ISLA NG MGA ASWANG (Part 1) | True Story JOIN Xethennial Membership: https://www.youtube.com/channel/UCZ6nWtA2u9KS3EreDzMrYew/join - Unique Badge and Emoji sa live chat at comment section - Shout-out sa new members/renewed members sa simula ng video Email: mkn.thelmo@gmail.com mga kwento ni Thelmo channel: https://www.youtube.com/c/mgakwentoNiThelmo Xeth Tagalog Horror Animation: https://www.youtube.com/c/XETHTagalogHorrorIllustration Sir Xeth channel: https://www.youtube.com/c/ThelmoFiles Facebook Account: https://web.facebook.com/xeth.helmo.3 Facebook Page: 1. https://www.facebook.com/Mga-kwento-ni-Thelmo-328269211396623/ 2. https://www.facebook.com/ProyektoHelmo Instagram: https://www.instagram.com/xeth_helmo/ #PinoyHorrorStories #TagalogHorrorStories #MgaKwentoNiThelmo

Video Transcript / Subtitles:( AI generated. About AI subtitles » )

* AI ("Artificial Intelligence") subtitles on Tagalog.com are generated using "Whisper" by OpenAI (the same company that created ChatGPT and DallE2). Results and accuracy may vary.
* The subtitles do include errors occasionally and should only be used as a tool to help with your listening practice.
* You can request this website to create a transcript for a video if one doesn't already exist by clicking the "Request AI Subtitles" button below a video. Transcribing usually takes 30-40% of the length of a video to complete if there are no other videos in the queue. For example, a 21 minute video will take 7-8 minutes to transcribe.
* Running a super fast cloud GPU server to do these transcriptions does cost money. If you have the desire and financial ability, consider becoming a patron to support these video transcriptions, and the other tools and apps built by Tagalog.com

Mga Puweto ni Thelmo

Mapagpalang araw sa inyo Sir Seth.

Tawagin niyo na lamang po ako sa pangalang June.

Isa ako, mga anak ko, sa mga nakikinig sa iyo.

Pati na ang aming pinakamamahal na kapitan dito sa Antike.

Naingaan niyo ako makinig sa inyo Sir Seth, pati na ibang mga kabaranggay namin,

nang malaman kong taga-Antike din kayo.

Bale itong kwentong ito ay karanasan ko mismo,

loong kabinataan ko,

sa isang maliit na isla dito sa isla ng Panay.

Lumaki ako sa pamilyang Maykaya dahil sa negosyo ng aking ama.

Kaya naman halos lahat ng mga naging kababata ko hanggang sa ako ay magbinata.

Mga nagnidegosyo at kasosyo din ni tatay ang mga magulang sa trabaho.

Mid-college years ko nun,

nang pagkatapos ng dibu ng isang aming kababatang si KR,

ay tinupad namin ang aming planong bakasyon.

Siya lamang kasi ang pinakabata at natitirang minority edad sa grupo.

Hinintay talaga namin yung pagtungtong niya sa edad na labing walo para

maisabuhay namin itong paggalang ito.

Bumiyahe kami nun,

commute lamang papunta dito sa bayan na ito,

kung saan kami kikitain ng kakontrata ng isa pa naming kababata,

na si Jumelo.

Bagamat si Jumelo ang maraming karanasan sa mga ganito gawa ng isa ding traveler ang kanyang ama,

ay ito din ang kauna-unahang bes na pumunta siya sa islang ito,

dahil yun ang usapan namin.

Dapat ay hindi pa napuntahan ng kahit na sino sa amin.

Hindi ko na din po sasabihin ang pangalan ng islan na ito,

sa kadahilan ng magpasa hanggang isang islang ito.

E medyo sabihin na lamang natin na

na lalayo sila sa kabiasanan o sa pagunlad.

Pagdating namin sa may lugar ng mga nagahatid,

ay kaagad hinanap ni Jumelo kung saan nakatira si Mang Riri

ang magdadala sa amin sa isla.

Naabutan namin siyang may iniimpakis sa kanyang bag,

at naisipin namin kung saan nakatira si Mang Riri.

Naabutan namin siyang may iniimpakis sa kanyang bag,

at may isinabit na parang latigo sa kanyang bewang.

Bukod yun na K.R. at Jumel,

kasama pa namin noon ang dalawa pa namin kababata na Silanoli at Risa.

