NOBYO | Kwentong Aswang | True Story JOIN Xethennial Membership: https://www.youtube.com/channel/UCZ6nWtA2u9KS3EreDzMrYew/join - Unique Badge and Emoji sa live chat at comment section - Shout-out sa new members/renewed members sa simula ng video Email: mkn.thelmo@gmail.com mga kwento ni Thelmo channel: https://www.youtube.com/c/mgakwentoNiThelmo Xeth Tagalog Horror Animation: https://www.youtube.com/c/XETHTagalogHorrorIllustration Sir Xeth channel: https://www.youtube.com/c/ThelmoFiles Facebook Account: https://web.facebook.com/xeth.helmo.3 Facebook Page: 1. https://www.facebook.com/Mga-kwento-ni-Thelmo-328269211396623/ 2. https://www.facebook.com/ProyektoHelmo Instagram: https://www.instagram.com/xeth_helmo/ #PinoyHorrorStories #TagalogHorrorStories #MgaKwentoNiThelmo

Video Transcript / Subtitles:( AI generated. About AI subtitles » )

* AI ("Artificial Intelligence") subtitles on Tagalog.com are generated using "Whisper" by OpenAI (the same company that created ChatGPT and DallE2). Results and accuracy may vary.
* The subtitles do include errors occasionally and should only be used as a tool to help with your listening practice.
* You can request this website to create a transcript for a video if one doesn't already exist by clicking the "Request AI Subtitles" button below a video. Transcribing usually takes 30-40% of the length of a video to complete if there are no other videos in the queue. For example, a 21 minute video will take 7-8 minutes to transcribe.
* Running a super fast cloud GPU server to do these transcriptions does cost money. If you have the desire and financial ability, consider becoming a patron to support these video transcriptions, and the other tools and apps built by Tagalog.com

Mga Kwentong Pag-ibig Ko Patungkol sa Isang Aswang

Ako si R.C., tunay kong pangalan.

Hindi ako babae pero isa po akong bay.

Nakatira ko ngayon sa Dasmarinas, Cavite.

Mahigit dalawampung taon na akong naririto.

Nagsimula ang lahat nang pumasok ako sa high school.

First year ko nun.

Halos wala pa akong kakilala.

Hindi naman sa choosy po ako sa mga kaibigan ko.

Sadyang kinikilatis ko kasi muna ang isang tao bago ko kaibiganin.

Baka isipin na mga nakikinigay judgmental ako.

Hindi po ganun.

Unang araw ng klase, may mga naging kaibigan ako.

Tatlong babae.

Sino Jonah, Anne at Jose.

Mga hindi nila tunay na pangalan.

Natapos ng aking ikalawang subject,

nang mag-aya si Jose na pumuntang kantin nun.

Dahil nag-gutom naman din ako, ay sumama ko.

Habang naglalakad kami papuntang kantin,

may nabangga akong isang matangkad na lalaki.

Mga siguro nasa 511 ng taas nun kung hindi ako nagkakamali.

Humingi ako ng pasensya.

Sabi nung lalaki ay ayos lang.

Sabay ngiti sa akin nun.

Nung nasa kantin na kami at nakabili na kami ng mga pagkain namin,

bumalik na kami kagad sa classroom namin.

May narinig kami na ingay nun.

Meron palang away ng dalawang lalaki.

Nagsusuntukan.

Nakisilip ako nang biglang may humawak sa akin at sabay bulong ng...

Huwag ka nang lumapit.

Baka masaktan ka pa.

Pagdingin ko ay yung lalaking nakabangga ko nun.

Hinila niya ako sa may puno at nagpakilala siyang si Robin.

Hindi niya tunay na pangalan.

Nagpakilala din naman ako at ang sabi ko,

kilala niya ba yung nagsusuntukan nun?

Omoon naman siya.

Yung isa umano dun ay yung kaklase niyang si Arie.

Hindi tunay na pangalan.

Takaw gulo daw talaga itong si Arie kaya kung maaari ay layuan ko umano yung ganon.

Naging malapit kong kaibigan si Robin.

Palagi niya akong inaabangan sa gate ng eskwelahan,

bago at pagkatapos ng klase ko.

