BISITA DISGRASYA | Aswang True Story | Part 2 of 2 JOIN Xethennial Membership: https://www.youtube.com/channel/UCZ6nWtA2u9KS3EreDzMrYew/join - Unique Badge and Emoji sa live chat at comment section - Shout-out sa new members/renewed members sa simula ng video Email: mkn.thelmo@gmail.com mga kwento ni Thelmo channel: https://www.youtube.com/c/mgakwentoNiThelmo Xeth Tagalog Horror Animation: https://www.youtube.com/c/XETHTagalogHorrorIllustration Sir Xeth channel: https://www.youtube.com/c/ThelmoFiles Facebook Account: https://web.facebook.com/xeth.helmo.3 Facebook Page: 1. https://www.facebook.com/Mga-kwento-ni-Thelmo-328269211396623/ 2. https://www.facebook.com/ProyektoHelmo Instagram: https://www.instagram.com/xeth_helmo/ #PinoyHorrorStories #TagalogHorrorStories #MgaKwentoNiThelmo

Video Transcript / Subtitles:( AI generated. About AI subtitles » )

* AI ("Artificial Intelligence") subtitles on Tagalog.com are generated using "Whisper" by OpenAI (the same company that created ChatGPT and DallE2). Results and accuracy may vary.
* The subtitles do include errors occasionally and should only be used as a tool to help with your listening practice.
* You can request this website to create a transcript for a video if one doesn't already exist by clicking the "Request AI Subtitles" button below a video. Transcribing usually takes 30-40% of the length of a video to complete if there are no other videos in the queue. For example, a 21 minute video will take 7-8 minutes to transcribe.
* Running a super fast cloud GPU server to do these transcriptions does cost money. If you have the desire and financial ability, consider becoming a patron to support these video transcriptions, and the other tools and apps built by Tagalog.com

Mga Kuwento ni Thelmo

Ako naman noon na wala namang idea kung bakit gusto niyang kunin ko ang walisting-ting.

Kinuha ko naman sa pag-aakalang baka nahihiya lamang sila nun.

Pagkatapos kong kunin ay tinanong ko pa si Jin kung ano ang gagawin dun.

Sabi nito, ilapag lamang umano sa kung saan ko gusto.

Ginawa ko naman ito. Nilagay ko ito sa tabi ng pintuan ko.

Numiti naman ng maayos si Jin at nagpasalamat nun.

Tapos ay bumalik na ako sa aking pagkakahiga.

Hindi ko alam kung sinwerte lamang ba ako o nagkataon lamang yun pero...

dinatnan po ako ng dalaw noong gabi dinayon.

At kapag dinadatnan ako ay wala akong kaganaganang kumain.

Lumabas ako nun para pumunta sa banyo para sanang makapagpalit.

Mahinang-mahina lamang ang lakad ko.

Pero kitang-kita ko ang dalawang kaibigan na mga kuya ko.

Kung paanong mula sa pagtayo nila sa labas ng bahay habang nakatitig sa paligid.

Ay bumaling ang tingin nila sa akin nun.

Titig na titig sila.

Napakatalim ng tingin nila na ewan.

Hindi ko maintindihan pero alam mo yung tingin na mga kuya ko.

May mga hindi magandang gagawin.

Sa tagal ko silang nakikita sa bahay na wala naman akong nararamdamang hindi maganda sa kanila.

Dun lamang ako pinanindigan ng balahibo.

Pasinghot-singhot pa sila nun.

Na para bang may naaamoy silang kaaya-aya sa akin o sa buwanang dalaw ko.

Siguro naramdaman ni Gene na parang saglit lamang silang nawala sa ilirat.

Kitang-kita ko kung paano siya nagpunas at napalunok ng laway nun.

Sabayhinga ng malalim at bumalik sa pagkakaamo ng mukha nila.

At sinara ang pintuan namin sa sala.

Maski ako napatulala.

Pero baka dala lamang din ang sama ng pakiramdam ko ang dalaw ko na yun.

Kaya naman nagpatuloy na ako sa pagpunta sa banyo at ginawa ang dapat.

Nilinisan ang sarili.

Bumalik na ako sa kwarto pagkatapos nun.

Sa kwarto pagkatapos,

nilinisan ang sarili,

nilinisan ang sarili,

nilinisan ang sarili,

bumalik na ako sa kwarto pagkatapos nun.

Noong padaan na ako sa sala ay napansin ko na wala na sa labas sila Gene at Kato.

Sinilip ko pa sila nun.