Bago kami bumaybay,

pinapasok muna kami ni Mang Rinez sa bahay niya at kinausap nun.

Ang sabi nito,

pagkarating daw namin sa isla ay diretsyo kami dun sa tutuluyan naming bahay.

Papakilala niya kami sa may-ari ng tutuluyan namin na ito,

na nagngangalang Lola Mara.

Ang bilin sa amin ni Mang Rinez

ay sundin lahat ng patakaran ng isla

na si Lola Mara na ang magsasabi.

Huwag na huwag lalayo sa may pinakaharapan ng dagat.

Huwag papasok sa mga liblib.

Basta sasabihin umano ni Lola Mara lahat ng pwede at hindi dapat pwedeng gawin sa isla.

Tandaan namin na mga turista kami,

mga dayo,

mga lokal ang mga naroon na tahimik na namumuhay

at may kanika nilang paniniwala

at gawain.

Marapat umanong respetuhin namin yun

at makakasigurado naman umano kaming

mag-i-enjoy kami sa mga pwedeng gawin sa lugar na ito.

Matapos noon ay pinaghanda na kami ni Mang Rinez.

Wala siyang binigay na kung anong masasabing pananga o ano.

Siguro kasi baka makahalata kami

o baka kung ano pa ang isipin namin

at hindi kami tumuloy.

Sayang din naman kasi ang kikitain niya kapag gano'n diba?

May kalakihan ng kanyang bankang demotor.

Ginagamit niya umano ito hindi lamang sa pag-ingisla

kundi pati na rin sa pagdadalan ng mga turista sa iba't ibang isla.

Ang tanging kakaiba lamang sa amin ngayon

kami-kami lamang at wala kaming kakilala doon sa isla na yon.

Kadalasan kasi na mga pumupunta roon

ay yung tipong may kamag-anak talagang isa

o kung hindi man ay yung nakakontrata talaga na kaklos ng taga roon.

Tinanong pa kami ni Mang Rene

kung bakit namin naisipang magpunta doon sa kalmado namang paraan

at walang hanong pananakot.

Nabanggit lamang namin ang ganda ng lugar

yung katulad ng burakay na maputi-puti din ang buhangin

at isa pa

isa kalakihan ng isla na yon

at isa pa

isa kasi yon sa pinakamalayo sa lugar namin

kaya naman gusto lang talaga naming malayo.

Humabot ng halos isang oras ang biyay

paulit-ulit kaming pinapaalalahanan ni Mang Rene

na si Lola Mara lamang ang aming papakinggan sa lugar.

Bagamat naitanong namin kung bakit

pero ang isinagot niya ulit

ay ang sinabi niya noong una

na wala kaming ibang kilala sa islang yon.

Nakarating kami doon.

Tanaw pa lamang namin ang tabing dagat ay

sa kabilang dulo

kung saan wala nang gaanong kabahayan at puro kapunuan.

Nagulat kami nang may mga naglabasan doon

na siguro

nasa pitong katao.

Napakatagal nilang nakatitig sa amin.

Wala namang imeksim ang Rene.

Maya-maya pa

sa may dadaungan namin

isa sa mga kubo doon ay merong lumabas na matanda.

Naglaka dito papunta sa dalampasigan.

Kasabay nun

ay ang bigla namang pagalis na mga taong nakatitig sa amin at pumasok sa gubat.

Pagkababa namin ay dinala kami ni Mang Rene kay Lola Mara.

Maganda si Lola Mara

kung aalalaanin ko ang mukha niya ay para siyang si Gloria Romero.

Mas bata lamang kay Gloria Romero noong mga panahon na yun pero

puting-puting ang buhok.

Wala siyang masyadong kulubot sa katawan at maliban sa mga pekas

ay hindi mo mapaghahalata ang tagaisla

dahil sa kanyang kulay na may pagkatisay.

Matapos namin magpakilala

nagpaalam na si Mang Rene.

Ang sabi nito ay babalik siya matapos ng ikalawang araw

gaya ng napag-usapan.

Sabay tuloy-tuloy na itong bumalik sa lahat pa uwi.

Gaya ng sabi ko

ang islang ito ay hindi naaabot ng kuryente.

Maputi ang buhangin at napakaganda.

Itinuro ni Lola Mara ang kubo na tutuloyan namin.

Maliit at maganda ang kubo na ito pero

kapansin-pansin na may mga nakasabit dito na mga kung ano-ano mga shells.

