SUBSCRIBE TO MY 2nd CHANNEL https://www.youtube.com/channel/UCoKGAsi3RTrg-7Mm7kGPcPg Papa Dudut Stories Horror Music used : " The House" composed and produced by "Vivek Abhishek" Music link : https://youtu.be/2Do5iRAhbtg SUBSCRIBE us on YOUTUBE: https://youtu.be/DQQmmCl8crQ Follow on Facebook: https://bit.ly/33RWRtP Follow on Instagram: https://bit.ly/2ImU2JV FOLLOW ME ON MY SOCIAL MEDIA ACCOUNTS FACEBOOK: https://www.facebook.com/DJPapaDudut TWITTER: https://www.twitter.com/PapaDudut INSTAGRAM: https://www.instagram.com/PapaDudut EMAIL: papadudutstories@gmail.com To be notified with Papa Dudut Vlogs, Kindly click the 'BELL' button & the 'SUBSCRIBE' button. Hi Guys! I'm Papa Dudut, radio announcer. Welcome to my channel. I hope you like my videos, it is made with extra love and efforts for you. Send your stories at papadudutstories.gmail.com Got something for me? Rangsiman Thai Massage Bedrock Place 11 Dahlia Ave, Novaliches, Quezon City, 1118 Metro Manila Camera used to film: Canon EOS M6 Mic

Video Transcript / Subtitles:( AI generated. About AI subtitles » )

* AI ("Artificial Intelligence") subtitles on Tagalog.com are generated using "Whisper" by OpenAI (the same company that created ChatGPT and DallE2). Results and accuracy may vary.
* The subtitles do include errors occasionally and should only be used as a tool to help with your listening practice.
* You can request this website to create a transcript for a video if one doesn't already exist by clicking the "Request AI Subtitles" button below a video. Transcribing usually takes 30-40% of the length of a video to complete if there are no other videos in the queue. For example, a 21 minute video will take 7-8 minutes to transcribe.
* Running a super fast cloud GPU server to do these transcriptions does cost money. If you have the desire and financial ability, consider becoming a patron to support these video transcriptions, and the other tools and apps built by Tagalog.com

Napakalaking tulong ng mga kasambahay sa atin, lalo na kung wala na tayong oras para gawin ng ilang gawaing bahay.

Sila ang nagpapanatili ng maayos at malinis nating tahanan.

Sa panahon ngayon, maswerte ka kung makakatagpo ka ng isang kasambahay na pamilya na ang turing sa iyo at sa pamilya mo.

Iyong tipong buong buhay niya ay wala siyang nais gawin kundi ang pagsilbihan kayo.

Ngunit paano kung ang kasambahay na nasa iyong bahay ay isang kaluluwa na matagal nang hindi mo alam kung ano ang totoong pakay sa iyong pamilya?

Dear Kaistorya, isang mapagpalang araw po sa inyo.

Ngayon palang ay magpapasalamat na ako kung sakali na papalarin na mapili mo ang aking kwento para basahin sa iyong programa.

Itago mo nalang pala ako sa pangalan na Keisha.

Sa kasalukuyan ay meron akong dalawang anak at ang asawa ko naman ay nagtatrabaho bilang isang mechanical engineer.

Sa bahay lang ako at dati ay ako ang gumagawa ng lahat ng gawaing bahay.

Walang kaso iyon sa akin kasi kahit paano ay sanay ako sa mga gawaing bahay.

Pero nang magkaroon ako ng work na sa bahay ko lang ginagawa, ay naisipan namin ang asawa ko na kumuha na ng maid o kasambahay para hindi na ako masyadong arag.

Nang magkaroon kami ng kasambahay ay bigla kong naalala ang nangyari sa amin ang family ko noong dalaga pa ako.

Kaya naisipan ko na ishare ito sa inyo, Kaistorya.

Mula po ako sa isang broken family.

Dalawa lang pala kaming magkakapatid.

Itatago ko sa pangalan na Kiko ang aking kapatid.

Panganay ako sa kanya at mas matanda ako ng dalawang taon.

Sa totoo lang, noong mga bata pa kami ni Kiko ay hindi kami magkasundo.

Hilig niya kasi ang asarin ako palagi at sobrang kulit niya talaga before.

Talagang wala yatang linggo na hindi lilipas na hindi kami mag-aaway.

Kagaya ng sinabi ko, galing ako sa isang broken family.

Hindi ko dati nakikita o napapansin na merong problema ang mama at papa ko.

Akala ko ay okay silang dalawa dahil never ko naman silang nakita na nag-aaway.

Ang hindi namin alam ni Kiko ay meron na pala silang pinagdadaanan dati.

Nakatira kami noon sa parents ni papa.

Mabait naman si na lolo at lola.

Wala akong masasabi sa kanila kasi kahit kay mama ay mababait din sila at hindi lamang sa amin ni Kiko.

That time ay umaalis si papa para magtrabaho naman sa ibang bansa.

Nagkaroon ako ng hint na may problema ang mga magulang ko

ng isang beses na narinig ko nakausap ni mama si papa sa cellphone.

Ang sabi ni mama ay hindi pa rin pala nagbabago si papa

at mas lumala pa ang pagiging babaero nito nang nag-abroad ito.

Umiiyak si mama habang sinasabi niya iyon

pero hindi ko ipinalam sa kanya na narinig ko ang mga sinabi niya kay papa.

Nagkaroon ako ng takot kay istorya.

Natakot ako kasi baka sa hiwalayan mauwi si na mama at papa.

Ayokong mangyari iyon.

Mahal ko sila parehas at ayoko na masira ang pamilya naming.

Sino ba namang anak ang gugustuhin na mangyari ang ganon?

Hanggang sa nangyari na ang kinatatakutan ko.

Kinausap kami ni mama at sinabi niya

na meron nga silang pinagdadaanan na problema ni papa

pero hindi niya sinabi kung ano.

