Grilled Burger made by love. Primos Garage Burger Story, ng San Pedro Laguna, Nagviral ang kakaibang story ng Dog na ito na punong puno ng inspirasyon ang kuwento sa likod ng sarap. sila ang sumikat sa tiktok at facebook na burger na may mukha ng aso. at yun ay lawaran ni Primo English Bulldogs, fur baby, ang inspiring story na ito para sa mga doglovers na gusto din mag negosyo Grillled Cheese Burger Location: Phase 7 Block 12 Lot 9-10, P.Ocampo Street, Pacita Complex 1 4023 San Pedro, Philippines

Video Transcript / Subtitles:( AI generated. About AI subtitles » )

* AI ("Artificial Intelligence") subtitles on Tagalog.com are generated using "Whisper" by OpenAI (the same company that created ChatGPT and DallE2). Results and accuracy may vary.
* The subtitles do include errors occasionally and should only be used as a tool to help with your listening practice.
* You can request this website to create a transcript for a video if one doesn't already exist by clicking the "Request AI Subtitles" button below a video. Transcribing usually takes 30-40% of the length of a video to complete if there are no other videos in the queue. For example, a 21 minute video will take 7-8 minutes to transcribe.
* Running a super fast cloud GPU server to do these transcriptions does cost money. If you have the desire and financial ability, consider becoming a patron to support these video transcriptions, and the other tools and apps built by Tagalog.com

Kaya dito sa pwesto namin dito, talagang sobrang welcome yung mga aso.

Ang mga bestseller po namin dito ay Bacon Cheeseburger at Primo's Favorite

and yung homemade fries namin.

Pero saan ang platform, Brad?

Sa Facebook po. Ang kwento po kasi nun, yung tungkol po sa burgers.

Ang pagluto po namin ng beef patties namin dito ay ginagamitan namin siya ng uling

para mas makuha namin yung smoky flavor niya.

So grilled yung burgers natin dito.

Primo kauna-unahan po siya na naging pete. Yung masasabi ko na sakit siya.

Tapos gusto naman yung feeling na gusto mo may pag-uwi ka, may sumasalubong sa'yo.

Parang nagiging extension na siya ng saya tsaka lungkot mo eh.

Bali yung burgers namin dito, pag sinu-serve namin yan sa mga customers,

isa-stamp natin yung buns natin, ilalagyan namin yan ang image ni Primo.

Nakakaalis sila ng stress, nakakaalis sila ng pagod.

Kapag may problema ka, makakalimutan mo ng sandali dahil nalilibang ka nila.

Ang bagayong moment na yun, iisipin nyo kayong dalawa lang yung meron.

Gusto ko na lang siyang yakapin, laruin araw-araw.

Arp!

Gagay mo talaga?

Dumating na ako sa punto na naiintindihan ko na yung mga galaw niya eh.

Na pag nagugutom na siya or naiihiba siya, woof! May F talaga, woof!

O pag may masama bang pakiramdam siya, gano'n.

Sa itsura pa lang ng mukha niya eh, malalaman mo kung ano yung kailangan niya

or kung ano yung nararabdaman niya.

Yun yung mga moments na hindi ko na siya nakikita as aso eh.

Tinuturing ko na pala siya as anak.

Hindi ko inaasahan na isa pala ako sa tatamaan ng COVID.

Tingnan muna natin yung video ah, Rob.

Hey mga ka Arf Arf, mga ka Woof Woof, mga ka Doggy, hindi ko alam na tawag sa inyo.

So yun na nga, ang dami nagtatanong bakit nga ba kami naglalagay ng stamp sa vans namin.

Ano daw ba ang point niyan? Sinisira daw namin yung burgers, aso daw ba yung ginagamit namin na karne?

Tsaka bakit aso yung mukha, diba?

I-explain ko sa inyo kung bakit.

So noong 2019, bago mag-pandemic, may dumating na angel sa buhay ko.

Siya si Primo. Ang cute, diba?

