Mala Chicharon sa lutong ng Fried Manok ni kuya Ronie Alyas Buddy sa Ermita manila. Ang sarap ng Fried Porkchop nito hangang sa nanunoot na lasa sa Manok na talaga naman kakaibang Fried Manok o Kanto style Fried Chicken ang kanyang pinapatikim sa mga parokyano Kung ano sarap ng itinitinda nya ganun din ang kanyang Kuwento sa likod nito Location: Maria Orosa St. Tapat ng Robinsons Manila sa Ermita Manila

Video Transcript / Subtitles:( AI generated. About AI subtitles » )

* AI ("Artificial Intelligence") subtitles on Tagalog.com are generated using "Whisper" by OpenAI (the same company that created ChatGPT and DallE2). Results and accuracy may vary.
* The subtitles do include errors occasionally and should only be used as a tool to help with your listening practice.
* You can request this website to create a transcript for a video if one doesn't already exist by clicking the "Request AI Subtitles" button below a video. Transcribing usually takes 30-40% of the length of a video to complete if there are no other videos in the queue. For example, a 21 minute video will take 7-8 minutes to transcribe.
* Running a super fast cloud GPU server to do these transcriptions does cost money. If you have the desire and financial ability, consider becoming a patron to support these video transcriptions, and the other tools and apps built by Tagalog.com

Mula noong natikman namin, dito na kami kumakain.

Yung manok ko, parang chicharon din yan. Crispy, crispy yan.

Umalim ng nam.

Sila yung nagbalik dyan sa Kanto Chicken.

Kapol may practice, sabi niya,

Uy, nakita ko sa malok mo. Pinuntahan talaga kita para titikman ko.

Nakita niya sa post sa cellphone, nag-crimding.

Nakita niya sa Facebook na nag-crimding.

Masarap daw. Talagang sinadya niya punta rito para lang bumikim.

Sigat na, sigat ako.

Kahit saan ako magpunta, tinatawag ako kahit sa palintik.

Sabi niya sa palintik, Uy kuya, masarap ng malok mo ah.

Ang sinabi po sa mangalan ng malok ay,

Kanto Fried Chicken, KFC.

Pula na, pula na.

Ang malok ko sa pagluto, kailangan malutong.

Pati pork chop.

Mas crispy kasi yun, maganda yung pagluto niya.

Kailangan natin yun dahil kasi, yun dun kumukuha ng tao lang, sarap.

Ang tinitila ko po ay malok, pork chop, gulay, kanin.

Apat na klase lang yan kasi ayaw ko na marami dahil,

Simpling ano lang yan, pagkain na.

Makatipid sa tao, pura, masarap pa.

Ako, 48 na po. 48 na po, magsising pinta na talaga po.

Ako po, si Ronin Tuma, nagtitinda ng malok dito sa Maria Urosa,

Tabi ng St. Paul College, harap ng Rubinson.

Please, Malati, Manila.

Ano ba gusto mo, pork chop, manok?

Dalawan tayo, saglig.

Makasama ko, yung asawa ko lang, tsaka yung isang taga sa amin, kinawa ko.

Hiniingatan ko yung mga kaibigan ko, mga customer, dahil yan ang buhay ko.

Ang customer to, hindi ko ito na turing customer.

Trupa, kaibigan.

Tawag sa amin, Trupa, Buddy.

Ang tawag nila sa akin, Buddy.

Kay Buddy yan, kaniyan pa yan.

Do, kaino do.

Kain ka rito.

Thank you, thank you rin, Buddy.

Buddy rin, Buddy.

De, diyan ka, tawag na lang de.

Buddy, wala nang customer, la, dampot na lang kayo dyan.

Basta, huwag niyo kalimutan lang.

Masarap, sir.

Nakikita mo, juicy talaga siya, sir.

Kahit mura lang, 50 pesos, juicy na.

Porte lang, 50 pesos kasama rice, porte sa manok.

Pag manok lang, porte.

Pag may kasama rice, 50 pesos.

Kasi yan, kahit kunting tubo lang, meron ka na talaga.

Pang mamasa lang, kasi.

