Ang Legendary na Kare Kare sa Caloocan City since 1973 ang Pedring' Kare kare ng kuwento sa likod ng sarap ng kanilang kare kare na tuwing lingo lang mabibili kung dati mga taga caloocan lang na bili dito ngayun sinasadya na ito mula sa ibat ibang lugar para lang matikman ang kare kare ni Mang Pedring

Video Transcript / Subtitles:( AI generated. About AI subtitles » )

* AI ("Artificial Intelligence") subtitles on Tagalog.com are generated using "Whisper" by OpenAI (the same company that created ChatGPT and DallE2). Results and accuracy may vary.
* The subtitles do include errors occasionally and should only be used as a tool to help with your listening practice.
* You can request this website to create a transcript for a video if one doesn't already exist by clicking the "Request AI Subtitles" button below a video. Transcribing usually takes 30-40% of the length of a video to complete if there are no other videos in the queue. For example, a 21 minute video will take 7-8 minutes to transcribe.
* Running a super fast cloud GPU server to do these transcriptions does cost money. If you have the desire and financial ability, consider becoming a patron to support these video transcriptions, and the other tools and apps built by Tagalog.com

Nagtatakarin ako dahil gusto nila makita kung sino yung pidrink kare-kare.

Nagpapasarap nga dyan, yung pagkakatimpla mo ng mani, tsaka isa pa, yung laman.

Napabalitaan na nila yung pangalan ko.

Pero yung nagkakalokan, kahit bata ang tanungin mo, kilala ko.

Fifty years na akong mahit na nagkakare-kare.

Si tatay ko po talaga nagano ng ano yan eh,

nagtaguyod ng paglinggo lang kare-kare.

Kasi po, sabi niya po kasi, parang munggo, biyernis lang.

Kami naman po, tatay ko naman po nagpauso ng kare-kare, linggo lang.

Alam na po ng kalokan, pag Sunday, ulang po nila kare-kare.

Nung araw, ako ang talagang nagumpisan yung recipe na yan.

Masarap sa pakiramdam sa puso ko, talaga nasisiyahan ako.

Dahil sila, bukod sa mura na nabibili nila, masarap ha.

Dahil nga sa napabalitaan nila sa mga bumibili,

sa mga magkakakapit bahay,

Oo, anong ulam niyo? Kare-kare.

Sa kanya bumili.

Tulong kayo magpidrin kare-kare.

Yun. Oo, yun. Ganun lang.

Yun sa amin, kaya nagugusto nila yung kare-kare namin.

Mahalasahan naman nila talagang masarap.

Ang tawag nila sa akin, pidring kare-kare.

Laya.

Yung tunay kong pangalan, Pedro Laya.

Kaya lang ang bansag sa akin, pidring kare-kare.

Yan si kare-kare.

Ayaw ako.

Bata na dinig nila yung pangalan.

Kaya yung mga pidring kare-kare yan eh.

Bili tayo, tegma natin. Babalik na yun, sigurado.

Kare-kare.

Sige dyan.

O, ito.

Ilang kare-kare ako na pala, sis.

Pagdaw sabaw, lagyan niyo mong ibago yung pataw.

Unang-una, bagong luto, kita nila.

Kita nila, kumukulo.

Bagong luto, bagong hanguin.

Pag hinango, bibigay na sa kanila, bibenta na.

Kita nila, dadaan na nila, kita mo.

Dati po kasi ang kare-kare namin is 70 to 80 pesos.

Kaya lang po, isang laman lang po yun.

Ngayon po, ginawa po namin na 100.

Pero po, maraming na po yung laman.

O, pagdaw sabaw.

Pagdaw sabaw.

Kapag yung dine-in po kayo, unli salsa po ng kare-kare.

Ang sanayan dito, ang tawag po sa amin sa salsa, sabaw.

Unli po yun, tapos yung bagong po namin, unli.

Basta po, dine-in.

Depende po sa tao, kung ano yung gusto nila ng laman.

Mayroong dilagid, tuwalya, pisingay buntot, pata po ng baka.

Kasi po, dati po, ang gamit po namin is carabao meat.

Ngayon po, baka na po talaga.

Pag may nakatikim, siguradong babalik.

Dan masarap.

Masarap ang pagkakaluto namin.

