BASTA ASWANG | True Stories JOIN Xethennial Membership: https://www.youtube.com/channel/UCZ6nWtA2u9KS3EreDzMrYew/join - Unique Badge and Emoji sa live chat at comment section - Shout-out sa new members/renewed members sa simula ng video Email: mkn.thelmo@gmail.com mga kwento ni Thelmo channel: https://www.youtube.com/c/mgakwentoNiThelmo Xeth Tagalog Horror Animation: https://www.youtube.com/c/XETHTagalogHorrorIllustration Sir Xeth channel: https://www.youtube.com/c/ThelmoFiles Facebook Account: https://web.facebook.com/xeth.helmo.3 Facebook Page: 1. https://www.facebook.com/Mga-kwento-ni-Thelmo-328269211396623/ 2. https://www.facebook.com/ProyektoHelmo Instagram: https://www.instagram.com/xeth_helmo/ #PinoyHorrorStories #TagalogHorrorStories #MgaKwentoNiThelmo

Video Transcript / Subtitles:( AI generated. About AI subtitles » )

* AI ("Artificial Intelligence") subtitles on Tagalog.com are generated using "Whisper" by OpenAI (the same company that created ChatGPT and DallE2). Results and accuracy may vary.
* The subtitles do include errors occasionally and should only be used as a tool to help with your listening practice.
* You can request this website to create a transcript for a video if one doesn't already exist by clicking the "Request AI Subtitles" button below a video. Transcribing usually takes 30-40% of the length of a video to complete if there are no other videos in the queue. For example, a 21 minute video will take 7-8 minutes to transcribe.
* Running a super fast cloud GPU server to do these transcriptions does cost money. If you have the desire and financial ability, consider becoming a patron to support these video transcriptions, and the other tools and apps built by Tagalog.com

MGA KUWENTO NI THERROR

Hello po Sir Seth.

Ako po si Gene ng Iloilo,

panganay sa tatlong magkakapatid.

Ang kwentong ibabahagi ko sa inyo

ay karnasan ng mama ko na si Beng

at ng kanyang ama

na lolo ko na tawagin na rin natin sa pangalang Junior.

Maliit pa lamang kami,

laging nagkikwento si mama at papa sa amin

ng mga kababalagan

na naranasan ang kanilang mga magulang

noong mga bata pa sila.

Kumbaga,

parang bonding time namin tuwing gabing magpamilya yun.

Lalong-lalong akong brownout.

Hindi ko naman pipiliting maniwala ang mga tagapakinig mo.

Hello pala sa inyo.

Pero ang kwentong ito ay isa sa mga masasabi kong

nakakamangha at nakakakilabot din.

Nangyari ito sa Gimaras

kung saan lumaki ang mama ko at ang buong pamilya niya.

Ikikwento ko po ito sa point of view

ng mama Bengko.

Nasa grade 3 pa lamang ako noong mga panahon nangyari ito.

Siguro ay nasa Siam o sampung taong gulang.

Taong 1978.

Isang tanghali nun.

Masaya kaming naglalakad ng aking mga magulang.

Garing kami sa eskwelahan dahil nagkaroon na kami ng PT

Sinanay Lina at Tatay Niyorko ang umaten doon.

Higit sa isang oras at kalahate na paglalakad ang distansya

ng aking paralan sa bahay.

Sa panahon namin, Sir Seth,

naglalakad lamang talaga kami.

Normal na gawain yan.

Napapaligiran pa ng mga malalaking kahoy.

Mahabang baging at mataas na punta.

Ang dinadaanan namin.

Marami ding iba't ibang hayob.

Habang naglalakad na nga kami ay patalun-talun ako sa daan na no.

Takbo ng honti tapos balik naman sa mga magulang ko na

kaswan lamang na naguusap habang naglalakad.

Mabagal lamang ang paglalakad nila.

Habang ako naman ay naghahanap ng kahoy na may bagay.

Hindi ko na malayan, Sir Seth, na medyo malayo na pala ako sa mga magulang ko.

Pero yung tipong natatanaw ko naman sila.

Narinig ko pa nga ang aking ama na nagsalita sa malayo na,

Beng, wag kang masyadong malayo sa amin, ha.

Wag kang lalayo sa amin ng nanay mo.

Mabagal lang ang paglalakad nila.

Habang ako naman ay naghahanap ng kahoy na may bunga na pwedeng kainin.

Tumango lamang ako at patuloy sa paglalakad.

Sa parte ng daanan kung saan palikuna sa kanan,

meron akong nakitang malaking bayabas.

Napakasaya ko nun, Sir Seth,

kasi nga may nahanap na rin akong pwedeng pitasin at kainin.

Ang kahoy ng bayabas na ito ay may ilang hakubang papagkatapos kung lumiko.

Kaya tuloy lamang ako sa paglalakad nun.

Sobrang excited ko ng mga oras na iyon pero,

habang naglalakad ako,

namalayan kong hindi ko natanaw ang aking mga magulang dahil nga palikuna ang daan na iyon.

Hindi ko naman masyadong inisip yun.