Inaasara na nga ako na mga kaibigan ko na baka kami na daw ni Robin pero...

mariin kong sinasabi na magkaibigan lamang kami nung taong yon.

Isang araw,

pagkapasok ko sa eskwelahan,

nagtaka ako gawa ng nasanay ako na lagi akong inaabangan ni Robin sa labas ng school

para sabay kaming pumasok pero...

wala siya.

Siya nga pala Sir Seth,

magkaklase po si Robin at Arie.

Fourth year high school po sila.

Pagkaklase po si Robin at Arie.

Magkaklase po si Robin at Arie.

Fourth year high school po sila.

Ako naman ay first year high school naman.

Nagpunta ako sa room nila.

Tinignan ko siya kung baka nandun siya pero wala.

Ang sabi sa akin ng isa niyang kaklase ay hindi tato pumapasok dahil masama ang pakiramdam.

Tinanong ko kung saan siya nakatira.

Sinabi naman sa akin ng kaklase niya.

Medyo malayo ang eskwelahan namin nun doon sa tinitiran niya.

Bandang dulo na ng lugar namin.

Nag-half day ako ng araw na yon.

Nag-aalala kasi talaga ako kay Robin.

Pagkarating ko sa bahay nila,

nagulat ako kasi malaki yung bahay nila at bakuran nila.

Naisip ko nun na may kaya pala sila.

Tumawag ako pero walang lumalabas ng bahay.

Tumawag ulit ako.

At sa ikalawang tawag na yon,

may lumabas na matandang babae.

Siya sinanay Elsa,

kasambahay nila Robin.

Pakilala niya sa akin nun.

Anong may paglilingkod ko sa iyo, iho?

Sabi ng matanda.

Kayibigan po ako ni Robin.

Hindi po kasi siya pumasok eh.

Nalaman ko din po sa kaklase niya na may sakit po siya.

Nagulat sinanay Elsa sa sinabi ko.

Kayibigan?

Hindi mayulig makipagkaibigan ng pamilyang to.

Kaya mabuti pa umalis ka na.

Medyo pagalit pa ang sinabi ng matanda nun.

Aalis na sana ako nang biglang may tumawag.

At sinabi ko,

Aalis na sana ako nang biglang may tumawag sa pangalan ko.

Arsie!

Paglingon ko.

Si Robin pala.

Pumasok ka.

Papasokin mo siya nanay Elsa.

Kayibigan ko siya.

Wika ni Robin.

Dinala ako ni Robin sa kwarto niya.

Malinis at nasaayos ang lahat ng gamit dun.

May sakit ka daw sabi ng kaklase mo sa akin.

Kaya ako nandito.

Kaya binisita kita.

Wika ako.

Oo, pero...

Bubuti din yung pakiramdam ko.

Huwag kang magalala.

Wika niya.

Nga pala, nasa'n yung mga magulang mo?

Tanong ko.

Wala sila dito.

Mamayang gabi pa yung balik nila.

Makikilala mo din sila.

Nagulat ako nang biglang may kumatok.

Si nanay Elsa.

May dalang pagkain.

Lugaw at tubig.

Nagtaka ako gawa nang wala naman akong sakit pero...

binigyan niya rin ako ng lugaw nun.

Tinikman ko yung lugaw.

Walang kalasa-lasa.

Parang nagsain ka lang ng kanin na maraming tubig.

Basta parang ganun.

Meron po ba kayong asin na Elsa?

Nakita kong biglang nanlaki ang mata ni nanay Elsa sa tanong ko na yun.

Wala kaming ganun dito.

Hubos na.

Paliwanag ng matanda.

May nasabi ba akong masama?

Robin?

Wala.

Wala.

May nasabi ba akong masama?

Robin?

Parang nagalit si nanay Elsa.

Tanong ko.

Wag mo nalang siyang pansinin.

Baka pagod lang yan.

Pasado alas 5 na nang hapon nang sabihin ni Robin na ihaatid na daw niya ako pa huwi nun.

Ang sabi ko ay hindi na.

Kaya ko namang umuwi.

Magpahinga ka na lang para makapasok ka na kinabukasan.

