Let's be friends! Follow me on my other social media accounts: Facebook - https://www.facebook.com/BNT.LIMUEL Instagram - https://www.instagram.com/bnt_limuel/ Twitter - BNT_Limuelll ________________________________________________________ I Saw Three Ships by Audionautix is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 license. https://creativecommons.org/licenses/by/4.0/ Artist: http://audionautix.com/ Joy To The World by Audionautix is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 license. https://creativecommons.org/licenses/by/4.0/ Artist: http://audionautix.com/ Angels We Have Heard by Kevin MacLeod is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 license. https://creativecommons.org/licenses/by/4.0/ Source: http://incompetech.com/music/royalty-free/index.html?collection=004&page=1 Artist: http://incompetech.com/ Jesu, Joy of Man's Desiring by Kevin MacLeod is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 license. https://creativecommons.org/licenses/by/4.0/ Source: http://inco

Video Transcript / Subtitles:( AI generated. About AI subtitles » )

* AI ("Artificial Intelligence") subtitles on Tagalog.com are generated using "Whisper" by OpenAI (the same company that created ChatGPT and DallE2). Results and accuracy may vary.
* The subtitles do include errors occasionally and should only be used as a tool to help with your listening practice.
* You can request this website to create a transcript for a video if one doesn't already exist by clicking the "Request AI Subtitles" button below a video. Transcribing usually takes 30-40% of the length of a video to complete if there are no other videos in the queue. For example, a 21 minute video will take 7-8 minutes to transcribe.
* Running a super fast cloud GPU server to do these transcriptions does cost money. If you have the desire and financial ability, consider becoming a patron to support these video transcriptions, and the other tools and apps built by Tagalog.com

Pa, dito na ikaw.

Dito na ikaw.

Dito na ikaw.

Pa, dito na ikaw.

Dito na ikaw.

Dito na ikaw.

Sasama naman natin.

Dito na ikaw.

Dito na ikaw.

Pa, tama na po.

Tama na.

Dito na po.

Pa, tama na po.

Dito na po.

Dito na po.