Siguro ay gusto pa rin niyang protektahan ang image ni papa sa amin ni Kiko.

Kahit alam ko na ang reason ay hindi pa rin ako nagsalita.

Merespeto ko na lang ang kagustuhan ni mama

na huwag ipaalam sa amin ang kapatid ko ang totoong nangyayari.

Ang sabi ni mama ay aalis na kami sa bahay ng parents ni papa

dahil lilipat na kami sa sarili naming bahay.

May bahay kaming kuupahan ng pagmamayari ng kakilala niya.

Inamin din niya na kailangan na nilang maghiwalay ni papa

sa dahilan na hindi niya sinabi.

Basta marami na raw silang hindi mapagkasunduan

at hindi na makabuhay ng mga kapatid.

Basta marami na raw silang hindi mapagkasunduan

at hindi na makabubuti kung mag-i-stay pa sila sa isa't isa.

Kahit high school pa lamang ako nang time na iyon ay

naiintindihan ko na ang lahat kahit paano.

Para maging fair si mama kay papa ay binigyan niya kami ng option.

Kung mag-i-stay kami sa bahay ni papa o sasama kami sa kanya.

Parehas kami nang naging desisyon ni Kiko.

At iyon ay ang sumama kay mama.

Makalipas sa mahigit isang buwan ay umalis na kami sa bahay ng parents ni papa.

Dala na namin ang lahat ng mga gamit namin.

Isang bahay ang pinuntahan namin na may mga kaunting gamit na.

May isang babae na kinausap si mama nang nandoon kami

na ang hula ko ay siyang mayari ng bahay.

Nagtulong kaming tatlo na ayusin ang mga gamit namin.

Bale, two-story house iyon na may tatlong kwarto sa itas.

May isang kwarto sa iba ba na narinig ko na maid's room.

Pero dahil sa wala naman kaming maid, ay naging bakante lang iyon.

Nagtig-isa kami ng kwarto kaistorya.

Nakakatuwa lang kasi first time ko na magaro'o ng sariling kwarto.

Noong nasa bahay kasi kami ni nalolo at lola,

ay kasama ko sa iisang kwarto si na mama at si kiko.

Pabor iyon sa akin kasi ayoko talagang kasama si kiko sa kwarto.

Habang nagdi-dinner kami sa unang gabi namin sa bahay,

ay kinausap kami ni mama.

Sinabi niya na babalik na siya sa pagtuturo.

Teacher kasi siya kaistorya.

Magsisimula na raw siya sa susunod na buwan.

Kailangan niya raw gawin iyon para matustusan niya ang lahat ng pangangailangan namin.

Iyon pala kaya iyon sinabi ni mama ay meron ng ibang babae si papa.

Nalaman ko iyon ang tumawag si papa at kinausap niya ako.

Inamin niya na may iba na siyang asawa at buntis na ito

kaya magkakaroon na raw ng kapatid kami ni kiko.

Naggalit si mama kay papa dahil sa sinabi iyon ni papa sa amin.

Ayaw pala talaga iyong ipaalam ni mama sa amin ni kiko.

Iniyakan ko ang bagay na iyon kaistorya.

Hindi ko matanggap na talagang hiwalay na si na mama at papa

dahil kahit paano ay umaasa pa rin ako dati na magkakaayos pa silang dalawa.

Ganoon pa man, wala na rin akong choice kundi tanggapin ang lahat kahit masaking.

Nang magsimula na magtrabahong si mama ay sinabi niya sa amin

na kailangan na naming matuto ni kiko sa mga gawaing bahay.

Tuwing umaga ay maagang nagigising si mama para magluto ng almusal.

Kapag uuwi siya ng gabay ay nagluluto na siya ng pagkain namin ni kiko para sa lunch

dahil tuwing lunch break sa school ay umuuwi kami sa bahay para kumain

tapos babalik na ulit kami sa school.

Every weekend naman ay tinutulungan namin si mama sa paglalaba at paglilinis ng bahay

pero iyon nga lang palagi kami nagtuturuan ni kiko sa kung sino ang gagawa ng isang gawaing bahay

lalo na sa paghuhugas ng aming pinagkainan.

Ang naging solusyon ni mama sa bagay na iyon ay salitan kami ni kiko ng araw sa paghuhugas ng mga pinggan.

Pero kahit nagkaroon na kami ng tokah ay hindi pa rin maiwasan na nagkakaroon kami ng away at pagtatalop.

Ito ay tungkol sa bagay nga na iyon.

Lahat yata talaga na magkakapatida ay dumaan sa ganong stage ng buhay nila.

Sa mga naon ng buwan ay wala kaming naging problema sa bahay na iyon kaistorya.

Walang kakaiba at lahat ay normal.

Hindi nga lang namin maiwasan ni kiko ang mag-away kaya madalas ay umiinit ang ulo ni mama sa aming dalawa.

Kagaya na lang ng isang araw na toka na ni kiko sa paghuhugas ng pinagkainan pero ayaw niyang gawin

dahil akuraw ang dapat gumawa niyon dahil noong nakaraang araw daw ay siya ang mag-isang nagsampay na mga labahan.

Talaga bang hindi kayo magkasundong dalawa?

Nag-iisipan pa kayo sa paghuhugas ng pinagkainan natin?

Hayaan niyo.

Sasusunod ay sa dahon na lang ng saging kayo kakain para itatapon niyo na lang pagkatapos niyong kumain.

Sigaw ni mama sa aming magkapatid.

Si kiko naman po nakatoka ngayon tapos ako bang paghuhugasin niya?

Katwiran ko.

Kaya nga sa dahon na kayo kakain sasusunod.

Tura ni mama.

Nanatiling bakante ang maid's room sa ibaba kaistorya.

Kung minsan ay doon inilalagay ni mama ang mga gamit na hindi na namin ginagamit,

doon din niya inilalagay ang mga gamit namin sa paglilinis.

