CHECK-IN SA VALENTINES | Kwentong Multo | True Stories JOIN Xethennial Membership: https://www.youtube.com/channel/UCZ6nWtA2u9KS3EreDzMrYew/join - Unique Badge and Emoji sa live chat at comment section - Shout-out sa new members/renewed members sa simula ng video Email: mkn.thelmo@gmail.com mga kwento ni Thelmo channel: https://www.youtube.com/c/mgakwentoNiThelmo Xeth Tagalog Horror Animation: https://www.youtube.com/c/XETHTagalogHorrorIllustration Sir Xeth channel: https://www.youtube.com/c/ThelmoFiles Facebook Account: https://web.facebook.com/xeth.helmo.3 Facebook Page: 1. https://www.facebook.com/Mga-kwento-ni-Thelmo-328269211396623/ 2. https://www.facebook.com/ProyektoHelmo Instagram: https://www.instagram.com/xeth_helmo/ #PinoyHorrorStories #TagalogHorrorStories #MgaKwentoNiThelmo

Video Transcript / Subtitles:( AI generated. About AI subtitles » )

* AI ("Artificial Intelligence") subtitles on Tagalog.com are generated using "Whisper" by OpenAI (the same company that created ChatGPT and DallE2). Results and accuracy may vary.
* The subtitles do include errors occasionally and should only be used as a tool to help with your listening practice.
* You can request this website to create a transcript for a video if one doesn't already exist by clicking the "Request AI Subtitles" button below a video. Transcribing usually takes 30-40% of the length of a video to complete if there are no other videos in the queue. For example, a 21 minute video will take 7-8 minutes to transcribe.
* Running a super fast cloud GPU server to do these transcriptions does cost money. If you have the desire and financial ability, consider becoming a patron to support these video transcriptions, and the other tools and apps built by Tagalog.com

MGA KUWETO NI THERROR

Mapagbalang araw po sa inyo, Sir Seth.

Tawagin niyo na lamang po ako sa pangalang Marlon.

Isa po akong listener niyo at mahilig po ako sa karanasang kababalagan.

Lalo na at kami mismo ng misis ko, na si Tinay, ay meron din sariling karanasan patungkol dyan.

Bale, labing limang taon na kaming nagsasama at meron na kaming tatlong anak.

Nangyari ito isang araw ng mga puso.

Kahit na may mga anak na kami noong mga panahon na ito, nakagawian pa rin naming mag-asawa na mag-unwind kapag sumasapit ang araw ng pag-ibig.

Yung tipong malayo sa trabaho at responsibilidad sa mga bata.

Bale, ang ginagawa namin ay iniiwan namin sila sa mga tiyuhin at tiyahin nila na nakatira lamang sa isang compound mula Pebrero at Rese.

Pipick-upin namin sila ng mga Pebrero 14 ng gabi pagkauwi.

Ito naman gabi na ito ng araw ng mga puso ay date naman namin kasama ng mga anak namin.

So, bale, meron kaming nakuhang resort noon sa isang parte ng Batangas.

Itong lugar na ito o yung seaside or beach house kung tawagin na eh, dapat for family ito.

Malaki, maraming rooms, maraming banyo.

Pampamilya kumbaga.

At mga sampung minuto ang lakad papunta sa may dagat.

Check-in time namin ay bandang alas 12.

Tapos alas 12 yung check-out.

Nakarating kami doon ng mga siguro mag alas 11 pa lamang.

Maaga kasi kaming umalis sa amin noon.

Sabi naman ng caretaker, ayos lang daw.

Pwede na rin naman daw kami pumasok pero sa baba lamang muna kami.

Dalawang palapag kasi yung bahay.

Nabuta namin nagdiligaw.

Kaya ang kasama namin sa baba ay ang caretaker na tawagin na lamang nating si Nanay Rosa.

Si Nanay Rosa naman ay nakatira sa isang compound na puro kubo at katabi lamang ng resort.

Kasama ng kanyang pamilya.

Medyo may kaliitan at kapayatan na babae ito.

Ang kwento naman ni Nanay Rosa, mag-iisang taon pa lamang na ginawang rentahan at resort itong bahay na ito.

Dati umano talaga itong tirahan ng amo niya.

Kaso lang magmula nang mamatay ang kanilang ina sa bangungot,

ay pina-develop na nila ito para gawin na lamang na rentahan ng mga taong gustong mag-unwind.

Wala namang ibang sinabi si Nanay Rosa maliban sa kami daw ang kauna-unahang nagrentahan ng lugar na kami lamang dalawa ng misis ko.

Tapos ayun, marami naman na siyang kinuwento na hindi naman din relevant sa pagstay namin doon.

