KATAYAN SA KAMALIG | Kwentong Aswang | True Story JOIN Xethennial Membership: https://www.youtube.com/channel/UCZ6nWtA2u9KS3EreDzMrYew/join - Unique Badge and Emoji sa live chat at comment section - Shout-out sa new members/renewed members sa simula ng video Email: mkn.thelmo@gmail.com mga kwento ni Thelmo channel: https://www.youtube.com/c/mgakwentoNiThelmo Xeth Tagalog Horror Animation: https://www.youtube.com/c/XETHTagalogHorrorIllustration Sir Xeth channel: https://www.youtube.com/c/ThelmoFiles Facebook Account: https://web.facebook.com/xeth.helmo.3 Facebook Page: 1. https://www.facebook.com/Mga-kwento-ni-Thelmo-328269211396623/ 2. https://www.facebook.com/ProyektoHelmo Instagram: https://www.instagram.com/xeth_helmo/ #PinoyHorrorStories #TagalogHorrorStories #MgaKwentoNiThelmo

Video Transcript / Subtitles:( AI generated. About AI subtitles » )

* AI ("Artificial Intelligence") subtitles on Tagalog.com are generated using "Whisper" by OpenAI (the same company that created ChatGPT and DallE2). Results and accuracy may vary.
* The subtitles do include errors occasionally and should only be used as a tool to help with your listening practice.
* You can request this website to create a transcript for a video if one doesn't already exist by clicking the "Request AI Subtitles" button below a video. Transcribing usually takes 30-40% of the length of a video to complete if there are no other videos in the queue. For example, a 21 minute video will take 7-8 minutes to transcribe.
* Running a super fast cloud GPU server to do these transcriptions does cost money. If you have the desire and financial ability, consider becoming a patron to support these video transcriptions, and the other tools and apps built by Tagalog.com

MGA KUWENTO NG THERROR

Itago niyo na lamang po ang aking pagkakakilanlan.

Kwento ito ng aking ina at ilagay natin ito sa point of view niya.

Ako si Dina, hindi na natuto.

Madalas kasi iyon ang pangasar sa akin ng nanay ko.

Noong kabataan ko ay sobrang hikawas namin kaya naman kahit gusto kong maging babaing pulis,

ay hindi ko man lang natapos ang high school nun.

Napilitan akong tumulong sa gawaing bahay.

Lalo natang aking ama ay sabihin nating,

ang tingin sa mga babae ay puro gawaing bahay lamang

at ang mga lalaki naman ay trabaho at provider.

Subali ayon,

labing pitong taong gulang ako nang maisipan ko na kailangan talagang may mapatutunguan ako sa buhay.

Hindi ako pwedeng hanggang babaeng bahay lang.

Hindi pwedeng magkaroon ako ng asawan ang mindset ay gaya ng aking ama,

na siya lang ang kakayod, tapos ako sa bahay lang talaga.

Ilang beses akong nagpaalam sa mga magulang ko noon na kung pwede ako magtrabaho.

Kasambahay, tagaluto, tagalabaw o kahit ano.

Tutal, yun naman ang tinuran nilang magtrabaho ako ng ganun, di ba?

Mas maigi na sigurong gagawa ako ng mga may pinagkakakitaan kahit papano.

Pwede ding bantay sa mga tindahan o kung ano,

basta may pera.

Nung una ay ayaw nila akong payagan pero hindi kalaunan.

Sa inis na rin siguro ng aking ama na gusto niyang patunayan na hindi ko kaya ang gusto ko.

Pinayagan niya ako.

Marami na akong napasukan noon, tindera, tagabantay.

Mga siguro nasa limang amo na ako na nagkaroon noon ng iba't ibang trabaho.

At nasa mahigit isang taon na rin akong wala sa amin.

Hindi pa uso ang cellphone noon.

Sulat lang.

Ang nangyayari na lamang paminsan-minsan ay kapag may mga kakilala akong bumabiyahe

o kung minsan ay ang isang kapatid kong lalaki ay nakikita ko sa city proper.

Nagbibigay ako ng pera na panggastos nila sa bahay.

Lagi lang daman ninyang siya.

Makalipas pang ilang buwan, itong amo kong panghuli ay magmamigrate na ng Maynila.

