MGA TAGABARYO LABAN SA ASWANG | True Story JOIN Xethennial Membership: https://www.youtube.com/channel/UCZ6nWtA2u9KS3EreDzMrYew/join - Unique Badge and Emoji sa live chat at comment section - Shout-out sa new members/renewed members sa simula ng video Email: mkn.thelmo@gmail.com mga kwento ni Thelmo channel: https://www.youtube.com/c/mgakwentoNiThelmo Xeth Tagalog Horror Animation: https://www.youtube.com/c/XETHTagalogHorrorIllustration Sir Xeth channel: https://www.youtube.com/c/ThelmoFiles Facebook Account: https://web.facebook.com/xeth.helmo.3 Facebook Page: 1. https://www.facebook.com/Mga-kwento-ni-Thelmo-328269211396623/ 2. https://www.facebook.com/ProyektoHelmo Instagram: https://www.instagram.com/xeth_helmo/ #PinoyHorrorStories #TagalogHorrorStories #MgaKwentoNiThelmo

Video Transcript / Subtitles:( AI generated. About AI subtitles » )

* AI ("Artificial Intelligence") subtitles on Tagalog.com are generated using "Whisper" by OpenAI (the same company that created ChatGPT and DallE2). Results and accuracy may vary.
* The subtitles do include errors occasionally and should only be used as a tool to help with your listening practice.
* You can request this website to create a transcript for a video if one doesn't already exist by clicking the "Request AI Subtitles" button below a video. Transcribing usually takes 30-40% of the length of a video to complete if there are no other videos in the queue. For example, a 21 minute video will take 7-8 minutes to transcribe.
* Running a super fast cloud GPU server to do these transcriptions does cost money. If you have the desire and financial ability, consider becoming a patron to support these video transcriptions, and the other tools and apps built by Tagalog.com

MGA KUWENTO NI THELMO

Ako po si Vilma

at mapagpalang araw sa inyong lahat.

Dekada 80 nang mangyari ito sa amin ng kapatid kong,

tawagin na lamang nating Dario.

Laki kami sa hirap,

salat sa mga material na bagay

at hanggang elementarya lamang ang aming tinapusan.

Nasanay na kaming magbanat ng buto,

bata pa lamang.

Ang aking ama ay maraming trabaho,

samantalang ang aking ina ay nagtatanim ng gulay

at nagluluto ng mga minatamis at kakanin.

Kuminsan ay merong kumukontrata sa kanya pero kadalasan ay wala,

kaya nilalako na lamang namin ito.

Naghiiwa ay walay kami sa paglalako.

Yung iba pa naming mga kapatid,

sinana ay kasama ng bunso namin

at kami ni Dario ang madalas magkasama.

Kahit na madalas din kaming mag-away dahil

magkadikit lamang ang edad namin.

Ganun naman talaga ata sa magkakapatid.

Nagkaroon noon ng medyo sabihin natin

hindi magandang pagkakasunod na pangyayari sa baryo

at mga karating na baryo.

May mga hayop na nagkakasakit,

may mga hayop na ninanakaw

at may mga hayop na pinapatay at tinatanggal ang mga laman loob

na hindi alam kung ano ang dahilan.

Kasabay noon ay ang pagdating ng sama ng panahon

na yung mga ani,

mga pananim sa mga malapit sa mga anyong tubig

ay talagang binaha

at kung tawagin nga sa amin ay hindi mapuslan

o hindi na mapapakinabangan.

At matapos pa noon ay ang pagdating naman

ng iba pang mga pesting gumiba talaga sa mga pananim

lalo na sa mga karating barangay

dahil halos doon nakalatag ang malapad na lupain

o bukirin sa pagsasaka.

Kahit papano ay naging maswerte ang baryo namin

dahil sa hindi naman kami nasasakupan ng mga bukirin noon

ay hindi kami masyadong nasalanta.

At isa pa,

nasa mataas na parte ng lupa kami ng lugar.

