Video Transcript / Subtitles:( AI generated. About AI subtitles » )

* AI ("Artificial Intelligence") subtitles on Tagalog.com are generated using "Whisper" by OpenAI (the same company that created ChatGPT and DallE2). Results and accuracy may vary.
* The subtitles do include errors occasionally and should only be used as a tool to help with your listening practice.
* You can request this website to create a transcript for a video if one doesn't already exist by clicking the "Request AI Subtitles" button below a video. Transcribing usually takes 30-40% of the length of a video to complete if there are no other videos in the queue. For example, a 21 minute video will take 7-8 minutes to transcribe.
* Running a super fast cloud GPU server to do these transcriptions does cost money. If you have the desire and financial ability, consider becoming a patron to support these video transcriptions, and the other tools and apps built by Tagalog.com

Magandang umaga! Today is the day that the Lord has made, and I am so glad in it.

Yung kahit wala nga ako halos tulog kagabi, e napaka ganda pa rin nga ng bungad ng umaga ko.

Excited nga talaga akong dumating ang araw na ito, kaya sobrang aga ko rin nga bumangon,

at nag-asikaso na din nga kaagad ako ng aming pang umagahan.

Eto nga't nagtahip na kaagad ako ng bigas, at kako'y magsasaing na muna ako.

At habang nakasala nga yung sinaing namin, e kinuha ko na nga itong karning manok,

para kako eto na nang lulutuin kong pang-ulam namin ngayon.

At pagkainin naman itong kanin, e magalaga naman ako kako ng itlog,

pang lahok sa aking lulutuin.

Aadobohin ko nga laang kako aring manok, nang mabilis din maluto.

Isa din talaga eto sa mga simpleng putahing madalas lutuin,

napakasimple laang naman, pero sobrang sarap din talaga.

Paboritong-paborito ko din talaga ang adobo, na miss ko nga talaga itong ulamin,

dahil nung buntis nga ako, e halos hindi ako nagkakainom yung mga toyo,

dahil nagka-UTI nga ako noon.

Kaya ngayon nga lang uli ako na pasintang magluto ng garmi.

Kapag nag-aadobo nga ako, e pinipirito ko nga muna ng kaunti ang manok

para may kaunting crispy naman kapag kinakagat.

At nung maprito-prito naman yung manok, e hinango ko na muna

at pagkatapos, e naggisa naman ako din yan ng sibuyas, bawang, at saka ng luya.

At sinunod ko na nga rin kaagad ilagay itong mga piniritong manok.

Naglagay na nga din pala ako din ng paminta, toyo, at saka nitong oyster sauce.

At kapag nag-aadobo nga ako, e sa halip na tubig, e sprite nga pala yung nilalagay ko

para mas malasa.

Pinakuloan ko nga lang muna na mahigit sampung minuto at nang kumulo na nga e

nilagay ko na nga din itong suka.

Naglagay na rin pala ako dito ng Knorr chicken para naman mas lasang lasa yung manok.

E nilagay ko na nga din kaagad itong apat na perasong itlog

at pagkatapos yan, e hinalo-halo ko na.

Napakadali at napakasimple din lamang nitong lutuin pero talagang grabe yung sarap.

At arin na, luto na ang adobong manok.

At bago nga kami kumain, hiniwa ko na nga muna itong mga prutas-prutas

na binigay laang sa amin.

Kain po tayo mga maret. Thank you Lord sa blessings.

Pagkatapos nga namin kumain, e nagasikaso na nga din kaagad kami.

Yung nanay ko na nga nagpaligo din e kay Butchug na Elisha

at ako naman e nasikaso ko na nga ito si Atik Yuning.

At eto nga yung dahilan kung bakit hindi ako makatulog-tulog kagabi sa sobrang ka-excitedan.

Papunta nga pala kami ngayon ng kalapan dahil ngayon na yung release ng aming sasakyan.

Kasama ko nga yung aking buong pamilya dahil alam ko ang tagumpay na ito

ay kaligayahan naming lubos.

Hindi ko ito makukuha kung hindi rin dahil sa kanila

na sila yung nasa likod ng bawat tagumpay ko sa mundo ng vlogging.

Hindi ko rin lubos sa kalain na ang mismang pangarap laang namin

ay eto na nga at abot kamay na namin.

Akala ko nga hanggang pangarap laang ito pero napaka-buti talaga ng Lord.

Pinahintulot niya nga ito sa amin.

Naiiyak talaga ako mga maret kapag naiisip kong eto na

isa din talaga ito sa bunga ng lahat ng paghihirap ko.

At salamat nga din po pala sa supportan nyo sa aming pamilya.