Si nanay at tatay ay naroroon lang sa kusina pero

hindi ko napansin kung nagluluto pa sila o hindi.

Sila Kuya Totong at Pobay naman ay hindi ko alam na nasa labas.

Baka kasama nga sila Kato at Gene.

Hindi ako mapakalino nun sa kwarto.

Parang may mali pero

kinukonsidera ko pa rin ang pakiramdam na

meron lamang talaga akong dalaw ng gabing yun.

Isang oras ang lumipas.

Tandaan nyo,

isang oras lang.

Nang makarinig ako ng hiyawan sa labas,

sumisigaw ang mga kapatid kong lalaki at tuwang tuwa sila nun.

Ayan na sila.

Nay, tay.

Andito na sila.

At may mga dalanga.

Sigaw ng isa sa mga Kuya ko.

Dumating sila Kato at Gene na

merong daladalang isang patay na baboy ramo.

Sampay-sampay sa balikat ni Kato nun.

Napakalaki nito.

Kita ko din ang pagtalon ng aming mga magulang habang nakikita ang dalawa.

Aba!

Totoo nga!

Ang bilis nyo namang makahuli.

Sabi pa ni Tatay na noong mga panahon bala na yon,

ay nagtataka na rin dahil sa

mabilis nga nilang paghuli ng baboy ramo.

Konsidera mo pa,

na ang lugar sa aming kung saan nga nangangaso ng baboy ramo ang mga tao,

malayo pa.

Kalahating oras din siguro ang lalakarin mula sa amin pero,

imbis na maghinala ay napabilib pa ang aking magaling na amanon.

Sa gabi na yon,

dinig na dinig ko na magluluto nga ulit sila Kato at Gene

na magluluto na ulit sila Kato at Gene

na magluluto na ulit sila Kato at Gene

nang putahin nila.

At ito mano ang kauna-unahang pagkakataon na

kakain sila kasama kami.

Dito naman nagpabida si Tatay at naglabas ng tinatago niyang lambanog.

Tuwang tuwa siyempre ang dalawakong kapati dahil minsanan lamang silang makakainom

nakasama si Tatay.

Bumalik ako sa kwarto.

Masama ang pakiramdam ko ang nahiga at tahimik lang.

Hindi rin makatulog.

Hanggang sa naamoy ko na yung mabangong weirdong ulam na niluluto nila

na kung hindi ako nagkakamali ay tila ba magkahalong amoy ng adobo

tapos paksiw na punong-puno ng suka.

Amoy na siguro kung maayos ang pakiramdam ko

ay masasarapan pa ako

pero hindi ng gabing yon.

Hindi ako natuwa sa amoy na yon.

Nandiri ako.

Ling, tara na, kain na.

Nagulat ako sa tawag ni Kuya.

Nakaidlip na pala ako noon.

Pagising ko ay mas lalong sumama ang pakiramdam ko.

Pinilit kong bumangon kasi nakakaramdam na rin ako ng gutom noon.

Nabutan ko sila sa maisala.

Doon sila naglatag ng pagkain at inuman.

Noong sumingaw na naman ang niluto ng mga kaibigan nila Kuya

ay nahilo na ako noon.

Napatakbo ako ng banyo.

Sinubukang sumuka pero walang nangyari.

Kaya naman bumalik na lamang ako sa kanila at sinabi kong wala akong gana.

Kaya naman bumalik na lamang ako sa kanila at sinabi kong wala akong gana.

Muli akong sumilip sa kaldero.

Paksiw na paksiw ang pagkakalutunon.

Ultimong ang pagkakahiwan ng karni.

Ganon na ganon ang labas.

Sinabi ko na lamang na bukas na ako akakain at hindi talaga kaya ng sikmura ko

ang kumain noong gabing yon.

Tumangu na lamang ang aking ama.

Tumangu na lamang ang aking ama.

Ling, halika na, kumain ka na.

Mabilis kasing masira itong putahi na to.

Dapat maubos ka agad.

Sabi ni Kato.

Umilingiling ako.

Ramdam ko na gusto pa niya akong pilitin pero

nakita ko si Jin na sinikos si Kato sa sabihin hayaan na.

Sumimangot naman ng lalaki at pagkatapos ay sinabing magpahinga na lamang umano ako noon.

Ituloy-tuloy ko na umano ang pagtulog ko.

Bagay na ginawa ko naman.

Ang alam ko ay nagigising-gising pa ako noon dahil paminsan-minsan ay maingay sila.

Tapos ay unti-unti ko na lamang ding nararamdamang

gumagaan na ang sama ng pakiramdam ko noon.