Gusto nila akong isama pero dahil sa takot pa akong makipag-sapanaran sa Maynila noon,

hindi ako sumama kagad.

At dahil sa napamahal na rin ako sa kanila,

ang ginawa nila noon ay inereto nila ako,

kaya hindi ako sumama kaagad.

At dahil sa napamahal na rin ako sa kanila,

ang ginawa nila noon ay inereto nila ako.

Kapatid ito ng magulang ng amo ko pero nakatira ito sa may bandang summer.

Hindi naman ako nag-atubiling umuo.

Binigyan nila ako ng pocket money.

Nagkahihwalay lamang kami sa piernon.

Pagkarating ko ng summer ay sinunod ko lamang yung sinabi nila.

Hindi ako nagdalawang isip noon sir,

kasi nga ang pangako ng amo ko na yun ay magkikita pa rin kami.

At kapag handa na ako ay kukunin nila ako pa Maynila.

Sabali, hinanap ko ito.

Pero sa kasamaang paladay pagkarating ko doon,

isang masaklap na balita yung naabutan ko.

Pumanaw itong kapatid ng kanya magulang

at gawa nga ng pahirapan ng komunikasyon noon ay aabutin pa ng ilang araw

bago itong malaman ng dati kong amo.

Tapos pa Maynila pa sila noon, diba?

Dahil sa wala naman akong gagawin doon sa lugar nila,

at nereto lamang ako at hindi ako kilala ng mga tao,

na nga pa talaga ako.

Ano na ang gagawin ko?

Saan na ako pupunta?

Nasa may sentro ako noon na nagbabakasakali ako.

Kinapalan ko na ang mukha ko na magtanong-tanong

ng mga bukas na pwedeng trabaho.

Hanggang sa merong isa doong tendera na nagsabi sa akin

na kung gusto ko daw, ay susubukan niyang magtanong doon

sa nag-de-deliver sa kanila ng mga supply nila sa negosyo.

At sakto nga meron itong kakilala.

Yun nga lang ay kailangan ko pa umanong tumawid pa puntang late

kung gusto ko yun.

Maganda naman umanod doon gawa ng may kaya talaga

at kailangan nila ng mga tao para sa bahay

dahil medyo abala sa negosyo ang mga ito.

At isa pa,

parang umalis daw yung isa sa mga kasambahay nila noon.

Sa madaling salita,

sumama ako.

Maganda ang bahay,

bagamat bungalo ay malapad,

mostly sementado.

May mga parte na kahoy pero pulido pa rin ang pagkakagawa.

Dumating ako doon na meron na silang isa pang kasambahay,

si Mary,

na halos isang linggo lamang ding nauna sakin noon.

Ang amo namin ay ang mag-asawang tawagin na lamang nating Renato

at samay.

Baliwalking distance lang mula sa main road ang bahay na mag-asawa neto

at sa main road neto ay mismong nakatayo

ang kanilang negosyong kainan.

Kumaga sa pagitan ng bahay at ng kainan noon

ay merong kamalig na bagsakan nila ng kung ano-anong gamit sa pagluluto.

Dalawa ang daan,

nahati ang bakod na yon.

Hindi ka basta-basta makakapasok doon sa may kamalig

kung galing ka sa bahay.

Naharangan ito at may pintong nakakadena.

Balikot sa bahay,

maglakad pa punta sa main road,

papasok sa may kainan at pupunta sa may likuran

unless may hawak ang susi ng kinandadong kadena.

Para mabuksan ang gate doon,

papasok sa may kamalig na hawak-hawak noon ang amo namin.

Walang anak ang mag-asawa,

walang anak ang mag-asawa,

walang anak ang mag-asawa,

walang anak ang mag-asawa,

walang anak ang mag-asawa,

walang anak ang mag-asawa,

pero kaswa lamang sila.

Hindi sila yung tipong pala kausap.

Noong kakarating ko lang siguro,

maraming tanong pero na hindi na sila napaisip

kung ano na talagang magduda sa akin noon.

Lahat ng gawain sa loob ng bahay ay ginagawa namin ni Mary.

