MALABONG MATA (Part 2) | Kwentong Third Eye | True Story JOIN Xethennial Membership: https://www.youtube.com/channel/UCZ6nWtA2u9KS3EreDzMrYew/join - Unique Badge and Emoji sa live chat at comment section - Shout-out sa new members/renewed members sa simula ng video Email: mkn.thelmo@gmail.com mga kwento ni Thelmo channel: https://www.youtube.com/c/mgakwentoNiThelmo Xeth Tagalog Horror Animation: https://www.youtube.com/c/XETHTagalogHorrorIllustration Sir Xeth channel: https://www.youtube.com/c/ThelmoFiles Facebook Account: https://web.facebook.com/xeth.helmo.3 Facebook Page: 1. https://www.facebook.com/Mga-kwento-ni-Thelmo-328269211396623/ 2. https://www.facebook.com/ProyektoHelmo Instagram: https://www.instagram.com/xeth_helmo/ #PinoyHorrorStories #TagalogHorrorStories #MgaKwentoNiThelmo

Video Transcript / Subtitles:( AI generated. About AI subtitles » )

* AI ("Artificial Intelligence") subtitles on Tagalog.com are generated using "Whisper" by OpenAI (the same company that created ChatGPT and DallE2). Results and accuracy may vary.
* The subtitles do include errors occasionally and should only be used as a tool to help with your listening practice.
* You can request this website to create a transcript for a video if one doesn't already exist by clicking the "Request AI Subtitles" button below a video. Transcribing usually takes 30-40% of the length of a video to complete if there are no other videos in the queue. For example, a 21 minute video will take 7-8 minutes to transcribe.
* Running a super fast cloud GPU server to do these transcriptions does cost money. If you have the desire and financial ability, consider becoming a patron to support these video transcriptions, and the other tools and apps built by Tagalog.com

Mga Puweto ni Thelmo

Makalipas ang ilang taon.

Schooling age na yung panganay ko.

Lumipat kami sa isang apartment.

May boyfriend na po ulit ako nun, si Alex.

Yung asawa ko ngayon na mas mahal ka pa kaysa sakin, Sir Seth.

Sa kag-gustuwang makatulong sa mama ko at mga half-siblings ko,

sinama ko sila nun.

So ako, panganay ko, mama ko at ang apat na half-brothers and sisters ko.

Kumikita naman ako noon at maayos ang trabaho ko.

Itong apartment na ito ay nasa third floor.

Hindi ito yung pinakamagandang neighborhood.

Medyo maramiraming tao.

Nakong tawagin nga sa atin ay overcrowded.

May mga iskinita na talagang masikip, Sir Seth.

Yun lang ang kaya ng budget ko noon dahil nagpapaaral ako ng mga kapatid ko at anak ko nun.

Maayos naman noong mga unang buwan.

Kaya lang, Sir Seth,

sa hagdan

at sa pinakamain entrance,

iba ang pakiramdam ko.

May mga panahon na may nakikita akong babaeng nakatayo.

Pero,

nakatayo siya

sa may bandang kisame.

Hindi naman sa malasadako o ano.

Parang normal na tao lang pero,

sa kisame nakalapat ang paan niya.

Nakatingin sa akin.

Diretso lang ako.

Kunwari ay hindi ko siya nakikita nun.

Nag-cellphone ako noon para kunwari dead man ang.

Nang makarating ako sa mataas na baitang

at nasa harap na ako sa apartment door namin,

narealize kong

magkatapat yung pinto namin sa kabilang unit.

Bagay na hindi maganda.

Ramdam ko na nakatingin pa rin yung dinaanan kong babaeng nun.

Pagkakuha ko ng susi sa bag ko

at pagkaangat ko ng mukha ko mula sa pagkakayo ko,

naruroon siya.

Face to face o magkaharap kami ng babaeng yon.

Nablaan ko ako.

Nakita kong gumiti nang nakakatakot yung babaeng ito.