Yung mga huling gising ko,

naalala ko na nagpatay na ng ilawan noon.

Tapos may mga tunog ng mga ginamit sa pagkainan na

ang ibig sabihin lamang ay tapos na sila.

Pero alam ko,

hindi pa naman umabot ng ating gabi yon.

At ito na nga.

Nagising ako na may mga tunog ng lagabog sa may bahay.

As in parang nambabanga ng pader.

Ang mas malala pa noon,

yung tunog o banggaan ay nanggagaling sa mismong loob ng bahay.

Kaya sabi ko pa, ano kayang meron?

Akala mo talaga ay may pumasok na kalabaw o hayop sa loob.

Nakiramdam lamang ako.

Bilang bunso ay ugali ko ng makiramdam.

Hinintay ko sila nanay at tatay o maging mga kuya ko na bumangon para tingnan pero,

wala.

Tunog ng hilik ang naririnig ko.

At sa tanong buhay ko, bilang nag-iisang bunso ng pamilya.

Ito ang kauna-unahang beses na marinig ko ang buong pamilya ko na

napakalakas ng hilik,

na para bang daig pa nila ang pagod na pagod noon.

Sa pagkakataon na ito ay hinayaan ko na lamang silang matulog.

Sobrang weirdo lang dahil dapat sa lakas ng kalabog na iyon,

nagising na sana sila.

Bumangon ako.

Buong maayos ng pakiramdam ko noon.

Kaya naman ang ginawa ko ay sumilip ako.

Literal na dahan-dahang lumapit sa may pintuan ng kwarto ko

at sumilip sa may kurtina.

At hindi ako makapaniwala sa nakikita ko noon.

Saktong pagkasilip ko,

biglang bumagsak yung pagbukas ng pintuan.

Bukas na bukas na ito at hindi man lamang nagawang isara.

Hindi ko na rin makita o maaninag man lamang si Kato at si Jin sa may sala.

At hindi ako makapaniwala sa nakikita ko noon.

Hindi ko na rin makita o maaninag man lamang si Kato at si Jin sa may sala.

Kung saan sila dapat humiga.

Pero may naiwan noon.

Amoy ng parang ulam nila noong nakaraang gabi.

Pero mas matapang.

Yung tipong pasirana yung asin ng amoy.

Nawala naman din ito kaagad dahil sa pagpasok ng hangin mula sa bukas na pinto.

Tinignan ko yung parigid.

Kahit madilim.

Medyo magulo ang sala.

Nakahamba lang ang mga upuan.

Lamesa.

Tuloy-tuloy akong naglakad.

Kahit man lang sana maisara ko ang pintuan.

Dahil hindi ako kampantino na bukas ito.

Tiwangwang na tiwangwang.

Ang bala ko sana ay hawakan na lamang at itulak ang pinto pero

ewan ko ba kung bakit nagawa ko pang sumilip sa labas.

Sa maniwala man kayo o sa hindi.

Kitang kita ng dalawang mata ko.

Ang dalawang lalaking na kayo ko.

Parang paluhod ang pwesto pero hindi umaabot ang tuhod sa lupa.

Mga ilang dipa ang layo mula sa pintuan.

Ang tagal ko silang tinitingnan.

Sa hubad nilang katawan.

Sa tindig.

Sa kulay.

Sa itsura ng kanilang buhok.

Hindi ako pwedeng magkamali.

Sina Kato at Jinyon.

Pero bakit sila nakahubad?

Bakit sila nasa ganoong posisyon?

Pinilit kong kalmahan ang sarili ko.

At nang magsimula na silang magpahid ng kung anong bagay sa katawan nila.

At sa bawat pagpahid nila ay may kasabay na magungol na

parabang magkahalongungol ng isang kalabaw.

At gumagaralgal na tunog ng isang mabangis na hayop.

Doon ay naalala ko.

Ang isa sa mga kinikwento ng aking ama.

Na may mga aswang na nagpapalit anyo gamit ang mga langis.

At kapag hindi nila ginawa yun sa mga panahong nangangati sila para maging aswang

at kailangan nilang magbago ng anyo,

ay mawawala sila sa kanilang mga sarili.

At parang kumbaga,

kakainin ng sarili nila

ang kanilang parting tao.

Hindi lamang ako sigurado kung tama ako ng pagkakaintindi nun.

Nanlalamig ang buong katawan ko nun

habang pinapanood ko sila.

Pero yung isip ko,

nagsasabi na dapat ay may gawin ako nun.

Kapag sinara ko ang pintuan ay maririnig nila yun.