Gawa ng, alam ko namang ilang segundo lang ay liliko naman din silang dalawa.

Nang malapit na ako sa kahoy ng bayabas na aakyatin ko sana,

meron akong napansin.

Sa bandang likod ng kahoy ay may taong nakatalungko,

tapos para itong umaangil.

Hindi niya ako napansin gawa ng nakatalikod ito sa akin,

habang ako ay siguro mga isang metro ang layo sa kanya.

Habang nakatalungko ang lalaking iyon,

kitang kita ko kung paano nito hinuhukay ang lupang matigas na nasa harap niya,

gamit lamang ang kanyang dalawang kamay.

Wala itong damit, nakapantalon na kulay brown,

at sa gilid niya ay may nakasabit na itak o kung tawagin sa amin ay binangon.

Sa tansya ko ay medyo may edad na ito,

kasi may mga konting puting buhok ang ulo niya.

Hindi ako nakagalaw sa sobrang pagkabigla sa mga nasaksiyan ko,

para akong naging bato habang pinagmamas na siyang naghuhukay sa lupang iyon.

Napatingin din ako sa lupa,

tapos nangyari na ako sa lupa,

gusto ko rin matuklasan kung ano nga ba ang hinuhukay niya doon.

Akala ko kasi baka may itatanim lang pero,

ang nakapagtataka, wala naman itong hinuhukay.

Isipin mo Sir Seth,

summer na summer ito,

napakasabit na ito,

napakasabit na ito,

napakasabit na ito,

Isipin mo Sir Seth,

summer na summer ito,

napakainit ng panahon,

tirikang araw at sigurado ako na ang lupa ay napakatigas.

Pero sa kabila ng katigasan ng lupa,

ay halos isang pulgada na ang lalim ng nahuhukay niya,

ang ibig sabihin ay kanina pa siya doon sa lugar na iyon.

Tuloy-tuloy lamang siya sa ginagawa niya habang umaangil ito,

umatras ako ng dahan-dahan,

dahil baka maramdaman niyang nasa likod niya lang ako

at ano pa ang magawa niya sa akin noon.

Umatras ako ng paunti-unti,

at ginagawa ako ito sa pinakatahimik na paraan,

na para sana tumakbo sa aking inay at itay na alam kong nakasunod lamang din.

Pero walang ano-ano,

pigla na lamang itong lumingon,

mas lalo akong nabigla,

dahil sa nanlilisik nitong mga mapupulang mata,

nakanganga ito habang tumutulo ang laway niya,

nakagayang kagaya sa ibang kwento mo,

makapal at malapot na laway na para bang hindi maputol-putol noon.

Nakatingin ito sa akin,

umaangil,

parang akmang susugurin ako.

Doon ay bigla akong nakarinig ng boses ng aking tatay.

Hayop ka!

Kalagit na ang araw nagpakita ka na ha?

Kilala kita noon!

Kilala ko ang pamilya mo at ano kayo!

Huwag mo huwag mong papakailaman yung anak ko ha,

o niisa sa mga pamilya ko at magkakamatayan tayo.

Galit na tono pero,

mahinang salita ng tatay ko.

Hinila ako ng aking ama sa gitna nila ng aking nanay na

tahimik lamang din na nakatingin sa matandang lalaking naglalaway na iyon.

Nabigla din ang lalaki ng makita ang aking ama.

Pinunasan ito ang kanyang bibig at sumagot ng,

Oh, wala nyor,

kukuha lang naman sana ako ng kahoy pang gatong.

Sabay-bunot ng itak nito sa tagalabas.

Pagiliran niya at,

kunwari ay pinaghahagpas ang pinakamalapit na kahoy sa gilid niya

na tinatawag na magaspang sa amin.

Napakunot ng noo si tatay noon.

Nugay anong?

Hilaw pa na ang kahoy nga na, ipanggatong muna.

Nakong sa Tagalog.

Huwag kami manong,

masyado pang hilaw ang kahoy,

gagawin mo ng panggatong yan?

Hindi ito nakasagot sa tatay ko.

Para itong tulala habang tinititigan kaming tatlo.

Mauna na kayo, Day.

Day ang tawag ng aking tatay sa nanay ko.

Sige na, Day, mauna na kayo.

Susunod ako.

Dali-dali na kami ni nanay na naglaka noon.

May narinig pa kung may sinabi si tatay sa matandang lalaki pero,

hindi ko na ito masyadong narinig pa.

Mayamaya pa,

lumingon ako at nakasunod na rin ang aking ama.

Pero ang lalaki ay naroon-roon pa rin sa pwesto niya.

Sa paglalakad naming tatlo,

bigla pa ang salita ng aking ama na,

huwag na huwag lang siyang gumawa ng hindi maganda sa pamilya natin.

Hindi talaga ako natatakot sa kanya.

Nakarating kami ng bahay nang wala namang nangyari.

Ang tatay ko ng mga panahon na ito ay nasa 30 pa lamang.

Makisig ang aking ama.

Medyo may kaputihan at may pagkamatapang din kumaga.

Nakagis na namin na wala itong takot sa mga paranormal,

aswang o kung ano-ano pang mga kababalagan.

