WAG KANG LILINGON HORROR STORIES | True Ghost Stories | HILAKBOT TRUE GHOST STORIES 🔗 https://youtu.be/FxJjLWpv4Do 🔴 STORY SENDERS ► ARAF / UNIDENTIFIED / REA Story shared via sindakstories2008@gmail.com 🔴 STORY EDITOR ► MARIA CLARA OZAWA 🔴 NARRATOR ► RED Send your horror / scary stories to ► sindakstories2008@gmail.com 🔴 HTV CHANNEL MEMBERSHIP IS ON! Join this channel to get access to perks: https://www.youtube.com/channel/UCQfBQpmxUCOab0_zUNTi1Mg/join 🔴 LISTEN TO HILAKBOT 24/7: https://youtu.be/GdUUZtzP5DA 🔴 STREAM ON HTV HORROR PODCASTS: ✅ Hilakbot The Podcast ► https://spoti.fi/3kiD4i9 ✅ Pinoy Horror Radio (HTV-Sindak) ► https://spoti.fi/2WSaPbk 🔴 SUBCRIBE FOR MORE SCARY STORIES ✅ Tagalog Horror, Scary & Creepypasta Stories ► https://www.youtube.com/@HILAKBOTHorrorStories ✅ One-Shot Horror, Scary & Creepypasta Stories ► https://www.youtube.com/@SINDAKHorrorStories ▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬ 🔴 SUPPORT THIS HORROR STORIES CHANNEL

Video Transcript / Subtitles:( AI generated. About AI subtitles » )

* AI ("Artificial Intelligence") subtitles on Tagalog.com are generated using "Whisper" by OpenAI (the same company that created ChatGPT and DallE2). Results and accuracy may vary.
* The subtitles do include errors occasionally and should only be used as a tool to help with your listening practice.
* You can request this website to create a transcript for a video if one doesn't already exist by clicking the "Request AI Subtitles" button below a video. Transcribing usually takes 30-40% of the length of a video to complete if there are no other videos in the queue. For example, a 21 minute video will take 7-8 minutes to transcribe.
* Running a super fast cloud GPU server to do these transcriptions does cost money. If you have the desire and financial ability, consider becoming a patron to support these video transcriptions, and the other tools and apps built by Tagalog.com

ORAS NA NAMAN NA

Magandang araw po sa lahat.

Itago nyo na lang ako sa pangalang Araf at ako po ay 26 anos mula sa Lupon Davao Oriental.

Ang kwentong aking ibabahagi sa inyo sir Red at sa mga masugid ninyong tigapakinig ay mismong karanasan ko.

Nangyari po ang lahat ng ito nung ako ay nasa kolehyo pa lamang at nakitira sa bahay ng aking tita dahil mas malapit ito sa paaralan kung saan ako nag-aaral.

Mahigit isang buwan na rin po akong nakatira doon ng mag-isa.

Ang bahay po nila ay may makalumang disenyo at may dalawang palapag.

Sa ikalawang palapag ay may maliit na sala kung saan napapalibutan ang limang kwarto.

Dati pa man po, tampulan na ng mga kwentong kababalaghan at mga katatakotang karanasan ang bahay na iyon.

Isa na doon kasi ang tungkol sa isa kong tita na inatake at na-stroke at namatay sa mismong sala sa ikalawang palapag.

Ayon din sa ibang mga naunang tumira sa bahay, tuwing madaling araw ay may mga nadidinig daw silang mga mabibigat na yabag na parang pumapanikpanaog sa hagnan.

Meron din daw naminsang tunog na tila naninitsit sa mga kwarto sa taas kahit wala namang tao at wala po sa mga nabanggit ang aking mismong naranasan.

Isang gabi po noon nang gumagawa ako ng requirements ko, nang hindi ko na namalayan na mag-aalas 12 na pala ng hating gabi.

Doon nga'y napagdesisyonan ko na magliitit na muna at ipagpabukas na para makapagpahinga din ang utak ko.

Pumunta na ako sa unang kwarto sa ikalawang palapag kung saan ako natutulog.

Nang dumaan nga po ako sa malaking salamin na nakasabit doon sa tabi ng pinto ng kwarto, otomatiko pong nagsitayuan ang balahibo ko.

Hindi ko man po napansin ng gusto pero alam kong may ibang refleksyon doon sa salamin na nakatingin sa akin.

Hinayaan ko na lamang yung bagay na iyon at hindi ko na binalikan. Hanggang sa ilang buwan na nga din ako nakatira na mag-isa doon at nakasanayan ko na.

Pagkapasok ko naman sa kwarto at pahiga na ako, ay hindi ko naman na malaya na nakatulog na ako agad.

