#pugongbyahero #pugongbyaherolatestupdate #pugongbyaherolatestvideo #pbteam #pbteamvisayas #pbteamdavao #ofw #ofwlife #ofwhongkong #ofwkuwait #ofwtaiwan #ofwinsaudiarabia #ofwdubai #ofwuae #ofwqatar #pinoy #pinoyabroad #pinoyofw #world #charity #comedy #trending #trend #viral #viralvideo #khopars #khoparsvlog #fyp #fyptiktok #fypシ #tiktok #tiktokvideo #tiktokviral #kingandbellavlog

* AI ("Artificial Intelligence") subtitles on Tagalog.com are generated using "Whisper" by OpenAI (the same company that created ChatGPT and DallE2). Results and accuracy may vary.
* The subtitles do include errors occasionally and should only be used as a tool to help with your listening practice.
* You can request this website to create a transcript for a video if one doesn't already exist by clicking the "Request AI Subtitles" button below a video. Transcribing usually takes 30-40% of the length of a video to complete if there are no other videos in the queue. For example, a 21 minute video will take 7-8 minutes to transcribe.
* Running a super fast cloud GPU server to do these transcriptions does cost money. If you have the desire and financial ability, consider becoming a patron to support these video transcriptions, and the other tools and apps built by Tagalog.com

Nagtungo kami sa Bukay Abra upang bisitahin ang kakaibang kwento ng kambal na di umano'y pinaglihiraw sa kalapating bukid.

Ngunit bago mo marating ang kanilang tahanan ay kinakailangan mong tawirin ang ilog na ito na kung minsan ay sobrang lalim.

Madulas at matatalim ang ibang mga batong matatapakan.

Napakalayong lakaran bago mo marating ang kanilang lugar.

Nang marating namin ang kanilang tahanan kami ay namangha sa aming nakita.

Dahil sa kabila ng kanilang kapansanan ay nabubuhay pa rin sila na parang normal na tao.

Nakakapagsulat ng kanilang pangalan, nakakapagsuklay gamit ang kanilang mga baat at ikit sa lahat kaya din nilang manahi.

Ito naman kaliwete ay kanan, yung isa kaliwete.

Wow!

Ang galing!

Ang galing nila!

Ang galing!

O palakpak na palakpak!

Ayon sa kanilang mga magulang, nagtutulong daw ang dalawang kambal sa pagigib at paglalaba ng kanilang mga pinaggamitang damid.

Sabay-sabay po nating tunghayan ang istorya ng dalawang kambal na pinaglihi sa kalapating bukid.

Hello mga kababayan, isang mapagpalang umaga po sa inyo.

Nandito po tayo ngayon sa San Miguel, Bukay, Abra.

Medyo malayo-layo na po ito sa ating tinutuluyan.

Nandito tayo ngayon dahil isa po sa ating mga kababayan ang nagpadala po ng kanyang mensay sa ating Facebook page.

At gusto niya nga pong patulungan itong kanyang kababayan dito po sa Bukay, Abra.

Pinarking na po natin dito yung sasakyan kasi hindi na po kakayani nung ating PBKB ang ating sasakyan na dumaan pa dito.

Okay, so papunta tayo doon. May tatawi rin tayong maliit na ilog at kasama po natin ngayon si Kuya Totoy at may mga bata tayong kasama.

Pagtatanong tayo.

Hello po.

Hello po.

So bago tayo makadaan doon mga kababayan, kailangan natin maghubad ng sapatos at medyas.

Medyo matatalim po yung ano.

Medyo matatalim yung mga bato, mga kababayan.

Uy, madulas.

Dapat pala wag kang dadaan doon sa may mga lumot.

Kasi madulas.

Okay, so yung mga kababayan natawidan natin yung maliit na ilog at maglalakad daw tayo ng medyo malayo-layo daw.

Medyo malayo-layo daw pero okay lang. Bibilisan na lang natin kasi baka umulan.

Nahirap na.