Sa madaling salita ay naging normal ang lahat sa amin

pagkatapos ng bagyo.

Halos walang nagbago.

Samantalang sa ibang barangay

ay tila ba naghihikaw sa mga ito.

Sumaktong nakapag-harvest na rin ang aking inay

ng kanyang mga gulay sa lupain namin.

Pagkatapos pa nito ay merong pang

naiharvest ang aking ama sa niyugan

mga kamote

mga mais na bata pa na nakuha nung bumagyo.

Sinurender na lamang ito at pinamigay halos na may ari.

Yung iba, naanod.

Kumaga, para kaming naulanan ng bihaya.

Halos lahat kasing nang naiuwi ng aking ama

ay pwedeng rekadas para sa minatamis.

Kaya kayang lutuin ng aking inay yung mga yon.

Araw-araw kaming halos na hubusan ang mga nilalako.

Ang target nga namin noon ay ang mga barangay na nasalanta.

Nung una ay magkakasama pa kami hanggang sa

maisipan na naming maghiwahiwalay sa ikatlong araw.

Pero mas malaki na ang lagayan ng mga dala namin.

Nagkanya-kanya kaming dala ng mga kariton.

Gawa ito ng aking ama at nilolo.

At as usual, kami ni Dario ang magkasama noon.

Sila nanay ang sa mga kakanin.

Kahihwalay ng iba ko pang kapatid.

Kami naman ni Dario ang nakatoka ng mga gulay.

Nung araw na yon,

umaga pa lamang ay dinumog na ang tinda namin gulay.

Dahilan para bago pa man tuluyang magtanghali

ay naubos na namin ito.

Masaya ka rin sa mga gulay.

Masaya kaming umuwi at nang makita ng aking ina

na nasa isang barangay pa lamang,

ay ubus na ang mga ito.

Ay hindi ito nagatubiling manguha pa

ng maraming mga gulay sa bakura namin.

Pawala na ang init ng araw

nang magsimula na naman kaming magtulak ng kariton ni Dario.

Marami namang namili.

Ang kaso ay tila yata marami ang ipinadala sa aming panindan ni nanay.

Gawa nang ayaw ko namang masayang ang lahat ng yon

dahil paliguradong hindi na ito magiging maganda

sa susunod na bukas,

ay kinausap ko na si Dario na

tumuloy pa kami sa mga dulo-dulong baryo na alam naming nasalanta.

Kahit pa hindi na kami nakakapunta doon

at sa bandang Libliv yon.

Noong mga panahon na ito

ay sadya talagang may mga lugar pa sa amin

na hindi madalas na kumakain

na mga hindi na garoon.

Bagamat ang mga baryo na ito ngayon ay

sa kasaysayan o nakaraan na lamang matatagpuan.

Bigla na lamang kasing nawala ang mga ganitong klaseng baryo.

Bali sa kinatandaan ko,

sa labing dalawang baryo sa lugar namin

ay naging pito na lamang ito sa kasulukuyan.

Nagtulak kami ng nagtulak ni Dario.

Tinawid namin ang mga kahoy na tulay

na mahay-mahay kami.

May mga namimili,

may mga nagpapalit ng ibang produkto.

Tinatanggap namin basta alam naming mapapakinabangan.

Hanggang sa nakarating kami sa isang

parang abandonadong baryo,

gawa ng kung makikita mo mula sa lubak

at makikita mo mula sa loob.

Hanggang sa nakarating kami sa isang parang abandonadong baryo,

gawa ng kung makikita mo mula sa lubak

at makitid na kalsada ay tila wala kang makikitang

may sinyales ng buhay sa may baryo na ito.

Purong kabahayan lamang.

Walang apoy.

Walang sinyales ng may nagluluto o naglilinis doon.

O kahit mga kahol ng alagang aso.

Maging ang tunog ng mga ibon

namang sa lugar na iyon.

Tila wala.

Kung susumahin ay mag-iisang oras na rin

ang nilakad namin mula nang pinasok namin

ng liblim na ito.