Porte, legs lang yan, dalawa.

Pilagati ko lang yan, thigh at legs lang.

Ang oras ko ng tinda ay 10, hanggang 2 o'clock.

Pumpisa akong tinda, March last year.

Midsumaga, 11.30, tapos na.

Ibus na yung manok, dahil sa laming tao.

Maraming suki.

Oo, sir.

Pila talaga, sir.

Iabuti ka talaga na ilang minuto rito.

Bago ka, mga kuya.

Lunes hanggang linggo.

Pag mayroon lang akong emergency, saka ako mag-yoke.

Wag kayo mag-alala.

Mag-abo tayo, hindi palawuna.

Tapos to.

Sabay-sabay natin umuwi.

Iba na.

Iba na kay kuya.

Ang mga customer ko ay mga empleyada ng Robinson, Grab,

mga ibang atyeter.

Meron din mga dayo.

Sir!

O?

Ano?

Ayan, huy.

Pag-tryin ko?

Oo!

Ang galit ka na lang.

Anong nangyari ko?

Iba-dito ka muna sa aking tabi!

Ralo na ngayon, nakita nila sa mga vlog.

Layong lumakas, hindi na dayo ko kahit malayo.

Para matikman nila yung chicken.

KFC, a canto of fried chicken.

KFC, a canto of fried chicken.

KFC, a canto of fried chicken.

KFC, a canto of fried chicken.

KFC, a canto of fried chicken.

KFC, a canto of fried chicken.

KFC, a canto of fried chicken.

Oo!

O, pag lumapit ka, alam mo na kung malo.

Kung gano'n nila, kung malo.

Kung porkchop.

O gulay.

O, bilis lang, grupan!

Hindi ka pa mag-extra?

Saan ba yun?

Nasaan ba yun dito?

Wala na, oo.

O, tignan mo, nagwawalang pagod nila.

Pag ako magkausap.

Dahil puro joke, joke, joke.

Puro kwentong.

Dahil kahit nagkakainya, nakakwento pa rin.

Puro kwentoan.

Kahit nagkakain, nagkasubo.

Kuya lang, kuya lang.

Tata pa ako, eh.

Siwenta lang, ma'am, para sa'yo.

Basta mga maganda, maganda nilang yan.

Dahil hindi rin po sila tipid sa kani?

O, yung kani ko kasi...

So, 10 pesos ko, marami naman siya.

Sulit naman yung rice, marami namang rice, eh.

Yung pagkain yung rice lang,

hindi naman ko talaga, parang hindi sila mabibitin.

Kasi, hindi naman kung malaki ang tutubuhin ko dyan.

Gusto ko, kahit kung hindi lang, basta masaya sila.

Bagong luto, tapos affordable naman siya.

Dati kasi, pag-upisan namin dyan,

yung hindi maka-afford, kailan lang i-afford dahil.

Pandemik na lang siya, pandemik pa tayo, eh.

Sulit na sulit.

Sulit diba? Laki.

Yung ulam, sulit na, eh.

Malaki yung ulam.

Ano pa?

Eto, laki, oh.

40 pesos lang, with rice.

Laki talaga, totoo yan.

Unless suka.

Yang suka ko, galing sa lapig yan.

Saka, masarap.

Yes.

Pangmasang presyon niya, pero ano, basta masarap.

Kaya siya masarap, dahil gabi pa yan nakamarita.

Kaya parang pinagandaan ko yan, parang talagang masarap pa rin yung pumakain.

Wala silang masabi sa binabayaran nila.

Ganoon din ako, pares naman sila masarap, pero mas bad ko kasi yung pork.

Pura pa, masarap pa.

Masarap siya, hindi siya yung...

Alam mo, yung parang hindi tinipid para sa 50 pesos.

Oo, kayo na makapagsabi ha, hindi galing siya akin yan, sa inyo niya.

Kaya, sulit naman yung bayad namin. Nakakatipid.

O, kahit tunting tubo lang, basta masaya yung customer ko.

Dahil yan ang importante, at least araw-araw meron.

At the break time po, araw-araw po pupunta po ako dito.

Kasi dyan lang rin po ako si Robinson, nagdatrabaho.