Sabay ngiti.

Nagpatuloy na ako sa paglalakad.

Medyo inabot na ako ng dilim sa pagwi nun.

Sa hindi kalayuan,

sa tuwing lumilingon ako ay may nakikita kong asong itim

na sumusunod sa akin.

Hindi ko na lamang pinansin.

Pagkalikoko malapit sa tulay na dadaanan ko,

naroroon na ang asong itim sa unahan ko.

Medyo natakot na ako at napansin ko din kasi na

parang ako lamang ang tao na naglalakad noong mga panahon na iyon.

Binilisan ko na ang paglalakad ko.

Lakad takbo na ang ginagawa ko.

Nang makarating na ako sa amin ay nakita ko pa yung asong itim na

nakatingin talaga sa akin habang sinusundan ako nun.

Dali-dali akong pumasok sa loob ng bahay.

Nilako ang pintuan.

Andyan ka na pala.

Uy ka ni mama.

Magbihis ka na. Kahain na tayo.

Sasusunod huwag ka magpapagabi sa daan ah.

Delikado yung panahon ngayon.

May napapabalitang may inaswang daw sa kabilang barangay natin.

Kaya ikaw na bata ka,

mag-iingat ka.

Sumunod na araw,

nakita ko kaagad si Robin sa gate ng eskwelahan.

Hinahantay ako.

Tinanong ko siya kung kamusta na yung pakiramdam niya.

Okay na daw siya.

Tinanong niya ako kung nakauwi nga ba ako ng maayos kagabi.

Umoon naman ako pero,

ikinuwento ko sa kanya na merong asong itim na sumusunod sa akin nun.

Sabi pa naman ni mama

na may gumagalang aswang itim.

Aswang?

Bakit?

Natatakot ka ba sa mga aswang?

Wika ni Robin.

Hindi ko alam.

Hindi pa naman kasi ako nakakakita ng ganun eh.

Sabay tawa ko.

Paano kung sabihin ko sayong aswang ako?

Aswang yung pamilya ko?

Seryoso niyang sabi nun.

Magkita tayong mama yung gabi.

Mga alas nuebe sa plaza.

May pagtatapat ako sa'yo.

Lahat-lahat.

Wika ni Robin.

Nauna na siyang maglakad.

Ako naman ay nagtaka kung bakit niya nasabi yun.

Alas nuebe na ng gabi.

Nasa plaza.

Mga alas nuebe.

Mga alas nuebe.

Alas nuebe na ng gabi.

Nasa plaza na ako at hinihintay ko si Robin.

Nang bigla na lamang lumitaw ang asong itim na nakita ko noong isang gabi.

Lumapit siya sa akin at tumitignon.

Hindi naman gaanong pula ang mga mata niya.

Kumaga, pula na may halong dilawang kulay nun.

Aatras na sana ako.

Nang meron akong marinig na boses galing sa asong yon.

Ako to RC.

Huwag kang matakot.

Nagulat ako sa narinig ko.

Nang biglang tumayo ang aso sa dalawa nitong paa.

Nakita ko si Robin.

Takang taka ko kung paano yon.

Bigla siyang naganyong tao.

May halong gulat, takot at pamamangha ang naramdaman ko nang makita ko yon.

Ano RC?

Natatakot ka ba sa akin?

Wika niya.

Sinabi ko sa kanya na hindi ako natatakot.

Sabi ko astig nga eh.

Ewan ka ba sir Seth kung bakit wala akong nararamdamang takot noong mga panahon na yon.

Bigla niya akong niyakap.

Medyo madulas ang katawan niya habang nakayakap sa akin noon.

Halika, may pupuntahan tayo.

Wika niya.

Bigla niya akong binuhat at namangha ako.

Nang bigla siyang nagpataluntalon sa ibabaw ng mga puno.

Halos malula ako sa man nakikita ko.

Madilis na ako.

Halos malula ako sa man nakikita ko.

Madilim ang buong paligid pero hindi yon alintana ni Robin.

Tinalong ko siya kung saan kami pupunta.

Uuwi daw muna ako sa bahay namin.

Meron umano siyang ipapakuha noon.

