Ise-share sa atin ni Xzar Lim, ang ‘Bike Wanderer of the Philippines,’ kung paano lumabas sa ating comfort zone at palawakin ang ating mundo! Panoorin ang video. #Nakatutok24Oras Breaking news and stories from the Philippines and abroad: GMA Integrated News Portal: http://www.gmanews.tv Facebook: http://www.facebook.com/gmanews TikTok: https://www.tiktok.com/@gmanews Twitter: http://www.twitter.com/gmanews Instagram: http://www.instagram.com/gmanews GMA Network Kapuso programs on GMA Pinoy TV: https://gmapinoytv.com/subscribe

Video Transcript / Subtitles:( AI generated. About AI subtitles » )

* AI ("Artificial Intelligence") subtitles on Tagalog.com are generated using "Whisper" by OpenAI (the same company that created ChatGPT and DallE2). Results and accuracy may vary.
* The subtitles do include errors occasionally and should only be used as a tool to help with your listening practice.
* You can request this website to create a transcript for a video if one doesn't already exist by clicking the "Request AI Subtitles" button below a video. Transcribing usually takes 30-40% of the length of a video to complete if there are no other videos in the queue. For example, a 21 minute video will take 7-8 minutes to transcribe.
* Running a super fast cloud GPU server to do these transcriptions does cost money. If you have the desire and financial ability, consider becoming a patron to support these video transcriptions, and the other tools and apps built by Tagalog.com

Who ride the world?

Nasa gitna ako ng 7,641 islands.

Oh!

Lusong!

Aaw na lang nga!

Sobrang saya ng lusong dito pero biglang boom!

Marami sa atin takot magbiyahe mag-isa.

Pero ang makakakwentuhan natin ngayon,

hindi lang solo traveler, bike pa ang gamit niya.

At ang kanyang super trip sa buhay

ang mapuntahan ng bawat sulok ng Pilipinas.

Kahit delikado man sa kailang ng dalawang gulong.

Ang tanong, paano nga ba mag-solo trip?

Hello mga kapuso!

Ako si Doktora Anna Tuazon,

ang inyong kakwentuhan na psychologist sa Shareko Lang.

Marami sa atin ang takot lumaba sa ating comfort zone.

Kailan ba natin malalaman na the risk is worth it?

Pag-uusapan natin yan kasama si Zarlim,

ang pinaka-brave na siklista sa likod ng

The Bike Wanderer of the Philippines.

Hello Dok! Hello mga kapuso!

Paano ka ba nagsimula sa biking?

At saan ka ba nanggaling before that?

To be honest, I'm a pandemic biker.

Before akong maging biker, traveler na talaga ako.

So nandito na yung passion ko for travel.

Yun na rin yung buhay ko because I'm a travel videographer.

Yun nga lang nung nagkaroon ng pandemic.

Parang nasira yung lahat.

Hindi natin alam kung mayroong pa ba tayong pag-asa.

And then, na-discover ko yung biking na

pwede akong hindi makulong sa bahay through bike.

Na-e-explore ko lang muna yung community ko,

yung hometown ko with this bike.

And nahanap ko yung passion ko dito sa biking na

it's also a way to have a sense of freedom.

Because kapag nagba-bike ka,

ikaw yung manibela kasi ikaw yung nagbamaneho.

So ikaw yung gumagawa ng sarili mong direction.

Nagsimula ako sa sobrang lapit lang na lugar.

And then, as time goes by, lumayo na ko ng lumayo

at na-enjoy ko siya.

It's not a sports for me actually.

It's a way to travel and discover new places,

new people, and culture na rin as well.

You're not just any type of biker.

Diba talaga nagba-bike tour ka

all around the Philippines, solo pa.

Para sa akin, nung napapanood ko yun,

oh, ang lakas ng loob.

Solo female biker.

And ako as a woman, sa totoo lang,

una ko ay parang nakakatakot.

Did you notice that you were getting braver?

Kasi parang diba palayo ng palayo?

Umabad ka pa ng marawi,

umabad ka ng tawi-tawi.

Pumukunta ka sa mga lugar

na hindi necessarily mga pang-Instagram lang,

pang-photos lang.

Talagang marami kang naipapakita

sa mga viewers mo.

Marami kang na-experience.

Na konti lang sa amin,

ang nakaka-experience.

Have you always been this brave

and this curious kahit before?