Makalipas ang dalawang buwan na nakatira kami sa bahay na iyon,

ay nagulat kami nang biglang dumating doon si papa.

Hindi pala niya talaga ipinalam sa amin na darating siya para isurprise kami.

Ang dami niyang dalang pasalubong sa amin.

Meron din siyang ibinigay na alahas kay mama na tinanggap naman ni mama.

Maayos naman siyang hinarap ni mama at sa pagkakataong iyon ay humanga ako sa nanay ko

kasi kahit na alam kong sobra siyang nasasaktan ng time na iyon

ay nagawa pa rin niyang harapin si papa ng maayos at hindi nagpakita ng kalit.

Lumabas din kami ni papa kasama si Kiko.

Namasyal kami sa mall at ipinag-shopping niya kami ng mga damit.

Nang kumakain na kami ay hindi ko napigilan na magtanong kay papa.

Pa, hindi na po ba talaga kayo magkakabalikan ni mama?

Hindi po ba pwedeng iwanan niyo na lang ang bago niyong asawa at bumalik na lang kayo sa amin ni mama?

Tanong ko.

Hindi agad nakapagsalita si papa.

Maya-maya ay ngumiti siya sa akin.

Hindi na eh.

Mas okay na ganito na lang kami ng mama niyo kesa sa mag-away kami araw-araw.

Pero huwag kayong magalit kay mama niyo ha.

Ako ang may kasalanan kaya naging ganito ang sitwasyon natin.

Ngunit huwag kayong mag-alala kasi kahit nahiwalay na kami ni mama ninyo ay papa niyo pa rin ako.

Tuloy pa rin ang obligasyon ko sa inyong dalawa ni Kiko.

Turan ni papa.

Dahil sa sinabing iyon ni papa ay tuluyan ko ng tinanggap na hindi na talaga sila magkakabalikan ni mama.

Masakit at malungkot man pero mas maganda nga siguro na maaga ko iyong tanggapin kesa sa umasa ako at sa huli ay masasaktan lang din ako.

Inisip ko na lang na hindi pa rin naman nagkukulang si papa na gawin ang responsibilidad niya sa aming magkapatid.

At kahit paano ay dapat ko pa rin iyong ipagpasalamat.

Numating ako sa poyent na napapagod na ako sa mga gawaing bahay kay istorya.

Noong nakatira kasi kami ni mama, kinalolo at lola ay hindi kami kumikilos doon ni kiko meron kasi silang kasambahay.

Kaya habang naglilinis kami ni na mama ng bahay isang sabado, ay meron akong sinabi sa akin.

Mama, ano kaya kung kumuha na lang tayo ng maid?

Sayang kasi yung maid's room dito sa iba ba kung hindi naman nagagamit?

Turan ko.

Hindi naman iyon sayang kasi nalalagyan natin ng ibang gamit.

Saka wala sa budget natin ang pagkuhan ng kasambahay.

Maganda na ito.

Hindi naman iyon sayang kasi nalalagyan natin ng ibang gamit.

Saka wala sa budget natin ang pagkuhan ng kasambahay.

Maganda rin na natututo kayo ni kiko na mga gawaing bahay.

Iyang mga itinuturo ko sa inyo ngayon ay ipagpapasalamat ninyo sa akin pagdating ng araw.

Turan ni mama.

Oo nga mama, mas okay pa na kumuha nga tayo ng kasambahay.

Pagsangayon ni kiko.

Di mo ba narinig ang sinabi ni mama?

Wala nga tayong pambayad sa kasambahay.

Pagtataray ko kay kiko.

Oo, baka pag-awayan nyo pa iyan.

Tunigil na kayong dalawa at papainitin nyo na naman ang ulo ko.

Huwag nyo nang subukang mag-away at ang dami kong tinapos na trabaho kagabi.

Saway ni mama sa akin.

Nag make face pa si kiko sa akin bilang pangasar.

Talagang kilalan na kami ni mama at alam na niya kung kailan kami magsisimulang mag-away ni kiko.

Aware naman ako na makapagbibigay ng stress kay mama ang mga pag-away namin ni kiko.

Kaya lang ay may mga pagkakataon talaga na hindi namin maiwasan ni kiko ang magtalo at mag-away sa napakaraming bagay.

Siguro dahil sa lalaki ang kapadid ko at babae ako.

Kaya talagang hindi nagmamatch ang ugali naming dalawa.

Nang time na iyon ay isang buwisit sa buhay ang tingin ko kay kiko.

Dahil nga wala siyang ibang ginagawa kundi ang tablahin ako kay istorya.

Kanoon pa man, sa kabila ng hindi namin pagkakasundo ni kiko ay mahal na mahal ko pa rin siya.

Ang totoo ay pangarap ko talaga noon na magkaroon kami ng kasambahay.

Nakakamiss kasi iyong akin na lolo at lola pa kami na hindi kami obligadong kumilos sa bahay.

Wala kaming ibang ginagawa kundi ang kumain, matulog at mag-aral.

Medyo hindi pa rin kasi ako nasasanay na kami na ni kiko ang tumutulong kay mama sa mga gawain sa bahay.

Kung minsan nga, nag-i-imagine pa ako na merong kaming maid at wala akong ibang ginagawa.

Nag-i-imagine pa ako na merong kaming maid at wala akong ibang ginagawa kundi ang humiga lang.

Nakakapagod din kasi lalo na tuwing weekend kasi sa araw na iyon kami naglalaba.

Tapos masyado pang maisip si kiko sa mga toka sa amin.

Kaya madalas ay umiinit ang ulo ni mama sa aming dalawa kapag nagtuturoan kami kung sino ang dapat gumawa ng isang gawaing bahay.

Nang panahon na iyon ay magkakalahating taon na kaming nakatira sa bahay na iyon at wala pa rin akong napapansin na kakaiba.