Hindi nila nangyari.

Kapag sinara ko ang pintuan ay maririnig nila yun.

Hindi ko naman mabibigla dahil kailangan ko pang isarado ang kadena.

Hanggang sa naisip ko,

yung walis na pinatanggal sakin kanina ni Gene.

Tinignan ko ito sa isang tabi

at dun ko ito nakita.

Naalalang inilagay ko ito

sa mismong tabi ng pintuan ng kwarto ko.

Dahan-dahan akong umatras.

Dahan-dahan akong lumapit sa kwarto ko para kunin ang walis tingting na yon.

Pagkakuha ko,

ay agad akong tumakbo at sinandal ko ito ng pabaliktad

sa mismong pintuan ng sala.

Huminga ako ng matagal.

Napakatahimik ng paligid nun.

Muli akong sumilip sa pintuan.

Napamura ko.

Wala na sila dun sa kanilang pwesto.

Sobrang tahimik ng paligid.

Nasaan na sila?

Hanggang sa mula sa may bubungan nakatapat ng pintuan ng sala,

merong nahulog.

Tandang-tanda ko pang pagkabagsak niya

ay umikot ito at biglang harap sakin nun.

May hahambing ko ito sa isang taong lobo.

Mabalahibo ang katawan.

Walang saplot.

Naninilaw ang mga matang nagbabaga sa dilim.

At ang mabahong amoy na naaamoy ko kanina sa may sala.

Kaamoy niya.

Tumayo ito.

Tumingin sakin sabay sabi ng mga katagang,

Tagabi ka pa namin inaamoy lingling.

Dun ko na tuluyang isinara ang pintuan.

At tila efektibo ang pagbaliktad ng walistingting

sa kadahilan ng hindi man lamang ito humabol para buksan ang pintuan nun.

Tila ba pinapanood lamang ako?

Sumisigaw na ako nun sa mga magulang ko pero

hindi nila ako naririnig.

Walang nagigising sa pamilya ko.

Umiiyak na ako.

Magkahalong iyak, sigaw na para lamang magising sila.

Umaalulung na ang mga aso na tilan naririnig ang hiyaw ko pero

wala.

Walang efekto.

Pagkasarado ko ng pintuan ay agad akong tumakbo sa loob ng kwarto ko pero

hindi na rin ako tumuloy nun.

Sa kadahilan ng nakikita ko silang dalawa

sa may bintana

nakangisi sakin.

Dumiretsyo ako sa kwarto ng mga magulang ko.

Sinanay at tatay ay puro suka ang mga bibig.

Nakakalat sa damit nila.

Hindi ko sila magising-gising.

Tumakbo ako sa mga kapatid ko.

Ganon din ang nakikita ko sa kanilang magkatabi nun.

Halos sipain at kurutin ko na sila pero

para silang mga patay na humihinga.

Sino ang tatawagin ko?

San ako tatawag ng doktor?

Nang manggagamot?

Paano ako makakalabas ng bahay?

Nung palabas na ako sa kwarto nila kuya

muli ko silang nakitang nakasilip sa may bandang bintana ng sala

at pagkatitig ko sa kanila

may narinig lamang akong mga kataga at

bigla na lamang akong nahilo.

Kung ano ang naramdaman ko,

kaninang gabi ay ganon din nung oras na iyon.

Hindi ko may paliwanag pero

pinagpawisan ako.

Nagdadalawa ang paningin ko.

Hindi ko na mayangat ang ulo ko.

Tumutulo na ang laway ko na hindi ko man lamang malunok nun.

Pero naaaninag ko pa rin sila sa mga bintana.

At hindi ko na mayangat ang ulo ko.

Hanggang sa napaupo na lamang ako sa may likod ng mahaba naming upuan.

Nagtago ako ng makakaya ko sa kanila.

Nahiga akong saglit para maibisan man lamang ang bigat na nararamdaman ko.

At sa hindi ko malamang dahilan,

bigla na lamang akong nakatulog sa lupa.

At sa hindi ko malamang dahilan,

bigla na lamang akong nakatulog sa lupa.

Bigla na lamang akong nakatulog sa lupa.

Pagkagising ko ay niyuyugyug na ako nila tatay.

Sobrang bagsak ang katawan nila tatay nun.

Wala na ang sama ng pakiramdam ko.

Akala ko nga ay nananaginip lamang ako kaso

nakahiga ako dun sa likod talaga ng upuan.

At ang walis tingting ay nasa may pintuan na ng sala.

Kitang-kita kong may iniindang sakit ang mga magulang ko.

