SUBSCRIBE TO MY 2nd CHANNEL https://www.youtube.com/channel/UCoKGAsi3RTrg-7Mm7kGPcPg Papa Dudut Stories Horror Music used : " The House" composed and produced by "Vivek Abhishek" Music link : https://youtu.be/2Do5iRAhbtg SUBSCRIBE us on YOUTUBE: https://youtu.be/DQQmmCl8crQ Follow on Facebook: https://bit.ly/33RWRtP Follow on Instagram: https://bit.ly/2ImU2JV FOLLOW ME ON MY SOCIAL MEDIA ACCOUNTS FACEBOOK: https://www.facebook.com/DJPapaDudut TWITTER: https://www.twitter.com/PapaDudut INSTAGRAM: https://www.instagram.com/PapaDudut EMAIL: papadudutstories@gmail.com To be notified with Papa Dudut Vlogs, Kindly click the 'BELL' button & the 'SUBSCRIBE' button. Hi Guys! I'm Papa Dudut, radio announcer. Welcome to my channel. I hope you like my videos, it is made with extra love and efforts for you. Send your stories at papadudutstories.gmail.com Got something for me? Rangsiman Thai Massage Bedrock Place 11 Dahlia Ave, Novaliches, Quezon City, 1118 Metro Manila Camera used to film: Canon EOS M6 Mic

Video Transcript / Subtitles:( AI generated. About AI subtitles » )

* AI ("Artificial Intelligence") subtitles on Tagalog.com are generated using "Whisper" by OpenAI (the same company that created ChatGPT and DallE2). Results and accuracy may vary.
* The subtitles do include errors occasionally and should only be used as a tool to help with your listening practice.
* You can request this website to create a transcript for a video if one doesn't already exist by clicking the "Request AI Subtitles" button below a video. Transcribing usually takes 30-40% of the length of a video to complete if there are no other videos in the queue. For example, a 21 minute video will take 7-8 minutes to transcribe.
* Running a super fast cloud GPU server to do these transcriptions does cost money. If you have the desire and financial ability, consider becoming a patron to support these video transcriptions, and the other tools and apps built by Tagalog.com

Ang ilan sa atin ay may mga bagay na kinahihiligan na kolektahin.

Ito ang mga bagay na nagbibigay sa kanila ng kasiyahan at satisfaction kapag nakakabilis sila.

Ngunit dapat nga ba tayong magingat sa mga bagay na ating binibili, lalo na kung meron na nitong nagmay-ari dati?

Maaari nga ba na ang mga second-hand agamit ay magdala ng takot at kilabot sa sarili nating tahanan?

Itago mo na lamang ako sa pangalan na Miley.

28 years old na ako at meron na akong isang anak.

2018 pa ako ikinasal sa asawa ko na si Thor.

Bale, nagkakilala kami ng dahil sa social media.

Getting to know, nag-meet, naglandian, nagligawan, hanggang sa maging kami na at nag-decide na kami ay magpakasal.

Actually, hindi pa dapat kami magpapakasal ni Thor kaistorya.

Nabuntis lang talaga ako ng time na iyon at dahil sa konserbatibang family ko ay napaaga ang aming pag-iisang diping.

Well, wala namang kaso sa amin iyon ni Thor dahil parehas naming nakikita na doon din ang punta namin.

Pero hindi pa sana ganoon kaaga.

Pero sa kasamaang palad ay nakunan ako sa first baby namin.

Maingat naman ako noon pero siguro nga ay talagang nakatadhana na maging anghel na agad ang anak namin ni Thor.

Matagal bago namin natanggap ang pagkawala sa amin ang first baby namin ni Thor.

Nang time na iyon ay nakatira pa kami sa house ng parents niya.

Very supportive naman ang buong family ni Thor sa akin lalo na noong magkaroon ako ng miscarriage.

Palagi nila akong kinakausap at sinisiguro nila na okay lang ako.

2019 nang makalipat na kami ni Thor sa sarili naming bahay.

Hindi naman iyon ganoon kalaki pero ayos lang.

Ang importante ay sarili na namin iyon at matututo na kami na mabuhay nang walang ibang taong inaasahan kundi ang isa't isa lamang.

May dalawang kwarto ang bahay namin sa Estoria.

May space pa naman iyon sa likuran na pwedeng gawing dirty kitchen.

O kaya ay isa pang kwarto pero hindi pa kami sure ni Thor kung ano ba ang gagawin namin doon.

Kaya naman hinahayaan na lang muna namin.

Isa pa wala pa rin kaming budget dahil sa nagpipintura pa kami ng bahay at pumili ng mga gamit na kailangan namin

para sa aming pagsisimula.

Parehas kami nagtatrabaho pa noon ni Thor at parehas na okay ang aming sinasahod.

Kahit paano ay merong kaming naitatabi para sa savings namin na pwede naming hugutin in case of emergency.

O kaya ay kapag nabuntis ulit ako.

Kahit naman nakunan ako noong unang beses na nabuntis ako, ay gusto ko pa rin naman na mabuntis kay Estoria.

At ganoon din naman si Thor.

Gusto na niya na mabuntis ako.

Pero ewan ko ba, wala namang may problema sa aming mag-asawa pero nahihirapan talaga kaming makabuo ng time na iyon.

Ganoon pa man, hindi pa rin kami nawawala ng pag-asa.

Sabi nga, try and try until you succeed.

Naniniwala kami na ibibigay din ang Diyos ang inihingi namin sa kanya sa tamang panahon.

Pumasok na ang pandemic pero hindi pa rin talaga ako nabuntis kay Estoria.

Patuloy pa rin kami ni Thor sa pagtatrabaho hanggang sa parehas kaming tinamaan ng virus.

Nahinto kami sa aming pagtatrabaho.