Maliban na lamang sa pagluluto ng ulam ng mga amo namin

at pagdilinis ng kwarto nila,

kami naman din ay may sustento ng mga lulutuin noon

at paminsan-minsan ay pinapayagan kaming kumuha ng mga kung anong sobra

sa mga hindi na lutong karne o isda sa kainan.

At kung siswertehin,

pinapayagan din kaming kumuha ng ulam doon.

Pero syempre,

nakakasawa din minsan kasi paulit-ulit lang naman madalas ang luto ng kusinera doon.

Isang gabi,

nagising ako dahil sobrang sama ng panaginip ko.

Hindi na din ako makatulog noon.

Akala ko nga madaling araw na noon,

yung tipong mga oras na pagising na yung mga tao.

Tinignan ko ang orasan,

mag-a alas dose pa lang.

Pero ang pinagtataka ko,

bakit malansa ako?

Pero ang pinagtataka ko,

bakit malansa yung ihip ng hangin noon?

Tapos ay merong konting ingay o komosyon sa may labas.

Hindi kaya sira lang ang orasan at oras na talaga ng pagdating ng mga karneng inaangkat.

Bumangon ako.

Dali-dali ako dahil nakakahiya kong maabutan pa ako ng amo kung tulog pa.

Pero pagbangon ko,

takang-taka ako dahil sa madilim pa yung paligid noon.

Pumesto ako sa bandang gilid ng bahay at sumilip doon sa bintana.

Ang unang napansin ko ay ang gate ng papunta sa kamalig.

Nakatiwangwang yun.

Bukas.

May mga nakikita akong anino ng mga taong paroon at parito sa kamalig.

Brown out baka ako.

Baka walang ilaw.

Bakit hindi nila binuksan yung ilaw?

Tapos,

open area yung party na yun pero

sobrang maalingasaw talaga yung amoy ng karne.

Yung malayo na sila pero amoy na amoy ko pa rin yung mga bitbit nila.

Ni hindi ko maipaliwanag pero hindi maganda sa pangamoy.

Dali-dali akong nagsuot ng pangdoble sa damit noon dahil hindi ako nakapanloob sir Seth kapag natutulog.

Ang plano ko ay lumabas para sana ilawan sila at baka matisod pero

nangakmang papasok na ako ng kwarto para magbihis noon.

Ay siyang bukas naman ang kwarto ni Mary at hinatak ako sa loob.

Anong ginagawa mo Dina?

Iilawan ko lang yung mga tao na nagdadala ng karne.

Napakaaga nila.

May okasyon ba?

Tinitigan ako ni Mary.

Umiling-iling.

Bumalik ka na sa kwarto Dina.

Magagalit si sir kapag nalaman niyang gising pa tayo.

Tinanong ko kung bakit pero ang tanging naisagot niya lamang sa akin ay

Huwag ka nang masyadong matanong.

Dali na. Pumasok ka na.

Ewan ko.

Kinabahan din ako sa kung paano ibulong ni Mary ang lahat noon.

Kaya naman pumasok na lamang din ako.

Nakiramdam ako.

Halos alas dos na nang matapos ang kung anumang kumosyo na nangyayari.

Matapos maisara yung kamalig,

siya namang biglang nangyayari.

Matapos maisara yung kamalig,

siya namang biglang pagbabago ng amoy sa paligid.

Bumalik sa normal.

Naging mahangin at maganda ang samyu ng paligid noon.

Pagkatapos noon ay nakarinig ako ng paggalaw ng tarangkahan ng kamalig.

Bumukas ang pinakapintuan ng bahay.

May mga yabag na...

papalapit noon.

Una ay huminto sa kwarto ni Mary.

Narinig kong parang sinusubukan niya itong buksan.

Doon ako kinabahan.

Dahil ang pintuan ko sakakamadali kong pagpasok noon.

Hindi ko nailak.

Matapos niya kay Mary ay naglaka dito patapat sa pintuan ko.

Kitang kita ko ang anino niya.

Hinawakan niya ang pintu ng kwarto ko.

Kabadong kabado ako noon.

Binuksan niya ito.

Pumasok kaagad ang alingasaw ng hindi magandang simoy ng hangin mula sa pintuan.

Napakabaho ng kung sino man yon.