Sige, pipila kami. Kung abutin, abutin. Kung hindi, hindi.

Kamukha dyan kanina.

Ang dami nakapila. Nakikita nyo.

Pinawin na namin.

Bako, huwag na kayo mag-arit ha.

Sinabihan naman namin kayo, kung hindi kayo abutin.

O sige, bahala kayo, bako ha.

Bako, maraming nagtitinda ng kare-kare dyan.

Gusto namin dito.

Ayaw namin bumiin sa kanila.

Dito sa 110 Pesamora, Caloocan City.

Nung araw, ako ang talagang nag-umpisan niyang recipe na yan.

Ngayon, hindi ko na kaya.

Pilamaan ako na doon sa anak ko, kay Pete.

Mga 4 years lang, siguro, na nagtitinda siya rito.

Ako nga pala po si Pete, anak po ni Pedring Kare-kare po.

Pederico Cruz Laya.

Kagawad, Pete.

50 years nang mahigit kaming nagtitinda mag-asawan niyan ng kare-kare.

Nung araw kasi o, may katayan dyan, Matadero, sa lumang palengke.

Dyan o, sa Pobleso Market, may katayan dyan nung araw, sa Merilis.

Ang nanay ko po talagang napaka-porsigido po talaga nung araw

na mag-anong Pedring Kare-kare.

Sa kapwa si tatay po.

Ngayon, sumubok akong bumili ng pang-kare-kare para pangkain lang namin.

Ngayon, eh may mga bumibili.

Hanggang sa na-ubusan na kami ng kakainin namin.

Itinuloy ko na ang pagluluto.

Nag-click naman.

Dumami na ng dumami binibili ko doon sa katayan.

Katabi namin yung Matadero, eh.

Nagluluto-luto ako ng mga ulam-ulam, gano'n.

Hanggang sa, nung kami mag-asawa,

tinuha namin ni Inong sa Kasal yung may-ari ng boycheng dyan.

Sikat yun dyan.

Sa Caloocan, boycheng, sikat.

Ninong namin yun sa Kasal, Ninang.

Ninong sa kaninang.

Sabi sa akin,

ako turo sa'yo, tulong ko sa'yo,

dahil inaana kita, Kasal.

Kako, ano turo mo sa'kin?

Ikaw, luto kare-kare.

Wala nagtitinda rito.

Sinubukan ko ng gano', nagluto muna ako ng ulam namin.

Nag-click, naubos.

Hindi na kami nakakain.

Luluto yung kakainin namin, naubos. Nabili ng tao.

Hindi.

Pinalingukan uli,

nagluto na ako, marami-rami.

Naubos na naman.

Basta tumami na ng tumami.

Lahat na tangkap.

Sa amin, wala kaming binibiling ibang ano kundi

bibili kami ng mani, sa divisorya,

bibili kami ng gulay,

balintawak,

bagong.

Kami rin nag-asikaso.

Kami rin nag-luluto.

BABYMETAL

Bali po nung pandemic,

natigil po kami.

Nung June po, bali dapat nga po

tigil na po ito kasi

umayaw na po yung si tatay, si mampid ring.

Si tatay po, bali po,

nawala po kasi si nanay.

Yan po, kaya naglungkot pong konti,

kaya po napabayaan po yung karikari po.

BABYMETAL

Para sa akin, kung sa kalaseng

klase ng ama,

klase ng mag-asawa,

napakagaling namin magdala sa mga anak.

Mababait yung mga anak,

saka yung asawa ko.

Fifty years na kami mag-asawa bago siya namatay.

Apat na taon na.

Hindi nga makalimutan ko eh.

Nagugulo ang isip ko rin.

Sobrang mahal niya po yan, si nanay ko.

Oo eh.

Malaki pati yung pangihinahan ng katawan ko.

Kaya nilipat ko na sa anak ko.

Hindi ko nakakayanin dahil nga

nag-iisip pa ko eh.

Niiisip ko yung asawa ko eh.

Sa tagal namin mag-asawa,

hindi kami nag-away.

Maski yung mga anak ko,

alam nila, hindi kami nag-aaway.

Mga bawa, nagsalitaan lang kami.

Gagawin ko, alis muna ako.

Mamiya, babalik na ako. Wala na.

Yung mga asawa ko,

iiyak lang, wala na ako.

