HOLY WEEK HORROR STORIES: BAWAL ANG BABOY, MANOK AT BAKA ... PERO PWEDE BA ANG TAO? | HILAKBOT CLICK HERE 🔗 https://youtu.be/pKIOO7kU7y4 🔴 EPISODE WRITER ► SIXTH HOKAGE Follow our Writer @ https://www.facebook.com/mgakwentonijayehatake 🔴 STORY EDITOR ► SANTO SANTITO 🔴 NARRATOR ► RED #hilakbottv #hilakbotholyweekspecial #holyweekhorrorstories #sixthhokage #6H #hellyweekspecial #pinoyhorrorstories #tagaloghorrorstories #hilakbotpinoyhorrorstories Send your horror / scary stories to ► sindakstories2008@gmail.com 🔴 HTV CHANNEL MEMBERSHIP IS ON! Join this channel to get access to perks: https://www.youtube.com/channel/UCQfBQpmxUCOab0_zUNTi1Mg/join 🔴 LISTEN TO HILAKBOT 24/7: https://youtu.be/GdUUZtzP5DA 🔴 STREAM ON HTV HORROR PODCASTS: ✅ Hilakbot The Podcast ► https://spoti.fi/3kiD4i9 ✅ Pinoy Horror Radio (HTV-Sindak) ► https://spoti.fi/2WSaPbk 🔴 SUBCRIBE FOR MORE SCARY STORIES ✅ Tagalog Horror, Scary & Creepypasta Stories ► https://www.youtube.com/@HILAKBOT

Video Transcript / Subtitles:( AI generated. About AI subtitles » )

* AI ("Artificial Intelligence") subtitles on Tagalog.com are generated using "Whisper" by OpenAI (the same company that created ChatGPT and DallE2). Results and accuracy may vary.
* The subtitles do include errors occasionally and should only be used as a tool to help with your listening practice.
* You can request this website to create a transcript for a video if one doesn't already exist by clicking the "Request AI Subtitles" button below a video. Transcribing usually takes 30-40% of the length of a video to complete if there are no other videos in the queue. For example, a 21 minute video will take 7-8 minutes to transcribe.
* Running a super fast cloud GPU server to do these transcriptions does cost money. If you have the desire and financial ability, consider becoming a patron to support these video transcriptions, and the other tools and apps built by Tagalog.com

Nakatingin kay Sofia ang kanyang mga kaanak habang kumakain siya.

Akmang tatayo naman mula sa hapag ang kanyang inang si Sonia,

ngunit pinigilan ito ng Lolo Riming niya.

Hinawakan sa braso ni Lolo Riming ang kanyang ina

at iiling-iling namunestrahan itong muling maupo.

Hindi napigilan ni Sofia ang pagguhit ng ngiti sa kanyang mga labi.

Walang pwedeng kumanti sa kanya kahit panga taliwas sa tradisyon ang kanyang ginagawa.

Iginagalang sa buong angka nila si Lolo Riming,

ito ang bahala sa kanya.

Walang sisita sa ibig niyang gawin hanggat nabubuhay si Lolo Riming.

Kahit panga direktang sumusuway siya sa nakaugalian na ito rin mismo ang pasimuno.

Marami man sa kanya mga kaanak ang hindi pabor sa mga ginagawa niya

ay walang masabi ang mga iyon sapagkat si Lolo Riming ang makakalaban na mga ito.

Haba dapat lang kasalanan din kasi ni Lolo Riming ang lahat

kaya marapat lamang napanagutan nito iyon.

Saradong katoliko ang buong angka na madiskitado na naninirahan sa malawak na propriyedad ni Lolo Riming.

Mula pagkabata ni Sofia hanggang sa edad niya sa kasalukuyan na disipat sa mga kanyang ginagawa niya

sa kasalukuyan na 18 ay dinaig pa ng sambahayan nila ang simbahan at kumbento.