Kaya yung mga ganong klaseng insidente,

ordinaryo na lamang sa kanya.

Hindi ko alam kung may anting-anting rin ba ito.

Basta ang alam ko ay maalam siya sa mga bagay na

hindi alam ng mga ordinaryong tao.

Lumipas ang ilang araw na wala namang nangyari na hindi maganda.

Normal na gawain ang ginagawa namin sa bahay,

buong pamilya.

Pagkasapit ng ikatlong araw matapos mangyari yun,

naglalaro kaming anim na magkakapatid sa harap ng bahay,

siguro mag-alas sa isna.

Padilim na rin noong mga oras na yun.

Si tatay, nakaupo lamang sa agdan ng bahay namin

habang nalinigarilyo lamang ng lumboy o duhat sa Tagalog.

Sa amin kasi dati,

dahon ng duhat ang ginagawang sigarilyo ng mga tao nun.

Habang naglalabas ng isna,

habang naglalaro kami ng habulan sa gilid ng bahay,

bigla namin narinig si tatay na nagsalita ng,

Day, papasukin mo yung mga bata sa loob ng bahay.

Paupuin mo sa gitna ng bahay natin.

Dali!

Biglang lumabas sinanay sa kusina na nagluluto at sabay-sabi din na,

Hakit kayong lahat.

Umupo sa gitna.

Kaya naman dali-dali kaming anim, Sir Seth, na umakit sa bahay at umupunod.

Nagtataka kong bakit ganun na lamang ang sinabi ng tatay ng mga oras na yun.

Nakita ko na kinuha ni tatay ang kanyang dalawang itak,

sabay-sabit sa magkabilang tagiliran niya.

Huwag kayong lalabas lahat dyan ah,

at huwag na huwag niyong bubuksan ang pinto hanggat hindi ako kumakatok.

Pagkatapos niyang sabihin yun,

bigla nitong tinalon ang pitong hakbang na hagdanan ng aming bahay.

Dali-dali naman itong sinirado ng nanay ko.

Habang nakaupo kaming lahat, Sir Seth, ay

minamatsyagan namin lahat ang ingay sa labas ng bahay namin nun.

Halong pagtataka,

kaba,

ang nararamdaman namin gawa ng

wala kaming ka-idea kung ano nga ba ang nangyayari sa labas.

Masyadong tahimik.

Wala kaming naririnig.

Yung bahay namin, Sir Seth, ay nasa open field.

Kaya kung may ingay, kahit na malayo ay dapat maririnig namin yun.

Pero nung gabing yun,

wala.

Sa bandang likod lamang ng bahay namin, maraming kahoy tapos.

May matarik na bundok pero,

kaharap noon ang kapatagan na.

Naghintay kami sa pagbabalik ni tatay.

Lumipas ang mahigit isang oras.

At naririnig namin itong nagsalita na,

-"Dai, buksan ang portahan. Ako ni."

-"Dai, buksan mo na yung pinto. Ako to."

Dali-dali naman itong binuksan ni nanay ko.

Tinitigan ko si tatay noon.

Pagkatapos pumasok sa bahay ay,

umupo lamang ito dala-dala pa din ang dalawang itak niya.

Nakasabit pa rin sa gilid niya yun.

Habang tinitingnan ko ito ay,

parang walang nangyari.

Kaya nagtaka ako noon,

kasi walang sinabi o kinwento si tatay kung ano ang nangyari sa labas noon.

Ilang araw ang nakalipas,

wala pa rin kaming naririnig mula sa aming ama kung ano ba talaga ang nangyari ng gabing yun.

Hindi ako mapakali.

Hanggang sa isang araw ay tinanong ko ang aking nanay.

-"Nay, ano bang ginawa ni tatay noong nakarang gabi? Bakit niya kami pinapasok sa bahay?"

-"Syempre, Sir Seth. Bata. Gawa ng kurisina, diba?"

At doon na nagkwento ang aking ina.

Pagdating ng aking ama galing trabaho,

gawain niya talagang umupusag dan para manigarilyo ng dahon ng duwat.

May kinagawian na siya na hindi nagpapasakop ng ilaw.

Alam yan ang mga medyo maidad sa atin.

Yung hindi sila muna papasok ng bahay unless nakasindi ng ilaw o anumang ilaw na ginagamit nila.

Kasi pag ginagawa mo o ano yan,

may posibilidad o ano na makikita mo ang mga hindi nakikita ng ordinaryong mata,

lalong-lalo na sa gabi.

Kaya nga, Sir Seth,

habang pinapanood kami ng tatay na naglalaro sa bandang kaliwa niya,

ay may nasipat itong dumaan sa gilid ng bahay,

sa bandang kanan niya naman.

Kitang-kita niya o ano na kalahati lamang ang katawan nito.

Buhaghag ang buhok na halos natago na ang muka.

Lumilipad ng mabilis papunta sa kabilang direksyon,

kung saan kami naglalaro.

Yun ding oras na iyon pagkatapos kaming sabihan na pumasok ng bahay at huwag nang lubabas,

ay hinabul o ano ito ng tatay, daladala ang kanyang dalawang itak.