Isasama niya umano ako sa fyastahan ng pamilya niya.

Nakarating kami sa bahay namin.

Ibinaba niya ako malapit sa bahay.

Kumuha ka ng isang piraso ng walis tingting.

Tapos ilagay mo sa loob ng damit mo para makaalis na tayo.

Sinunod ko naman siya noon.

Pero hindi sinabi ni Robin kung para saan yon.

Nakarating kami sa lugar na sinasabi niya.

Pumuwesto kami sa likod ng mga puno ng saging noon.

Huwag na huwag mong aalisin ang walis tingting sa katawan mo ah.

Para saan ba kasi ito?

Para hindi ka makita at maramdaman ang mga kalahi ko na isa kang tao.

Dano na lang ang takot ko nang may mga naglalakihang parang baboy na papalapit sa amin.

Bakit ngayon ka lang insan?

Huwi ka ng isang aswang na nasaan yung baboy.

Sabay palitan niyo sa katawan ng tao pero mabalahibo pa rin.

May inasikaso kasi ako eh.

Dano na para makakain ka na.

Marami-rami ang mga handa ngayong gabi.

Mamaya na lang.

Susunod na lang ako sa inyo.

Umalis ang dalawang nilalang sabay kurot ko sa kamay ni Robin noon.

Napansin naman niya kaagad ito.

Ano bang ginagawa natin dito?

Umalis na tayo.

O sige.

Agad naman niya akong binuhat at umalis sa lugar na iyon.

Sobra akong nagtataka kung ba't dinala at pinakita sa akin ni Robin

kung ano ang naggaganap na salos sa akin.

Ngayon alam mo na ang lahat sa akin.

Matatanggap mo pa rin ba ako R.C.?

Hindi ko alam pero...

parang wala namang nagbago at magbabago sa kung ano man yung turin ko dito kay Robin.

Umiti ako sa kanya.

Fast forward.

Merong school activity noon.

Mababalik na tayo.

Fast forward.

Merong school activity noon na naggaganap sa eskwelahan namin.

Papunta na ako sa classroom namin nang makita kong sinasaktan ni Arie ang isa sa mga kaklasikong lalaki.

Agad kong inawat si Arie noon.

Wag kang makialam dito, R.C.!

Loko yung kaklasi mo eh!

Galit na sigaw ni Arie noon.

Tinanong ko siya kung ano ang nangyari.

Binubuli ka niyan diba?

Ginaganti lang kita.

Sabi ni Arie.

O nga pala, Sir Seth.

Meron akong bullying kaklase.

Siya si Aljon.

Madalas niya akong i-bully kasi...

hindi ko alam na nakikita pala yun ni Arie.

Ba't di ka nagsasabi kay Robin ha, R.C.?

Malamang di lang ito yung kayang gawin ng kaibigan mo.

Wika ni Arie noon.

Nagulat ako sa sinabi ni Arie.

Alam kaya niya ang lihim ni Robin?

Maya maya ay dumating si Robin.

Agad kong hinila para tanungin si Robin noon.

Kung may alam ba si Arie sa pagkataon niya.

Matagal bago makasagot si Robin

at isang malalim na buntong hininga ang ginawa niya.

Oo.

Tinanong ko kung mapagkakatiwan niya.

Tinanong ko kung mapagkakatiwalaan ba si Arie noon.

Omoo naman ito gawa ng kaibigan niya o ano yun.

Tumawa pa.

Araw ng mga puso.

Tandang tanda ko yun at hindi ko makakalimutan.

Papasok na ako noon at malayo pa lamang ay nakita ko na si Arie.

Meron siyang dalang bulaklak at tsokolate.

Lalagpasan ko na dapat siya nang bigla niya akong tawagin sa mahinang boses na...

Arcie.

Para sa'yo.

Ba't mo ko binibigyan ito?

Ano ka ba hindi naman ako babae ah.

Pusong babae lang.

Sabay tawa ng mahina noon.

Espesyal ka.

Sagot nito.

Napatigil ako bigla.

Kinuha ko naman yung binibigyan niya pero...

Nung kukuhanin ko na,

nakita ko si Robin na nagmamadaling umalis noon.