Denumero ang bawat kilos at malaking aspeto ng pang-araw-araw na pamumuhay ang panalangin.

Bilyonaryo si Lolo Riming at kung saan man nagmumula ang walang hangganitong mina ng salapi

ay walang kahit na sinong nakakaalam.

Isa iyong misteryo sa buong angkan hanggang sa matuklasa ni Sofia ang buong katotohanan.

Alas dose ng hating gabi nang ipatawag ni Lolo Riming sa Sofia at ang tiyo Gerardo niya sa silid ng matanda.

Baka sa muka ng kanyang tiyuhin ang pagtataka na sigurado siyang makikita rin sa muka niya

nang sila ay magtagpo sa labas ng silid ng patriarka.

Narito na ho kami papang!

Ani tiyo Gerardo matapos ang tatlong beses na pagkatok sa pinto.

Tuloy kayo, bukas yan.

Ang tugon mula sa loob ng silid.

Lumingon muna sa kanya ang tiyuhin bago tumango at binuksan ang pinto.

Hindi alam ni Sofia kung saan nang galing ang tila tambol na dagundong sa kanyang dibdib.

Hindi niya alam kung bakit siya natatakot gayong wala naman siyang alam na ginawang mali.

Masunurin siya kay Lolo Riming kagaya ng kanyang mga pinsan.

Kung ano-anong senaryo ang pumapasok sa kanyang isipan,

kabilang na ang tiyuryang baka siya ay ampun at ipagtatapat na ng kanyang Lolo ang katotohanan.

Alam kong nagugulumihanan kayo kung bakit ko kayo ipinatawag.

Halos mapalundag sa gulat si Sofia nang magsalita ang matanda.

Nakaupo ito sa gitna ng kama at nakaharap sa kanila.

Lalong tumambol ang kanyang dibdib nang ituon sa kanya ni Lolo Riming ang atensyon nito at siya ay nginitian.

Apo, wag kang kabahan. Hindi ka ampun.

Kaya nga kita ipinatawag dito ay para ibigay ang biyaya ng isa sa mga panganay sa ating angkan.

Anito.

Bagamat nalilito ay pinilit niyang ngumiti at tumango.

Paanong nalaman ang kanyang Lolo ang kanyang iniisip?

Napatingin naman siya kay Tiyo Gerardo at doon niya napagtagpi ang sinabi ng matanda.

Biyaya raw sa mga panganay.

Si Tiyo Gerardo ang panganay na anak ng kanyang Lolo,

samantalang siya naman ang panganay na apo dahil naunang mag-asawa ang kanyang ina na pangatlo sa magkakapatid.

Huminga ng malalim si Lolo Rimeng.

Pagkatapos ay.

Hindi na ako magpapaligoy-ligoy pa.

Mula sa pagkakaupo ay humawak ito sa magkabilang tuhod.

Bahagyang kumuba at tila naghabol ng hininga.

Akmang lalapitan ito ni Tiyo Gerardo ngunit pinigilan ito ng pagtaas ng isang kamay ng matanda.

Napaatras ang mag-tiyo nang sunod-sunod na paghinga ang kumawala kay Lolo Rimeng.

Ang muka nito ay halos hindi na nila nakilala dahil sa kakaibang mga pormang ginagawa ng mga mata at bibig nito.

Nakakakamba rin ang tunog na nagmumula rito at tumatawa sa mga kanyang ina.

At para itong nasusuka na hindi nila mawari,

naghalo tuloy ang pag-aalala at takot sa mga nakababatang diskitado ngunit nangibabaw ang kuryosidad.

Iisa ang kanilang iniisip.

Ano ang nangyayari?

Makaraan ang ilang minuto ay lumabas mula sa bibig ng matanda ang isang itin na perlas.

Muli, isang malalim na hininga ang pinakawala ni Lolo Rimeng bago dinampot at kinagat ang perlas.

Nahati pa iyon sa dalawa.

