AMPON SA PUGAD NG MGA ASWANG (Part 3) | True Story JOIN Xethennial Membership: https://www.youtube.com/channel/UCZ6nWtA2u9KS3EreDzMrYew/join - Unique Badge and Emoji sa live chat at comment section - Shout-out sa new members/renewed members sa simula ng video Email: mkn.thelmo@gmail.com mga kwento ni Thelmo channel: https://www.youtube.com/c/mgakwentoNiThelmo Xeth Tagalog Horror Animation: https://www.youtube.com/c/XETHTagalogHorrorIllustration Sir Xeth channel: https://www.youtube.com/c/ThelmoFiles Facebook Account: https://web.facebook.com/xeth.helmo.3 Facebook Page: 1. https://www.facebook.com/Mga-kwento-ni-Thelmo-328269211396623/ 2. https://www.facebook.com/ProyektoHelmo Instagram: https://www.instagram.com/xeth_helmo/ #PinoyHorrorStories #TagalogHorrorStories #MgaKwentoNiThelmo

Video Transcript / Subtitles:( AI generated. About AI subtitles » )

* AI ("Artificial Intelligence") subtitles on Tagalog.com are generated using "Whisper" by OpenAI (the same company that created ChatGPT and DallE2). Results and accuracy may vary.
* The subtitles do include errors occasionally and should only be used as a tool to help with your listening practice.
* You can request this website to create a transcript for a video if one doesn't already exist by clicking the "Request AI Subtitles" button below a video. Transcribing usually takes 30-40% of the length of a video to complete if there are no other videos in the queue. For example, a 21 minute video will take 7-8 minutes to transcribe.
* Running a super fast cloud GPU server to do these transcriptions does cost money. If you have the desire and financial ability, consider becoming a patron to support these video transcriptions, and the other tools and apps built by Tagalog.com

MGA KUWENTO NI THERROR

Mapagpalang araw sa inyo, Sir Seth.

Ako na naman po ito, si Mai-Mai.

Si Mai-Mai.

Dal sa unang kwento ko tungkol sa buhay ng nanay ko sa kwentong Ampon sa Pugad ng Mga Aswang.

At sa isa ko pang pinadalang kwento na Ikalawang Asawan ni Lolo Amador.

Marami ang nag-request na dapat tayong may Part 3 yung kwentong Ampon na iyon.

Kinulit ko yung tatay Roy ko para ikwento kung ano at paano ang buhay niya noon.

Nang hindi pa sila nagkakilala ng aking ina.

Kaya sa kukulitan ko.

Kaya ito, napakwento tuloy siya at may natuklasan po akong bago na hindi ko inaasahan.

Dahil hindi ito talaga sinabi o naikwento ng aming tatay.

Hindi ko inaasahan, Sir Seth.

Nasa mahigit na 24 na taon na tinatago niya pala sa amin na siya pala ay may dalawa pang kuya.

Ito ang kwento ng aking tatay kung paano siya inampon ng kanyang kinikilalang pamilya na Aswang.

Sa kwento sa kanya, tatlong taong gulang pa lamang siya nang mamatay ang kanyang tatay at nanay.

Wala siyang halos maalala noon.

Kundi sinanay niya Maring na nagkwento sa kanya na mga labing dalawang taong gulang na siya.

Medyo malayo ang tirahan ng mag-asawang Maring at Berto na nagampon sa kanya.

Masasabi natin hindi kumakain ng tao ang mag-asawang ito.

Tanging hayop lamang ang kanilang kinakain.

Kiasa kakahanap nila na makakaing hayop ay napadpad sila sa lugar nila Roy, na aking tatay.

Nakita nila na may kubo sa gilid ng sapa.

Nilapitan nila ito dahil ang target nila ay ang baka.

May mga alagang hayop ito kaya lumapit sila.

At nang may maamoy silang dugo, ay pumasok sila sa bahay noon.

