LIHIM SA KUBO | Kwentong Aswang | True Story JOIN Xethennial Membership: https://www.youtube.com/channel/UCZ6nWtA2u9KS3EreDzMrYew/join - Unique Badge and Emoji sa live chat at comment section - Shout-out sa new members/renewed members sa simula ng video Email: mkn.thelmo@gmail.com mga kwento ni Thelmo channel: https://www.youtube.com/c/mgakwentoNiThelmo Xeth Tagalog Horror Animation: https://www.youtube.com/c/XETHTagalogHorrorIllustration Sir Xeth channel: https://www.youtube.com/c/ThelmoFiles Facebook Account: https://web.facebook.com/xeth.helmo.3 Facebook Page: 1. https://www.facebook.com/Mga-kwento-ni-Thelmo-328269211396623/ 2. https://www.facebook.com/ProyektoHelmo Instagram: https://www.instagram.com/xeth_helmo/ #PinoyHorrorStories #TagalogHorrorStories #MgaKwentoNiThelmo

Video Transcript / Subtitles:( AI generated. About AI subtitles » )

* AI ("Artificial Intelligence") subtitles on Tagalog.com are generated using "Whisper" by OpenAI (the same company that created ChatGPT and DallE2). Results and accuracy may vary.
* The subtitles do include errors occasionally and should only be used as a tool to help with your listening practice.
* You can request this website to create a transcript for a video if one doesn't already exist by clicking the "Request AI Subtitles" button below a video. Transcribing usually takes 30-40% of the length of a video to complete if there are no other videos in the queue. For example, a 21 minute video will take 7-8 minutes to transcribe.
* Running a super fast cloud GPU server to do these transcriptions does cost money. If you have the desire and financial ability, consider becoming a patron to support these video transcriptions, and the other tools and apps built by Tagalog.com

MGA KUWENTO NI THERROR

Mapagpalang araw sa inyo, Sir Seth.

Tawagin niyo na lamang po ako sa palayaw na dudong.

Ito ang unang pagkakataon na magbabahagi ako ng kwento sa channel mo.

Bagamat hindi ako ang nakaranas nito,

ay maibabahagi ko pa rin ito ng buo ayon sa pagkakasunod-sunod ng kwento ni tatay.

Sa kanya itong karanasan na ito,

at isa rin ang lolo ko sa mga nagpatunay na

totoo nga itong naganap sa tunay na buhay.

Nangyari ito noong dekada sisenta,

o pa dekada sitenta na rin nun.

Sa liblib na lugar sa Quezon Province.

Hindi ko nababanggitin ang pangalan ng barangay kung saan ito eksaktong naganap

para na rin hindi ito makapaghatid ng takot sa mga residenteng naniniraan dun.

Katorse anyas pa lamang umano si tatay nun.

Kasalukuyang pang nag-aaral.

Malayo ang eskwelahan nila.

Nasa pinakabayan pa ito.

Habang sinatatay naman ay doon pa sa itaas ng mundok nakatira.

Araw-araw ay kinakailangan pang bagdasin ni tatay ang matarik at mabatong daan

pababas sa bundok para lang makapasok.

Doon ay maayos naman silang nakakadaan doon sa kaisa-isa ang daan pababas sa bundok na ito.

Pero simula nang may nagtayo ng kubo malapit sa lugar na yon,

nagbago na ang lahat.

Ang daan na dating hindi iniilagan ay naging daan na kung ituring nila

ay isa sa pinakamapanganib at katakot-takot na daan.

Dalawang mag-asawang dayo ang tumira sa bagong tayong kubo.

Kasama umanin nila ang tatlo nilang anak na babae na kung tawagin ay tatlong Maria.

Dahil nga puro babae sila.

Ayon sa aking ama,

kung titingnang maigi ay parang pangkaraniwang tao lamang sila na namumuhay sa kabundukan.

Pero sa kabila o manunoon ay meron pala silang tinatagong lihim.

Pasado alas 4 ng hapon,

galing na umano sa eskwela noon si tatay at paket na ito ng bundok.