Ang buong akala ko kung ano na ang gagawin sakin pero...

Hindi na niya inangat pa ang pintuan.

Sapat nang masilip niya akong nakahiga.

Bago niya ito isara ulit at tuloy-tuloy nang naglakad papalayo.

Mga isang oras lang ang tinulog ko.

Pagkatapos ay bumangon na ako para mag-asikaso.

Narinig ko din na bumangon si Perry.

Nagsaing na ako.

At naghanda na ng usual na gawain noon.

Noong lumabas na ang mga amo namin ay nagulat ako ng sabihin ng amo kong si Renato na...

Hindi na.

Sasusunod mag-lock ka ng pintuan ng kwarto ah.

Mahirap na.

Umoon na lamang ako.

Hindi na ako umimig kahit na kinukutuban ako noon.

Na ang amo ko ang nagbukas ng pintuan noong gabi yon.

Isang beses sa isang linggo, nararamdaman o nagigisingan ko ang ganong lasing transaksyon.

Bumabangon ako pero hindi na ako lumalabas dahil natatakot na din talaga ako.

Ayaw ko rin mag-ingay.

Kung anuman yon, malakas ang kutub ko na hindi ito tama.

Hindi legal.

Bukod ba dito ay meron na rin akong napapansin kay Mary.

Hindi na ito palakibo gaya ng dati kapag naririyan ang mga amo namin.

Napakatahimik.

At kapag ako lang ang kausap ay tila't tipid na tipid tung magsalita.

Pero kapag usapang kainan naman,

sinabi niya sa akin na pag hihiwalayin na umano niya ang kanin namin at ang kanin ng mga amo namin.

Ayaw akong bigyan ng magandang rason patungkol doon.

Napansin ko na rin kay Mary na namamalaking na ito.

Mapagulay man o kung anong karnay at isda.

Hindi na siya kumukuha sa dapat ay libring naroon sa mga supply ng karinderiya o kainan ng amo namin.

Tanong ako ng tanong sa kanya pero sinusungitan lamang niya ako.

Pati dito kay Mary, kinukutuban ako.

Baka mamaya may ninakaw ito sa amo namin tapos ako pa ang mapagbintangan, di ba?

Hanggang sa isang araw,

naiwan ni Mary na nakatiwangwang ang pintuan niya dahil sa pagmamadali sa utos ng amo namin.

Nariyan niya sa isang araw,

naiwan ni Mary na nakatiwangwang ang pintuan niya dahil sa pagmamadali sa utos ng amo namin.

Nanilaki ang mga mata ko nang makitang malinis ang aparador niya at merong bag siyang punung-punung ng laman noon.

Yung alam mong naging pake.

Ano kayang balak niya kako?

Gusto ko siyang komprontahin at nagdududa na ako sa kilos niya pero may naisip akong ibang paraan.

Ilang araw akong naghintay.

Minanmanan ko siya.

Bawat kilos niya, sinisigurado kong mauuna siyang matutulog kesa sa akin.

Hanggang sa isang gabi, wala ang mga amo namin noon.

Mga bandang alas onse ay naramdaman ko siyang bumukas ng pintuan

nang natansya kong nasa may bandang pintuan na siya palabas ng bahay.

Ay dagli-dagli ko siyang hinabol.

Huy, Mary! Ano ginagawa mo?

Hindi ko alam kung nailigtas ko ba siya o hindi, Sir Seth.

Dahil sa loob ng ilang minuto ang paghahatakanapin at umiiyak siyang nagmamakaawang paalisin na siya sa bahay na yon.

Ay saka namin narinig ang pagparada ng sasakyan ng amo namin sa mga bahay.

Marahil ay kung hinayaan ko siya, paniguradong maaabutan siya sa may kalsada noon.

Kaya naman sabay-sabay namin nilak ang pintuan.

Hinatak ko siya at binato ang bag niya sa ilalim ng higaan niya at pinapasok sa loob ng kuwarto.

Ako naman ay ganun din.

Masasabihin ko rin sa amin,

Ako naman ay ganun din.

Masangsang na amoy ang bumungad sa akin pagkapasok ng mga amo ko.

Niwala silang usap-usap mag-asawa.

Pumasok sila ng kanilang kuwarto.