gusto niyo yung teeth natin, sobrang ganda na niya

and datanggal na yung braces natin

sobrang solid sa Dental Homes

by DG Fernandez

DG Fernandez Dental Homes

ayan, kung pet nyo ng inquiries

kung pet nyo rin na umayos yung ngipin nyo

ilalagay ko po yung Facebook at Instagram account nila

diyan po sa description box

and then, pag once na may budget na rin kayo

try nyo na mag-inquire

kasi meron na silang branches

sa Makati and then sa Cavite

so ayan, di ba, mas nakanghindi tayo ng maayos

kasi, wala, tutuwa lang ako

basta thank you, thank you so much po talaga sa inyo

kay Aunty Sheila, kay Doc Denise

at sa lahat po ng buong-ubuo ng

DG Fernandez Dental Homes

maraming maraming salamat po sa inyo

so ayan, for today's video, gusto kong maging light

lang tong video na to, kasi nga

kung makikita nyo

ayan, wala na pong gamit

dito sa bahay namin sa kaingin

kasi

parang sobrang puti ko, babe

mataas ba yung isolation? hindi ako makapaniwala

ayan o, ayan

mas kapaniwala sya, babe

ayan, ayan

so

ayan, medyo okay na, anyways

ito na yung bahay namin mga nakbabana

wala na pong aming gamit, kasi nagkakutna po

ko gabi, so ang nagtito na lang dito

yung mga gamit ko, kasi

siguro

i-share ko lang sa inyo mga future

plans natin, kasi

wala na tayo dito sa kaingin, officially

wala na tayo dito sa kaingin, so

hindi ko pa magawang iligpit yung mga gamit

ko, kasi wala, nalulungkot ako

and nagiging emotional

ako pag once na

magbabalok ng mga gamit, kasi

parang

wala, basta, sobrang laking

impact ng pag-ales dito

sa kaingin, so ayan ngayon

ipapakita ko sa inyo yung labas, kung ano na

mga kaganapan, yung mga eksena, ganyan

so ayan, ito yung labas

mga nakbabana

sobrang

ayan na, ayan yung kapitbahay namin

dati, wala na rin dyan

so dito sa dulo

kami na lang

and yung mga bahay dito

is wala na rin

mga bata

nagkakort na nga dito bigla sa amin

ayan

so dito, itong part na to

parang tambakan na talaga siya

wala nang nakatira

ganyan

tapos sobrang lungkot na tuwing gabi

so actually, mas magiging

mahirap yung sitwasyon ko, kasi

ano, face-to-face na kami

next sem, eh last sem ko na yun

graduating na tayo, and hopefully makag-graduate na tayo

this year, and sila

mama, syempre doon na sila sa apartment

sa Cavite, and syempre

itatry natin na makapag-start na talaga

yung nakbabahay as soon as possible

actually, ano

sobrang, lala na nangyari

kagabi, sinugod ko si mama

sa hospital, gawa nga ng sumakat yung

dibdib niya, and naka-uwi na kami

ng ala 6, and then ang daming

laboratory test na isinagawa

and ayun, sobrang

mahal talaga magkasakit, pero

anyways, at least, ang mahalaga, okay na si mama

naka-uwi na na siya sa Cavite

so, kagabi, hindi ko na nashoot

naghakot na sila ng gamit, lahat sila

sila kuya, sila ate

ang dito, ako, sinama ko

si mama sa hospital, anyways

yun nga, wala na akong gamit dito

as in, may kita nyo

mga nakababanak, sobrang kalat na

hindi ko na, inaano

hindi ko na inaayos, yung mga

gamit ko, i-impack ito yan

mamaya, nagpa-laundry na din ako

so, eto na, ano na

moment of truth, ano ba yun?