Para bang sinasadya niya na makita ko siya?

O mapansin siya?

Kaya nung nakabawi ako Sir Seth,

tumawa ako tapos nagsalita ako mag-isa.

Nakalimutan kong gumili ng Yossi ah.

Kaya nung nakabawi ako siya,

tumawa ako tapos nagsalita ako mag-isa.

Pinasok ko yung susi sa doorknob nun.

Dumerecho ako.

Tumagos ako sa kanya.

At yung parang kuryente na mahinang bultahilang,

naramdaman ko sa mukha ko nang dinaanan ko siya.

Naramdaman ko na parang hindi siya natuwa gawa nang hindi ko siya pinansin nun.

Hindi niya siguro alam na sanay na ako sa mga ganong bagay.

Sa mga katulad niya.

Hindi ko pa sinara mismo ang pintuan.

Yung screen lang.

Kaya habang may ginagawa ako sa loob ng bahay,

nakikita ko siyang nasa pintuan.

Nakatiwarik pa rin ito.

Saka ko naalala na si Mama ay merong palaspas sa bawat pintuan at bintana nun.

Napangiti ako.

Sinarado ko yung pinto.

At ang isang bagay na ipinagpapasalamat ko sa Panginoon,

hindi siya nakikita nila Mama at ng anak ko.

Makalipas ang isang buwan,

nagrenta din yung Tito ko sa taas na unit.

Kasama niyang asawa niya at dalawang anak nun.

Yung punyemas na baba ay talaga na nagpaparamdam yung pinakapasaway Sir Seth.

Yung pinsan kong mas bata pa sa anak ko,

nahulog sagda nun.

Unang linggo pa lamang nila.

Ang sabi niya ay may tumulak sa kanya pero,

ang sabi naman nila Tito,

wala naman daw.

Naliniwala ako sa pamangkin ko gawa ng yung Tito ko.

Walang kahit na anong palaspas o santo sa bahay.

Kaya nakikita kong akyat panaog

yung babaeng nakatiwarik mula ground floor hanggang 4th floor.

Malaya din siyang nakakatagos sa unit sa tapat namin

at sa unit ng Tito ko.

Yung nakakaubos ng pasensya ko

ay may mga panahong nakikipaglaro yung anak ko sa taas

tapos nahulog siya sa may hagdan.

May galos ito sa noo.

Pinacheck up at x-ray ko naman sa labas.

Pinacheck up at x-ray ko naman pero,

wala namang nakitang maluba na issue.

Matapos na na hindi nagpakita yung babaeng ito sa loob ng tatlong araw.

Isang weekend doon.

Nanggaling ako sa inuman.

Umuwi ako ng madaling araw para makapagpababa ng lasing.

Kasi lasing o hindi lasing, nanay ako.

Kailangan kong asikasuin ang pangangailangan ng nagiiis ng anak ko noon.

Pagkarating ko sa hagdan,

naroon yung babaeng nakatiwarik.

Napakakapal na mukha niya.

Sa lasing ko ay dinuruduro ko siya noon.

Mukha kong baliw na nagmumura at dumuduro sa hangin.

Sinabi ko talaga na wala siyang karapatang tumambay sa hagdan na yon at manakit na mga bata.

Sabi ko pa ay bakit hindi ako ang takuti niya at itulak?

Bakit yung mga walang kalaban-laban ang kaya niya?

Sabi ko pa noon sa kanya,

siguro eengot-engot kang nahulog ng patiwarik dito sa hagdan.

Kaya ka ganyan.

Patay ka na nga.

Eengot-engot kang nahulog ng patiwarik dito sa hagdan.

Eengot-engot ka pa rin.

Nakikita kita.

Wala lang akong panahon sa'yo.

Kaya lumayas ka dito.

Patay ka na.

Pinuka niya ang bibig niya.

Parang tunog ng grounded na microphone yung nilabas niyang tunog noon.

