PUNTOD NG MANGKUKULAM SA ILALIM NG BAHAY | True Tagalog Horror Story JOIN Xethennial Membership: https://www.youtube.com/channel/UCZ6nWtA2u9KS3EreDzMrYew/join - Unique Badge and Emoji sa live chat at comment section - Shout-out sa new members/renewed members sa simula ng video Email: mkn.thelmo@gmail.com mga kwento ni Thelmo channel: https://www.youtube.com/c/mgakwentoNiThelmo Xeth Tagalog Horror Animation: https://www.youtube.com/c/XETHTagalogHorrorIllustration Sir Xeth channel: https://www.youtube.com/c/ThelmoFiles Facebook Account: https://web.facebook.com/xeth.helmo.3 Facebook Page: 1. https://www.facebook.com/Mga-kwento-ni-Thelmo-328269211396623/ 2. https://www.facebook.com/ProyektoHelmo Instagram: https://www.instagram.com/xeth_helmo/ #PinoyHorrorStories #TagalogHorrorStories #MgaKwentoNiThelmo

Video Transcript / Subtitles:( AI generated. About AI subtitles » )

* AI ("Artificial Intelligence") subtitles on Tagalog.com are generated using "Whisper" by OpenAI (the same company that created ChatGPT and DallE2). Results and accuracy may vary.
* The subtitles do include errors occasionally and should only be used as a tool to help with your listening practice.
* You can request this website to create a transcript for a video if one doesn't already exist by clicking the "Request AI Subtitles" button below a video. Transcribing usually takes 30-40% of the length of a video to complete if there are no other videos in the queue. For example, a 21 minute video will take 7-8 minutes to transcribe.
* Running a super fast cloud GPU server to do these transcriptions does cost money. If you have the desire and financial ability, consider becoming a patron to support these video transcriptions, and the other tools and apps built by Tagalog.com

MGA PUWETO NI THERROR

Mapagbalang araw po sa inyo Sir Seth.

At siyempre, sa mga giliw niyo na tagapakinig.

Tawagin niyo na lamang po ako sa pangalang Jared.

Matagal ko nang gustong ibahagi ang kwento ko

tungkol sa abilidad na

pili lamang ang may kakayahan.

Tandang tanda ko pa,

malakas ang buhos ng ulanon.

Nagsimula ito umaga hanggang hapon.

Wala na naman si Papa.

Normal naman dahil sa aming negosyo ay kailangan niyang umalis ng bahay.

Kami na naman ang aking mga kapatid ko ang natira sa bahay.

Si Mama, dahil dalaga pa nung nagsama sila Papa

ay parati itong wala sa bahay para tumambay sa mga kaibigan niya.

O kaya alam mo na Sir Seth,

kahit sa murang edad ko,

alam kong niloloko ni Mama si Papa.

Payak ang pamumuhay namin nun.

TV lamang ang libangan nung dekada nobenta.

Pero nagkataong brownout sa amin ng hapon na yon.

Nag-aabang kami sa pintuan para pagmasdan ang ulan.

Makulimlim.

Wala pa kaming gaas para sa gasera.

Hindi ko gusto ang nilipatan naming bahay dahil

medyo malayo ito sa mga karapit bahay.

Ang bahay namin ay malapit sa balon.

Na hindi na ginagamit.

May takip itong yero.

Katabi rin namin ay maliit na sapa.

Sa bandang harap ay daanan patungong Begang Elementary School.

Sa mga nakakaalam ng eskwelahan na ito,

maaaring alam nyo,

na taga Basilan,

sambuanga kami nakatira nun.

Siyam na taong gulang pa ako nun,

pero hindi namin ramdam ang lungkot kasi

nandiyan ang dalawang maliliit kong kapatid.

Kami lang tatlo naglalaro ng holland sa loob.

Pero kahit sa ganung muhang,

aramdam ko ang bigat ng aming buhay.

Parabang ang lahat ng problema na dinaranas naming pamilya.

Lahat nun, sa murang edad ko,

naaabsorb ko na.

Parati kong pinapangarap na sana

pinanganak ako ulit

at nasa pamilyang marangya,

pamilyang nagmamahalan,

walang pag-aaway.

Pero nung mga panahon na yun,

ay iniisip ko yung mga kapatid ko na

kahit bata pa ako ay mahal ko na sila.

Magagabi na noon,

pero hindi pa din umuwi si Papa at si Mama.

Wala pa rin sinaing.

E tinulog na lamang muna naming magkakapatid ang gutom.

Dito,

dito nagsimula ang aking karanasan.

Nagising ako na nasa ilalim ng basement sa bahay namin.

May basement ito.

Bagamat nasa likod ang intrada,

napapasukan ito ng tao dahil

sira na ang pintuan ito.

Dati ay naglalaro kami doon

ng aking mga kapatid ng bahay-bahayan.

Gawa ng sarili,

ay may malaking simento na pwedeng higaan.

Wala pa kaming kaalam-alam kung bakit may gano'n sa basement,

pero

nung nakita kami isang beses ng caretaker

dahil bumisita ito

para kunin ang aming buwan ng renta,

laki ang galit niya noon

na nakita kong humihiga sa taas noon.

Meron pa kong unan.

Yung mga kapatid ko ay naglulungan.

Nanlilisik ang mata ng matanda

at sinigawan talaga kami.