Maliban na lang sa kung saan ang iba pang kagamitan at nagbilang lamang din sa mga bumbay.

din relevant sa pagstay namin doon.

Maliban na lang sa kung saan ang iba pang kagamitan at

nagbilang lamang din ng mga utensils para

pag check-out ay bibilangin ulit kung sakto pa rin o may nawawala.

Naging maayos ang buong araw namin mag-asawa.

Nagluto, nagbidiyoke, naligo sa beach.

Nagluto ulit tapos nag-inuman.

Ini-enjoy lang talaga namin yung mga ganitong panahon na

dalawa lamang kami dahil amiinin man natin na

mabigat din ang pasani ng mga bagulang,

lalo na kung maraming anak.

Pero siyempre, enjoy din diba?

Mga late alas 10 ng gabi nang mag-desisyon kaming matulog na.

Sa taas ang pinili naming kwarto na para siyang master's bedroom.

Malaki ang kwartong ito kumparas sa iba.

Malaki ang kama.

Tapos yung sliding door sa may balkonahe na maliit ay nakatapat sa beach nun.

Yung isang kwarto, dalawang kama at yung iba ay puro double deck na.

Nagising ako na hindi ako makahinga nun, Sir Seth.

Yung pakiramdam na may nakadagan sakin tapos yung braso ay

nakaipit o nakadagan din sa leeg ko.

Dali-dali akong nagising at meron akong nakitang anino na payat at kalbo.

Parang ano siya, Sir Seth eh.

Parang yung mga napapanood natin sa horror.

Parang may sakit o may tibi.

Tingin ko nga aswang eh pero anino lamang siya.

Pinilit kong sumigaw o gumalaw pero hindi ko talaga magawa.

Never ako nagkaroon ng ganitong karanasan katulad na mga tinatawag nalang sleep paralysis

kaya hindi ko alam ang ganito.

Pinilit ko talagang lumaban hanggang siya.

Magalaw ko na yung parte ng paako.

Naiangat ko yung paako at napaapak ako sa mesa nun.

Nakataas naman ang tuhod ko nun.

Pagkatapos ay sinubukan kong iangat ang mga kamay ko.

Hindi ko na magawang magdasal gawa ng pakiramdam ko.

Anytime ay mawawalan ako ng malay.

Kahit na hindi ako sigurado kung nananaginip lamang ba ko o hindi nun.

Maya-maya pa, may lumundag doon mula sa kaliwang bahagi ng higaan ko.

Kung saan nakahiga ang asawa ko.

Pumatong din ito sa akin.

Para niyang sinusubukang itulak yung unang nakapatong sa akin nun pero

ang nangyari ay nahawi niya na lamang ito na parang maitim na hangin.

At nawala na lamang ito na parang mula.

Noong nawala yun, biglang gaano ako.

Noong nawala yun, biglang gaan naman ang paghinga ko pero

andun yung pagod at hirap ko sa paghinga.

Doon ko napagtanto na misis ko yung nakapatong na sa akin na

siya din palang humahawi doon sa aninong yun.

Binuksan niya ang ilaw pagkatapos noon at niyakap ako.

Hingal na hingal din siya at nagtatanungan kami kung ano ang nangyari.

Sabi ni misis, nagising nga daw siya na hindi ako mapakali.

Yung dalawa ko nang galawa.

Tinapik niya pa ako nang ilang beses nang umuungul ako

pero noong hindi ako tumigil ay dumilat na siya.

Doon niya nakita yung nilalang nanakapatong sa akin nun.

Akala nga niya na talagang nanloob na tao sa bahay yun

o baka mamamatay tao pero noong bangkain niya nga ay humahawi lamang talaga.

Wala siyang nahawakan.

Dali-dali kaming lumabas sa kwarto noon.

Bumaba kami kaagad sa first floor.

Alas 12 pa lamang ng ating gabi.

Alas ilang oras pa lamang kaming tulog.

Dahil sa natatakot na kaming dalawa,

nagpasya na lamang kaming nasa kotse nalang magpalipas ng gabi.

Tutal, yung parking area naman labas na ng gate ng bahay na ito.

Akala namin tapos na ang lahat ng katatakutan noong gabing yun

pero doon kami nagkamali.

Hindi ako makatulog noon.

Doon kasi yung pakiramdam na kapag bumipikit ako

pakiramdam ko nandun pa rin ang nakadagan sa akin noon.

Nakakapraning.

Tulog na ang misis ko noon.

Nagdasal naman din kasi talaga kami bago pumikit pero

hindi talaga ako makailip sir Seth.

Hanggang sa ito na.