Nang mapatapat umano siya sa kubo,

napalingon siya doon kung saan nakita niyang nakadungaw sa bintana ang tatlong magkakapatid na ito.

Nakatingin umano ang mga ito sa kanya.

Hindi umano pangkaraniwang tingin iyon.

Matatalim na titig.

Kahit napalampas na umano siya,

matatalim na titig.

Kahit napalampas na umano si tatay ay ramdam pa rin niyang may nakatitig sa kanya.

Waring sinusundin siya ng tingin ng tres marias noon.

Noong una ay binaliwala lamang ni tatay ang mga ganong senaryo.

Pero hindi nagtagal ay unti-unti na rin siyang nakaramdam ng takot.

Isang gabi, habang naghahaponan umano si tatay ay may narinig silang sumisigaw noon.

Dalidali silang lumabas sa bahay dahil kilala nila kung kaninong boses iyon.

Kay Lolo Abel, ang panganay na kapatid ng Lolo ko.

Laking gulat umano nila nang makitang puno ito ng malalaking galos sa katawan.

Dugoan, pawisin, at higit sa lahat ay parang takot na takot.

Kagad naman siyang pinapasok sa loob ng bahay at pinainom ng tubig.

Nang gagamitin na umano nila, Lola ang mga galos nito.

Dito na ito nagsimulang magkwento.

Ayon sa kanya, hinabol umano siya ng dambuhalang itim na ibon habang paakyat sa bundok.

Sa matutulis umano nito, nakuko, nang galing yung mga sugat nito.

Nang makarating umano si Lolo sa daan kung saan malapit yung kubo na iyon,

minabuti niyang lumiko papunta mismo doon sa kubo.

Eksakta naman na nakabukas ang pintana kaya naman kagad siyang tumugaw ro'n.

Gayon na lamang ang pagkagulat niya nang makita ang tatlong magkakapatid.

Nakaupo mismo sa sahig at may kung anong kinakain ro'n.

Nakatalikod sila sa pintana kaya naman hindi kaagad nakita ni Lolo kung ano ang kinakain nila.

Nang mapansin ni Lolo na malapit na sa kanya yung dambuhalang ibon ay sumigaw na siya para humingi ng tulong.

Sabay-sabay na napalingon sa kanya yung tatlong magkakapatid.

Lalo umanong tumindi ang takot ni Lolo Abel nang makita ang mukha ng tatlong Maria.

Puro may pahid umano ng dugo ang paligid ng bibig ng mga iyon.

Doon pa lamang dinapansin ni Lolo ang bagay na kinakain ng tatlo.

Isang malaking hiwa ng sariwang karne at ilang mga butu-buto na may nakakapit pang laman na medyo dumudugudugo pa.

Kitang kita rin daw niya ang bigla ang pagbabago ng kulay na mga mata na mga ito.

Mabilis na pagtakbo ang ginawa ni Lolo noon.

Ang tanging na sa isip umano niya ay isipin niya sa isipin niya.

Ang tanging na sa isip umano niya ng mga sandaling iyon ay makalampas sa daang iyon.

Hindi umano napansin ni Lolo ang nakausling ugat ng malaking puno dahilan para mapatid siya roon.

Pagdapa umano niya ay siya namang paglapit ng ibon.

Pinagtutuka siya nito at pinagkakalmat.

Nariyan pang ilang beses itong sumubok na dagitin siya.

Nagpumiglas lamang umano si Lolo kaya hindi ito nagtagumpay sa pagdagit sa kanya.

Hamang nagkikwento si Lolo ay awangawa si Tatay dahil nakita niya ang labis na takot sa mga mata nito.

Dahil sa pangyayaring iyon ay palagi umanong pinaaalalahanan ni Lola si Tatay na magingat palagi.

Lalo na kapag dumadaan ito malapit sa may kubong iyon.

Ang nangyari kay Lolo Abel ay umabot sa paninig ng mga kapitbahay at maging sa kalapit na barangay.

Doon na nga nabuo ang hinala at bulong-bulungan tungkol sa mga dayong nakatira sa kubo.