Alam kong naramdaman ng mga tao yung presensya niya.

Kahit si Miss Maha guys, di ko alam napapaiyakin siya ni Primo eh.

Di ko talaga ina-expect na ganun yung magiging impact ni Primo sa mga tao.

Located kami dito sa Phase 7, Block 12, Lot 9 to 10, P.O. Campus Street, Pasita Complex 1, San Pedro, Laguna.

Ako nga pala si Robby Obispo, 24 years old.

Ako yung best friend ni Primo at ako yung owner ng Primo's Garage Burgers.

Ang presyo po namin ay nagsisimula lang sa ₱179 at pinakamahal na po yung ₱329.

Ang burgers po namin dito ay binubuo po ng fresh na veggies and 100% pure beef na meat.

Sa mga gulay natin dito, meron tayong iceberg lettuce, tomato, tsaka onion.

At tsaka pickled jalapenos.

Sa mga sauce naman natin, ang gamit natin dito ay Primo's Signature Sauce.

Ito yung Primo's Signature Sauce, yung garlic mayo natin, and yung tomato ketchup natin.

Open po kami ng Tuesday hanggang Sunday, 2pm to 11pm.

Actually, wala kami yung connection ni Primo nung una dahil sa totoo lang, di naman talaga ako dog lover nung una eh.

Si Primo, iniwan siya sa akin ng ex-girlfriend ko bago siya magpunta ng ibang bansa.

Wala kasing ibang mapapag-iwanan so sa akin lang siya pinagkatiwala.

Parang nandumating siya, nagkaroon ako ng responsibility.

Yung time na yun, di ko alam kung ready ba ako eh mag-alaga.

Parang challenge nga eh dahil ako, tamad ako na tao eh.

So parang sa simpleng pagpapakain sa kanya on time, pagilinis ng mga kalat niya,

yung buntot niya kahit putol yun, makikita mo na nagwawag, yung gumagalaw, na excited siya kung makita ako.

Nung una, hindi ako ready kasi iniisip ko na obligation siya dahil di ko alam kung paano mag-alaga ng aso eh.

Si Primo, kauna-unahan ko siya na naging pet eh, yung masasabi ko na sa akin siya.

Nang dati, nagagalit ako sa kanya eh kasi umiihi siya sa kung saan saan,

tapos nagkakalat siya, pero naisip ko na aso lang sila eh, nature nila yun.

So kailangan mo silang i-guide, kailangan mo itindihin na ganoon sila.

Kaya nung unti-unti na akong nahulog sa kanya kasi makikita ko na may emotions din sila.

Tapos nung unti-unti na akong napapamahal sa kanya, gusto ko na lagi siya nasa tabi ko, ganoon.

Tapos gusto mo yun yung feeling na gusto mo may pag-uuwi ka, may sumasalubong sa'yo.

Yung pakiramdam kasi pag may sumasalubong sa'yo na ganoon, kahit pagod ka,

kung saan ka galing, galing ka man sa trabaho, galing ka man sa kung saan,

pero pag nakita mo yung muka nila at sinalubong ka, parang niisipin mo na wala na yung pagod mo bigla eh.

Emotions eh na excited talaga siya na alam mo yun, namiss ka nung aso mo.

Tapos saamuin ka niya, tapos parang sinasabi niya na saan ka ba nang galing, ganyan.

Pipisiling ko yung pisngi niya, ganyan.

Tapos hanggang mainis na siya, nakakagigil, lamotakin mo yung muka niya, ganoon.

Excited pa rin siya, ganoon.

Nakakaalis sila ng stress, nakakaalis sila ng pagod.

Pagpag may problema, makakalimutan mo ng sandali dahil nalilibang ka nila.

Kumbaga yung moment na yun, iisipin nyo kayong dalawa lang yung meron.

Pag ginagawa niya yung mga ganong bagay,

iyayakapin ko siya ng parang staff to eh.

Kahit hanggang magalit na siya, hanggang mainis na siya sakin.

