Top 10 Bedtime Stories - Kwentong Pambata Tagalog | Mga Kwentong Pambata | Filipino Fairy Tales
* AI ("Artificial Intelligence") subtitles on Tagalog.com are generated using "Whisper" by OpenAI (the same company that created ChatGPT and DallE2). Results and accuracy may vary.
* The subtitles do include errors occasionally and should only be used as a tool to help with your listening practice.
* You can request this website to create a transcript for a video if one doesn't already exist by clicking the "Request AI Subtitles" button below a video. Transcribing usually takes 30-40% of the length of a video to complete if there are no other videos in
the queue. For example, a 21 minute video will take 7-8 minutes to transcribe.
* Running a super fast cloud GPU server to do these transcriptions does cost money. If you have the desire and financial ability, consider
becoming a patron
to support these video transcriptions, and the other tools and apps built by Tagalog.com
00:00.0
Ang Bilaong Maymahika.
00:02.5
Noong unang panahon, may haring nanganganan na Bima.
00:06.4
Ang tauspuso at maalagang nanamuno sa kanyang kaharian.
00:10.4
Pag may suliranin, ito ay kanyang agad sinusubok na marisolba.
00:14.9
Ngunit ang kanyang Reyna ay malungkot, sapagkat sila ay walang sariling anak.
00:20.1
Batid ng hari ang lumbay sa kanya at kanyang kanyang magkakaroon.
00:25.3
Hindi nagtagal, kumalat ito at usap-usapan sa kaharian ang kalungkutan ng mag-asawa
00:32.3
na sila ay hindi pa mga mangulang.
00:35.3
Ang hari ay kailanman hindi nagsasabi ng kanyang kalungkutan sa kahit na kanino.
00:42.3
At hindi ito inahaya na makaapekto sa kanyang tungkulin.
00:46.3
Isang araw, isang ermitanyo ang lumapit sa hari at sila ay walang sariling anak.
00:52.3
Mahal na hari, ako ay naglakbay ng malayo upang makita ka.
00:57.3
Ako ay naglibot-libot sa bawat baryo dito sa inyong kaharian.
01:01.3
Nagawa mong panatiliin na masaya ang lahat maliban sa iyong sarili.
01:07.3
Ako ay nagpunta rito upang regaluhan ka ng isang bilao.
01:15.3
Ito ay isang maywagang bilao.
01:18.3
Lahat ng ilalagay mo sa loob ay magiging doble.
01:24.3
Alagaan mo ito dahil ito ay para sa iyo.
01:28.3
Umalis ang hari at kinuwento ito sa Reyna.
01:32.3
Sigurado ka bang totoo yan?
01:35.3
Talaga bang matulad ng isang bilao?
01:40.3
Tinanggal ng Reyna ang isa niya ang pulseras at inilagay sa bilao.
01:44.3
Naging doble nga ang pulseras.
01:48.3
Labis itong ikinagulay ng isang bilao.
01:52.3
Ito'y isang bilao.
01:55.3
Ito'y isang bilao.
01:58.3
Ito'y isang bilao.
02:01.3
Ito'y isang bilao.
02:04.3
Ito'y isang bilao.
02:07.3
Labis itong ikinagulat ng hari at Reyna.
02:11.3
Ibig sabihin, hindi kailanman magkakaroon ng kahulangan sa karian.
02:16.3
Sila ay namumuno ng matiwasay.
02:20.3
Ngunit, hindi pa rin kontento ang hari at Reyna sa kanilang buhay.
02:24.3
Sila ay naghahangad ng anak.
02:27.3
Makalipas ang ilang araw, ang tagapagbantay ay lumapit sa hari at sinabing,
02:34.3
Mahal na hari, isang lalaking nagnangalan na bola ang humihingi ng permiso
02:39.3
upang makita ka kasama ang kanyang asawa at ang kanyang sanggol.
02:44.3
Binigyang permiso ito ng hari.
02:46.3
Itinupini bola ang kanyang mga kamay upang magbigay pugay sa hari at sa ad nito.
02:52.3
Mahal na hari, alam namin na naghahangad ka ng anak.
02:56.3
Nais namin na kulin mo ang aming anak.
02:58.3
Pakiusap, ituring niyo siyang sarili ninyong anak.
03:02.3
Bago pa makasagot ang hari, dalidaling kinuha ng Reyna ang sanggol sa mga kamay ni Suleka
03:07.3
at niyakap ito, sa ganon itong pinasalamatan ang mag-asawa.
03:12.3
Ang hari ay tahimik lamang itong pinanood.
03:15.3
Siya ay abalang nagmamasig lamang kay bola at Suleka.
03:21.3
Ang kanilang mga itsura ay mahinahod.
03:24.3
Ngunit, ramdam nila ang tinatagong lungkot sa kanilang mga mata sa ad ng hari.
03:32.3
Mahal na Reyna, ibalik mo ang bata sa kanyang mga magulang.
03:36.3
Kaya nating walang anak. Hindi makatarungang ilayo ang anak sa kanyang magulang.
03:42.3
Nang ito ay kanilang marinig.
03:44.3
Si bola at ang kanyang asawa ay nagsimulang magmakaawa sa hari.
03:48.3
Ang sabi ni Suleka ay,
03:50.3
Pakiusap, tanggapin niyo ang batang ito na parang sarili nyong anak.
03:57.3
Nagulat ang hari Adreina na makitang desperadong ipamigay ang sariling anak.
04:05.3
Bakit gusto mong kunin namin ang iyong anak?
04:08.3
Kahit sa ang sulok na mundo, walang ina ang ipamimigay ang sariling anak sa kahit anong halaga.
04:13.3
Ngunit, eto ka. Kalmadong kusang-lobitong ginagawa.
04:18.3
Sabihin mo sa akin ang totoong dahilan.
04:21.3
Pagpapaliwanag ni bola.
04:23.3
Sa katunayan, kami ay isinumpa.
04:26.3
Pag hindi namin ipinamigay ang aming anak sa mag-asawang walang anak sa loob ng labing dalawang araw,
04:31.3
sa ikalabing tatlong araw, babawian ang buhay ang aming anak.
04:35.3
Aking hari, ngayon ang ikalabing dalawang araw mula sa kanyang pagkasilang.
04:39.3
Pakiusap at tanggapin niyo ang batang ito na parang sarili nyong anak.
04:44.3
Ayaw namin siyang mamatay.
04:46.3
Sige na at kayo ay magpahinga.
04:49.3
Ipapaalam namin ang aming pasya sa lalong madaling panahon.
05:06.3
Bakit? Hindi ka ba masaya sa araw na ito?
05:10.3
Gayung tayo ay biniyayaan na ng Panginoon ng isang anak,
05:14.3
bukal sa kalooban ng mag-asawa na iyon ang pagbigay sa batang ito.
05:19.3
Hindi natin iyon hiniling sa kanila.
05:21.3
Hindi mo kailangang masyadong mag-alala.
05:25.3
Malalayo sila sa kanilang anak at buong buhay silang mamumuhay na nangungulila sa kanilang anak.
05:31.3
Paano ako magiging masaya kung may ibang nasasaktan?
05:34.3
Hindi ako makakapayag na may nasasaktang ibang tao dahil lang sa nawala ang kanilang anak.
05:40.3
Mahal na hari, bakit hindi natin ilagay ang bata sa mahiwagang bilao?
05:45.3
Nagsagayon ay magkaroon tayo ng dalawang bata imbes na isa.
05:49.3
Sa atin ang batang ito at ang isa naman ay kinabolat sa leka.
05:53.3
Lumiwanag ang mukha ng hari.
05:56.3
Nang ito ay kanyang marinig.
06:00.3
Hmm, hindi ko naisip iyon.
06:03.3
Halika, aking Reyna, dalhin natin ang batang ito sa loob.
06:07.3
Ang bilao ay nasa loob ng palasyo.
06:10.3
Maaari mo siyang ilagay doon.
06:12.3
Nangsagayon ay magkaroon tayo ng dalawang sanggol.
06:18.3
Dali-daling pumasok sa loob ang hari at Reyna kung saan na roon ang bilao.
06:23.3
Inilagay ng Reyna ang bata sa bilao.
06:27.3
Ngayon ay meron na silang dalawang sanggol, imbes na isa sa loob ng bilao.
06:33.3
Kinuha ng hari ang pangalawang bato at kinuha naman ng Reyna ang orihinal na sanggol.
06:40.3
Sila ay nagtungo pabalik kay Bola at sa asawa nito.
06:46.3
Eto, maaari nyo nang kunin ulit ang inyong anak.
06:50.3
Napatingin si Bola at ang kanyang asawa sa hari na may dismaya.
06:55.3
Ipinaliwanag ng hari kung paano naresolba ang kanilang problema
07:00.3
ng mahihwagang bila.
07:02.3
Maaaring manatili sa inyo ang batang ito.
07:05.3
Ang naisumpa ay hawak ng Reyna.
07:07.3
Ang batang ito ngayon ay ligtas na.
07:09.3
Sige, maaari na ninyo siyang iuwi.
07:12.3
Huwag na kayo magalala dahil ligtas na siya.
07:20.3
Napakabuti mong tao, aking hari.
07:22.3
Hindi mong isinaalang-alang ang inyong kaligayahan na magkaroon ng anak.
07:26.3
Ngunit binigyan mo ng pansin ang aming kalungkutan na mawalan ng anak.
07:30.3
Kami ay mapalad na tumira sa ilalim ng inyong mapagpalang kamay.
07:35.3
Maraming salamat po sa inyo, hari.
07:37.3
Hindi po mapapalit ang ginawa nyo sa amin.
07:40.3
Inampun nyo ang aming anak para siya ay makalaya sa sumpa.
07:44.3
Ngunit tiniyak nyo din na hindi mawala ang aming anak,
07:47.3
aming marangal na hari at Reyna.
07:49.3
Amin lamang kayong masusuklian ng paggalang.
07:52.3
Kinuha ning bola at suleka ang kanilang anak
07:54.3
at ito ay umuwi ng may pagpapasalamat at gaan sa loob.
07:58.3
Ganon din ang hari at Reyna na may pagpapasalamat
08:01.3
dahil sa wakas sila ay binayaan ng anak.
08:04.3
Ang bata ay lumaking matapang at mabait na prinsipe.
08:07.3
Sila ay sama-samang nanirahan upang magkaroon ng mahaba at masayang buhay.
08:12.3
Ang Salamangkero at Ang Biyoling
08:15.3
Sa malayong kaharian, may naninirahang masamang salamangkero
08:19.3
at ang kanyang madaldal na loro.
08:22.3
Nais niyang mamuno sa buong mundo.
08:25.3
Binibisita niya ang iba't ibang kaharian upang sakupin ito.
08:29.3
Kaya naman, siya ay nagukubli sa pagitan ng mga kagubatan ng mga kaharian.
08:35.3
Isang gabi, ang Salamangkero ay abala sa pagpapalakas ng kanyang kapangyarihan.
08:41.3
Tapos na. Ang kahariang ito ay mapapasakin.
08:44.3
Kailangan kong lumabas sa tibaon na mahiwagang buto na ito.
08:47.3
Master, alam kong mahika ang ginagawa, pero bakit kailangan mong ibaon ng bawat buto sa mga kaharihan?
08:55.3
Hindi mo maintindihan, munting ibon.
08:58.3
Ginagawa ko ito para mapasailalim ng kapangyarihan ko ang buong kaharihan na ito kahit wala ako.
09:05.3
Ibig mong sabihin, nasa buto ang mahika mo?
09:10.3
Pagkatapos ibaon ng Salamangkero at Loro ang buto, lumakad sila pabalik ng kubo.
09:15.3
Doon sila nakarinig ng magandang musika mula sa biyolin.
09:19.3
Tumingin sa paligid at hinanap kung saan nang gagaling ang musika.
09:23.3
Uy, Loro, saan nang gagaling ang magandang musika na iyon? Sige na, hanapin mo!
09:29.3
Lumipad ang Loro upang hanapin ang pinagmula ng musika.
09:33.3
At maya maya pa, bumalik ito upang magbigay ng impormasyon.
09:39.3
Master, ang magandang musika ng biyolin ay mula sa isang magandang babae na umihiyak.
09:46.3
Tara, alamin natin ang misteryo sa likod ng pag-iyak at musika.
09:50.3
Ang masamang Salamangkero ay nag-anyong prinsipe na ubod ng guwapo at humarap sa babae.
09:57.3
Dis oras na ng gabi, bakit mag-isa kang nakaupo?
10:00.3
Hindi ako nag-iisa. Kasama ko ang biyolin ko. Noong mamatay ang mga magulang ko,
10:06.3
sinubukan ako ipakasal ng mga kapatid kong lalaki sa isang mayamang lasinggero kapalit ang pera.
10:12.3
Kaya narito ako, nakaupo sa kagubatan.
10:15.3
Ganun ba? Anong pangalan mo? Kaya kong ayusin ito para sayo.
10:19.3
Isa akong Salamangkero. Gusto mo ba akong pakasalan?
10:22.3
Ako si Saloni. Bakit naman hindi?
10:25.3
Isa kang guwapong prinsipe at mukhang nag-aalala ka sa akin.
10:28.3
Gusto ko yung mga yun sa isang lalaki. Sige, pakakasalan kita.
10:32.3
Sa isang kundisyon, kailangan mong tumugtog ng biyolin. Habang nagmamahi ka ako.