Nang gumaling na kami parehas ay nakabalik din naman si Thor sa pagtatrabaho niya.

Habang ako ay natakot ng bumalik sa trabaho kaya nag-resign na lang ako at naghanap ng trabaho na pwede kong gawin sa bahay lang.

Nauso kasi noon ang virtual assistant kaya sinubukan ko iyon.

Pinag-aralan ko muna at nang makuha ko na ang kalakaran ay pinush ko na ang pagiging virtual assistant.

Iyon nga lang nakakainip din pala kapag nasa bahay ka lang nagtatrabaho.

Dahil sa gabi nakakauwi na si Thor sa bahay at maghapon akong mag-isa sa bahay namin.

Nakausap ko naman ang family ko at family ni Thor pero hanggang video call lang.

Kung hindi sila ang kausap ko ay ang best friend ko naman na si Ronna.

Siya ang palagi kong katsikahan at siya ang nagkukwento palagi sa akin ng mga latest na tismis.

Ang madalas naitanong sa akin ni Ronna ay ang tungkol sa pagbabuntis ko.

Kailan ka ba talaga mabubunti, Smiley?

Excited na akong magininginang ng anak mo.

Ang pabirong tanong ni Ronna sa akin habang magka video call kaming dalawa.

Sa tingin mo, malalaman ko kung kailan mamamagha itong tiyan ko?

Pabiro kong sagot.

Baka naman kasi hindi kayang nagtatry ni Thor.

Tura niya.

Gabi-gabi na nga naming sinusubukan pero wala talaga.

Hayaan mo. Kapag nabuntis ako ay ikaw ang kauna-unahang makakaalam.

Baka mamaya nga ay maunahan mo pa ako.

Weak ako naman.

How I wish. Paano naman kasi ako mabubuntis.

Wala naman akong diyowa.

A ni Ronna.

Oo nga pala. Diyowa mo na asikasuhin mo bago ang pagbubuntis.

Biro ko.

Pero to be honest, wala pa sa isip ko ang magdiyowa.

Gusto ko munang magpayaman.

Saka na ang voice na yan.

Ang natatawang sabi ni Ronna.

Ganoon lang kami mag-usap ni Ronna kaistorya.

Kahit siya ay gusto niya ako magkaroon ng anak dahil lagpas isang taon na kaming kasal ni Thor.

Ang buong akala ko dati ay matatagalan pa ako bago mabuntis.

Inisip ko na na baka abuti na ako ng 30 years old bago ako magbuntis.

Pero talaga palang grabe manorpresa si Lord kaistorya.

Bago matapos ang year 2020 ay sinagot na niya ang matagal naming ipinagdadasal ni Thor.

Nabuntis na nga ako.

Noong akala ko ay dahil lang sa dami ng trabaho kaya ang bilis uminit ng ulo ko lalo na kapag nakikita ko si Thor.

Iyon pala ay meron ng nabubuo sa loob ko.

Nagkaroon na ako ng hint na baka buntis ako noong magkaroon na ako ng morning sickness.

Sinabi ko iyon kay Thor at kahit hindi pa kami sigurado ay natungan na siya.

Inutosan ko siya na ibili ako ng pregnancy test kit at nang inamit ko iyon ay positive ang resulta.

Feeling ko ay nakalutang ako noon sa mga ulap kaistorya.

Talagang naiyak ako ng ongka.

Gaya ng sinabi ko ay si Ronna ang una kong pinagsabihan.

Kasunod ay ang family ko at ang family ng aking asawa.

Lahat sila ay nating masaya dahil alam nila kung gaano namin kagusto ni Thor na mangyari iyon kaistorya.

Kung maingat ako noong unang beses na pagbabuntis ko ay dinobli ko ang pag-iingat ko sa pagkakataon na iyon.

Kahit paano ay meron pa rin akong takot na maulit na nangyari noong una.

Kaya naman panayang dasal ko sa Diyos na sana ay huwag niyang hayaan na mawala ulit ang baby na sa aking sinapupunan.

Dahil na rin sa maghapon ako mag-isa sa bahay ay sa bahay muna namin pinatira ang kapatid kong nalaki na mas bata sa akin ng tatlong taon na si Mikoy.

Work from home din kasi siya.

Para meron akong makakasama sa tuwing nasa trabaho si Thor.

Mahirap na kasi lalo na't buntis nga ako.

Hindi namin alam ang mga pwedeng mangyari.

Pinagamit na lang muna namin kay Mikoy iyong isang kwarto.

Total ay naging storage room naman iyon bago siya dumating sa bahay.

Napakalaking tulong ni Mikoy sa amin ni Thor.

Masipag kasi ang kapatid ko na iyon.

Kaya halos wala na akong ginagawa sa bahay.

Siya na ang gumagawa ng karamihan ng mga gawaing bahay.

Isa pa mahusay din siya magluto kaya talagang napakalaking ang pasasalamat ko kay Mikoy kay istorya.

Noong una nga ay pinibigyan ko siya ng pera pero ayaw niya iyong tanggapin.

Kung gusto ko raw magbayad, kumuha na lang daw kami ni Thor ng kasambahay.

Hindi niya raw iyon ginagawa para kumita ng ekstra na pera kundi dahil sa kapatid niya ako at concern siya sa akin.

Nang dumating na ang araw na akala ko ay mangananak na ako ay si Mikoy ang kasama ko sa bahay dahil si Thor ay nasa trabaho niya.

Sobrang sakit na kasi ng tiyan ko noon at si Mikoy ang nagdala sa akin sa ospital.

Iyon pala ay hindi pa ako mangananak ng oras na iyon pero pinag-stay na ako sa ospital dahil anumang oras ay mangananak na rin ako.

Naglilabor na pala ako ng time na iyon nang wala akong kaalam-alam.