Kaya kung iisipin nyo,

hindi din biro ang layo ng nilakad namin.

Nang!

San-san mo ba kasi tayo dinadala?

Natatakot na ako dito sa dulo eh.

Hindi na natin alam to.

Sabi ni Dario na halatang inip na inip na at uwing uwi na noon.

Eh ako naman,

tinignan ko yung tulak-tulak namin kariton.

Kahit papano ay kukonti na lamang din ang natira.

Tumingin ako sa paligid.

Sobrang patay na baryo ang lugar.

Kawa nang nanghihinayang naman ako sa may haba ng nilakad namin.

Tapos wala ding mapapala eh,

tumingin ako sa pinakadulo ng baryong iyon.

Medyo wala ng kabayan kasi palayan na ulit pero,

sa may bandang unahan ng palayan,

ay may nakikita ulit ako ng mga kumpol na mga bahay.

Kaya naman ang sabi ko kay Dario,

Sige-sige,

sa susunod na barangay kapag wala pang bibili,

balik na tayo.

Napakamot ng ulos si Dario at magdadabog pa.

Kung hindi ko pa sinabi noon na,

O sige, kung gusto mo umuwi ka na mag-isa.

Dahan-dahan,

niwala kaming naaninag na sinyalis ng buhay sa lugar na iyon.

Hindi ko alam kung ano ang kinatatakot ni Dario noong mga panahon na iyon.

Pero lingid pala sa kaalaman ko.

Hindi niya naman kasi sinabi na,

may mga kabaryuhan sa Liblib na may mga kwento-kwento.

Tungkol sa mga naninirahan na mga aswang.

Bukod pa dito ay peron pang ang sinasabing

baryo na mga engkanto o yung mga maligno.

Yung mga nanliligaw o mano.

Noong nakalagpas na kami doon sa baryo na iyon na walang katao-tao.

Saka nagsalita itong magaling kong kapatid.

Hati, basta,

uwi na tayo pag wala pang bibili niyan sa may susunod na baryo, ah.

O kahit may bibili,

maka hindi na tayo makauwi, eh.

Ano bang pinagsasabi mo, Dario?

Kasi ate,

may mga baryo dito sa Liblib.

Hindi mo pa alam iyon?

Maaga ka kasing natutulog pag brownout, eh.

Yantuloy,

hindi mo nalalaman yung mga kwento sa Liblib.

Ayun nga.

Sinabi niya ito dahil

naalala niya yung mga ganitong baryo na walang katao-tao.

Ayan niya.

May mga baryo na sumusulput na lamang bigla sa kalagitnaan ng palayan.

May mga baryo na bigla na lamang dadame ang tao

at kung ano-ano pa.

At kung sino man ang napapadaan o diyan.

At kung ano-ano pa.

At kung sino man ang napapadaan o diyan.

Hindi kaya ay nahuhuli ng mga ito

ay nagka-karoon ng hindi magandang karanasan.

Aminin ko,

kinabahan din ako sa puntong iyon.

Oo,

hindi kami madalas magkasundo nang kapatid ko,

pero

niminsan ay hindi to nagkikwento ng gawa-gawa niya lang.

Kadalasan ay galing talaga sa ibang taong mas nakakaalam.

May mga nababanggit nga ang mga nakakatanda pa tungkol dito,

pero ako siyempre, nakalimutan ko.

Naka-focus ako sa tinitinda namin.

Pero dahil ate-ate ako,

ay tinuloy na namin ang paglalakad

hanggang sa makarating kami sa barangay na iyon.

Unang bahay pa lamang ng kasunod na baryo na ito.

Talagang nawirduhan na kami sa

kadahilan ng kung ano-ano ang mga nakasabit na nakalaylay

mula sa may haligi,

sa parte ng bubong.

Iyon parang mga suso na pinatuyo.

Mga shell.

May mga kung ano-ano pang nakabalot sa may tela.

Napakapit si Darius sakin.

