SUBSCRIBE TO MY 2nd CHANNEL https://www.youtube.com/channel/UCoKGAsi3RTrg-7Mm7kGPcPg Papa Dudut Stories Horror Music used : " The House" composed and produced by "Vivek Abhishek" Music link : https://youtu.be/2Do5iRAhbtg SUBSCRIBE us on YOUTUBE: https://youtu.be/DQQmmCl8crQ Follow on Facebook: https://bit.ly/33RWRtP Follow on Instagram: https://bit.ly/2ImU2JV FOLLOW ME ON MY SOCIAL MEDIA ACCOUNTS FACEBOOK: https://www.facebook.com/DJPapaDudut TWITTER: https://www.twitter.com/PapaDudut INSTAGRAM: https://www.instagram.com/PapaDudut EMAIL: papadudutstories@gmail.com To be notified with Papa Dudut Vlogs, Kindly click the 'BELL' button & the 'SUBSCRIBE' button. Hi Guys! I'm Papa Dudut, radio announcer. Welcome to my channel. I hope you like my videos, it is made with extra love and efforts for you. Send your stories at papadudutstories.gmail.com Got something for me? Rangsiman Thai Massage Bedrock Place 11 Dahlia Ave, Novaliches, Quezon City, 1118 Metro Manila Camera used to film: Canon EOS M6 Mic

Video Transcript / Subtitles:( AI generated. About AI subtitles » )

* AI ("Artificial Intelligence") subtitles on Tagalog.com are generated using "Whisper" by OpenAI (the same company that created ChatGPT and DallE2). Results and accuracy may vary.
* The subtitles do include errors occasionally and should only be used as a tool to help with your listening practice.
* You can request this website to create a transcript for a video if one doesn't already exist by clicking the "Request AI Subtitles" button below a video. Transcribing usually takes 30-40% of the length of a video to complete if there are no other videos in the queue. For example, a 21 minute video will take 7-8 minutes to transcribe.
* Running a super fast cloud GPU server to do these transcriptions does cost money. If you have the desire and financial ability, consider becoming a patron to support these video transcriptions, and the other tools and apps built by Tagalog.com

May mga kasabihan na madalas nating pinagsasawalang bahala na lamang, dahil ang akala natin na hindi yon makakapekto sa buhay natin, ang hindi natin alam ay pwede tayong mapahama kapag hindi natin binigyan ng pansin ng mga paniniwalang akala natin ay haka-haka lamang.

Dear Papa Dudud,

Good day Papa Dudud at sa mga kastorya nating nakikinig ngayon.

Ako nga pala si Jeric, 32 years old, nagtatrabaho dito sa Canada bilang isang nurse.

Sa totoo lang ay college pa lamang ako ay sobrang idol ko na po kayo bilang isang DJ.

Pinangarap ko nga rin noon na maging kagaya ninyo.

Pero siguro hindi lang talaga ako kasinghusay ninyo pagdating sa paghawak at pagsasalita sa mikropono, at hindi rin para sakin ang pagiging isang DJ.

May mga bagay na kahit gaano natin ka gusto na makuha kung hindi para sa atin ay hindi mapupunta sa atin.

Anyway, ang sulad ko na ito ay hindi tungkol sa madramang parte ng buhay ko.

Kung hindi tungkol sa isang parte ng buhay ko na talaga namang ang hirap i-share, pero gagawin ko pa rin.

Papa Dudud sa Maynila talaga ako lumaki pero madalas kaming umuwi ni na Papa at Mama sa probinsya para magbakasyon.

Iniiwan na rin nila ako ng ilang araw o linggo doon kasama ang Lolo Ambo at Tito Nato ko.

Si Lolo Ambo ay tatay ni Papa at si Tito Nato naman ay kapatid niya.

Dahil madalas nga akong magbakasyon sa kanila ay sobrang naging close na rin sila pati na ang ibang tao sa probinsya.

Uy pinsan, sa wakas ay naka-uwi ka rin dito sa probinsya natin. Masayang bati ng pinsang kong si Albert.

Parao kaming nasa grade 5 at kahit magkalayo kaming lumaki,

ay close na close pa rin kaming dalawa kasi siya ang madalas kong kasama kapag nasa probinsya ko.

Holy week na kasi pinsan. Buting nga at dito naisipan ni na Papa na magbakasyon kami.

Hindi sa probinsya ni na Mama kasi mas boring doon. Uwi ka ko.

Nang makalapit si na Papa at Mama ay nagmano sa kanya ang pinsan ko.

Hindi ka ba muna papasok sa loob? Tanong ni Mama sa akin.