Pero sarap niya kasi iyakapin eh.

Tapos ayun, ilalabas ko niyo yung pasalubong ko sa kanya,

na parang pag nakita niyo yung pasalubong, mas magiging excited pa siya.

Gusto ko na lang siyang,

gusto ko na lang siyang iyakapin, laruin na araw-araw.

Papasyal kayo, sa mga mall man yan, sa playground,

maglalakad kayo sa kalsada, ganyan, papasyal kayo.

Yung dating nainis ako sa kanya noon, parang nabago eh.

Noong mga time na yun, hindi ko pa rin talaga alam kung ano ba yung gusto kong gawin sa buhay.

Kung saan ba ako magiging masaya?

Dahil noong pandemic, noong mga panahon na yun, may limitation na yung mga bawat galaw eh.

Nagre-ready ako noong licensure exam ko.

Nischedule ko na siya noong mga March,

dahil naman siya masaya,

dahil naman siya magiging magusap,

nang pinapakalat nakikita siya,

nakikita siya na pinapakalat,

nagre-ready ako noong licensure exam ko.

Nischedule ko na siya noong mga March,

tapos noong mismo araw noong exam ko,

eh yun yung unang din-declare na lockdown ng pandemic.

Di na ako nakapag-exam,

kaya naghanap na lang ako ng ibang source of income kung ano ba yung pwede kong gawin.

Nagkataon nun, mag-birthday na si Primo,

dahil nga para ko siyang anak.

Naisip kong magpaparty,

pero kami-kami lang, mga family relatives lang.

Pero dahil nga mahilig ako magluto,

ayun yung naisip ko na way para maghanda sa birthday ni Primo.

Noong ginagawa ko siya, parang na-enjoy ko yung paglaluto eh.

Ito ah, parang saya.

Noong kumain sila noong natikman nila yung gawa ko na burgers,

parang nagulat sila,

sabi na,

ikaw yung okay ito ah,

anong ginawa mo dito?

Parang, hindi mo i-try i-benta kaya?

Noong una,

tatakot ako, ayaw ko siyang gawin,

kasi wala naman ako alam sa business eh.

Pero,

kailangan ko nga ng source of income.

Nakinig ako nun sa parents ko,

sa mga kapatid ko,

na sige, try natin yan, benta natin yan.

Bali, sinimulan ko siya sa garahe namin sa bahay,

kung paano siya magko-compliment yung isa't-isa sa lasa, ganoon.

Habang inaaral ko yung process,

kung paano gawin yung burgers natin.

Katabi ko si Primo nun sa bawat procedure,

parang pinapanood niya kung ano yung ginagawa ko.

Tapos, sinimulan ko na yung business sa garahe namin,

tapos pinangalanan ko siya na Primo's Garage Burgers,

kasi sa garahe kami nag-start eh.

Malit pa lang nun nung nag-start kami,

nag-cooperate kami, nagtuloy-tuloy ako dun sa garahe namin.

Hanggang sa dumating yung point na nagka-COVID ako,

yung Delta variant,

hindi ko inaasahan na isa pala ako sa tatamaan ng COVID.

Yan yung naging dahilan eh para itigil ko yung negosyo,

itigil ko yung nasimulan ko sa bahay.

Hindi mo alam kung makakasurvive ka ba.

Yung mga panahon na yan,

nagpipray lang talaga ako kay God eh na,

alam mo yun, pagalingin ako, ganyan.

Mas misilip-silip si Primo kung nasan ba ako, ganyan.

Parang matagal akong nawala.

Nakikita ko yung ano niya eh kung nag-a-alarash sa akin.

Nakikita ko sa mukha niya na parang sinasabi niya,

ano magpagaling ka na, parang mapaglaro na tayo, ganyan.

Dahil nga narinig ni Lord yung prayers ko,

gumaling ako eh.

Parang nung gumaling ako,

second chance na,

ayusin na yung mga dapat ayusin,

itama na yung mga dapat itama.