At ang bumungad nga sa kanila.

Ay nilanantakan ng isang lalaking aswang ang kawawang buntis na sarap na sarap na animoy balot ang kinakain niya.

Kaya ang ginawa ng mag-asawang aswang ay sinunggaban nila ito.

Naglaban sila.

Maliksi at malakas, etong nilalang na ito.

Hirap na hirap ang kanyang tatay Berto.

Kaya tumulong na rin ang kanyang nanay Maring.

Dahil sa lagabog at ingay ng kanilang pag-aaway,

ay siyang dahilan para magising ang tatlong taong bata palamang noon na si Roy.

Umiiyak nang umiiyak ito dahil sa takot nun.

At mang susugurin pa sana ng aswang si tatay.

Nang biglang kinuha ni Aling Maring siya.

At lumundag ito sa labas.

Hinabul nito ng aswang Berto.

Mabilis na inundayan at sinipa ni Mang Berto.

Matagal silang nag-away.

Hanggang samay narinig sila ng mga taong paparating.

Kaya magkasabay silang lumundag at nagtakbuhan.

Habang si tatay naman ay dala na ni Aling Maring,

nagtago sila sa hindi kalayuan.

At nang makita niyang tumatakbo si Mang Berto,

nagtatakbo sila sa hindi kalayuan.

At nang makita niyang tumatakbo si Mang Berto,

ay dali-dali itong lumapit sa asawa niya.

At tuluyan na nilang nilisan ang lugar na yon

na dala ang aking ama.

Si tatay ay wala pa umanong imik nun

dahil ginamitan niya ito ng pampawalang ingay.

Kumaga kung tawagin sa atin ay tinatampong.

Dahil kung hindi niya ito gamitan,

siguradong makikita sila dahil sa ingay ng batang umiiyak.

Hindi na nabanggit ni Mang Berto kay tatay kung ano ba ang kanilang itsura.

Kung tao pa ba o nagbalit sila ng anyo.

Hindi rin alam ni tatay dahil sa madilim yon.

Basta ang akala niya,

naglalaro lamang sila.

Dinala nila si tatay sa bahay nila dahil wala silang anak na lalaki.

At isa lang si Agnes na anak nila kaya inampun nila nito.

Inalagaan na dahil malaki na rin si Agnes nun.

Nasa mga sampung taong gulang.

Kaya pag umaalis sila ay iniiwan nila ito kay Agnes.

Hanggang sa mga pitong taong gulang na daw siya.

Natatandaan niya na hindi niya kilala ang asin dahil wala sila nun sa bahay.

Kapag nagluluto sila ni Manang niya.

Pinapakuloan lang daw yung lutong ito sa tubig.

Tapos yun na umano ang kakainin nila.

Minsan may kanin.

Minsan wala.

Hindi naman siya nagtataka sa kadahilanang yun ang kinalakihan niyang pagkain.

Wala siyang kalaro dahil malayo ang mga bahay sa kanilang bahay.

Hindi din sila umaalis doon sa bundok.

Kaya kung ano lang ang makikita niya doon sa bundok ay yun na lamang ang pinapaniwalaan niya.

Pero nang magkagulungan,

pinapaniwalaan niya.

Pero nang magkaedad na siya ng mga labing limang taon na,

siyempre Sir Seth,

dahil may katigasan ng ulo ang tatay namin,

natuto siyang lumabas sa gubat.

Hanggang sa nakakita siya ng mga taong normal.

Nung una ay nagmamasid lamang siya pero,

nang ilang beses na siyang pumunta sa baryo,

sinundan niya ang mga tao kung saan ito pumupunta.

At nakita niyang sa palengke pala yun.

Parang taong gubat nga daw siya nun.

Hindi niya alam kung anong ginagawa ng mga tao doon.

Ang akala niya nung una ay binibigay lamang yung tinitinda doon kaya,

nang kumuha siya ng tinapay ay hiningian siya ng pera.