Inabot si tatay sa mga kakahuyan.

Ang ginagawa ng nilalang na ito, Sir Seth, ay habang hinahabol ito ng aking ama,

dadapoumano ito sa matataas na puno,

tapos ay aangilan si tatay.

Kaya naman itong tatay ko hawak-hawak ang itak niya,

ay sinisigawan ng nilalang na ito na,

bumaba ka dyan kung matapang ka,

ayop ka, hindi kita abot dyan,

bumaba ka dyan demonyo ka.

Tapos, lilipad na naman umano ito,

hahabulin na naman ang aking ama,

hanggang dumapo ulit sa isang kahoy na malapit naman sa ilog.

Nung mga oras na iyon ay hindi na umano umalis ang nilalang,

patuloy itong umaangil,

bumaba ka, demonyo ka talaga,

pupuntahan mo pa ako sa pamamahay ko ah,

di ko kayang akyatin yung pwesto mo kaya bumaba ka,

halika dito nang malaman mong hayop ka.

Mura nang mura umano si tatay nun,

habang sinasabihan niyang nilalang na bumaba at harapin siya,

pero hindi umano ito bumaba sa pwesto niya.

Hindi din umalis si tatay kung saan nakadapobanda ang aswang.

Hindi nagtagal ay lumipad ng nilalang sa kabilang ilog palayo kay tatay.

Tanaw pa umano ng ama ko ang kalahating katawan niya sa kalangitan

habang lumilipad ito papalayo.

Binantayan pa ito ng aking ama,

baka sakaling bumalik nun.

At sa kabutihang palad ay hindi na nga ito bumalik.

Pinagalitan pa nga daw siya ni nanay kasi

bakit daw niyang hinabol eh, pwede namang pabayaan na lang.

Dai, teritoryo ko yung pinasok niya,

may mga bata,

hindi pwede yun, magkakamatayan kami.

Yun ang sagot ng aking ama.

Ilang araw ang nakalipas, Sir Seth,

bagong dating na naman si tatay galing trabaho.

Siyempre, nasa agda na naman ito nakapuesto,

hawak ang sigarilyong duwat.

Tumabi ako sa kanya at tinanong ko na,

tay, ano ba talaga yung itsura nang nakita mo tay?

Hinawakan niyang ulo ko,

hindi naman siya nakalipas.

Tumabi ako sa kanya at tinanong ko na,

talaga yung itsura nang nakita mo tay?

Hinawakan niyang ulo ko,

umiti at sabay sabi na,

ah basta,

kalahati,

sabay tawa.

Isa ito sa mga karanasan ko na hinding hindi ko makakalimutan

kasama ang aking matapang na tatay.

So tingin ko ay konektado din ito sa matandang lalaki na

kung naisip pa na ibang rason na mga panahon na yun.

Pumanaw na po ang aking tatay nyor.

Marami pa pong karanasan ng tatay ko na gusto kong ibahagi sa inyo.

Pero,

sa susunod na lamang pag may oras ng anak ko sa pagtatayp.

Maraming maraming salamat sa pagbabasa Sir Seth.

God bless sa ating lahat.

Isang mapagpalang araw sa inyo Sir Seth.

Ito si John.

Ang kwentong ibabahagi ko sa inyo

ay hango sa totoong pangyayari

sa matalik kong kaibigan.

Nangyari ito taong 2006

at nangyayari ito sa totoong pangyayari

sa totoong pangyayari

sa matalik kong kaibigan.

Nangyari ito taong 2006.

Ang mga pangalan po ng kaibigan ko ay tawagin na lamang nating

Jax,

Miko,

Andre,

at ako.

Summer noon.

Sobrang init.

Napagbasaan namin na maligo sa isang fall sa summer na kilala.

At hindi ko napapangalan ng falls na ito.

Marami pong naliligo dito kahit hindi summer.

Sobali ayun.

Napagbasaan namin magkakaibigan na pumunta para maligo.

At bago kami naglakada'y bumili muna kami ng baon naming tinapay,

pansit kanton,

chichiria,

at syempre,

tandwai dark na uso pa noon.

Walang yelo noon gawa ng malayo pa yung falls na pupuntahan namin.

At dadaan kami sa mga walang kabayan.

Medyo liblib ang dadaanan.

Siguro aabuti ng kalahating oras na lakad.

Kaya pag may dinala kaming yelo ay siguradong pagdating namin doon,

tunaw na ito.

Simula ng paglalakad namin,

masaya naman,

biruan,

asaran.

Nang napunta na kami sa gitnang parte,

meron kaming nakasalubong na matandang babae na

sobrang tanda na kulubot na kulubot talaga yung balat noon.

Meron itong malaking bukol sa likod.

May dala itong sako na maliit tapos may ibaid ng dugo yung loob nito.

Pero parang gumagalaw pa.

Bigla itong natumba at tinulungan namin itong tumayo.

Syempre, ako yung pinakamabait sa amin.

Kwento ko to eh.

Kaya sinabihan ko yung mga kaibigan ko na

tulungan natin pero

walang niisang tumulong.