Bago naman ako mangananak ay nakapunta sa ospital si Thor.

Gabi nang iluwal ko ang isang napaka cute at manusog na baby boy na itatago ko na lang sa pangalan na Angelo.

Kahit na napakasakit at napakahirap manganak,

ay nawala ang lahat ng ngayon nang ilagay na sa tabi ko si Angelo.

Mas naiyak pa nga si Thor kesa sa akin.

Doon ko nakita kung kaano niya kagusto na maging tatay siya.

After nang ilang araw sa ospital ay nakauwi na kami sa bahay.

Hindi ko rin muna pinaalisin ni Koy dahil mas kailangan ko siya sa isang pangalan.

Hindi ko rin muna pinaalisin ni Koy dahil mas kailangan ko siya dahil bumabawi pa ako ng time na iyon nang lakas mula sa aking panganganak.

Ayaw ko rin na umabsent si Thor sa trabaho niya dahil sayang naman ang sasaguri niya.

Isa pa, nandun naman si Mikoy kaya hindi na niya kailangan na umabsent pa kay Storia.

Hindi pa rin ako makapagtrabaho noon dahil hindi pa kaya ng katawan ko.

Saka gusto ko rin na nakatutok ako sa baby namin ni Thor.

Dalawang buwan pa ang lumipas bago ako nakabalik sa mga trabaho ko sa online kay Storia.

Pero siyempre, hindi na ako tumatanggap ng maraming trabaho dahil ang priority ko pa rin ay si baby Angelo.

Isang umaga, nanonood kami ni Mikoy ng TV sa sala nang may bigla siyang sabihin sa akin.

Ate, parang ang lungkot itong bahay niyo ni Kuya Thor ano?

Ano'y Mikoy.

Ha? Bakit mo naman nasabing malungkot?

Tanong ko.

Parang sobrang basic ng design, walang mga display.

Walang mga display?

Para sa akin ang lungkot.

Siguro mas okay kung bumili ka ng mga pangsabit sa wall.

Mga vases at kung ano-ano pa para magkaroon ng buhay itong bahay niyo ni Kuya.

Sa dyas ni Mikoy.

Sa sinabing iyon ng kapatid ko ay doon ko tinignan ng mabuti ang kabuoan ng aming bahay

at nasabi ko na totoo nga ang sinasabi ni Mikoy.

Kula nga sa kulay ang aming bahay.

Masyado ang simple.

Halos puro gamit lang ang nakalagay.

Naisip ko agad si Rona dahil alam ko na maarti siya pagdating sa kanyang bahay

kaya nang magaroon ako ng time nakausapin siya,

tinanong ko siya kung may alam ba siyang pilihan ng mga pangdesign sa bahay

dahil gusto kong pagandahin ang bahay namin ni Thor.

May sinajest si Rona sa akin na kilalang pilihan ng mga pampaganda ng bahay.

Isang malaking store iyon na bilihan ng mga furnitures at home accessories na talagang kilala.

Ang sabi ko kay Rona ay magpapalakas muna ako ng kaunti at papabinyagan ko muna si Angelo

at pagkatapos ay sakanya ako samaan sa store na sinabi niya sa akin.

Ipinalam ko rin muna kay Thor ang balak kong gawing sa bahay at pumayag naman siya.

Sabi pa niya ako raw ang bahala sa design na gusto ko.

Bagada rin daw iyon para meron akong pagkaabalahan kahit paano.

Nang mapabinyagan na namin si Angelo ay naging excited na ako

kaya mayroon siya ang mga pangdating sa kanyang bahay.

Nang mapabinyagan na namin si Angelo ay naging excited na ako

dahil alam ko na pwede na akong bumili na mga kailangan ko para sa pagpapaganda ko ng bahay.

Nagbabasabasa rin ako ng mga article tungkol sa pagdesign ng bahay at mas lalo akong na-excite.

Ang dami na agad idea ang pumapasok sa utak ko at lahat iyon ay sinishare ko kay Thor.

Siyempre, dapat alam din niya ang mga nasa utak ko

at hindi lang naman ako ang mayahari ng bahay na iyon kundi si Thor din.

Pero kagaya nga lang ng sinabi ni Thor noong unang beses na nagsabi ako sa kanya

ay ako na raw ang bahala sa gusto kong gawin.

May tiwala naman daw siya sa akin na hindi ko papapangitin ang bahay

pero sa totoo lang ay mahina ako pagdating sa ganoong bagay.

Makalipas ang isang linggo ay inaya ko na si Rona nasamahan ako sa sinasabi niya ng Thor.

Inihabilin ko muna si Angelo kay Mikoy at sinabi ko sa kanya na siya muna ang bahala sa anak ko.

Wala namang problema dahil ayon kay Mikoy ay wala siyang trabaho sa araw na iyon.

Sinabi ko lang sa kapatid ko ang mga dapat niyang gawin at kung anong oras dapat padidehin ang gatas si Angelo.

Sinundo ako ni Rona sa bahay gamit ang kotse niya.

Habang nasa biyahe kaming dalawa ay sinasabi ko na kay Rona ang mga naiisip kong ilagay sa bahay

at meron din siya mga suggestion.

Pagdating namin sa store ay nalula ako kasi sobrang laki pala noon kay istorya.

Ang naging problema ko nga lang ay wala akong nagustuhan sa mga nakita ko

kasi puro mga modern na furniture at home accessories ang meron sa store na iyon.

Ang gusto ko kasi ay yung parang medyo classic na furniture at pang design ang ilalagay ko sa bahay namin ni Thor.

Kaya ang ending ay wala akong nabili kundi ang plato lang.

Pagkatapos ay kumain na lang kami ni Rona.

Inilibre ko siya bilang pabawi sa pagsama niya sa akin at pag-drive na rin.