Lagi kang balik-balikan, dahil masaya sila eh.

Dahil kahit tunti lang, mura pa, pusop ka pa.

Tulad niya, nauubos. Laging bago yung fried chicken.

Tapos mainit, bagong luto.

O, malagas niyan dito, bago pa mablog.

Dahil mga suko kayo, grab.

Dahil mga trupa, dahil makakain talaga sila.

Dahil dadad, pakira. Balik-kain.

Lagang ginakutin nila mga trupa nila.

Tapos, nakadiscover ng mga empleyado ng Robinson.

Kasi mura eh, at masarap pa, may lasa.

Yung luto niya, hindi mo makita sa iba.

Dito lang, siya akin.

Dati akong marino, BSCMT ako eh.

Notical.

Dating sa punto, di na ako nakasakay.

Nag-apply ako dahil, apply ako ng apply eh.

Inaabot ako ng Uber Eats.

Eh, paano naman yung ano ko?

Family ako.

Anong gagawin?

Ayun.

Naisip ko.

Eh wala na, Uber Eats na ako.

Pero naisip ko kagada.

Kapag ka nagsamangala ako, asawa ko.

Anong discarte?

Discarte ka nalang sa, dito sa labas.

Nakumitita ka talaga araw-araw.

Dahil minsan, sa buhay ko,

kapag wala kang trabaho,

kapag nakaipong ko sa maguling nasamang

ang naiyari sa iyo,

marami kang marinig na hindi maganda.

Nakakalungkot isipin, di ba?

Wala.

Ang problematic,

kapag wala kang hanap buhay sa sarili mo,

paano na kaya?

Kung di ka marunong,

oh, anong gagawin mo?

Kailangang discarte ka,

kung anong buhay mo, kung maganda.

Ang hirap, totoo yan,

sa pagkain lang, bili-bili,

lahat, bili-bili.

Ay, paano kung nakatira ka sa ibang may bayad?

May upang ka.

Di bang hirap?

Kailangan talaga mong

kumayad ka.

Kasi,

ang buhay natin, ganito.

Masabay, masabay.

Ang hirap.

Di ba?

Pag,

anytime,

isang pag-uwan sa bayo,

wala kang trabaho.

Lagi kang,

nakasimangot yung itirahan mo.

Kung ano lang, marinig mo.

Oh, nakakalumpot, di ba?

Pag ano,

isipin mong,

nakarinig ka lang,

pag hindi maganda ko.

Wala,

ayos na ako.

Hanap ako,

isip pa kagal ako ng,

ano kayo doon, banda?

Ano kayo makikita ko doon,

makagal ako sa ano ko?

Hanap ako ng mamunan dyan.

Sigurawa ng Diyos, nakaraos man nakakita magandang performance sa ano.

Dahil nakapag-tinda ako peshyel,

di na ako napabayaan.

Hanggang natapos ang peshyel,

nag-tinda na ako ng manok.

Kailangang,

gumawa kang paraan,

para makaroon ka ng buhay sa sarili mo.

Ang nangyari,

dahil nag-pandemic,

biglang nag-lockdown, di ba?

Yung ano, yung peshyel mo lang pasok sa Rubinso pag hindi kang peshyel.

Tinda ako.

Hanggang natapos ang,

year na,

nag-titinda akong peshyel doon,

tapos kabila binuksan ng Rubinso, open na eh, wala lang peshyel.

Sabi ko, ano kayang magandang hanap buhay?

Yon.

Dito sa Maria Rosa,

nagpunta lang ko rito na mamasyal ako eh.

O nakita ko rito, pagpunta ko,

naobserbaran ko,

puro Paris to,

lalo na kay Jim Paris.

Wala ko nakitang may ibang pagkain na,

may manok,

o inihaw na ano.

Kaya di naisipan ko magmanok ako.

Yon.

Para kung,

ay, pagkakataon to.

Sabi ko gusto kong magtinda,

alam ko, unaan ko,

sinangla ko yung isa kong maganda bisnit.

Noong unang tinda ko,

hindi ko alam kung magkiklik ba yan.