Nakakarindi.

Kasabay noon ay meron akong narinig na parang bulong na hawakan mo.

Kaya ang ginawa ko ay hinila ko yung nakalaylay niyang buhok noon.

Parang bula sa washing machine ang pakiramdam.

Hinila ko at minuestra ko yung palabas.

Lalong lumakas yung nakakabinging tunog.

Para akong baliw na may sinasabunutang hindi nakikita palabas.

Pagkatapos ko siyang ilabas ay pumasok ako muli sa loob at tumagkit ng hagdan.

Hindi ko na siya ulit nakita doon.

At madalas ko na siyang nakikita doon sa covered court ng Muñoz.

At least, nasa labas na siya ng apartment building.

Matapos ang isang taon, nabuntis ako.

Huminto sa trabaho.

Lumipat kami sa Quezon City.

Ito ang bahay na pagpasok mo palang mainit na.

Wala namang multo pero napaka-negative ng vibes sa bahay na iyon.

Segmented o divided na yung bahay na ito.

Magkakaibang floor.

Yung mga lalabas.

Yung anak kasi ng may-ari,

nag-suicide umano sa isang kwarto doon sa main house.

So parang buong bahay, naging negativo na yung pakiramdam.

Nang may panganak na yung bunso ko,

palagi itong umiiyak.

As in, umiiyak talaga siya sa reset kung hindi ko hawak.

Ay, naman siya,

naman siya.

As in, umiiyak talaga siya sa reset kung hindi ko hawak.

Ay, naman sa pedya niya.

Wala naman siyang sakit nun.

Healthy ito.

Malaki.

Matapos ng isang buwan ay kinuwa na kami ng asawa kong si Alex.

Lumipat naman kami sa San Miguel.

Maayos naman.

Kaso, medyo iba din yung bahay.

Iba ang vibes sa common kitchen

at common CR.

Mesa ng floor kasi ang in-occupy namin

at walang sariling CR at kusina yung floor na yun.

Isang beses ay naglaba ako sa likod.

Madilim.

Maya-maya ay may narinig akong

Tina.

Boses yun ng lalaki.

Napamura ako gawa ng

naihirapan na nga akong maglaba at maggusot.

Nakikisabay pa siya.

Minura ko ito.

Sabi ko nun.

Sa kakamanakot pagbagabanlaw na.

Pagod na ako.

Papatulan kita.

Nawala yung kakaibang pakiramdam.

Pero pagpasok ko sa pinto ng laundry area

ay merong sumalubong sa akin na parang usok.

Mabilis lang.

Naaalala ko si Angela pero

mas malaki.

Medyo negative vibes kasi

yung mga vibe na mga tenants sa babang room.

Kaya pakiramdam ko ay

naa-attract nila yung mga negative vibes na yun.

Diba, gaya ng sabi ko.

Hindi ko maintindihan kung

malabo ba yung third eye ko o ano.

Makalipas ang pitong taon

lumipat kami dito sa GMA Cavite.

Nakapakaliit ng lugar na yun.

Kaya mo i-drive ang buong syudad

sa loob lamang ng kulang-kulang isang oras.

Mapuno.

May mga dirt roads.

Konti ang ilaw.

Taas ba ba ang kalsada kasi bundok ito?

Sa totoo lang ay masarap ang buhay dito.

Magaan.

Maganda ang pwesto ng lupa

ng pamilya nila Alex sa lugar nito.

Sa loob lang,

maganda ang pwesto ng lupa

ng pamilya nila Alex sa lugar nito.

Corner lot ang bahay.

Sa may taas ng burol.

Kumbaga,

pag may second or third floor ka,

overlooking siya.

Mapuno at maliwalas.

Makalipas ang ilang buwan

matapos naming lumipat dito,

nasa corporate life pa ako.

May kotse naman pero

napakagasta sa gasolina at tolfie.

Tsaka nasa dalawang oras din

yung babayayihin mo.