Pasensya ka na Rona, wala talaga akong nagustuhan.

Dapat pala ay chanek ko muna sa online ng mga tinda nila para nakita ko agad na wala akong gusto.

Sabi ko sa aking kahibigan.

Wala yun, maganda rin na nakapagala tayong dalawa.

Ang tagal din natin hindi ito nagawa simula nung mag-pandemic, diba?

Turan ni Rona.

Sa bagay, ngayon lang ulit ako nakapagpiyahin ng malayo-layo.

Sabi ko.

Oo nga pala, dumaan ka muna sa house ko.

Gumawa kasi ako ng graham cake at red velvet cupcake.

Favorite mo mga yun, diba?

Bibigyan kita.

Magda-try kasi ako na magbenta na mga ganoon sa online.

Pandagdag kita rin.

Ikaw ang unang huusga kung okay ba ang lasa o hindi.

Hindi ka naman pwedeng patikimin si mami at diabetic yun.

Sabi ni Rona.

Sige, hindi ko tatanggihan niyan lalo na kong libre.

Sabi ko, sabay tawa.

After naming kumain ni Rona ay bumiyahin na kami papunta sa bahay nila.

Nang makita ako ng mother niya ay nagkwentuhan kami sa may sala

habang kinukuha ni Rona sa kitchen ang mga pagkain na ibibigay niya sa akin.

Sa gitna ng pag-uusap namin ay napansin ko ang malaking banga at mga figurines

na nasa sala nila at nagandahan ako sa mga iyon.

Mukhang mamahalin at ang sosyal tingnan.

Ganoon mga bagay sana ang gusto kong ilagay sa bahay namin, kaistorya.

Tinanong ko ang mami ni Rona kung saan nila nabili ang mga banga at mga figurines

at ang sabi niya sa akin ay sa mga Japan surplus.

Mga pre-log o second-hand na kagamitan mula sa Japan ang mga itinitinda roon.

Bigla akong nagka-interes na makabili ng mga ganoon gamit.

Pero ang sabi ng mami ni Rona ay hindi niya alam kay Rona

kung bakit bumibili ito ng mga ganoon gamit na may naunanang gumamit.

Natatakot daw kasi ito na baka mga patay na ang mga mayari na mga nabili nitong gamit.

Kung minsan daw kasi ay kumakapit o sumasama sa isang bagay

ang kaluluwa ng namatay, lalo na kung sobrang importante para rito ang gamit na iyon.

Habang iniahatid ako ni Rona pa-uwi sa bahay,

ay nabangit ko sa kanya iyong mga magagandang gamit na nakita ko sa bahay nila.

Ang gaganda ng mga banga at figurine mo sa bahay niyo ha?

Ang sabi ni mami mo sa Japan surplus,

Yes, sa Japan surplus store nga, bakit?

Nagustuhan mo ba?

Tura ni Rona.

Oo, ang gaganda.

Ganoon kasi ha mga gusto ko.

May alam ka bang magandang Japan surplus store?

Tanong ko.

Naku, marami.

Kung minsan nga ay madalas ako nandito sa Japan surplus store.

At tumitingin ang mga bago nilang ibinibenta.

Bakit? Gusto mo bang magpunta?

A ni Rona.

Sinabi ko kay Rona na gusto kong tumingin at baka meron akong magustuhan.

A niya, kung free ako sa susunod na araw, ay pwede niya akong samahan.

May alam daw siyang dalawang store na magaganda ang mga gamit.

Maputi nalang talaga at kaibigan ko si Rona.

Malaking bagay para sa aki na sasamahan niya ako kasi wala pa akong alam sa mga ganoon klase ng tindahan kay Storia.

Pag uwi ko sa bahay ay naroon na si Tor at nagtakas siya.

Kung bakit wala akong dala, kundi mga kailangan na pangit.

Malaking bagay.

Pag uwi ko sa bahay ay naroon na si Tor at nagtakas siya.

Kung bakit wala akong dala, kundi mga pinggan lang.

Ang sabi ko ay wala akong nagustuhan sa pinuntahan naming store kahit pa ang daming pagtipilian doon.

Sinabi ko na bukas ay sasamahan ulit ako ni Rona sa dalawang tindahan at baka meron na akong magustuhan na mga gamit sa aming pupuntahan.

Pinayaga naman ako ni Tor dahil siguro na iisip niya na malilibang ako sa bagay na iyon.

The next day, maaga pa lang ay nasa bahay na si Rona.

Sinabi ko sa kanya na masarap yung mga pagkain na ibinibigay niya at nagustuhan din yun ni Tor at ni Coy.

Kaya in-encourage ko siya na gawin na ang business.

After naming mag-usap ng kaunti, ay nag-ayos na ako at umalis na rin kami ng bahay para pumunta sa Japan Surplus Stores na nabanggit ni Rona sa akin.

May kalakihan iyong unang tindahan na pinuntahan namin.

Natuwa ako sa mga gamit na nakita ko doon.

Hindi lang kasi mga pang-display ang naroon.

May mga upuan, kabinet at lamesa at kung ano-ano pa.

May mga manikari na sa hula ko ay galing pa talaga sa Japan.

Japanese Dal yata ang tawag sa mga iyon.

May mga halatang luma na pero marami naman ang parang brand new.

Ang iba ay kaunting ayos lang ay magbumukhang bago na ulit.

Hinayaan ako ni Rona na tumingin-tingin at marami agad akong nagustuhan.

May isang maliit na upuan na pagbata ang una kong nagustuhan.

Gawa ay iyon sa Nara at naisip ko na pwede iyon sa anak ko kapag lumaki pa siya ng kaunti.

May dalawang malalaking bangari na kong nagustuhan at na-amaze ako sa mga Japanese Dal.