Sabali ang nangyari,

ako na lang ang mag-isang tumulong na tumayo ang matandang yun.

Lola,

ba't ka naglalakad mag-isa sa kagubatan?

Wala ka pang kasama.

Baka mamaya matuklaw ka ng aso o anuman.

Sobrang delikado ko.

Nakita ko yung dalang supot niya.

Nakita ko na may gumagalaw-galaw pa nga.

Lola, ano yung laman ng supot mo?

Bigla itong nagsalita.

Ulam ko ito mamaya ang gabi.

Nauuli ko sa bundok.

Bigla namang nagsalita ang mga kaibigan ko na

John, tara na!

Huwag mo nang pag-aksya ng panahon niyang matanda.

Lola, asan ba yung bahay niyo?

Hindi ako nakinig sa mga kaibigan ko.

Bagkos ay kinausap ko pa ito.

Sinabi nito na nasa malapit lamang umano.

Inalok ko siya na kung pwede bang samaan ko siya.

Gumiti ang matandang ito at sabi niya,

ako umano ang bahala nun.

Sabi ko sa mga kaibigan ko ay kung ayaw nilang tumulong,

mauna na sila.

Sasamaan ko lamang yung matanda papuntang bahay nila.

Ay naman kasi sa matandang ito, malapit lamang daw yun.

Tinanong pa ako ng mga kaibigan ko kung sigurado daw ba ako.

Hindi namin kilala yun.

Baka daw mapahamak pa ako.

Nakita ko kung paano tumingin ang matanda

nang hindi maganda sa mga kaibigan ko.

Humingi naman ako ng pasensya doon sa matanda.

Kasi syempre nagbibiruan lang naman yung mga kaibigan ko pa minsan-minsan at

siguro naisip lang din nila na mahirap nang magtiwala kung kani-kanino.

Sinaway ko na lamang ang mga kaibigan ko nun at sinabi ko mauna na sila.

Susunod na lamang ako.

Papalayo na kami ng binirupa ako ng isa sa mga kaibigan ko na

baka daw aswang yun at hindi na ako makabalik.

Pero hindi ko na lamang ito pinakinggan.

Fast forward.

Sa paglalakad namin ni Lola,

sabi nito,

nasa loob lamang umano ng kakahuyan yung bahay niya.

Pagtingin ko sa parting tinturo ni Lola,

medyo may kadiliman na yun gawa ng

makakapalang kahoy at medyo pababang parte na ito.

Tinanong ko siya kung saan kami dadaan.

Sabi niya ay hawiin ko lamang umano ang makakabal na damo.

Agad ko namang sinunod yun.

Pagkahawi ko ay nakita ko yung kubo na nasa gitna nun,

malapit sa malaking puno ng akasya.

Sabi niya,

hanggang dito lamang umano.

Siya na umano ang bahala.

Kaya niya na umano yun.

Bumalik na lamang agad ako nun.

Pero dahil sa medyo,

nakaramdaman ko ng kurigisidad.

Bumalik ako sa bahay.

Tinignan ko habang papasok ang matanda sa kubo niya.

At kabado man ay dahan-dahan akong pumunta sa likuran ng bahay niya.

Maraming butas yung bahay na ito.

Pumili lamang ako kung saan ako pwedeng pumuesto.

Sumilip ako nun.

Pagtingin ko sa butas ay nakita kong dinukot niya

yung nasa loob ng maliit na supot ng sako.

Ipinagtatak ako kung bakit kanina parang gumagalaw yung laman mo.

Pagkatapos,

Ipinagtatak ako kung bakit kanina parang gumagalaw yung laman nun, diba?

Isang karne ito na parang hiwa-hiwalay.

Yung parabang ginamitan ng itak o kutsilyo.

Hanggang sa pagkalabas niya ulit ng ibang mga parte,

meron siyang dinukot na

hindi ako pwedeng magkamali.

Isa yung maliit na kamay.

Buong kamay

na parang pagmamay-ari ng isang bata.

Mula doon sa palad hanggang balikat yung kamay na yon.

Hindi pa ako nakaka-recover sa pagkakabigla ko, Sir Seth.

Dinilaan niya ito.

Kinagat.

Sinipsip.

Natakam-natakam.

Natakam-natakam.

Bigla akong napatras.

Nahapakalakas ng kaba ng dibdib ko.

Halos hindi ko na maigalawang pa ako.

Yung tuwod ko ay nanlalamig na nangihina.

Biglang nagsituluan ang pawis ko nun.

Hirap man.

Sinikap kong mapatras

at nang nakalayo ay bigla akong naduwal sa mga nakita ko.

Nang nasa kalsada na ako,

tumakbo ko sa direksyon papunta sa falls o sa talon.

Wala akong tigil sa pagtakbonan.

Nakita ko yung mga kaibigan ko nang makarating ako.

Masaya silang naliligo at nagiinuman.

Oh, nandito ka na.

Buti na lang nakabalik ka.

Kala namin kinain ka na eh.

Kaya inasawa ka na ng matandang yun.

Sabay tawa na nila.