10:37.3
Bakit hindi? Kaya kong tugtogin ang biyolin para sa aking kabiyak ng walang hanggan.
10:42.3
Sobrang ikinatuan ang loro ang narinig.
10:46.3
Sinong ikakasal? Sinong ikakasal? Ikakasal ang master?
10:51.3
Ikinasalan sa Salamangkero at ang babae.
10:53.3
Lumipas ang mga araw at palihim na nagmasid sa kanyang asawa.
10:58.3
Habang ito ay nagsasagawa ng itim na mahika.
11:02.3
Napagtanto niyang may masama itong balak.
11:04.3
Kaya sinubukan niyang kumbinsihin nito na wag gamitin ang mahika sa kasamaan.
11:07.3
Nakita kitang gumagamit ang itim na mahika kahapon.
11:10.3
Anong mapapala mo sa pagkontrol ng mga utak ng mga tao?
11:13.3
Gagawin ko ang kundisyon.
11:15.3
Sa susunod na makialam ka, pati ang kaluluwa mo'y makukulong.
11:20.3
Sinubukan ang loro na pakalmahin ang sitwasyon.
11:23.3
Kalma lang, master.
11:25.3
Baka tumigil ang asawa mo sa pagtugtog kapag sumama ang loob niya.
11:30.3
Hindi pagtatagumpay ang mahika mo nang walang tugtog niya.
11:34.3
Gusto kong maging pinakamakapangyarihan sa buong mundo.
11:38.3
Pero kayo ay hindi kaya.
11:40.3
Gusto kong maging pinakamakapangyarihan sa buong mundo.
11:43.3
Pero kailangan mong tumugtog ng bayolin.
11:47.3
Tuwing naririnig ko ang tugtugin mo, nagagawa akong magmahika.
11:52.3
Hindi ako papayag.
11:54.3
Sa hindi niya pagpayag, kinuha ng salamangkero ang kanyang kwintas mula sa kanyang leeg.
12:00.3
At doon, ikinulong ang kanyang kaluluwa sa kanyang kwintas.
12:04.3
Pumunta ito sa bangin at itinapon ang kwintas.
12:06.3
Tinapon ko sa bangin ang kwintas na naglalaman ng kaluluwa mo.
12:10.3
Sa araw na mahanap mo o may makahanap nito, mawawalan ito ng bisa.
12:16.3
Yun ang araw na titigil ako sa paggamit ng itim na mahika.
12:19.3
At hindi ko nagagawin ang lahat ng ito.
12:24.3
Paano mo naman ito nagawa sa iyong asawa?
12:27.3
Ngayon, susunod ka sa lahat ng sasabihin ko.
12:30.3
Tumugtog ka ng bayolin.
12:32.3
Ang bawat paghinga mo ay hawak ko na ngayon.
12:36.3
Diyos ko! Bakit mo hinayaan ang asawa mong mapunta sa impyernong pinanggagalingan mo?
12:42.3
Wala na bang makakatulong sa akin sa mundong ito?
12:46.3
Isang araw, habang siya ay tumutugtog ng biyolin, napansin niya ang isang lalagyan.
12:53.3
Tinignan niya ito, at nakakita siya ng mga hindi-ordinarin buto.
12:58.3
Nang ito ay hawakan niya, nagsimula ang mga itong magsalita.
13:03.3
Maraming salamat sa iyong paghaplos.
13:05.3
Nakagapos ako sa mahika ng salamangkero, at ang iyong haplos ang nakapagpalaya sa akin.
13:11.3
Paano ito nangyari?
13:12.3
Binihag ng salamangkero ang kaluluwa ko.
13:14.3
Wawa sa akin niya ako kung hindi susunod sa mga utos niya.
13:17.3
Wala akong kalayaan hanggang sa hinaplos mo ako.
13:20.3
Kung kailangan mo ng tulong ko, sabihan mo ako.
13:24.3
Nag-isip-isip sa saloni, pagkatapos marinig ang sinabi ng buto.
13:28.3
Masa loob ng kwintas ang aking kaluluwa sa ilalim ng bangin.
13:32.3
Isasaboy kita sa bangin kung saan magiging isang malaking puno ka.
13:36.3
Nanggayon ang kwintas ko ay sumabit sa iyong mga sanga upang makuha ko ito.
13:40.3
Sige, susundin ko ang mga sinasabi mo.
13:43.3
Maghintay ka lang hanggang sa araw na iyon.
13:46.3
Kinabukasan, ang salamangkero at ang kanyang loro ay nakapagpalaya sa akin.
13:51.3
Nanggayon, ang salamangkero at ang kanyang loro ay naglakbay sa ibang kaharian.
13:57.3
Nag-iisip ito ng malalim.
13:59.3
Anong nasa isip mo?
14:01.3
Iniisip ko, may binabalak kaya sa saloni laban sa akin.
14:06.3
Tandaan mo, salamangkero ka.
14:09.3
Siguradong may solusyon ka.
14:11.3
Hindi. Nakadependi ako sa pagtugtog ni saloni ng violin para makita ang hinaharap.
14:16.3
Matapos niya itong sabihin, naging abalang salamangkero sa kanyang trabaho.
14:21.3
Sa isang banda, mabilis na lumaki ang mga buto at naging isang malaking puno.
14:26.3
Ang mga sanga nito ay umabot sa gilid ng bangin.
14:29.3
Ang kwintas na saloni ay nakasabit sa isa sa mga sanga nito.
14:33.3
Kinuha ito ni saloni at pinasalamatan ang buto.
14:36.3
Maraming salamat. Ngayon makakawala na ako sa kamay ng aking masamang asawa.
14:41.3
Pati na rin kayong lahat malaya na.
14:43.3
Pakiusap! Bilisan mo!
14:45.3
Bago siya bumalik, sunugin mo ang lahat ng mga buto sa lalagyan upang mawalan ng pisa ang mahig ka niya sa lahat.
14:52.3
Dali-daling tumakbo si saloni para kunin ang lagayan ng buto.
14:56.3
Susunugin ko na ito sa pababalik ng salamangkero.
15:00.3
Agad-agad niyang pinigilan ang mga buto mula sa pagkakasunog ng mga ito.
15:07.3
Ngunit huli na ang lahat para sa kanya.
15:10.3
Ang mga buto ay abo na at wala na siyang nagawa pa.
15:14.3
Nawala ang kanyang kapangyarihan at nakalaya na si Saloni mula sa kanyang mga kamay.
15:21.3
Paano mo ito nagawa sa akin? Nawala na ang lahat ng kapangyarihan ko. Ano na ang gagawin ko?
15:27.3
Inalo siya ni Saloni at ipinaunawa sa kanya na marami pang pwedeng gawin sa mundo.
15:33.3
Ipiniliwanag nito na maaari pa silang mamuhay ng normal at masaya.
15:38.3
At doon, nagbago ang salamangkero at namuhay ang dalawa ng matiwasay.
15:49.3
Ang Nawawalang Diwata, ito ay isang istorya tungkol sa totoong pagmamahal at sakripisyo.
15:56.3
Si Stephen, na isang prinsipe ng isang napakalawak na kaharian, ay nangangabayo sa gubat.
16:01.3
Abalang-abala siya na naaliw sa tanawin nang marinig niya ang babaeng umiiyak sa sakit.
16:08.3
Bumaba siya sa kanyang kabayo at naglakad patungo sa pinanggalingan ng boses.
16:13.3
Nasilayan niya ang manggandang babaeng nakaupo malapit sa palumpong na maaring sugatan.
16:24.3
Sino ka? May masakit ba sayo?
16:27.3
Natatandaan ko ang aking pangalan, Daisy. Ngunit hindi ko maalala kung paano ko napunta dito.
16:35.3
May nakakatakot na mukha ang umatake sa akin. Ngunit hindi ko maalala kung ano man ang nangyari pagkatapos.
16:43.3
Ngayon, hindi ako makagalaw. Pakiusap tulungan mo ako.
16:48.3
Nakupo, malalangi yung sugat. Ngunit wag kang mag-alala.
16:52.3
Ang pangalan ko ay Steven. Maaari kitang tulungan at dalihin sa aking palasyo. Ang maharlikang manggagamot ang mag-aalaga sayo.
16:59.3
Daan-daang inangat ni Prinsipe Steven ang mga braso ni Daisy upang isakay sa kabayo.
17:05.3
At sila ay nagtungo papunta sa palasyo.
17:08.3
At pinatawag ni Prinsipe ang maharlikang manggagamot sa palasyo.
17:13.3
Hindi nagtagal, dumating din ang manggagamot at sinimulan ang panggagamot.
17:21.3
Alam kong masakit pa yan. Bigyan mo ng oras ang gamot para tumalab.
17:26.3
Giging hawa din ang pakiramdam mo. Mapait ang kanyang mga gamot pero nakakagaan ng pakiramdam.
17:32.3
Ipikit mo ang iyong mga mata at inumin mo na lang. Hmm?
17:36.3
Nagpatuloy ang paggamot kay Daisy at nagsimula na din itong gumaling.
17:41.3
Siya ay naglalakad na sa palasyo. Walang sinuman ang puwede na mag-alala.
17:46.3
Walang sinuman ang pwedeng makapasok sa kanyang silid.
17:50.3
Maliban sa pamilyang maharlika, manggagamot at utusan.
17:55.3
Ilang beses sa isang araw siyang pinupuntahan ng Prinsipe para tignan.
18:01.3
Kagalang-galang na Prinsipe, napakabuti mo upang alagaan ako.
18:05.3
Ngunit, mabuti na ang lagay ko. Nararapat ng planuhin ko ang pagbalik sa aking tahanan.
18:10.3
Ngunit, hindi ko talaga maalala kung saan ako nakatira.
18:13.3
Daisy, maging nahihinay ka lang. Kailangan kong matiyak na mabuti na ang iyong kalagayan.
18:20.3
Hanggat hindi pa bumabalik ang iyong alaala, iturig mo ang iyong sarili na mahalagang bisita.
18:25.3
Naiplano ko na ang lahat para naman ikaw ay maaliw.
18:29.3
Naging matalik na magkaibigan sina Steven at Daisy.
18:33.3
At habang nagtatagal, lumalalim ang nararamdaman nila para sa isa't isa.
18:38.3
Ang munting binhina pagmamahal ay nagkaroon ng bunga.
18:42.3
Tuwing mag-isa si Daisy, lagi siyang nakasulyap sa pinto para sa pagtatingin ni Steven.
18:47.3
Steven, pakiramdam ko ay dapat akong manatili dito habang buhay.
18:51.3
Sapagkat hindi ako makakahanap ng totoong makakasama gaya mo.
18:55.3
Hindi ko kayang iwan ang isang tulad mo.
18:58.3
Daisy, ngunit sino bang nagpapaalis sayo?
19:01.3
Ngayon ay pakiramdam ko na narapat lang na magsama tayo habang buhay.
19:04.3
Iyan din ang nais ko.
19:06.3
Steven, pag malayo ka sa akin, nina nais ng puso ko ang pagbalik mo sa aking piling.
19:13.3
Nais ko sanang magkatagpo ang ating mga matamuli.
19:17.3
Dahil araw-araw kang tumatakbo sa aking isipan.
19:21.3
Daisy, pareho tayo ng nararamdaman.
19:24.3
Kung saan man ako magpunta, lagi ko nakikita ang sarili ko na nais agad bumalik sayo.
19:29.3
Hindi ko pa nararamdaman ito kahit sa iba.
19:31.3
Nararamdaman mo ba yun?
19:33.3
Isang gabi, may lumilipad na lumapag malapit sa palasyo.
19:39.3
Dalawang diwata ang lumabas.
19:42.3
Si Prinsipe Steven ay namamanghang nakatingin sa kanila.
19:46.3
Ang dalawang diwata ay agad nagpunta sa silid ni Daisy.
19:50.3
Daisy, halika na!
19:52.3
Kailangan ka na namin iuwi.
19:54.3
Ang sasakyan ay nag-aantay na sa labas.
19:58.3
Saan ninyo ako dadalhin sa lumilipad na sasakyan na yon?
20:01.3
Daisy, ano ba ang sinasabi mo?
20:04.3
Kailangan ka na namin ibalik sa mundo natin.
20:07.3
Diwata ka rin gaya namin.
20:09.3
Hindi ka nararapat na manatili rito.
20:13.3
Hindi ko makita ang mahihwagang perla sa laig mo.
20:16.3
Saan mo ito nawala?
20:18.3
Ito ang dahilan kung bakit wala kang maalala.
20:21.3
Pwede tayong humingi ng tulong sa diwatang reina na ibalik kang iyong alaala.
20:25.3
Ginamit ng diwata ang kanyang kapangyarihan upang makausap ang diwatang reina.
20:30.3
Natanggap ng diwatang reina ang kanyang pakiusap.
20:33.3
Ginamit nito ang kanyang kapangyarihan upang maibalik ang alaala ni Daisy.
20:37.3
Prinsipe Steven, ako pala ay isang diwata.
20:42.3
Kinakailangan ko na bumalik sa mundo namin.
20:45.3
Matapos ko lumapag sa mundong ito, mag-isa ako sa gubat kung saan mo ako natagpuan.
20:50.3
Isang mangkukulamang umatake sa akin upang nakawi ng kapangyarihan.
20:53.3
Mukhang wala akong kapangyarihan katulad ng ibang diwata.
20:57.3
Tinulungan mo ko. Ikaw ang aking inasahan nung nangailangan ako ng tulong.