Kaya wala siya nun.

Kaya umuwi na lamang siya at nagsabi kay manang niya Agnes na nangyari nga yun.

Sinabihan siya ng kanyang manang Agnes na huwag na siyang bumalik doon.

Gawa ng mapapahamak lamang siya.

Pero nagustuhan ni tate ang lugar na yun kaya bumabalik pa rin siya doon.

Medyo malayo ang baryo sa tirahan nila.

Mga isang oras nalaka rin.

Isang umaga,

nag-iisa siyang naiwan sa bahay kaya naisipan niyang lumabas.

Pero nagsasabay na siya.

May nakita siyang matandang lalaki na

nagbabantay ng mga baka.

Tinanong niya ito kung sa kanya ba yung mga baka na yun.

Humuho ang matanda kaya sinabi niyang

siya na lamang ang magbabantay at magpapakain.

Basta bigyan lamang siya ng pambilin ng tinapay.

Pumaya gumano ang matanda na tawagin na lamang nating huwan.

Magpapapakain.

Magmula noon, siya na ang tagabantay ng mga baka.

Pagkahapon ay inuuwi niyang tatlong baka na ito sa bahay ni Mangwan.

Dahil sa masipag si tatay kaya naawa itong si Mangwan sa kanya.

Kaya binibigyan siya ng pera at yung pera na yun

ay tinatago niya nahil gusto niya rin makaipon.

Noong una ay nagalit sa kanya si Mangberto

dahil nga ayaw ni Mangberto na kung saan-saan ito pumupunta.

Pero dahil sinabi niyang wala naman siyang magawa sa bahay

kaya malta-trabaho na lang siya.

At yun nga ay pinayagan na lamang siya ni Mangberto noon.

Dahil sa malapit lamang ang bahay ni Mangwan.

Siya na ang naging tagabantay o tagaalaga ng mga baka ng matanda.

At dahil doon kahit maliit lamang ay masasabi niyang

may pera na siya na kanya.

At sa tuwing makakasawd siya ay pumupunta siya sa palengke.

Para pumili ng masarap na pagkain.

Naintindihan ng tatay ko na hindi normal na tao ang mga umampun sa kanya.

Dahil hindi naman sila kumakain ng tao pero

hayop na hindi ganun galuto.

Nakikita niya na kapag may dalang hayop ang tatay Berto niya

ay kinakagat lamang nito kahit buhay pa.

Katulad ng manok o iti.

At sa tuwing makakasawd siya ay pumupunta siya sa palengke.

Katulad ng manok o iti.

Sinisipsip nito ang dugo.

Akala nga niya dati ay normal lamang yun pero

habang lumalaki na siya ay naiintindihan niya

na may malis na kinakain nila.

Isang araw galing siya sa palengke.

Pumili siya ng mga panakot o mga halo tulad ng asin,

luya, bawang at sibuyas,

paminta at suka.

Nakulagot.

Basta lahat ng ingredients ng mga adobo.

Binili niya dahil nung bumili siya ng manok ay tinanong niya sa tendera

kung paano lutuin yung adobong yun.

Kasi nga, paborito yun ang tatay ko.

Kaya lahat ng ingredients ay tinuru sa kanya.

Masaya siyang umuwi noon at nang pagdating niya sa bahay ay

nabutan niya ang kanyang nanay Maring.

Sabi ng tatay,

Nay, may binili akong ulam natin.

Manok.

Sabay iniabot sa kamay ng nanay niya noon.

At nang kunin na ito at saluin ng kamay niya,

bigla na lang binitawan ito para bang napaso yun.

Galit na galit ang nanay Maring niya.

Sininghalan siya.

Ano ka ba, Roy?

Diba ang sabi ko huwag kang pumunta sa palengke?

Ano-anong basura yung dinadala mo dito?

Sino bang nagbigay sa'yo niyan?

