Video Transcript / Subtitles:( AI generated. About AI subtitles » )

* AI ("Artificial Intelligence") subtitles on Tagalog.com are generated using "Whisper" by OpenAI (the same company that created ChatGPT and DallE2). Results and accuracy may vary.
* The subtitles do include errors occasionally and should only be used as a tool to help with your listening practice.
* You can request this website to create a transcript for a video if one doesn't already exist by clicking the "Request AI Subtitles" button below a video. Transcribing usually takes 30-40% of the length of a video to complete if there are no other videos in the queue. For example, a 21 minute video will take 7-8 minutes to transcribe.
* Running a super fast cloud GPU server to do these transcriptions does cost money. If you have the desire and financial ability, consider becoming a patron to support these video transcriptions, and the other tools and apps built by Tagalog.com

Ito pala yung araw na akyat kami sa kabundukan para sa aming gaganaping outreach para sa mga katutubo naming mangyan.

Bago nga kami umalis, isama-sama muna kaming nanalangin para humiling ng patnubay at gabay at ganoon na din ang katagumpayan para sa gawain nito.

Alas 6 pangalaman yan ang umaga at inagahan talaga namin ng lakad para hindi na kami abutan ang matingkad na sikat ng araw sa parang.

Sumakay na nga din kami ng kariton dahil medyo malayo-layo din yung aming ahunin.

Pitong ilog nga din daw yung tatawirin namin bago pa kami makarating doon.

Napakatagal na panahon na rin yung huling akyat ko nga dito sa kabundukan namin. Siguro nga mga grade 6 pa lamang ako noon.

Madalas nga kami tuwing Sabadon ni Tatay noon umaahon sa bundok para manibaan ng saging tapos manguwangan ng mga puso.

Dati-dati nga kapag umaahon kami dito sa bundok ay simula sa amin doon sa Bayu Inn hanggang dito sa Portunay.

Nakasakay nga lamang kami ng kangga.

At dahil bata pa nga ako noon ay palagi na lamang ako umiiyak sa tuwing sinasamang nga ako ni Tatay din sa kabundukan at napakalayo nga.

Tapos maniniba lang kami ng saging tapos puro kagat pa nga ako ng mga limati.

Kaya naulit ko nga sa inyo noong nakaraang vlog ko, natuwang tuwa ka ako noong nabenta yung lupa namin dito sa bundok at kako hindi na nga kami maaahon para manibaan.

Pero ayun nga kaya pala binenta ni Tatay yung lupa namin dito sa kabundukan ay para nga matususan yung pag-aaral namin.

Minsan nga kapag umaahon pa kami dito sa bundok ay wala kaming dalang kariton tapos naglalakad lamang kami.

Tapos ang mahirap ang minsan baha.

Kaya maigi na nga rin lamang ngayon at maganda yung panahon at hindi bahain.

Pero meron nga rin kaming tinawiran na medyo malalim-lalim nga ang tubig at abot nga ang paa namin.

Tingnan nyo naman nga ito si Ati Kuning at gusto pa nga bumaba at kalawkawin nga yung tubig.

Ganda nga ng panahon ngayon na talaga namang napakatingkad din ang sikat ng araw.

Para nga kakong napakasarap na agad magloob-loob din sa ilog.

At ayun nga nakarating na nga rin kami dito sa may pinakang baba ng bundok at aahon pa nga kami diyan sa Sityo Bagong Silang ang pamayanan nga ng mga mange na pupuntahan namin.

Bago nga kako kami umaki at ay mag-picture taking na muna tayo at mamaya tayo pawis-pawis na at hagardo bersosa ng pag-iitsura.

Kanya-kanya nga kakong bit-bit ng mga relief goods sa Kawalit Kaldero.

Maigi na nga din lamang at sinalubong na nga rin kami nitong mga katutubo naming mangen para matulungan na nga rin kami pagbuhad pataas.

Nakakatuwa nga rin silang makasalubong, panayngiti at panaybati ng mga gandang umaga.