Pagka nakasaguta kami,

iiyak lang, wala na.

Siyempre, maawa ka.

Dahil,

gusto ko nga kunin na rin ako niya eh.

Kunin mo na ako. Panalangin ko,

kunin na niya ako.

Ano ba mga kasama ko na siya, ganun.

Andiyan ba tatay mo?

Bago sila bibili, pupunta muna sa akin yan dito.

Nasaan ba talaga tatay mo?

Akala nang matay na ako.

Andiyan, nag-ihiwa ng gulay.

Nag-ihiwa ko dito ng gulay eh.

Tatay, labas ka naman sa kwarto.

Hindi ka na lumalabas.

Paano ba, baka panong problema?

Kako, iniisip ko nanay mo,

lagi mo na lang hawak ang litrato ni nanay.

Iwabas ka ng kwarto.

Kako, hindi na ako magtitinda.

Lilipat ko na sa inyo,

sa kuya mo.

Tatanungin ko ang kuya mo kung kaya niyang hawakan yan,

ituloy niya.

So, suportahan ko na lang siya.

Alalayan ko ba?

Yan, ganyan nga.

Ngayon, hindi ko na kaya,

namatay ang asawa ko,

pilamana ko na doon sa anak ko,

kay Pete.

Pumbaga po,

tinawagan po ako ng mga kapatid ko,

itinuloy ko po kasi po,

sayang naman po yung henerasyon nung

bilang pong anay,

nung pagtitinda po ng pindaring kare-kare.

Saka po,

nung nagpasaway po yung nanay ko,

talaga pong binili po sa amin to

na huwag na huwag po namin titikilan yung pagkakare-kare.

Binili na lang po sa aming mga magkakapatid po

yung pagtitinda ng kare-kare.

Kasi po,

doon puro yung nakilala si tatay po,

kami po.

Pumbaga, doon po sa kare-kare po,

talaga po kami nakilala.

Sabi ko sa anak ko,

yung pinalipatan ko ng mana,

asikasuhin mo mahigi yan.

Pati mga tao,

asikasuhin mo mahigi.

Marunong kang mag-interview sa tao,

makisama,

pakikisamang mabuti,

at saka sarapan ng luto,

unang-una.

Yan ang hindi ka lilimutan

ng bumibili sa iyo.

Ikaw ang pupuntahan,

hindi ikaw ang mag-aanap sa kanila.

Ay lalo na ngayon,

nabalita na ng mga tao na

pumupunta rito.

Kunta ka, taga saan ang pumupunta.

Malalayong lugar na,

nakipupunta rito sa amin.

Ngayon po,

nakipunta rin po yung GMA po.

Mamaya ro po,

mababalita ro po.

Sinilip ko rito sa pinto,

nandyan nga.

Padaan lang yung GMA,

huminto,

bumalik pa.

Malayo-layo na ro sila,

bumalik.

Titignan daw nila,

kala may gulo.

Makikita-kita namin.

Pumipila yung mga tao sa kare-kare,

ulam lang pala.

Bumaba kami,

kumain na rin kami.

Sabi ng mga GMA,

masarap pala talaga.

Nasan ba yung may-ari nito?

Tinuro nila.

Sige na tatay,

pagbigyan mo na kami.

Pinagbigyan ko na sila.

Dito sa Pizza Mora, sa Kalooka,

ni Limang Pedring na sikat sa kare-kare.

Matagal na kami sikat.

Isang beses sa isang linggo lang siya tinitinda.

Ngayon sumisikat, magalo.

Hindi namin alam kung taga-taga saan.

Kanina, tinanong ko yung mga tao.

Meron daw sila,

sa baklara daw sila,

yung isang mga tao.

Natanong ko,

san ba yung balik-balik?

Sabi, taga-balik-balik pa siya.

Hindi na tayo kami.

Mga taga-rito lang bumibili,

tsaka yung ibang malayo-layo.

Dadaan na yung pala sa Mindoro.

Ngayon po,

nahihihanga po ko sa mga taga-Kalookan

kasi po, dumami na po lalo yung customer.

Dati po,

mga taga-Kalookan lang po ang mga customer namin.

Ngayon po, wala po nun na vlog.

Ano na po,

iba't ibang mga lugar na po yung nadayo.