Tanong ng nanay Maring niya,

na nanlilisik pa umuno ang mga matanon.

Tila nagulat din si tatay Roy dahil

bakit nagalit ito ng sobra sa kanya.

Hindi naman basura ang dala niya.

Inosenteng inosente umuno ang mukha ni tatay Roy.

Sinabi nito na hinahintay.

Sinabi nito na hindi yun basura.

Ginagamit yun para makapagluto ng masarap na ulam.

Masarap kasi kapag kompleto yung ricados.

Para daw drago ng nanay Maring niya

at pinagtatapon lahat ng binili niya.

Siya namang pagdating ni Agnes kaya tinapon ni Agnes lahat yun.

Walang nagawa si tatay Roy.

Nang iinayang man ay wala siyang nagawa.

Ginausap siya ng kanyang manang Agnes

na yung mga ricados na dinala niya

ay hindi pwede sa bahay nila.

At siguro ayun na ang tamang panahon para malaman nito

na hindi siya tunay na anak ng kanyang mga magulang.

Na hindi sila tunay na magkapatid.

Pero sinabi ng kanyang manang Agnes na

napamahal na rin siya sa kanila.

Kaya iniintindi siya ngayon.

Kaya iniintindi siya ng kanyang ama at ina

kung ano ang gusto nito.

Ang pakiusap lamang ng kanyang ate

ay huwag na huwag magdadala ng mga bawal na pagkain sa bahay na yon.

Pwede niyang lutuin sa malayo at kainin.

Pero ayos na umano sila sa kinakain nila.

Darating umano ang araw na

magiging isa si Roy sa kanila

kapag tinanggap na niya ang ibibigay na birtud na ipapasa sa tamang oras.

Pero bago ngayon

eto munang manang Agnes niya

yung papasahan ng kanyang ama.

Wala nga daw siyang magagawa noon kasi

kumbaga iniingatan nila yung mga mula sa ninuno nila

na siyang kapangyarihan din ng kanyang mga magulang.

Pinapanatili lamang umano ng kanyang tatay Berto yon.

Pero sinisigurado niyang

hindi sila kumakain ng tao.

Sa madaling isalita

aswang ang angkan ng umampon sa aking ama.

Hayop lamang ang kinakain nila.

Kaya ang gusto ng mga magulang niya ay

panatilihin ang hindi pagpatay ng tao.

Umiiyak na rin ang kanyang manang Agnes noon.

Del, sa totoo lang

ayaw niya rin mapasahan ng gano'ng birtud.

Pero yun ang tradisyon at mahal niya ang kanyang mga magulang.

Naawa na rin si tatay Roy sa manang Agnes niya.

Nung oras na yun na gusto daw maglaho ni tatay.

Unti-unting may naaalala siya.

Sinikap ng utak niya na

alam niya kung ano yung magulang niya.

Babaing buntis.

Nanay din ang tawag nito.

Pero may naaalala din ang bahagi ng utak niya.

Na may dalawang batang lalaki na

kalaro niya noon.

Manong Ricky at manong William.

Naalala niya na may iniliping ang tatay nila.

Yun yung may nag-amok

at nabaril yung nanay niya.

Ngunit,

naalala niya na yung dalawang batang lalaki

sumayakap siya doon

habang umiiyak dahil aalis sa mga ito.

Gusto niyang sumama pero

sabi ng isang bata.

Huwag daw.

Dun lang siya sa nanay niya.

Marami o manong aswang sa pupunta nila.

Parang kahit tatlong taong gulang pa lamang si tatay

nung mga panahon na

nagkagulo ang kanyang pamilya.

Nagkaroon siya ng memorya doon

nang malaman niya na ampun lamang siya.

Yun ang sumasagi sa isip niya kapag pilit niyang iniisip yun.

Ang totoo niyang magulang.

Sa kadahilan ng ayaw niyang maging aswang

sa edad na labing limang taong gulang

nagpa siya siyang hanapin ang kanyang

isang isang isang magulang.