Todo ko na yung ano, second life ko eh,

bigay ko na yung best ko.

Ayun, umuokay na lahat.

Atend na kami nung wedding nung sister ko noon eh.

Bawal yung mga dogs sa venue.

So,

naghanap kami ng hotel for dogs.

Eh yun na yung naisip namin na uwi eh,

kasi hindi rin naman pwedeng,

hindi ako atid sa kasal ng kapatid ko, diba?

Kaya yung mga aso namin, iniwan namin doon sa dog hotel.

Ayun yung unang beses na

iiwan ko si Primo sa ibang lugar.

So, ayun yung unang magkakaiwalay kami,

na nasa ibang lugar talaga siya.

Nung iniwan ko siya doon,

umuwi kami ulit-saglit eh para maligo,

mag-ready ng mga gamit,

kasi pupunta na kami doon sa dinner.

Dinner pa lang yun eh.

Wala pang isang oras noon eh.

Tapos,

tumawag yung ano,

tumatawag na sa akin yung receptionist.

Parang,

naano nga ako kasi,

bulat ako nung tumatawag.

Umiiyak na yung ano,

yung receptionist na,

hindi niya masabi eh.

Sir, parang,

wala na po si Primo eh.

Parang ano rin eh,

nung narinig ko parang gusto ko sabihin,

parang, nagbibiro ka ba?

Tapos, yun, sinabi sa amin na,

tinry nilang ano,

tinry nilang dalhin sa pinakamalapit na Vietnam.

Tapos,

sinabi niya na,

dead on arrival na kasi inatake na siya sa puso.

So,

pumasok sa isip ko na na,

parang,

feeling niya iniwan ko siya na,

hindi ko na siya babalikan.

Kasi, sa lahat nung iniwan namin,

siya lang yung,

parang ano eh, inatake.

Pumasok sa isip ko na,

sinisisi ko yung sarili ko na,

sana, hindi ko na lang siya iniwan doon.

Pwede nga na,

manood na lang ako ng kasal sa Zoom eh,

o kaya video call, ganyan.

Kasi iniiwan ko siya doon na ano eh,

okay pa naman siya, masaya, ganyan.

Tapos alam mo yun,

pagdating mo doon,

mahita mo siya, nakahiga na siya.

Tapos parang,

nakahiga na siya doon eh,

tapos talagang,

hindi na siya humihinga eh.

Tapos,

hindi ko siya,

tinatry ko siya humihinga na,

baka mamaya tulog lang eh.

Kaso,

hindi na talaga siya nagre-respond sa akin.

Sobrang, ano,

sobrang hirap niyang buhatin,

kasi hindi ko siya mabuhat eh.

Tapos,

hindi ko siya mabuhat eh.

Pinilit ko siyang bisiklet.

Kasi,

sobrang bahit kasi ni Primo na,

and tingin kasi sa bahay,

baby kasi siya eh.

So,

kung tawagin namin siya,

Gentle Giant.

Sobrang laki niya,

pero,

sobrang maingat siya,

sobrang parang bata siya.

Ano yun,

nahanap mo yung

bagay na gusto mong gawin sa buhay.

Tapos,

si Primo yung naging purpose kung bakit mo nahanap yung ganun bagay.

Tapos nawala siya.

Kasi,

uuwi ka,

alam mo, wala na eh.

Tapos,

masyado kong dinamdam yung pangyayari.

Kasi,

hindi ko nahanap ano nang susunod, diba?

Lahat yun,

inaraw-araw ko yung

pagiinom,

paglalasing.

Hindi ko alam yung gagawin ko eh sa susunod na araw.

Kahit wala akong motivation nun,

direready ko pa rin yung mga pangbenta ko sa garahe.

Direready ko pa rin yung mga pangbenta ko sa garahe.

Kahit hindi ko alam kung saan ako kukuha ng lakas, ganyan.