angkat kasi, kinamot ko ito

ako hindi na ako nagreklamo personally

na nabayaran na kami dito sa kaingin

kasi, sobrang dami ding nangyayari

dito, nagkakaroon ng salisiha

ng nakawan, so

might as well, habang nag-aaral

ako, yung kasi naging mindset ko, gusto ko

ako muna dito, since

habang nag-aaral, malapit sa PUP

ganyan, naisip ko

ang dami kasi ng nakawan, kaya

sabi ko, okay na din na nabayaran

na kami dito, and diba

dalawa to, dalawa yung bahay namin dito

yung isa, na-close na siya

kasi 100% na siya

and yung eto, ayun

nakiusap ako sa mga taga DPWH

na, iano muna

i-move ng kahit today

so 70% pala yung binigay nila

tas yung 30% ibigay po

sa ano, Monday

which is bukas na

so nakiusap ako kasi, yung mga gamit ko

hindi ko pa nadadala

ang plano ko po pala, sa ano

sa pase ako, mag-i-stay dun sa pinsan ko

habang tinatapos ko yung

first sem, and ayun, nagpaalam na ako

sa tita, sa mga pinsan ko

and okay naman daw, so

ayun, medyo magiging

magulo talaga yung

yung sistem, gawa nga

ng, nasa pase ako

sila mga maasakagite, pero

lagi akong uuwi talaga, from time to time

uuwi ako, it's just that

ayoko na kasing

alam mo yun, mawalan ulit

ng chansa, kasi

kumbaga, eto na yung pinakalast kong makagraduate

so, pinupush na natin

kasi, diba nga

yun yung gusto ko, magkaroon ng fallback

para kung ano't anong mangyari

mayroon tayong pangahawakan in the future

anyways, last sem na lang naman

and sila mama yung nagpupush ako na

tapusin na yun, ganyan, sabi nila

okay lang na nasa pase ka dyan sa tita mo

kasi nga, kung ano

kung sa kabiti akong magagaling, arawan yung

uwi, huwag na lang

pagod, hindi

nahagard agad si Ivana, so

sabi ni mama, sige, ano

magkaka na sa pasay, pero

tumulong-tulong ko lang dyan sa mga gawaing

bahay, so ayan, mayroon akong i-share

sa inyo na clip, so etong clip na to

ay, ah, ako yung

kumuha, so it happened kasi

nung may time na kaming dalawa lang

dito ni papa, guro last week

lang yun, nag-aayos kami ng gamit

so, matutulog na

kasi nandito lang kami sa baba, kasi nga wala na taon

sa taas, matutulog na kami

and then suddenly, nagising ako

ng madaling araw, wala si papa

tapos nagising ako, hindi dahil

sinagising lang ako, nagising ako

kasi may humahagulgol, may umiiyak

so, dali-dali

lupapas ako ng bahay, sabi ko, sino ba yun?

ganyan, eh, akala ko si papa

as a CR, paglabas ko

andun si papa sa harap ni mama Mary

umiiyak, so

dun pa lang, sabi ko, wala bakit umiiyak

si papa, akala ko may problema, akala ko may

masakit, ganyan, tapos

paglapit ko, ah,

niyakap niya si mama Mary, yung altar na

ginawa niya dito, yung iniingatan niya

yung altar dito sa amin, niyakap

niya, sabi niya, ayoko

ayoko umalis, dito na lang ako

yun yung mga sinasabi niya sa salitaan

so sabi ko

pa, wala tayong magagawa

ganyan, so

inalalayan ko siya pagpasok, sabi ko

siyang ka lang, wag ka nang

mag-isip-isip, ah

ganyan ang buhay, sabi ko kay papa

tapos, nag-CR ako

umiiyak ko

paglabas ko ng CR, ayun yung

sinario sa clip na nakita niyo

sinundan ko siya ulit palabas

umiiyak na siya, umahagulgul

siya, tapos ayun, nagyakapan kami

sa harap ni mama Mary, na sabi niya

ano, dito na lang

daw siya, ganyan

naputol kasi agad yung film

kasi na sobrang iyakan na kami ni papa

pero ang pinapoint out niya na

dito na kami lumaki, ilang

bagyo yung pinagdaanan namin

and dati yung nasurvive ng bahay na to

tsaka ng lugar na to

dito na daw kami lumaki, dito na kami

nagkamuwang, na ano lang ako, natouch

lang ako, kasi

it all goes to those

people na nakaranas ng ganito

na mawalan ng tirahan

mademolished, ganyan, although

peaceful naman yung naging demolition

dito, maayos, may sistema

at

bukal sa puso

pero hindi natin maalis yung

yung lungkot, tsaka

yung

alam mong sakit na

sa puso, kasi

ilang taong kami nandito, dito na ako

lumaki, and naisip ko na lang

din, ang hirap humanap

ng mga bagong kapitbahay

ang hirap, alam mo yun, ang hirap

pakibagay ulit sa ibang lugar

so as much as possible

sinasabihan ko sila mama na

tsaka si papa, na huwag nang isipin

kasi kung meron

may pinaka

nalulungkot, alam kong sila yun

kasi nasaksihan nila

yung

pag umpisa ng bahay namin, lalo na si

papa kasi siya lang gumawa ng buong bahay namin

ito, kahit gawa lang sa kahoy

siya lang yung gumawa nito

so ayun, laki ko silang sinasabihan

from time to time, pag nafeel ko

na nalulungkot sila, ganyan

na ganoon talaga ang buhay

diba, diba

sabi nga nila, the only constant

in this world is change

and if you can keep up with the change

masakit

hihirapan ka, so yun yung

sabi ko sa kanila

ayun, siguro unti-unti

matatanggap din naman nila

si papa, pinapili ko ng maryanda

ayon na pala sila

anong masasabi mo sa kaingin?