Aring nga si Ati Kuning ay talaga namang napasabak na agad sa pag-aho ng bundok.

Tingnan nyo naman at mangen na mangen nga yan nakatapak.

6.30 nga kami umalis kanina at bago mag alas 8 ay nakarating na nga din kami dito.

Hindi na nga ako kako sanay talaga mag-ahon at hiningal ako.

Pero kahit nga mapagod ay talaga namang mapapawi ang pagod mo kapag ganito kagandang tanawin ang matatanawan mo.

Sobrang ganda naman talaga nitong lugar na ito at nasa taas na nga ito ng bundok.

Eto na nga rin mismo yung isang pamayana ng mga mangyan na kung saan dito nga sila naninirahan.

Kasama nga rin pala namin pag-ahon dito, etong teacher ng mga mangyan.

Bali si Kuya Marlon nga pala yan at kaklasiko din siya nung college.

Sabi ko nga sa kanya e grabe ka ako yung hirap na dinaranas mo bago ka pa maka-ahon dito sa kamangyanan.

Buti na nga rin lang at meron ng paaralan dito na bibigyan na ng pagkakataon makapag-aral yung mga katutubong mangyan.

Pagkarating na pagkarating nga namin din eh ering ang mga tiyahin ko ay gumayak na nga ng pagagayat ng mga Samy at Ricardo para sa aming lulutuin.

Magaluto nga din pala kami ngayon ng minudo kaya eto pagkahugas nga ng karni imamarinate na nga nitong tiyuhin ko.

Sa pagmamarinate nga nitong minuduhin ay naglagay na nga sya dyan ng asin, ng toyo at saka nitong banana ketchup.

Naglagay na nga rin sya dyan ng pasas, ng paminta at saka ng magic sarap.

Syempre hindi mo wawala din yung bawang at sibuyas at pagkatapos nga hinalo-halo lamang nya hanggang sa maghalo-halo.

Mga isang orasin nga nga lamang itong imamarinate at ibababad para naman manood sa karni yung lasa.

At habang nagmamarinate pa nga nung pang minuduhin eto nga't magluluto na nga kami ng pansitin.

Nang makapag-gisa-gisa nga ng sibuyas at bawang ay nilagay na nga din yung beans, yung carrots at saka itong repolyo.

Naglagay na nga din dyan yung pampalasang sangkap at nung maluto-luto at masangkot sya nga yung gulay ay hinangon na muna.

Bigla naman nga bumusang malakas na ulan kaya ayan nilipat na nga yung niluluto din sa loob ng kubo.

Nang maprito-prito nga dyan yung squid ball at saka kikiam ay naglagay na nga din ng tubig at pagkatapos ay nilagay na nga din itong mga bihon.

Pansit lover talaga ako kaya kahit anong pang okasyon niya na gusto ko nga lagi ay may pansit.

At sa tuwing nagluluto nga ako ng pansit bihon ay gusto ko nga din yung may kasawag na kanton.

At arin na nga luto na ang pansit.

Mayamaya pa nga ay tumila na rin yung ulan parang dumaan nga lamang ay at ayan napakatingkad na nga ulit ng sikat ng araw.

May nakita nga din akong nangangalawit ng niyog kaya ayan sabi ko pahingi ako ng buko.

Nakakatuwa naman kako yung bata at napakabilis dumapla.

Sanay na sanay talaga naman kako isang kisap mata ko lamang ay nasa baba agad ay anong tuli naman kako ni utoy.

Nagpatalop na nga din ako ng mura din kay kuya at kako'y numakahigup ako ng sabaw at anong pagkauhaw na.

Nagpagawa na nga din ako na rin kutsarita para makayod ko nga yung laman ng buko.

Isang buong buko pa nga lamang yung nakakain ko ay talagang busog na busog na kagad ako.

Naintriga nga din ako din sa kumpula ng mga tao at akala ko kung ano na inapagkaguluhan din eh.

Meron din pala din akong basketball court.

Akala ko nga kung ano na tagahiyawan na yung pala si tatay sumakay na nga din sa kabayo.