O medyo through biking, parang

lumalakas na rin ang loob,

mas nagiging confident,

mas nagiging wise na rin siguro?

Nagsimula ako nang

wala talaga akong idea

sa isang lugar.

I mean, may idea ako,

pero wala akong idea

kung paano ko siya gagawin.

And takot din ako.

Nag-solo ride ako from Quezon

going to Laguna for two days.

Nag-camping ako doon

for the first time in my life.

So sabi ko,

yung mindset ko kasi,

gusto kong gawin to,

pero paano ko siya gagawin

kung hindi ko siya sinisimulan

sa maliit na bagay.

So kung meron kang fear

sa isang bagay,

always start it by

conquering a small fear

before you conquer that fear.

So yun yung natutunan ko.

And then,

nung nagpa-bike din ako around,

parang napapansin ko

kapag bago ka doon sa isang lugar,

mas takot ka.

And kapag tumagal ka nang tumagal,

nagkakaroon ka na ng idea

doon sa isang lugar na

okay naman pala,

parang mas nangibabaw lang

yung fear sa utak natin

because na doon siya.

Hindi mo talaga kasi

sinusubukan.

Tama ba?

Nag-eight-month tour ka pa?

Eight-month tour na

minsan hindi naman siya

bike all the way.

Tumitigil din ako sa province

to learn something new

like tumigil ako sa Siargao

to learn surfing.

Tumigil ako sa Bohol

to learn freediving.

And nami-meet ko din

yung iba't ibang community

ng mga adventurers

na may mga different perspective in life.

Para sa iba kasi,

hindi naman necessarily biking

ang kanilang passion.

Pero meron silang gustong

o pursue.

Karamihan ng mga tao

na hindi nagpo-pursue

ng passion nila

ay dahil sa takot.

Diba?

Kunyari mag-corporate,

mag-step-by-step,

promotion sa isang kumpanya.

Mahirap,

pero at least medyo may alam ka

kung ano ang susunod.

Pero something like biking,

kailangan din ng konti courage,

para tumahap

ng path

na walang nag-relead sa'yo.

Actually, marami kang

isa-sacrifice na bagay

para ma-pursue mo yung passion mo.

So, sometime it's a matter

of taking the risk

and investment

na maraming tao

na mawawala sa'yo.

Maraming mga bagay

na mawawala sa'yo.

Pero kasi kung hindi mo

susubukan yung gusto mo talaga,

hindi mo siya ma-achieve

during white war.

Siyempre, malalayo ka sa pamilya mo.

Yung time din to bond with people

na kaklose mo,

pati na rin yung

sacrificing na

okay naman yung buhay mo before,

bakit mas tinili mo

yung uncomfort zone?

What allowed you

na kaya mo mag-take ng risk?

I choose freedom na

yung expectation kasi

ng society natin,

kailangan ganito ka na

at the age of ganito.

Kailangan ka na, may asawa ka na,

familyado ka na, may bahay ka na,

and mas tinili ko yung simpleng buhay

na I invested more on experiences

rather than possessions.

So, renege ko yung stereotype

ng society natin na

mas tinili ko yung sense of freedom

more than following the norms

of the society.

The experience cannot be bought.

Hindi talaga.

Kahit magbuka ko ng tour,

hindi ata ako makakarating

sa mga pinuntahan mo.

What has been the most surprising

na experience para sa'yo?

Ang tinaka-surprising experience sa'kin

talaga yung mga tao.

Kasi yung lugar, parang

given naman na maganda yung Pilipinas,

oh, it's amazing.

Pero yung mga tao na mamimit mo,

especially when I visited

Sambasulta,

sa Zamboanga,

Sulu, Tawi-Tawi, Basilan.

So, dun ako pinaka-surprised na

yung notion kasi natin

yung mga tao dito,

parang papatayin ka agad.

Pero dun mo makikita yung

genuine ng mga tao na

ibang-iba sila dun sa mga

naririnig mo.

Kasi if hindi ka nagtravel,

parang yung word lang yung

naririnig mo, like Mindanao.

Hindi mo alam na napakarami

province sa Mindanao

and sa province na to

merong mga different towns

and sa different towns na to

may mga different barangays.

So, yung mga pinaka

na tumatak talaga sa'kin

yung experience ko with the people,

kung gaano,

kababait yung mga Pilipino

in general,

kahit sa hapong munta,

they will offer you house,

kahit na wala silang matulugan.