Hinabol ko si Robin.

Nakita ko na dumeretsyo siya sa punong lagi naming pinagtatambayan.

Umiiyak ito Sir Seth.

Anong problema Robin?

Anong problema?

Anong problema Robin?

Ako dapat yung nasa lugar ni Arie.

Sagot niya.

Wala nang silbit yung bulaklak na ito.

Aktong itatapon niya na ito ng pigilan ko.

Ano ka ba,

mas maganda pa din yung mga galing sa'yo.

Dahil gusto kita.

Nakita kong nanlaki ang mga mata

at namula din ang pisingin ni Robin.

Nagkamaigihan kami ni Robin.

Niyaya niya ako sa kaarawan ng papa niya

sa susunoduman ng linggo.

Ipapakilalan niya umano ako sa pamilya niya.

Medyo may konting kaba at takot akong nararamdaman

ng mga oras na yun Sir Seth.

Oo na lamang ang naisagot ko sa kanya.

Araw na ng kaarawan.

Sobra akong nahihiya kahit na napaka konti lamang

ng bisita nila noon.

Bilang lamang sa mga daliri.

Halika, ipapakilala kita kayo na papa at mama.

Pati na rin sa kuya ko.

Nasa harap na namin ang mga magulang ni Robin

nang bigla akong nakaramdam ng kilabot.

Yung kuya kasi ni Robin ay napaka talim kong makatigil

at napaka talim kong makatigil.

Yung kuya kasi ni Robin ay napaka talim kong makatitig sa akin.

Samantalang yung mga magulang nila,

normal lang naman yung aura.

Nakangiti akong ipinakilala ni Robin sa mga magulang niya.

Tinanggap naman ako.

Kumain daw ako ng kumain.

Huwag umano akong mahiya.

Doon ako pinakain ni Robin sa kwarto niya.

Hindi daw kasi ako pwedeng makihalubilo.

Lalo natako lang ang normal doon.

Naiintindihan ko naman kagad ang sinasabi ni Robin.

Tinanong ko siya kung anong oras niya ako ihahatid noon.

Sabi niya, bago umano magdilim.

Kinausap na rin umano siya ng magulang niya na

ihatid ako bago pa magdilim noon.

Dahil magsisidatingan pa ang iba nilang kamag-anak.

Baka daw, alam niya na,

yung iba'y hindi kaaya-ayang kasama.

Medyo natakot ako pero saglit lang yun.

Kampante ako at alam ko na hindi ako papabayaan ni Robin.

Inaya si Robin ng kanyang ama at kuya na uminomuna sa baba noon.

Malapit ng magabi pero hindi siya umaakyat.

Naiwan ako sa kwarto.

Hindi ko namalayan na nakatulog na pala ako.

Nagising ako.

Naramdaman ko na lang na may humahawak sa mga kamay ko

at sinisinghot-singhot yun.

Pagdilat na mga mata ko,

ang kuya pala ito ni Robin.

Agad kong hinila ang kamay ko dahilan para magulat ang kuya niya.

Lumabas ito ng kwarto sabay sabing pasensya na.

Pasado alas 9 ng gabi,

dumarami na rin ang mga tao.

Nagiingay na sa labas.

Hinaanap ko na si Robin noon pero hindi ako makalabas.

Uwing-uwi na ako at takot na takot.

Mayamaya pa yung may narinig ako mula sa labas ng bintana

ng kwarto ni Robin na dalawang boses na naguusap.

Naamoy mo ba yun?

May sariwang karne dito sa loob.

Kinabahan ako.

Una kong nakita ay ang aparador ng kwarto.

Nagtagawa ko dun.

Kitang-kita ko ang isang mabalahibong kamay na pumasok sa bintana ng kwarto.

Naghintay ako ng ilang minuto bago lumabas

nang marinig ko na tinatawag ako ni Robin.

Agad akong lumabas noon.

Nagulat naman si Robin nang lumabas ako mula sa aparador niya.

Anong ginagawa mo dyan?

Wika niya.

Sinabi ko naman na nagtatago gawa nang

may narinig nga akong dalawang boses sa may bintana na naguusap.

Pati yung balahibo sa bintana.