Hindi ko alam kung ano yung sumagi sa akin pero

parabang may bumulong sa akin at tumingin sa taas noon.

Doon sa sliding door na transparent sa balkonahin ng master's bedroom.

Naiwan namin bukas ang ilaw.

Nakita kong papundi-pundi ang ilaw doon sa taas na

parabang sine-semi off yung switch noon

pero hindi totally pinapatay

at binabalik ulit sa full off.

Walang anu-ano.

Bigla na lamang may nakita kong naglalakad sa loob.

Hindi ko tukoy kung ano ang edad nito pero

nakasuot ito ng itim na damit.

Itim na itim lahat.

Parang nagluluksa.

Hindi ko inalis ang tingin ko sa taas ng bahay

habang tinatapik ko si misis na

hindi ko alam nagising na din pala noong mga panahon na iyon.

Narinig ko na lang na nagsasalita siya ng

Oo.

Nakikita ko rin.

Ayon naman sa kanya ay nakakatulog naman siya pero

parabang may nagpapadilat sa kanya

at sakto namang pagkadilat niya ay siyang litaw ng babaeng nakaitim sa kwarto na iyon.

Dito ay nagdesisyon na kami na kumaripas ng takbo at lumabas ng gate.

Hindi na namin pinaandara pa ang sasakyan sa kadahilan ng

medyo komplikado kasi ang pagbukas ng gate noon.

Derederecho kami sa bahay ni Nanay Rosa.

Nagising naman siya sa tawag namin at kahulan ng aso.

Ayon sa matandang caretaker,

wala naman daw gusaling walang nagpaparamdam. Lahat naman ay may mga kasaysayan.

Pero ito ang unang beses na nagkaroon ng karanasan ng mga customer nila.

Di nga siguro, ito ang unang beses na dalawa lamang ang nagrenta ng lugar.

Dagdag pa ni Nanay Rosa,

yung matandang binangungulat na kasaysayan.

Ganun din umano ang mga nakikita bago siya natuluyan.

Nagkakaroon siya ng masamang panaginip.

May sumasakal.

May kung anong nakikitang imahe.

Bagamat pinalitan naman na ang lahat ng higaan na noon.

Pero yung master's bedroom ay ang lugar kung saan pumano ang matandang ito.

Ayon pa kay Nanay Rosa, hindi nila alam kung dahil ba ito sa sumpa o ano.

At ayaw niya mang ikonekta.

Pero nagsimula lang namang magkaganon ang matandang

mag ibang bansa para magliwaliw ang panganay nitong anak.

Tapos pagkauwi ay nagdala ng mga souvenirs noon.

Tapos ayon na,

ito ang unang beses na dalawa lamang.

Yung matanda na yung nagkakaroon palagi ng mga ganong pagpaparamdam.

Ang malala pa,

hindi naniniwala ang mga anak sa gano'n.

Niwala nga silang pwesto sa bahay na yun na magpapakitang kahit pa pano

religyoso o naniniwala sila sa may kapal.

Kapag wala nga ang mga nagrerenta sa lugar,

madalas na mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga

madalas naman ding nagiiwan ng kandila si Nanay Rosa

at sinisindihan sa sahig sa labas ng bahay.

Lalo na kung minsan ay napapaniginipan niya ang dating among matanda na yun

na parang hirap na hirap sa paghinga at nagmamakaawa.

Hindi namin alam kung ano ang pumasok sa utak namin kung bakit

nagpaumaga pa kami doon.

Dahil sa maliwanag naman ay binigay na namin ang oras sa pagtulog

pero sa unang palapagsasawa na lamang kami natulog doon.

Hanggang sa mag-checkout na kami at umalis na.

Tinandaan ko ang lugar na yun

at pinangako namin ng misis ko

hinding hindi na kami babalik doon.

Ewan ko lang sir Seth kung aktibo pa rin ba yung beach house na ito ngayon

o kami na ang una at huling pinakiramdaman

ng mga elementong naninirahan sa lugar na yun.

Aktibo ang third eye ko.

Alam ito ng nobyo kong si Jeric

at siya mismo ay nakaranas na rin na makakita sa pamamagitan ko.

Marami na rin kaming karanasan patungkol sa mga kababalagan

pero ang ikinatuwa ko ay hindi niya ako iniwan

kahit takot na takot ito.

Sana all.

Ako nga pala si Dina

at isa ito sa mga kwento na ibabahagi ko sa inyo sir Seth

ay ang karanasan naming dalawa ng nobyo ko.

Taong 2017 sa pagsaselebrate namin ng aming anniversary

dapat ay February 12 ang anniversary namin

pero sineselebrate namin ito ng mga February 14.