Matapos niyang maituloy na ito

ang mga kubo na ito ay hindi naaabot ng kuryente.

Mabuti ang buhangin at napakaganda.

Niwala ditong Petromax

kundi yung simple mga lampara lamang

Matapos niyang maituro ang mga kwarto sa loob

na dalawang kwarto ito

inintay niya kami sa labas.

Paglabas mo kasi sa kwarto ay pasilyon na lamang yun at tambayan

tapos maliit na mesang kainan

tapos sa labas ay parang balkonahe.

Lahat ay gawa sa kawayan at pawid.

Sabi ni Lola Mara

bago kami lumabas

huwag daw kaming lalayo dahil

nakakaligaw sa islang ito.

Mahirap maghanap lalo na at malaking parate pa rin ang isla

ay gubat

at maraming mga kung anong hayop ang mabangis na naglilipana.

Ang pagligo sa dagat ay hanggang alas 5 lamang ng hapon

dahil sa kuminsan umano ay biglang lumalakas ang alon

at lumalalim ang tubig.

Maaari umano kaming mag bonfire pero

dapat ay malapit sa kubo namin.

Itinuro din ni Lola Mara ang bahay nito.

Medyo may kalayuan doon sa kubo

sa may bandang likuran.

Dahil nga sa bawal na kami ng hapon

ay sinulit na namin ang buong maghapon sa paglangoy.

Mayamaya pa ay nagtaalam na si Risa at KR

hahanapin daw nila si Lola Mara dahil meron lamang itatanong.

Hinayaan naman namin sila.

Ang huling pansin namin sa kanila ay naglalakad-lakad sila sa dalampasigan.

Mayamaya pa bumalik na kami sa tabi ng dagat para

bago mag alas 5 ay makapagpaapoy na kami ng bonfire

at dahil sa nagsisimula na rin lumamig ang hangin.

Dito nakita namin si KR at Risa

na naglalakad sa hindi kalayuan.

Kasama si Lola Mara.

Magkahawak ang dalawang braso at tila nagmamadali.

Si Lola Mara naman ay parang lola nila na sindu sila sa kung saan na

ang mukha ay tila naiinis sa kanila.

Nang makarating ang mga ito banda sa amin

ay pinagbiis na kagad kami ni Lola Mara.

Ang sabi nito,

siya na lang ang magsisiga basta

magbihis na umano kami.

Nagbanlaw naman din kami kaagad at nagbihis sa may balon sa likod.

Nang matapos kami ay tumambay muna kami sa loob ng bahay.

Sa bakay nagpupunta,

tanong namin sa dalawang babae namin kasama.

Dito na nagkuwento ang dalawa.

Hinanap nga daw nila si Lola Mara gawa ng wala ito sa bahay.

Kaya ang ginawa nila ay inisa-isa ang mga kahit naglalayo ang mga kubo doon

para lamang mahanap siya.

Hanggang sa makarating na sila sa dulong mga kabayan.

Nung naroon na nga sila at pabalik na,

napansin nila na yung mga nakatira doon sa mga dulong kabayan.

Bigla na lamang nagsila sa mga kabayon.

Ngunit,

mapababae man at mapalalaki.

Tinitigan umano sila tapos ay sinusundan doon.

Medyo kinabahan na sila gawa ng yung mga titig na mga ito.

Tila ba mayroong kakaiba?

Ayaw nilang mag-judge pero parang dudumugin umano sila ng mga yun.

Meron pa umanong isang hobo.

At ganoon na lamang ang gulat ng kasama namin

nang bigla itong singhutin.

At didilaan sana nung humawak na yun pero

nahatak naman ito ng isa pang tagaron.

Hinatak umano talaga palayo yung gumawa

at pagkatapos ay humarang ito sa pagitan nila sa mga mga ito.

Ngunit,

hindi nilang mag-judge pero parang dudumugin umano sila ng mga yun.

At pagkatapos ay humarang ito sa pagitan nila

kay R. Atrisa

at ng mga grupong sumusunod sa kanila.

Hindi ba kayo sinabihan ni Manang Mara kung hanggang saan lamang kayo dapat

kapag wala kayong kasamang lokal?

Tanong ng may edad na ring lalaki sa kanila.

Sinabihan sila na tuloy na sa paglalakad at sasamaan siya nito.

Hindi na sumunod ang mga grupo hanggang sa

makasalubong na nila si Lola Mara noon.