Mamaya na lang po Mama. Makikipagkwentuhan po muna ako dito kay Albert. Tugon ko.

O sige pero kapag namasyal kayo, huwag masyadong lalayo ha.

Malapit na ang Biernesanto kaya kailangan ninyong magingat. Paalala ni Mama.

Alam kasi niya na mahilig kaming mamasyal ng pinsang kong si Albert.

Nayaya ako ni Albert na pumunta sa may likod bahay ni Lolo Ambo.

Magkatabi lang din halos ang bahay namin dahil kapatid ng Lolo ko ang Lolo Tenoy niya.

Nanguha kami ng mga hinog na mangga sa hindi kataasa ng puno at kaagad daming binalatan at kinain.

Mabuti na lang at nakapag tanghalian ako noon. Kaya hindi ko na rin napigilan ang kumain ng mangga.

Nakakamiss naman yung ganito kasarap na mangga.

Sa Maynila kasi bihira makabili si Mama ng ganitong kasariwang mangga na bagong pitas ang uwi ka ko.

Bihira na rin kasi ang mga puno dun hindi ba? Tanong ni Albert.

Oo, puro matataas na building tapos ang itim pa ng usok ng mga sakyan? Kwento ko.

Gusto ko rin makapunta sa Maynila pero sa mga kwento ninyo ni Tatay, para namang hindi masaya? Uwi ka ni Albert.

Wala na siyang nanay, Lolo at Lola na lamang niya ang madalas nakasama sa bahay nila.

Dahil ang Tatay niya ay sa Maynila nagtatrabaho.

Uy, masayang naman sa Maynila, maraming mall na pwedeng pasyalan, saka masayang na mga video games doon, pagkukwento ko.

Pero hindi ba marami rin magnanakaw sa kaholdapper doon sa Maynila?

Pag-uusisa pa niya kasunod ang pagagat sa pisngi ng manggang hiniwa niya.

Kahit sa ang lugar naman siguro may masamang tao.

Natatawang wika ko.

Naglagay ako ng asin sa hawa kong mangga bago yon kinagat.

Sa bagay tama ka dyan.

Pero dito kasi sa probinsya, sobrang bihira ang kremen na kagaya na nangyayari sa lugar niya.

Ang madalas na mangyari dito, katatakutan lalo na kapag malapit na ang Biyernesanto, ang wika ni Albert.

Alam mo, kanino ko pang narinig kay mama yung Biyernesanto na yan?

Anong meron dito kapag sumasapit na ang araw na yon?

Ako naman ang nagtanong.

Wala naman, pero ang sabi kasi nila dahil patay daw si Jesus sa araw na yon,

nagkalat daw ang masasamang tao pati ng mga kakaibang nila lang.

Sagot niya.

Ha? Anong ibig sabihin mong kakaibang nila lang?

Tanong ko ulit habang humunguya ng maasim na mangga sa bibig ko.

Mga kapre, duwende, at kung ano-ano pa.

Lalo na daw dyan sa may bukid, wika naman ni Albert.

Ano namang meron sa bukid? Muling tanong ko.

Ang sabi nila kapag raw sumapit ang araw na patay si Jesus,

may nagbubukas raw na daanan dyan patungo sa kakaibang mundo.

Yung mundo ng tatlong hari na ayaw magpagambala.

At kapag nagambala raw sila ng kahit sino man sa atin ay buhay daw ang magiging kapalit,

seryosong kwento pa ni Albert.

Saglit akong napatulala sa kanya noon dahil sa kakaibang kwento na narinig ko.

Aaminin ko na may kakaibang kilabot yun nadala noon sa katawang ko.

Noon ko lang kasi narinig ang kwento ng tungkol doon kaya medyo natakot din talaga ako.

Buh, sigaw ni Albert kasunod ang malakas na pagtulak sa akin

na dahilan para mahulog ako mula sa kinakaupuan ko.

Nabitawang ko tuloy noon ang hawak kumanga at muntik pa akong mabilaukan dahil sa pagkagulat.

Sira ka talaga Albert, bakit ka naman ang gugulat?

Nauubong wika ko.

Nakakatawa ka kasi ang mukha mo parang takot-takot ka na.

Natatawa ang sabi niya.

Naku ewan ko sayo, pinagtitripan mo lang pala ko.

Akala ko parman totoo yung sinasabi mo.

Napapailing na wika ko.

Uy totoo yun ha.

Kahit itanong mo pa sa tito nato mo mamaya.

Alam niya ang tungkol sa tatlong hari na sinasabi ko.

Sila mga hari ng duwende na hindi pwedeng magambala.

Kaya nga kapag ganitong holy week, hindi ako pinapapuntan ni na lola sa gubat dahil baka raw kunin ako ng mga duwende.