Isa din nga po ito sa masasabi kong kata sa mundo ng vlogging.

Tunay nga na may dahilan pala ang lahat no.

Numiiyak pa ako kung bakit hindi ako makapasok-pasok sa trabaho

pero eto pala yung kalooban ng Lord.

Pero minsan ganoon naman talaga sa buhay natin.

May mga gusto tayo pero hindi pala yun yung gusto ng Lord.

Pero sabi nga kailangan lang nating pagkatiwala sa Diyos

at haya ang naisat kalooban nyo yung masunod.

At dahil doon niya tayo dadalhin sa kung saan tayo mapapabuti

and Jesus brings out the best in me

at eto na nga nandini na kami sa Toyota Calapan.

Napapaumis nga ako sa tawa diyan sa mga kasama ko

na hiyahiya pa nga pumasok at barkadahan na nga raw kami.

Sabi ko nga okay lamang yun.

Ramdam ko naman na sobrang excited din talaga nila

kaya nga isinama ko sila para sila din yung unang sakay sa aming bagong pagpapala.

Ang sarap sa pakiramdam na nandito na nga kami.

Kuruin mo yun di ko nga akalaan na darating pala ito sa amin.

Eto nga si Keona ipanay-panay ang uli at hindi matali sa isang upuan

pakiramdam ko nga alam niya na yun ang nangyayari.

Pakiramdam ko nga nagutom itong batang ito sa biyahe

tingnan nyo naman at kinagat nga itong naka-display na banana na Styrofondini.

Maya maya pa nga eto na't dumating na rin yung kausap naming agent, si Ma'am Daisy.

Eto nga si Keona, kala mo na may kilala agad at may pagsalubong pa nga.

Si Ma'am Daisy nga yung kausap namin na agent,

tanag asikaso ng lahat.

Magkausap nga lang kami all throughout sa Messenger sa transaction na ito

at ngayon nga lang din kami nag-meet up in person for releasing na.

Kaya natutuwa talaga ako dahil napaka-smooth nga din ang aming pag-uusap.

Pagkarating na pagkarating nga namin dito, eto nga at nagpirmahan nga lang kami

ng itong mga papers and documents ng aming sasakyan.

Nakakatuwa nga ako dahil ang babayt ng mga tao dito.

Eto nga at na-meet ko nga pala itong may-ari ng branch ng Toyota Calapan.

Very approachable nga siya at piling ko nga ay napaka-bait niya

at saka napaka-humble pa.

Welcome to Toyota Calapan.

Thank you very much.

Welcome to Toyota Calapan po. Thank you for visiting.

Nakilala ko din nga itong kanilang branch manager.

Nakakatuwa talaga dahil meron pa nga siyang inabot na regalo sa akin.

Eto daw pala ay shampoo ng sasakyan.

Sabi ko nga, eba hindi shampoohan pa pala kako yun.

Pagkatapos naman namin magpirmahan, eto nga at dito kami pinapasok sa isang room.

Meron lang pinanood sa amin kung paano mapapangalaga na tiingatan daw yung sasakyan.

Pagkatapos naman yun ay dito naman kami pumunta sa cashier para magbayad.

Eto nga si Keona ikimali-mali na naman.

Nakala ito ay tindahan at sabi niya ay bili-bili daw.

Yun pala gusto niya ng ice cream at nangpapabili nga.

Napakagaling nga magpabebe nitong batang ito.

Eto naman at pagkabalik ngayon naka-discard din nga ng kanyang paboritong ice cream.

Bago pa nga kami pumunta dito e matagal na nga kami nakapili kung ano bang sasakyan yung kukuni namin.

Kaya habang nagiintay kami sa unit namin na may ilabas, eto nga at nagpasyal-pasyal muna kami dahil nakakatuwa talaga at ang daming magagandang sasakyan.

Naalala namin ngang mag-asawa na parang kailan lang dati nangangarap kami na makapasok nga dito sa Toyota.

Tuwing pupunta nga kami ng kalapan e halos mabakli na yung leeg ng asawa ko kakatingindian sa mga sasakyan.

At palagi nga rin sinasabi nitong asawa ko na balang araw nga daw e makakapasok din kami dito.

At eto na nga talaga natupad na yung pangarap namin.

Eto nga yung pinag-isipan namin mabuti kung ano ba yung pipiliin namin sa sasakyan.

Kung eto bang Toyota Veloz o etong Toyota Rush.

Pinag-try nga namin ito at eto talaga yung napusuan namin, etong Toyota Rush GRS na white.

Kinikilig talaga ako kapag nakikita ko nga ito at sobrang ganda talaga.