Lahat ay normal.

Nag-expect pa nga ako dati na baka merong multuroon pero wala pala.

Si papa naman ay every month nagpapadala ng pera.

Nakabalik na rin siya sa ibang bansa at anggap ko na talaga na hindi na sila magkakabalikan pa ni mama.

Si mama naman ay patuloy pa rin sa pagtuturo.

Alam ko na mas pinili niya na magtrabaho ulit dahil ayaw niyang isipin ni papa na umaasa pa rin si mama kay papa.

Sapat na sa kanya na huwag kaming pabayaan ni papa habang siya ay kumikita rin ang pera para sa kanyang sarili at para sa amin ni kiko.

Isang araw ng sabado, habang kumakain kami ng almusal, ay may isang bagay na sinabi si mama sa aming magkapatid.

Magkakaroon pala ako ng seminar sa Baguio sa darating na Monday at five days akong mawawala.

Kayo na muna ang bahala dito sa bahay ha?

Huwag na kayo mag-isipan sa mga gawain dito at baka pag-uwi ko ay parang gubat na itong bahay.

Sabi ni mama.

Pwede po bang kumuha ka ng magkakasama namin mama?

Tura ni kiko.

Wala na akong oras para gawin iyon.

Saka kayan niyo naman na kayong dalawa lang.

May mga ulam pa sa rep at initin niyo na lang.

Mag-grocery din naman ako mamaya para may pagkain kayo at hindi kayo magugutom.

Sabi ni mama.

Para sa akin ay walang problema na iiwanan kami ni mama ng ganoon katagal kaistorya.

Ang hindi ko lang sure na kakayanin ko ay si kiko lamang ang kasama ko sa loob ng limang araw.

Sigurado ako na mas lalakas sa loob niyang asarin at inisin ako dahil wala si mama na siyang sumasaway palagi sa kaniya.

Sinabi pa ni mama na kapag dumating siya at naabutan niyang maayos at malinis ang bahay, ay bibigyan niya kami ng pera ni kiko.

Sa sinabing iyon ni mama, na-excite ako lalo atig 1,000 pesos daw ang ibibigay niya.

Nang panahon na iyon at bilang istudyante pa lang ako,

ay malaking halaga na para sa aking 1,000 pesos.

Mabilis na lumipas sa mga araw at dumating na ang araw, naaalis si mama.

Nagluto na siya ng mga ulam bago pa siya umalis.

Mahigpit niyang ipiniling sa amin ni kiko na huwag kaming magpapapasok ng ibang tao sa bahay at huwag daw kaming mag-aaway ni kiko.

Nangako naman kami sa kanya na tatandaan namin ang mga sinabi niya sa amin.

Sabi pa niya na tatawagan niya kami paminsan-minsan para i-check kami kung okay lang kami ni kiko at kung ano ang nangyayari sa aming dalawa.

Hindi rin niya kinalimutan na bigyan kami ng pera para mag-aaway ni kiko.

Ngayong wala na si mama, pwede bang iwasan muna natin ang isa't isa?

At pagpahingahin mo muna ako sa pangpabwisit mo?

Turan ko kay kiko nang umalis na si mama.

Pagpahingahin mo muna ako sa pangpabwisit mo?

Turan ko kay kiko nang umalis na si mama.

At pagpahingahin mo muna ako sa pangpabwisit mo?

Turan ko kay kiko nang umalis na si mama.

Pakapagsalita ka naman ate. Parang feeling mo gusto kitang makita.

Huwag kang mag-alala doon at doon nga lang ako sa kwarto ko palagi.

Sabi naman ni kiko.

Pumasok na ako sa school.

Nauna na ako kay kiko.

Habang nasa school ako ay napadaan ako sa classroom ni kiko at sumilip ako roon.

Hindi ko nakita ang kapadid ko kaya nagtanong ako sa isa niyang kaklase at nalaman ko na hindi pala siya pumasok sa araw na iyon.

Naisipan ko na isumbong siya kay mama.

Naisip ko kasi na porkya't wala si mama ay aabsent na lang si kiko sa pagpasok sa school nang walang dahilan.

Pag uwi ko sa bahay ay dumerecho na ako sa kwarto ko at nagpalit ng damit na pambahay.

Hindi ko pa nakikita si kiko at ang hula ko ay nasa kwarto lang siya at nagkukulong.

Akala niya yata ay hindi ko nalaman na hindi siya pumasok sa school.

Naisip ko rin na pwede kong gawing pang blackmail iyon sa kanya na kapag inasar niya ako ay isusumbong ko siya kay mama.

Paglabas ko ng aking kwarto ay may nakita akong isang babae na naglalakad pababa ng hagdan.

Mabilis ang paglalakad niya. Medyo matangkad siya at nakasuot ng damit na pang-maid.

Iyong kulay iting na hanggang tuhod.

Sinundan ko siya ng tingin at nakita ko siyang nagpunta sa maid's room sa ibaba.

Nagdaka ako kasi hindi naman nasabi ni mama na may kinuha siyang tao para bantayan kami o ang bahay.

Sinundan ko ang babae sa maid's room pero nang pumasok ako roon ay wala akong nakitang tao.

Hindi ko alam kung saan siya nagpunta o kung lumabas ba siya sa backdoor.

Wala akong kabang nararamdaman ng sandaling iyon kasi ang tumakbo sa utak ko ay kumuha si mama ng tao na maglilinis ng bahay o gagawa sa mga gawaing bahay.

Dahil hindi siya siguro tiwala sa amin ni Kiko na magagawa namin iyon nang wala siya.

Baka hindi lang nasabi sa amin ni mama ang bagay na iyon kaya nagmamadali siya.

Dahil sa hindi marunong magsaing si Kiko ay ako na ang gumawa niyon.

Ako na ang nag-init ng ulam kasi ayoko nang umasa na gagawin iyon ng kapatid ko.