Ang cute kasi nilang tingnan kaistorya.

Lalo na iyong may mga matatabang pisngi at singkit na mga mata.

Bumili rin ako ng tatlo niyon at naisip ko na i-display iyon sa kwarto namin ni Thor.

Binayaran ko na ang mga napili ko at iyong malaking item na binili ko ay ipinadeliver ko na lang kasi hindi kasha sa kotse ni Rona.

Mahirap na at baka masira ang mga iyon.

Sayang naman.

Ang dinala ko nalang muna ay iyong mga manika at upuan.

After sa store na iyon ay nagpunta pa kami sa isang store at ang nabili ko naman doon ay ang mga vase at figurine na mga anghel.

May nagustuhan din akong drawer na may nakaukit na babaeng nakasuot ng kimono.

Nasa gilid ng drawer iyong ukit na iyon.

Ang mga vase at manika lang din ang dinala ko at iyong drawer ay ipinadeliver ko na lang din.

Pagka uwi ko sa bahay ay excited kong ipinakita kay Mikoy ang aking mga nabili.

Nagustuhan niya ay iyong malaking banga at mga vase pero hindi ang mga Japanese dolls.

Bakit ka bumili na mga ganyan ate?

Ang creepy naman yan!

Sambit ni Mikoy.

Anong creepy?

Ang cute kaya nila?

Lalo na ito.

Lalo na ito!

Sabi ko kay Mikoy.

Kinuha ko iyong Japanese doll na may matabang pisngi at inilapit ko iyon sa muka ng kapatid ko.

Ilayo mo nga yan sa akin ate! Nakakatakot!

Turan niya.

Hindi ko alam na takot ka pala sa manika.

Irap ko.

Hindi ako takot pero iba ang pakiramdam ko sa mga manikang iyan.

Diba sa movie ay pumapatay ang mga ganyan?

Aniya.

Sa movie lang yun.

Nasa movie ba tayo?

Saka huwag kang mag-alala kasi sa kwarto namin ni Thorko ilalagay ang mga ito.

May space pa naman doon sa ilalim ng TV namin kaya pwede kong ilagay ang mga ito roon.

Sabi ko.

Wala akong pakialam kahit pa sinabi ni Mikoy na nakakatakot ang mga manika na binili ko kay historia.

Para sa akin ay cute ang mga iyon.

Inilagay ko na ang mga vase sa sala.

Iyong mga manika naman ay inilagay ko na sa kwarto namin ni Thor.

Sa kwarto ko rin inilagay iyong opuan at ipinwesto ko iyon sa tabi ng crib ni Angelo.

Nang makauwi si Thor ay nakita niya ang mga gamit na binili siya Japanese surplus at nagustuhan niya ang mga iyon.

Hindi raw halatang second hand kasi pinunasan ko ang mga iyon ng mabuti.

Sinamahan ko si Thor sa kwarto para makita ko ang reaksyon niya sa mga manika at doon naman sa opuan.

Napansin ko na napangiwi siya nang makita niya ang mga iyon.

Bakit parang hindi mo nagustuhan?

Tanong ko kay Thor.

Iyong maliit na opuan mukhang okay.

Pero iyang mga manika parang nakakatakot.

Parang sinusundan nila ako ng tingin kahit saan ako magpunta.

Parang ang si Mikoy.

Ang creepy daw ng mga manika na iyan.

Ang cute kaya nilang lahat.

Uwi ka ko.

Ang gusto pa nga ni Thor ay ilipat ko na lang sa sala ang mga manika pero ipinilit ko na gusto ko ay nasa kwarto namin ang mga iyon.

Gusto ko kasi na makikita ko iyon bago ako matulog at pagkagising ko sa umaga.

Wala na rin namang nagawa si Thor sa gusto ko kaistorya.

Tinanggap na lang niya na doon sa kwarto namin nakalagay ang mga manika.

Hindi ko rin alam kung bakit bigla akong nagkagusto sa mga manika na iyon.

At parang gusto ko pang bumalik sa pinagbila namin ni Rona para bumili ulit at dagdaga ng mga iyon.

Nagkaroon ako ng kagustuhan na gawin silang koleksyon.

Kinabukasan ng tanghali ay nai-deliver na sa bahay ang iba pang gamit na binili ko.

Buti at naroon si Mikoy para tulungan akong maiayos sa mga iyon.

Lalo na iyong drawer na may kabigatan pala.

At hindi ko rin alam kung bakit ang mga manika na iyon na nagkagustuhan.

Lalo na iyong drawer na may kabigatan pala.

Wala kang nga palang kabinet sa kwarto mo, no?

Alam mo, may nakita akong magandang kabinet sa pinuntahan namin ni Rona.

Ibibili kita roon para may maayos na lagaya ng mga damit mo.

Sabi ko kay Mikoy.

Hindi na kailangan, ate.

Saka baka mamaya ay may sumpa pa iyang mabili mong kabinet.

Tura ni Mikoy.

Alam mo, bawasan mo ang kakapanood mo ng horror movies, ha.

Masyado kang paranoid.

Ang natatawa kong sabi sa kapatid ko.

Nakakatakot kasi talagang bumili ng mga secondhand na gamit, ate.

Lalo na at hindi natin kilala kung sino ang mayari ng mga iyan dati.

Sabi ni Mikoy.

Dapat ko pa bang alamin kung sino ang dating mayari na mga binibili ko doon sa Japan Surplus?

Ang mahalaga ay gumanda na itong bahay.

Saka ikaw kaya ang nagsuggest na pagandahin itong bahay.

Pagpapaalala ko sa kanya.

Sinabi ko nga iyon pero sana ay brand new ang mga binili mo, ate.

Ani Mikoy.

Mas mahal kapag ka brand new.

Saka okay naman iyong mga binili ko.