Bali po yung sa isang order na isang bowl po,

meron pong laman po,

pipili kayo.

May isang laman,

meron pong pwedeng kasama,

toalya.

Bali, two piece po kasi siya eh.

Yung presyohan po,

yung pata po,

pinakamura po ng pata namin is 200 po.

Depende po sa laki.

Meron pong 300 po,

yung malaki po.

Tapos po,

yung mga piece ngayon po namin,

may 90,

may 100.

Yung goto po,

100.

Tapos po,

yung gilagid,

100 din po.

Tapos,

meron po kaming laman,

purong laman po,

100 din po.

Kasi kompleto ricado yung sabi.

Hindi kami nagbabawas na ricado.

Bali Sunday po,

ang opening po namin is 5am po,

hanggang 12 noon.

Hanggang naubos po,

minsan po,

11am po,

ubos na po.

Yung sabaw po ng karikari,

pag-dine-in po,

pwede po pang humingi,

unli po.

Pati po,

pang-uubos na po,

pati po.

Napag-anal ko yung aking hapat nanak,

yung isa,

manager na ngayon sa Mercurisia.

Tatlong babae,

isang lalaki.

Yan lang ang lalaki,

yan lang si Pete.

Dalawa na lang yung nagtitinta ng karikari.

Yun sa palengke,

Yung sa palengke, yung pangalan ay sakay to.

Kaya,

ang mapapayo ko sa inyo, kung kayong magditinda,

ganito rin ang gagawin niyo.

Pakikisama sa mga tao,

at ayosin niyo yung niluloto niyo.

Mga kinakailangan, sa harapan nyo,

huwag ninyong papalsuin ang tarabaho.

Kinakailangan, yan ang unang-una.

Para kayo, lapitan ng tao,

mahalin nyo ang pagtatarabaho.

Para sipagan nyo tuloy.

Para kayo, kumita,

at may pambubuhay sa pamilya.

Ako po, nagpapasalamat po kay tatay po,

kay mga pidringkari-kari.

Kasi po, napakasibag po niyan ng nanay ko sa katatay ko.

Mga kapatid ko po, lahat naman niyan,

nagtutulungan po nung araw pa po yan.

Ako po si Jocelyn Guerrero,

panganay na anak ni pedringkari-kari.

Salamat po sa patuloy na pagsuporta nyo sa amin.

Kami po, 50 years na itong taon na to,

ang pedringkari-kari.

Okay lang, maraming namin natutulong ang mga tao.

Siyempre, ang pagkain namin masarap,

kaya kapresyong masa, diba?

Iyon lang ang pinagpapatuloy namin.

Ay, kinakailangan talaga,

para mahanap mo yung ano mo sa buhay,

ito mong guminawa,

eh, kumilos ka.

Hindi yung aantay mo sa bahay,

mabagsakan ka ng bumbadya sa bahay.

Paghanapin mo yung swerte,

magtrabaho ka para dumating ang swerte.

Sipag at syaga,

yan ang kinakailangan sa buhay ng tao dito.

Tulog-tulog ka.

Paano dadating sa iyong grasa?

Tulog ka.

Ang dati po, ang sinanay po,

siya po yung mga naghihiwa ng mga laman.

Oo po.

Noong ngayon, ako na po naghihiwa.

Bali po, kung may recipe po,

yung mga magulang niyo po,

bigyan niyo po ng halaga.

Dahil po, yaman pala po natin yun.

Kaya po, yung mga pinamana po sa atin,

mga magulang natin, mahalin po natin.

Saka po, lagi po natin isipin na

na-trademark pala po yung pinamana sa ating negosyo.

Kaya po, lagi po natin kalagaan.

Isa pa nga,

ang pinapuntahan ng bumibili,

yung nagtitinda si Mang Petrain.

Yun ang tinasisihan ng talupan ko.

Nakakita na nila ko,

nakabilipas sila ng masarap na kare-kare.

Bali ako po,

nagpapasalamat po ako sa mga customer po

ng Pedring Kare-kare

na willing pong pumila,

na talaga po namang

kahit gano' po kahaba,

pumipila po sila.

Maraming maraming salamat po

sa mga customer po namin.

Nagpapasalamat po

ang Pedring Kare-kare

sa inyong lahat.