At mangbabalik na sana kami makatapos kaming makalagpas

sa pangatlong kabayan

nang biglang may tumakbo palabas ng bahay nila.

Isang matandang babaen may daladala pang

mahabang kawayan na pangtanggal ng agiyonot.

Tuwang-tuwa ito nang makitang may tinda kami mga gulay.

Pumasok itong muli sa bahay niya at pagkabalik

ay may kasama na ring dalawang babaen na may edad na rin.

Habang iniisa-isa nila ang panindang mga gulay,

ay hindi ko maalis ang tingin ko sa paligid.

May mga nakikita kong mga manakanakang tao.

Kadalasan ay mga batang nakasilip lamang mula sa bakura nila.

Kung pibilangin,

ay may nasa limapang mahigit na hilera yung mga kabahayan na iyon.

Labas pa dun ang mga bahay sa bandang likuran ng bariyo.

Basta, yung mga bahay lamang na nakarap sa kalsada ang nabilang ko.

Sa madaling salita,

ay maliit lamang itong bariyo na ito.

Hindi na ako mapakali sa mga titig na mga tao sa kanika nilang bakuran.

Lalo pang para bang nagtatago sila na nakasilip kahit na alam naman nilang nakikita pa rin namin sila.

Yung matandang unang lumapit sa amin ay maliit lamang na matanda ito.

Medyo may kahabaan ng leeg at morenang morena ang kulay ng matandang iyon.

Hanggang sa may mga iba pang kunti-unting lumapit at nakisilip.

Kasama nga sila sa nasalanta.

Kung titingnan pa lamang ang pinakakalsada nila at ibang mga puno sa palikid ay,

alam mong dinaanan talaga yun ang bagyo.

Dahil sa huling bariyo o lugar na yon ay unti-unting kumonte ang mga paninda namin.

May mga nagbayad ng pera, merong bigas, merong munggo.

Hanggang sa huli ay kukunting gulay na lamang ang natira sa amin noon.

Na kung iuuwi namin ang natira ay saktong panghapunan na lamang naming magpamilya.

Noong patalikod na sila para magbitbit ng kanika nila mga nabiling gulay sa amin,

ay agad naming pinihit ang aming kariton para akman na sanang babalik pa uwi.

Nang bigla akong narinig yung matanda na nakatira sa bukana ng bariyo na yon.

Naalis na kayo?

Sinagot namin na kami,

Sabi namin,

Opo, uwi na kami.

Magtatakip silim na, tiyak gagabihin kayo sa daan.

Diretyo niyang sinabi yun na parabang walang kaimu-emosyon.

Isama mo pa yung mga reaksyon na mga naroroon nang sabihin niya ang mga ganoon katagal.

Huminto ang mga ito.

Tinitigan kami ng gusto.

Mga titig na hindi ko gusto.

At nakapagpapanayun ang balahibo ko nun.

Opo, okay lang pong gabihin kami.

Mabilis naman kaming makakarating.

Ngunit,

hindi naman kaming mabibigay.

Opo, okay lang pong gabihin kami.

Mabilis naman kaming makakarating.

Bigla kaming sinagot ng matanda.

Hindi, sagit lang.

Hintayin niyo muna kami.

Babalikan namin kayo.

Pagkapasok namin ang mga gulay.

Sambit niya.

Nang makapasok na mga ito sa loob ng bakuran ay siyang bulongnidaryo sa akin ng...

Ate, yun na ata yun eh.

Ito na ata yung mga barrio sa kwento, diba?

Hindi na ako nagpatumpik-tumpik nun at dali-dali naming tinulak ang kariton.

Mabilis kaming humakbang hanggang hindi na namin na malayang patakbo na kami

habang binabalansi ang kariton sa malubak na kalsada.

Maya-maya pa.

Mga ilang metro na ang layo namin sa lugar ay narinig namin yung sigaw ng matandang yon.

Napakatinis ng sigaw na...

Hoy, bumalik kayo!