Sa kasagsaganang himbing ng aking pagpapahinga, naibaling ko ang aking katawan sa kabilang dako sapagkat nakatagilid ako kung matulog.

Pagkabaling ko at pagdilat ng kaunti ng aking mga mata, bigla-bigla sir Red ay tumibok ng mabilis ang aking puso.

Nanigas din ang buo kong katawan at niisang kalamnan ko ay hindi ko talaga maigalaw.

Hanggang sa namataan ko ang isang muka na sobrang itim pero taglay nito ang mapupulang mga matang na nilisik at nakatitig sa akin.

Biglang lumapit ang muka niya sa muka ko. Sobrang maggalapit na ang aming mga muka na tila na magkakadikit na talaga anumang oras.

Subalit ang aming mga paningin ay talagang nagtatama.

Bumalik ako sa una kong posisyon at dahil nga mas nangibabaw ang puyat at pagod ko, hindi ko rin po talaga ma-explain kung paanong sa gitna ng hilakbot kong iyon ay nakatulog ako.

Simula nga noon at sa tuwing nakakaranas ako ng nakakatakot ay hindi na ako yung tipong magpapanik dahil nasinnak.

Ibinahagi ko ang karanasang yun sa mga mayari ng bahay kabilang yung tita ko at tulad ng inaasahan ay nasindak sila sapagkat matatakotin si tita maging ang aking mga pinsan kahit na may mga edad na sila.

Ang sabi naman ng tito ko sa ibang side ng family ay maaaring hindi daw ispiritu iyon.

Maaaring demonyo daw yun at nagpapakita sa akin dahil maaaring napansin o naramdaman na mga ito na ako ay apo ng isang balyan o kung sa Tagalog isasalin, babaylan.

Para po sa ikaliliwanag ng ilang bahagi, ang tita na binabanggit ko po ay kapatid ng mama ko at wala po silang kaalam-alam sa kahit na anong supernatural beings.

Samantalang yung tito ko na nabanggit ko na kapatid ng tatay ko ay isa po kasing manggagamot habang ang lola ko po ay nanay ng tatay ko.

So sa makatawid, ang side po ni papa ay maraming kaalaman pagdating sa mga usaping paranormal at hindi pangkaraniwan.

Muli ako po si Araf, sa susunod po magbabahagi muli ako ng iba pang mga kwento at karanasan kong nakakatakot.

Sa ngayon, maghihilakbo 24x7 po muna ako habang nagri-review sa aking darating na board exam.

Taong 2012 nang manganak po ako si Red.

Minsan, ninalaw po ako ng aking mama at lola sa nererentahan naming bahay sa tayuman.

Siyempre dahil minsan o bihira lamang po kaming magkakwentuhan ng napakatagal, hindi nila namalayan na papagabi na pala.

Sa sobrang sarap din po ng aming kwentuhan ng sandaling iyon, ewan ko ba kung paanong naisegway ang usapan namin nila mama tungkol sa kumari niyang namatay.

Ang ngalan nito ay Carmen.

Sabi ni mama, months before mamatay si aling Carmen ay nakaaway pa daw niya ito.

Kaya alam niya na medyo galit pa daw ito sa kanya.

Hindi ko rin po mawari si Red kung anong nangyari o ano ang sumanib sa akin.

Para sabihin kong, buti nga sa kanya, etsismosa kasi siya diba?

Maaari nga rin kong mag-aaral sa akin,

Maaari nga rin kong mag-aaral sa akin, etsismosa kasi siya diba?

Maaring dala ng hugot at ng emosyon ko ng sandaling iyon na sabi ko talaga ang eksaktong words na iyon.

Nagulat si mama at hinampas pangako ni Lola dahil sa sagot ko.

Si Raulo daw ako.

Sins mas nangingibabaw kasi yung emosyon ko, sins bagong panganak nga din,

e dinedma ko na lang yung sinabi nila mama at ni Lola at nagpabebe pa nga ako.

Hanggang sa hindi ko po inaasahan, nung gabing natulog na ako, na panaginipan ko po si aling Carmen.

Sa malayuan pa nga ay alam kong galit na galit na ang muka niya.

Nang lumapit na nga siya sa akin, otomatiko ay sinambit niyang,

isasama daw niya ako sa hukay dahil natutuwa daw pala ako nang mamatay siya.

Dahil doon ay pilit niya akong hinawakan ng mahigpit sa aking braso

at iyak tuloy ako ng iyak at sisingsisi sa mga nasabi kanina.

Sa ibang banda, naramdaman ko rin yung pagkaawa sa kanya.

Halata kasi sa kanyang muka na kahit galit na galit siya ay parang ayaw pa talaga niyang mamatay.

Hindi pa talaga niya oras ng sandaling yun.