Simula noon ay wala nang dumaan doon sa tuwing papalubog ng araw.

Lahat ng mga istudyanting bababa ng bundok, inihahan ng mga mga mga kapitbahay.

Isang umaga, pagpasok ni Tatay sa kanilang classroom,

kaagad siyang natigilan dahil may nakita siyang isang babae na pamilyar ang muka.

Nakaupo iyon sa mesa nakatabi ng kanyang mismong upuan.

Napatingin naman o sa kanya yung babae dahilan para magtama ang mga mata nito.

Doon na ito tuluyang nakilala ni Tatay.

Ang babaeng iyon ay walang iba kundi yung panganay sa tatlong Maria na nakatira sa kubong iyon.

Pagupo raw ni Tatay sa kanyang lamesa ay hindi na raw siya mapakaligawan ng parang binaba yung umano ang dibdib niya.

Kinakabahan siya dahil ramdam niyang nakatitig sa kanya yung bago nilang kaklase.

Pagpasok ko mano ng kanilang guro, ay kaagad nitong ipinakilala ang kanilang magiging bagong kaklaseng iyon.

Ang transferi na itago na lamang natin sa pangalang Maring.

Kayimik lang natin sa mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga

langitito sa klase.

Palagi itong nakayuko at tila ba umiiwas sa maraming tao?

Kapag kinakausap umano ito ng iba nilang kaklase ay yung umyuko lang ito at lumalayo sa kanila.

Buong maghapon umano itong ganoon hanggang sa matapos ng klase.

Nagmamadali umanong umuwi si tatay noong dahil natakot siya na baka abutan siya ng takip silim sa daan.

Bago pa siya umalis sa eskwelahan ay nakita pa niyang nasa loob pa ng classroom si Maring at naglilinis kasama ang iba pa nitong kagrupo.

Lalo pa niyang binilisan ng paglalaka dahil ayaw niya nga itong makasabay.

Natatakot siya dahil alam niyang may kakaiba kay Maring.

Nang malapit na si tatay sa may kubo, nanlaki ang mga mata niya sa gulat.

Nakita niyang nakadungaw sa bintana si Maring at nakatingin sa kanya.

Imposible umanong mauna ito sa kanya dahil malinaw na malinaw na nasa eskwelahan pa ito nang umuwi siya.

Iisa lamang ang pwede nilang daanan kaya naman kung mauunaman itong maglakad sa kanya.

Paniguradong mapapansin niya ito.

Natigil ang malalim na pag-iisip ni tatay nang makita niyang nasa harapan niya si Maring.

Malapit na malapit umano ang distansya nila pero hindi man nilalakad.

Na malapit umano ang distansya nila pero hindi man lamang niya ito napansin na lumapit.

Isa pa nakita na lamang niya itong nakadungaw sa bintana.

Lalo umano siyang nagulat ng bigla siyang kausapin ni Maring.

Inalok daw siya nito na magmeryenda at niyayang pumunta muna sa kubo.

Pilit umanong itinago ni tatay yung takot na nararamdaman niya nun.

Ninitian niya ito at sinabing sa susunod na lamang siya makikimeryenda

dahil masakit ang tiyan niya at kailangan niyang magmadali para magbanyo.

Syempre pagdadahilan lamang yan ni tatay para makaiwas kay Maring.

Bago umano maglakad paalis si tatay ay hindi niya maiwasang itanong kay Maring kung saan ito dumaan pa uwi

at kung paano ito naka uwi ng mabilis kayong naiwan itong naglilinis sa loob ng classroom.

Sumagot umano si Maring at sinabing,

Sa itas ako dumaan, lumipad ako para mabilis.

Ngumisi ito, saka dere derechong naglakad pabalik sa kubo.

Lakad takbo si tatay para lang mabilis na makarating sa bahay.

Nang malapit na umano siya sa kanila ay may narinig siyang ingay mula sa itaas.

Pagtingala niya ay nakita niyang isang itim na ibon na paikot-ikot na lumilipad sa tapat niya.

Tumagbo na umano si tatay noon papasok sa kanila.

At mabilis na isinalya ang pintu pasara.