Kasi,

wala man alam,

ganyan eh,

na,

lalakas ba yung manok?

Oo, lakas ng loob.

Kasi namunan ako eh kahit kung,

kinamunan nasangla ng bisnit ko.

Pero alam ko,

may nakong kaibigan.

May nagtinda dyang manok una.

Para,

di managli.

Ikaw dito ko sa live.

Naisip ko, live ko, live.

Yon, magandang live.

Diba, kitangina magluluto kayo eh.

Sa tao ngayon,

sa panang tao,

gusto nila nakita

magdating.

Bubuksan ng dalang,

painitin yung mantika.

Saka,

laglang kunting gaw-gaw,

salang muna.

Ito lang siyang magandang luto.

Nakita ko lang yung sa prito-prito,

marunong ka mag-prito.

Ang pagtimpla,

may lasa naman tayo eh.

Observa na mo lang,

pag-aralan mo.

Kasi bawat luto mo yan,

magtanong ka sa customer kung,

is five ba? Okay ba yung lasaw?

Ano ba?

Para madagdagan o mabawasan

ng alat o tabang?

O dagdagan o hindi?

Okay naman.

Hanggang may iba nagsasabi,

kulang.

O, de-adjust ka naman.

Pag iba, sobra.

De-adjust ko naman.

Hanggang makuha ko yung punto niya.

Tapos yung sa suka naman,

yun, nagtatanong ako,

anong klaseng paggawa sa suka?

Yung araw kasi,

dati ako nagtatrabaho sa Lapids.

Ako ang kusiliro sa chicharon Lapid.

Dati, ako nang luloto,

nang tikim ng suka.

Yung dati kong matutunan sa Lapids,

yung pagluloto,

in-apply ko sa manok.

Yung balat ng manok,

parang chicharon bangun,

malutong.

Parang gumanda ang

laas ng manok,

tsaka malutong talagat.

Maganda pag malutong,

parang siyang lutong na luto.

Masarap pag pinakagat,

tumutunog.

Gamit pa ako di bumba,

tagal makaluto.

Ayun,

yun,

bayan-bayan bumili,

hanggang gumana,

nasarap pa,

pabalik-balik.

Hanggang punting nagkiklik,

bumili na akong mga ganyang kalan,

bumili na akong tawang balaki,

bumili na ako ng gasna,

tsaka yung burner.

Hanggang gumanda pa rin,

tawa ng Diyos.

Habang namatagal naging kaibiga ko,

marami na nagkakilala ko sa mga customer,

lumalakas.

Dahil naging kaibigan ko sila,

inulit-ulit nagpagbalik rito.

Ang susi ko ng tagumpay

ay pakisama sa mga tropa

para gumanda

ang tinda mo,

ang negosyo.

Dahil sa pangakasama ko,

paging kaibigan,

mahalin lang ako.

Yun ang ang awags si Ryan

ang iwalala,

lahat ng mga customer nila,

pasundan ko sila.

Pag inawal ka ako sila,

basta pasundan mo sila.

Hindi ka nagdispensya lagi,

dahil wala namang mawala.

Babatihin ka pa,

magpasalamat pa sa iyo,

hindi ka...

Ganun lang yun,

dahil...

Tsaka wag ka gumawa

ng mga kalukuwan

one at a time lang

magkamalita,

tapos ng laban.

Masisira ka,

wala na.

Manalangin ka na lang na

laging everyday sila

mahanapin pa rin

kasi kasama nalang sa buwan.

Sana na,

hindi sila magsawa.

Mga tumitam sa akin,

sa ikintay.

Yan ang buwayang ko.

Hinapan siya?

Kamula pa siya?

Oo.

Hinapan niyo?

Ako ako.

Oo, ako ako.

Sa kayo.

Sa?

Yung nablog lalo pang lumakas.

Ano yan?

Ano yan?

Ano yan?

Ano yan?

Ano yan?

Ano ba?

Ano ba?

Ano ba?

Ano ba?

Ano ba?

Ano ba?

Ano ba talaga po?

Ano ba?

Ano ba?

Ano ba?

Ano ba?

Ano ba?