Ang kwento pa ni Albert.

Naku, dyan ka na nga.

Palubog na pala ang araw, baka hinahanap na ako ni na mama.

Paalam ko sa kanya bago ko siya iniwanan sa may lilim ng puno.

Medyo nainis rin talaga ko kay Albert dahil pakaramdam ko ay tinatakot niya lamang ako.

Pero bago ako makapagpatuloy sa paglalakad,

napalingun pa ako sa may bahagi ng daanan papunta sa bukit.

Natanong ko noon sa sarili ko kung totoo nga kaya ang sinasabi ni Albert tungkol sa mundo ng tatlong hari ng duwende.

O kain na po ang wika ni Lolo Ambo,

nang makapaghain sila ni tito nato para sa hapunan.

Nakaalis na noon ang mga magulang ko pabalik ng Maynila.

May mga sikasuhin pa raw kasi sila na may kinalaman sa negosyo.

Ayos lang naman sakin kasi mas makagagalaw ako na maayos kapag wala sila sa probinsya.

Wow! Sinaing na tulingan!

Bulalas ko nang makita ko ang ulam na nasa lamesa.

Meron ding ensaladang talong at maguong na isda.

Mga ulam na nakakain ko lamang kapag nasa probinsya ako.

Alam ko na paborito mo yan saka ang ibang mga pagkain na nandito sa lamesa,

ang wika pa ni Lolo Ambo.

Sobra po, dito lang po kasi ako nakakain ng mga ganito kasarap na pagkain,

masayang sagot ko, bago ko nagsimula ng kumain.

Ako dahan-dahan lang at baka mabulunan ka.

Natatawang paalala ni Tito Nato na ikinatawa ko naman.

Lolo Ambo, alam niyo po ba yung tungkol sa tatlong haring duwente na nasa may bukid?

Tanong ko habang may lamang kanin at ulam ang bibig ko.

Ay, yung tungkol sa sabi-sabi na hindi naman totoo,

wika ni Lolo Ambo bago sumubo ng kanin.

Hindi po totoo.

Wika ni Lolo Ambo bago sumubo ng kanin.

Hindi po totoo yun?

Nagtatakang tanong ko.

Oo, wag ka magpaniwala sa mga ganun.

Wika pa ng Lolo ko.

Eto naman si Tatayo, masyadong negative.

Ang totoo, Jeric, matagal ko naming naririnig ang tungkol dyan.

Ang sabi nila kapag Bire Santo raw,

kailangan mong iwasan ng bukid o gubat dahil marami nagbubukas na daanan patungo sa kakaibang mundo,

kasama na nga doon ang tinatawag nila na daan patungo sa mundo ng tatlong hari,

ang wika ni Tito Nato.

Ano bang itsura ng mundo na yon?

Curious na tanong ko.

Ewan ko, walang nakakaalam.

Kasi sino man ang makapasok doon ay hindi na nakakalabas pa

o nakababalik dito sa totoong mundo natin.

Pero ang sabi nila kapag raw may nakita kang tatlong puno

na magkakatapat at nagbibigay hugis na parang tatsalok ay huwag na huwag kang lalapit doon

dahil hindi mo na alam kung ano ang pwede mangyari sa oras na pumasok ka sa mundo

ng mga kakaibang nila lang.

Seryosong kwento ni Tito Nato.

Seryoso rin tuloy akong napatitig sa kanya habang ngunguyan ang pagkain na nasa bibig ko.

Kung ano ang takot na naramdaman ko sa kwento ng pinsang kung si Albert ay doble yata ang naramdaman ko

sa pagkakwento naman na ginawa ni Tito Nato.

Nato, tigil-tigilan mo ng pananakot dito sa apo ko.

Basta Jeric, kung ano man ang narinig mo tungkol sa tatlong haring yan,

tatlong haring na hindi naman totoo,

panakot lang yon para sa makukulit na bata.

Natatawang wika naman ni Lolo Ambo.

Buti na lang, Papa Dudut, masarap talaga mga ulam namin noon.

Kaya hindi ako nawala ng ganang kumain sa kabila ng mga kakaibang takot na nararamdaman ko.

Kinabukasan ay maaga akong nagising at kahit tinatamad pa akong bumangon,

ay pinilit ko ang sarili ko dahil ayokong magsayang ng oras.

Sakakahiga lang habang nasa probinsya ako.

Dumiretso na ako sa kusina para magalmusal.

Tay, bukas na lang kayo pumunta sa bukid.

Bernesanto ngayon tapos magtatrabaho pa kayo.

Napapailing na wika ni Tito Nato.