wala nang malungkot na, wala nang kasayahan

wala nang tao

tereteretyo na ang gibahan

ayun

uuwi na lang

kasi wala ka ng kapit-bahay

hindi ko pa talaga malikpit yung mga gamit

kasi nalulungkot ako

tsaka

natamad ako

natamad pala

hindi, naiimotaw

kasi nga pag tinikilip yung mga damit

feeling ko, tas nilalagay ko na dun sa

maleta

feeling ko, ano

feeling ko, basta, ganun

anyways

wala tayong magagawa

ganito na ang eksena dito sa kaingin

actually, ang naunang

pinaka nabayaran sa amin ay si BNT Bebang

so si BNT Bebang

sila yung bahay nila yung pinakanaunang

na demolish

next yung kila Balong

then after yun yung kila Balong

kila Mamamomica

then next nun kila Andrew

tas kami yung pinakahuli, ay hindi

kami, tas hindi ko alam kung bayad na sila

yung PGN, pero yun yung bahay nila

so yung iconic pink house din

dios ko, daming memories

jan yung mga iskinita

kami kami nila kuya Lloyd, mag film

hindi mo din kasi maalis

sa isip yun eh, na pag umalis

ka ng lugar yung mga memories na

na create, yung mga taong

bumuo ng

ng buhay mo

ng kamuangan mo

mamimiss mo lahat yun eh, pag aalis

ka, so

share akong puro talak tong video na to

ano lang talaga, update

lang talaga ako kasi

wala eh, um

need kong mag update sa inyo

kasi alam kong marami

ding nagaantay sa inyo ng update about

demolition nito sa Caingin, so again

yung demolition namin, so again

yung demolition nito sa Caingin ay

nangyayari na talaga, marami

na pong bahay ang natibag na

marami ng almost

90% or

80% ng mga taga-Caingin

wala na, so

kami-kami na rin dito, actually dito sa

dulo kami lang talaga yung natira

so nakatakot

tuwing gabi kasi sobrang tahimik na

ganyan, and

ang daming mga ano

fire threats, meron

ding mga nakawan

ganyan, so medyo scary na

talaga dito sa Caingin, pero

ganon pa man, kanya-kanyang lipat na ng bahay

ang mga taga-Caingin, kanya-kanyang

buhay, and I know someday

we will look back sa kung ano yung mga

pinagsamahan namin dito, ganyan

and basta sabihin namin

na dito kami pinagtibay ng panahon

dito kami naputo, dito

kami

nagkamalay

dito kami

nag-start ng mga harap, kasi

from scratch, lahat kami

dito, binabaha

bababaho yung mga alulod

may mga tae yung bubong

alam mo yung typical na buhay ng squatter

and

ayun yung pinaka-mamimiss ko dito, yung mga gano'ng

kasimpleng bagay, na sa iba

simple, pero sa amin

mga taga dito, yun yung bumuo

ng childhood memories namin

yun yung bumuo ng buhay

ng Caingin, anyways

meron po akong friend

ayan si Ate Shea, eto po yung

youtube nya, please subscribe

to Ate Shea's channel

Ate Shea's Diary, so abangan nyo po

yung mga videos nya dyan, kanyan

please supportahan nyo po siya

mga nakbabanak, nakikiusap po

si Ivana Alawi, ayan

nakikiusap po ako sa inyo, na isubscribe po

si Ate Shea sa kanyang

youtube channel, and let's help

her na

nagpasaya rin yung nanay niya, kasi

nagke-create siya ng content

para sa mama niya, para mapasaya

niya, so hello po Ate Shea, and

sa mam nyo, I hope

to see you soon, magkolab-kolab tayo

and sana po I like

kayong mag-iingat niya, so

ayun lang, pinakita ko lang talaga sa inyo

yung clip na yan, yun talaga yung pinaka gusto

kong i-point out, maraming

magbabago, maraming

umalas