Sinisiguro ko na mukha pambago ang mga iyon at walang sina.

Walang sina.

Sagot ko naman.

Hindi na lang nagsalita si Mikoy pero nakikita ko sa mukha na seryoso ang takot niya.

Hindi ko na lang iyon pinansin dahil ang nasa isip ko noon ayang makabili pa ng mga gamit doon sa Japan Surplus store para mas maging maganda ang aming bahay.

Nagbalipas lang ako ng isang araw at bumalik ako doon sa store.

Na Japan Surplus kaistorya.

Ibinili ko si Mikoy ng kabinet.

Iyon lang sana talaga ang balak kong bilhin pero may nakita ako mga bagong Japanese dolls.

At bumili pa ako ng dalawa at saka dinagdagan ko na rin ng mga gamit sa kitchen.

Kagaya ng mga sandok.

Nadala ko naman ang lahat ng mga iyon pa uwi maliban sa kabinet na bukas daw itideliver.

Talagang time na iyon ay nahumaling ako sa pagbili ng kagamitan sa Japan Surplus.

Ang dami kasing magagandang gamit doon at kung pwede nga lang na dalhin ko lahat ng iyon sa bahay ay ginawa ko na.

Nagulat si Thor nang malaman niya na nadagdagan ang mga Japanese dolls sa kwarto namin.

Nilambing ko na lang siya na hayaan na lang niya ako sa pagbili ko ng mga ganoon kasi natutuwa ako kapag nakakakita ako ng mga ganoon.

Wala akong kalam-alam na sa pagdadala ko pala ng mga second-hand gamit ay ang magiging ugat para maka-experience kami ng isang karanasan na kahit yata nasa kabilang buhay na ay hinding-hinding namin makakalimutan.

Nang sumunod na araw ay dumating na ang kabinet ni Mikoy.

Masyado iyong mabigad kaya nagpatulong na kami sa mga nag-deliver na ilagay iyon sa kwarto ng kapatid ko.

Parang bago pa rin iyon at walang kasira-sira.

Ang nakakatuwa pa ay nabili ko iyon sa napakababang halaga.

Binigyan kasi nila ako ng discount dahil natandaan nila na marami rin akong binili sa kanilang store noong una.

Ang sabi ni Mikoy ay iba ang pakiramdam niya sa kabinet na binili ko para sa kanya.

Parang simula raw nang nasa kwarto niya iyon ay naging medyo madilim ang kwarto niya sa bahay at palaging mabigat ang kanyang pakiramdam.

Ang sabi ko naman ay buksan niya palagi ang bintana lalo na kapag umaga para pumasok ang natural light.

Nang sa gayon ay hindi madilim sa kwarto niya.

Tatlong araw pa lamang simula nang madeliver ang kabinet ay nagreklamo na agad sa akin si Mikoy.

Ate, sabi ko sayo may kakaiba sa kabinet na iyon.

Naalimpungatan kasi ako kagabi tapos nakita ko na unti-unting bumukas ang kabinet.

Buti na lang talaga at hindi ako matatakotin.

Kuwento ni Mikoy sa akin.

Binigyan mo na naman agad ang ibang kahulugan iyon.

Siguro ay may loose na kung ano sa kabinet.

Hayaan mo't ipapatingin ko kay Thor pag uwi niya mamaya.

Ang sabi ko.

Totoo ang sinasabi ko ate.

Pwede bang alisin mo na lang yun sa kwarto ko?

Nakikiusap na sabi ni Mikoy.

Saan ko naman yun ilalagay?

May kabinet na kami ni Thor.

Hindi ba pwedeng magtenghyo ka na lang kasi ibinili kita no?

Turan ko.

Nagpapasalamat naman ako pero iba talaga ang kabinet na iyon.

Giit ni Mikoy.

Iniisip ko na lang na nagbibiru lang ang kapatid ko sa mga sinabi niya kaistorya.

Ang hinala ko pa ay sinabi niya iyon para tumigil na ako sa pagbili ng mga gamit sa Japan Surplus Store.

Hindi niya ako kayang pigila na gawin iyon.

Lalo na at ng panahon na iyon ay wala na siyang ebedensya na totoo ang kanyang mga sinasabi sa akin.

Habang lumilipas sa mga araw ay napansin ko na tahimik palagi si Mikoy.

Tinanong ko siya kung meron siyang problema pero ang sagot niya ay hindi naman ako maniniwala.

Kaya mas mabuti pang huwag na lang niyang sabihin sa akin.

Tinanong ko siya kung tungkol pa rin ba yon sa kabinet.

Natahimik siya sandali at sa kanya sinabi na,

Oo.

Tuwing gigising daw siya sa umaga ay palaging nakabukas sa kabinet kahit inayos na iyon ni Thor.

Sinisiguro naman daw niya na nakasarado iyon bago siya matulog at nakabukas.

May isang pagkakataon pangaraw siyang na experience na may nakita siyang anino ng lalaki na parang nagsasayaw malapit sa kabinet.

Kakaiba at nakakatakot daw ang galaw ng aninong nakita niya.

Sa pagkakataon na iyon ay nakita ko ang kaseryosohan sa mukha ng kapadid ko kay Storia.

Naramdaman kong hindi na siya nagbibiro.

Ang sabi ko na lang sa kanya ay bibigyan ko siya ng rosaryo at ilagay niya sa loob ng kabinet

at huwag niyang kakalimutan na magdasal tuwing gabi bago siya matulog.

Akala ko ay sinikoy lamang ang nakakaramdam ng kakaiba sa bahay simula nang bumili ako doon sa Japan Surplus Store.

Pero, pati pala si Tor ay ganoon din.

Patulog na kami noon ni Tor nang sabihin niya sa akin na nakita niya na gumalaw yung isa sa mga Japanese doll sa ilalim ng TV.