Hindi ko na rin sinabi ang nangyari sa kung ano man yung nasaksiyan ko.

Pero yun nga,

nagpatagay ako sa kanila.

Uminom ako ng uminom nun.

Hindi na ako nakaligo.

Tahimik ako.

Tinanong nila ako kung okay lamang ba ako at ang sagot ko naman ay

pagod ako.

Nang maraming na kaming nainom nun,

parabang natanaw ko sa parting kakahuyan na medyo may kalayuan.

Yung kawangis ng matandang sinamahan ko.

Nakatayo ito at nakatitig sa amin.

Hindi ko na rin sinabi sa mga kaibigan ko.

Ako lang ang nakakita sa kanila.

Niyaya ako silang umuwi na.

Gawa ng malayo-layo pang lalakari namin.

Sinitan nila ako at sabi nila kung nagmamadali daw ba ako.

Sabi ko naman ay baka gabihin kami sa daan.

Okay lang daw.

Marami naman umano kami nun.

Maya-maya,

naglidpit mo ako.

Maya-maya,

naglidpit na kami.

Nagdesisyon na rin magsiuwian ang mga kasama ko.

Walang ano-ano ay biglang dumating ang matandang inihatid ko kanina.

Nangihingi ito ng sobrang pagkain.

Kahit na alam ko kung ano ang sikreto niya,

inalukan ko ito ng tinapay nun

at humingi ako ng pasensya.

Humingi ito ng pasalamat

pero biglang nagsalita si Mico na

Sinusindan mo ba kami?

Siguro,

aswang o rebelde o may masamang bala ka no?

Itinulak ito bagyan ni Mico para mapalayo sa amin

pero bigla itong nadaba.

Pre, huwag namang ganyan.

Igalang mo naman yung matanda.

Nagsilisan ang mga kaibigan ko.

Sabi ko sa matanda ay aalis na kami.

Sabi naman niya ay magingat umano kami nun.

Papalayo na kami sir sa pero kitang kita ko yung matanda

na nakatitig noon kay Mico.

Nagtatanong pa si Mico nun kung ano ba yung pakay na matanda yun.

Nakatitig na yung matanda.

Nagtatanong pa si Mico nun kung ano ba yung pakay na matanda yun.

Nakapagtataka kung bakit sumunod sa amin.

Medyo madilim na at wala kaming dalang pa ilaw.

Tangi ang dala lamang namin ay lighter at osporo.

Sa hindi kalayuan,

habang naglalakad kami ay biglang nadulas si Mico nun.

Nahulog siya sa parting pababaan ng bangin.

Medyo matarik ito.

Tinignan namin ito at tinanong kung okay lang ba.

Umuon naman ito at humingi ito ng tulong.

Yung ibang mga kaibigan ko ay biglang nagsitakbuhan sa takot nun.

Medyo ako yung tanging na tira.

Takot man ay sinundan ko si Mico pababa.

Pagdating ko sa baba ay tawag ako ng tawag kung nasa nito

pero wala akong nakita at narinig.

Medyo kinabahan ako

pero sabi ko anuman yung mangyari ay hahanapin ko yung kaibigan ko.

Lakad ako ng lakad at sa katagalan ay wala rin akong napala

kaya naisip ko na baka nakauwi na.

Minsan kasi Sarset ay medyo bully yung mga kaibigan ko na yun.

Minsan ay pinagtitripan ako yung tinatawag nilang prank.

Umuwi na lamang ako.

Hindi ko na rin naabutan yung mga kaibigan ko.

Pagdating ko sa bahay ay kumain ako at pagkatapos ay agad akong pumunta sa tambayan.

Kung hindi ako nagkakamali, mga bandang alas 9 na ng gabi nun.

Nagulat ako.

Nagkamustahan pero wala si Mico.

Tinanong ko kung bakit hindi sumama.

Gulat na gulat ang mga kaibigan ko gawa ng sabi nila

ako daw yung naghahanap sa kaibigan namin na yun.

Bakit daw hindi ko kasama?

Sinabi ko naman na baka akala ko kasi ay binibiro lamang nila ako.

Mga ilang minuto pa ang nakalipas ay dumating naman ang kapatid ni Mico na babae.

Nagtanong ito kung nasaan ang kuya niya.

Kakainaw muna sila.

Nagusap-usap kami kung ano ang nangyari kay Mico nun.

Kabado na kaming lahat pero hindi namin sinabi ang totoo na nawawala na si Mico.

Sabi namin sa kapatid niya ay hindi namin nakita.

Kinaumagahan, umalis kaming lahat at naghahanap.

Pumunta ulit kami sa pinunta namin noong nakaraan.

Naghahanap kami na nagba ba kasakaling matatagpuan namin si Mico ron.

Maghapon kaming naghahanap.

Pero wala kaming na pala.

Kaya ang ginawa namin magsisisiuwian na kami nun.

Walang ano-ano ay may naisip ako.

Sabi ko sa mga kaibigan ko ay mauna na sila.

Maghanap ako kung sakaling magtatanong naman ang mga magulang ni Mico ay sabihin na ang totoo.

Dahil hindi na nakakatuwa ang pagkawala niya.