21:02.3
At habang buhay kong tatanawin ng utang na loob yun.
21:05.3
Patawad kailang ko na umuwi.
21:07.3
Maari ba kitang samaan sa mundo ng mga diwata?
21:10.3
Hindi, mahal na prinsipe.
21:12.3
Hindi maaaring pumasok ng mundo ng mga diwata ang mga tao.
21:15.3
Batid mong nais ko na makasama ka.
21:18.3
Ngunit kailangan ko sumunod sa mga diwata.
21:20.3
Gagawin ko ang aking makakaya para makabalik at masilayan ka muli.
21:25.3
Ngunit kung hindi man, ito na ang huli nating pagkikita.
21:29.3
Patawarin mo ako, mahal kong prinsipe. Sana'y maintindihan mo.
21:33.3
Daisy, hindi ko talaga makakalimutan ng saya sa bawat sandaling magkasama tayo.
21:40.3
Sa sandaling iyon, muling sumibol ang mga pakpak ni Daisy.
21:44.3
At nagtungo kasama ang dalawa pang diwata patungo sa lumilipad na sasakyan.
21:50.3
Panay ang sulap nito sa prinsipe.
21:53.3
At umalis na ang lumilipad na sasakyan habang naiwangsawi ang puso ni Steven.
22:00.3
Lumapag na si Daisy sa mundo ng mga diwata.
22:04.3
Aking Reyna, mahal na mahal ko si Steven.
22:07.3
Hindi ko mawari ang buhay na hindi siya kasama.
22:12.3
Nagmamakaawa ako at nakikiusap na pabalikin na sa kanya.
22:16.3
Daisy, anong ginagawa mo?
22:19.3
Ang diwata at tao ay hindi maaaring magkaroon ng anumang relasyon sa isa't isa.
22:23.3
Pag hindi ka sumunod, kailangan mong harapin ang maaaring parusong sa iyo.
22:27.3
Handa akong harapin ang parusong para sa akin.
22:30.3
Hayaan niyo na ako bumalik sa mundo.
22:32.3
Umalis ka sa harapan ko.
22:34.3
Kung hindi, isusun pa kita.
22:37.3
Mawawalan kinagakayahang pumunta kahit saan.
22:40.3
Natatakot sa galit ng Reyna, lumabas ng silid si Daisy.
22:44.3
Sa kabilang mundo naman, si prinsipe Steven ay panay ang sulyap sa langit.
22:50.3
Hinaantayin na bumalik si Daisy.
22:52.3
Siya ay nabalot sa kanyang mga palaisipan na tila ba ito.
22:56.3
At hindi siya nabalot sa kanyang mga palaisipan na tila ba ito.
22:59.3
Isa sa mga diwata ang nagbigay alam nito sa diwatang Reyna.
23:04.3
Aking Reyna, sina prinsipe Steven at Daisy ay may maselan na kalagayan.
23:10.3
Ang kanilang pagmamahalan ay wagas at tunay.
23:13.3
Handa silang magsakripisyo sa ngalan ng kanilang pagmamahalan.
23:17.3
Pakiusap pag-isipan niyo po ito.
23:20.3
Kailangan niyong intindihin ang kanilang kalagayan.
23:23.3
Kumbinsido na akong ngayon na tunayin niyo ang mga palaisipan.
23:27.3
Wala na akong magagawa pa.
23:30.3
Kung hindi tanggapin ang lahat ng ito.
23:33.3
Sige, dalin niyo si Daisy sa akin.
23:36.3
Dumakbo si Daisy at nadapa ito sa mga paa ng diwatang Reyna.
23:41.3
Daisy, nanaig ang tunay na pagmamahal.
23:45.3
Ikaw ay malaya na ngayon.
23:47.3
Humayo ka na sa mundo ng mga tao at ibalik ang iyong mahal.
23:51.3
Si Steven ay nagihintay sa labas ng mga palaisipan.
23:54.3
Biglang bumungad ang lumilipad na sasakyan sa kanyang harapan.
24:00.3
Hali ka dito, mahal kong prinsesa. Hindi sayang ating sakripisyo.
24:04.3
Ang may likha ang nag-aja ng aming banal na pagkakaisa.
24:08.3
Nagwagi ang ating pagmamahalan at sakripisyo.
24:11.3
Dali-daling yumakap si Daisy kay Steven.
24:15.3
Nagwagi ang pagmamahalan nila at sila ay kinasal at namuha.
24:20.3
Ang Gansa ng Lawa
24:23.3
Nagsimula ang kwento noong unang panahon
24:26.3
nang si Prinsesa Elizabeth ay naghahanap ng lalaking mapang-asawa.
24:30.3
Mga prinsipe mula sa iba't ibang dako ng mundo ang dumalaw upang manligaw.
24:35.3
Si Haring Eric ay isa sa mga manligaw. Hindi siya masyado gwapo.
24:38.3
Naglakad-lakad sa buluwagan si Prinsesa Elizabeth at nakipag-usap sa kalalakihan upang makapamili.
24:44.3
Nang lapitan si Eric, tinignan niya ito at sumimangot upang ipakita ang kanyang pagkadismaya.
24:50.3
Nasaktan at naiinsulto si Eric at sa galit sinumpa niya ang Prinsesa.
24:54.3
Prinsesa Elizabeth, masyadong mataasang tingin mo sa iyong kagandahan na nagawa mong simangutan ako?
25:01.3
Dahil lang sa hindi ko maabot ang iyong pamantayan.
25:04.3
Sinusumpa kita. Mula ngayon, hindi ka na magiging prinsesa. Ikaw ay magiging isang sisne.
25:09.3
Lubhang nag-alala si Elizabeth at ang kanyang ama matapos marinig ito, humingi sila ng tawad kay Eric.
25:15.3
Prinsipe Eric, nagkamali ako. Maawa kayo sakin at saking nagawa.
25:20.3
Prinsipe, patawarin niyo na siya. Bata pa siya at walang muhang.
25:24.3
Kaya siya mapang-uyam. Nakikiusap ako. Pawiin niyo ang sumpa.
25:28.3
Masisira ang buhay ng aking anak. Hindi ko alam kung anong gagawin pag may masamang nangyari sa kanya.
25:33.3
Nagsimulang kumalma si Prinsipe Eric.
25:36.3
Paumanhin, mahal na hari. Sa kasamang palad, hindi ko mababawi ang sumpa.
25:41.3
Pero sasabihin ko ang solusyon upang mapawalangbisa ito.
25:44.3
Pag bahulog ang loob ng isang lalaki sa inyo, hindi ko maaari.
25:47.3
At isa pa, importanteng ang lalaking mahulog ang loob sa kanya ay walang alam sa sumpa.
25:52.3
Kung hindi, hindi ito gagana.
25:55.3
Nang matapos ang pangungusap ni Prinsipe,
25:58.3
si Prinsesa Elizabeth napunta sa isang lawa sa labas ng kaharian.
26:03.3
Maraming taon ang lumipas. Ang prinsesa ay walang nangyari sa kanya.
26:07.3
At hindi ko alam kung anong gagawin pag may masamang nangyari sa kanya.
26:10.3
Si Prinsipe nangyari sa kanya ay walang nangyari sa kanya.
26:15.3
At di ko nangyari, lang.
26:18.3
Sa kanya ay maaari, lang.
26:37.3
Sa ilan man, ganito siguro ako dapat magsisi.
26:41.3
Nang gabing yon, isang manalakbay na nagnangalang James ang dumating at umupo sa may lawa.
26:47.3
Napakagulo doon sa bayan.
26:51.3
Dito, lahat ay tahimik at matiwasay. Sana pwede ako dito habang buhay.
26:56.3
Si James ay pangkaraniwang tao at wala ng pamilya.
27:00.3
Nakaramdam siya ng katahimikan sa pagkakaupo niya malapit sa lawa.
27:04.3
Nagpahinga siya roon ng ilang sandali at nakarinig siya ng isang boses.
27:10.3
Galing ba sa gitna ng lawa ang boses? Siguro guni-guni ko lang yon. Nasaan kaya yon?
27:15.3
Hindi, tama ang narinig mo. Tingnan mo ang lawa. Ako ito, ang sisne.
27:21.3
Ganun ba? Hindi ko alam na kaya palang magsalita ng mga sisne. Paano ito nangyari?
27:25.3
Posible ito. Nakakapagsalita ako at dito ako nakatira sa lawa. Lawa ko ito.
27:30.3
Narinig kong sinabi mong natatahimik ang loob mo dito. Makari kang pumunta dito pag gusto mo.
27:36.3
Salamat sa pagpahayag mo. Nakaramdam ako ng kaligayahan dito. Hindi ko na gustong umalis pa.
27:42.3
Sadyang sobrang na ako napamahal sa lugar na ito.
27:45.3
Elizabeth ang pangalan ko. Ano naman ang sayo?
27:49.3
Ako naman si James. Mukhang parang pang prinsesa ang pangalan mo.
27:53.3
Ang ama ko ang pumili ng pangalan ko. At oo, tinrato niya akong prinsesa.
27:57.3
Sumama ka sa akin. Ililibot kita sa lawa at ipapakita ko sa iyo ang magagandang bulaklak.
28:03.3
Inilibot nga ni Elizabeth si James. Dinalan niya ito sa bandang mabulaklak na merong mga lotus.
28:11.3
Wow, Elizabeth! Wala pa akong nakitang ganitong kagandang bagay.
28:17.3
Masaya akong makipag-usap sa iyo at syempre, makasama ka.
28:21.3
Ako rin, James. Dumalaw ka ulit sa susunod. Nalulungkot rin kasi ako dito.
28:25.3
Ako lang ang nag-iisang sisne dito. Hihintayin ko ang pagbabalik mo.
28:30.3
Alam ko naman ang pakiramdam ng nag-iisa. Babalik ako bukas.
28:35.3
Isang sinag ng pag-asa ang pumukaw sa puso ng gansa.
28:39.3
Inaantabayanan niya ang pagkikita nilang muli.
28:42.3
Hinangaan niya ang pagiging maginoo at mababait na salitang lalaki.
28:46.3
Sa sumunod na araw, bumalik si James sa parehong oras. Tuwang-tuwang gansa na makita siya muli.
28:50.3
James, kanina pa kita hinihintay. Tama lang ang dating mo.
28:55.3
Palubog na ang araw at napakaganda ng tanawin nito dito sa lawa.
29:02.3
Sabik na sabik akong bumalik dito. Pumunta ako rito agad pagkatapos ng trabaho.
29:08.3
Tama ka nga. Sobrang napakaganda nga ng tanawin dito.
29:12.3
Magkasama nilang pinanood ang paglubog ng araw.
29:15.3
At mukhang napakasaya ni James.
29:18.3
Elizabeth, tama ka. Hindi ko makakalimutan ng tanawin ito.
29:22.3
Babalik ako araw-araw para panoorin nito kasama ka.
29:25.3
Oo, James. Mahirap talaga itong kalimutan.
29:29.3
Pero mahirap mag-alak sa kagandahan nito ng mag-isa.
29:33.3
Elizabeth, naiintindihan ko ang kalungkutan mo.
29:36.3
Ngunit huwag mong isiping nag-iisa ka.
29:39.3
Nandito ako kasama mo. Lagi ako mag-iisa.
29:41.3
Huwag mong isiping nag-iisa ka. Nandito ako kasama mo.
29:45.3
Lagi akong naririto para sa'yo kahit anong mangyari.
29:48.3
Nang marinig ito ni Elizabeth, naiyak siya sa tuwa.
29:51.3
Naiintindihan na niya ngayon ang pakilamdam ng may nagmamahal.
29:55.3
Napamahal si James kay Elizabeth.
29:58.3
Napagtanto rin niyang higit na mahalaga ang mabuting puso kaysa sa panlabas na anyo,
30:04.3
kayamanan o estado sa buhay.
30:07.3
Ang importante ay ang kabutihan at ang sinseridad ng pagkatao.
30:11.3
Napamahal na rin si Elizabeth kay James.
30:14.3
Pero lagi niyang tinatanong ang kanyang sarili.
30:16.3
Naiintindihan na tatanggapin ba ng isang gansa ang kanyang pagmamahal?
30:21.3
Isang araw, hindi dumating si James.
30:24.3
Salawa. Lubos na nag-alala si Elizabeth para sa kaligtasan ni James.
30:28.3
Hindi siya makatulog.
30:30.3
Bakit hindi dumating si James? Napahamak ba siya?
30:32.3
Diyos ko, iligtas niyo po siya.
30:34.3
Nang sumunod na araw, dumating si James noong hapon, mas maaga kaysa dati.
30:38.3
Noong makita siya ni Elizabeth, sinabi niya,
30:39.3
James, nasan ka kahapon? Hindi mo ko sinabihang hindi ka darating.
30:44.3
Nag-alala ko para sa iyo. Maayos ba ang lahat?
30:47.3
Sa susunod, huwag kang maglalaho ng gano'n nang hindi nagsasabi sakin.
30:51.3
Alam mo ba kung gaano ako nag-alala?
30:54.3
O hindi, patawarin mo ko Elizabeth.
30:56.3
Kinailangan kong maglakbay para sa trabaho.
30:59.3
Kakabalik ko lang noong umaga.
31:01.3
Pangako hindi na ko aalis nang hindi ka sinasabihan.
31:04.3
Hindi na ito maulit. Hindi ko sinasadyang ipag-alala ka.
31:06.3
Lehim na natuwa si James na nag-alala sa kanya si Elizabeth.