Basis sa narinig ko noon.

Hindi mo man sasabing amoy alak yung amoy na yun eh.

Masangsang talaga sila.

Naririnig ko ang paghikbi ni Mary sa may kuwarto niya.

At sinasagot ko ito ng tikhim para hindi siya marinig ng amo namin.

Sumunod na araw, tiniempo kong wala ang mga amo namin.

Ginausap ko at pinilit ko si Mary na sabihin ang dahilan kung bakit siya tatakas kayong mabait naman ang amo namin.

Meron ba siyang nagawang kasalanan o mahindi ba siya nagawang maganda?

Para bigla-bigla na lamang siyang aalis ng walang paalam.

Naalala mo yung isang gabi na nagising ka? Di na?

Tapos maraming tao sa kamalig?

Tapos pinapasok kita ng pilit sa kuwarto mo?

Tumango ako.

At dito na niya ikinwento ang lahat.

Ilang gabi ang nakaraan bago pa ako dumating sa bahay na yon.

Hindi naman daw nag-iisa si Mary.

Sa kuwarto ko ay merong dating kasambahe din siyang kasama na nagnangalang Erlinda.

Medyo sabaw-sabaw nga din naman si Erlinda noon at parang palaging lutang.

Pamilyar.

Tapos tatlong araw bago ako dumating ay bigla na lamang itong nawala.

Ang sabi umano ng amo namin ay nagtanan daw ito kasama ng novyo niya pero...

ang ipinagtataka ni Mary ay bakit naroon ng gamit nito.

Naiwan.

May walang bakas na may plano itong tumakas.

Hanggang sa iyon nga dumating na ako.

Hindi na ito ikinwento ni Mary sakin sa kadahilan ng...

pinagsabihan siya ng kanyang amo na...

huwag na huwag babanggitin ito.

Dahil baka umano matakot ako noon.

Hanggang sa isang madaling araw.

Webes.

Nagising si Mary dahil nakalimutan niyang ikandado ang gate palabas ng kalsada.

Meron namang mga susi ang amo namin.

Baka mapagalitan lamang kami kapag hindi nakalakyan.

Sarado na lahat.

Walang ano-ano habang naroon siya...

ay meron siyang narinig na kalampag mula sa may kamalig.

Pasigaw niyang narinig ang boses na tila nag-iingay noon.

Pero nag-iingat na marinig ng kung sino lang.

Tinatawag ng boses na ito.

Si Mary.

Umikot si Mary doon sa may saradong kainan.

Pagkatapos ay sinilip kung sino ang nasa loob ng budega.

Laking gulat niya.

Nang makita si Erlinda.

Nagmamakaawa ito na ilabas siya.

Ikinulong umano siya doon sa lugar na yon.

Dali-dali namang binuksan ni Mary ang kandado ng kamalig.

At sa unang pagkakataon ay sumingaw ang napakalansang loob o kung anumang meron sa lugar na yon.

At doon niya nakitang sa loob ng kamalig.

Ay nagmistula itong parang isang maliit na katayan na mga karne.

Parang maliit na palengke.

Hindi niya alam kung papaniwalaan niya si Erlinda nang sabihin ito.

Na hindi tao ang mga amo namin.

Na kapag hindi siya nakatakas bago ang linggo ng gabi.

Kasi hindi siya nakatakas.

Hindi siya nakatakas bago ang linggo ng gabi.

Kakainin siya.

Nangangayayat si Erlinda pero namamaga ang katawan nito.

Kung ano-ano daw ang pinapakain sa kanya doon.

Hanggang sa nakawala ito sa pagkakatali.

Tandang-tanda pa ni Mary noon na nirereklamo ni Erlinda

ang sing-sing na bigay ng nobyo niya na sa sobrang magana ng daliri nito

hindi na niya ito magawang kuhanin pa.

Parang baliw na tumakas si Erlinda.

Hinahatak niya si Mary na sumama na sa kanya pero

hindi magawang makagalaw ni Mary noong panahon na yon.

Hanggang sa maalimpungatan na lamang siyang nasa malayo na si Erlinda.

Kaya naman dali-dali niyang sinara ang pintuan ng kamalig

at tumakbo na para isara ang kainan at bumalik na lamang ng bahay nun.