Umaga pa lamang ay bumabiyahin na kami noon

para magliwaliwa.

Unang stop namin naman ay mababalik doon

unang stop namin noon ay sa isang luma na pero kilalang simbahan.

Magandang simbahan na ito dahil sa mga historical background niya.

Siyempre dinadayo din

at hindi din mawawala yung kababalagan.

Noong mga panahon na iyon marami-rami ang dumadayo

siyempre hindi lang naman kami yung couple na nagseselebrate ng araw ng mga puso.

Doon pa lamang sa simbahan na yun Sir Seth

nakita ko na siya

actually sila

yung tinatawag natin na ispiritong gala.

Yung mga kasama na o kasabay na ng kasaysayan ng isang lugar

marami sila noon.

Malalaman mo yan kaagad kapag nalayo ang balahibong mo sa batok

o yung may kung anong nangyayari mo.

Yung pakiramdam mo yung nananayo yung buhok mo.

Lahat sila nakasuot na mga makalumang damit

naninilaw at nangyingitim ang iba

parang galing sa lupa o natuyong dugo ng kulay ng iba.

At gaya ng nakagawian ay hindi ako nagpapahalatang nakikita sila

nainsayo ko na yung ganitong bagay. Ang magkunwa rin wala akong nakikita.

Napapansin ko na nga ang iba sa kanila ay lumalapit sa mga magkakapartner

at tila may ibinubulong sa isa sa mga ito.

Nakakapangilabot ang mga itsura nila kung pagbabasihan lamang ang kanilang kaanyuan.

Hanggang sa makita ko siya na sa lahat ng mga elementong nakikita ko ron

ay ang tanging nakatayo sa hindi kalayuan.

Pinilit kong ipikit ang mga mata ko pero kahit wala siyang mukha

o madilim ang parte ng mukha niya,

ay ramadam sa isa.

Hindi naiiba ang kasuotan niya sa mga nakikita ko ron.

Makaluma, panahon ng espanyol.

Meron siyang maiksingbelo lamang sa ulo.

Yung parang panyo lang na hanggang noo ang tinatakpan.

Maputla ang kulay niya.

Pagkakaroon niya sa isa.

Madumi ang kasuotan na parang puno ng mantsa at may mga latay ang balat nito.

Pumikit pa ako para sana ay matapos lamang ang dasal ko pero hindi ko na talaga kaya non.

Napansin nito ng nobyo ko at ang sabi ko kagad sa kanya,

huwag niya muna akong hawakan.

Pagkakaroon niya sa isa.

At ang sabi ko kagad sa kanya, huwag niya muna akong hawakan.

Kawaanang kapag ginagawa niya yun, nakikita niya ang nakikita ko, Sir Seth.

Unless nakalabas na kami ng simbahan na yun.

Nauna akong lumabas ng simbahan.

Tuloy-tuloy. Walang lingon-lingon.

Kumuha ako ng holy water sa mga lagayan sa bukana

at pagkakurus ko noon ay saka lamang ako nakahinga na maluwag.

At talagang alam mo yung dampi ng pasikat pa lamang ng araw.

Talagang gumaan ang pakiramdam ko nun.

Tinanong niya ako kung ayos lamang ba ako at tumangu naman ako.

Ibali pupunta na kami sa susunod na destination namin.

Ang sumunod na destination namin ay ang isang garden na merong kainan.

Ibali dumating kami doon na maga alas 10 na.

Nakamotor lamang kami Sir Seth kaya medyo mabilis.

Pagkarating namin doon ay medyo mainit na kasi medyo highland itong lugar na ito.

Kaya naman ang sinabi ko na mainit kahit medyo makulimlim.

Nagtaka ako sa sinagot ng novyo ko.

Mataas nga daw yung araw noon. Walang ulap.

So paano makulimlim diba?

Balidun pa lang nagtaka na ulit ako.

Home order na kami, nagintay ng pagkain tapos nagikotikot muna sa garden.

Pagkatapos noon, biglang sumakit ang ulo ko.

Tapos dumating na yung pagkain. Lahat-lahat.

Wala akong malasahan Sir Seth.

Kahit na yung novyo ko ay sarap na sarap doon sa mga pagkain na yon.

Hanggang sa napansin na lamang ako ng novyo ko na namumutla na.

Kaya medyo naudlot ang pagkain namin.

Mabilis na namin tinapos at nag take out na lamang.

Lumabas na kami. Tapos kumuha ng liniment yung novyo ko sa may motor.

Pinaamoy sakin at medyo na'y masmasan ako kahit papano.