31:10.3
Bukod sa kanyang ina, wala nang iba pang nag-aalala ng gano'n para sa kanya.
31:15.3
Lumalim ang respeto at pagmamahal niya para dito.
31:18.3
Nagdesisyon siyang aminin ang kanyang naramdaman,
31:21.3
saka na niya iisipin ang mga susunod na mangyayari.
31:24.3
Elizabeth, may sasabihin ako sa iyo.
31:28.3
Sabihin mo sakin, James, ano yun?
31:30.3
Nahulog na ang damdamin ko para sa iyo.
31:32.3
Sinasabi ng puso kong gusto nitong laging kasama ka.
31:35.3
Pagising ko pa nga lang sa umaga.
31:37.3
Sabik na akong pumunta dito at makasama ka.
31:41.3
Pagkasabi ni James ng mga salitang ito,
31:43.3
bumalik ang gansa sa pagiging anyong prinsesa.
31:46.3
Lobhang nagulat si James at tinanong siya.
31:49.3
Elizabeth, paano ka naging tao?
31:52.3
Tunay ka nga bang prinsesa?
31:54.3
Oo, minamahal kong James.
31:57.3
Ilang taon nang lumibas,
31:58.3
inalipust ako ang isang prinsipe dahil sa kanyang anyo at sinumpanya ako.
32:02.3
Namuhay ako bilang isang sisne hanggang sa may isang taong iibigin ako kahit na iba ang aking anyo.
32:08.3
Natanggap ko nang mamamatay ako bilang isang sisne,
32:12.3
pero pinalaya ako ng iyong pag-ibig, mahal.
32:16.3
Kung tunay ka ngang prinsesa,
32:18.3
paano ka mabubuhay kasama ang isang ordinaryong lalaking tulad ko?
32:22.3
Ikaw lang ang nagturo sakin ng tunay na pagmamahal.
32:25.3
Walang hari ni prinsipe ang makakapantay sa isang ordinaryong lalaki na kayang magmahal ng sisne.
32:31.3
Ang tunay na kayamanan ay ang kabutihan ng tao,
32:34.3
hindi ang kanyang estado.
32:36.3
At wala na akong iba pang nakilalang may kayamanan na tulad ng sayo.
32:40.3
Gusto kitang pakasalan, James.
32:43.3
Gusto kitang makasama habang buhay.
32:48.3
Mahal na mahal din kita.
32:50.3
Hindi ko kayang mabuhay nang wala ka.
32:51.3
Ikinasal sina James at Elizabeth.
32:54.3
Minana ni James ang trono ng kaharian,
32:57.3
na buhay silang magkasama ng masaya at matiwasay.
33:04.3
Ang matapang namunting prinsipe at ang kanyang mga kaibigan.
33:08.3
Nagumpisa ang kwentong ito sa kaharian ng Firoz Nagar.
33:12.3
Ang hari at reyna ng Firoz Nagar,
33:14.3
inagpa siyang mumasyal sa kay ng karuwahe,
33:16.3
habang nasa palasyo ang labing dalawang taong gulang na anak na lalaki, si Angad Kumar.
33:21.3
Bigyan na lang na dulas ang kabayo at ang hari at reyna ay nahulog sa karuwahe at sa kasamaang palad ay namatay.
33:26.3
Papasanin ng batang prinsipe Angad ang responsibilidad na mamahala sa buong kaharian
33:31.3
at isang ministro ang hindi natuwa sa sitwasyon na ito.
33:35.3
Ngayong wala ng hari at reyna,
33:38.3
pasan ng prinsipe ang malaking responsibilidad.
33:41.3
Ang trono ng prinsipe Angad ay baliwala kundi panakipbutas.
33:45.3
Ako talaga ang tunay na mamahala.
33:48.3
Magpapatawa ko ng mabigat na buhay sa kaharian at pagkakakitaan ko ito.
33:53.3
Nagpatawag ang punong ministro ng pagpupulong sa ibang mga ministro.
33:57.3
Si prinsipe Angad ay kinurunahang pinuno ng kaharian sa sarimonyang dinaluhan ng lahat.
34:03.3
Natuwa ang mamamayan sa naging desisyon.
34:05.3
Mabuhay, Haring Angad! Mabuhay, Haring Angad!
34:09.3
Makinig kayo, Hepe ng Siguridad. Tipunin ang iba pang miyembro ng hukuman.
34:13.3
Masusunod po ng ministro. Pinapapunta mo kami?
34:16.3
Oo. Napakabata ni Haring Angad para gumawa ng anumang mahalagang desisyon.
34:22.3
Ngayon, anumang desisyon ang gagawin ko ay siya ng importante at uli.
34:27.3
Ito pa, nang walang pagsalungat ka ni Nomad,
34:29.3
kapag may protesta, maaari kong atulan ng kamatayan.
34:32.3
Walang tanggawa ang ibang ministro, pero ang tumango at sumang-ayon.
34:36.3
Ngayon, ipinatawag ng punong ministro ang nagpalaki at nag-alaga sa Haring Angad.
34:41.3
Punong ministro, ano pong may paglilingkod ko?
34:44.3
Ginang, alagaan mo nang maigi ang ating Haring Angad.
34:48.3
Siguraduin mong wala siyang anumang pagkukulang,
34:50.3
ngayon din, hanggat maaari limitahan ang pagdalo sa pagpupulong.
34:54.3
Ang Ginang ang nag-aalaga noon kay Haring Angad.
34:58.3
Mayroon siyang labing limang taong anak na si Vijay, nakasama niyang palagi.
35:02.3
Si Vijay ay mabuting kalaro ni Haring Angad.
35:05.3
Ang anak niyang si Vijay ay napakatalino,
35:09.3
at talaga namang may malasakit sa lahat ng pangangailangan.
35:13.3
Haring Angad ay mabuting kalaro,
35:15.3
at talaga namang may malasakit sa lahat ng pangangailangan.
35:18.3
At talaga namang may malasakit sa lahat ng pangangailangan.
35:23.3
Paano mo nagagawang maging napakahusay sa fencing?
35:26.3
Naturuan ka na ba ng isang profesyonal?
35:29.3
Hindi maaari. Walang ibang nagturo sa akin.
35:32.3
Natutuan ko ito sa pagmamasid sa mga kawal.
35:35.3
Maaari mo ba akong turuan?
35:37.3
Oo naman, bakit hindi? Ituturo ko sa iyo ang lahat ng alam ko.
35:40.3
Tahan-dahan at matiagang itinuro ni Vijay kay Haring Angad ang lahat ng kanyang nalalaman.
35:45.3
Pinatibay ng panahon ang kanilang pagkakibigan.
35:48.3
Ang punong ministro sa kabilang banda,
35:51.3
sa ilalim ng pagkukunwari sa utos ni Haring Angad,
35:54.3
ay gumawa ng isang anunsyo.
35:56.3
Makinig kayo! Makinig ang lahat!
35:58.3
Mga mamamayan ng kaharian,
36:00.3
ipinaguutos ng Haring Angad na magbayad kayo na mas maaga para sa taon ng buwis.
36:06.3
Paano ipapasa ng Haring Angad ang ganyang utos?
36:08.3
Ang kaharian ay nagdutusa sa tagtuyot sa nakalipas sa dalawang taon.
36:12.3
Wala kaming kahit anong kita.
36:15.3
Paano kami ngayon magbabayad ng buwis?
36:17.3
Ipinaparating ko lamang ang utos ng Haring Angad,
36:20.3
kaya dapat sumunod lang kayo.
36:22.3
Sa mga hindi tutupad ito, ay hahatulan ng kabatayan.
36:25.3
Kaya magbayad na kayo.
36:27.3
Nagsimulang pag-usapan ng mga tao ang utos.
36:29.3
Ang dati nating hari ay maunawain at mabait.
36:32.3
Pagkatapos niyang mamatay,
36:34.3
at nung pinalitan siya ni Haring Angad,
36:36.3
ang ating paghihirap ay mabalis na dumami.
36:39.3
Oo, ngunit paano natin ito magagawa?
36:42.3
Kailangan natin puntahan at kausapin si Haring Angad tungkol dito.
36:47.3
Samantala sa palasyo, si Haring Angad at Vijay ay abalas sa kanilang pagsasanay.
36:52.3
Nagpahinga si Vijay at nakarating sa hukuman ng Maharlika.
36:55.3
Napansin niyang ang punong ministro ay sinasakta ng isang ordinaryong tao ng pamalo.
37:00.3
Narinig niya na nagsasalita ang punong ministro.
37:04.3
pwede kang pumunta dito at makausap si Haring Angad at isumbong ang aking mga plano?
37:08.3
Hindi mo ba alam na palabas lang ang pagiging hari niya?
37:12.3
Ako ang magiging tunay na pinuno ng kariyan.
37:16.3
Agad itong nagbigay ng utos.
37:18.3
Kunin niyo na siya at ikulong ngayon din!
37:21.3
Narinig ni Vijay ang lahat.
37:23.3
Umalis ito at sinabi lahat sa kanyang ina.
37:25.3
Inay, alam niyo ba ang nangyayari dito?
37:28.3
Ang punong ministro ay gumagawa ng kawalang katarungan sa pangalan ni Haring Angad.
37:31.3
Oo anak, alam ko ang nangyayari dito, pero ano bang magagawa natin?
37:35.3
Kapag ipinalam natin ito kay Haring Angad at nakaramdamang punong ministro, tayo ihahatulan ng kamatayan.
37:42.3
Ngunit inay, hindi ko kaya ang mangyari ito sa atin.
37:45.3
Sasabihin ko lahat kay Haring Angad dahil totoo ang aking kaibigan.
37:48.3
Si Vijay at ang Haring Angad ay naglalaro sa loob ng palasyo.
37:52.3
Itunulok ni Vijay si Haring Angad at bumagsak ito.
37:56.3
Kinausap ni Haring Angad si Vijay sa loob ng palasyo.
37:59.3
Vijay, mahal kong kaibigan. Bakit mo ginawa yun? Bakit mo ko tinulak? Ngayon nasaktan ako.
38:05.3
Wala kong ginawa.
38:07.3
Mas matanda ka sa akin, ngunit tinulak mo ko. Tingnan mo, nasaktan ako. Hindi makatarungan yun.
38:12.3
Vijay, anong ibib mong sabihin kapag sinasabing walang katarungan ay nangyayari sa mamamayan?
38:17.3
Pagkatapos ay ipinaluanag ni Vijay ang lahat ng malinggawain na nangyayari sa mga tao ng kaharian at sinabi ni Vijay,
38:23.3
Haring Angad, magpapanggap tayo at lalabas niyo yung gabi para maintindihan natin ang damdamin ng mga tao.
38:30.3
Tama ka dyan, Vijay. Ngayong gabi, gagawin natin ang bagay na yan.
38:35.3
Sina Haring Angad at Vijay ay lumabas at nakihalubilo sa mga tao. May mga grupo ng tao ang naguusap.
38:42.3
Paano tayo pupunta at makikipagkita kay Haring Angad?
38:46.3
Ang kanyang buong gabinete ng mga ministro ay tiwali.
38:48.3
Igit pa rito, kung gusto niyo makipagkita sa ministro, kahit ang mga gwaradya ay hihingan ka ng pera, saan tayo makakuha ng malaking halaga ng pera?
38:56.3
Nagumpis ang kausapin sila ni Haring Angad at Vijay.
39:00.3
Ako si Haring Angad. Pakiusap, sabihin ninyo ang problema.
39:04.3
Nagpunta ako at nagkunwaring ka tulad ninyo para maintindihan kayo.
39:07.3
Ang lahat ay nakipagusap kay Haring Angad sa kanya-kanya nilang problema.
39:11.3
Nagulat si Haring Angad na marinig ang kanilang hinain.
39:13.3
Tiniyak niya sa publiko na bubuti ang lahat at siya na ang personal na mamamahala.
39:21.3
Nang sumunod na araw, nagpakita si Haring Angad sa hukuman.
39:25.3
Punong ministro, tipunin ang lahat ng kawal.
39:28.3
Masasunod. Mahal na Haring, ano ang inyong utos?
39:32.3
Nagutos si Haring Angad sa iba pang mga kawal.
39:35.3
Mga kawal, gulpihin ng malubhama!
39:37.3
Atiwaling ito! Hanggang sa malaglag ang balat nila sa kanilang mga buto!
39:41.3
Huwag po, Mahal na Haring! Huwag niyo kaming sasaktan! Walang kami naggawang mali!
39:46.3
Pinigilan niyo ang mga tao na kilalanin ako! Hindi lang iyon! Pinirahan niyo sila! Kumuha kayo ng suhol!
39:51.3
Hindi, Mahal na Haring! Napagutosan lang kami ng punong ministro na gawin ito.
39:55.3
Kapag hindi kami sumunod, hahatulan niya kami ng kamatayan!
39:58.3
Hindi! Hindi, Mahal na Haring! Hindi ko ginawa iyon! Nagsisinungaling sila!
40:03.3
Hindi, Mahal na Haring! Hindi ko ginawa iyon! Nagsisinungaling sila!
40:07.3
Mga kawal! Arestuhin ang mga atiwaling ministro!
40:10.3
At bugbugin hanggang sa ngumiwi sa sakit! Siguraduhin niyo hindi sila makakatakas!
40:14.3
Nag-anunsyo si Haring Angad sa publiko.
40:17.3
Lahat ay hindi kailangang magbayad ng buwis hanggang sa pagdating ng tagbulan.