Nakita ko na nag-aayos ng kanyang itak at bayong nadadalhin sa bukid si Lolo Ambo.

Naku, sayang naman ang araw kung dito lang ako sa buong bahay maghapon.

Wika naman ni Lolo Ambo.

Isang araw lang naman po ang pahinga,

pahinga,

saka alam niyo naman po ang paniniwala na kapag ganitong araw napatay ang Diyos,

kaya dapat nating pag-ingatan na mga sarili natin.

Wika ulit ni Tito Nato.

Eh, saan naman ako mag-iingat?

Dito sa dalakong bayong?

O sa mga gulay na itatanim ko sa bukid?

Natatawang tanong ni Lolo Ambo.

Si tatay talaga, ayaw pang seryoso ngayon ang sinasabi ko.

Dumito na lang po muna kayo sa bahay kahit ngayong araw lang,

pangungumbin si pa ni Tito Nato.

Saglit pa silang nag-usap habang ako naman ay kumakain ng mainit na pandesal.

Magandang araw Ambo, nakahanda ka na ba?

Tanong ng bagong dating na si Lolo Tenoy.

Ayoo, kanina pa at kanina pa rin akong kinukulit itong anak ko

12:31.000 --> 12:33.000

Nagmano naman ako sa bagong dating na matanda.

Ikaw na ba yan Jeric?

Abay matangkad ka na palang bata.

Mas matangkad ka na sa apokong si Albert.

Natatawang wika ni Lolo Tenoy.

Saglit kaming nagkwintuhan.

Habang si Lolo Ambo ay kinukumbinse pa rin ni Tito Nato na huwag nang umalis.

Pero sa huli ay umalis pa rin ng bahay ang dalawang matanda para pumunta sa bukid.

Grabe ang sipag na mga Lolo natin.

Wika ni Albert habang nakatambay kami sa may likod ng bahay.

Ang biling kasi ng Lolo ko at Tito Nato ko ay huwag kaming lalayo dahil baka mapahama kami.

Lalo na at araw ng Biyernesanto.

O nga eh, ilang ulit na kinulit at kinumbinse ni Tito Nato si Lolo Ambo

na huwag nalang munang umalis sa bahay pero ayon

ayaw niyang magpabigil dahil sayang daw ang oras na ilalagi nila sa bahay.

Kwento ko.

Namitas kami noon ng suha na kasalukuyan namang nilalantakan ng pinsang ko.

Matamis ang suha na yon at talaga namang sariwa.

Nako kapag tumanda ako hindi ako magiging ganyan kakulit natatawang sabi ni Albert.

Ako rin ayaw ko mapagsabihan ako ng magiging anak ko.

Natatawa ko rin wika.

Albert, alam mo ba yung tungkol dun sa tatlong puno na sinasabi nilang nagiging daan daw patungo sa mundo ng mga dwende?

Wala sa loob natanong ko.

Narinig ko na yan kay Lola. Ang sabi niya,

hindi naman dan tatagpuan basta basta ang tatlong puno na yon sa bukid eh, wika niya.

Talaga? Turan ko.

Oo, laking bukid kaya ako at niminsan hindi ko naman nakita ang tatlong puno na yon.

Pero ang sabi ni na Lola,

nagpapakita lang daw ang tatlong puno na yon kapag mga ganitong araw ng patayang Diyos.

Kaya nga ayaw niya ring palisin si Lolo Tenoy kanina

kasi natatakot siya na baka may mangyaring masama kay Lolo sa loob ng bukid.

Ang kwento ni Albert.

Ano namang mangyayaring masama sa kanilang ni Lolo Ambo?

Ikaw na rin ang nagsabi na wala namang masyadong masamang tao dito sa probinsya.

Hindi kagaya sa Maynila, wika ko.

Oo nga pero ayon,

ang sabi ni Lola marami raw lagusa na papunta sa kakaibang mundo

ang nagbubukas kapag ganitong araw.

Kaya paulit-ulit siya sa pagpigil kay Lolo Tenoy na umalis.

Eto na mga Lolo natin,

sinalo lahat ng kasipagan dito sa mundo.

Kaya ayaw na magpaawat,

tatawang wika naman ni Albert.

Ang dami pa naming napagkwentuhan ni Albert ng mga oras na yon

tungkol sa mga Lolo namin,

buhay estudyante namin,

mga lugar sa Maynila at probinsya na masarap pasyalaan at kung ano-ano pa.

Marami rin kaming napitas na sariwang mga prutas na malapit lamang sa bahay.

Kaya naman, busog na busog din talaga ako ng araw na yon.

Hindi ko na nga namamalaya na inabot na kami ng gabi.