Maging sinalolo at dola umano ay kinilabutan ng ikwento niya ang tungkol kay Maring.

Nagpasya si lolo na bigyan si tatay ng balaraw na gawa sa tanso.

Maari daw niya itong gamitin bilang pangdepensa sa mga umaaligid na aswang.

Kinabukasan, nagising si tatay dahil sa ingay ng kanilang mga kapitbahay.

Bumangon si tatay para makiosyoso na rin.

Nakita niyang nasa labas sinalolo at dola.

Kaya naman sila na lamang ang tinanong niya kung anuang nangyayari noon.

Sinabi umano na mga yun sa kanya.

Naultimong ang mga alagang hayo pabalik.

Ay pinapatay ng mga pinaghihinala ang aswang.

Nang umagang umano yun ay nakita na lamang ng kapitbahay nila ang kanilang biserong kalabaw.

Wala na itong buhay.

Gula gulanit ang laman nito at meron pang parte na nawawala.

Tulad na lamang ng tiyan at hita nito.

Marami ang naniniwala na hindi pang karaniwang tao ang gumawa nito.

Dahil kung sakaling magnanakaw ang may gawa noon ay, ed sana wala na itong itinira.

Hindi kong manualam ni tatay kung bakit, nang marinig niya ang balitang yun,

ang unang pumasok sa isip niya ay yung mga nakatuloy ng mga kapitbahay.

Masama magbingtang sir sa pero. Ibaraw kasi talaga yung kutob ni tatay.

Sa kabila noon, pumasok pa rin sa eskwelaan si tatay kahit pa ayaw na sana siyang papasukin ni lalolo.

Dahil nga nagkakaguli doon sa lugar nila gawa ng mga sabi-sabi tungkol sa mga nambibigtan.

Ngunit hindi nilalagay nila sa isip niya.

Tanghaling tapat.

Nagbabao ng tanghalian si tatay dahil nga malayo ang bahay nila.

Nagulat siya nang bigla na lamang tumabi sa kanya si Maring

at nagsabing sabay na silang kumain.

Hindi nauman na tumanggi si tatay at tahimik sa isip niya.

Ngunit hindi nilalagay nila sa isip nila sa isip niya.

Ngunit hindi nauman na tumanggi si tatay at tahimik sa isip niya.

Naagaw ang pansin ni tatay doon sa baon na ulam ni Maring.

Malaking hiwa yun ng karne na parang tusino yung dating sa kanya.

Na makita ni Maring na nakatingin si tatay sa ulam niya.

Inalok niya ito.

Doon nauman na tinanong ni tatay kung anong klaseng putahe ba yung ulam nito.

Ngunit hindi nilalagay nila sa isip niya.

Ngunit hindi nilalagay nila sa isip niya.

At kagad naman sumagot ang bata at sinabi nito na

karne o mano yun ng kalabaw na ginawang tapa.

Kagad na pumasok sa isip ni tatay yung namatay na besero ng kapitbahay nila.

Kaya naman mas tumindi yung hinala ni tatay na

may kinalaman ng pamilyan ni Maring sa pagkamatay ng alaga ng kanilang kapitbahay.

Nang hapon din yun, habang naglalakad pa uwi si tatay,

bigla na lamang siyang nakarinig ng mga pagaspas ng pakpak.

Tumingin siya sa itaas at doon ay nakakita siya ng itim na ibon

na lumilipad sa hindi kalayuan.

Maya-maya ay bigla na lamang nawala yung ibon na yun.

Lumingaling nga si tatay pero hindi talagang lumilipad.

Paglingon niya sa likuran niya,

laking gulat niya nang makitang naroroon si Maring.

Nakangiti habang kumakaway sa kanya.

Natakot daw siya noon dahil bigla na lamang sumulpot doon si Maring.

Aalis na sana siya pero pinigilan siya ng kaklaseng ito.

Pagkakalimutan siya,

hindi niya alam kung bakit tila nais ni Maring na makipagkaibigan sa kanya.

Gayun kapag nasa eskwelahan naman sila ay hindi ito kumikibo.