Nagpa siya siyang hanapin ang kanyang pinanggalingan.

Unang ginawa niya

tinanong ang tatay Berto niya kung saan lugar siya nakuha.

Pinilit niya ito.

At dahil siguro na awa din sa kanya ay sinabi sa kanya ang lugar na yun.

Hindi ko alam kung babanggitin ko ito Sir Seth

pero ikaw na po ang bahala.

Ang lugar na yun ay tinatawag na

Minapasok.

Kaya nung magkaroon ng konting pera si tatay ay pinuntaan niyang lugar na yun.

Nagtanong-tanong siya kung saan banda ang lugar.

Bukid na mataas.

Wala halos bahay.

Tinunto ni tatay Roy ang lugar.

Nagtanong-tanong tungkol sa babaeng buntis na pinatay ng aswang.

Hanggang sa may nakapagturo sa kanyang matanda

na ayon sa matandang ito ay

isa umano siyang kafgo dati

dun sa lugar na yun.

Kilala niya mga taong tinutukoy niya.

Kahit papano'y medyo lumiwanag ang lahat ng magkwento ang matandang ito.

Sabi niya kay tatay Roy

sila umano ang nagpalibing sa babaeng naging biktima ng aswang na yon.

Kinuwenta din niya kay tatay ang kung paano namatay ang tatay ni tatay Roy.

Ayon sa kafgo na ito

na kaibigan niya nga daw ang nakabaril sa tatay ni tatay.

Ang pangalan umano ng ama ni tatay Roy

ay Wilfredo.

Sabi pa ng matanda

Junior daw siya noon.

Kaya pala Junjun ang tawag sa kanya doon.

So malamang ay Wilfredo din ang pangalan ng tatay ko.

Pero dahil nga nang kinasal sila ni mama ko ay pinabinyagan siya

iniba ni tatay ang pangalan niya.

Pero yung apelyido

yun pa rin.

May dalawa siyang nakakatandang kapatid

na pinaampon ng nanay nila sa kamag-anak.

Puro umano malayo ang lugar na yon.

Puro umano malayo.

Ang hindi alam ni tatay baka pati pangalan at apelyido nila

ay pinalitan na rin ng mga nag-ampon sa kanila.

Nagulat man ako Sir Seth

na kahit papano ay may mga kamag-anak din ang aking ama.

Yun lang nga ay hindi namin alam kung saan na.

At alam ko ay namimiss na rin sila ng tatay ko.

Pero paano at saan kami mag-uumpisa?

At kung saan kami mag-uumpisa?

Pero paano at saan kami mag-uumpisa?

Para mahanap namin sila.

Habang nagkikwento ang tatay ko ay awang-awa ko.

Alam kong nasasaktan siya.

Umiiyak siya.

Kaya mula nang malaman niya ito

nagkaroon siya ng dahilan na gusto niyang umalis sa puder

ng kanyang kinalakiang pamilya.

Gusto niyang mahanap ang mga kapatid niya.

Kaya ang ginawa niya ay nagkargador

at kahit saan siya mapagpad na lugar.

Pero napakahirap talagang hanapin iyon.

Wala kang mapagtanungan

kung sino-sino yung pinagtatrabawahan niya para mabuhay lamang

at mahanap ang dalawang kapatid.

Pero wala.

Nung nasa hinigaran po siya,

mga dalawang buwan na ang nakalipas

mula nang umalis siya sa nagpalaki sa kanya nun.

Pwede nating tawagin naglaya siya dahil hindi siya nagpaalam.

Dahil alam niyang hindi siya papayagan.

Pero hindi niya alam kung anong dahilan

at natuntun siya ng kanyang tatay Berto at pinauwi siya nun.

Wala siyang nagawa kung di umuwi siya.

Galit na galit ang tatay Berto niya

at ang inis si Agnes lamang ang karamay niya.