Ang nakapagtatakalamang ay malalim ng kasipagan.

Ang nakapagtatakalamang ay malalim ng gabi pero hindi pa rin nakakauwi ang mga Lolo namin ni Albert.

Nasa na kaya sina Tenoy at Ambo?

Malalim ng gabi hanggang ngayon ay wala pa rin sila dito sa bahay.

Ang wika ni Lola Goray, ang asawan ni Lolo Tenoy.

Doon siya sa bahay namin ng mga oras na yon.

Nag-aalala na nga rin po ako eh,

kasi hindi naman po sila umaabot ng ganito kagabi sa bukid.

Wika ni Tito Tenoy

Ang mabuti pa ay humingi tayo ng tulong sa barangay at magpasama tayo na puntahan sila sa bukid.

Sugestion pa ni Lola Goray.

Ako na lamang po ang pupunta doon manang,

maiwan na lang po kayo dito kasamang dalawang bata.

Ang wika ni Tito Nato na kaagad naman ang sinangayunan ni Lola Goray.

Abang nasa bahay nagluto siya ng pagkain papadudut.

Para sa hapunan nasabay-sabay naming pinagsaluhan ang pinsangkong si Albert.

Si Lola Goray ay hindi sumalo sa amin dahil busog pa raw siya.

Baka sa mukha niya ang labis na pag-aalala.

May kalahating oras ang lumipas nang dumating na si Tito Nato,

tatlong barangay tanod at si Lolo Ambo.

Nasan si Tenoy?

Nasaan ang asawa ko?

Nag-aalala ang tanong ni Lola Goray.

Lahat kami nakabaling ang tingin kay Lolo Ambo,

pero ang tingin niya ay nasa malayo lamang at para bang hindi niya kami nakikita

o naririnig.

Si Lolo Ambo lang po ang nakita namin sa bukid.

Nakaupo siya sa may damuhan tulala at hindi makausap.

Huwi ka ng isang barangay tanod.

Pero nasan nga si Tenoy?

Nasaan ang asawa ko?

Muling tanong ni Lola Goray.

Manang Goray, ilang ulit ko po yung tinatanong kay tatay pero hindi naman po siya sumasagot.

Ganyan lang po siya mula nang makita namin kanina.

Tulala at parang hindi tayo naririnig.

Malungkot na sagot ni Tito Nato.

Lumapit naman si Lola Goray at umiiyak na hinawakan ang magkabilang braso ng Lolo ko.

Ambo sabihin mo sa akin nasan si Tenoy?

Nasaan siya?

17:58.000 --> 18:03.000

Pumasok si Tenoy sa tatlong puno.

Hindi na siya nakalabas.

Kinuha na siya ng tatlong haring duwende.

Halos pa bulong pero malinaw na sagot ni Lolo Ambo.

Kininabutan ako sa mga narinig ko na sinabi niya.

Ilang ulit pa siyang tinanong ni Lola Goray, ni Albert at ng mga tanod.

Pero yun lang din ang paulit-ulit niyang sinasagot.

Kinuha ng tatlong haring duwende si Lolo Tenoy.

Papadudod hindi na muli pang nakita si Lolo Tenoy.

Hindi na rin muli pang nakausap si Lolo Ambo.

Ang sabi ng doktor ay nagkaroon daw siya ng early Alzheimer's disease.

Padahilan kaya palagi na lamang siyang tulala.

Pero ang tanong na hindi na nasagot ng gabing yun ay kung nasaan na nga ba si Lolo Tenoy?

Nagpablatter sa barangay hanggang sa police station pero ni Anino niya ay hindi na nahana pa.

Ayos ka lang?

Ayos ka lang?

Tanong ko kay Albert habang nasa bukid kami at nagpapalipas ng oras.

Ang totoo ay alam ko naman ang sagot sa tanong ko pero gusto ko pa rin na marinig yun mula sa pinsan ko.

Kaya lang isang malalim na buntong hininga lamang ang sinagot niya sakin.

Binaling ko ang tingin ko sa malayo kung nasaan din ang tingin ng katabi kong si Albert.

Tatlong araw nang nawawala si Lolo Tenoy at tatlong araw na rin kaming tumutulong sa paghahanap sa kanya.

Pumupunta kami sa gitna ng bukid pero hindi namin siya nakita.

Kahit ng tatlong punong paulit-ulit na sinasabi ni Lolo ang buhay hindi rin namin mahanap.

Nasaan na kaya si Lolo Tenoy?

Kumakain kaya siya sa tamang oras?

Hindi kaya siya nahihilo o inaatake ng high blood niya?