Display nga nila ito dito pero ganitong ganito nga pala yung kukuni namin.

Nakakapangindig balahibo nga sa sobrang ganda habang tinitingnan ko nga ito e nakikita-kita ko na nanakasakay kami.

Halos mang ilid-ngilid din nga yung luha ko dahil sa labis na kagalakan.

Akala ko nga hanggang pangarap na nga laang namin ito at napasambit na nga lang ako diyan na thank you Lord at tunay na napakabuti mo talaga sa aming buhay.

Nabi nga e kapag may tiyaga ka e may nilaga.

Uy bago yun char, basta nga may nice at pangarap tayo pagsikapan laang natin.

At samahan mo na rin nga ng panalangin at darating nga ang araw e magbubunga yun.

Hindi ko naman sinasabi na nagtagumpay na tayo pero kahit papano nakalayo-layo na tayo.

Kaya sa lahat ng mga plano at desisyon natin sa buhay pagkatiwala natin sa Panginoon dahil siya lamang yung nakakaalam kung ano ba yung makakabuti para sa atin.

Dahil ang tunay na tagumpay e hindi rin naman lahat tungkol sa material na bagay bago sa iyong tawang may malalim na relasyon at ugnayan sa Diyos.

Dahil ganitong-ganito nga yung unit namin eto nga at pinapaliwanin na rin sa amin yung mga pangsyon ng sasakyan kung paano ito i-operate.

Maya-maya pa nga itinawag na rin kami nito ni Ma'am Daisy at binigay na nga sa amin yung manual ng sasakyan at saka yung susi.

Nasa releasing room na nga doon yung sasakyan namin at ready-ready na nga rin kaming makita siya.

At eto na pinapakilala ko sa inyo ang aming third baby si Biaya.

At talaga namang labis nga ang kagalakan ko at may pa-surprise sa pangaan Toyota Calapan.

Nagulat nga ako sa papagarnin nila. Talaga namang may pa-cake pa nga. Piling ko tuloy espesyal ako.

Sobrang maraming salamat nga po pala Toyota Calapan sa inyong warm welcome sa aming pamilya to be part of your Toyota family.

At eto nga yung pinakahihintay ko, yung pagkapit nga sa pinakamalaking susi for picture taking.

Kami muna nga ang buong pamilyong nagpa-picture kasama si Biaya at isa din talaga sa mga tunay na Biaya namin itong dalawa naming anak

dahil simula nga na dumating sila sa buhay namin e bumuhos na yung mga pagpapala.

At mas lalong iget eto nga kasama yung aming buong pamilya na palagi rin na dyan para nga kami ay supportahan.

Kaya maraming salamat Lord sa lahat ng blessings at maraming salamat din sa inyong love and support para sa aming buong pamilya.

Sobrang thank you nga rin po pala dito sa aming napakabait at napakabilis kausap na agent kay Ma'am Daisy Anuevo.

Kung gusto nyo rin palang kumuha na sa sakyan, kontakin nyo lamang siya.

Maraming salamat nga din po pala dito sa Toyota Calapan sa inyong mainit na pag-welcome sa amin.

And we are ready to go home na nga. Excited na rin kami sa sakyan. Etong si Biaya.

At bago nga kami umalis at magbiyahe eto nga at nagdasal muna kami.

Syempre kailangan nating humiling ng gabay sa Panginoon.

Eto nga pala si Kuya Jason yung driver namin ngayon.

Pinsan ng asawa ko dahil hindi pa ganun yung asawa ko marunong mag-drive.

Dahil nandito na nga rin lang kami sa Calapan, edaderecho na nga kami sa Robinson.

First time nga lang namin pumunta dito na magkakasama kaming lahat.

Alauna na nga ng hapon niya at wala pa nga kaming pananghalian.

Kaya kako dito na lang kami hahanap ng makakainan.

At dahil matindi na nga daw yung gutom ng mga kasamahan ko,

dito na nga nilang napili na kumain sa Mang Inasal para daw unli-rice.

Buti na nga rin lang at mabilis din talaga dito mag-serve dahil kami gutom na gutom na nga.

Syempre bago kami kumain, pray muna. Thank you Lord sa blessing. Kain po tayo mga mawe.

At talaga namang enjoy na enjoy nga si Ate Quinning din sa kanyang pa-dessert na halo-halo.

Tuwang-tuwa ang bata at napagbigyan din niya sa malamig.

At dahil minsan nga lang kami din niya sa kalapan, kako'y sulit-sulitin na natin

at mukhang matatagalan pa ulit tayo bago din niya makabalik.