Nilunok nito ang kalahati at ang kalahati ay muling kinagat

at nang mahati iyon ay inilagay sa magkabilang kamay at inialok sa kanila.

Bilang mga panganay raw na parehong nasa hustong gulang ay pinapasahan sila nito ng pagiging ganagban.

Isang uri ng aswang na maaaring magpasa ng kapangyarihan mula sa sarili nitong mutya.

Sunod-sunod ang iling ni Sofia.

Ayaw niya.

Sino ba naman kasi ang gugustuhin maging isang aswang?

Ngunit hindi tinanggap ni Lolo Rimeng ang kanyang pagtangi.

Wala raw siyang magagawa kung ayaw niyang maitakwil sa kanilang pamilya

at ang pagtatakwil sa isang panganay na magiging ganagban ay nangangahulugan.

Naniklohod si Sofia.

Umiyak at nagmakaawa.

Ngunit bato si Lolo Rimeng.

Magkakaroon daw siya ng karapatan sa kayamanan ng mga diskitado na nagmumula sa kanilang mga alagang sigbin.

Silang tatlo na raw ang kikilalaning panginoon ng kanilang mga sigbin

at ang tanging kapalit na hihingiin ng mga iyon ay ang kanilang nangyarihan.

Sa makatwid, kailangan nilang kumain ng tao para mapanatili ang katapatan ng mga sigbin.

Lalong nagnangawa si Sofia.

Ayaw niyang gawin ang mga bagay na iyon.

Ayaw niyang kumain ng tao at ayaw niyang mag-alaga ng sigbin.

Kahit pangagubo,

ayaw niyang kumain ng tao at ayaw niyang mag-alaga ng sigbin.

Kahit pangagumapang siya sa hirap.

Ngunit,

nalunod na lamang ang kanyang protesta

nang biglang dakmainit Tio Gerardo ang kanyang batok

at sapilitang ipalunok sa kanya ang kalahati ng mutsa.

Bumara'y iyon sa kanyang lalamunan at ipinaglalaban niyang mailuwa.

Ngunit matiim na tinakpan ng lalaki ang kanyang bibig.

Hanggang sa ang pag-alon ng kanyang lalamunan ay tumulak sa mutsa na iyon

hanggang sa kaloob-looban ng kanyang sigmura.

Tsaka lamang siya binitiwa ng kanyang Tio.

Hindi siya makapagsalita.

Dama niya ang init ng mutsa sa kanyang katawan.

Matapos nun ay nanginig siya.

Napangiti naman ang dalawang lalaki.

Anang kanyang lolo ay unti-unting mabubuo ang ikaapat na bahagi ng hiyas sa kanyang katawan.

Mailuluwa lamang daw niya iyon oras na meron na siyang mapagpapasahan.

Ganun na lamang ang sama ng tingin niya sa matanda at sa kanyang tuhing tila lugud na lugud pa

sa kanilang kapalarang mapunta sa karimlan alang-alang sa walang hanggang kayamanan.

Kina umagahan ay nagising si Sophia sa mga yugyog ng kanyang ina.

Tanghali na raw at kailangan na niyang bumangon para tumulong sa gawaing bahay.

Napabalikwas siya ng bangon.

Ngunit nang maalala ang mga naganap ng nagdaang gabi ay muli siyang bumalik sa pagkakahiga.

Ayaw na niyang tumulong sa mga gawain.

Muli siyang niyugyog ng kanyang ina at sinabing magagalit daw ang kanyang lolo kapag na lamang hindi siya tumulong.

Sa narinig ay nag-alpas ang galit sa kanyang dibdib.

Hindi na malaya ni Sophia ang nakapanghing ilabot na ungol na kanyang pinakawalan,

na siyang dahilan kung bakit paatras na lumabas sa silid ang kanyang ina.

Sa kung saang bahagi ng kabahayan ay narinig niyang nagsumbong ito sa kanyang lolo,

ngunit hinamig lamang ito ng matanda at sinabing pabayaan muna siyang magpahinga.