Naluluhang wika ni Albert.

Ako man ay naluha na rin ng mga oras na yon.

Naiiyak ako dahil nakakaramdam ako ng awa sa pinsan ko.

At kahit papaano ay malapit din ako kay Lolo Tenoy.

Kahit naman ako ay napapaisip din kung nasaan na kaya siya ngayon.

Kung maayos ba ang lagay niya o kung buhay pa ba siya?

Papadudod na tapos ang bakasyon ko na hindi pa rin nahahanap si Lolo Tenoy.

At tuluyan na rin hindi nakausap ng maayos si Lolo Ambo.

Sinabi ko na lamang kay Albert na tataganyang loob niya lalo na at siyang madalas nakasama ni Lola Goray.

Mabilis na lumipas ang mga taon at matagal din akong hindi nakauwi sa probinsya.

Dahil naging busy ang mga magulang ko sa negosyo nila sa Maynila.

Sa Facebook chat na lamang kami nagkakausap ni Albert pero hindi rin gaanong kadalas.

Nang makatapos kasi siya ng high school ay huminto na siya sa pag-aaral at nag-decide ng asikasuhin ang bukin nila.

Kaya nagkaroon na kami ng kanya-kanyang buhay hanggang sa makarating ako ng kolehyo at ng mag-holy week ay napag-desisyonan nilang umuwi ng probinsya sa wakas.

Nagkaroon din kasi ng financial problem ang mga magulang ko.

Umuwi sila para kausapin si Tito Tenoy tungkol sa kinikita nila sa kabukiran dahil kailangan na nila papa ng malaking pera para sa nanulugin nilang negosyo.

Mano po Tito Nato? Uyiga ko nang makalapit ako kay Tito Nato.

Kawaan ka ng Diyos, turan niya.

Nasaan po si Lolo ang buo? Tanong ko.

Sinabi niya na nasa lubito ng kwarto na kaagad ko rin pinuntahan.

Ay Lolo, mano po. Nakangiting bati ko.

Inabot ko ang kamay niya para makapagmano pero wala siyang kahit nanong reaksyon.

Nakatanaw lamang siya sa labas ng bintana pero halatang wala sa sariling isipan.

Napakalaki ng pinagbago ni Lolo ang buo.

Mas pumayat siya at lumalim ang wrinkles.

Ang kwento ni Tito Nato kahit na hindi masyado nagsasalita si Lolo ang buo.

Mayayos niya naman itong nakakasama.

Napapakain niya ito, naliliguan at nabibihisan.

Ayon nga lang may mga oras daw na bigla na lamang magigising sa madaling araw si Lolo ang buo at iiyak at magwawala.

Paulit-ulit na sinasabi na kinuha raw ng tatlong hari ang kapatid niyang si Lolo Tenoy.

Pero pagkatapos nun ay kaagad naman daw niyang napapakalma ang matanda.

Jerry, nasa labas na nga pala si Albert at ninahanap ka.

Huwi ka ni mama nang makapasok sa kwarto kung nasaan ako.

Sige po mama, pupuntahan ko na po siya. Tugon ko bago lumabas ng bahay.

Pinsan! Masayang bati naman sakin ni Albert.

Uy Albert, kumusta? Tanong ko sa kanya kasunod ng saglit naming pagkakamayan.

Eto ayos lang kahit medyo tumaba.

Grabe, ganda ng katawan natin ha. Pagpupuri niya sa akin.

Bukod sa pagbabasketball ay habi ko na rin noon ang tumambay sa gym.

Hindi naman turon ko.

Kagaya ng dati ay niyaya niya ako sa may likod ng bahay at namitas kami ng mangga na kaagad rin naming kinain.

Nagpalitan kami ng mga kwento tungkol sa kanya-kanya naming buhay hanggang sa bumalik sa nakaraan.

Nailang taon na ang nakakalipas ang kwentuhan namin.

Kumusta na kaya si Lola Goray? Tanong ko.

Ganun pa rin kahit na ilan taon ang nakakalipas pero madalas ko pa rin siyang nakikitang umiiyak.

Alam mo hanggang ngayon napapaisip pa rin ako kung kumusta na kaya si Lolo.

Kung buhay pa ba siya o patay na si Lolo Tenoy?

Sinasama ko na nga rin sa panalangin ko na kung talagang wala na siya sana'y dalawin niya naman ako kahit sa panaginip lang.

Malungkot na kwento ni Albert.

Pagkatapos nun ay sinadya ko na lamang naibahin ang topic namin at hindi ko na rin kasi alam kung paano ko siya ikukomfort.