Nagpatuloy akong maghanap.

At nagulat ako nang napunta ko sa may bandang hinatiran ko sa matanda.

Tinaha ko yung daanan ng pinuntahan ng bahay ng matanda.

At dahil sa medyo madilim na nun.

At alam ko kung ano ang meron sa matandang iyon.

Naisip ko na baka mga kaibigan ko ay naisip ako.

Naisip ko na baka mga kaibigan ko ay naisip ako.

Naisip ko na baka manganganib yung buhay ko pero naisip ko rin na hindi kaya naroon si Mico.

Naghanap ako ng kawayan na merong matulis nun.

Pagdating ko sa medyo madilim na parte.

Nakita ko na ang kubo ng matanda.

Dahan-dahan akong pumunta sa palikuran ng kubo.

Sumilip ako.

Laking gulat ko nang nakita ko si Mico na nakatali at nanghihina nun.

Nakita ko yung matanda na nagsasalita.

Ngayong gabi ay gagawin na kitang ulam.

Sabay tawa.

Umalis ang matanda at napansin kong lumayo ito.

Dahan-dahan akong pumasok sa kubo.

Nagulat si Mico nang nakita ako.

Mangiyak-ngiyak ito.

Pakiramdam ko ay hinang-hina na ang kaibigan ko at gusto niyang tulungan ko na siya.

Agad kong tinanggal ang tali ng kanyang kamay at paa pero yung sa bibig ay hindi ko kinuwa para hindi siya magingay nun.

Nang palabas na kami ng bahay at lalayo na sana kami,

ay biglang dumating ang mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga

matanda at nagsalita itong

San mo dadali ng pagkain ko?

Hindi kayo makakaalis ng buhay.

Humawak ito ng mahigpit sa damit namin.

Sobrang gulat namin nun.

Tinadyakan ko ng pagkalakas-lakas ng matanda.

Bigla kaming tumakbo.

Hirap man ay sinikap kong hatakin si Miko pero mahina na ito at nang palayo na kami ay

bigla akong nakaramdam ng kaluskos at sigaw ng boses na parang galit na galit.

Sumisingot at nagbubuntong hininga.

Hinatakwa ang kaibigan ko.

Nagtago kami sa madamong gilid, nakadapa kami nun at nakasilip sa maliit na butas ng damuhan.

Rinig na rinig namin ang naghahabol hininga at naririnig at nararamdaman namin na papalapit na ito.

Ilang segundo ang nakalipas.

May napansin na kaming naglalakad sa gitna ng daan.

Tuwid na tuwid.

Yung buhok niya ay nagsisitayuan.

Mahaba at matutulis na kuko.

Ngipin.

At mapupulang mga mata.

Sumisingot-singot ito na parang nakakaamoy.

At walang ano-ano.

Bigla na lamang itong nawala.

Pero mga ilang minuto pang nakalipas reset.

Biglang napasigaw si Miko.

At pagtingin ko ay merong kumakagat sa balikat niya.

Buti na lang at hindi ko nabitawan ang dalakong kawayan nun.

Tinusok ko ito nang sagad sa maitsa niya.

Bigla kong hinatak yung kaibigan ko.

Tumakbo kami.

Pero napakaliksi ng matanda.

Dahil ilang hakbang pa lamang ang nagagawa namin nun.

Ay bigla na lamang may humawak sa leeg ni Miko.

Humingi ko sa lalabas.

Sabi ko, huwag po.

Kung may nagawa mang masama o nasabi kami ay,

haalis na po kami.

Huwag nyo lang po kaming kakainin.

Tinitigan ako ng matanda, Sir Seth.

Binitawan ng matandang aswang si Miko.

Unti-unti itong bumalik sa normal.

Sinigawan kami na umuwi.

Bago pa magbago ang isip niya.

Habang papalayo kami,

nagsasalita ang matandang ito.

Hindi niya umano kinain si Miko.

Dahil hindi kami lahat

masasama ang ugali.

Manos na umano kami, sabi ng matanda.

Pero huwag na kaming bago.

Pag naabutan niya raw kami,

ay pagsasabayin niya kaming kainin sa pagkakataong iyon.

Lalo naming binilisan yung takbo at lakad namin

nang marinig namin yung sinabi niya.

Sinikap naming makaalis na mabilis, Sir Seth.

Sa hindi kalayuan ay nakita na namin na may kabayan.

Tinakpa namin yung sugat niya sa balikat na

parang gastas na mabalik.

Ngunit,

hindi namin nakalakad.

Dumerecho kami sa bahay nila, Miko.

At o, naikinwento namin

ng lahat-lahat na nangyari

simula ng maligo hanggang sa nawala si Miko.

Magmula no, na hindi na nakakausap

ng maayos si Miko, pero

para na itong baliw kasi

pag pinapakain ay kumakain naman

pero laging tulala at wala sa sarili.

Ngunit,

hindi namin nakakausap

ng maayos si Miko.

Para na itong baliw kasi

pag pinapakain ay kumakain naman

pero laging tulala at wala sa sarili.

Nangayayat ito.