So yun yung sasakyan natin, doon na muna natin pinark.

Kasi hindi kakayanin dito dahil medyo mataas na gitna yung tubig, baka tumirik.

Okay.

So yung mga kababayan, andito na tayo banda sa gitna pero medyo malayo-layo pa yung talakarin daw natin.

So matapos yung mga ilog, mga malalaking bato, dito naman tayo sa palayan dadaan.

Tara.

Hindi namin kabulin ha. Makikidaan lang kami.

Dito sana mga kababayan, kaya na yung sasakyan.

Kaya lang, maliit lang kasi yung sasakyan natin.

Kaya mahirap i-sakripisyo kasi baka tumirik doon sa tubig.

Kita niyo yun, nasa gitna na tayo ng bundok.

Tapos ano, ang lalayo po ng mga bahay dito.

Naisip ko paano sila dito pag bibili ng pagkain.

Napakalayo sa ano, diba?

So yung mga kababayan, narinig na po natin yung bahay nila.

So yun po.

Tao po.

Tao po.

Tao po.

Ang linis naman ang lugar nila.

Kuya, baka may aso ha.

Tao po.

Hi, Nay. Magandang hapon po.

Ano po ang pangalan niyo, Nanay?

Leonora Sebastian Marquez po.

Kayo po si Ma'am Nora Marquez.

May inaasahan po ba kayo na pupunta ngayon?

Ay, wala po.

Surpresa naman ang dating niyo po.

Nanangaliw na ba kayo? Magluto tayo.

Tapos na po. Kakakain na po namin.

Magsaraming ng trabaho.

Salamat po.

Ayun lang tay.

Magandang hapon po.

Hello po. Magandang hapon.

O sige, pasok mo na.

Ay, hindi po.

Hello po.

Ah, kambal talaga sila.

Pagkumain sila, paarin ang ginagamit.

Magtot-brush, maglaba.

Pagkakain, ganyan.

Pintas ang aso.

Nainitan kasi.

Ilang taon na po sila, Nay?

Forty...

Forty? Pwede ba ko tumabil yan, Ate?

Ilang taon na po siya, Nay?

1979 sila.

1979. Ilang taon na yon?

Si sira ang pangalawa sa pangana.

Kayo po ang nanay?

Opo, 68 years old.

Oo.

Tuntayin sa baba, ang init kasi.

Sige, okay lang po.

Sina naman po sila, yung mga kasama niya nito sa bahay?

Hindi po.

Anak niya din po?

Anak niya din nila, yung kakapatid din.

Kasi siya sila magkakapatid eh.

Tatlong lalaki, 6 na baba.

Kamusta naman yung buhay niyo dito, Nanay?

Ganito lang naman po. Mahirap.

Nagtatanim lang.

Sa bagay, isang kayo, isang tuka.

Kaya, ito.

Pag ano naman,

pag tapos ng anihan,

medyo hindi ka nabibili ng pagkain.

Ganun.

Gano'ng kahirap yung buhay dito, Nanay, sa inyo?

Gano'ng kahirap yung buhay dito, Nanay, sa inyo?

Ay naka po.

Nakakaraos naman po.

Parang ano, may tindahan naman kayo?

Eh siyempre po, kapitbahay.

Pukti lang kasi,

yung mga kapitbahay,

kasi malayo naman sa bayan, diba po?

Galing kayo doon.

Eh, ayan.

Para at least may...

Ano po sila, Nanay?

Matanong ko, sorry ah.

Eto po ba ay inborn?

Opo, inborn sila.

Umpisa na ng ano,

six years old sila,

bago makalakad.

Ganun.

Kaya,

nahirapan din ako.

Sana gusto ko huwag na sundan.

Eh siyempre, hindi naman ako gumagamit ng

Parang hindi kayo nag family planning.

Opo, family planning kasi,

sabi na yung tatay.

Eh, kaya nga ako nag-asawa.

Gusto ko maraming yan.

At sabi nga nun.