Ang sabi pa ng kanyang tatay Berto,

iayang gawin na lamang niya umano si tatay para

dito na lamang siya pero

ayaw ng kanyang manang Agnes.

Sa kadahilan ng si tatay Roy pa

ang pwedeng makasira ng kanilang angkan.

Ayon kay Agnes,

baka hindi umano makontrol ni tatay Roy

ang pagkaaswang nito

at mambiktima ito ng tao.

Ayaw nila yun.

Kaya naman hayaan na lamang nila

umano si tatay

na makaintindi at matanggap ang lahat

lalong lalo na ang kanilang mundo.

Isang araw ay may bisita silang dumating

at ang sabi ay doon umano ito titira.

Ang pamilya na yun ay ang pamilya ni Brenda

galing dumagete umano ang mga yun

na basta na lamang napadpad doon na parang

pinalayas

at doon ang napiling lugar nila.

Sabi nga ni tatay

may nabiktima ata silang pamilya na

hinanting sila

kaya naman lumayas sila doon

at doon na rin nanirahan

malapit kila tatay.

Nagpatayo sila ng kubo sa medyo malayo

sa kubo nila tatay nun

at yun na

halos gabi-gabi ay nararamdaman nila

na maingay ang parte ng kubo na yun.

Maraming huni silang naririnig

lalo na siya

at minsan ay may nakikita siyang

maitim na aso na

tumatakbo-takbo sa hindi kalayuan sa kanila.

Isang araw

habang nagsisibak siya ng kahoy

sa likod ng bahay nila

may biglang lumapit sa kanina babae.

Hi, matagal na kayo dito?

Tanong ng babae na ito

na sa mga listener natin

na nakasubaybay sa dalawang parte

ng kwentong

ibinahagi ng aking ama.

Ito nga si Brenda.

Nagpakilala ito kay tatay

at dahil mahiyain si tatay

at may pagka-isnabero

tinignan niya lamang ito

at ng miti lamang ng bagya.

Tinanong siya ni Brenda

kung kailangan ba

si Agnes?

Humuo siya.

Tumangulang pero hindi nagsasalita

habang si Brenda ay pasingot-singot

sa kanya na parang aso

na may inaamoy nun.

Sabi ni Brenda

hindi kanila kauri

at bago makasagot si tatay

ay narinig niya ang boses ni Agnes

na tinatawag siya

kaya nagsabi siya na sandali lang

at pumasok na siya sa bahay nun.

Ayon dito kay Agnes

sinabi niya kay tatay na

kauri umano nila si Brenda

pero mas mabusok umano sila.

Kumakain sila ng tao

kaya magingat umano si tatay dun

para walang masamang mangyari sa kanya.

Sinabihan ni Mangberto

ang pamilya ni Brenda

na huwag nilang pakialama ng tatay Roy

dahil kumbaga pinapahinog

at tinuturuan pa lang nila ito.

Dun din sinabi ni Mangberto

na ampun nila ito

kaya hindi nila ito kauri

pero sa darating na tamang panahon

magiging isan na rin umano

si tatay sa kanila.

Magmula noon ay naging magkaibigan

na si Brenda at Agnes.

Laging naroroon si Brenda sa kanila

na hanimoy siya pang nanliligaw

kay tatay

Minsan

dahil hindi nga kumakain ng tao si Agnes

kaya si Brenda na may mga dalang manok

at binibigay kina Agnes

at dahil ayaw ni tatay ang pakiramdam

na parang si Brenda pa ang gustong manligaw

kaya pinabuti niya na

umalis na naman at hindi nagpapaalam.

Nagtatrabaho ito sa kung sino

ang nangangailangan pero

natutuntun pa rin siya ng kanyang ama.

Hanggang sayo na nga

nakiusap siya na magtatrabaho na lamang muna

hanggat hindi pa dumadating

ang takdang panahon

na maging isa siyang ganap na aswang.