At ito na ang kasama nila pagkauwi.

Sinermonan pa nga sila ni Lola Mara.

Sinabihan na sila pero napakakulit pa rin.

Ginatungan naman namin na tama si Lola Mara syempre.

Baka mamaya mga kanibal yung mga yun.

Kanibal pa ang term namin na pang-panakot dahil mga panahon na yun.

Uso din yung mga ganong kwento, Sir Seth.

Dito ay medyo napakwento si Jumel na ayon niya sa kanyang ama.

Hindi talaga may iiwasang may mga kakaibang taong makakasalamuha

sa mga ganitong klaseng pamamasyal.

Sundin na lamang umano si Lola Mara at sigurado namang mag-i-enjoy sila.

Mayamaya pa, tinawag na kami ni Lola.

Maayos na umano ang apoyan sa labas at pwede na kaming magluto nun.

Mabait si Lola.

Pagkabalik niya ay may dala siyang isdang sariwa na aasalin na lamang para sa amin.

Nagpasalamat naman kami dahil ang mga dala lamang namin noon ay bigas, itlog at mga tuyo.

Hindi pa din uso ang mga dilata nun.

Maayos na sumalubong sa amin ang dilim ng gabi.

Napapansin naman namin na si Lola Mara ay naroroon lamang sa amin at paikot-ikot.

Binsan ay nakaupo lamang sa terasa at nakatitig sa kawalan.

Tinawag namin si Lola Mara para kumain pero tumangi ito.

Okay naman daw siya nun.

Nakikipag-usap pa rin naman siya sa amin.

Ayon sa mga kwento ni Lola Mara,

ay isa ang kanyang ama sa matagal nang nangangalaga sa islang ito.

Kaya hindi din gaano ka tumatanggap ng turista o dayo,

ay dahil sa tulong din ng mga mangingisda na nagdadala ng mga turista noon.

Limitado lamang at pili ang dinadala ng mga ito.

Ibig sabihin ay talagang sinwerte lamang kami nakasama namin si Jumel,

dahil nga sa impluensya ng kanyang ama.

Pero kung simpleng dayo lamang na walang kakilala o kamag-anak,

ay malamang hindi pahihintulutan.

Bago umalis si Lola Mara,

ay inulit niya sa amin ang kanyang paalala.

Pagkatapos namin kumain dun,

patay na namin umano ang apoy,

at pumasok na kami.

Babalikan niya raw kami ng mga

alas otso ng gabing yon,

at dapat ay wala na kami sa labas.

Maaga niya rin kaming gigisingin kung sakaling gusto namin maenjoy ang buong araw.

Mas maigi ng gano'n.

Wala daw mamawala kung makikinig kami sa kanya.

Kung tutusin,

maayos naman ang paalala niya pero,

mukhang huli na rin ang lahat noon.

Kalaliman ng gabi,

hindi kami matulog-tulog lahat sa katahilan ng

mainit ang ihip ng hangin,

walang kuryente.

Bumangon si Jomel kaya sumunod ako na tumayo noon.

Naiwan si Nolly sa kwarto.

Sa kabilang kwarto naman ay ang mga babae.

Lumabas kami saglit sa mga babae,

at ang mga babae ay tumayo.

Lumabas kami saglit sa may tirasa para magpahangin.

Katapat na namin ang dagat pero,

napaka-alinsangan pa rin.

Parabang walang dumada ang hangin sa mismong parte na'y nag-isla.

Parang may mali.

Sabi sa akin ni Jomel,

na maski ako ay nararamdaman ko.

Nagpalingalinga kami sa paligid,

hanggang sasabay kaming napalingon sa malayong parte ng isla,

kung saan pumunta si Larissa at KR kaninang hapon.

Sa lahat na mga tagadabing dagat dyan,

lalo na mga naabutang wala pang kuryente sa mga lugar nila,

alam nyo na kahit sobrang malalim na ang gabi ay maliwanag pa rin ang paligid,

maaaninag nyo pa rin ang kapaligiran sa tulong ng buwan.

Meron kaming naaaninag sa may batuan malapit sa pangpang na tatlong lalaking nakatayo.

Hindi namin alam kung napapraning lamang kami pero,

paunti-unti silang naglalakad papunta sa direksyon namin.

Nagbiruan pa kami ni Jomel kung sino kaya ang mga yon,

kung mga syokoy ba,

kasi kumikinang-kinang yung balat nila.