40:22.3
Ang sabi ni Vijay,
40:24.3
Kailangan tiyakin na ang gabineta ay maigpit na binubuo ng tapat ng mga ministro.
40:27.3
Kailangan simulan ang paglilibot sa mga karatig bansa upang bumuo ng mas mabuting ugnayan.
40:31.3
Dahil dito, may iwasan natin ang gera!
40:34.3
Sina King Angad at Vijay ay pumunta sa karatig bansa kasamang tapat ng mga ministro.
40:40.3
Ipinaabot nila ang pagkakibigan sa mga pinuno nito.
40:43.3
Ang kaharian ay pinamahalaan ng may mahusay at tapat na paraan.
40:48.3
Sa wakas, ang mga tao ay namuhay ng payapa at masaya.
40:54.3
Si Haring Grisly Bear
40:56.3
Noong ulang panahon sa isang malayong kaharian, mayroong haring nagnangalang Michael at siya ay may anak na babaeng si Dinah.
41:04.3
Nakasing ganda ng isang bulaklak, ngunit napakadamot at hambog kung kaya't walang sino mang maliligaw ang pumasa sa kanya.
41:12.3
Puro pangungut niya ang ginawa niya sa mga prinsipeng gusto siyang pakasalan.
41:16.3
Nagsagawa ng malaking kapistahan si Haring Michael at inimbitahan niya ang lahat ng karapat dapat na manliligaw.
41:21.3
Pagkatapos ay ang pagtatanghal na mga manliligaw sa anak ng hari.
41:26.3
Ngunit ang makita niya ang mga lalaki, marami siyang kinaayawan.
41:30.3
Yung una ay masyado mataba, ang pangalawa ay masyado mataas, ang pangatlo ay masyado maliit at ang pangapat ay masyado maputla.
41:38.3
Pinintasan niya ang bawat isa, ngunit kinutya niya ang isang butihing hari na nakatayo dahil sa kakaibang tubo ng kanyang balbas.
41:46.3
Meron siyang balbas na parang sa isang oso.
41:48.3
Magmula noon, siya ay binansagang si Haring Grizzly Bear.
41:53.3
Ngunit ang hari, nang makita niyang walang ginawa kundikutsain ng prinsesa ang mga manliligaw at kinamuhian ang mga manliligaw na nagtipon doon,
42:03.3
ay naggalit at sinumpang pakakasalan ng anak niya ang unang pulubing papasok.
42:08.3
Ilang araw ang lumipas, mayroong pulubing pumunta sa palasyo at kumanta sa may bintana ng marimig ito ng hari.
42:15.3
Patuloyin mo siya.
42:17.3
Kaya ang pulubi ay tumuloy. Suot ang marungi at punit-punit niyang mga damit.
42:23.3
Kumanta siya sa harapan ng hari at prinsesa at nang matapos siya kumanta, humingi siya ng munting regalo.
42:31.3
Lubos akong natuwa sa iyong pagkanta, kung kaya't iniahandog ko sayo ang aking anak bilang regalo at iyong mapapangasawa.
42:38.3
Nanginig ang prinsesa sapagkat sabi ng hari,
42:40.3
Ako ay nanunumpang ibibigay kita sa pinakaunang pulubi anak at ito'y tutuparin ko.
42:46.3
Walang nasabi ang prinsesa at kailangan niyang pakasalan ng pulubi.
42:51.3
Ang sabi ng hari,
42:53.3
Ngayon aking anak, hindi angkop na ang isang pulubi ay mananatili sa aking palasyo.
43:00.3
Marapat na umalis ka na kasama ang iyong asawa.
43:03.3
Inalalayan siya ng pulubing lalaki palabas.
43:06.3
Napilitan siyang lumakad palayo kasama ang pulubing lalaki.
43:10.3
Nang makarating sila sa malaking kagubatan, tinanong niya,
43:14.3
Sino ang nagmamayaring na magandang kagubatang iyon?
43:17.3
Iyon ay pagmamayaring ni Haring Grizzly Bear.
43:20.3
Kung pinili mo siya, mapapasayo din sana ang kagubatang iyon.
43:24.3
Oh, napakamalas kong babae.
43:26.3
Matapos, sila ay nakarating sa isang parang.
43:30.3
Sino naman ang nagmamayaring na magandang parang na iyon?
43:33.3
Iyon ay pagmamayaring ni Haring Grizzly Bear.
43:36.3
Kung siya ang pinili mo, mapapasayo din sana ang parang.
43:40.3
Oh, napakamalas kong babae.
43:43.3
Maya-maya, sila ay nakarating sa isang malaking bayan.
43:47.3
Sino ang nagmamayaring nitong malaking bayan?
43:50.3
Iyon ay pagmamayaring ni Haring Grizzly Bear.
43:52.3
Kung siya ang pinili mo, mapapasayo din sana ang malaking bayan.
43:56.3
Oh, napakamalas kong babae.
44:01.3
At sa wakas, nakarating sila sa isang napakaliit na kubo.
44:06.3
Nakupo, at sino naman ang nagmamayaring nitong nakakasuya at pangit na kubo?
44:12.3
Iyan ang aking bahay, kung saan tayo ay maninirahan.
44:16.3
Pumasok siya sa loob ng kubo,
44:18.3
nasaan ang mga tagapagsilbi?
44:20.3
Anong tagapagsilbi? Ikaw ang aking asawa.
44:23.3
Maghahain ka na ng hapunan sapagkat pagod na ako.
44:26.3
Ibi mong sabihin, tagasilbi mo ko?
44:32.3
Pero walang alam si Dinah tungkol sa pagluluto
44:35.3
at ang pulubing lalaki ay ang naghahain ng hapunan.
44:38.3
Matapos, sila ay natulog na.
44:40.3
Ngunit, pilit niyang ginising si Dinah ng maaga.
44:43.3
Ilang araw silang namuhay ng ganoon.
44:44.3
Hanggang maubos ang kanilang gamit.
44:46.3
Aking asawa, hindi na tayo pwede magpatuloy ng walang kinikita.
44:50.3
Susubukan ko magbenta ng mga paso.
44:52.3
Ikaw naman ay mananatili sa palengke at magbibenta ng panayo.
44:56.3
Kapag nakita ako dito sa palengke na sino man mula sa kaharian ng aking ama,
45:01.3
paano nalang nila ako kukutsain?
45:04.3
Wala sa kalooban ng pulubing lalaki makinig sa reklamo ng asawa niya.
45:09.3
Sa sumunod na araw,
45:10.3
ang prinsesa ay umupo sa sulok ng palengke
45:13.3
nang biglang may dumating na lasing na mga ngabayo.
45:16.3
Sinagasaan niya ang mga palayok hanggang masira ang lahat ng ito.
45:20.3
Umiyak ang prinsesa,
45:22.3
hindi alam ang gagawin.
45:29.3
Mabilis siyang umuwi at sinabi sa pulubi ang kamalasan nangyari.
45:33.3
Huwag ka nang umiyak.
45:35.3
Nakikita kong wala sa akin.
45:36.3
Kung kaya dumulo ako sa palasyo ng hari
45:39.3
para magtanong kung tumatanggap ba sila ng katulong sa kusina.
45:43.3
Nangako silang tatanggapin ka nila.
45:45.3
Sa paraang yun, makakakain ka ng libre.
45:48.3
Si Dinah ay isang katulong na ngayon at ginawa ang lahat ng maduming mga gawain.
45:53.3
Sa kanyang magkabilang bulsa,
45:55.3
siya ay mayroong garapon kung saan nilalagyan niya ng tirang pagkain para iuwi.
46:00.3
Gabi-gabi siyang naguuwi ng pagkain.
46:01.3
Sa kasal ng pinakamatandang anak na lalaki ng hari,
46:04.3
ang pulubing prinsesa ay pumunta sa korte ng hari
46:07.3
at pumuesto sa pintuan upang magbantay.
46:09.3
Ngunit hindi siya pinansin ang bawat katulong na may dalang pagkain.
46:13.3
Kinaawaan siya ng mga katulong at hinagisan siya ng iilang piraso
46:17.3
kada sila ay dumadaan.
46:19.3
Ang mga ito ay nilalagay niya sa garapon upang iuwi.
46:22.3
Pagkatapos, pumasok niya sa mga katulong
46:25.3
at hinagisan siya ng iilang piraso kada sila ay dumadaan.
46:27.3
Ang mga ito ay nilalagay niya sa garapon upang iuwi.
46:30.3
Pagkatapos, pumasok ang panganay na anak ng hari
46:33.3
at nang makita niya ang napakagandang babae sa may pintuan,
46:36.3
hinawakan niya ito sa kamay at inalok sumayaw.
46:39.3
Ngunit tumanggi ang prinsesa at umatras dahil sa takot
46:42.3
sapagkat nakita niyang ito ay si Haring Grizzly Beard,
46:46.3
ang maniligaw niya na minsan ay tinaboy niya at kinutsa.
46:50.3
Ngunit hindi niya mapigilan
46:52.3
at siya ay linala sa isang silid para sumayaw.
46:54.3
Nang makarating sila sa gitna ng silid,
46:57.3
ang mga lubid na nakatali sa garapon ay napigtal.
47:00.3
Nahulog ang mga garapon sa sahig.
47:03.3
Nabasag at nagkalat ang mga pagkain sa sahig.
47:07.3
Napuno ng hiya ang prinsesa.
47:10.3
Napatalon siya papunta sa pinto at tatakbo na sana
47:14.3
ngunit sa hagdan ay naabutan siya ng prinsipe at dinala siya pabalik.
47:19.3
Sabi ng prinsipe,
47:20.3
Huwag kang magalala.
47:22.3
Ako ang pulubi at ang mga ngabayo.
47:25.3
Nagpanggap akong ibang tao ng dahil sa aking pagmamahal sa iyo.
47:29.3
Minsan, kailangan natin magpakumbaba kahit tayo ay nasa'y taas.
47:39.3
hindi ako karapat dapat na maging asawa mo.
47:42.3
Huwag kang magalala.
47:44.3
Tapos na ang masasamang araw.
47:46.3
Ngayon, magdiwang na tayo ng ating kasal.
47:48.3
Dumating ang mga katulong at binihisan siya ng kamanghamang hangdamit.
47:53.3
Hiniling ng kanyang ama at ng buong korte
47:56.3
ang kaligayahan ng kasal nila ni Haring Grizzly Beard.
48:00.3
Matapos noon, sila'y namuhay ng maligaya magpakailanman.
48:11.3
Ang Djamante at ang Kabatsoy
48:13.3
Noong unang panahon, matagal na matagal nang nakalipas,
48:17.3
mayroong ginang na may dalawang anak na babae.
48:20.3
Si Claire ang mas bata sa dalawa ay maganda at mabait.
48:23.3
Ang kanyang mga mata ay parang sa sikat ng araw at ang kanyang boses ay malambing.
48:28.3
At siya ay kasing ganda ng ginto.
48:31.3
Si Malina, ang mas matanda, ay pangit at masama gaya ng kanilang nanay.
48:36.3
Mapait ang kanyang mga salita, walang damdami ng itsura
48:39.3
at ang kanyang puso ay kasing kalawang ng mga lumang pako.
48:43.3
Kinamumuhian ni Malina at ng nanay nila si Claire at parati nila tong pinagtatrabaho.
48:49.3
Pinapakuskus nila ang kanilang medyans at kamison kay Claire
48:53.3
at iniiwan mag-isa sa kusina nang walang kahit anong tirang pagkain.
49:00.3
Kada umaga at gabi, si Claire ay kumukuha ng tubig mula sa balon.
49:04.3
Matarik ang kanyang nilalakad.
49:07.3
Isang mabatong burol, sumasakit ang kanyang mga kamay dahil sa mabibigat na balde
49:13.3
ngunit nananatili siyang masiyahin at maligaya.
49:18.3
Isang umaga, may nanlilimahid na matandang babae ang paikot-ikot sa may balon
49:24.3
at nanghinginang maiinom kay Claire.
49:27.3
Ngayon, ang buong katotohanan,
49:29.3
nagaan yung matandang pulubis siya upang malaman kung tunay na mabait si Claire.
49:35.3
Hayaan mong tulungan kita.
49:37.3
Sumalok ng pinakamalinaw na tubig si Claire mula sa pinakamalamig na bahagi ng balon.
49:43.3
Ibinigay niya ito sa nanlilimahid na babae at tumungo ng may ngiti na para bang ang lata ni Claire
49:50.3
ay naging kasinkinang ng balon.
49:52.3
Maraming salamat, butihing binibini.
49:55.3
Hindi ka lang maganda, magalang ka pa.
49:59.3
At dahil diyan, tanggapin mo itong gandimpala bilang pasasalamat.
50:04.3
Tuwing ikay magsasalita, may lalabas ng bulaklak at hiyas mula sa iyong bibig.
50:09.3
Naglahaw ang babae bago pa makapagpasalamat si Claire.
50:14.3
Ngunit ngayon, ang mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga
50:22.3
Nagmadali si Claire umuwi, daladala ang mabibigat na balde.
50:27.3
Tumatawa habang tumatalsik at kumikinang ang tubig at hiyas sa daanan.
50:33.3
Nang makarating siya, pinagalitan siya ng kanyang nanay.
50:40.3
Patawarin mo ako, ina. Sasabihin ko sa iyong nangyari.
50:44.3
Dalawang rosas, tatlong dyamante, apat na perlas at isang rubi ang lumabas sa kanyang bibig nang siya'y nagsalita.