Alam ko kasi na kahit na hindi niya sabihin ay may bahagi ng sarili niya ang sinisisyang Lolo ko sa pagkawalaan ng Lolo niya.

Yun ang bagay na kahit na hindi namin napag-usapan ay nararamdaman ko.

Kinabukasan, araw ng Biyernal Santo ay sinundo ako ni Albert sa bahay.

Ang sabi niya ay mama siya lamang daw kami sa bayan pero nagulat ako nang dumiretsya kami dalawa sa may bukid.

Bakit tayo nandito?

Nagtatakang tanong ko.

Hindi ba ang sabi mo?

Gusto mo kong tulungan na hanapin si Lolo Tenoy?

Alam mo, sa totoo lang, matagal ko nang gustong pumunta rito sa bukid ng ganitong araw at oras pero hindi naman ako pinapayagan ni Lolo Goray.

At sa tingin ko ay ngayon na ang tamang panahon para subukan ko siyang hanapin.

Seryosong sagot ni Albert.

Gusto ko sanang tumanggi sa gusto niyang gawin namin pero nakaramdam ako ng awa sa pinsan ko.

Kaya naman pumayag ako na libutin namin ang malawak na kabukiran.

Ilang oras kaming magkasamang naglalakad pero wala kaming nakitang tatlong puno na magkakatapat at bumubuo ng hugis na tattsulok.

At nang magdapit hapon na ay nag-decide na kaming magpahinga muna habang kumakain ang dalan ni Albert na tinapay at inumin.

Mukhang hindi yata talaga totoo ang sinasabi nilang tatlong hari, wika ko.

Kung hindi totoo yun, nasa na kaya si Lolo Tenoy?

Saan kaya talaga siya nagpunta?

Malungkot na wika ng pinsan ko.

Wala ko na isagot noon dahil hindi ko rin naman alam kung saan nga ba pwedeng napunta si Lolo Tenoy.

Napakalawak ng bukid pero imposibleng hindi siya makita dito sa ilang taon na ginawang paghanap sa kanya.

Kukuha lang ako ng kaimito dyan sa malapit.

Babalik din ako kagad.

Paalam ni Albert bago umalis.

Sinimulan ko ng ligpitin ang mga pinagkainan namin nang makaranig ako ng kakaibang mga kaluskos.

Napalingon ako sa paligid pero wala naman akong nakita na kahit na sino o anumang hayop.

Nagpatuloy ako sa pagliligpit nang makaranig naman ako ng sit-sit.

Napalingon akong muli sa paligid at nakita ko ang nagliliwanag na tatlong punong magkakatapat.

Para akong hypnotismong tumayo at naglakad papunta doon.

Pero ang sabi nila kapag may nakita kang tatlong puno na magkakatapat at nagbibigay hugis na parang tatsolok ay huwag na huwag kang lalapit doon.

Boses yun ay tito nato na narinig ko sa loob ng isipan ko.

Hindi ako pwedeng magkamali.

Yun na nga ang tatlong puno na tinutukoy sa kwento ng matatanda.

Nagpalinganlinga ako sa paligid para hanapin si Albert.

Para hanapin siya pero bigo ako na makita niya.

At hindi ko na nga napigilan ang sarili ko na tuloy ang lapitan ng tatlong punong magkakatapat.

Pumunta ako sa pinakasentro ng tatlong puno at sa muling pagmulat ng mga mata ko ay parang nasa ibang lugar na ako.

Para akong nasa loob ng isang malaking palasyo napakaliwanag ng paligid.

May tatlong maliit na upuan at hindi kalayuan.

Sa kinakatayuan ko ay meron ding mahabang lamesa na puno ng iba't ibang masasarap na pagkain at sa kabilang lamesa ay puno ng alahas at mga ginto.

Doon ako dinala ng mga paako at kasunod ang paghawak sa mga ginto at alahas na kumikinang.

Totoo mga yun at mukhang umahalin kapag naibenta.

Pumasok sa isipan ko na kapag naiuhi ko ang mga alahas na yun ay siguradong makakatulong ako sa financial problem ng mga magulang ko.

Hindi ko na silang makikitang nahihirapan sa mga gastusin at makakatulong na ako sa kanila.

Nagsisimula na akong kumuha ng mga alahas ng may kamay na biglang humawak sa braso ko.

Napatingin ako sa nagmamay-ari ng kamay at nalaki ang mga mata ko.

Lolo tenoy!

Hindi makapaniwalang bulalas ko.

Ngumiti ang maputla niya mga labi kasunod ang pagkuhan ng mga alahas mula sa kamay ko.

Kailangan mo nang umalis sa lugar na ito bago bumalik ang tatlong haring duwende.