Doon nga'y humingi tuloy ako ng tawad at sabi ko'y pasensya na dahil nadala ako ng aking emosyon.

Kahit nasa loob pa po ako ng panaginip ko ng sandaling iyon ay ipinagdasal ko siya.

Nagdasal din ako para sa sarili ko na sana ay makaalis ako dito.

Makaalpas ng tuluyan sa panaginip kong ito.

Nang biglang lumuwag yung hawak niya sa akin, ay doon na ako nagising.

Paggising ko, butil-butil ang pawis ko, hinihingal at takot na takot ako.

Simula nga noon si Red, hindi na ako basta-bastang nagsasalita o nagbibitaw na mga salita.

Lalo sa mga tao na nasa paligid ko, mapapatay man o buhay.

Itago nyo na lang po ako sa pangalang Opay.

Ang kwentong ito ay base po sa naranasan ng kapatid ko

nang minsang maghatid daw po siya ng kanyang chicks na nakasama din namin noong gabing iyon.

Bale matagal na rin naman po itong nangyari pero tatak na tatak pa rin po sa akin ang kaganapang iyon.

2015 at usong-uso pa ang pag-i-stroll sa motor dahil mura din talaga yung gas noon.

Magha-alastres na iyon ang madaling araw nang mapag-desisyonan ng kapatid ko na siya na ang maghahatid noong babaeng nakasama namin.

Ang siste, sasakay sila sa motor at ihahatid lang naman niya yung babae doon sa tabing baryo namin.

Hindi naman akalain ang kapatid ko na ang dadaanan pala niya ay bukid.

Needless to say, maraming puno at matalahim.

Wala naman nangyari sa kanyang kakaiba noong inihatid na niya yung chicks.

Subalit noong pag-uwi na niya at mag-isa na nga siyang tatahak sa madilim na daan sa gitna ng bukirin,

bigla na lamang siyang kinilabutan.

Hanggang sa parang bumigat daw ang likurang bahagi ng kanyang motor at parang may sumakay sa likod niya.

Sigurado lahat naman po na mga nagmo-motor ay maiintindihan kung paanong bumaba yung shock ng motor dahil may bigat talaga sa likod.

Hanggang sa tinignan daw ng aking kapatid yung side mirror niya at doon na siya napamura dahil may lalaki daw na walang ulo ang nakaangkas sa kanyang likuran.

Napalingon pa daw po talaga siya sa likod para kumpirmahin kung tama ang naaninagan niya sa gawin ng side mirror

pero laking hilakbot daw niya sir Red nang hindi lang pala isa, hindi lang pala yung lalaking walang ulo ang sakay niya.

May kasama pa daw ito na bata.

Nakatagilid ang katawa ng batang iyon pero ang ulo ng bata ay nakatingin sa direksyon ng kapatid ko.

Nagkatinginan pa nga daw sila nung batang iyon at sa sobrang hilakbot nga daw doon na napatakbo ng 120 ang aking kapatid.

Buti na nga lang daw bago makalabas ng kanto yung kapatid ko ay naramdaman niyang nawala ang bigat sa likod.

Simula noon hindi na siya naghahatid ng mag-isa sa likod.

Simula noon hindi na siya naghahatid ng mag-isa sa likod.

Ako nga po pala si Rhea.

Ibabahagi ko po ang karanasan ko nung ako ay nasa unang taon pa lamang ng high school.

Ito po ay naganap sa isang eskwelahan sa Malabon.

Naging paborito po ako ng aming advisor and at the same time history teacher nung sandaling yun.

So kami po yung pumapasok ng panghapon kaya ang uwian po talaga namin ay nasa pagitan ng 5 to 7pm.

May isang beses po na sa halip na uuwi na sana kami ay pinatawag ako ni ma'am, ang aming advisor at history teacher.

Sabi niya, gumuha o magsama daw ako ng iba ko pang mga kaibigan o classmate dahil pupunta daw kami sa museum para magbalot ng mga lumang libro doon.

May mga nagvolunteer na mga kaibigan ko.

So nung natapos nga ang aming klase, dumiretso na kaming anim sa museum.

Doon pa lang si Red, pagpasok pa lang, nakaramdam ako ng kakaiba.

Yung vibe kasi si Red ay parang napunta ka sa isang timeline o dimensyon na hindi mo alam.

Ang pintuan ng museum kasi ay lumang-luma na.

Meron man itong gate na bakal na siyang nakabukas pa labas pero nananaig talaga yung pagkaluma nung pintong kahoy na nakabukas naman pa loob.

Sa tapat ng main door na iyon ay ang pinto ng silid na kung saan namin babalutin yung mga libro.

Si Eric ang nakatoka para maggupit ng mga scotch tape.

Si Crystal naman para sa plastic cover.