Nang makalapit na sila,

mga kalalakihan ito na parabang mga lasing,

siguro ay mahigit trenta anyos na mga edad.

Hindi maganda ang pakiramdam namin sa kanila dahil,

alam mo yung parang mga sigas sa lugar.

Ganon.

Mamigo,

andyan ba yung dalawan yung kasamang babae kanina?

Tanong ng isa sa kanila.

Ah, opo nung, pero tulog na po eh.

Sagot naman ni Jomel.

Baka pwede naming makilala.

Gaganda eh, kung pwede lang.

Pwede naman po pero,

bukas ng umaga na siguro paggagising nila.

Eh, gusto namin ngayon eh.

Saan?

Eh, gusto namin ngayon eh.

Sagot ng isa na talagang

nagpatigil sa amin noon.

Hindi namin alam kung anong pakay nila pero,

kasi sir Seth,

kami yung mga tipo na mga kalalakihan noon na hindi talaga nakikipag-away.

Tsaka iba talaga ang trip nila.

Kagaya ng iba mga kwentong aswang,

ligong-ligo talaga sila sa kung anong makintab na bagay.

Tapos hindi ba nga malinsakan na parang walang hangin ang paligid noon?

Kaya nangangamay talaga na parang kulob yung singaw nila.

Napakabaho.

Hindi ko alam ang isasagot ko sa pagkakataon na yun

at mabuti na lamang at biglang nakaisip si Jomel nang isasagot.

Ah sir,

tawagin po muna namin si Lola Mara para kung sakali ah.

Ah, hindi, hindi, hindi na.

Umalis naman ang mga ito matapos sabihin yun.

Pero hindi sila bumalik sa kung saan sila galing.

Hindi nila inalis ang tingin nila sa amin pero,

dumeretsyo sila sa kabilang bahagi ng isla,

kung saan parteng likuran na ng kubo namin.

Dahil sa hindi maganda ang pakiramdam namin doon,

ay napag-disagot namin.

Dahil sa hindi maganda ang pakiramdam namin doon,

ay napag-disagot namin ni Jomel na bumalik na lamang sa loob.

Mas maigi nang kahit mainit.

Ang importante ay wala ang pakiramdam namin na hindi maganda.

Doon kami pumesto sa bandang pasilyo

para lamang magpaantok.

Walang ano-ano,

naamoy na naman namin ang mabahong amoy nila.

Nagkatinginan pa kami ni Jomel sa kadahilan ng

baka mamaya ay nadala namin o isa sa amin ang may amoy noon.

Pero wala.

Nagkaamuyan kami.

Hindi kami kabanguhan noong gabing iyon pero,

malayo saan naaamoy namin ang babaho.

Maya-maya pa,

narinig naming sumisigaw ang isa sa mga babae sa kwarto nila.

Agad kaming tumayo at tumakbo sa kwarto na,

mabuti na lamang ay walang lak ang dislaid na pintong gawa sa kawayan.

Gulat na gulat kami nang makita nga

ang dalawang babae ay nasa may isang sulok ng pader.

Nakatingala

at sa parte kung saan sila nakatingin.

Ay kitang kita namin ang nakalubog na parte ng bubong na pawid.

At dalawang kamay na sinisira at binubutasan iyon.

Wala kaming nasabi kundi sigaw lamang ng sigaw ng

Hoy!

Hoy!

Hindi naman magawang makatawid ng dalawang papunta sa amin.

Dahil kapag ginawa nila ay sinusubukang ipasok ng mayari ng kamay

ang buong braso nito sa loob

at talagang maaabot sila noon.

Mababa lamang kasi ang bubungan.

Mabuti na lamang talaga at walang bintana ang bawat kwarto na ito.

May espasyo naman kasi ang pader na gawa sa kawayan

at ang toktok ng pader ay may espasyo din pero

may parang rehas-rehas na disenyo para hindi mapasokan ng kung ano.

Sumigaw kami na gumamit,

para hindi maaabot pero

nanginginig sa takot ng dalawa.

Bukod pa dito ay may ibang anino pa na nakatayo sa may labas noon.

Nasa ganoong sitwasyon kaming sigaw lamang at titig sa kung anong gawin

nang nilalang sa bubungan

at paunti-unti na niyang nalalakihan ang butas na iyon.

Konting-konti na lamang at magkakalimutan.