Buong magdamag siyang gising nun.

Hindi niya malilimutan ang sinabi ni Erlinda na linggo ng gabi.

At siya nga.

Linggo ng gabi.

Nagising si Mary ng madaling araw para makimatsyag.

Nang maramdaman niyang lumabas ang amo niya ay doon siya umikot sa bintana

kung saan din ako sumilip at nakita niyang dumaan nga ito doon sa likurang bahagi

kung saan merong gate papunta sa may kamalig.

At doon nga niya nakita ama nakita ko rin na mga taong nagbubuhat na mga kinatay na karne.

Mga malalaking karne.

Hindi oman na siya umalis doon hanggang sa makalipas ang isang oras

ay nagsilabasan ang lahat sa kamalig at may kanya-kanyang dalang mga supot at sako.

Kabilang na ang amo namin.

Sa ilang beses ng pagluluto ni Mary ng mga pagkain at iba't ibang karne

wala na umanong maslalangsa pa sa karneng bitbit ng amo namin doon.

Buong magdamag na walang tulog si Mary pero nagkunwarian itong maayos lamang kinabukasan.

Nung hapon ay minanmanan niya ang amo namin

at nang makalabas ang mga ito ay nagpaalam itong si Mary sa akin na maglilinis lamang ng kwarto nila.

Kwarto ng amo namin doon.

Nung mga panahon na ito hindi ko paalam na bawal palang maglinis doon.

Pagkapasok niya ay hinanap niya ang supot

hanggang sa makita niya ito sa isang baul na nakalagay sa likod banda sa pagitan ng kanilang higaan at ng kabinet.

Bagamat nakatakip na maigi, pagkabukas ay sumingaw ang amoy nito.

Mabaho.

Buto-buto na at meron na lamang konting laman na tila ba nginatngat doon.

Naduduwal man sa amoy pero dala ng kurisidad.

Hinalukay niya ito.

Hilaw na karne.

Weirdo ang korte ng mga buto.

Naguguluhan pa nga ng una si Mary dahil sa iyong mga buto ay may walo hanggang sampu na maliliit na buto.

Na parang kasing payat ng leeg ng manok.

At yung iba ay magkakakabit pa.

Pero nagulat siya nang makita ang isang pamilyar na bagay.

Dahil sa isa sa mga maliit na buto na iyon, na merong laman-laman ba,

ay may nakasuksok na sing-sing na sa pagkakaalala niya.

Sing-sing ni Erlinda.

Ibig sabihin ba noon, daliri yung buto na iyon.

Itinago nito ni Mary sa akin sa takot niya pero dahil sa binabangungan niya,

at hindi makatulog ng maayos ay gusto na nga niyang tumakas sa bahay na iyon.

Maski ako ay natakot rin pero siyempre gusto ko muna ng pruweba.

Humanap kami ng pagkakataon.

Pansin ni Mary na sa tuwing biyernes ay wala ang amo namin.

Sarado ang kainan.

Yun ang pagkakataon para masilip namin ng loob noon.

At totoo nga,

sa muling pagbukas ni Mary ng susian ng kamalig na ito,

ay tumambad sa amin ng mga lamesang may mga bakas ng dugo at kung ano-anong mga punit na tela.

Isa sa nakita namin noon na nagpa-desisyon sa amin na tama na,

na kailangan na naming umalis sa kamalig na iyon.

O sa buong bahay na iyon,

ay ang isang gutay-gutay na damit.

Dugo ang damit,

na siguradong-sigurado si Mary na iyon ang huling tasuotan.

Ang huling suot nung huli silang magkita,

ni Erlinda.

Ipinagpapasalamat sa amin.

Ewan ko ba,

kung nagkataon lamang talaga na kailangan kainin si Erlinda dahil sa may alam ito,

o talagang naghihintay lamang sila ng pagkakataon para kainin din kami ni Mary.

Pero kahit saan pa man doon,

hindi na kailangan na kainin si Erlinda dahil sa may alam ito,

o talagang naghihintay lamang sila ng pagkakataon para kainin din kami ni Mary.

Pero kahit saan pa man doon,

hindi na kami naghintay pa ng ilang araw.