Baka naman hindi lang okay ang pagkakalimutan niya sa kanya.

Baka naman hindi lang okay ang pagkakalimutan niya sa kanya.

Baka naman hindi lang okay ang pagkakalimutan niya sa kanya.

Sabi ko, in denial pa ako ng time na iyon.

Hindi eh, dahan-dahan siyang gumalaw.

Pumihit pakaliwa iyong manika.

Sayang at hindi ko nakuna ng video, Miley.

Hindi kaya hunted yung manikang nabili mo?

Tura ni Tor.

Hunted? Paano yan magiging hunted?

Ang cute-cute na mga yan, ang natatawa kong wika.

Porket cute ba ay hindi na pwedeng maging hunted?

Ano kaya kung itapon mo na lang yung mga manika na yan?

A ni Tor.

Ayoko, pamparelax ko nga mga yan eh.

Saka, sayang ang perang pinambili ko sa mga yan.

Kung kailan naman ako nahihilig sa mga Japanese doll,

ay saka mo sasabihin sa akin na itapon ko sila.

Wika ko.

Pwede ka naman bumili ng bago.

Iyong brand new at hindi na iyong kagaya na mga yan na second hand.

Hindi natin kasi alam ang nangyayari o sa may-ari na mga manika na yan

o kung anong klaseng tao sila.

Paliwanag ni Tor.

Hindi ako napapayag ni Tor sa gusto niyang pagdispatsya sa mga Japanese dolls.

Labag iyon sa kalooban ko,

dahil kahit papaano ay napamahal na sa akin ang mga manika kaistorya.

Saka, bala ko na lang kasing gawing koleksyon na mga iyon

kaya talagang nanghihinayang ako kung itatapon lang.

Feeling ko rin ay hindi na pwede sa akin.

Feeling ko rin ay hindi na ako makakakita pa ng mga ganoong manika.

Napakayunik kasi nilang lahat.

Kumbaga, parang anak na ang turin ko sa kanila kasi araw-araw ko silang nililinisan.

Sa kabila ng mga nararanasan ni na Mikoya Tor ay hindi pa rin ako tumigil

sa pagbili ng mga gamit sa Japan Surplus Store Kaistorya.

Meron pa akong biniling rocking chair na inilagay ko sa sala.

Wala namang matanda sa bahay pero sa tingin ko kasi

ay nakakadagdag iyon ang ganda sa sala namin simula nang bilhin ko iyon.

Saka, nakakarelax din ang umupo roon lalo na kapag tanghali.

Mabilis akong antukin kapag nandoon ako sa rocking chair.

Kung minsan pa nga, ay karga ko si Angelo kapag nakakatulog ako roon.

Ngunit, may isang pagkakataon na maging ako ay naka-experience ng kababalaghan.

Tanghali noon at nakaupo ako sa rocking chair.

Nanonood kami ni Mikoy ng noontime show sa TV

habang si Angelo ay nasa kwarto at natutulog sa crib niya.

Maya-maya, ay medyo nakaramdam na ako ng antok kaya pumikit muna ako.

Hindi ko na namalayan na nakatulog na ako.

Makalipas ang ilang sandali, ay nakaramdam ako na may sumasakal sa liig ko.

Nagising ako na nahihirapang huminga at ramdam ko pa rin ng mga kamay na pumipisil sa aking liig.

Nagpumiglas ako na parabang mamamatay na ako.

Mabuti na lang at nandoon si Mikoy at tumakbo siya papunta sa akin.

Ginising niya ako dahil akala niya ay nananaginip ako.

Nang lapitan ako ng kapatid ko ay unti-unting nawala ang hirap ko sa paghinga.

Okay ka lang ba ate? Ano bang niyari sa'yo?

May pagaal lang tanong ni Mikoy.

Parang may sumasakal sa akin. Hindi ko rin alam ang nangyari sa akin.

Ang naguguluhan kong sagot.

Hindi ka kasi nagdasal bago ka matulog ate?

Pang-aasar ni Mikoy.

Baliw! Sa tingin mo makakapagdasal pa ako eh hindi ko nga alam na nakatulog ako.

Matare kong sabi.

Naulit pa ang pangyayaring iyon kaistorya.

Doon din sa rocking chair.

Nakatulog ulit ako

at nanaginip ako na may isang matandang lalaki na maputi ang sumasakal sa akin.

Sa pangalawang pagkakataon na nangyari iyon

ay naisip ko na may kinalaman ng rocking chair.

Kaya ikinwento ko iyon kay Thor

at ang sasabihin ko ay

ay itapon na lang namin iyong rocking chair

na kahit mabigat sa aking kalooban

ay sinangayunan ko na lang.

Pinagtulungan ni na Mikoy at Thor nasirain ang rocking chair

at sinunog namin iyon sa likod bahay.

Instant bonfire tuloy ang sinapit ng rocking chair.

Akala ako ay tapos na ang lahat ng kababalaghan sa bahay

pero habang tumatagal,

ay palala iyon ang palala kaistorya.

Kagaya na lang ng isang gabi.

Habang natutulog kami ni Thor sa kwarto

ay bigla akong nagising

nang walang dahilan.

Kapag nagigising ako

ay otomatik na napapatingin ako sa crib ni Angelo

at sa pagkakataon na iyon

ay talagang nanggagamit.

May isang babae

na nakasuot ng kimono

na nakatayo sa tabi ng crib

ng aking anak

na parabang tinitingnan niya si Angelo.

Napasigaw ako sa sobrang takot

kaya nagising si Thor.

Anong nangyayari?

Bakit ka sumigaw?

Ang gawin niya ay

nakikita ako.

Anong nangyayari?

Bakit ka sumigaw?