At yung mga mga mga mga bintana.

Ikinuwento ko na rin sa kanya noon.

Halika, iuwi na kita.

Masyadong delikado kung magtatagal ka pa dito.

Wika ni Robin.

Saan ka ba kasi nagpunta?

Dapat kanina pa ako nakauwi, diba?

Pasensya na.

Tulog ng tulog ka kasi kanina kaya hindi na kita ginising.

Agad kaming bumaba ng kwarto at

nagpaalam na sa mga magulang ni Robin.

Nang pinigilan na kami ng kuya niya.

Ngayon mo pa talaga iuwi ang siyota mo?

Sigurado ka, Robin?

Alam mo ba kung anong oras na ha?

Andito na lahat ng mga kamag-anak natin.

Naaamoy na nila si Arcee kanina pa.

Ibalik mo yan sa kwarto mo.

At lawayan mo para hindi nila maamoy.

Uwi ka ng kuya ni Robin.

Bago pa ako may akyat ni Robin sa kwarto niya.

Pumasok sa sala ang tiyahin niya

na may kasamang dalawang lalaki man.

Agad akong sinunggaba ng tiyahin ni Robin

at aktong kakagatin na sana ako sabay sabing

siya ba ang panghimagas natin?

Huwag tiya.

Hindi siya pagkain.

Lalong hindi siya laman ng tiyan.

Uwi ka naman ni Robin nun.

Tiya, siya si Arcee.

Nag-iibigan kami.

Bakit?

Tanggap ka ba niya?

Alam ba niya yung tunay mong pagkatao, Robin?

Uwi ka ng tiya niya.

Ilabas mo na yan dun

nang makatay na.

Uwi ka naman ang isa sa mga pinsa ni Robin.

Tadaan mo ba?

Uwi ka ng tiya niya.

Ilabas mo na ang isa sa mga pinsa ni Robin.

Tadaan mo na kayo sa akin

bago niyo siya makuha.

Magkamatayan tayo dito.

Bukod kay Robin ay humarang din

ang kuya niya sa amin nun.

Hindi niyo pwedeng galawin yung taong yan.

Mahal siya ng anak ko.

May mga pagkain naman sa labas.

Uwi ka ng nanay ni Robin nun.

Huwag mong ipagmalaki yung mga handa mo.

Sa tingin mo ba?

Papayag kami na sa layo ng pinanggalingan namin.

Mga basurang pagkain lang ipapakain mo sa amin.

Uwi ka ng tiyahin niya.

Agad akong hinatak ng pinsan ni Robin pero

nahatak din naman ako pabalik nun.

Umalis na kayo anak.

Uwi ka ng tatay ni Robin.

Tawagin mo ng iba.

Sabihin mo na may espesyal na pagkain dito.

Sabi ng tiyahin niya.

Ano riyan?

Gusto niyo talagang ng gulo sa bahay ko?

Sambit naman ang ama ni Robin nun.

Eh kung kanina niyo pa ba pinakain sa amin yan

eh di sana walang gulo.

Habulin niyo sila.

Huwag kayo makuha.

Peter, sundan mo yung kaparid mo.

Huwag mo silang pabayaan.

Uwi ka naman ng tatay nila Robin nun.

Medyo malayo-layo na kami

nang hindi inaasa ang bisita

ang humarang sa amin ni Robin.

Limang itim na aso

at dalawang malalaking baboy na

itim na itim din nun.

Sabihin mo na may espesyal na pagkain dito.

Umalis na kayo anak.

Sabihin mo na may espesyal na pagkain dito.

Sumigaw si Robin na pabayaan na kaming makaalis nun.

Pero ayaw nilang pumayag.

Kapag ginawa kasi nila yun

sila naman ang malalagot sa kanilang ina.

Gulo bang gusto nyo

pagbibigyan ko kayo?

Baka nakakalimutan nyo

isa akong gabunan

buong pamilya ko.

Mababang uri lamang kayo ng aswang.

Gusto nyo ba talaga

mamatay ngayong gabi

para lang makakain

ng sariwang karne?

Biglang nagbago

ang anyo ni Robin.