Kaya ayan din na lang muna namin dito si Ate Quinning sa walled open

para naman makapag-enjoy dito sa mga laroang pangbata.

Hindi ko nga alam kung laroang pangbata pa rin ba ito dahil kay mali-mali nga yung mga matatanda

pasimuno pa sa paglalaro.

Kaya sabi ko nga kay Ate Quinning ay din niya nga lamang tayo sa brum-brum

kaso ito namang batang ito ay natatakot dahil gumagalaw-galaw nga.

Kupo ay hanggang ngayon pala ay natatakot pa rin siya dun sa ganong sasakyan.

Maigi na nga lamang at napapayag na namin dito na sumakay sa mga kabayo

at ayan nga tuwang-tuwa ang bata.

At ito naman yung dalawak kong kapatid ay enjoy na enjoy din din eh.

Hindi ko nga alam kung ano ba yung tawag din sa laro na yan

basta marami silang nakuhang papel tapos pinapalitan nga nila ng isang laruan.

Pagkatapos naman namin dun sa World of Fun ay dito naman kako kami dumrecho

para naman masulit namin itong kalapan namin dito sa taas ng Robinson.

Maga window shopping laang naman kami kako.

Ako naman kako ay talaga namang masayang-masayang yung mata ko

kapag nakakakita nga ako ng mga ganito kahit hindi talaga ako bibili.

Napatigil nga ako dito sa mga bag-section kako ay anong gaganda

sabi nga nung asaw ko ay bilhan ko daw naman yung sarili ko

nang hihinayang ako at napaka mamahal naman.

Kako nga ay sasunod na lang at darim muna mga batang aking aunahin

at kinuhaan ko nga si ati ko yung ngnitong kanyang mga tsupo na malalaki.

Gusto ko nga rin sanang kuhaan si Elysian itong car seat

kaso medyo mahal pala din eh kako ay sasunod na lamang ulit.

Tapos maya-maya pa nga ay nagreklamo na nga itong tatay ko

sabi ay nahihiya na daw siya at hindi naman daw kami nabila

ay papasok-pasok pa din eh.

Kaya yan sabi ko nga ne siya sige at bumili na nga kayo ng inyong pantalon

at saka damit. Ah ayaw-ayaw pa nga ne kako nga na ipumili na kayo at nang kayo may masuot namang maayos-ayos

at nalalapit yung pupuntahang baysanan.

Nakapamili nga naman ang gusto niya kaso ayayaw niya naman na mag-pitting

at nahihiya daw siyang isukat ay ayos na daw yun.

Tanchana nga lamang yung ginawa niya at palagay doon naman niya ay ari na yun sa kanya.

Sabi ko man din ay sadyang meron din yung pitting room para sa mga magsusukat

para matingnan kung tama at ayos na bagay.

Kaso ayayaw talaga at napaka mahiya at talaga na nagmatandang.

Ari.

At din din naman kami dumiretso sa may supermarket.

Bibili lang kami ng gatos poreli dahil wala talaga kaming mahanapan kahit saan.

Kaso nga ay bumalik din kaagad kami dahil wala rin pala dito at mga out of stock daw.

Inikot na nga din namin yung mga tindahan dito at maiki na lang talaga ay nakahanap kami dito sa Mercury Store.

Bago nga kami umuwi ay nag-request nga yung tatay ko na bumili nga daw kami nitong karning baka dito sa Bukayaw.

Alam nyo, bigla akong naalala yung mga moments ko dati dito pagka-graduate ko nga ng high school.

Dito nga pala ako na namasukan sa pagditinda ng karning baka at saka mga gulay-gulay pagkatapos ko nga ng high school nun.

Hinahanap ko nga din dito yung naging amo ko, si Tita Precy, kaso wala nang araw siyang pwesto dito.

Alam nyo, mula nung namasukan nga ako dati dito ay nagsimula akong mangarap dahil dito ko naranasan yung mahirap pala yung ganito.

Yung namamasukan ka, kailangan mong magbanat ng buto para kumita.

Napakarami ko rin talagang iyak nun, sure ko nga pala sa inyo kung bakit nga baka ako napadpadini.

At ayun nga, pagka-graduate nga namin nun ng high school, niyaya pala ako nitong kaibigan kong si Ronilee

na ipinagpaalam pa nga ako sa nanay ko na may alam daw siyang trabaho dito sa Kalapan at diretsyo pasok na nga daw kami agad.

Ay di pinayagan nga ako ng nanay ko nun, pinangutang pa nga ako nun ng pampamasahe dahil sa kagustuhan ko nga ding sumama.