Kumaripas na nga ang takbo nung hinapit ni tatay.

Yan nga palang tatay ko ay talagang mga nga bayo yan nung araw.

Sabi nga nung lola ko ay meron nga din daw silang alagang kabayo nung araw nung nakatira pa din daw sila dito sa Portuna.

Kaya marunong din talagang mga bayo yan si tatay dahil yan nga daw yung pinakang service nila kapag pupunta ng bayan nung una.

Abay hindi rin nga ako nagpahulit, sinubukan ko nga din sumakay din sa kabayo.

Abay kako, mahirap pala.

Gusto ko rin nga sanang ipasakay si atik yun yung kaso naman pagaak na nga yung iyak at takot na takot.

Nagulat nga din ako din sa tinuro ng tiyuhin ko at arin na daw pala yung karating na lupa namin.

Yang kabilang bundok na nga yan mismo yung pinupuntahan namin kapag naninibao nga kami ng saging.

Yan na nga lamang yung kaisa-isang lupa namin na natira dito sa kabundukan na namana pa nga nung nanay ko mula sa mga magulang niya.

Maya-maya pa nga itinawag na nga ako at mag-uumpisa na nga din daw kami magluto nitong minudo.

Siyempre una nagpainit muna ng mantika at naggisa na nga din kami dito ng sibuyas at saka bawang.

At saka naman nilagay itong tomato sauce.

At nung maggisa-gisa nga yung sibuyas at bawang ay nilagay na nga din itong marinated na karning baboy.

Tinakluban na nga rin muna itong planggan at wala nga kaming ibang pantak e para naman mabilis lumambot at mabilis din maluto.

At habang nakasalang pa nga yung pang-ulam na minudo e nagpalaro nga muna itong asawa ko para naman malibang-libang yung bawat isa.

Sambot-itlog nga itong kanyang unang palaro at talaga namang tuwang tuwa nga ang mga bata.

Hindi lang pala mga bata pati na rin nga ang mata-thunders.

Dini nga ako labis na natuwa talagang iba yung dedikasyon ng mga ari para lamang manalo.

Yung tipong nanonood ka nga lamang ay parang ako na nga yung napapagod sa kanilang inapagagawa.

Ganun pa man ituwang tuwari naman sila sa kanilang pinagagagawa.

Pagbalik ko nga din sa mga magluluto, aring natluto na yung kanilang sinaing na kanin.

Malambot na nga din itong karning baboy kaya naman nilagay na itong karots at saka patatas.

Nilagay na nga din pala itong mga sahog na hatdog.

Tinaklo ba na nga din muna uli para naman mabilis maluto yung mga gulay na nilagay.

Mga ilang minuto, ayan natluto na yung mga gulay kaya naman nilagay na nga itong rehnod.

Pagkatapos ay hinaluhalo lamang ulit.

Alam nyo mga mare kaya naisipan ko talagang lutuin itong menudo para naman maipatikim ito sa mga katutubo naming mangyan.

Marahil yung iba hindi pa talaga din nakakatikim nito kaya naman deserve nila ngayon makatikim ng masarap-sarap.

Kung hindi nyo nga maitatanong, yan talaga mga mangyan ay minsan ay nahiya silang makisalamuha sa mga Tagalog na katulad namin.

Minsan nga kapag pupunta sila ng mga kasalan o mga ponsyonan ay humihingi sila ng mga delikadong ulam.

Akala ko nga dati kung anong delikadong ulam yung ginagayo nila, yun palang ibig nilang sabihin ay yung mga delikadong ulam.

Tapos kalimitan naman ay yung mga binibigay lamang sa kanila ay yung mga dinugan.

Kaya eto talaga yung naisip ko na lutuin para sa kanila para maipatikim naman sa kanila yung matagal nilang inaasam na delikadong ulam.

At arin nga, luto na ang menudo.

At nang maluto nga yung ulam ay nagtulong-tulong na nga din kami na ilagay din sa kap yung mga kanin tapos pinakangibabaw yung ulam.