Naparabang galit na galit.

Hanggang sa dito na nga namin tinulak.

Hanggang sa dito na nga namin tinuluyang bitawan ng kariton.

At mangyak-nyak namin tinakbo ang daan pa uwi nun.

Kami ni Daryo ay sadyang sanay sa mga ganitong takbuan.

Mabilis kami.

Gawa ng nakagawian na namin yung laro nung bata pa lamang kami.

Kaya naman, walang kapagod-pagod at mabilis kaming nakalayo.

Habang binabagtas namin ang mahabang kaparangan,

pabalik sa isa pang baryo na walang kabahayan.

Sabi ko kay Daryo ay huwag tumigil sa pagtakbo.

Hanggat hindi namin nararating yung tulay.

Dahil ang ibig sabihin lamang noon ay nakalagpas na kami sa mga liblib na mga baryo.

Yun nga lang,

sa hindi namin malamang dahilan,

pagkapasok na pagkapasok namin ng baryo na yon,

yung baryong walang mga nakatira.

Kung kailan na palubog ang araw,

ay siyang paglabas na mga tao.

Nakita namin kung paanong parang bigla ang nagkaroon ng tao sa loob ng ibang mga bakuran.

Merong mga nakaupunas sa may mga hagdan.

Hindi sila ganun karamihan.

Hindi sila aabot ng lagpas sa labing lima.

Pero isa lang ang tinitiya ko noon.

Napaka weirdo nilang tingnan.

Walang mga bata.

Lamang ang mga kalalakihang walang pantaas.

Ang mga babae naman bagamat na bibilang lamang siguro sa apat o lima,

ay may mga edad na.

Lahat sila.

Madumi ang katawan na parabang natuyong putik.

Yung parang nagloob-loob sila ng buong araw sa putikan tapos,

hindi sila naghugas.

Isa sa mga lalaking may mahabang buhok ang biglang nagsalita.

Ni hindi ito nagtanong kung sino kami at kung saan kami galing noon.

Basta ang mga malalaking mga ipin niya at gilalakas,

ay labas na labas habang nagsasalita ito mula sa kinatatayuan niyang hagdan.

Halika'y dito.

Dali na.

Tila baramdam din ni Dario ang kakaibang kinikilos at pananalita nila.

Lalo na nang sabay-sabay silang napangitinon.

Dito na kami hindi mapakali.

Dahil tuwing inuulit ng lalaki ang mga katagang,

Dali na,

Halina kayo,

ay unti-unting humahakbang palapit at palabas ng kabahayan nila at bakuran ang mga taong iyon.

Wala silang masasabing balahibo sa katawan na biglang tumutubo

o matutulis ng mga kuko o ano kagaya ng mga nangyari.

Pero nang magsimula ng magsalita ang isa pang matandang babae ng

Wag na kayong maglaro.

Kunin niyo na yung dalawang yan

nang makakain tayo ng maaga.

Nakita namin ang lalaking kinakausap kami

ay kumuha ng napakalaking patalim na panggapas ng tubo.

At sa hindi namin malamang dahilan ay unti-unting nangintabang katawan nila

na sa tingin namin ay nanggagaling sa mga tumutulo nilang laway,

galing sa bunganga nilang malapad at abot ng tenganon.

Biglang nagbaga ang kanila mga mata.

Wala na kaming ibang madaan sa mga katawan.

Kundi bumalik kami doon sa kung saan kami nanggaling.

Ang unang naisip ko pa noon ay itong dalawang baryo na ito

ay posibleng baryo ng aswang o ng inkanto.

Baka pag-agawan ang katawan namin ni Dario.

Baka paghatian o ang malala.

Baka magkakasama sila.

Baka magkakasama sila.

Hindi din naman namin magawang tumalun sa gilid at magtatakbo sa palayan

sa kadahilan ng mas babagal lamang kami at wala pa rin kaming mapupuntahan.

Mainit na ang paghinga ko noon.