Baga,

ginawa ko yung routine namin na kasama ko si Primo

yung magbibenta kami, ganyan.

Ang hirap kasi eh,

magsiset up ako eh.

Tapos alam yun, wala kang gana.

Tapos,

wala na akong pakialam na naman,

wala na akong pakialam nun kung may bumili o wala.

Basta isaset up ko lang siya.

Tapos, higa ako sa kama.

May umorder o wala, nakaset up siya.

Tinuloy ko yung

ginagawa ko

para sa kanya eh.

Tinungan niya akong

mahanap yung gusto kong gawin

tsaka yung magpapasaya sa buhay ko.

Yung pagluluto,

kaya yun yung naisip kong way

para ituloy na lang ito para sa kanya.

Ang mga pangalan ng mga burgers namin dito ay

Primo's Classic,

Cheeseburger,

Bacon Cheeseburger,

Primo's Favorite

at yung Buli Burger.

Bano yung lasa ng burgers namin dito

nagko-complement lahat ng flavors eh.

Ang baga, intact lahat ng lasa.

Hindi siya nakakaumay,

hindi siya greasy.

Tsaka malalasahan mo talaga yung pagka-smoking ng beef.

Bali yung burgers namin dito,

pag sinu-serve namin yan sa mga customers,

isastamp natin yung buns natin.

Tiralagyan namin niya ng image ni Primo.

Kaya lahat sa shop namin,

sa burgers, makikita may muka ni Primo

sa loob ng shop ko.

May portrait niya.

Pati dun sa Alfresco,

meron din na mural ni Primo din.

Di ba sinasabi nila na

pag may dumating sa buhay mo

tas umalis,

lesson yun.

Para sa akin, blessing yun eh.

Di lang siya lesson dahil

biyaya siya dahil

may purpose yung pagdating nila sa buhay mo.

So dapat thankful ka dun.

Parang yun kasi yung ano eh,

yung pinangako ko sa kanya.

Nakalagay dun

na gusto ko maayos.

Gusto ko maaalala siya ng lahat ng tao.

Kasi ganoon yung naging efekto

ng pagdating niya sa akin.

I-wish mo na sana forever yung buhay nila.

Kaya Primo,

kung nasan ka man,

gusto ko malaman mo na para sa'yo

itong ginawa ko.

Hanggang sa gumawa na ako ng video,

pinost ko sa Facebook

para ipaintindi sa mga tao

yung sitwasyon na meron ako.

Tsaka alam ko kasi na

mga dog lovers yung makakaintindi sa akin.

So yun na nga,

ang dami nagtatanong

bakit nga ba kami naglalagay

ng stamp sa vans namin.

Madami siguro sa inyo magsasabi

na aso lang yan.

Pero para sa akin,

si Primo,

anak ko yan.

Sa natutunan ko,

number one is yung faith mo kay God.

Kahit anong mangyari,

kahit anong sitwasyon,

sa kanya ka lalapit.

Panalo ka man o talo ka,

Primo,

kung nasan ka man ngayon,

gusto ko magpasalamat sa'yo

kasi

pinalakas mo yung loob ko eh.

At

siyempre,

sana masaya ka kasi

natupad ko yung pangarap ko,

yung pangako ko sa'yo,

natupad ko

na

hindi ko ipapagdamot yung

kung gano'ng naging kabuti sa'kin.

Gusto ko maaalala ka ng lahat.

Eh no,

eh no.

Anong gusto?

Anong gusto?

Aray, aray ko.

Aray ko, aray ko.

Aray.

Aray, aray, aray.

Anong gusto?

Huh?

Aray, anong gusto?

Aray, anong gusto?

Aray,

anong gusto?

Gusto?

Ha, tanggal na natin t-shirt.

Tanggal na.

Harap ka na tanggal na.

Ha, tatanggal na natin ha.

Ha, tatanggal na natin ha.

Eh na, eh na, eh na.

Eh na, eh na, eh na.

Tatanggal na natin, eh na, eh na.

Hindi.