Si Michael at ang isa pa ay para sa pag-iipon ng mga wala ng pabalat na libro at pag-ihiwalay ng maayos sa hindi.

Ako at ang isa ko pang kasama ay nakatoka sa paggokover.

Napansin ko ang wall clock at 6.20 na iyon ng gabi.

Nagpalita na lang kami ng pwesto at gawain din para nang sa ganun ay mas mapabilis namin ng proseso.

So ako na po yung nakapwesto sa bandang bintana nakatabi ng entrance ng pinto ng silid na nakatapat sa main door ng museum.

Habang ako nga'y gumugupit ng scotch tape.

Nakikwentuhan yung mga kasama ko.

Nagtatawanan, nagkukulitan.

Pero ako, iba ang nasa isip ko.

Namagnet ang aking paningin kung kaya napalingon ako sa main door.

Doon nga talaga sir Red, may nakita akong parang figura pero usok o transparent siya.

Sa pakiwari ko nga kung pagbabasahan yung bulto ng katawan, babae.

Hanggang sa unti-unti ay nakikita ko na ang kanyang imahe at nakauniforme ito.

Maigsi lang ang buhok niya at wala siyang muka.

Ang gurong iyon ay nakaharap sa amin na parabang hinihintay lang kaming umalis.

Bigla po talaga nanlamig ang aking mga kamay hanggang sa ang buong katawan ko na.

Gusto kong manatili sa aming ginagawa upang matapos at hindi rin mabigo ang aming teacher sa pag-utos sa amin noon.

At dumating na rin ako sa punto na sasambitin ko na sana sa kanila kung ano ang nakikita ko.

Hanggang sa naglaban pa nga sa isipan ko kung huwag na lang dahil sigurado magtatakbuhan dahil naisip ko.

Dahil sa takot ang mga kaklasiko.

Pero nung akmang nakita kong papalapit na ang naturang figura, doon ako hindi nakatiis.

Dire diretsyo sinabi kong, may multo sa gate!

At bigla na lamang pong nataranta ang lahat na mga kasama ko

at dali dali na silang nagsikuhaan ng kanika nilang mga gamit at nagunahan na tumakbo papalabas.

Ako man ay wala na rin pong pakialam kahit na malagpasan o tumagos ang katawan ng babaeng teacher na iyon sa amin.

Takot na takot ang aking mga kasama kaya kinabukasan nang sana'y pagpapatuloy ng aming pagkokover sa libro ay ayaw na nila kong samahan.

Nagtaka ang aming guro dahil pagpasok niya rin sa museum ay kalat-kalat ang mga libro at hindi pa talaga tapos makoveran.

Ikwinento ko rin tuloy kay ma'am na meron akong nakitang nakauniformeng pang guro sa gate ng museum at wala itong mukha.

Gulat naman si ma'am at napasign of the cross siya.

Sabi niya, pareho kayo na naikwento noong last year, yung isang estudyante ko rin noon.

Ganyan na ganyan yung itsura, yung posisyon at maging yung araw na kung kailan niya ito nakita.

Kinilabutan ako sa mga sinabi ni ma'am.

Dagdag pa niya, death anniversary din daw kasi nung teacher na iyon yung araw na yun.

Namatay daw yung guru na iyon dahil sa heart attack at hindi matahimik ang kaluluwa niya dahil paborito niya talagang puntahan ng museum.

Naiiwan pa rin daw hanggang sa kasalukuyan ang kaluluwa ng teacher na iyon sa museum at taon-taon kahit magpalit nga daw po ng mga estudyante ay patuloy pa rin ito sa pagpaparamdam.

Sobrang nagulat ako dahil akala ko ay guni-guni o kathang isip ko lamang ang lahat, pero totoo pala.

Akala ko nga rin po noon ay sadyang mapaglaro ang isipan ko lalo nung elementary pa lamang ako, kaya nakakakita at nakakaramdam ako ng kakaiba.

Hanggang sa narealize ko, nabukas pala talaga ang third eye ko.

If you enjoyed this scary story, please hit LIKE, leave a comment and share it with your friends.

And if you want to see more scary stories, subscribe to our channel for more videos.

Until next time, bye!

Subscribe to our channel for more Tagalog horror stories, series and news segments.

At sa susunod na kwentuhan, maraming salamat mga Solid HDV Positive!

Mga Solid HDV Positive, ako po si Red at inaanyayahan ko po kayo na supportahan ng ating Bunsong Channel ang Pulang Likido Animated Horror Stories.

Subscribe na or else!

Ngayong taon, tuloy-tuloy ang ating kwentuhan at only takotan dito sa Hilakbot Pinoy Horror Stories Radio.

Your first 24x7 non-stop Tagalog horror stories sa YouTube!