50:52.3
Pagkatapos, nagtanong ang kanyang masamang nanay habang nagpapanggap na mabuti.
50:57.3
Mahal kong anak! Ano mong ibig mong sabihin?
51:01.3
Nagkalat ang mga hiyas at mulaklak sa sahig ng magkwento si Claire.
51:06.3
Napalohod ang kanilang nanay at binulsa ang mga hiyas.
51:10.3
Pagkatapos, ay inutusan niya si Malina.
51:14.3
Pumunta ka sa balon at kapag may nakita kang matandang nanlilimahid na babae, siguraduhin mong bigyan mo siya ng tubig.
51:20.3
Bakit ko naman gagawin yun?
51:22.3
Meron ang kapatid mo! Dyamante at rubi! Esmeralda at perlas! Gawin mo na ngayon din!
51:31.3
Iniutos ng sakim na babae sa kanyang anak.
51:34.3
Naabala at galit si Malina. Umangal siya ng umangal.
51:39.3
Ngunit tumungo pa rin siya sa balon at naglakad ng kinakaladkad ang mga paa.
51:44.3
Dala niya ang pinakamagandang pilak na piksel.
51:47.3
Inakyat niya ang mabatong murol at nagrereklamo sa bawat hakbang.
51:50.3
Nang makarating si Malina sa balon, nakita niya ang isang babaeng nakabihis prinsesa.
51:57.3
Mari ba kong mingi na maiinom?
51:59.3
Init na init at uhaw na si Malina kung kaya't di siya sumagot.
52:04.3
Niluglub niya ang pitsel sa balon at uminom ng malamig na tubig.
52:09.3
Tulungan mo ko. Uhaw na uhaw na ako.
52:14.3
Kung gusto mo na maiinom, kumuha ka para sa sarili mo. Hindi mo akong katulong.
52:17.3
Mahiya ka. Ang iyong pag-uugali ay kasing pangit ng iyong muka.
52:22.3
Kaya eto ang regalo ko para sa'yo.
52:24.3
Sa bawat salitang sasabihin mo, may kabatsoy at ahas na lalabas sa iyong bibig.
52:30.3
Sumigaw si Malina at tumakbo pa uwi, habang may mga ahas at kabatsoy na lumalabas sa kanyang bibig.
52:37.3
Hinay, hinay, tingnan mo ang nangyari.
52:40.3
Katakot-takot siyang tinignan ng kanyang nanay habang may mga kabatsoy at ahas na lumalabas sa kanyang bibig.
52:47.3
Kasalahan na ito lahat ni Claire.
52:51.3
Napatili si Malina nang tumalon ang kabatsoy sa kanyang ulo at balikat.
52:56.3
At ang mga ahas naman ay gumapang mula sa kanyang buhok.
52:59.3
Sinigawan ng nanay si Claire.
53:02.3
Kagagawan mo yan!
53:04.3
At sinampal niya si Claire.
53:07.3
Dalawang maladyamanteng patak ng luha ang tumulo sa pisingi ni Claire.
53:12.3
Lumaya si Claire at tumungo sa masukal na kagubatan,
53:17.3
kung saan makinang ang mga dahon dahil sa sikat ng araw at ang mga ibon ay kumakanta na parang plauta.
53:25.3
Tumakbo siya ng pagkalayo-layo sapagkat alam niyang hindi na siya makaka-uwi muli.
53:30.3
Mamaya lang ay nakarinig siya ng malalakas na yabag.
53:34.3
Nakita niya ang anak ng hari.
53:35.3
Simusunda ng daanang may mga bulaklak na nagmula sa bawat hakbang ni Claire.
53:41.3
Bakit ka umiiyak?
53:43.3
Kinwento ni Claire ang nangyari.
53:45.3
Sa oras na matapos siya sa pagkwento, napaibig ang prinsipe sa mabait at banayad na ugali ni Claire.
53:52.3
Nihindi niya napansin ang tambak ng hiyas na kumikinang sa kanyang paanan.
53:57.3
At ngayong nasa harapan ko na ang harapan na nangyari.
54:00.3
Hindi na ako makaka-uwi muli.
54:03.3
Ikinararangal kong patuloyin ka sa aking tahanan.
54:06.3
Pinuno nila ng bulaklak ang kanilang mga kamay at tumungo sa kastilyo.
54:11.3
At lahat ng tao sa kaharian ay sinalubong sila sa kanilang pag-uwi.
54:16.3
Nagpasya si Claire at ang prinsipe na ikasal sa mismo araw na iyon.
54:20.3
Iyong diwata ang unang nagbigay basbas sa kanila.
54:23.3
Nang malaman ito ng kanyang masamang nanay, napuno siya ng pagkaingit.
54:28.3
Lalo pang sumama ang ugali ni Malina, siya'y humiyaw, sumigaw at humagulgol hanggang mapuno ng ahas at kabatsoy ang buong bahay.
54:39.3
Kahit ang kanyang nanay ay napagod na sa kanya.
54:43.3
Sa wakas, hinabol niya si Malina patungo sa pinakamadalaan.
54:47.3
At doon namuhay silang puno ng paghihirap at doon sila namatay sa puot.
54:52.3
Si Claire at ang prinsipe ay maghabang buhay biniyayaan ng kaligayahan at kasaganahan.
54:59.3
At lagi nilang naaalala ang basbas ng diwata.
55:03.3
Sa lahat ng kayamanang pwedeng makuha,
55:07.3
ang busilak na puso,
55:09.3
ang puso na puso,
55:11.3
ang puso na puso,
55:13.3
ang puso na puso,
55:14.3
ang puso na puso,
55:16.3
ang busilak na puso,
55:44.3
Ang nangihinayang na prinsesa,
56:14.3
Noong unang panahon,
56:15.3
isang araw sa palasyo
56:16.3
ng maharahan na maharashtra,
56:18.3
ipinanganak ang munting prinsesang si Garima.
56:21.3
Upang ipahayag ang walang pigil na kaligayahan,
56:23.3
ang hari at reyna ay nagbahagi ng kinto,
56:26.3
tilak, mga hiyas at perlas sa buong kaharian.
56:29.3
Noong anim na taon na si Garima,
56:30.3
isang araw, may kakaibang hiling siya sa kanyang ina.
56:33.3
Saliin mo ako sa buwan at bituin!
56:35.3
Oh, Garima, nahihibang ka na ba?
56:37.3
Maaring ba sa sino na lang ba ang sumangkit
56:39.3
ng mga bituin sa langit?
56:40.3
Biglang lumabas ang hari sa kanyang silid.
56:44.3
Huwag ka madismaya, mahal kong anak.
56:46.3
Gusto mo ng bituin?
56:47.3
Utusan ko ngayon ang ministro na kunin ito.
56:49.3
Sa utos ng hari, umalis ang ministro
56:51.3
at kumuha ng mga bituin gawa sa papel.
56:53.3
Matapos matanggap ito,
56:55.3
labis ang saya ng prinsesa Garima.
56:56.3
Salamat, amang hari!
56:59.3
Hindi mo ako pinigo kailanman!
57:03.3
masyado mong pinapalaki sa layaw ang ating anak.
57:06.3
Alam lang Diyos ang mangyayari sa kanya sa hinaharapan.
57:09.3
Hindi naman sa ganun.
57:10.3
Kakibat ang pagdagdag ng idada
57:12.3
yung paglago ng karunungaan.
57:14.3
Sa wakas, dumating na ang ikalabing-aning na taon ng prinsesa.
57:17.3
Pero wala pa rin nagbago sa kanyang kilos at pag-uugali.
57:20.3
Patuloy niyang pinintasan at inunsultong kanyang mga katulong.
57:23.3
Ternato niya ito na parang hindi mga tao.
57:25.3
Isang araw, dumating sa silid ni Garima
57:28.3
ang katulong na may dalang mangkop na kiyer.
57:31.3
Mabuhay ang prinsesa!
57:33.3
Ipinadala ng Rey na ang kiyer para sayo.
57:35.3
Ubusin mo raw ito habang mainit pa.
57:38.3
Iwan mo dyan at umalis ka na. Mamaya na yan.
57:41.3
Paumanhin, prinsesa.
57:42.3
Utos ng Rey na nakainin nyo ito ngayon din.
57:45.3
Labis na inis ni prinsesa Garima
57:46.3
kaya tinapon niya ang kiyer sa mukha ng katulong.
57:49.3
Sino ka para ipag-utos sakin yan?
57:53.3
Nang marinig ang gulo,
57:54.3
pumasok ang hari at Rey na sa silid ni Garima
57:56.3
at naintindihan ang pangayari.
57:59.3
Anong kasoklam-soklam na pag-uugali ito, Garima?
58:02.3
Sa tingin mo, tama ba yan?
58:03.3
Iyan na nga, Ina. Katulong siya.
58:05.3
Hindi niya dapat ako pagtaasan ang boses.
58:07.3
Makinig ka, prinsesa. Huminahong ka.
58:09.3
Tuluyan nang makakaalis ang katulong na ito.
58:12.3
Magaling, amang hari.
58:14.3
Isang napakagaling na paraan para ituro ang tama at mali.
58:17.3
Kung lahat ng ama ay kubonsintihin
58:19.3
ang pangit na ugali ng babaeng anak,
58:21.3
wala nang pag-asa ang kinabukasan ng mga babae.
58:24.3
Ano ba naman, Ina? Tigilan mo nga ako.
58:26.3
Pwede ba, paalisin mo nga itong katulong ngayon din?
58:30.3
Pagkatapos ng alitan,
58:31.3
lumabas ng palasyo si Garima papuntang Karuahe
58:33.3
upang maglabas ng samanan loob.
58:35.3
May dumagondong sa kalangitan at ilamay minto naman.
58:38.3
Kulog at kaglahat ay nagdulot ang malakas na bagyo.
58:40.3
Nalagay sa malaking tulob yung kaharian
58:42.3
at ang ilog ay nagumpusang magdala ng bahat.
58:44.3
Ang buong kaharian ay nagupit ng bagyo.
58:48.3
Masa masamang kalagayan ng kaharian dulot ng bagyo.
58:51.3
Sana naman ay iligtas tayo ni Garima sa pagkakataon na ito.
58:55.3
Sana tingin ko kung saan na napagpad ang aking anak.
58:58.3
Masyado na akong nag-aalala, ministro.
59:01.3
Hanapin ninyo ang aking mahal na prinsesa.
59:03.3
Opo, mahal na hari.
59:04.3
Mga kawal, maganda kayo!
59:06.3
Kailangan nating mahanap ang prinsesa!
59:08.3
Nang humupa ang bagyo, sumama ang ministro sa mga kawal
59:11.3
upang hanapin si Prinsesa Garima.
59:14.3
Kahit lumipas na ang dalawang araw,
59:16.3
hindi pa rin mahanap ang prinsesa.
59:18.3
Hindi sila nagtagumpay sa kanilang misyon
59:20.3
at bumalik na sa palasyo.
59:22.3
Bakit bumalik kayo, ministro?
59:23.3
Nasaan ang anak mong si Garima?
59:25.3
Galit pa rin ba siya sa amin?
59:27.3
Patawad, mahal na Rina.
59:28.3
Hindi kami nagtagumpay sa pagtuntun sa prinsesa.
59:31.3
Anong ibig mong sabihin?
59:32.3
Napakasimpleng utos, hindi ninyo magawa.
59:35.3
Hindi kakarapat dapat na maging ministro.
59:38.3
Tatanggapin ko anumang parusang nararapat.
59:40.3
Ngunit ang buong katotohanan ay kahit saanman,
59:43.3
hindi makita ang prinsesa.
59:45.3
Hindi ko sigurado kung buhay pa siya.
59:47.3
Maraming nasawi dahil sa bagyo.
59:49.3
Hindi na sila nakilala.
59:51.3
Dahil sa kanilang pamamaganang katawan,
59:54.3
lahat kami nawawalan na ng pag-asa.
59:56.3
Matapos marinig ito, nawalan ng malay at mumagsak ang Rina,
59:59.3
walang humpay na umiyak ang hari,
60:01.3
natangay ng baha si prinsesa Garima,
60:03.3
at inanod ng ilog papuntang nayon,
60:05.3
kung saan nakatira ang dating niyang katulong,
60:08.3
ang taong sobrang niyang ininsulto.
60:11.3
Bakit nagtitipon ng mga tao sa tabing ilog?
60:13.3
Puntahan ko nga ng makita ko din.
60:15.3
Nang makita si prinsesa Garima,
60:17.3
nakilala siya agad ng kanyang katulong.
60:20.3
Prinsesa, ako ito, inyong katulong!
60:23.3
Nakikilala mo ba siya?
60:25.3
Oo, siya ang mahal na prinsesa Garima.
60:28.3
Sa tingin ko, ay inanod siya ng baha at napadpad dito.
60:32.3
Pero bakit hindi siya nagsasalita?
60:34.3
Mukhang hinimatay siya.
60:36.3
Kapag nawala na ang tubig sa kanyang katawan,
60:38.3
magkakamalay na siya.
60:40.3
Talhin mo muna siya sa bahay ninyo.
60:42.3
Di ako itong gagawin.
60:43.3
Tulungan niyo akong maihatid siya sa bahay.
60:46.3
Tinulungan ang mga taga-nayon na mailipat ang prinsesa sa bahay ng kanyang katulong.
60:50.3
Ang katulong, tumawag ng mga gamot.