At kahit hindi nila ako kilala,

papatuloy nila ako.

Now, tinanong namin

ng aming mga kapuso,

kung anong nagbibigay kahulugan

sa kanilang buhay?

Ang sabi ng isa,

living life to the fullest.

Ayan, yun talaga yung

nagbibigay kahulugan.

Ang sabi naman ng isa,

because life is short.

Ang sabi ng isa pa nating kapuso,

masarap mag-enjoy,

kasi di natin alam

kung hanggang kailan tayo dito

sa mundo.

Now, kaming mga professionals,

napansin namin,

syempre, nung nagsimula yung pandemic,

mas naging reflective

ang mga tao, di ba?

Kasi na-realize na rin,

ay, hindi pala, gano'n ka.

Di ba, ka-certain,

ka-stable.

Sa liit ng panahon natin

dito sa mundo,

anong gusto mong gawin?

When in fact,

yun naman talaga yung

ibig sabihin ng kahulugan ng buhay.

Hindi ito sa degree

o sa trabaho mismo, no?

Sa mga experiences.

I'm curious,

kasi sinama mo talaga

sa itinerary mo

ang marawi.

Paano mo naisipan?

Kasi yun na nga,

karamihan ng mga...

Ayan, sabihin na natin, di ba?

Pag may look at travel,

we think vacation spot,

we think scenic,

we think aesthetic,

vibes, di ba?

Parang meron tayong visuals

na ini-imagine.

Now ikaw,

pumunta ka sa marawi.

Anong naisip mo at,

you know,

anong naisip mo

behind that decision?

At anong naman ang

naging experience mo?

Aside from goal

kumapuntahan yung

81 provinces ng Philippines,

parang when you're traveling

for a long period of time,

yung mga beaches,

parang nagiging pare-parehas na lang

sa akin dyan.

So, I am craving to get to know

more the people.

Yung break yung stereotype natin.

So, nung pumunta ako ng marawi,

syempre takot din ako

kasi nga alam ko na

may nangyaring ganito.

And nung pumunta ako doon,

nagulat ako kasi,

bago pala ako makapunta sa marawi,

napakalaki niya.

So, it's a big city.

So, bago ako makapunta doon sa marawi,

sa ground zero na pinatawag,

dadaan ka muna ng city

na parang din na sa Manila,

na sobrang busy.

Ang daming sasakiyan,

may mga coffee shop.

So, yun yung nagulat ako

kasi ang mindset ko,

marawi, parang bomba agad.

Nabreak yung stereotype ko

nung pumunta ako doon.

And pagkapunta ko doon,

yung ground zero pala,

is napakaliit lang niyang part doon.

And thankfully din,

unti-unti na silang nakaka-recover

although nandun pa rin

yung result nung nangyari doon sa war.

Yun yung mga ano rin

natutunan ko sa pagta-travel

na you're not just there

to take picture.

Maganda kung

nagta-travel ka

to learn something new,

to learn from the people,

the culture.

Kasi kapag pupuntahan lang

for the sense of picture,

walang namang sense.

I mean, may sense

for documentation.

Pero if you get to know

the place itself,

mas matututo ka

and eventually

mag-iiba yung perspective mo

kasi nakukuha mo din

yung perspective nila

kung bakit ganon.

So, yun yung nagustuhan ko din

sa pagta-travel.

So, actually,

naiisip ko, Zar,

medyo hindi fully captured

yung term na solo rider.

Diba?

Kasi yes, solo ka.

You're doing it on your own.

And yet,

yung mga stories

more are about connection.

Connecting with the people,

community.

So, even though

I'm a solo rider,

parang never kong

na-experience na solo ako

because there are people

na sasabay sakin.

Kahit di nila ako kailala,

mag-ahay sila.

And minsan,

ipapasa-pasa nila ako

doon sa mga ibang bikers.

So, nabubuo yung community

ng not just bikers

but also adventurers

out there.

Kamusta ang cycling community?

Minsan kasi,

kumukontak ako ng mga tao

especially na alam ko na

medyo critical tong lugar na to.

May mga biking group

per town, actually.

So, may mga president per town.

So, sinasuportahan nila lahat

ng nag-Philippine tour.

