Walang nanggagaling sa Wala - Kwentong Pambata Tagalog | Mga kwentong pambata | Filipino Fairy Tales Panoorin higit pang mga video ► Ang Mahiwagang Basket - https://youtu.be/SJkRVnhcFN0 ► Ang Mahiwagang Ginintuang Alimango - https://youtu.be/Yqb4Q0BTt2o ► Ang Kwento ng Bahaghari - https://youtu.be/0BiVQ8viEa0 ► Ang Matalinong Binibini - https://youtu.be/FWzOC-4mBHw ► Ang Kumikinang na Prinsesa - https://youtu.be/H4hfGs-KSwY ► King Grisly Beard - https://youtu.be/9w3vipN1n84 ►Si Maganda at Ang Mapeklat na Mukha - https://youtu.be/vfZfXdxLJps ► The Weightless Princess - https://youtu.be/jzvSPQ6CNyM ► Princess Rosette - https://youtu.be/PZXRjIWd8bM ► Ang Mananabas ng Kawayan - https://youtu.be/pI3WOi-P6js ► Ang halimaw na walang ngipin - https://youtu.be/ueaaigA8Jsg ► Ang mahiwagang puno ng mansanas - https://youtu.be/MU7pYwkB8rc ► Ang Lobo At Ang Tagak - https://youtu.be/AvXxEJeeJiA ► Ang Siyudad ng Atlantis Nahanap at Nawala - https://youtu.be/hbc-asoFhM0 ► Ang Mahiwagang Law

Video Transcript / Subtitles:( AI generated. About AI subtitles » )

* AI ("Artificial Intelligence") subtitles on Tagalog.com are generated using "Whisper" by OpenAI (the same company that created ChatGPT and DallE2). Results and accuracy may vary.
* The subtitles do include errors occasionally and should only be used as a tool to help with your listening practice.
* You can request this website to create a transcript for a video if one doesn't already exist by clicking the "Request AI Subtitles" button below a video. Transcribing usually takes 30-40% of the length of a video to complete if there are no other videos in the queue. For example, a 21 minute video will take 7-8 minutes to transcribe.
* Running a super fast cloud GPU server to do these transcriptions does cost money. If you have the desire and financial ability, consider becoming a patron to support these video transcriptions, and the other tools and apps built by Tagalog.com

Wala na nanggaling sa wala.

Matagal na panahon ang nakalipas.

Merong haring nangangalang

Vishnu Devrai.

May anak itong si Virendra.

Gusto ng haring siguraduhin ang mga tao

sa karian ay kontento at maligaya.

Ang maging maayos sila ang importante

sa kanya.

Upang malaman ang kanilang mga hinaing,

hindi lang ito nakadepende sa kanyang

mga talaga.

Ang mga talaga ay

magiging maligayang.

Hindi lang ito nakadepende sa kanyang

mga tagapagbalita. Ang hari,

kasama ang kanyang ministro, ay nagbalat

kayo at nagikot sa karian.

Ito ay nagbigay daan

sa kanya upang makahalubilo

ang lahat ng klase ng tao sa karian

at upang malaman ang kanilang

mga pinagdadaanan.

Isang araw

gustong malaman ng hari kung ano

ang kalagayan ng kanyang mamamayan.

Nagdesisyon siyang kumonsulta

sa kanyang ministro tungkol dito.

Matagal na rin mula

nang magikot ako sa kaharian

ang hindi nila nalalaman.

Gusto ko malaman kung

nasisiyahan at komportable ba

mga tao. Nababahala lang ako

kung may bumabagabag ba sa kanila

kung mayroon man.

Ano kaya at paano ang gagawin ko

upang maging maayos

ang mga bagay para sa kanila.

Mahal na hari,

ang inyong pag-uusisa ay makatwiran.

Talagang dapat kayong umalis

para maglibot.

Ngunit may mongkahay ako.

Sa tingin ko, kailangang samahan kayo

ng prinsipe Verandra.

Nasa tamang edad na siya,

kailangan niyang maging pamilyar

sa mga tungkulin ng hari natapat sa kanyang mga tao.