Mula dito sa lugar na ito

hanggang Ortigas.

Bago magpandemya yung Sursa.

Yung sasakyan namin

ay pinabless pa namin yun.

Brand yun namin nabili.

At dahil magaling akong magmarunong magdrive,

ang lahat ng galos ng kotse,

ako ang may kasalanan.

Kaya naman hindi ako

yung pinagmamaneho ng mister ko.

Isang beses ay nagpasundo ako sa kanya

sa Star Mall, Alabang.

Alam ko may mga kwento sa Star Mall

pero hindi dun nangyari

ang karanasan ko na ito.

Nasundo naman ako ni Alex

dun sa lugar na yun.

Mahayos naman ang pagmamaneho

mula dun hanggang Southwoods

sa may S-Lex.

Paglabas ng Southwoods

ay may maliit na tulay na madadaanan.

Parating pa lamang kami,

may nakita na akong matandang babae

sa ilalim ng poste.

Iniisip kong baka tagaroon siya

o naghihintay ng tricycle gawa

ng alas 4 ng madaling araw na nun.

Hindi ko alam pero

sa hindi ko malamang dahilan,

hindi bumusina si Alex sa tulay.

Bagay na palagi niya namang ginagawa.

Pagkalagpas namin sa tulay na yun,

uminit yung oto.

Inadjust ko yung temperature ng aircon

sa mirage namin nun.

Napatingin ako sa rearview mirror.

Walang yas or set.

Yung lola na nasa poste

nandun sa may likuran ng kotse namin.

Pagkatapos,

nandun sa may likuran ng kotse namin.

Nung nagtama ang mata namin

ay bigla siyang tumawa.

At sa magkabilang headrest

ng driver seat at front passenger seat,

ilang dangkal na lamang mula sa akin.

Malapit na malapit yung mukha niya sa mukha ko.

Nanigas ako nun.

Hindi nakakatakot ang itsura niya.

Pero yung presensya niya

na nasa loob siya ng sasakyan,

mas malala pa ang pakiramdam

kesa sa naramdaman ko kay Angela.

Kumbaga,

mas demonyo ang pakiramdam ko na ito sa kanya.

Amoy sulfur.

Tsaka mainit siya sir Seth.

Tapos bumubulong siya nun.

As in yung binubulong niya ay

para bang angi lang.

Tapos

para siyang static na

yung walang signal yung radio.

Kinabahan ako nun.

Naalala ko yung palabas sa TV,

yung Poltergeist.

Siguro totoo ang sinasabi nila na kapag

mala-demonyo yung presensya,

parang TV na static yung channel ang tunog

na maririnig mo.

As in parang pag nawala ang cable sa

analog TV na walang masagap na channel

sa antena.

Ganun na ganun ang naririnig ko nun.

Parang napakabagal ng oras.

Hindi ako makagalaw o makapagsalita.

Humahagulgol na ako.

Naghahalo ang uhog at luha ko nun.

Sa awa ng Panginoon,

hindi ako hinawakan ni Alex

at hindi niya nakita yung nakikita ko.

Pakiramdam ko kasi makikita niya kapag

hinawakan niya ako nun.

Baka maaksidente pa kami.

Nung tumatawa na ang lola sa likuran ko

at may konting static na akong naririnig,

nakapagsalita ako ng

Daddy, ihinto mo!

Stop the car!

Akala mo talaga eksena sa Wattpad pero

pang shake, rattle and roll talaga yung sirsa.

Kasi sa dinami dami ng pwedeng hintuan.

Sa punerarya pa siya huminto nun.

Dun siya nagpark gawa ng

dun daw maliwanag.

Diyos miyo talaga.

Nakatatlong yose ako nun bago ako sumakay.

Pinabuksan ko lahat ng pintuan ng auto.

Nang makarating kami sa bahay,

iba yung komportabling naramdaman ko nun.

Pero nilagnat ako ng dalawang araw.