Sinabayan naman na siya nito sa paglalakad hanggang sa

makarating sila sa tapat ng kubo.

Bago raw ito pumasok sa bahay,

ay tinanong muna sa kanya,

hindi na tumanggi si tatay dahil natakot daw siya na baka asaktan siya nito

kung sakaling tumanggi siya sa guston nito.

Isa pa,

mukha naman daw itong seryoso sa pagkikipagkaibigan sa kanya.

Makalipas ang ilang linggo,

ay mas naging malapit sa kanya si Maring.

Maring ay mabigat sa kanya.

Maring ay mabigat sa kanya.

Unti-unti na rin umanong naging panatag ang loob ni tatay.

Nawala nang takot niya kay Maring.

Itinuring na lamang niya itong normal na kaibigan.

Halos makalimutan na rin umanong ni tatay noon

na minsan niyang pinaghinala ang aswang si Maring.

Sa katulayan ay mabait naman daw talaga ito sa kanya.

Madalas pa nga siya nitong pahiramin ng notebook

at turuan sa mga takdang aralino.

Isang araw,

hapon,

sabado.

Malapit naman daw ang eksam niya tatay noon

kaya naman

naglakas loob umanong siyang magpunta sa bahay ni Maring

para humiram ng notebook.

Nakita umanong niyang nakasara ang pintuan ng kubo,

maging ang mga bintana nito.

Naisipan niya ito,

naisipan niya ito,

naisipan niya ito nga.

Naisipan niya ito nga.

Kasabahan na naman ni Maring

para lumabas ito kung sakaling

nasa mga loob niya ng kubo noon.

Pero bago paman siya nakasigaw ay

narinig niya ang boses ng nanay ni Maring.

Pasinghal umanong ito ang nagsasalita

at tila ba galit na galit noon.

Lalong umanong nakiiris si tatay

nang marinig niya ang pangalan niya na

ang gitmismo ng nanay ni Maring.

Nagtago siya sa gilid at palihim na pinakinggan

ang sinasabi ng nanay ng kanyang kaibigan.

Maring!

Huwag ka nang makikipagkaibigan sa lalaking iyon ha!

Dahil baka malaman niya pa yung

sikreto ng pamilya natin.

Napakunot noon rao si tatay nang marinig niya

ang sinabi ng nanay ni Maring.

Mas nagulat umanong si tatay

sa isinagot ni Maring noon

kung saan malinaw nitong sinabi na kahit kanino rao

ay hindi niya ipagsasabi ang lihim nila.

Wala umanong siyang pagsasabihan

na may lahi silang aswang.

Nang marinig yun ni tatay ay muli umanong nabuhay

yung takot na naramdaman niya noon.

Halos hindi rao siya makagalaw sa kinatatakot

matapos marinig mismo sa bibig ni Maring

ang sikreto ng pamilyang nakatira

sa loob ng kubong iyon.

Tama nga ang hinala nila.

Aswang ang mag-asawa

at ang tatlo nitong anak.

Kahit pa nangininig daw ang tuhod ni tatay noon

ay sinikap niyang maglakad papalayo sa kubong iyon.

Tagaktakumanong ang pagtatay

hanggang sa makauwi siya sa bahay nila.

Hindi niya alam kung paano sisimulang

ikwento kina lolo at dola

ang tungkol sa narinig niyang iyon.

Inilihim niya muna iyon.

Wala siyang pinagsabihan

na ays muna niyang kumpermahin

kung talagang ang aswang si Maring

at ang pamilya nito.

Sumunod na araw

sinadya ni tatay na magdala

ng maliit na salamin sa eskwelaan.

Iyon na lamang daw kasi

ang naisip niyang paraan para

masigurong hindi pang karaniwang tao

ang kaibigan niya.

Recess time umano

nang ilabas niya ang salamin.

Hindi umano siya nagpahalata

na may hawak siya noon.

Patay mali siya umano niya

kung paano.

Patay mali siya umano niyang

iniharap kay Maring

ang dala niyang salamin

noong hindi ito nakatingin sa kanya.