60:52.3
Ginoo, sumama ka sa akin.
60:54.3
Walang malay ang prinsesa sa aking bahay.
60:56.3
Kailangan siyang magising kahit anong mangyari.
60:58.3
Oo, Ea. Susunod ako sa iyo.
61:01.3
Iahanda ko lang ang mga gamot.
61:03.3
Sinamahan ang manggagamot ang dalaga papunta sa kanyang bahay at binawasan ang sobrang tubig nito.
61:08.3
Gumawa rin siya ng halamang gamot at ipinainom ito.
61:10.3
Huwag kang mag-alala.
61:12.3
Magkakamalay din siya maya-maya.
61:15.3
Habang naghihintay tayo, maari bang mag-tsaa muna?
61:18.3
Magkatapos ay aalis na rin ako.
61:22.3
Iniibot ng dalaga ang isang baso ng tsaa.
61:25.3
Maari bang may sabihin ako?
61:28.3
Malaking pagkakataon ito para sa iyo.
61:32.3
Mahari kang humingi ng anumang halaga sa hari at Reyna.
61:36.3
Kung tutusin, iniligtas mo ang pinakamamahal nilang prinsesa.
61:41.3
Paano mo nasasabi yan? Pagsamantalahan ang kanilang kahinaan?
61:44.3
Hinding-hinding ko itong magagawa. Ngayon, kung tapos ka na, makakaalis ka na.
61:48.3
Nagkamalay na ang prinsesa at narinig ang buong pag-uusap. Sobre itong nang hinayang.
61:53.3
Naku, Diyos ko! Anong nagawa ko? Nagkamalay ako sa pangmamaliit sa isang tapat na babae.
61:59.3
Lumingon ng dalaga at nakitang tumayo ang prinsesa.
62:03.3
Mabuhay ang prinsesa! Maligaya akong makitang magaling ka na!
62:07.3
Patawarin mo ko. Hindi ka tanggap-tanggap ang aking ginawa.
62:11.3
Sobra kitang minaliit pero iniligtas mo ang aking buhay.
62:14.3
Hindi ko ito kailanman masusuklian.
62:16.3
Ginawa ko lang ang trabaho kong mahal na prinsesa.
62:19.3
Ang hari at Reyna ay naging mabuti sa akin.
62:22.3
Huwag niyo itong alalahanin. Kailangan niyong kumain, uminom ng gamot at magpahinga.
62:26.3
Nabusti niyong kailangan makapagpahinga.
62:29.3
Nagluto ang dalaga at inalok ang lahat ng pagkain sa prinsesa.
62:34.3
Mmm! Napakasarap nito! Katulad ng pagkain hinahanda ng mga kusinero sa palasyo.
62:40.3
Pagkatapos kumain at uminom ng gamot, nagpahinga na ang prinsesa.
62:43.3
Buong may kapal. Gutom na ako. Sa tingin ko, maaari pa itong mga tira-tira.
62:48.3
Nang sumunod na araw, bumisita ang kapitbahay ng katulong.
62:52.3
Nakita kita sa tindahan ng alahas kahapon. Interesado ka ba bumili ng alahas?
62:57.3
Paano ako makakabili ng alahas?
62:59.3
Matapos ako matanggal sa palasyo, hindi ako nakakakain kahit dalawang beses sa isang araw.
63:05.3
Sa tingin ko, na malikmata lang ako.
63:08.3
Hindi naman. Pumunta talaga ako sa tindahan ng alahas, pero hindi para bumili.
63:12.3
Ibinenta ko ang aking hikaw.
63:14.3
Ngunit anong matinding pangangailangan mo para ibenta ito?
63:18.3
Ang totoo niyan, kailangan ko ng pera pambili ng pagkain ng prinsesa.
63:22.3
Hindi siya sanay sa ordinaryo lang na pagkain, kaya nagpasya pa akong alukin siya ng iba't ibang pagkain.
63:28.3
Aba, kaya naman pala.
63:30.3
Di sinadyang marinig ng prinsesa Garima ang kanilang pag-uusap.
63:33.3
Samantala, ang hari at reina ay dumating sa bahay ng katulong kasama ang manggagamot.
63:38.3
Inilagay mo ang iyong sarili sa kamatayan sa pagtago sa prinsesa.
63:42.3
Saan mo siya itinago? Magpakita ko!
63:45.3
Lumabas ang dalaga at prinsesa na marinig ang hari.
63:51.3
Maligaya kaming malaman na buhay ka.
63:53.3
Salamat sa Diyos at hindi ka ipanahamak ng katulong.
63:58.3
Mahal na reina, hindi ko magagawang sakta ng mahal na prinsesa.
64:02.3
Kung hindi pa ibinalita ng manggagamot kapalit ang gandipala,
64:06.3
hindi namin malalaman kung nasaan napagpad ang aming anak.
64:09.3
Uminahon ka, amang hari.
64:10.3
Ang manggagamot ay sakhem at hindi siya rapat-rapat sa inyong papuri.
64:14.3
Sa kabila ng pagpilit sa kanya, tinanggihan niya ito.
64:17.3
Hindi lang yan. Ibinenta niyang kanyang alahas para ihanda ko na makakain.
64:21.3
Yan ba ang totoo, anak ko?
64:23.3
Tama, yan ang totoo. Ang dahing may salay ang manggagamot.
64:27.3
Ngayon, nagsisisi akong ipinanganak na prinsesa.
64:30.3
Mas mabuti pa siguro pinanganak akong mahirap.
64:33.3
Dito ko nakita ang halaga ko bilang mahirap at hindi bilang prinsesa.
64:37.3
Patawarin mo ako, anak. Kami ang dapat sisihin.
64:40.3
Mga kawal, aristuhin ang manggagamot at itapon nito sa piitan.
64:44.3
Hinihiling ko ang inyong awa, amang hari. Nabulag ako ng kasakiman. Maawa kayo sa akin.
64:51.3
Ikinulong ang manggagamot.
64:53.3
Ina, ama, hindi natitira sa kubo ang katulong. Titira na siya sa palasyo kasama natin.
64:59.3
Kung yan ang nais mo, anak mo, magpapakita na rin ito ng aming pagsisisi.
65:04.3
At silang apat ay masayang namuhay sa palasyo ng mahabang panahon.
65:10.3
Ang Mainiping Reyna
65:14.3
Noong unang panahon, sa isang malayong kaharian, nakatira si King Robert kasama ang mahal niyang reynang si Maria.
65:21.3
Mahal si Robert ng kanyang nasasakupan dahil sa angkin niyang kabaitan,
65:26.3
samantalang kinamumuhian ang asawa nito dahil sa pagiging magagaliti nito.
65:32.3
Kanina mo pa tinitirintas sa bukas,
65:35.3
Patawad po, kamahalan, pero hindi po gano'n kadali ang magtirintas ng buhok.
65:40.3
Ang lakas ng loob mo magsalita ng ganyan!
65:42.3
Lumayas ka dito sa palasyo ngayon din!
65:45.3
Ay, Maria, bakit mo ginawa yun?
65:48.3
Ginawa niya lang ang makakaya niya.
65:50.3
Ang bagal niya kasing magtrabaho!
65:52.3
Ay, maging mapagpasensya ka naman, mahal ko.
65:55.3
May pagkakataong ang pagiging mainipin ng Reyna ang sumisira sa kapayapaan,
66:00.3
at ang kawawang hari ang siyang umaayos ng gulong ginawa nito.
66:05.3
Eto, Maria, maibibigay ako sa iyong tiyak na magugustuhan mo.
66:09.3
Lili's! Paborito ko ito ah! Akin na, ibigay mo sakin!
66:13.3
Iniisip ni Haring Robert kung paano nga ba niya ipapaunawa sa asawa niya
66:18.3
na maging mapagpasensya.
66:20.3
Isang araw, naglakad-lakad siya sa looban ng kanyang kastilyo habang iniisip si Maria.
66:25.3
Hindi ko maintindihan. Noon naman, masayahin siya at napakabait.
66:29.3
Bago niya ako pakasalan.
66:31.3
Maya-maya, napansin ni Haring Robert na may lumulutang sa ilog.
66:36.3
Ano yun? Isang sanggol?
66:39.3
Naku, saan ka nang galing?
66:41.3
Kawawa ka naman. Iuuwi na kita.
66:44.3
Ano ba? Nasaan ba si Robert? Kanina pa siya nawawala.
66:48.3
Maria, tignan mo! May natagpuan akong sanggol na palutang-lutang sa ilog.
66:52.3
Isang sanggol? Pero paano yan nakarating dun?
66:56.3
Tignan mo, may nakasulat.
66:59.3
Sa kung sino mang makakahanap sa sanggol, pakialagaan na lang po siya.
67:05.3
Natuliro ang hari at ang reyna, pero tignan mo.
67:09.3
Ikaw ay papangalan ng Diana.
67:12.3
Si Diana ay malambing at mapagmahal na bata.
67:16.3
Lumipas nga ang mga taon at lumaki siyang isang napakagandang dalaga.
67:20.3
May isang espasyal na mahiwagang koronang nakatago sa isang dalaga.
67:24.3
Kaya na ang isang isang dalaga ay naalala sa isang dalaga na mayroon sa isang isang isang galit na dalaga.
67:31.3
Ang upang-alala na isang dalaga ay naalala sa isang galit na galit na galit.
67:36.3
May isang espasyal na mahiwagang koronang nakatago sa palasyo.
67:39.3
Pero hindi na ito kumikinang ng matagal na panahon.
67:42.3
Isang araw naglibot-libot si Diana sa buong palasyo.
67:46.3
Sa paglilibot niya, nakarating siya sa toring ipinagbabawal puntahan.
67:51.3
Wow! Ang taas naman ang lugar na to!
67:54.3
Huh? Ano tong malaking pintong ito?
67:57.3
Pinuntahan niya at tinulak ang misteryosong pintuan.
68:01.3
Ugh! Napakabigat naman ito! Bakit may korona rito?
68:05.3
Nang lumapit pa siya, bigla nalang kuminang ng gusto ang korona.
68:10.3
Dapat ipaalam ko kina ina at ama ang tungkol dito.
68:13.3
Diana, hindi ba sinabihan na kitang huwag kang pupunta roon?
68:16.3
Pero meron po korona roon at kumikinang ito.
68:21.3
Kumikinang ka mo?
68:23.3
Eh di kung ganon, masayang masaya ako para sayo.
68:26.3
Hindi ko po maintindihan.
68:28.3
Sasabihin ko sayo pag nasa tamang edad ka na.
68:31.3
Habang masaya ang hari, galit na galit naman ang Rey na tungkol sa korona.
68:35.3
Nang gabing yun, lumabas siya sa palasyo at pumunta sa mangkukulam na kilala niya.
68:42.3
Huwag kang mag-alala.
68:44.3
Ang kailangan mo lang gawin ay ilagay ang singsing na ito sa daliri ng iyong asawa.
68:48.3
Kamumuhian niya si Diana dahil sa mahi kang nariyan sa singsing.
68:53.3
Tumango si Maria at kapagdakay umalis sa palasyo.
68:56.3
Nang sumunod na araw, isinuot niya sa asawa niya ang singsing. Kinabukasan nang magising sila.
69:02.3
Ama! Ina! Gumawa po ako ng cake para sa inyo!
69:06.3
Tinignan ni Haring Robert si Diana at napangiwi ito.
69:10.3
Nagsimula ng tumalab ang mahika.
69:13.3
Nako, pasensya na po. Gusto ko lang pong ipatikim sa inyo yung cake na ginawa ko.
69:18.3
Napaka-alat naman ito.
69:21.3
Ano po? Hindi, matamis po sa panlasa ko yan.
69:24.3
Ang mahika sa singsing ang dahilan kung bakit masama ang lasa ng cake para sa hari
69:29.3
at patuloy na nagkaroon ng lamat ang pagkakaibigan nila.
69:33.3
Isang malungkot na araw noon, binisita ni Diana ang kwarto kung saan naroon ang korona.
69:39.3
Napakaganda ng koronang to. Ano kayang itura ko kapag suot ko to?
69:44.3
May susuot lamang ako ng isang taong karapat dapat.
69:51.3
Ako, ang maalamat na korona. Itanong mo kung anumang gusto mong malaman.
69:57.3
Ah, kung gano'n, sige. May isang bagay lang akong gustong malaman.
70:02.3
Bakit nakaiba yata ang kinikilo sa mga magulang ko?
70:06.3
Sinabi ng korona kay Diana ang lahat ng tungkol sa mahiwagang singsing.
70:11.3
Kung gano'n, hindi galit sakin si ama. Sumpalang yun. Pero si ina ang…
70:17.3
Hindi. Hindi ang iyong ina ang may gusto sa korona, kundi ang mangkukulam.
70:23.3
Oo, magagalitin ang iyong ina. Pero alam kong mabuti pa rin ang kanyang pagkatao.
70:29.3
Sinabi ng korona kay Diana na gustong pamunuan ang mangkukulam ang kaharian gamit ang kapangyarihan niya.
70:36.3
Pero delikado ito para sa kanya. Kaya ginamit niya si Maria para kontrolin siya.
70:41.3
Pero paano natin mapuputo lang sumpa mula kay ina?
70:45.3
Kailangang siya mismo bumali ng sumpa sa pamamagitan ng pagiging mapagpasensya.
70:54.3
May naisip na paraan si Diana.
70:57.3
Mahilig si ina sa mga lili. Siguro kapag natuto siyang magtanim nito at maghintay sa pagtubo, mapuputo lang sumpa.