Eh nun, tapos na,

kung nakalaki ko na sila,

eh di,

maginawa na rin kunti ang buhay namin po.

Kayo po ay ano na, 68?

Parang hindi pa halatang 68 na kayo.

Naya?

September 7 po,

1954 na.

1954 po ako.

Si tatay naman,

November 9,

1954.

Si tatay po yung naka-ano po doon?

Ano po yung ano nyo dito,

bukod sa pagtatrabaho sa bukid,

ano po yung iba nyo pa pang kabuhayan?

Oo, ano,

eh hindi naman kaya na ni tatay

nang mag-carpenter.

Pero noon nag-carpenter po siya?

Uh-huh, na yan ang binubuhay namin sa pamilya namin.

Ilan po ba ang anak ninyo nanay?

Siya po ang anak namin.

Ilang babae?

Aanim po, tatlong lalaki.

Yung bonsonyo po ayun po yung sumundo sa amin?

Oo po.

Pero lahat po kayo nanay dito po kayo nakatera?

Oo, mas paluwag kasi yung hininga namin dito

kasi walang estorbo sa gabi,

lalo na pagdulog mo,

walang kang naririnig na ano.

At saka meron namang kaming kunting alagang mga hayop.

Kaya doon naman kami humuhugot ng mga kunti-abasto

pag nakibenta ka ng tulad ng baka, gano'n.

Noon, maraming kaming gambing

pero noon nag-aharal ng mga anak ko,

eh syempre wala naman kami,

ididiscuss na iba kung hindi yung mga alag.

Pero nanay sila po ay nakapasok din sa eskwelahan?

Oo po, pero mahirap lang kami.

Yung nag-alaga sa kanila, papakainin ng panis eh.

Ay? Bakit?

Nandun ako noon,

tapos nang umagahan, sinagag yung kanin,

tapos hindi naman na malayan na panis ko.

Linagyan ng soy at kamantika.

Eh syempre, maski mahirap lang ang buhay namin,

di namin pinapakainin mga anak ko.

Oo po, oo po.

Maski mais lang, purong mais noon,

pero ngayon hindi na,

kasi wala, mahirap na.

Mayroon po isan daan, isang latang,

pag nagpapakiskis ka na ngayon ng mais.

Yung isang sal?

Oo po.

Pero kahit papaano nay, no,

maayos-ayos naman yung inyong pamumuhay,

dahil sa pagsisikap rin nyo.

Oo po.

Pag habang kaya pa namin,

nang buhayin itong mga anak,

eh, syempre, yun.

Akala ko po nung una, magkakapatid kayo.

Ay, hindi po.

Ang bata pa ni nanay, kaya nagulat ako.

Ang bata, bata. 1968 na ako.

Nakakilala si tatay,

kasi alam nyo si tatay,

eh, may ano naman,

naghihilot siya ng mga pilay-pilay.

Kaya pala.

May marami siyang kilala.

Kaya may pumupunta dito.

Maski natutulog pa kami,

maski ating gabi,

pinupuntahan si tatay.

Hello ate.

45 ba? O 44?

Ay, hindi, 43.

43?

Hello, pwede ba nating, ano,

makakatabi si ate?

Ate, tabi tayo.

Nakakaindin niyo silang Tagalog?

Iyon ang mas mauna,

kasi ito.

Ay, sige, dito tayo.

Okay, ate, dito tayo.

Si ate Mariline.

Ate Mariline, ate Marilo.

Parang nalilitok.

Marilo, Mariline.

Ay, wala po ba kung bakit,

wala naman sila ng ngipin,

parang nahuhugod, nalalaglag.

Ay, kusa pong ano, nalalaglag?

At saka yung ibo naman,

kasi pinagihihang ko po ng

kalapating gobat.

Ah, sila po?

Kaya nagkaganon sila?

Okay.

Hindi na po kayo, ate.

Hindi naman sila makakapagsalita.

Hindi nakakapagsalita.

Pero nakakaintindi naman po sila.