Huwag pasilaw sa mga yaman nila dahil yun ang magiging dahilan para habang buhay kang makulong sa lugar na ito.

Ang wika niya sa akin.

Napakatagal na po namin kayong hinahanap.

Umuwi na po tayo.

Kinakabahan man ay nagawa ko paring sabihin sa kanyang mga bagay na yon.

Umiling si Lolo Tenoy kasunod ang kanyang pagiling.

Bakas sa mukha niya ang matinding lungkot.

Hindi na ako makakalabas pa mula dito dahil nasilaw ako sa mga ginto nila.

At bilang parusay bilangguna ako sa mundong ito sa panghabang buhay.

Pero ikaw pwede ka pang lumabas Jeric.

Basta wala kang kahit na anong dadalhin mula sa lugar na ito.

Umalis ka na bago pa dumating ang tatlong haring duwende.

Umalis ka na at iparting mo sa asawa ko, sa anak ko at sa nag-iisang apo ko na mahal na mahal ko sila.

At huwag nga nila akong alalahanin pa dahil mabuti naman ang lagay ko dito.

Basta alagaan nila mga sarili nila.

Lalo na ang pinakamamahal kong asawa na si Goray.

Naluluhang wika pa niya.

Sumunod ako sa mga sinabi niya at naluluha akong yumakap sa kanya bago ako lumabas sa pintuan kung saan niya ako inihatid.

Papadudod na gising na lamang ako na nasa loob na ako ng kwarto ko sa bahay ni Natito Nato.

Nasa tabi ko noon ang mama ko at sinabi niya na halos dalawang araw na raw akong natutulog.

Balak ng araw sana nila akong dalhin sa ospital kung hindi pa ako magigising tinabukasan.

Ang sabi niya pa nang bumalik raw si Albert mula sa pagunguhan ng kaimito ay nakita ako nitong walang malay.

Kaya kaagad ako nitong inuwi sa bahay.

Papadudod hindi ko alam kung panaginip lang ba ang lahat pero sinabi ko pa rin kina Lola Goray, Albert at sa tatay niya kung ano ang nakita ko.

Sinabi ko sa kanila ang bilin ni Lolo Tenoy sa akin.

Kung gaano sila nito kamahal at huwag na siyang alalahanin pa dahil nasa mabuti naman siyang kalagayan.

Lahat kami halos ay nag-iiyakan at nagkaroon ng padasal para kay Lolo Tenoy.

Mula noon ay mas naging madalas na ang pagdalao ko sa probinsya lalo na kay Lolo Ambo.

At mas naging malapit din kami sa isa't isa ng pinsang kongsi Albert.

Marami salamat papadudod kung mapili po ninyo at mabasa ang sulat ko.

Lumos na gumagalang Jeric from Canada

Ang pagiging gahaman sa salapi o material na bagay ay wala pong may dudulot na maganda sa buhay ng isang tao.

Kaya naman maswerte ka Jeric na nagawa kang iligtas ni Lolo Tenoy mula sa mundo.

Kung saan ay pwede kang makulong sa habang buhay.

Totoo man o hindi ang naging panaginip mo kung saan ay nakita mo siya,

ang mahalaga ay naihatid mo ang kapayapaan sa puso at isipan ng mga taong naiwan niya.

Mga kastorya marami talagang hindi may paliwanag na lugar at nilalang sa mundong ito.

Pakatandaan lang natin na kahit nasaan man tayong parte ng mundo,

mahalaga na magbigay tayo ng respeto sa kapwa natin o sa mga nilalang.

Na hindi man nakikita pero nararamdaman natin.

Para po maging komportable ang inyong katawan,

nakohanapin niyo po sa Facebook ang Rang Siman Thigh Massage.

Kung kayo po ay taga Fairview at Dahlia,

nakohanapin niyo po ang Rang Siman Thigh Massage na nasa Facebook.

At sa mga gusto magpaganda, magpariband,

ang J25 Salon.

Ganoon din sa mga murang computer, laptop, surplus yan,

brand new man o anumang hanapin ninyong parte ng inyong computer,

ang Papa Dudut Computers, hanapin niyo po sa Facebook.

Maraming salamat po sa inyong lahat.

May lungkot at saya

Sa Papa Dudut Stories

Laging may karamay ka

Mga problemang kaibigan

Dito ay pakikinggan ka

Sa Papa Dudut Stories

Kami ay iyong kasama

Dito sa Papa Dudut Stories

Ikaw ay hindi nag-iisa

Dito sa Papa Dudut Stories

May nagmamahal sa'yo

Papa Dudut Stories

Papa Dudut Stories

Papa Dudut Stories

Papa Dudut Stories