Hanggat maaari ay gusto ko na umiwas na lang na mag-away kaming dalawa.

Natapos na ako sa paglunuto pero hindi pa rin lumalabas ng kwarto niya si Kiko kaistorya.

Naghintay pa ako ng ilang minuto at nang hindi pa rin lumalabas si Kiko ay nag-decide na akong puntahan siya sa kanyang kwarto.

Nagugutom na rin kasi ako ng time na iyon at kahit hindi naman kami magkasundo ay gusto ko pa rin na magkasabay kaming kumain.

Hindi rin kasi ako sanay na kumain ng mag-isa.

Pinuntahan ko na si Kiko sa itaas.

Nang malaman kong nakalak ang pinto ng kwarto niya ay kinatoko iyon ng malakas.

Medyo matagal nga lang bago iyon binuksan ni Kiko at nang makita ko siya ay napansin ko agad na parang hindi siya okay.

Malamlam ang mata niya at medyo nakasimangot pa.

Bumaba ka na kasi nakahanda na ang hapunan senyorito.

Naiinis kong sabi kay Kiko.

Ate, pwede bang dalhin mo na lang dito ang pagkain ko?

Tinatamad kasi akong bumaba.

Sabi ni Kiko.

Napansin ko rin na parang malat ang pagsasalita niya.

Wow, talagang pinapanindigan mo na ang pagiging senyorito mo ha?

Ayoko, bumaba ka.

Sabi ko sa kanya.

Masama kasi ang pakiramdam ko.

Ang bigat ng pakiramdam ko.

Okay naman ako kaninang umaga pero

bigla na lang akong nilagnat ng hindi ko alam.

A ni Kiko.

Medyo nagduda pa ako sa sinabi ni Kiko pero

nang hawakan ko ang noo at liig niya

ay naramdaman ko na hindi siya umaarte.

Sobrang init niya kaistorya.

Kahit naman hindi kami magkasundo ay

mahal ko pa rin ang kapatid ko.

Kaya sinabi ko na iaakyat ko na lalabas.

At doon na kami kakain.

Matapos kong mailagay ang pagkain namin sa kwarto ni Kiko

ay magkasabay na rin kaming kumain.

Pagkatapos ay tinignan ko ang lagayan namin ng mga gamot

pero wala akong nakitang gamot para sa lagnat.

Kinailangan ko patuloy na lumabas ng bahay para

maghanap ng mabibilhan ng gamot.

Mabuti na rin ako.

At meron akong nabili sa sari-sari store

na malapit lang sa bahay namin.

Dinamihan ko na ang binili ko

at hindi ko alam kung kailan gagaling si Kiko.

Pagbalik ko sa bahay ay pinainom ko na ng gamot si Kiko.

Pagkatapos ay naalala ko iyong maid na nakita ko

kaya nagtanong ako sa kanya.

Kasi siya ang maghapon na nasa bahay

kaya malamang ay alam niya ang tungkol sa bagay na iyon.

Oo nga pala.

Nakita mo ba iyong babae dito kanina sa bahay?

Yung nakasuot na itin na maid's uniform?

Tanong ko kay Kiko.

Oo.

Pumasok pa nga siya dito sa kwarto ko

tapos nagwalis siya.

Tinanong ko kung pinapunta ba siya ni mama

pero hindi siya nagsalita.

Mumiti lang sabay tumango.

Sagot ni Kiko.

May nabanggit ba si mama sa iyo na kumuha siya ng kasambahay?

Baka kasi kumuha siya pero magkatrabaho lang dito habang wala siya.

Wika ko.

Hindi ko rin alam ate.

Wala namang nabanggit si mama.

Pero sa tingin ko ay nakalimutan lang ni mama na sabihin iyon sa atin.

Kapag tumawag si mama,

itanong mo na lang sa kanya.

Sambit ni Kiko.

Sige.

Itatanong ko na lang kay mama kapag tumawag siya.

Pero kung ikaw ang makakasagot ng tawag niya

ay ikaw na lang ang magtanong.

Ikaw kasi ang may iwan dito sa bahay bukas

at paniguradong hindi ka pa makakapasok sa school.

Ako na rin ang magsasabi sa advisor mo na may lagnat ka.

Sabi ko kay Kiko.

Noon ay hindi ko akalain na makakapag-usap kami ng ganoon

ng kapatid ko kaistorya.

Yung walang asaran at hindi kami nagkakapikunan.

Kailangan pa pala munang magkasakit ni Kiko

habang wala si mama para mangyari iyon.

Kinabukasan ng umaga ay

pinuntahan ko si Kiko sa kwarto niya

at kailangan ko si Kiko sa kwarto niya

at kailangan ko si Kiko sa kwarto niya

bago ako pumasok sa school.

Sinabi ko na kung hindi darating iyong babaeng maid

ay bumaba na lang siya at siya na ang magluto ng pagkain niya.

Puro iiniti na lang naman ang pagkain doon

o kaya ay pwede siyang bukas ng dilata.

Pinagsain ko na rin naman siya

para hindi na niya iyon kailangang gawin.

Habang nasa school ako

ay hindi maali sa isip ko si Kiko.

Nagaalala ako sa kanya.

Kung pwede nga lang sana na umabsent ako sa araw na iyon

ay ginawa ko na

pero meron kasi kaming long quiz sa dalawa naming subject.

Kaya nang matapos na ang last subject namin

ay halos takbuhin ko na ang daan pa uwi sa aming bahay.

Inaya pa ako na mga kaibigan ko na tumambay

pero hindi na ako sumama dahil si Kiko ang nasa isip ko.

Baka kasi kung ano na ang nangyari sa kapatid ko.

Pagpasok ko sa aming bahay ay nakita ko ulit iyong maid kaistorya.

Paakyat siya sa itaas

at kagaya noong unang beses ko siyang nakita

ay mabilis ang hakmang niya.