Ako po si ano, RJ.

Happy? Masaya po kayo?

Oo.

Nakakatawa naman.

Kasi nakita po namin yung nag-send.

Umiinom sila ng kape ata yun,

yung sinend yung ano.

Kasi kinuha ng kapatid nila

na magpicture.

Kasi hiningi yung kapatid nila.

Ay, gusto daw makita yung picture.

Picture yung mga silang kumakain,

umiopa yan, nagbebarila o kumakain.

Tapos pag maglaba sila pa,

marami naman sila nitutulong.

Pag nag, ano kami ng,

pitas kami ng mais,

marunong din silang magbalat.

Oo.

Tsaka nagbabalat din sila

ng tatanim namin naman.

Kasi yan ang produkto namin,

yung mais, mani,

tsaka mga gulay.

Ayan, puntahan naman dito,

bibilhin, ganun.

O kaya pag may order,

didili namin.

Nakakapunta po ba kayo ng banggit?

Oo, minsan.

Dyan sa bahayan po,

marami naman kami din na ano.

Si Ate Marlene o,

masayahin.

Happy?

Ay, ano sila,

maiinitin sila?

May kuryente po kayo dito?

Solar po,

pero walang electric pa nyo,

gilaw lang.

Kasi,

doon naman sa bahayan.

Siya si ano,

Jacob, ate.

Mas matanda pa kayo,

kayo sa kanila.

Ate ka namin.

Ako, kami,

kami bunso,

o ading.

Si ano, si Ate Marlene,

tahimik.

Ang ganda ng mata, o.

Kulay blue.

Sa akin, black.

Diba?

Ano daw po yung ano na,

yun, nangyari sa kanila?

Bakit, dipnaan nyo siya yung,

diba kapag ka,

nag newborn screening?

Hindi pa ba uso noon yung ganun?

Ay, hindi.

Wala po yun, nagdibigay.

Sa panganak mo,

diba check upin yung bata,

para malaman kung ano yung kondisyon nila,

kung sila ba ay normal?

Mahirap kasi pa ang mga,

ano noon dito sa amin,

tsaka bihirap ang mga,

ikaw ang pupunta ngayon,

hindi na,

talaga pupuntahan ka na ngayon.

Nagbago na ang buhay ngayon.

Sila po ba ay,

sa bahay lang pinanganak?

Ah, hilot lang?

Tapos, nung pinaglihi ko yan,

tomans silang,

tomans,

diba naglilihi ka na yun,

tomans.

Tapos, meron naman kaming alagang ibon,

limba, kalapating gabubat na sabi ko.

Tapos, sabi naman yung tatay,

ayun, meron ako nakitang ganito,

ganito.

Eh, syempre, magtomans yung tiyangko.

Tapos, yung matanda sa kanila,

yung pinakapanganay,

nine months,

marunong na lumakad,

marunong na siyang magsalita,

sabi niya,

nanay, nanay,

tignan nga natin yung alagang mong ibon.

Ayan, tinali naman yung tatay,

eh, dalawa yun.

Eh, tinali naman.

Hindi ko naman akalain na ganito

yung nangyari sa buhay nila.

Pero nung nanganak ako,

kumadron na,

mahirap pa ang mga

midwife,

midwife pa lang noon.

Kaya, sabi ko,

eh, bakit sumasakit yung ating gabi?

Bakit sumasakit na yung tiyangko?

Sabi ko, gano'n.

Pero okay naman yung una,

pero ito,

ang tagal-tagal.

Dino mo, lumabas na ito alat seis ng umaga.

Tapos naman, itong isa,

alas onsen ng,

hindi, ang layo.

Sabi ko, gusto.

Hindi nga.

Tapos ginigisi ako yung kumadron na,

siyempre,

anuhin ka ng antok yun,

pag naglalibur ka.

Sabi ko, ano kaya?

Tsaka takot pa naman akong

pakuntang sa hospital,

sa bangyal pa lang, wala.