At arin na nga lahat at mahigit isang daang kapos din nga yung napagalaman na namin ng mga pagkain.

Thank you Lord sa blessings!

At dahil gayak na nga yung mga pagkain, ay tinawag na nga namin sila para pumila at para mambigyan din isa-isa.

Alam nyo, isa din talaga sa kaugalihan na may ipapagmalaki nga ng mga katutubo naming mangyen ay napaka masunuri nila at saka disiplinado.

At isa pa nga sa mga ugali na gustong-gusto ko sa kanila, hindi sila mareklamong tao at masaya na sila sa mga bagay na meron sila.

Katulad na nga lamang nito, mga pagkain na inaabot namin sa kanila, lapis na nga agad yung tua na nararamdaman nila dahil makakatikim na nga daw sila ng mga ganitong pagkain.

Marahil kalimitan nga yung mga pagkain lamang nila dito yung mga lamang bundo katulad ng mga saging, balinghoy at saka ng gabi.

Sabi nga din nila ay madalang din daw talaga sila makatikim ng kanin, kaya sabi ko nga sa sarili ko ay babalik at babalik pa rin talaga kami dito para maging blessing pa din talaga tayo sa mga katulad nilang katutubong mangyen.

At pagkatapos naman namin mapakain lahat ng mangyen ay di kami naman ang kumain, kain tayo mga mawe, thank you po lord sa lahat ng blessings.

At pagkayari naman namin kumain ay pinamahagi na nga namin sa kanila itong mga inihanda naming tulong para sa mga katutubong mangyen.

Totoo talagang napakasarap tumulong at maging blessing ka sa mga taong katulad nito.

Alam nyo isa din talaga sa natutunan ko sa buhay ay dapat daw palagi ring bukas yung palad mo sa pagbibigay.

Dahil sabi nga kung nakatiklok daw naman yung kamay mo, paano mo ulit sasaluhin yung blessing na ibibigay sa iyo ng Diyos?

Kaya dapat kung meron ka naman kakayanan magbibigay ay huwag natin yung ipagkait sa mga taong nangangailangan at mas nagagalak ang Diyos sa mga taong pusilak ang puso sa pagbibigay.

Kaya share our blessing para patuloy din tayong pagpalain ng lord ng siksik, liglig at tumaapaw sa ating mga buhay.

Anyway marams, salamat din kay Ma'am Maris Calaw sa naging kabahagi namin sa outreach na ito sa pagsama nila sa amin dito sa kabundukan.

At super thank you din talaga sa mga tiyahin at tiyuhin ko talaga naging kabahagi namin sa gawain na ito, hindi ko to makakaya kung wala kayo.

At maraming salamat din talaga sa 1.3 million followers namin dito sa Facebook na patuloy na sumusubaybay at sumusuporta sa aming pamilya kaya nagiging blessing din tayo sa ibang tao.

Syempre maraming salamat sa Lord sa pagtitiwala niya sa mga ganitong bagay sa aming buhay.

The design is very Corina Sanchez nga raw, sabi ng iba sa pasanilas kong are.

Naisipan ko talagang bigyan sila ng mga chinelas dahil kalimitan nga sa mga mangyian ay wala silang sanilas.

Hindi din nga sila sanay sa mga suot pang paa kaya kakoy nararapat din lang silang bigyan ng mga ganito panlabanman lamang sa tindi ng init ng panahon at sa batuhang dinadaanan nila kapag lumulusong ng kabundukan.

Kaya makikita din talaga sa mga ngitiin nila na sayang-saya sila sa mga ganitong bagay, nakakataba din lang talaga ng puso na magiging isa tayo sa dahilan ng mga ngitiin nila.

Thank you Lord sa matagumpay na gawain at pauwi na nga sana kami Dian ay nagabot pa nga itong mga kaibigan naming Mangyian ng Gulayeng Gabi.

Nakakatuwa din lang talaga na sa simpleng pamamaraan nila na ito ay marunong silang tumanaw ng utang na lob.

And yun lang for today's video. Maraming salamat po sa inyong panonood. God bless.

Thank you for watching!