Ang nagdatakang tanong ni Thor

May babae

nakatayo sa tabi ng crib ni Angelo.

Sagot ko kay Thor

habang nakatakipan mga kamay ko

sa aking mga mata.

Tumayo si Thor.

Binuksan niya ang ilaw

at ang sabi niya ay wala namang babae roon.

Sigurado ako

may nakita akong babae

nakasuot pa nga siya ng kimono.

Giit ko.

Sinasabi ko naman sa iyo

itapon mo na ang mga Japanese Dalmo

at palitan mo na ng bago.

Baka may dalang kung ano kasi ang mga yan.

Nakasuot ka mo ng kimono?

Hindi ba lahat ng Japanese Dalmo

ay ganoon ang suot?

Tura ni Thor.

Napaisip ako sa sinabi ng asawa ko

kaistorya.

Sa kauna-unahang pagkakataon

ay nakaramdam ako ng takot

sa mga Japanese Dals na binili ko.

Sa pagkakataon na iyon

ay iniisip ko ang kaligtasan ni Angelo.

Baka nga may nakakabit na kaluluwa

umulto sa mga Japanese Dal

na nabili ko

at iyon ang babaeng nakita ko.

Nang sumunod na araw

ay hindi na ako nagdalawang isip

na itapon lahat ng mga Japanese Dals.

Inilagay ko iyon sa isang sako

at nang dumaan ang trak ng basura

ay ibinigay ko na iyon.

Mabigat man sa aking kalooban na gawin iyon

ay iniisip ko na lang

na kapag itinapon ko iyon

ay hindi ko na ulit makikita

iyong babaeng nakasuot

ng kimono.

Inakala ako na okay na ang lahat

dahil hindi na ako nakikita

na okay na ang lahat

dahil itinapon ko na ang mga Japanese Dals.

Sa kanang dalawang magkasunod na gabi

ay hindi na ulit ako

nagising sa gabi.

Ngunit sa pangatlong gabi

simula nang itapon ko

ang aking mga manika

ay naalimpungatan ulit ako

ng madaling araw

at nakita ko ulit

iyong babaeng nakasuot

ng kimono.

Nakaupo siya doon

sa maliit na upuan

at ang nakakatagot pa

ay parang nakangiti siya sa akin

dahil nakikita ko

ang ngibin niya.

Agad kong ginising si Thor

at sinabi ko sa kanya

na nakita ko ulit iyong babae.

Tinanong ni Thor kung nasaan

at sinabi ko na nasa maliit na upuan

pero wala naman siyang nakita.

Nang uli kong tingnan iyong upuan

ay wala na iyong babae.

Ang mas mabuti pa siguro

ay itapon na natin

ang lahat ng mga binili mo

sa Japan Surplus Store

as in lahat.

Sa tingin ko kasi ay

hindi ang mga manika

ang may dala ng babaeng nakikita mo

baka isa sa mga nabili mong gamit.

Kaya para baka siguro tayo

ay alisin na natin lahat iyon dito sa bahay.

Sabi ni Thor.

Ayoko, hindi ako papayag.

Ang laki na ng nagastos ko sa mga iyon.

Sayang ang pera.

Mabilis kong tanggi.

Huwag ka ng manghinayang sa ginastos mo.

Ang manghinayang ka

ay kapag may masamang nangyari pa sa atin

dahil sa mga gamit na iyon

lalo na kay Angelo.

Tura ni Thor.

Doon ko na realize

na kailangan ko ulit sundin

ang sinabi ng asawa ko

kay Storia.

Siguro nga ay masyado ako

nung padala sa ganda at presyo

ng mga gamit na iyon

at hindi ko na naisipan na

baka nga may dalang kababalaghan

ng isa sa mga iyon.

Ang ginawa na lang namin

ay kinonta ko iyong store

na pinagbilhan ko

at sinabi ko na ibabalik ko na lamang

iyong mga gamit

at baka pwedeng makakuha ng refund.

Pero ang nakapanlulumo

ay no refund policy pala sila

kaya wala na kaming choice

kundi ang itapon

ang lahat ng mga gamit.

Paunti-unti namin dinispose

sa mga biniliko hanggang sa

wala nang matira kahit isa.

Simula nang mawala na sa bahay

ang mga biniliko

ay hindi na rin kami nakaka-experience pa

ng kahit anong kababalaghan

sa bahay.

Natuto na rin ako dahil sa nangyari

at hindi na ako bumili pa

ng mga second-hand na gamit.

Pero hindi ko naman sinasabi

na lahat ng second-hand na gamit

ay may nakakabit na kababalaghan.

Siguro ay kung minsan

ay minamalas lang talaga tayo

na makakuha ng ganoong bagay.

Hanggang dito na lang

ang kwento ko ka-istorya.

Sana ay magpatuloy ka

pa ng pagbabasa ng mga kwento

na mula sa iyong mga listeners

at viewers.

Maraming salamat.

Lubos na gumagalang

at nagmamahal,

Miley.

Tunay na nakakatuwa na bumili

ng mga second-hand na kagamitan

dahil karamihan sa atin

ay nais na makatipid.

Sa pagbili ng mga ganitong gamit

ay nararapat na tayo

ay maging maingat

at magusisi.

Huwag natin ipagsawalang bahala

ang mga kakaibang nangyayari

sa ating bahay

at agad tayong kumilos

dahil baka sa huli

ay magsisi lamang tayo.

Palagi nating isaalang-alang

ang kaligtasan ng mga mahal natin

sa buhay

at ng ating sarili.

At kung hindi pa naman natin

kayang bumili ng bago

o brand new man niya na gamit

ay maaari natin itong pag-ipunan

nasa tamang pagtitipid

at pagiging masinop lamang iyan sa pera

at mabibili mo rin

ang mga bagay

na iyong nanais.