Nagkasakit ng maluba.

Pagkalipas ng ilang buwan ay pumanaw.

Hindi ko na rin inalam kung ano na ba

ang talagang dahilan sa pagpanaw ni Miko.

Maraming maraming salamat mga kagiliw

sa pakinigpada.

Ako naman tayo sa shout-out request.

So magustong magpa-shout-out,

e-message naman nyo ako sa Facebook,

Facebook page, sa Instagram at email

na nakalagay sa description ng bawat story.

Iwasan natin yung shout-out request

sa comment section dahil hindi po

natin ina-acknowledge, okay?

Shout-out sa bagong member natin,

Lea Bell Stories.

Ah, hindi ko, ano, siguro may,

ano, channel to ah, Lea Bell Stories.

Kung gusto nyo mag-subscribe sa kanya.

There. Thank you, Ma'am Lea.

Ah, happy one month kay Leovie Lynn Sulyon,

kay Lorena Ganton, Salvador Amagan,

and Berry ADM.

Happy 3rd kay Em,

happy 7th Ena Lee, 8519,

and Manila Puten.

Happy 9th Ena Ann, happy 11th Mzz,

and kay Grazy.

Happy 12th Daphne Lion Eyes,

happy 13th Hanily Loyola,

Bollish Hype Mooks TV.

Happy 15th Egy Puzon,

happy 16th Snazzy Cookie,

happy 22nd Miss KCA,

happy 24th Jutezo Moore,

and happy 29th Cole Diaz.

So, mga nag-message naman.

Ah, magandang gabi, Sir Sa,

at salamat sa magandang kwento

at magandang boses.

Sana sa susunod, ah, face reveal naman,

pa-shout-out naman po sa mama kong adik.

Kakapakinig sa'yo,

Virgie Badaios,

at sana kung kailangang marinig ang boses mo

bago matulog.

At si Babam,

at sa lahat ng Badaios family

na laging sumusubaybay sa'yo,

maraming salamat po.

We love you from Shine Arshin Fran.

Thank you, thank you, ma'am.

From Lea Felix,

good day po niyo, member po sa channel niyo.

Pa-shout-out po sa next upload niyo ng story.

Thanks po, more power po kapag po

na-stress ako boses niyo ang pinapakinggan.

Thank you, ma'am Lea.

Good morning, Sir Sa,

at pa-shout-out po kami dito sa

Sunshineville, Barangay Cabuco,

at si Cavite,

yung hipag ko na kayanggaw sa akin

na makinig sa inyo.

May 2 years, mga 2 years ago na

si Krenkeng Salzara Bedrijo,

at sa Binan ko po na

si Kakors,

lagi din po silang nakikinig sa inyo.

2 years na po akong silent listener niyo

at nakasubscribe sa channel niyo.

Ganda din po ng voice niyo kapag

nag-narrate siguro, guwapo kayo.

Nako, dito to eh.

Happy, thank you, ma'am.

Happy weekend and God bless yourself

and everything.

Sir, pa-shout-out po sa next upload.

New follower from Yuniel.

Yuniel ba ito? Yuniel.

New subscriber niyo po kami ng asawa ko

at ng kapatid kong si Noel.

Paki-shout-out po tuwing magkwento po kayo, Sir.

Mary Joy Kubila,

Kubilya ba?

Mary Joy Kubilya, Noel Magsayo,

Mary Joy Magsayo,

and Erickson Santos po.

Thank you, thank you.

Shout-out kay Boyshell Magno.

Boyshell Magno.

Good morning, Sirs,

at hindi gudiya makompletong adlo

kung hindi ko gapamati sa mga bagong mga stories.

Love na love gugidiya the way ka mag-narrate.

Pa-shout-out naman po kami dito

sa Iloilo Terminal Market

at kay Ante Payatnga

gapamati naman sa inyo tungod sa akon.

Thanks again, Sirs,

and more stories to come.

Janica, or Janica Cabrera

from April Samiliana, Teope.

Sir, mayong hapon, kamusta po

ang bakasyon sa probinsya?

I hope nag-enjoy kayo.

Thank you again.

Pa-shout-out po sa mga taga-tigbawan Iloilo,

sa pamilya po ng asawa ko,

Teope family, and Samiliano family.

Abangan ko po bukas.

This ending here in Dubai, UAE.

More uploads po.

God bless and to your family.

Thank you.

And last, ah, hindi pa pala.

Kim Princess Gumban.

Sir, avid fan, magkikohalinsad to.

Pa-shout-out na lang po sa next upload mo

from City of Coronadal, South Cotabato.

And last but not the least,

ah, sa pagmamaneho ko.

Sobrang ganda na ng Antique.

So, meninayo niya Hamtik,

ah, San Jose,

ah, San Pedro,

hanggang makapunta kaming Tibiao,

Colasi,

and nakarating kami ng Pandan.

Sobrang ganda na ng, ano,

lalo na yung esplanade sa San Pedro.

Sobrang ganda na.

Hope sa mas better na, ano na,

na development yung Antique.

Maraming-maraming salamat mga kagiliw.

Siyempre, bukas ulit.

Bye!