May dala siyang walistambo

kaya naisip ko na maglilinis siya sa itaas.

Tinawag ko siya pero hindi niya yata ako narinig

kasi hindi man lamang niya ako nilingon.

Pagnating ko sa itaas ay nagpalit lang ako ng damit

at dumerecho na ako sa kwarto ni Kiko para i-check siya.

Aniya ay medyo okay na ang pakiramdam niya.

Nang bumaba daw siya ay naabutan niya iyong babae

na nagpupunas na mga gamit sa may sala.

Sinubukan daw niya itong kausapin pero ngumiti lang sa kanya

kaya hindi na niya kinausapa kasi hindi naman nagsasalita.

Mula sa kwarto ni Mama ay may narinig kami na nagwawalis.

Gawa kasi sa kahoy ang sahig kaya marinig talaga

kapag may nagwawalis doon.

Nagpaalam ako kay Kiko na kakausapin ko iyong kasambahay

pero nang pumunta ako sa kwarto ni Mama ay hindi ko siya nakita roon.

Tinignan ko rin siya sa iba ba at sa maid's room

pero wala siya doon kaistorya.

Binalikan ko na lang si Kiko sa kwarto niya.

Tinanong ako ng kapatid ko kung nakausap ko ba iyong babae

at ang sabi ko na lang ay nakaalis na at hindi ko na naabutan.

Pangatlong araw nang wala si Mama pero ayon kay Kiko

ay hindi pa rin tumatawag si Mama.

Medyo nag-aalala na ako pero iniisip ko na lang

na baka walang mahanap na telepono si Mama.

Hindi pa kasi uso noon ang cellphone at wala pa kaming ganoon kaistorya.

Kahit paano ay naging okay na rin si Kiko.

Sinabi ko sa kanya na palagi siyang kumain sa oras

para mainom niya ang gamot niya.

Umasa pa rin ako natatawag si Mama sa araw na iyon

para kumustahin kami.

Hindi pa rin niya kasi alam na may alam na may

Hindi pa rin niya kasi alam na may

lagnat si Kiko at hindi pa namin naitatanong

iyong tungkol doon sa maid na nakikita ko sa bahay.

Pumasok na ulit ako sa school at nang makauwi ako

ay si Kiko agad ang pinuntahan ko.

Nagulat ako nang makita ko na may pasa siya sa braso niya.

Anong nangyari sayo? Bakit ang dami mong pasa sa braso?

Ang nag-aalala kong tanong kay Kiko.

Hindi ko rin alam ate, natulog kasi ako kanina

tapos pagising ko ay may ganito na ako.

Pero nanaginip ako ate, sabi ni Kiko.

Anong napanaginipan mo? Osisa ko.

Iyong maid ate, napanaginipan ko siya.

Pumasok daw siya dito sa kwarto ko

tapos nakita niya na ang gulo ng mga gamit ko.

Naggalit siya sa akin at sinabi niya na

masyado akong burara at tamad kaya pinaghampas niya ako ng tambo.

Parang imposible naman na kaya ako nagaroon ng pasaay

dahil sa panaginip ko na iyon, turan ni Kiko.

Sinabi ko sa kanya na baka dahil lang sa may lagnat siya

kaya nagaroon siya ng pasa at huwag na niya iyong masyadong isipin.

Iniwanan ko muna si Kiko dahil kailangan ko na ang magluto.

Pababa na ako sa hagdan nang makarinig ako

ng naguhugas ng pinggan sa kusina

kaya naisip ko na nandoon iyong maid.

Narinig ko rin na nakabukas ang gripo.

Nagmamadali akong pumunta sa kusina

pero nagtaka ako nang wala akong makitang tao roon

pero nakabukas ang gripo kaya agad ko iyong pinatay.

Hindi ko naman nakita iyong babae kaistorya.

After kong magluto ay sabay na kumain

Nagawa na niya makababa dahil medyo maayos na ang kanyang pakiramdam.

Ate, hindi ka ba nagtaka doon samig na kinuha ni mama?

Pasulpot-sulpot siya tapos hindi natin nakakausap?

Tanong ni Kiko.

Nagtataka nga rin ako roon

pero baka mahihain lang talaga siya

kaya hindi natin nakakausap.

Pagkatapos namin kumain ay

pinainom ko na ng gamot ang kapatid ko.

Pinaakyat ko na siya para makapagpahinga na

at ako naman ay naghugas na mga pinagkainan namin.

Pumunta ako sa sala at nanood ng TV

habang ginagawa ang mga assignment ko.

Pumunta ako sa sala at nanood ng TV

habang ginagawa ang mga assignment ko.

Abala ako sa aking assignment

nang biglang nag-ring ang telepono.

Nagmamadali ko iyong sinagot

dahil alam ko na si mama iyon.

Nang maghilaw ako ay narinig ko ang boses ni mama na

naghilaw.

Pero pagkatapos noon ay wala na akong narinig.

Sobrang tahimik na kamilang linya

hanggang sa naputulang pagkainan.

Sinubukan kong tawagan ang number na tumawag

pero nag-ring na lang iyon

at wala nang sumasagot.

Hindi ko na masyadong inisip iyon ang nangyari

dahil baka nakigamit lang si mama ng telepono.

Sigurado ako na kapag may pagkakataon siya

ay tatawagan niya ulit kami sa bahay.

Sa pang-apat na araw na wala si mama sa bahay

ay tuluyan ng gumamit.

Tinanong ko siya kung kaya na niyang pumasok sa school

at ang sabi niya ay magpapahinga muna siya

tapos kinabukasan na siya papasok.

Baka raw mabinat siya lalo

at kagagaling pa lamang niya sa lagnat.

Pinayagan ko siya kasi alam ko na

iyon ang makapubuti sa kanya.

Bago ako umalis ng bahay para pumunta ng school

ay sinabi ko kay Kiko na

baka makita niya iyong maid.