Ganon na lamang umano

ang gulat ni tatay

ng pagtingin niya sa salamin

ay hindi niya makita

ang refleksyon ni Maring.

Kahit anong anggulo umano niya

tingnan ang salamin na iyon

ay wala talaga siyang nakikita

ang refleksyon nito.

Doon na umano na siguro

ni tatay na

kakaiba ang kaibigan niya na ito.

Pag uwi niya galing sa eskwelahan

ay nagpa siya siyang sabihin

na sa lolo at lola ko

ang tungkol sa nalaman niya.

Hindi na raw na gulat

ang mga iyon dahil matagal na raw

nilang alam.

Noong isang araw daw kasi

na nangangahoy si lolo sa kakahuyan

ay nakita niya roon

yung tatay ni Maring.

Kitang kita umano

ng dalawang mga mata ni lolo

kung paano ito unti-unting

nagpalit ng anyo

mula sa pagiging tao

hanggang sa pagiging

ibong mandaragit.

Hindi raw nila ito sinabi

kay tatay dahil ayaw nilang

matakot ito.

Natatakot daw kasi sinan lolo

na baka biglang huminto

sa pag-aaral si tatay

lawanang natatakot na itong

dumaan sa may kubong iyon.

Hindi nga sila nagkamali.

Matapos malaman niyo ni tatay

ay halos ayaw na raw

umano niyang pumasok sa paaralan

dahil sa takot na baka

siya ang mapagdidis kita

ng mga aswang.

Inabutan umano ni lolo si tatay

ng maliit na botelya

na may lamang langis

na ayon kay lolo

ang pangontra umano sa aswang.

Kapag nasa kanya umano yon

ay hinding hindi siya

malalapitan ng nila lang.

Simula umano nang mapasakamay na niya

ang pangontrang yon ay

napansin niya na lumayo na

ang loob sa kanya ni Maring.

Hindi na ito lumalapit sa kanya

at hindi na rin siya nito kinakausap.

Kung minsan ay nahuhuli ni tatay

si Maring na nakatingin sa kanya

mula sa malayo

may halong lungkot umano

ang mga mata nito.

Siguro dahil gusto talaga nito

maging kaibigan si tatay pero

hindi sila pwedeng magkaibigan

dahil pinangangalagaan ni Maring

ang sekretong itinatago nila

ng kanyang pamilya.

Nang matapos ang school year

nagtransfer na umano

sa ibang eskwelahan si Maring.

Umalis na rin umano sila

sa tinitira nilang kubo nun.

Siguro dahil natunogan na nilang

may ilan nang nakakalam

sa kanilang lihim.

Hanggang dito na lamang po

ang may babahagi ko.

Sana ay mapili po ito

sa mga inanarit mo.

Maraming salamat.

Maraming maraming salamat

mga kagilaw sa pakikinig.

Matako naman tayo sa shout-out request.

Sa mga gusto magpa-shout-out

i-message ako sa Facebook,

sa Facebook page, sa Instagram at email

na nakalagay sa description

ng bawat story natin.

Iwasan natin yung shout-out request

sa my comment section

dahil hindi po natin siya ina-acknowledge.

Unahin natin yung mga nag-renew

at yung mga bagong member

ng Sithennial

or yung mga YouTube members natin.

Sa mga magtatanong kung paano yun,

kung nakikita nyo sa tabi ng subscribe

ay yung join button, yun po yun.

Pero sa mga Apple natin,

Apple users, mga iPhone users,

iPad users,

kailangan nyo mag-login

sa YouTube account nyo

gamit yung browser nyo.

Either Safari or Google Chrome.

Okay?

Doon kayo mag-login at doon nyo

makikita po yung join

kasi sa app ata ng Apple or iPhone

app ng YouTube, wala pong join button.

Okay?

Maraming maraming salamat sa bago.