Halos magkanda duling-duling na ako sa takot

at ang tanging naririnig ko na lamang ay ang sigaw ni Dario.

Palingon-lingon kami sa mga lalaking humahabol sa amin

na ilang di pa na lamang ay maaabutan na kami.

Nang walang ano-ano

ay bigla akong nakaramdam ng pagdaganon

at doon ay bumagsak na ako sa lupa.

Kami ni Dario.

Ganun pala ang pakiramdam kapag nalalakas

Hindi mo alam kung ano ang nangyayari.

Hindi mo ramdam na nagpapabalikwas ka na pala

at kahit nagagasgasan ka ay ayos lang basta

pilit kang lumalaban

habang hinahatak nila ang dalawamong mga paa.

Para kaming mga hayop noon.

At hindi mo alam kung ano ang nangyayari.

Hindi mo alam kung ano ang nangyayari.

Nakita kong papalapit na ang matandang babaeng

siguro ay maikukonsideran nilang pinuno nila.

Ito'y matandang babaeng nagutos sa kanila na habulin ako, kami.

May hawak itong pakangkong tawagin sa amin.

Malaking pamalo ito.

Kadalasang ginagamit sa mga fraternity.

Para bang iahampas na ito sa ulo namin pero

hindi na siya nakalapit, Sir Seth.

Dahil may tinatanaw siya sa hindi kalayuan noon.

Hindi kami nakapalag ng pilit kaming buhatin at isampay sa balikat ng mga lalaki pero

hindi nagtagal iyon.

Ni hindi na nakalakad pa yung mga kalalakiang ito.

Ramdam kong nagkagulo.

Nang nabitawan ako pabagsak sa lupa

una kong naramdaman ang isang kamay at boses ni Dario.

Hinatak ako ni Dario sa gilid ng kalsada

at sa padilim na padilim na paligid ay nakita ko yung mga apoy, mga itak, mga sibat

na hawak-hawak na mga tao.

Alam naming tao dahil sa pananamit nila

habang sinusugod nila ang mga muntik nang kumuha sa amin noon.

At sa kalagitnaan ng kaguluhan

ay ang matandang bumili ng gulay ang lumapit at bigla kami ni Yakab.

Hindi ko na masyadong alam ang mga sumunod na nangyari dahil habang inaalalayan kami ng mga kababaihan

ay meron ng malaking apoy na lumalagablab sa gitna ng kalsada

at wala na rin ang mga taong putikan.

Bumalik kami sa barangay na merong mga bahay na may mga bandiritas na mga tuyong suso.

Doon kami diniretsya sa pinakalider ng purok

na siya palang anak ng matandang bumili ng gulay sa amin.

Kinanlong kami doon ng magdamag

at doon nga namin na pagalaman

na kaya kami pinigilan ng matanda na hindi ko na pangangalanan.

Kaya kami pinigilan umalis ay dahil nga sa panganib.

Aminado siyang hindi niya rin sinabi kaagad ang rason dahil kahit mapano

ay hindi niya malalaman ang magiging reaksyon namin

at hindi naman niya inakalang tatakbo kami nun.

Sumunod nga sila matapos manawagan ng mga narorong nakakita sa amin sa mga kalalakihan

at pinuno ng gulay sa amin.

Laking pa sa salamat namin na halos buong barangay

ang lumusog para makasigurado sa aming kaligtasan.

Kilala nila mga iyon,

mga aswanga

na pasulput-sulput sa mga lugar o barangay na abandonado

para makapangbiktima o makaswerte ng makakainon.

At nakakasigurado daw sila na sa gulong nangyari

padiguradong maglilipat na naman ang lugar ang mga ito.

Susunugin o sisirain na mga iyon

ang kanilang pugad na siyang ang tunay.

Lumiwanag ang gabing iyon

dahil sa sunog sa kabilang bariyo na ito

at susunugin o sisirain na mga ito

ang kanilang pugad na siyang ang tunay.