Sinabi ko na kausapin niya

at baka merong ibinilin si mama doon

sa nasabing kasambahay.

Habang nasa school ako

ay hindi ko maintindihan

kung bakit hindi ako mapalagay kay istorya.

Hindi naman na ako nag-aalala kay Kiko

dahil alam ko na maayos na ang pakiramdam niya.

Bigla na lang akong kinabahan

na hindi ko mawarian

kung bakit ko iyon naramdaman.

Parang may bumubulong sa akin

na umuwi na ako sa bahay.

Kaya naman ganoon na lang ang saya ko

nang mag-uwian na kami.

Pagdating ko sa bahay

ay naabutan ko si Kiko sa sala

at nanonood ng TV.

Kinumusta ko siya

at ang sabi niya

ay ayos lang naman siya.

Nakausap mo ba yung maid?

Tanong ko kay Kiko.

Hindi eh.

Pero kanina

biglang bumukas iyong gripo sa banyo.

Akala ko yung maid

pero nang tingnan ko

ay wala namang tao.

Siguro ay nakalimutan niya

na isarado ang gripo bago siya umalis.

Tugon ng kapatid ko.

Kiko

hindi ka ba nagtataka sa kasambahay na iyon?

Parang may kakaiba talaga sa kaniya eh.

Uy gago.

Napapansin ko rin iyan ate.

Pero sabi mo nga

baka mahihain lang.

Hayaan mo at pagdating ni mama

ay malalaman din natin

kung sino pa iyong nakuha niyang kasambahay.

Sabi ni Kiko.

Hindi lang iyong maid

ang nakapagtataka.

Itong mismong bahay.

Hindi mo ba napansin

na merong kinuhang maid si mama?

At nakikita natin

na naglilinis siya dito sa bahay?

Pero marumi pa rin ang bahay.

Ako pa rin ang gumagawa ng lahat

ng kailangang gawin dito.

Parang wala tayong katulong.

Sabi ko.

Sa pagkakataon na iyon

ay hindi nakapagsalita si Kiko.

Alam ko na

nakuha niya ang point ko.

Nakapagtataka naman talaga iyon, kaistorya.

Meron kaming kasambahay

pero ako pa rin ang kumikilos ng lahat.

Nakikita ko siyang may hawak na walistambo

pero hindi ko nakikita

na malinis ang bahay.

Kaya wala tuloy akong choice

kundi ang maglinis.

Naisip ko rin

na baka hindi siya kasambahay

at baka kinuha siya ni mama

para bantayan lang kami ni Kiko.

Pero kung ganoon ang trabaho niya sa bahay

ay bakit hindi man lang niya binantayan si Kiko

o pinainuman lang ng gamot

sa mga araw na merong sakit ang aking kapatid.

Dapat ay siya ang gagawa noon

o tanongin man lang niya sana kami

kung ayos lang ba kami.

Pero walang ganoon, kaistorya.

Napapaisip na tuloy ako

kung kakilala ba talaga siya ni mama

o baka hindi.

Baka nalaman niya

na umalis si mama sa bahay

at nagpapanggap siyang kasambahay.

Ang ipinagtataka ko lang

kung masamang tao siya

ay bakit wala siyang ginagawa

na hindi maganda sa amin ni Kiko.

Hindi ko naman hinihiling

na may mangyari sa amin ang kapatid ko

pero hindi ko naman hinihiling

na may mangyari sa amin ang kapatid ko

pero sadyang nakapagtataka na

ang kasambahay na iyon.

Pero hinihiling ko na dati na

sana ay hindi totoo

ang lahat ng iniisip ko.

Sana ay paranoid lang ako,

kaistorya.

Dumating na ang ikalimang araw

ni mama sa seminar

at iyo na ang huling araw ni Aron.

Gusto ko nang dumating siya

para masagot na ang lahat

ng dumugulo sa aking isipan.

Parehas na kaming pumasok

ni Kiko sa school

dahil okay na ang pakiramdam niya

at akapagpahinga na rin siya

kahit isang araw lang.

Kaya walang naiwanan sa bahay na iyon.

Magkasabay na rin kaming umuwi ni Kiko.

And expect ko na

maaabuta namin ang maid

pero wala siya roon.

Siguro ay hindi siya nakapasok

dahil nakalakan lahat ng mga mga

pinto

nang umalis kami ni Kiko.

Habang kumakain kami ni Kiko

ng dinner

ay may narinig ako

na naglalakad sa itaas.

Nagkatinginan kaming dalawa

kaya nasiguro ko

na hindi lang ako

ang nakarinig noon kaistorya.

Si Kiko pa nga

nagtanong sa akin

kung meron ba akong naririnig

na naglalakad sa second floor

at ang sabi ko

ay meron.

Tingnan mo kaya kung sino ang nasa itaas

baka yung maid.

Utos ko kay Kiko.

Bakit ako?

Ikaw na kaya?

Ikaw ang mas matanda sa atin eh.

Tutol ng kabadid ko.

Ikaw ang lalaki

kaya ikaw ang tumingin doon

ang dawag mo naman pala.

Sabi ko

na hindi ako

magpapangasar.

Muntik pa nga kaming mag-away ni Kiko

hanggang sa naisipan ko

na kaming dalawa na lang

ang magpunta sa itaas.

Pumayag si Kiko.

Magkasama kaming pumunta

sa second floor

at isa-isa naming tinignan

ng mga kwarto.

Pero wala kaming nakitang tao.

Ang nakapagtataka pa

ay napakagulo ng kwarto ni Kiko

nang puntahan namin iyon.

Bakit naman ganito kagulo ang kwarto mo?

Bukas na darating si mama.

Kapag nakita niyang

ganito kagulo ang kwarto mo

hindi niya tayo bibigyan ng pera.

Idadamay mo pa ako

sa pagiging buraramo?