Nagkaroon siya ng mga makakapal

na balahibo

at nagkaroon ng matutulis

na pangil at kuko.

Sumugod ang dalawang aso.

Agad namang napigilan ni Robin.

Sinakal lang ni Robin

sa magkabilang kamay

yung dalawang nilalang.

Agad niya itong binalian.

Sinabi niya sa mga natira

na kung gusto din nilang matulad sa dalawa

ay lumapit sila sa amin nun.

Hindi o mano

maaawa si Robin sa kanila.

Dagli-dagli naman

umalis ang dalawang nilalang na yon.

Meron pang nagwi ka na isa

bago makalayo na

babalik o mano sila

at pagbalik nila

sinisigurado nito

na makukuha nila ako

at makapaghihiganti din o mano sila.

Tandaan o mano ni Robin yon.

Tumakbong palayo ang mga nilalang

na iwan kami ni Robin

sa gitna ng palayan.

Iba ka talaga bunso.

Guwi ka ng kuya ni Robin

na bigla na lang sumulpot sa likuran namin.

Bali, hinatid ako ng magkapatid na ito.

Mabilis kaming nakarating sa bahay namin

at binaba niya ako agad sa tapat ng gate ng bahay.

Pasensya ka na

nagkaroon pa ng gulo.

Pasensya ka na rin

dahil sa akin nag-away-away pa kayo.

Niyapos ako ni Robin nun

kahit naroroon yung kuya niya.

Magkita na lang tayo bukas sa eskwelahan.

Sabi ko

hindi sumagot si Robin.

Tinanong ko siya kung anong problema.

Sinabi niya sa akin na

mahal na mahal niya umunaw ako.

Ayaw niyang masali ako sa gulo ng pamilya niya.

Malamang sa malamang bukas

baka hindi na siya makapasok pa ng paaralan.

Gawa ng

posibleng umalis sila ng pamilya nila doon

para magpalamig kumbaga.

Para hindi na rin o walang madamay sa gulo ng pamilya.

Siguro nangyari na yung ganitong gulo dati.

Kaya alam na ni Robin kung ano ang mangyayari ng kasunod.

Umiiyak na kami nun at nagmakaawa ko na

huwag kami maghiwalay.

Kumaga, dahil lamang sa gulo ng pamilya

magkakahiwalay pa kami diba?

Pero si Robin naman

ayaw niya umanong mapahamak ako

dahil sa kakaiba umano gumalaw o gumante

ang mga kamag-anak niya nayon.

Tinanong ko si Robin

kung hindi na ba kami magkikita pa?

Ayon sa kanya ay bigyan siya ng sapat na panahon.

Babalik siya

na sana ay wala pa umano akong karelasyon nun.

Palagi niya umano akong babantayan.

Isang maigpit na yakap na lang ang naibigay ko kay Robin.

Sabi ko ay maghihintay ako sa kanya.

Umiiyak pa rin ako nun.

Nauna nang umalis si Robin

samantalang yung kuya niya ay may iniabot na papel sa akin.

Mamaya ako na umano't tingnan pag nakalayo na sila.

Magdamag akong umiiyak hanggang sa eskwelaan.

Yung tipong bigla na lamang tutulo ang luha ko.

Sa batang edad ko ay

nagkaroon ako ng gano'ng klaseng kakaibang relasyon.

Naalala ko yung binigay na papel ng kuya ni Robin.

Pagkakita ko dun ay natuwa ako sa hindi mapaliwanag na dahilan.

Merong nakasulat na adres dun.

Parang calling card kasi yung Sir Seth.

Naisip ko nun

na kung hindi makakabalik si Robin sa ipinangako niya

at nasa tamang edad o kaya ko na ay akong mismo ang pupunta at hahanapin siya.

Hanggang dito na lamang muna Sir Seth.

Ipapadala ko din po ang larawan namin ni Robin.

I-blurr niyo na lang po yung mukha niya.

Pagkatapos po ng kwento ay papakita ko sa mga mga mga mga mga lalaki.

I-blurr niyo na lang po yung mukha niya.

Pagkatapos po ng kwento ay pwede din po makita ito ng iba nating masugid na nakikinig.

Maraming salamat po.