Gayon na lamang ang pagngisi ni Sophia,

kay lakas ng kanyang pandinig.

Ganun pala ang isang ganagban.

Magmula sa araw na iyon,

ay hindi na sumunod sa anumang tuntunin sa tahanan na madeskitado si Sophia.

Wala namang magawa ang sinuman,

dahil pinapaboran siya parati ng kanyang lolo.

Na pag alaman niyang,

hindi pala maaaring malaman ng ibang miyembro ng pamilya

ang tungkol sa mga panganay na ganagban,

kaya naman pinangangalagaan ni Lolo Riming ang kanilang sikreto.

Dumating lamang ang pinakamahirap na bahagi ng pagiging ganagban ni Sophia,

ng oras na para makakain ng laman ng tao

upang nang sa ganun ay may maihandog ng laway sa mga sigbin.

Luto naman ang karni,

kaya lamang ay hindi masikmura ng dalaga ang pinagmulan nun.

Nadala lamang siya ng labis na galit sa lolo niya

at tsuhin na siyang nagdala sa kanya ng sumpang iyon,

kaya wala siyang nagawa kundi kainin iyon.

Paano'y nalaman niya na kapag maraming nakaing karni

ay mas malaking kayamanan ang ibibigay ng mga sigbin?

Nais niyang mahigitan ang yaman ng mga ito

upang ipamuka na siya ang pinakamahalagang miyembro ng kanilang angkan.

Dahil doon, naging sakim si Sophia.

Ang lahat ng iyon ay para sa paghihiganti sa kanyang lolo at tiyo.

Kukunin niya ang tiwala ng mga sigbin.

Aangkinin niya ang mga iyon.

Hindi tayo kakain ng kahit na anong klase ng karne ngayong mahal na araw.

Anunsyon ni Lolo Riming ilang linggo bago sumapit ang nabanggit na okasyon.

Bawal ang baka, kambing, manok at lalo't higit.

Baboy.

Kagaya na nakaugalian natin.

Maliwanag ba?

Tila iisang tao na sumagot ang pamilya diskitado.

Ngunit hindi si Sophia.

Hindi naman kasi nabanggit ang karne ng tao.

Sa ilang buwan na pagiging kanagba ni Sophia,

ay napagalaman niyang karne ng matandang may malubahang ubo

ang pinakamasarap na lantakan, mapahilaw man o luto.

May tamang kunat kasi ang karne at malulutong na rin ang mga buto.

Kaya naman ilang gabi bago ang mahal na araw,

ay lumabas siya upang maghanap ng mabibiktima.

Hindi nagbabago ang kanilang anyo,

ngunit nag-iibayo naman ang lakas, bilis at liksi.

Hindi na nalaman ang pamilyang kanyang nanakawan

ng mahal sa buhay kung ano ang kanyang ginagawa,

basta't tumalon siya at binutas ang pawid na bubong,

dinakot ang dibdib ng matandang nakaratay at mabilis iyong naitakbo.

Hindi umabot ng limang segundo ang lahat ng iyon.

Narinig na lamang niya ang palahaw ng mga naiwang kaanak ng biktima.

Dinalan niya sa tuktok ng puno ang matandang hindi makagulapay.

Pinilipit ang leig nun at pagkatapos ay itinupi sa apat ang katawan nito.

Tumakbo siya pa uwi at iniimbak ngayon sa sekretong silid ang bangkay.

Sa araw ng Merkoles Santo ay nagluto siya ng karninon

at siya niyang kinain habang nagtsatsaga sa isna at gulay ang kanyang buong pamilya.

Hindi siya masaway ni Lolo Riming.

Ngingisingisi naman si Sofia.

Sa isip niya ay napakaipokreto ng kanyang Lolo.

Kunwari ay hungarang katoliko,

ngunit mas masahol pa sa demonyo ang totoong ugali.