Baby Lynn Permintila

Happy one month, M. Ventura

Happy 3rd, Michael Guzman

and Rowena Catalan

Happy 4th, Sofjeta G

Happy 6th, Ron Ross

Happy 9th, Aishal Aninyon

Happy 9th, Ina Chick

Happy 13th, Mayat Salamudin Espar

and Vanessa Anquintos

Happy 16th, Leticia Suzuki

Happy 18th, I. Mills

Happy 21st, Jutesu Moore

Happy 23rd, Efrem S

Happy 25th, Widmart Soriano

Happy 26th, Jainan Alisa Bernal

Happy 27th, Elaine Almira

and Happy 29th, Cairo Saranquin

Sa mga nag-message naman,

Good afternoon, Sir Seth.

Pa-shoutout po sana ako ulit

para sa mga alaga namin

na gustong gustong napapakinggan ang boses mo

sa kwento na nakakapagparilak

sa kanilang lahat.

Sa mag-asawang Vanjie at Ray from Payatas

kasama po ang kanilang mga anak

sina Panget Marci, Chow Jutaro,

Pera Clay, Jess Tisay, Georgia,

Lexi Chicken, Tab-Tab, Black May,

Pamela, Hannah Jessie

at ang pinaka-demanding

pag hindi pa,

nag-oopen ang channel nyo

ang mama at dada nila na si

Michan. Michan ba tama?

Araw-araw po nilang,

araw-araw pong walang sawa

ng tatlong channel

sa YouTube. More power sa inyo, Sir.

Avid listener here,

Euphemia from Ibaraki, Japan.

Thank you, ma'am. Ingat po kayo dyan.

Pwede pong pa-suyo,

ipapa-shoutout po ang kaibigan ko

na si Cindy Baniaga.

Siya po ang reason kung bakit

ko po nakilala ang channel nyo

from Leia Felix.

Next is,

good day po, Sir. Sana po mabati nyo

ang happy birthday ang junakis ko

na si Nathaniel,

sa kuya kong si Brian Ray Veronilia,

April 27 naman po,

and lastly,

yung pamangkin ko na si Ariana Faith Monreal.

8th birthday po niya sa April 30.

Sana'y mabasa nyo maraming salamat

from Glaisa Flores Veronilia.

Advance happy birthday po sa inyo.

Maraming-maraming salamat.

Sir, pa-shoutout naman po

sa video malagi ako nakasabay-bay

sa'yo since 2021.

Shoutout dito sa sambali, Sir Seth.

Ikaw ang laging pinapakinggan

ng mga kapitbahay namin dito.

Thank you, Ma'am Sara.

Pa-shoutout po sa next upload mo.

Matagal na po ako nakikinig sa mga kwento mo.

Wala po kayong kwento na pinapalagpas ko

from JC Judieres.

Thank you.

Shoutout kay Cyril Van Alarin Villanueva.

Sir, good day po,

silent listener from Cook Island.

Pa-shoutout naman po

pati kasama ko

sa work, Richard Cadanos.

Salamat in advance.

Palagi kami nakikinig sa channel mo sa YouTube

from Bernadette Arcalas.

At sa akin po, Angel May Matimtim.

Angel May Matimtim.

Sorry, nagkabali ako ng baas.

Angel May Matimtim

from Torejos, Marinduque.

Adik na adik po kami sa kwento

na ginagawa namin pampatulog.

Thank you po.

Nabubulog talaga ako minsan.

Sorry po.

Sir, pa-shoutout.

Matagal na ako nakikinig sa channel mo

pero ngayon ko lang naisipang

mag-subscribe sa YouTube mo.

Sa FB page, salamat.

And last but not the least, Sir.

Pag-greet po kami ng girlfriend ko.

Second anniversary na namin bukas.

Ah, kahapon to.

Belated, belated.

Nag-greet niya na rin po kami

ang last anniversary namin sa kwentong Asin at Abo.

Rani and Jara po ulit.

Manaming salamat po.

Additional din, Sir Seth.

Pakigreet din lahat ng kapatid nating mga Muslim

sa pagtatapos ng Ramadan sa Friday.

Happy Eid Mubarak sa lahat ng kapatid nating Muslim

sa buong mundo.

Thank you.

Ayun mga kagiliw, maraming maraming salamat sa inyo.

Siyempre, bukas ulit.