Ano ba talaga po?

Ano ba?

Ano ba?

Ano ba?

Ano ba?

Ano ba?

Ano ba talaga po?

Ano ba talaga po?

Ano ba talaga po?

Umpt

Pagkatapos sa mga kaanuhan natin, nagtitinda,

kailangan lang anuin lang iyong loob niyo.

Lagi kayong masaya sa tao.

Lagi kayong pakisama.

Yung masarap mong pagkain, lalo mas masarap yan sa pakisama mo.

Lalong sumarap pa.

Dahil sa pakisama mo,

mas malaking bagay yan sa pagkain mo

dahil yun ang nangyari mo.

Lalo mas masarap yan sa pagkain mo.

Lalo mas masarap yan sa pakisama mo.

Lalo mas masarap yan sa pakisama mo.

Lalo masarap yan sa pagkain mo

dahil yan ang bida mo eh.

Pakisama ka.

Lalo kang balik-balikan dahil magaling kang makisama eh.

Diba?

Para kayong maganda rin ang resulta ng pagkataon natin.

Dahil pag di mo gina-apply yung mga ganyang pag-ano mo,

pagkakisama, diba yung ganyan?

Walang mangyayari.

Oo, nasa taong yan eh.

Pag hindi ka gumalaw, wala kang diskarte, wala kang buhay.

Pag matulog ka na matulog, anong gagawin mo?

Mahalaga ang diskarte.

Kasi ang diskarte, doon ka makaroong buhay.

Huwag lang sa gawang paraan.

Ang diskarte masama,

nasa tama.

Sa tinda ko,

ikutan yung tao eh.

Nakakakatawa, napakakatawa.

Sarap. Tama nga sinasabi nila.

Hindi lang sinumalik yung ano.

Totoo pala.

Dahil makikita ko silang sigaw,

Dave, isa.

Dave, isa.

Ladaan niyo mo to.

Isa.

Dalawa.

May gagain, may nagtatawag.

Tunulot mo ka, tunusok mo eh.

Tano.

Tano.

Nakaka-expand.

Ang sarap pa kiramdaman pa ganyan.

Wow, ganda.

Mapasalamat sa ako sa Diyos, Dave.

Ang mada yung pagkita ko ngayong tao.

Tapos, hindi ako binabayaan.

Sumikat ako.

Ano lang is that?

Wow, thank you. Thank you.

Sold out na naman.

Hindi, lang ganda lang ito eh.

Mawalang pagod mo eh.

Ang paniniwala ko sa buhay ko,

pag malagi kang masaya,

wala kang problema.

Hindi ako ma-problema dahil masaya ako eh.

Meron mam, pero hindi mo talaga

masyadong malaling iniisip yung problema mo eh.

Pag masaya ka, hindi talaga mabigat sa problema mo yun.

Magpasalamat ako sa ano,

yung unang nagbablog,

si AJ, tapos si Malunlaso.

Dahil yung vlog, lalong lumakas ang tao.

Dinadagsa ako para na.

Hindi ko naman din ako nang gagawin.

Ikot na yung tao eh.

Ako, magpasalamat ako sa inyo.

Tagal mo sa pagamagas palinggan eh.

Ang malingkaw.

Uy kuya, ikaw yung nano ah, na viral lang.

Viral ka. Masarap ng manok mo ah.

Ayoo.

Salamat ha, sa ano mo.

Pagpansin sa manok.

Tulad ng tropa.

Huwag kayo magtampung ganyan.

Hindi ka matinag manok.

Wala kang manta, bubabawian lang kita bukas.

Doon ka, babawis ka nilang.

Ah tropa, siyang bagsak mo na dyan.

Pasensya na.

Halo ka lahat.

Hindi ko talaga maisip eh.

Sa dami, bagang gusto mo.

Siyempre nakatabi na yun.

May iba kasing sumusolpot ganyan eh, kukuha lang.

Salamat sa inyo,

ng mga kayo,

mga vloggers, mga customer.

Thank you, thank you.

Very nice na umabot ako sa puntong ganito.

Nakatitimbre ng interview na po.

Sumigat sa artist na naraw ako eh.