Maaari niyo siyang sanayin sa tungkulin ito

bilang susunod na hari.

Dapat alam niya ang responsibilidad

ng isang makatarungang hari.

Importante ang alamin niya

ang lahat ng kanyang mga ginagawa

bilang susunod na hari ng buong kaharian.

Oo, tama ka dyan.

Ngayon, ministro,

sa aking pag-alis,

ang prinsipe Verandra

ang sasama sa akin sa halip na ikaw.

Nang sumunod na araw,

tinalakay ng hari ang ideya sa kanyang anak

na si Verandra at nagsabing,

Mahal kong anak,

pinatawag kita upang pag-usapan

ang mahalagang bagay.

Nasa hustong gulang ka na

at kailangan mong malaman

sa isang tungkulin.

Lumalabas ako at nakikilabilo

sa mga tao

nang hindi nila alam.

Ang gawain ito ay upang matuklasan

ang tunay na kalagayan

ng ating mamamayan.

Oras na para iyong gawin itong muli.

Ngunit sa pagkakataong ito,

masigasing akong isama ka

sa halip na

ang ministro pa ang isama ko.

Isang magaling na ideya ito, ama.

Isang nakakaaliyaw na karanasan

ito para sa akin.

Ang makilala ang mga tao,

hindi bilang prinsipe,

ngunit bilang isang ordinaryong mamamayan.

Ang hari at ang kanyang anak

ay nagbiis magsasaka

at gumayak palayo sa bayan.

Narating din nila ang nayon na tinatawag na Rampur.

Taglamig ang panahon,

kaya naman nagsiga sila ng kahoy

malapit sa ibang taga-nayon.

Ang hari at prinsipe

ay nagtabi sa siga ng kahoy

kasama ang ibang taga-nayon.

Naruan sila ng mga taga-nayon

na maging maglalakbay,

kaya naman sinuklian nila ito ng maayos na pakikitungo.

Hindi nagtagal,

nakalimutan din sila ng mga taga-nayon

at sila sila nalang ang nag-usap.

Pinag-usapan nila ang tungkol sa hindi magandang

kinalabasan ng pananim na naging problema nila

sa tatlong taon.

Tingnan mo kaibigan, nakalimutan mo na ba

kung gano'ng kaganda ang ating ani

tatlong taon na ang nakalipas?

Tinatabi na ang sobra at binibenda

naman ang iba sa bayan.

Anong posible natin gawin kung pati tayo

wala nang makain?

Malaking problema yun para sa atin.

Ano sa tingin niyo ang

pwede nating gawin sa sitwasyon na to?

Ang hari ay nagpa siya na magpunta sa Rampur

upang matuklasan ang dahilan

kung ano ang nangyayari sa panustos sa bayan.

Isa sa miyembro ng grupo

ay ang binatiliyong lalaki

na siyang nakikipagpatuloy

sa usapan.

Nagpa siya itong magsalita

at ihayag sa palagay niyang makabubuti

sa adnya.

Kung ang hari ay kayang gampanan

ang tungkulin na pakainin

ang mga magsasaka at kanilang pamilya,

matututukan nila ang pagkakaroon

ng magandang ani.

Kaysa tutukan nilang pang araw-araw

na gastusin,

ang mga magsasaka ay matututukan

ng pagdaas ng panustos.

Binaliwala ito ng mga mga

taga-nayon,

ngunit manghangmanga ang hari

sa kanyang isinaad.

Habang sila ay nagpalipas ng gabi

sa kanilang tinuluyan,

tinanong ng hari ang kanyang anak.

Anak,

anong pananaw mo sa enereklamo

ng mga magsasaka? Gusto kong marinig

ang iyong palagay.

Ama, naniniwala ko na pag nakakuha

ng libre ang isang tao na wala siyang

pagsusumikap, sa halip na sila ay mag-udyok,

baka sila ay maging

kampanda na lamang.

Tila patuloy ang pag-iisip ni Haring

Vishnu Devray sa sinabi ng mga

taga-nayon at ng prinsipe.

Hindi siya makatulog kaiisip

kung anong pa siya ang kanyang gagawin.