At dahil sa karanasan ko na yun,

ayoko nang magbiyahin ng madaling araw.

Dali-dali akong nagresign

doon sa corporate job ko na ito.

Makalipas ng ilang buwan,

nakakuha ako ng work from home na trabaho.

Hanggang ngayon na ito pa rin yung trabaho ko.

Akala niyo ba okay na?

Hindi pa rin.

Nung na-establish na kami dito,

may naging BFF akong katapat bahay lang namin.

Maayos na pamilya sila.

Magkaibigan ang bunsuko at yung middle child nila.

Same age group lang din so naging close kami nun.

Nung mga panahon na may paluwagan kami nitong kaibigan

kung itago na lamang natin sa pangalan na Lynn.

May isang paluwagan member kami na

tawagin na lamang nating koops.

Pagipitan natin ang gusto.

Hindi ito naguhulog sa tamang oras, sirs.

Hanggang sa umabot na sa puntong,

hindi na talaga siya naguhulog.

Maraming rason.

Pwede namang hindi siya sumaligawa

ng nagigets namin na pandemya nun pero,

ewan ko, sumasali pa rin talaga.

Nakapagbitaw ako ng salitang.

Pakiramdam ko ay natupad nun.

Nasabi ko, sirs, at na

abuli ko na sa kanya yan, Lynn.

Huwag mo nang singilin.

Kinilabutan ako.

Matapos kong sabihin yun

at matapos ang isang linggo,

namatay siyang dilat.

Inataki sa puso.

Makalipas ang isang buwan

ay namatay ang isa sa mga senior

sa kapitbahay namin naman sa tapat.

Kasama to ng lola ni Alex.

Ang lola ni Alex ay membro ng SK,

as in sangguniang katandaan.

Magiging 94 years old na ito,

ngayong December 2023.

Nung araw na nakiramay sila lola at bienan ko,

hindi sila nagpagpag.

Hindi sila naniniwala sa ganon.

So ang ending, sir Seth,

naging amoy kandila sa bahay.

Nakita ko yung tropa pits ni lola,

yung pumanaw,

sa kwarto.

Kinakausap ako na parang galing

sa ilalim ng tubig.

Bank account lamang ang naggets ko noon.

Makikiramay dapat kami kinagabihan

pero nagbago ang isip ko.

Hindi ako tumitingin sa patay

kung hindi ko kamag-anak.

Kaya pinasabi ni Alex sa bienan ko

nasabihin sa mga anak nitong namaya pa

na naghabilin ito ng bank account.

Kaya pinasabi ni Alex sa bienan ko

nasabihin sa mga anak nitong namaya pa

na naghabilin ito ng bank account.

Doon na'y napagalaman

na meron palang bank account

na hindi nakalista

sa conjugal properties

at magagamit ng mga anak

nang yumao sa pandagdagbuhuna noon.

Ang nakakalungkot lang,

matapos ng isang buwan ay

napanaginipan ko yung biena ni Lynn.

Nakausap ko pa siya sa panaginip ko.

Alam kong may sakit ang bienan niya.

Mabait yun.

Sumunod na araw,

kinamusta ko siya kay Lynn.

Sagot naman ni Lynn na ay

ayos lamang daw.

Nangihina pero nakakakain pa naman.

Pero kinagabihan noon, Sir Seth,

pumanaw ang bienan niya.

Alam kong malabong ako ang dahilan

pero sa tingin ko ay

isa inyong sinyales.

Yung panaginip ko

na malapit na siya.

Yung second to the last day

ng burol ng bienan ni Lynn,

may nakita akong tatlong tao

na nakatayo lamang sa tent.

Normal na tao ang nakikita ko.

Hindi naman nakakatakot

yung imahe nila.

Tinanong ko si Alex

kung nakikita ba niya

yung tatlong tao

o yung parte na yun.

Sabi niya,

hindi daw.