71:05.3
Pero paano ako makakakuha nun?
71:07.3
Tanongin mo ako, at makukuha mo ito sa pamamagitan ng mahika ko.
71:12.3
Gamit ang mahika ng korona, nakagawa si Diana ng magagandang kulay rosas na mga lili.
71:18.3
Pero di kalaunan, pinaalaga lang ng Rey na ang mga ito sa mga hardinero.
71:23.3
Hindi, hindi yun ang dapat na nangyari.
71:27.3
Nang bisitahin muli ni Maria ang hardin, galit na galit siya nang makita ang ilang bulaklak na nalalantak.
71:33.3
Binulyawan niya ang mga hardinero.
71:35.3
Kung hindi niyo kayang alagaan ang mga lili, ako na lang ang gagawa.
71:39.3
Tuwang-tuwa naman si Diana. Nakikita niya ngayong nagtatrabaho ang Rey na araw-araw sa hardin.
71:45.3
Napakatindi ng pagmamahal ni Maria sa tanim niyang mga lili na hindi niya makuhang magalit.
71:51.3
Naging matsaga siya sa mga bulaklak na di kalaunay naging mapagpasensya rin siya sa ibang tao.
71:56.3
Napansin ni Diana ang pagbabago kay Maria at isang araw sinabi nito sa kanya.
72:01.3
Ina, hindi pa po ba namumukadkad ang mga lili?
72:05.3
Hindi pa, pero masaya ako. Basta manatili silang malusog, mamumukadkad din yan sa sarili nilang oras.
72:13.3
Pagkatapos ay hinimatay ang Rey na.
72:16.3
Nabali na rin ang sumpa at nang magising ang Rey,
72:20.3
maayos naman ang kalagayan nito.
72:23.3
Ang unang bagay ni ginawa niya ay tanggalin ang singsing sa daliri ng asawa niya.
72:29.3
May alaala pa rin ang hari ng mga pangyayari nitong mga nakaraang araw.
72:33.3
Paano kong nagawang tratuhin ang ganun ang anak kong si Diana?
72:37.3
May ibibigay po ako sa inyo.
72:40.3
Itinaas ni Diana ang korona at ipinatong ito sa ulo ng Rey na.
72:44.3
Nagpatuloy ito sa pagginang.
72:46.3
Sa tingin ko, mukhang pareho kayong karapat dapat sa korona.
72:50.3
Para sa akin, dapat si Diana ang magsuot ng korona.
72:54.3
Karapat dapat siya rito dahil sa ang pagiging mapagpasensya niya ang nagligtas sa atin.
73:00.3
At naging masaya nang muli ang buong karian.
73:03.3
Masayang-masaya ang haring makita ito.
73:06.3
Hindi nagbago ang pagiging mapagmahal ni Diana,
73:08.3
tinuro niya sa lahat kung gaano kahalaga ang pagiging mapagpasensya
73:12.3
at mababago ka nito kung matututunan mong pahalagahan ng ibang tao
73:16.3
at hayaan silang mamukadkad sa sarili nilang oras.
73:25.3
Ang Tagapaslang ng Dragon
73:29.3
Nung unang panahon, matagal na mga pangyayari,
73:32.3
sa isang malayong malayong lupain,
73:35.3
sa isang nayon na maliit na maliit na maliit,
73:39.3
katatapos lamang nang anihan,
73:42.3
at nago-umpisa pa lamang silang magsagawa ng masayang pagdiriwang.
73:46.3
May masayang tugtog at may mga nagsasayaw.
73:49.3
Ang lalaking si Albert ang pinakamalakas at pinakaguwapo sa nayon
73:54.3
at pumipila ang mga babae para makasayaw siya.
73:56.3
Ngunit nang gabi na, isang babae ang napansin niya.
74:00.3
Anong ngaalan mo?
74:04.3
Binibini, taga rito ka ba?
74:07.3
Taga saan ka pala?
74:08.3
Diyan lang, sa tabi-tabi.
74:10.3
Hindi naman magaling ang isa sa kanila,
74:13.3
pero sumayaw sila ng sumayaw nang walang pahinga buong gabi
74:17.3
at nahulog sila sa isa't isa.
74:19.3
Tila sila na lamang dalawa,
74:21.3
ngunit hindi naman magaling ang isa sa kanila.
74:23.3
Tila sila na lamang dalawa,
74:25.3
ngunit bigla nalang may malakas na ingay ng mga kabayo sa labas.
74:30.3
Naku, kailangan ko na umalis.
74:32.3
Hindi, huwag kang umalis.
74:34.3
Hindi pa tapos ang tugtog.
74:37.3
Sa isang iglap, bumukas ang lahat ng pinto
74:40.3
at nagmamadaling nagsilapit kinai Albert at Lucy
74:43.3
ang mga kawal ng hari na may dalang mga espada at sibat.
74:46.3
Pagkatapos, nagbigay-pugay ang lahat nang nasa loob ng silid.
74:50.3
Anong nangyayari?
74:51.3
Bitiwan mo ang anak ko!
74:55.3
Hinilan si Albert ng mga kawal palayo kay Lucy.
74:58.3
Itinapon siya sa sahig at itinutok sa muka niya ang kanilang mga sandata.
75:04.3
Ama, pakiusap. Huwag niya siyang saktan.
75:06.3
Nalilito si Albert.
75:08.3
Si Haring George ang iyong ama?
75:11.3
Hindi hinayaan ni Haring George na makasagot si Lucy.
75:14.3
Dinuro niya ng daliri sa ilong si Albert at sumigaw,
75:17.3
Lumayu ka sa aking anak!
75:19.3
Pero gusto ko po siyang pakasalan.
75:22.3
Sa tingin mo papayag ako na may kasalangan ako sa isang magsasaka?
75:26.3
Bakit po hindi? Mahal ko siya at mahal niya rin ako.
75:29.3
Kalokohan! Hindi magpapakasalan isang prinsesa sa katulad mo lang!
75:34.3
Tanging maharli ka lamang at mayamang mayaman ang pwedeng magpakasal sa prinsesa!
75:39.3
Pagkatapos, hinatak ni Haring George si Lucy sa braso at hinila siya sa may pintuan.
75:44.3
Kamahalan, kapag naging mayaman na po ko,
75:46.3
maaari ko na po bang pakasalan ang iyong anak?
75:49.3
Napahinto si Haring George at lumingon.
75:52.3
Napahawak ito sa baba sa kangumisi at sinabi,
75:56.3
May sasabihin ako sa iyo, may tambak na ginto at kayamanan sa aking lumang palasyo.
76:02.3
Kung pupunta ka roon at may bibigay mo sa akin ng corona,
76:06.3
pwede mong kunin ang ibang ginto at kayamanan para sa iyo at pwede mo rin pakasalan ang anak ko.
76:11.3
Gagawin ko po iyan.
76:14.3
Tingnan natin kung kaya mo.
76:18.3
At umalis na nga si Haring George at ang prinsesa.
76:22.3
Napakatahimit ng silid na rinig mo ang paglaglag ng karayong.
76:27.3
Lahat ng mata ay nakatingin kay Albert.
76:30.3
Bakit lahat sila nakatingin sa akin?
76:33.3
Alam mo ba kung anong sinabi mo?
76:38.3
Alam mo ba kung bakit ngayong sinabi mo?
76:41.3
Umalis si Haring George sa lumang palasyo.
76:45.3
Dahil nakatira na roon ng isang dragon.
76:50.3
Bakit naman po ko isusugo ng hari para kunin ang kayamanan kung alam niyang may nakatirang dragon doon?
76:55.3
Dahil ayaw niyang paasalan mo ang anak niya.
76:58.3
Gusto niyang mabugahan ka ng apoy ng dragon.
77:02.3
Naglakad si Albert palabas ng pinto.
77:05.3
Mahal ko si Lucy at gagawin ko ang lahat maikasal lang sa kanya kahit pa'y kamatay ko iyon.
77:11.3
Siguro nga, hindi naman ganun katalino si Albert.
77:13.3
Ngunit determinado siya.
77:16.3
Nang sumunod na araw, nagsimula nang magtungo sa lumang palasyo si Albert.
77:20.3
Nalaman niya na hindi pala magiging madali ang pagpunta dito.
77:24.3
Isan daang nilya ang layo nito na may mapanganib na nagiyelong ilog.
77:29.3
Kailangan ko magpatuloy.
77:31.3
Kahit wala akong dalang panlamig na damit.
77:34.3
Nang gumapang siya sa ilog, na nababalot ng niebe, halos mamatay siya sa sobrang lamig.
77:40.3
Tama, medyo hindi nga matalino si Albert.
77:42.3
Nang tumatawid na siya patungo sa kabilang pampang ng ilog.
77:46.3
Nahulog siya at gumulong ng gumulong ang katawan niya pababa sa pampang ng ilog.
77:51.3
Nawalan siya ng malay.
77:52.3
Hindi siya magising hagam sa gumulong siya sa nagiyelong tubig ng ilog.
77:56.3
Nang masiguro ni Albert na pwede siyang malunod o mangatog sa lamig,
78:00.3
nalusaw ang nagiyelong tubig at naging mas mabilis na ang daloy nito.
78:06.3
Wala na akong espada na gagamitin para patayin ang dragon!
78:10.3
Wala na akong kalaban-laban sa kanya ngayon!
78:13.3
Makalipas ang ilang saglit na gawanan niyang makalangoy at manatiling nakalutang,
78:17.3
lumangoy siya patungo sa kabilang pampang at isinampan niya ang kanyang sarili sa tabi.
78:22.3
Nakikita ko na ang mataas ng batong Baderning Palacio!
78:31.3
Napansin niya rin ang nangitim na bahagi ng luntiang damo na may bakas ng sunog ng hininga ng dragon.
78:38.3
Ilang saglit pa, narinig na ni Albert ang malakas na pagkampay at pagaspas ng malalaking pakpak ng dragon.
78:45.3
Kailangan kong magkubli sa mga guwang ng kahoy!
78:49.3
Nagapoy ang mga troso ngunit hindi nasaktan si Albert.
78:53.3
Pero hindi na siya giniginaw.
78:56.3
Kailangan kong maghintay muna dito hanggang sa mawala na ang pagaspas ng pakpak ng dragon.
79:02.3
Pagkatapos, gumapang siya palabas ng troso,
79:05.3
habang pinanonood itong masunog at iniisip kung paano siya makakalapit sa dragon
79:10.3
at makuha ang kayamanan nang hindi napapaso ng apoy.
79:14.3
Kailangan kong mahanap ang lungga ng dragon.
79:18.3
Teka, ano naman kaya yun?
79:21.3
Ito pala yun! Ito ang taguan ng mga kayamanan ni Haring George!
79:26.3
Pagkatapos, nanghiram si Albert ng panakot ng ibon sa kalapit na maisan.
79:31.3
Sa kalaliman ng gabi, palihim niyang ipinasok sa palasyo ang panakot sa ibon.
79:36.3
Sa tuktok ng pader, katapat ng taguan ng mga kayamanan na natatanaw ng dragon,
79:42.3
Ano to? Isang bariles?
79:45.3
Puputulin ko ang itaas na bahagi ng bariles at palihim kong ilalagay sa lugar na malapit lang sa dragon.
79:51.3
Pagkatapos, umakyat siya papasok sa bariles at natulog doon.
79:56.3
Nang sumunod na umaga, nagising siya sa malakas na pagaspas.
80:00.3
Tulad ng inaasahan, nang nagising na ang dragon, inakala niyang tao ang panakot sa ibon.
80:06.3
Lumipad siya papalapit sa panakot.
80:09.3
Habang hindi nakatingin sa akin ang dragon, lalabas muna ako sa bariles at dadalhin ko ito malapit sa kayamanan.
80:16.3
Dinala niya ang bariles sa taguan ng kayamanan habang nasusunod naman ang panakot sa ibon.
80:22.3
At nungabas siya mula sa taguan ng kayamanan sa kasumigaw.
80:26.3
Hoy, dragon! Andito ako!
80:29.3
Pagkarinig noon, lumingon ang dragon at mabilis na lumipad patungo sa mga kayamanan, habang mabilis namang umiwas si Albert.
80:38.3
Nang lumapag ang dragon at idinukuwang ang ulo sa pinto, tinakpan ni Albert ang ulo nito gamit ang bariles.
80:46.3
Nang magbuga ng apoy ang dragon, ibinalik ng bariles ang apoy sa dragon at nasunod ng dragon ang kanyang sarili.
80:53.3
Hahaha! Hindi ako makapaniwalang gagana yun! Uuwi na ako at tatanungin ko si Haring George kung pwede kong pakasalan si Princess Lucy!
81:03.3
Nakarating siya sa hukuman ng hari at humudyat sa taga-silbin na ipasok ang kahon ng kayamanan.
81:10.3
Pinakitan ni Albert ang korona sa hari.
81:13.3
Hahaha! Napatay ko na ang dragon at ngayon mayaman na rin po ko!
81:18.3
Nang sandaling iyon, pumasok si Princess Lucy sa silid at niyakap si Albert.
81:23.3
Maraming salamat sa ginawa mo para sa akin.
81:26.3
Kaya kahit hindi siya masyadong matalino, nagawa niya pa rin makasalan ang babaeng mahal niya at meron pa siyang kayamanan,
81:33.3
pati na rin ang lumang palasyo at lahat sila ay namuhay ng masaya.