Humaga ng Sabado,

tumakas na kami.

Sa sulok kami dumaan para magtago sa mga bantay ng kainan ng mga amo namin noon.

Bumalik si Mary sa may summer,

at ako naman di na inaglayag pabalik sa amin.

Umuwi ako noon na bagamat pigo sa pangarap ko.

Ay tinanggap pa rin ako ng aking pamilya.

Maraming maraming salamat mga kagiliw sa paiginig.

Matako naman tayo sa show,

sorry, natanggal yung salamin ko.

Sa mga gusto mong magpa-shoutout,

i-message ako sa Facebook, Facebook page, Instagram at email na nakalagay sa description ng bawat story.

Iwasan natin yung shoutout request sa comment section dahil hindi natin ina-acknowledge, okay?

Sa mga gusto naman magpa-member sa YouTube natin,

i-click nyo lang yung join button.

Sa mga naka-Apple o yung mga iPhone, mga iPod,

hindi nyo nakikita yung join button sa YouTube app.

Kailan nyo pong mag-login gamit yung browser nyo,

either Safari or Chrome.

So, ayun.

Salamat sa bagong member, Demi Villarga.

Happy 2nd, Al Kenneth Antipolo.

Happy 7th month, Piljo Yagaya.

Happy 13th, Rotzel Makiling.

Happy 17th, Mary Grace Rosales.

Happy 20th, Marie Antoinette Motay.

And happy 22nd, Luza Claro and Mika.

Happy 22nd, Mika.

Happy 20th, Marie Antoinette Motay.

And happy 22nd, Luza Claro and Miss Jade Christine.

Sa mga nag-message naman,

shout-out tayo kay Simply Jessie.

Hello sa'yo.

Sir, magandang gabi. Salamat sa patuloy na pag-aaliw sa aming mga horror fans.

Keep up the good work.

Nung una, naalala ko pa sabi ng kapatid ko, nakabosis mo rin si Benji Paras.

Doon pa rin, pero nao. Alaki rin ang improvement mo sa narration.

Magpag-greet sana ko ng happy birthday kay Cosa Bukas.

So, ngayon, happy happy birthday, Cosa.

Kung makakabot pa happy birthday sa'yo, Cosa Ang Christine Gapi,

may you have more birthdays to come.

God bless you. Ingat ka palagi.

Salamat po and more power sa channel mo.

From Rain Dianics. Salamat, mare.

From Rick Albo.

Sir, matagal na akong subscriber mo sa YouTube.

Sana mapansin.

Pa-shout-out na lang kay Ricky Albo,

listening from London, UK.

Hello sa'yo.

Pa-shout-out kay Apolonyo Ligarda Jr.

at kay Raziel Razel.

Tama ba?

Razel Morenes Laude

from Marco Panaligan. Hello sa'yo.

Sir, mapagpalang araw ko pa siya.

Pa-shout-out Sander Bilarga Puniel

at Toto Jansen

na naianggaw na sa pakikinig sa'yo.

Salamat.

Pa-shout-out na din po Jaira G.

Congrats, Jai.

First place, secondary level, editor, writing.

We are proud of you.

Miss you from Demi.

Thank you, ma'am Demi.

Sir, good morning or eve

dalsa hindi mo po allowed sa comment section

na mag pa-shout-out ay dito na lamang po.

By the way, sir, I'm your silent listener po

at since 2021 mo po akong taga-pakinig.

So, malama ginuomong boses.

Sesh.

Sesh.

Sesh ba yun daw?

So, mala ginuomong boses.

Sesh.

Di kumpleto yung araw ko pag hindi ko napakinggan

ang malama ginuomong boses.

And have a blessed day po.

Pa-shout-out na din po.

God bless from Pasay, from Genaya.

Bless you, Joy. Maglangit, bugsangit.

Thank you.

Last but not the least, sir,

Maya here.

This is my boyfriend ko.

Naasawa ko na ngayon,

Nax Edgar Buela.

Birthday niya is May 13.

So, bukas.

Happy, happy birthday from Marie.

Thank you po. Thank you.

Ayun lang mga kagiliw.

Maraming, maraming salamat sa inyo.

Happy weekend po.