Sabi ko ipansin niya

yung mga asos sa lamay.

Iniiwasan yung tatlong tao.

Kitang kita ni Alex

na gumigilid yung mga aso

kahit malaki ang espasyo

ng parte na yun.

Hindi lahat ng multo

ay may masamang gagawin.

Hindi lahat ng inkanto masama.

Pero mas marami lang

talagang masama.

Minsan napapaisip ako

kung schizophrenic na ba ako

pero lahat naman ang

psych evaluation ko

normal naman.

Madalas nang sinasabi nila

baka stress induced ito.

Pwedeng hindi ito hallucination.

Kung baga,

namamalik mata lamang ako.

May walang binigay na gamot sa akin

kasi normal pa daw ako nun.

Kahit papano sir,

sa siyempre talagang

nag-seek ako ng advice

sa mga professional.

Kapag umaabot sa mga pagkakataong

nakakakita ako ng hindi normal.

May paranormal psychologist

din akong na-consult

at sinabihan ako na baka

multi-dimensional plain vision

daw talaga ang meron ako.

Hindi yung normal si isang tao.

Ang sabi niya,

ang meron lamang nito

ay yung mga taong

merong tinatawag na

7th syndrome.

Napaisip tuloy ako doon.

Minsan ay sinamahan ko naman

ng panganay ko para magkita sila

ng daddy niya,

yung ex ko,

at mga tita niya sa paternal side niya.

Bandang alas 5 ng hapon

ay nasa Star Mall Alabang na kami.

Naka-face mask kami dahil

sa health protocol nun.

Pagpasok namin sa ground floor ng Star Mall

papunta sa terminal,

nakakita ako na maraming tao.

Parang may event.

Nangyari ito bago masunog ulit

yung Star Mall nitong 2023.

Kaya takang-taka ako

at sabi ko sa anak ko,

ang daming tao,

walang naninita,

mga wala pang mask yung ibaw.

Yung anak kong panganay

na pahawang nakita

at mahigpit sa kamay ko.

May up cut yung disutilizer set.

Bumulong sa akin.

Mami,

konti lang yung tao.

Konting-konti.

Lahat naka-mask.

Nang marinig ko yun

ay binilisan namin

ng lakad papunta sa jeep terminal.

Nakakatawa gawan ng

hindi ko alam kung sino

ang totoong tao sa hindi.

Pinahawak ko siya sa bag ko.

Naglakad akong umiilag

sa mga taong nakikita ko

gawan ng

hindi ko alam kung sino

ang totoo sa hindi.

Nakarating kami sa bahay.

Nahihilo ako at nasusuka.

Ganun pala ang pakiramdam

pag maraming nakapaligid sayo.

Naisip ko talaga si Edgar Luag

noong napanood ko siya

sa isang episode ng Jessica Soho.

May mga pagkakataon

na nakakapanaginip ako

ng mga premonisyon.

Yung mga sakunan

na papanood ko sa TV.

Marirealize kong napanood ko na

o nakita ko na sa nakaraan.

Meron pa akong isang napanaginipan

buwan ng Hulyo taong 2024

na sana ay huwag mangyari

gawan ng pakiramdam ko

sa isang episode

ng Jessica Soho

sa Wagyu na yon.

Maraming masasalanta.

Hindi ko rin alam kung saan yon.

Basta sa panaginip ko

ay nasa bahay akong

pinasok ng baha

at tinangay ng baha

ang aso sa bahay na yon.

Minsan ay napapanaginipan ko

ang pinsa ni Alex.

Hindi ko alam kung siya ba yun

o manifestation lang.

Hindi siya makapasok sa bahay

pero siya yung nagpagawa

sa bahay na kwarto na namin mag-asawa.

May mga pagkakataon na

binibigyan niya ako ng numero.

Tinataya ko ito

kung saan ko pakiramdam itaya

at nananalo kami ng isang daan

hanggang dalawang daang dolyares.