Niwala kaming dalang patalim

hanggang sa may narinig kaming sigaw sa labas.

Boses ito ng isang babae.

Alam naming si Lola Mara iyon.

Hoy!

Umalis ka dyan!

Malutong na mura ang kasabay ng pagpapababa niya.

Pagpapababa niya,

nilalakihan siya sa labas.

Mula sa boses na normal na sumisigaw,

ay unti-unting tumitinis ang boses ni Lola Mara.

Noong una ay tila hindi nakikinigang nilalang na nasa itaas.

Magamat nakita na namin ang iba na mga aninong

nasa baba na tumatakbo na palayo sa iisang direksyon.

Malayo doon kay Lola Mara.

Pero walang ano-ano.

Kumapit ito sa pinagbutasan niya na parte ng bubungan.

Akala namin ay inaalog niya lamang ang bubung pero

napansin namin na tila kumakapit ito

at tila ba may humahatak sa kanya pababa.

Parang nag-aaway na aso at pusa

ang naririnig namin sa labas.

Hanggang sa tuluyan ng nakabitaw

ang mga kamay nang nilalang sa butas na iyon na

para na talaga siyang hinahatak.

May narinig kaming lumagabog sa lupa

na ibig sabihin ay may nahulog sa ibaba.

May mga angilan at takbuhan kaming naririnig pero

ni walang kahol o alulong.

May mga angilan at takbuhan

pero ni walang kahol o alulong.

At doon namin napagtanto o naalala na

magmula nga nang dumating kami sa isla

niwala kaming napansing aso

at kung meron man o kung aso man

ang naririnig namin noong gabing iyon

bakit angil lang at hingal ang ginagawa nila?

Bakit walang kahol?

Walang alulong?

Pagkatapos ng tila yabag na tunog ng naghahabulan

ay saglit na katahimikan ang naramdaman namin at

mula sa mainit na pakiramdam noong gabing iyon

ay biglang bumalik ang hangin at mabilis na wala ang pawis namin sa lamig.

Isang sigaw sa hindi kalayuan ang narinig namin.

Nag-aaway talaga sila

at ilang saglit pa ay may iba na ring boses na sumisigaw.

Nanatili kaming tahimik.

Itong sinuli, masarap pa rin ang tulog.

Ewan ba namin Sir Seth,

tanging paghinga lamang namin ang naririnig namin noon na nakikiramdam.

At makalipas ang ilang minuto

ay may narinig kaming boses sa mismo pintuan noong kubo

na dahilan para magdikit na kaming apat.

Ang sabi ng boses na iyon,

pagbuksan niyo ako.

Iwasan natin yung shout-out request sa comment section

dahil hindi po natin siya ina-acknowledge.

So shout-out sa mga nag-i-rinyo ng kanilang membership sa YouTube.

Happy 12th Honey Lee Loyola and Ball is Hype Mooks TV.

Happy 13th Amado Obana.

Happy 14th Egy Puzon.

Happy 22nd Ephraim S.

Happy 29th Ruth Tagatin.

Happy 30th Carmelita Mabanag.

Sa mga nag-message naman,

pabatingin ko lang ng Happy Happy Birthday

ang isa sa mga kaibigan ko

from the start

si MJ Florendo.

Happy Happy Birthday.

More birthdays to come.

Good day, Sir Sal.

Pa-shout-out dun sa katrabaho kong

nahumaling na sa mga kwento nyo

na hanggaw sa akin at lagi na din siyang kinilabutan.

Si Christian J. Carasig.

Shout-out sa iyo, kaibigan, at sa kwentong

Bodyguard kong Aswang

na siyang nagbigay inspirasyon sa iyo

makinig araw-araw na mga kwento.

More power and God bless

from Iggy Boy Carl.

Tama ba?

Iggy Boy ba?

Sorry.

Bon Valar.

Hello, I have been watching your channel since last year.

Until now, pa-shout-out from Abu Dhabi City.

Thank you.

Shout-out kay Rodmolin Dordrazel.

Pakishout-out na lang po sa

pamilya ko, Kabalyero Family

from Rubic Kabalyero. Rubic.

Hello po, Sir.

Pa-shout-out po sa family ko, Coreo

or Coral Family

na nakikinig din po sa inyo

palagi from Be Recto.

And last but not the least,

shout-out sa iyo,

Joan Baguio.

Ayun lang mga kagiliw, maraming maraming salamat sa inyo.

Bukas ulit!