Sumunod na araw,

bumalik sila sa bayan,

at pinatawag ng hari ang ministro.

Ministro, nalilito ako.

Ang pananaw kasi ng tao

ay tayo ang gagasto

sa pang-araw-araw nila,

kung ay matutuka nila ang pagpaganda

ng ani, eh kaysa sa

pagtutok para sa pangangailangan

sa araw-araw ng pamilya.

Ngunit ang prinsipe ay naniniwala na

pag ginawa yun, ang publiko ay

kakampante at hindi na magtatrabaho.

Ano ba sa palagay mo?

Mahal na hari, ako po ay sang-ayon

sa prinsipe. Pinakita sa atin

ng kasaysayan na pag pinapaulanan

natin ng libre ang tao, sila ay

nagiging kampante lamang.

Ngunit paano ko naman hindi magagawa

na makapagsimpatiya sa hirap

na dinaranas nila ngayon.

Nakapagpasyan ako. Sasagutin natin

ang kanilang pangailangan ng ilang araw

lamang. Doon natin malalaman

kung nauudyok sila nito

o kaya na may magiging kampante

na lamang.

Naisagawa ang pag-anunsyo para sa

kalaman ng lahat tungkol sa

Libreng Kusina sa Rampur.

Lahat ng pagkain

ay libre para sa mga taga-nayon.

Ngunit kapalit nito

ang pag-asa ko na mauudyok silang

magtrabaho sa kanilang mga ani

na walang pag-aalala.

Ang labis na ani ay ipapagdala

sa bayad at babayaran

sila ng patas at sapat

para sa kanilang pagsusumikap.

Matapos itong may

anunsyo, sinubukan ang ministro

na kumbinsihin ang hari.

Paumanhin, ngunit

sa aking palagay ay mas mainam na

bigyan ng maayos na gamit pang

matura ang mga taga-nayon.

Magagandang pangpataba ng ani at binhi

para sa magandang ani.

Mas mainam na maipakilala sa kanila

ang mga bago at iba pang paraan ng pagsasaka.

Ngunit buo na ang pasya

ng hari at hindi sumang-ayon sa

ministro. Ano ang ibig mong sabihin?

Kine-question mo ba

ang talino at ang aking pamamahala?

Tingin mo ba

ay hindi ko iniisip ang kapakanan

ng ating mga tao? Kaya ko magpasya

para sa kanila at naniniwala

ako na ito ang makakabuti para sa lahat.

At bilang utos

ng hari, nagbukas na

ang libreng kusina para sa mga tao

sa Rampur.

Mayroon silang masarap

at masustansya na pagkain

araw-araw. Pagkatapos

nilang mabusog, sila ay magsisimula

na ang magtrabaho.

Makalipas ang ilang araw, humingi ng

balita si Haring Vishnu Devray

sa pag-usad nito.

Ministro, tipunin mo

ang opisyal papuntang Rampur

para personal na makita

ang nangyayari sa mga ani. Paniguradong

nagsusumi ka pa mga taga-nayon

at paniguradong nagbunga na

ang mga ani nila.

Sigurado ako ron.

Ano? Sabihin mo sa akin.

Pag ang tao ay nakakuha ng

libreng pagkain, ito ay hindi nauudyok

at nawawalan ng ganang magtrabaho.

Tingnan mo ang paligid.

Mukha silang kampante at walang inaalala.

Wala silang pag-aalala sa mundo

kaya wala silang ginagawa

at hindi interesado sa pagtatanim.

Hindi mo ba nakikita?

Napagtanto ni Haring Vishnu Devray

na bigo siya sa kanyang plano.

Ipinag-utos nito

agad ang pagsara ng libreng kusina

at sinunod ang payo ng

ministro na bigyan ng mga bagong

kagamitan pang agrikultura,

pang pataba ng ani,

at ng magandang klaseng binhi.

Sa susunod na taon

ay inaasaan ang pagtaas ng

panustos ng pananim sa Rampur.

Mas marami na din

ang naibebenta ng mga taganayon

sa pamamagitan ng pagpapadala ng sobra

sa bayan.