Malaking bagay sa mga panahong

kailangan namin.

May mga panahon pa na habang tulog ako

ay nagbibigay ako ng numero

na naisulat ng asawa ko

tapos ay lumalawas ito sa loto.

Kaso hindi kami tumataya doon.

Hindi kami nangihinayang ni Alex

gawanang alam namin na

hindi talaga para sa amin yon.

At isa pa Sir Seth

komportable at kontento na rin kami

sa kung anong meron kami ngayon.

Nitong mga nakaraan ay napapanaginipan ko

na tinatawag ako ng puno ng kamyas.

Malungkot o ano sila gawanang

wala silang binabantayan.

Gustong gusto kasi ng mga kalaro ko dati

pag maingay at masaya ang bahay namin.

Parang nakikiparty sila kumbaga.

May mga panaginip ako na

nasusunog ang katapat na bahay namin

pero

scot-free kasi ang ancestral house namin.

Yung hangin mismo ang nagtatamboy

sa sunog palayo sa bahay namin.

Ilang bagyo at baha na rin

ang dumaan sa bahay na yon pero

minimal na pinsala lamang sa bahay namin

at lahat ng miyembro ng pamilya namin ay safe.

Pinagiba ng pamilya namin

ang ancestral house namin

labing limang taon na ang nakakalipas

sa rason na merong kinalaman sa legalidad.

Nakabakod na lamang

ang malawak na lote na yon.

Pag nagkapera ako

kung saswertihin

sana ay mabili ko ang lote na yon.

Hindi ko ipapaalis

ang puno ng kamyas.

Kumbaga

bubuuin namin yung parte na yon.

Puprotektahan ko yung puno.

Pakiramdam ko mula pagkabata ako

ay meron ng mga nakasubaybay sakin.

Anuman siya

gabay,

anghelwa no.

Basta maraming beses niya akong naligtas

sa mga pinsalang ito.

Mga pagkabigo

hindi magandang relasyon.

Nailigtas ako sa sakuna

at pakiramdam ko

ay ginagawa nila lahat ng sinasabi ko

na mamanifest

at nagkakatotoo.

Masama man o mabuti

ang sinabi ko.

Kaya lagi kong sinasabi sa mga anak ko

na mahal ko sila.

God bless you.

Stay safe and healthy.

Stay happy.

Magiging successful ka.

Mapapasamu lahat ng subject mo

at pinoprotektahan mo

ka ng Panginoon.

Alam mo Sir Seth,

hindi kami practicing Catholics

pero every time na

tinuturo namin sa kanila

ang tungkol sa mga dasal

at mga rosaryo

tinuturoan namin sila gawa

ng para kahit saan

o kahit kailan

makakapagdasal sila.

Itinuturo namin na

ang paniniwala mo

ang batayan ng pananampalataya mo.

Hindi ang reliyon.

Ang reliyon ay isang

organizasyon lang

kumbaga

sama-sama doon

ng isa ang paniniwala

at pananampalataya

pero sa huli ay ikaw pa rin

yung makakapagdetermina

ng paniniwala mo

at ikaw pa rin

ang makakagawa o makakasunod

ng kung ano man ang pinaniwalaan mo

kahit na ano pa ang reliyon mo.

Hanggang dito na muna Sir Seth

baka mapaos ka nakakarecord

baka ilang parte na ito.

Basta pakishoutout si Alex

si ate Phoenix

at ang bunso kong Phoenix

yung binan ko at lola namin

na hindi pwedeng inaindrap

dahil sa reliyon nila

Tsaka pati mga aso namin

amoy aswang na sila

Camsie, Bambi, Daffy

at sa manok na si Hanggaw

Opo Sir Seth

Yanggaw ang pangalan ng manok namin

Sana'y magkaroon kami ng itim na manok

na itatawag naman naming alay

Muli

ako si Tina ng Cavite

ang babaeng

may malabong third eye

Ang babaeng

may malabong third eye