Noong nawala na ang hilo ko ay isa ka na kami bumiyahe.

Paalis na kami noon Sir Seth.

As in pagkaarangkada ng motor.

Bigla na lamang lumitaw sa tabi namin.

Yung babaeng nakita ko sa may simbahan.

Mga dalawang segundo ko siyang tinitigan noon.

Bago kami lumagpas doon sa kung saan siya nakatayo.

Sa gilid ng kalsada.

Dahil sasanay na ako doon Sir Seth ay hindi ako nakaramdam ng takot.

Pero purong kaba na bakit kami sinusundan.

O baka may mangyari sa amin.

Hindi maganda.

Sinabihan ko na lamang ang novyo ko na dahan-dahan lamang ang pagpapatakbo.

Sinunod naman niya ito.

Ang sunod na stop namin ay yung inn kung saan kami magchecheck-in.

Bago pumunta sa susunod na gagalaan sa hapon.

Nakarating na kami doon at simpleng inn lamang ito.

Para siyang luma at gubat-gubat yung pagkakagawa ng inn.

Maraming kwarto.

Dalawang floor.

At may room kada floor.

Yung tipong pagkalabas mo sa room,

balkonahin na kaagad na magdadala sa'yo sa hagdan pababa.

Parang eskwelahan.

Ganoon.

Habang naroroon kami sa resepsyon at naghihintay ng mag-a-acommodate sa amin,

eto na naman.

Ramdam ko na naman ang pananayo ng bato ko.

Hindi ko naman din kaagad naisip na hanggang doon ay sinusundan kami gawa ng

posibleng ibang elemento naman ang meron doon.

Pero meron na akong nararamdaman o na may tumatayo

o may nararamdaman ako sa gilid ng paningin ko.

Nahahagi pero

ayokong tingnan.

Sinabi ko na lamang ulit sa nobyo ko na huwag niya muna akong hawakan.

Naiintindihan niya naman yun.

Alam niyang may nakikita ako at tinanong niya kung gusto ko bang

i-cancel na lamang ang booking at maghanap ng iba.

Pero dahil sa bukod sa Valentine's noon,

baka mahirapan kami at mahal na rin kung same day ang check-in sa iba.

Dumating ang resepsyon,

sinabi ang kwarto namin noon,

Room 205,

sa ikalawang palapag,

yung aakit-kasagdan sa balkonahe at papasok sa pinto kung nasa ng kwartong yun.

Kitang-kita ang kwartong yun mula sa may area kung nasaan kami

at nang ituro ito ng babaeng resepsyonist at sinabi nito nasundan siya.

Pinigilan ko siya. Sabi ko,

Ate, mamaya na lang kami mag-check-in.

May babalikan lamang kami.

Tinanong niya kami kung kahit gamit lamang daw ba namin,

ayaw namin ipasok muna.

Umiling ako noon.

Paano ba naman?

Sa mismong balkonahe sa tapat ng pinto,

kung saan ang kwarto namin. Andun siya.

Ang babae na galing sa simbahan.

Nakatayo.

At pansin ko na unti-unti na siyang nagkakaroon ng mukha.

Bumalik kami sa motor.

Tinanong ako ng nobyo ko kung ano na.

Sinabi ko sa kanya yung nakita ko at sinabi ko na babalik kami sa mga balkonahe.

Bago umalis,

bumulong ako.

Sabi ko,

sumunod ka sa amin.

Kailangan mong bumalik kung saan ka galing.

Pagkasabi ko noon ay nararamdaman ko yung presensya niya sa kaliwang braso ko.

Bumyaay kami ng mabagal hanggang sa makarating kami sa simbahan.

Pumalik kami sa mga balkonahe.

Hanggang sa makarating kami sa simbahan.

Pumasok ako Sir Seth

at nang makita ko siya sa unang pwesto kung saan ko ito unang nakita noon,

sinabi ko na lamang sa kanya na

huwag kaming istorbohin.

Araw namin magnobyo ito

at kung ano man ang kailangan niya ay hindi namin siya matutulungan.

Ginawa ko yung ritual na tinuro sa akin ng isang manggagamot noon.

Pagkalabas ko ng simbahan,

umapak ako sa parte ng lupang malambot.

May inusal ako na dasal

at pinagpag ko yung inapakan ko sa tapat ng simento.

Pagkaalis namin ay dumaan muna kami sa isa pang convenience store

kung saan para kaming nagpagpag.

Saka na kami bumalik sa inon.

Umaliwalas ang pakiramdam ko noon.

Siyempre, Sir Seth,

Valentines yun eh.

Ayoko namang may kasalo kami ng nobyo ko

sa kwarto na yun, diba?