Sila kuya, maya-maya pa ay dumating kasama ng isang tricycle.

Maputla din sila.

Anak Ling, alika, magpapagambo tayo.

Yun lamang ang sinabi ni tatay.

Pagkatapos ay umalis na kami.

Hagad-agad kaming dumiretsyo sa albularyos sa lugar namin.

Tamang-tamang naroon lamang siya sa bahay niya.

Swerte kami gawa ng paminsan-minsan kasi ay kung saan-saan ito

nakakarating kapag may mga gustong magpagamot sa kanya.

Kilala nito si tatay

kasi laman na din talaga ng katayan si tatay nun.

At pagkakita pa lamang sa aming magpamilya

ang nasabi niya na lamang ay

Nakuteng!

Mukhang gusto kayong rekrutin.

Pinapasok kami.

Sabay-sabay kaming pinausukan.

Magkakasunod kaming dinasyalan.

Pinahiran ng langis at kiniskisan ng luya sa noo

sa palad at sa sakong ng paa.

Matapos sa mga dasal at isa-isang hilot nun

lahat ay pinapasok kami.

Pinaupo ng manggagamot na magkakatabi

maliban sa akin.

Okay na umano ako.

Wala nang dapat gamutin pa.

Pero dun lang ako pinaupo sa may bandang hagdanan ng bahay.

Isa-isang pinahawak ng manggagamot ng palanggana ang pamilya ko.

Ang sama talaga ng mga itsura nila nun.

Hindi ko matansya kung bakit pero

alam mo yung biglang bagsak na mukha nilang lahat.

Awang-awa ako.

May konting hagod pang ginawa ang manggagamot sa likod nila

sa mga tiyan at noo.

Pagkatapos ay isa-isa niyang dinasyalan ng apat na itlog na hilaw.

Nilagay sa baso

at tig-isang pinainom sa pamilya ko.

Pinalunok niya ito

at kitang kita ng dalawang matakosers.

Nung inisa-isa niyang tusukin at bumulong sa bandang puso

at sinabing saluhin sa palanggana

sumuka silang lahat

ng kulay abong suka.

Alam niyo yung bagoong na isda.

Ganun na ganun ang nailabas nila nun.

Masangsang ang amoy.

Masangsang ang amoy.

Hindi ko talaga alam kung bakit at paano nila nailabas yon.

Sige, ilabas nyo lahat.

Sabi naman gagamot.

Ang dami nilang naisuka hanggang sa maya-maya pa ay unti-unting nanumbalik ang mga kulay nila.

Yung pisingi nila ay nagkabuhay ulit.

At nung wala na silang mailabas

saka sila pinainom ng tsaa o mano na gawa sa may niyog nun.

Hindi ko na alam o maalala pero kakaibay yung amoy.

Amoy lang banog pero manamis-namis na amoy

at meron pang halong kinayod mismong loob ng buko.

Ininom nila ito.

Sabay-sabay silang dumigay.

Paramihan.

Pagkatapos ay hinilot pa sila isa-isa ng maggagamot bago madetermina ng maayos na sila.

Pagkatapos ay nararoon na ang kwentuhan.

Pailing-iling pa sila tatay.

Hindi makapaniwalang si Kato at Jin

ang mga bisitang magaan ng pakiramdam nila

ay mga aswang.

Hindi kami balak kainin o ulamin pero

balak o ano kaming iyang gawin.

Hawaan ng pagiging aswang nila.

Marahil ay natuwa o ano sila sa mga kuya ko.

Kungbaga gusto lamang ba maging kauri pero

sinwerte lamang ako nung gabi na yun dahil sa nangyari.

Kungbaga naghanap lamang o ano ng tamang panahon na mga ito para

makuha ang tiwala namin at tuluyan na kaming mahawaan nun.

Subukan o ano naming isa-isahin ng barangay

kung saan nakilala at nakasama nila kuya itong dalawang ito

at wala kami o ano makikita ang Kato at Jin.

Totoo nga.

Dahil ultimong ang mga nakalaro nila kuya kasama ang dalawa.

At hindi kami nakikita si Kato at Jin.

Ay mga dayo lamang ang pagkakaalam nila sa mga ito.

Talagang mula noon ay hindi na nagpapagabi o nagdadala

ng hindi kaano kakilalang tao si kuya sa amin.

At yung dating naaalala lamang ni Tatay na mga pamayin

tungkol sa aswang

ay ginagawa na naming rutin araw-araw para

makasigurado kaming

hindi na kami magkakaroon ng mga bisitang

aswang.