Ang naiinis kong turan

kay Kiko.

Hindi ako ang gumulo nito.

Maayos ito kanina

bago tayo umalis.

Sabi ni Kiko.

Hindi ako naniwala sa kabadid ko

at inisip ko

na ayaw niya lang aminin

na siya ang gumulo ng kwarto niya.

Dahil sa gusto kong talagang

mabigyan ni mama ng pera

ay tinulungan ko na lang si Kiko

na ayusin ang kwarto niya.

Pagkatapos noon

ay pumunta na kami sa sala

at nanood ng TV.

Habang nasa gitna kami

ng panunood ay

biglang nag-ring ang telepono.

Ako ang malapit

kaya ako na ang sumagot.

Natuwa ako

ay nakausap ko si mama.

Kinamusta niya kami

at sinabi niya na

mamayang madaling araw

ang biyahe niya pa uwi

at bukas ng umaga

ay nasa bahay na siya.

Pinagalitan pa nga niya ako

kasi araw-araw daw siya

tumatawag sa bahay

pero nagring lang.

At kung minsan ay may sumasagot

pero walang nagsasalita.

Nagtaka ako.

Sinabi ko kay mama

at natawag wala sa kanya.

Isang beses lang siya tumawag

at hindi ko pa siya nakausap

dahil naputo lagad ang linya.

Doon na rin ako naggaro

ng pagkakataon na itanong kay mama

iyong tungkol sa kasambahay.

Mama, sino pala iyong kasambahay

na kinuha niyo?

Tanong ko kay mama.

Sinong kasambahay

ang tinutukoy mo?

Wala akong kinuhang kasambahay.

Sabi ni mama.

Sinabi ko kay mama

na merong babae na nakasuot

ng pang-maid

ang nakikita namin ni Kiko.

Iginiit ni mama

na wala siyang kinuhang tao

para maging kasambahay namin

habang wala siya.

Sa pagkakataong iyon

ay gumapang ang kilabot

sa buong katawan ko.

Nararamdaman ko rin

sa boses ni mama

habang sinasabi niya sa akin

na ilak namin

ang lahat ng pintong at pintana.

Bibiyahin na rin siya

kaagad pa uwi

pagkatapos ng tawag na iyon.

Doon ko na-realize

na hindi kilala ni mama

ang kasambahay

na nakikita namin ang kapatid ko

at kung sino man siya

ay wala kaming idea

kung ano ang pakay niya.

Inisip ko ang lahat

na nangyari

lalo na ang pagkakataon

na nakikita ko iyong babae.

Ang bilis niyang mawala

na parabang bigla na lang siyang

naglalaho.

Sinabi ko kay Kiko

na hindi kaya

multo iyong babae na iyon?

Kahit si Kiko ay ganon din

ang naisip.

Talagang kinilabutan

kaming dalawa.

Sa sobrang takot namin

ni Kiko ay sa kwarto ni mama

kami nagstay.

Hindi na ako natulog

dahil mas gusto kong gising ako

para alerto ako

sa kung anong mangyayari.

Habang tulog si Kiko

ay nakarinig ako

nang naglalakad sa ibaba

at parang inuusog

ang mga sofa sa sala.

Ginising ko si Kiko

at sinabi ko sa kanya

na mukhang nasa ibaba

ang bahay.

Hindi na rin tuloy siya nakatulog

kagaya ko.

Hindi na kami natulog ni Kiko

hanggang sa dumating si mama

ng alas 4 ng madaling araw.

Grabe ang pag-aalala niya

sa aming dalawa.

Ganoon pa man,

nagpapasalamad pa rin siya

na walang nangyaring masama

sa amin ni Kiko.

Doon ay ikinwento namin sa kanya

ang mga nangyari

na sinabi sa kanya

ng mayari ng bahay na iyon

na may namatay na kasambahay

sa bahay na iyon.

Bigla nalang daw itong

hindi nagising

ayon sa mayari ng bahay.

Sobrang sipag daw

ng kasambahay na iyon

at ang hinala ni mama

ay iyon ang babaeng

nakikita namin ni Kiko.

Hindi nalang daw niya iyon

sinabi sa amin

na baka matakot lang kami.

Doon ko na nasabi na talagang

multo nga ang nakita namin

kaistorya.

Pasalamat na lang talaga kami

ni Kiko dahil hindi niya kami

sinaktahan.

Siguro kahit nawala na siya

ay patuloy pa rin siyang kumikilos

sa bahay na iyon

dahil naging biglaan

ang kanyang kamatayan.

Isang taon lang kaming

nagstay sa bahay na iyon

na umalis na lang kami.

Bago kami umalis doon

ay may mga ilang pagpaparamdam

pa kaming naranasan.

Ang mga pagpaparamdam na iyon

ang naging dahilan para

magdesisyon si mama

na umalis na lang kami

kasi talagang nakakatakot na.

Mas mabuti pa

ang umalis na kami

kesa sa kung ano pa

ang mangyari

sa aming tatlo.

Lubos na gumagalang

Kisha

Sa mga magkakapatid

hindi may iwasan

kung minsan ang hindi

pagkakasundok na nagiging dahilan

upang kayo ay mag-away

at kainisan nyo ang isa't isa.

Ngunit

at the end of the day

ay mananatili pa rin kayong magkapatid

na may concern

at pagmamahal sa bawat isa.

Ang isa't isa pa rin

ang malalapitan ninyo

sa oras ng kagipitan

o kung nasa isang sitwasyon

na kayo ay kailangan

ng makakapitan.

Magkaroon man kayo ng away

ang importante

ay palagi ninyong nahahanap

ang pangunawa

at kapatawaran sa inyong puso.

At hindi ninyo nakakalimutan na kayo

ay magkapatid

at kayo

ay magkakampi

sa lahat ng bagay

at pagsubok

na inyong kakaharapin.