taniman ng mga gulay ni Tia.

Lumaki ako na walang kaalam-alam ba tungkol sa mga aswang.

Mang kukulam o mga laman lupa.

Kaya bago pa mangyari ang lahat ng bagay na nagsilbing bangungot ko.

Gulong-gulo ang isip ko noon.

Kung bakit nagkakaganon ang aking Tia Melba.

Kung bakit hilaw ang luto niya.

At kung bakit nagkaganon ang karne noong hinaluan ko ng ibang ricados.

Hinaluan ko ng ibang ricados na pampalasa.

Maraming maraming salamat mga kagiliw sa paikinig.

Madako naman tayo sa shoutout request.

Sa mga gusto magpa-shoutout, i-message ako sa Facebook.

Sa Facebook page, sa Instagram at email na nakalagay sa description ng bawat story natin.

Iwasan natin yung shoutout request sa comment section dahil hindi po natin siya ina-acknowledge.

Shoutout sa bago at mga nag-renew ng kanilang membership sa YouTube natin.

Sa mga gustong maging member, i-click nyo lang yung join button.

Kapag nagustuhan nyo, join na kayo.

Sa mga naka-Apple naman, mag-open kayo o mag-login kayo ng account nyo sa YouTube.

Gamit yung browser, Safari or Google Chrome.

Tapos doon po kayo mag-click ng join.

Maraming salamat sa bago, Anna23.

Happy 1 month, Aneka.

Happy 4th, Hagler, Fulido and Bonifacio M. Badilla Jr.

Happy 9th, Anthony Seniza.

Happy 15th, Andre.

Happy 16th, Bea Miller.

Happy 21st, Dens Dencio.

And happy 23rd, Ma'am Lineth Cardoque. Salamat.

Good day or good eve, Sir Seth.

Sa mga nag-message naman pala sa hindi ko na sabi.

Good day or good eve, Sir Seth.

Baka pwede pong pa-shoutout sa tatlong nahawaan ko ng pag-inig sa mga kwentong kababalaghan.

Lalo na sa page mo sa MKNT.

Si Mark na taga Mindoro.

Jay na taga Cabanatuan.

At Angelo na taga Agusan.

At syempre ako, Papa Jury.

Dito kami ngayon on-board about Triumph na sa biyahe papunta ng India.

At nakikinig habang nagtitik-tik ng kalawang yung isa dyan.

Ang dami na nilang natapos na kwento mo tapos wala man lang pa burger para sa'yo.

Yan mo, hihingan ko sila pa consuelo man lang.

San ka G, Cashmonax?

Salamat, ingat. And more kwento po hanggat gusto mo.

From J.R. Carnejo. Salamat po, ingat kayo dyan.

Good morning, Sir Seth. Pa-shoutout po.

Matagal na po ako nakikinig sa inyo habang nagtatrabaho.

Napapangiti at kinikilig ako habang nakikinig.

Lalo na po ang bakod ni Lola at bodyguard kong Aswang.

More power, Sir Seth. From Mina Pinon.

From John Kenny Yee.

Sobrang ganda na mga kwento mo, Sir.

Palagi po ang nakikinig.

Halos lahat ng napakinggan ko na.

Ginagawa ko na kasi ang background music na puno na ang storage ko sa mga kwento mo.

Pa-shoutout po sa mga kapatid ko.

Sina Rommel, Desiree, Jerry, Junelle, Roger Jr. at kanyanay at tatay.

At sa asawa ko, maganda at cute na si Alieza.

Kay Pipito Copiado.

More power sa channel niyo, Sir Seth.

At mag-ingat kayo. Palagi. Salamat.

Pa-shoutout po, Sir Seth, sa mga kawork ko sa BR Optifarms.

Yung mga namumulot na mga itlog sa farm.

Freddo, Michael Balot, Gerald Kirk, Arnold.

At sa mga may boonie na tropa ko, Pikachu at Dada.

Pati kay John Paul na inlove kay Angela Buara.

More kwentong aswang po from Jun Antido. Thank you.

From Madeline Peraterniere.

Pa-shoutout po sa aking asawa na si Madeline.

Matagal na po ako na nakikinig sa inyo. 2019 pa po.

Wala pa po kaming baby noon.

Nakikinig na kami sa inyo hanggang ngayon.

Pati baby ko, dumidilat ang mata pag naririnig yung intro nyo.

Ayan. Salamat.

Good morning po. Magpapagrit po sana ako sa mama ko na number one fan nyo.

Nag-birthday po ng January 19.

At yung panganay ko po mag-11 years old na January 31 kahapon.

Name niya si Margo.

Hello si Margo. Pa-shoutout naman po. Thank you from Odisse Drona. Thank you.

From Lilia Palones Carol or Carol.

Sir, first of all, babatihin ko sana kayo ng good afternoon from Chicago, USA.

Have a listener nyo po ang buong family ko dito sa US.

Talagang hindi ka makakaligtas sa bawat upload mo.

Papabati ko po sana ang granddaughter kong si Margo, Mikayla, na 11th birthday nyo ngayong January 21.

Same ba sila? Same ata sila.

Very matatakotin pero love niya rin makinig sa storytelling mo.

Sana po mabati niyo siya para masurprise siya sa birthday niya.

Maraming salamat po in advance from Grandma, Lilia, and Uncle Sho.

A belated happy birthday, Margo.

Sorry, hindi tayo nag-shoutout every Tuesday. Sorry po.

Happy birthday and thank you po, Ma'am Lilia.

From Jirlene Ogdol.

Ang magandang araw, sir. Sa't pa-shoutout po sa Ogdol family listening from Initaw.

Maraming salamat. Thank you.

Shoutout kay Sairil Yape.

Next is, sir, pa-shoutout ako sa next video nyo. Matagal na po.

Nakikinig sa kwento nyo mula 2021 pa.

Salamat from Ryan Iglesias de la Cruz. And last but not the least,

Maayong adlaw, sir Seth. Pagrit po ng happy birthday si Mama Bebs namin.

More subscriber po and more stories to come from Leia Mejia.

Ilang mga kagiling maraming maraming salamat sa inyo.

Mukhas ulit!