At lumiwanag ang gabing iyon

dahil sa sunog sa kabilang bariyo na ito.

Sumunod na araw na kami muling nagkita

ng mga nag-aalala namin mga kamaganak.

Kumalat ang kwento na ito sa amin noon.

At ang malungkot,

makalipas lamang ang ilang buwan,

nabalitaan namin na ang barangay kung saan

nakatira ang matandang bumili ng gulay sa amin.

Ang bariyo na nagligtas sa amin ay biglangang nabuwag

o nagsialisan ang mga tao

dahil sa kakaibang nangyaring gulo.

Isang gabi.

Ayokong mangisipin pero

hindi kaya binalikan sila.

Lalo na at ang pinakalider ng bariyo na iyon,

yung anak ng matandang bumili ng gulay,

nasawi.

Gutay-gutay.

Ang katawan.

Shout-out sa bagong member natin,

Glorice Putian.

Salamat po, ma'am.

Happy 3 months,

Michelle Ann,

Ricky Denard,

and Allen 13 David.

Happy 4th,

Sid Vicious.

Subscribe kayo

ang Karimlan Horror Stories

kay Sid Vicious.

Ang Karimlan.

Pagbangon sa Karimlan pala.

Sorry, Sir Sid.

Happy 6th month,

Ikai,

Geraldine Ijao,

and Joseph Estevan.

Happy 8th,

Emzel 25 Rakan.

Happy 14th,

Amado Obana.

Happy 16th,

San Love.

Happy 17th,

Maricar M.

Happy 19th,

Bea Miller.

And happy 25th,

Dion Peralta.

Sa mga nagpapashout-out naman,

Sir, I'm an avid listener po.

Napakarelaxing ng boses nyo.

Parang may gayuma.

Pashout-out po sa habi ko na si Paulo

at papasam ko na nayanggaw ko na rin

sa paikinig sa inyo.

From Cheer,

or Cheer Bata,

Cheer Joyce.

Thank you.

Pashout-out po,

John Cedric Estrella.

Sir, pashout-out po,

matagal lang po ang silent teaser nyo

since 2019 pa.

Pati yung mga anak ko po,

alam na alam yung intro nyo.

Prometheus Zedicaya,

Warner de la Serna.

Thank you po sa inyo.

Good evening,

pashout-out po sa amin

ng mami ko from San Pedro,

Laguna.

We love your videos

and I want to give a shout-out

to our small business,

Infinite Clean.

Keep up with the amazing videos.

James Anthony Caday.

Thank you po.

Sir, pashout-out po sa next video po,

birthday ko po,

kasi din ay kinig po sa'yo

every night po.

Happy birthday.

Masaya na yung marinig

yung boses nyo.

Janeline Yao.

Happy birthday.

Sir,

makakaadik po yung boses mo

mula nang napapad ako

sa channel mo araw-araw

at gabi-gabi na po

akong nahikinig sa mga

kwentong aswang mo.

Pati yung kapatid ang

Mr. Konahawa

nakakapahinig sa'yo

during shop works po

namin.

Nahikinig po kami

lagi.

More Power

from Bem Lambino

ng Occidental Mindoro.

Hello sa'yo.

Pashout-out po,

Sir Seth Ruba Family.

Since pandemic,

ay nahikinig na po kami

lala po sa father-in-law ko,

Jerry Ruba.

May sakit po siya ngayon.

Lagi po siya nahikinig

sa pagaling po kay Sir

from Rain Net Perez.

And last but not the least,

Sir,

good morning.

Pwede po bang magpashout-out?

Pashout-out ko lang po

sana sina Mel

and Gamay Gumban

sa palaging

pag-subscribe

and like

sa mga videos nyo.

Always listening po

from day to night.

Talagang walang pause-pause.

Thank you po

from Mela Mibel.

Thank you po.

Hay lang mga kagiliw.

Maraming-maraming

salamat sa inyo.

Bukas ulit.

Salamat sa inyo.

Salamat sa inyo.

Salamat sa inyo.