Hindi nabaling magdusa ang ibang tao basta tuloy ang buhos ng krasya rito.

Pagkatapos ng pagalala sa mahal na araw ay ang paghahandog namang muli sa mga sigbin.

Hindi kinikibuo ni Sofia ang kanyang Lolo at tiyo,

ngunit nangunguna siya sa pagkapatuloy na nasa lakad.

Lumuhod naman siya at isinahod ang mga palad sa kanyang bibig bago hinayaang umagos ang kanyang laway.

Animoy mga asong sabik na sabik na dinilaan na mga lakad.

Pagkatapos ng pagalala sa mahal na araw ay ang pagalala sa mga sigbin.

Hindi kinikibuo ni Sofia ang kanyang Lolo at tiyo,

Animoy mga asong sabik na sabik na dinilaan na mga sigbin ang kanyang malagkit na laway.

Ngunit maya maya ay tila na milipit sa sakit ng tiyan ang mga iyon.

Nangisay sa lupa at nanlilisik ang mga mata na lumingon sa kanya.

Nakadama ng takot si Sofia.

Napatayo siya ngunit bago paman siya makatakbo ay bigla siyang dinaluhong ng mga sigbin at pinagkakalmot.

Napasigaw siya at pilit na makatakas sa mga ito.

Nakita niyang nakamata lamang sa kanya ang Lolo niya at tiyo.

Humingi siya ng saklolo sa mga ito ngunit tinignan lamang siya ng dalawa.

Naramdaman niyang tila hinahalukay ng mga sigbin ang kanyang sigmura kaya't pilit niyang itinaboy ang mga iyon.

Ngunit sa dami at lakas ng mga iyon ay wala nga siyang nagawa hanggang sa tuluyan ng mawakwak ang kanyang tiyan.

Iyak na lamang nang iyak si Sofia habang humihingi pa rin ng saklolo sa mga kaanak na nakamata lamang sa nangyayari sa kanya.

Napakasakit ng ginagawa sa kanya ng mga sigbin ngunit ang tanong niya ay bakit iyon ginagawa sa kanya?

Ano ang naging kasalanan niya?

Matigas kasi ang ulo mo!

Sa naguulap niyang kamalayan ay narinig niyang wika ni Lolo Riming.

Sinabi nang wag kakain ng karne sa kwaresma ngunit hindi ka nakinig.

Nalasahan ng mga sigbin ng kabanalan sa araw ng iyong pagkain ng karne ng tao kaya sumakit ang kanilang tiyan.

Kaya lasapin mo ang kapalit ng hindi mo pagsunod sa ating kaugalian.

Hindi na nawala ang panlalaki ng mga mata ni Sofia.

Galit na galit siya.

Sinadyang hindi sabihin ng kanyang Lolo ang tungkol doon upang patayin siya ng mga sigbin.

Ginamit pa ang kasagraduhan ng mahal na araw laban sa kanya.

Isang malakas at galit na palahao ang kanyang pinakawalan bago siya tuluyang nawalan ng hininga.

Sinabi nang wag kakain ng karne sa ating karne sa ating kaugalian.

Hindi na nawala ang panlalaki ng mahal na araw laban sa ating kaugalian.

Sinabi nang wag kakain ng mahal na araw laban sa ating karne sa ating kaugalian.

Isang malakas at galit na palahao ang kanyang pinakawalan.

Hanggang sa susunod na kwentuhan, maraming salamat mga Solid HDV Positive!

Mga Solid HDV Positive! Ako po si Red at inaanyayahan ko po kayo na suportahan ng ating Bunsung Channel ang Pulang Likido Animated Horror Stories.

Subscribe na or else!

Ngayong taon, tuloy-tuloy ang ating kwentuhan at unlitakutan dito sa Hilakbot Pinoy Horror Stories Radio.

It's your first 24x7 non-stop Tagalog Horror Stories sa YouTube!