Pagkatapos, nung naandini naman kami sa Kalapan, sa kanya laang sinabi sa akin na maghahanap pa nga laang daw kami nun ng trabaho.

Halos maangiyak-ngiyak nga ako nun dahil hindi naman pala totoong mayroon ka agad trabaho pagdating dito.

E dinahilan niya nga din laang pala ako sa nanay niya na ako daw nga yung nagyaya para siya ipayagan

na ang tunay namang dahilan ay gusto niya laang puntahan yung kanyang kasintahan.

Hindi ko man din alam kung ano yung nararamdaman ko nun, sabi ko na laang sa kanya,

isa sige kako, maghanap na lamang tayo.

Ay dilibot man din namin nun yung buong bayan ng Kalapan, makahanap laang ng trabaho pero walang tumanggap sa amin

dahil nga ang kailangan daw ay resume o biodata, e hindi man laang ako marunong nun gumawa.

May natanggap naman sa amin nun kaso nga ay 50 pesos lamang isang araw tapos uwian pa

e ang tutuluyan namin nun ay dun laang sa bahay ng diyowa nung kaibigan ko nga.

Aa ay iyak man din talaga ako at sabi ko nga sa kanya'y lagot, ako ka ako sa nanay ko pag naalman ari.

Kung alam nyo din lamang yung layo ng Kalapan Bayan to Bukayaw, nilakad namin yun,

tapos kaulanan pa, grabe nga nung panahon na yun, ako'y nagagalit ka, ako'y Ronilin.

Tapos pagka dating pala namin nun sa Bukayaw, nakahanap naman kami nun ng trabaho, si Ronilin,

sa gawaan ng turon nun, tapos ako naman dito nga kay Tita Precy na may tindahan nga ng karning baboy,

karning baka, tapos bakery, isda at sakagulayan.

Sobrang saya ko talaga nun dahil nakatagpo nga kami ng trabaho,

dumayo pa ka kami ng Kalapan Bayan, e meron pala din siya may Bukayaw.

At dun ko nga nakilala nun si Tita Precy, sobrang bait talaga nun na amo ko,

nagtrabaho nga pala ako sa kanya nun, na mahigit dalawang buwan laang naman.

Sobrang memorable talaga sa akin yung trabaho na yun,

dahil kauna-unahang trabaho ko ngayon pagka graduate ko ng high school.

Dun ko nga naranasan na mahirap pala talaga akong magtrabaho at magbanat ng buto,

hindi yun biro, pero dun din talaga ako nagumpisang mangarap.

Nasabi ko nga sa sarili ko, hindi kako habang buhay na andito ako sa ganitong sitwasyon,

naging kasambahe pa nga ako nun ng isang taon,

tapos nagsumikap ako na makapagtapos ng pag-aaral kahit nga mahirap.

Alam ko naman na medyo mabawo din lang yun,

dahil isa nga din lang naman yun sa mga lahat na naging karanasan kong hirap.

Pero yun din talaga yung naging sandata ko para hindi nga ako sumuko,

dahil nag-aasam nga ako na namabago yung buhay namin.

Kaya kahit pa pano, sa tulong ng Lord, tunay nga na napakabuti niya sa buhay ko

dahil hindi rin niya ako pinabayaan.

Nakapagtapos nga ako ng pag-aaral, pero ayun nga, medyo mahirap pa rin talaga makapasok ng trabaho,

pero sobrang blessed ko dahil binigay nga sa akin ni Lord itong buhay ng vlogging.

Oo, maitsiga ko na nga rin pala sa inyo, si Ronnie Lynn nga pala, baka hanapin nyo.

Ayun, nagbunga naman yung pagpunta namin ng Bukayaw,

nagkaroon siya ng isang anak na babae.

Ginawa pa nga nun akong ninang sa anak niyang babae at magkumari kami ngayon.

Pero kay Ronnie Lynn, alam nyo hindi, talaga ako nagtanim ng galit sa kanya,

love na love ko nga yun,

maguro marahil kung hindi niya ako sinama dun, hindi ako matututong mangarap para sa sarili ko.

At yun din lang naman yung kaunting story time ng buhay ko.

Nako, masyado na tayong napadaldal at napahabaan na.

At ayun nga, gusto ko lang din sabihin sa inyo na lahat talaga nangyayari sa buhay natin ay kalooban ng Diyos.

May mga dahilan siya at alam ko, darating yung panahon,

marirealize natin kung bakit natin naranasan yun.

Pero sa lahat nga ng yun, God knows what is really the best for us,

kaya magtiwala lang tayo sa kanya.

And yun lang for today's video, maraming salamat po sa inyong panonood.

God bless!