And nakakatulong din siya

to attract bikers from abroad.

na unti-unti na silang

pumapasok dito sa bansaan natin

to explore the Philippines

through bike.

So, napakalaki ng biking community

at kahit na mag-isa ka,

hindi mo siya mararamdaman.

Sir.

I think it matters a lot

na you're also a solo female biker.

Kasi, di ba,

tayong mga babae

lagi nang sasabay

huwag ka lalabas,

nakakatakot dyan,

hindi mo kaya yan.

Ano yung mga na-experience mo,

specifically yun nga,

na bilang babaeng rider?

Naging nasa kasada ko,

sobrang nagugulan sila

na mayroong babae.

So, titingin sila,

Uy, babae.

Kasi nga,

bihira yung nakikita nila

na babae rin.

Nagbabae.

And feeling ko kasi,

marami sa mga kababaehan

na takot gawin yung isang bagay

dahil na peligado,

ganito, ganito.

Mas dalami yung mga kababaehan

na lalabas,

parang,

mas magiging normal na sa mundo

na ganito,

kaya naman para ng mga babae.

So, yung na-experience ko naman

sa tour ko,

laging ganon yung talong nila,

paulit-ulit,

bakit mag-isa ka?

Ganon.

And sinasagot ko na lang sila

lagi na,

may problema po ba tayo?

So, para kasi,

yun nga,

ganon talaga yung standard

ng society natin.

Babae ka,

kailangan may asawa ka na,

kailangan ganito ka na.

And then, natutunan ko

kung paano ako maging independent,

na hindi mo naman kailangan

laging pumasa sa ibang tao

para magawa mo na yung mga isang bagay.

And also,

gusto ko rin ma-encourage

yung mga kababaehan

to go out,

outside of their comfort zone.

Kasi nga,

sana mas dumami pa yung mga tao

na lumabas.

Lumabas?

Mas sana mas dumami pa yung mga women

na itry yung mga bagay

na kinakatakutan nila

because

at the end of the day,

magugulat ka na

kaya mo naman din pala.

So, actually,

going outside of our comfort zone

makes our comfort zone

a lot bigger

until the world becomes,

the whole world can become comfortable.

Sabi mo nga,

kung lahat tayo nalilid sa takot,

tas baka si Zarr lang ang lumalabas

na babae,

nagsisikling

o nagbabike,

e di, siyempre,

di ba,

it remains parang

hala,

kung ako lang babae,

medyo unsafe nga.

Pero kung mas maraming

lumalabas,

maraming nagpa-personalize

ng mga passions nila,

then,

it can actually,

sabi mo nga,

it can technically even make it

physically safer,

kung mas maraming babae.

Kung gagawa tayo ng mga safe bike lanes,

for example,

kung meron tayong mga,

mga infrastructure

to make safe spaces,

kung di ba,

safe bathrooms,

safe public bathrooms,

outside things like that.

Kung physically safe,

I think,

mas magiging malakas ang loob natin,

di ba?

Mas kaya mabas

sa comfort zone.

Kasi hindi ako naniniwala na

we are less capable

than men.

Anong difference

ng solo sa group?

Usually,

pag nagka-hiking ako,

kahit solo ako,

hindi talaga ako solo

kasi nag-join ako sa mga strangers

na hindi ko kilala

at hindi rin nila ko kilala.

So,

yun yung napansin ko

kapag solo ka,

mas ikufriend ka nila.

Kasi syempre,

kapag may companion ka,

parang hindi ka naman nila kakausapin

kasi may iba kang kakausap.

So,

mas mababand mo

yung ibang people

and mas makikilala mo sila.

So,

yun yung enjoy ko.

And kahit na solo ako,

hindi ako introvert.

Extrovert ako.

How does that work?

An extroverted solo rider?

Sige nga.

Ang na-experience ko

na nag-bike ako nang

wala kong kakausap for 10 hours.

Ang hirap.

So,

pinsan titigil na lang ako

dun sa mga lugar na

sa mga tindahan.

So,

mayroon naman mga interaction with that.

Siyempre,

pag tumigil ka,

tas marami kang karga,

kakausapin ka nila.

Bakit gano'n?

Bakit gano'n?

Ano yung pinaka-challenging,

yung pinaka,

o sige,

you put yourself to the test.

Ito na yung pinaka-labas

ng comfort zone

na

napinuntahan mo,

nasinabak mo.

Ano yung pinaka-challenging?

Uhm,

I think,

yung ano,

going to,

from Sulu

to Tawi-Tawi.

Kasi sabi nila sa akin,

huwag daw akong sumakay

dun sa

Bancana Yard kasi

may possibility daw

na ma-ambush ka gano'n.

So,

ang only way is to go back

to San Juanga City

which will take around

another 10 hours,

then another 18 hours.

Pero,

kasing gawin yan,

masyadong hassle.

And then,

nag-take na lang ako ng reason

na sumakay na lang ako

dun sa boat

even though I'm alone.

Uh,

much less time.

And eventually,

surprisingly,

yung mindset ko syempre parang,

last day ko na to,

yung mga gano'n.

Ang bait din ng mga tao

nakasama ko dun sa banka

para ako offering

kanina ng food,

iihi ako dun sa parang

bathroom dun sa boat,

tutulungan pa nila

kung may malong,

susamahan pa ako

para lang maka-CR.

So,

parang,

takot na takot ako

nung time na yun,

pero,

nag-

nawala na yung lahat

nung nandun ako

sa mismong situation.

And,

meron din ako mga challengers

na

nandun ako

sa mga librib na lugar

tapos,

hindi ko alam kung saan

ako matutulog

kasi wala naman

yung mga hotel dun.

And then,

nag-try akong mag-wild camping.

Yung wild camping

is yung mag-camp ka lang

sa gilid-gilid

nang hindi naman siya

super safe.

Pero,

um,

bago ko naman gawin yun,

na-feel ko naman na

na okay siya

meron dong family.

I can imagine yun nga,

the thrill and the adventure

is also there.

Sige,

gusto ko lang naman

i-make sure, no,

na balance

ang ating,

di ba,

safety and adventure.

Pwede ba yun?

Can one have an adventure

that's also safe?

Meron akong

mga safety precautions.

Bago ko gawin itong

isang bagay na to,

ipa-plan ako muna siya

na saan ako titigil.

And,

meron akong application

na matatrack ko yung

elevation gain,

yung ahoy

nung isang lugar,

kung ilang oras ko siya

iba bike.

And,

kung saan ako pwede

mag-stop over dun.

Tapos,

meron din akong

i-cocontact ng mga

biking community

just in case

na kailanganin ko

ng something.

So,

kung nag-research ka

dun sa mga

bagay-bagay beforehand,

malaki ang matutulong niya

for safety precautions

kasi

aware ka,

pero at the same time,

um,

safe ka dun

sa isang place.

And,

meron din mga

applications,

like

Life360

para ma-detect

nung mga

family members mo

kung nasan ka

yung lugar.

And,

yun,

better din if meron ka

ng naka-save

ng mga emergency contact

dun sa isang lugar

for safety purposes.

Just because we're

adventurers

doesn't mean

we can't take

precautions.

And, in fact,

the more you want to

adventure,

lalo na

mag-take

ng risks.

Napaka-importante din

na meron tayong

precautions kasi

there's enough fun

in the adventure.

Hindi natin kailangan,

diba,

sobrang dagdagan

by lack of preparation.

Yun.

Ano yung pwede mong

i-advise

or i-message

sa mga tao

na

medyo na-realize nila,

uy, parang

I wanna go

outside of my comfort zone

and I wanna take risks.

Yung pinahan na tutuloy ko

kasi is

kung hindi ka nalalabas

sa comfort zone mo,

hindi ka mag-grow.

Pero,

bago ka lumabas

sa comfort zone mo,

talangan mo muna

yung sarili mo,

worth it ba mag-risk?

You cannot grow

kung lagi kang nasa loob

ng comfort zone,

diba?

To,

para mas malawa kang

perspective,

mas maraming kaalaman,

mas maraming experience,

syempre kailangan

lumabas ka

at experience yun

at sumubok.

Tama.

Okay, nako.

Thank you so much, Zar.

Thank you so much

for your time.

Thank you so much.

Sana, ano,

sa mga kababaihan dyan,

huwag kayong matakot

kasi

napakalaki ng mundo.

Kung may gusto kayong pag-usapan,

mag-iwan lang ng comment below

or email us

at share ko lang

at gmailnews.tv

We're also streaming

on Spotify,

Apple Podcasts,

and Google Podcasts.

Thanks for tuning in!

Thank you for watching!

Thank you for watching!