Pinagalitan kami kung bakit daw kami pumapasok sa basement.

Magmula noon

nakalak na ang basement na ito

pero may bintana ito para masilip pa rin namin.

Binabaharin ito pang malakas ang ulan.

Siguro

ang mga kapatid namin

binabaharin ito pang malakas ang ulan.

Siguro

dahil sa balon at malapit din kami sa ilog.

Pinagsabihan kami ni Mama na huwag nang maglaro sa ibaba ng basement

dahil raw puntud daw ito ng namayapang kamag-anak ng may-ari ng bahay.

Simula noon

natakot na kaming dumaan sa likod

o sumilip man lamang sa basement na ito.

Nakatulog ako sa labis na gutom.

Patuloy pa rin ang malakas na buhos ng ulan.

Kaya naman pagising ko

labis ang aking gimbal ng

nagising akong nakahiga doon sa puntud

sa loob mismo ng basement.

Madilim

napapalibutan ng tubig ang puntud.

Takot na takot ako dahil sa may dakong sulok

ay may naaaninagan akong maitim na figura ng tao.

Nakatayo.

Hindi ko matandaan kung kaliwa o kanang kamay.

Pero may hawak

o waring may sinasabunutan na buhok

na figura ng isang babae yon.

Umiiyak ang babae.

Sumisikip ang aking dibdib at hindi ako makahinga

sa sobrang kilabot

habang parang bumubuka ang bunganga ng figura

at naaaninagan ko

na ang mata nito ay putina ng lilisig nun.

Nagising ako sa pagdating ni papa.

May dalang merienda.

Nakita ko ang awa ng aking ama habang kinakain namin ang insaimadang dala niya.

Napaluha ito.

Nagtatanong kung kumain na ba kami nun.

Sinabi namin ang totoo na yung bahaw kagabi at tuyo ang aming inulam kaninang umaga.

Niyakap kami ng aking ama

at sinasabi parati sa amin na kapag magboom umano yung negosyo niya

hindi na kami magugutom pa.

Pagkauwi ng aking ina,

nag-aaway na naman sila.

Pinagbuhatan ng kamay ni papa si mama

habang kami ay nasa sulok umiiyak.

Gumapang sa sulok si mama pero

hinawakan siya sa buhok ni papa.

Biglang parang

parang nag-iba ang aking paningin nun.

Natila ba nakita ko ang aking panaginip sa basement?

Kung ano ang pwesto ng aking ama at ina nun?

Ganun na ganun ang napanaginipan ko.

Sumigaw ako ng napakalakas.

Tinakpa ng aking mga tenga.

Pumikit.

Gumising na naman ako nun pero

andyan na si mama

at isa naming kapitbahay na matanda.

Ginagamot ako.

Mataas sumano ang lagnat ko.

Bigla umano akong kinukumbulsyo.

Tumitiri kung ano ang aking mga mata.

Pero ganun pa din si mama.

Umaalis pa din ang bahay pag wala si papa.

Naiiwan pa rin kaming tatlo.

Si papa naman ay nagaanap buhay para sa negosyo namin.

Pero sa umagang yun

dinala ni mama ang aming bunsong kapatid kaya

kami na namang dalawa ng isa kong kapatid ang natira sa bahay.

Tawagin na namang natin siya sa pangalang Marlon.

Dahil ang anime noong 90s ay tuwing alas 5 o alas 6 ng hapon.

Kaya wala kaming ibang libangan.

Ganun na naman,

walang ulam,

kanin lang at kape.

May asukal wala pero

napagtyagaan naman namin kasi

malamang sa malamang ay may dala na naman si papa ng merienda.

Hindi kami natutulog sa kwarto dahil sa madilim

at hindi namin abot ang switch ng ilaw.

Sa sala kaming malapit,

sa may pintuan,

dun kami tumatambay ni Marlon.

Kung gusto naman namin maglaro,

dun kami sa may sala

nanguhuli ng butete at kumagawa ng fishpond.

May dati kaming kapitbahay na dinadalo kaming magkakapatid at dinadala ng pagkain.

Mababait ang aming dating kapitbahay na tawagin na lamang natin sa pangalang atin Norma.

Ayaw lang nila sa mama ko at ang pag-aaway ng aking mga magulang nun.

Nang alas 2 ng hapon ay dumaan yung mga kababata namin

at niyaya kaming maligo sa ilog pero

ito ay tatlo pang barangay ang layo.

Manguhuli yung mano sila ng gagamba.

Tuwing dapit hapon lang mas makikita,

hindi pong nag-aagaw ang dilim at liwanag.

Pumayag kami dahil sa ginagabi si Papa sa pag-uwi

at wala kaming planong dalawa ni Marlon na umabot ng takip silim.

Ang gusto lamang namin noon ay maligo sa ilog.

Ang sabi kasi nila

ay may talon raw, kaya na-excite kami.

Naglakad-lakad kami hanggang nasa kalsada na kami.

Nasa kalsada na kami,

dumaan sa mga rubber trees.

Ang basilan sa ersat ay maraming rubber trees.

Nalibang kaming dalawa ng aking kapatid.

Parang mga isa o isa't kalahating oras

bago namin maabot ang ilog na iyon.

Totoong maganda ito.

Naligo kami.

Nalibang kami ng aking kapatid hanggang sa

nag-aya ng aming mga kababata na manguha ng gagamba.

At doon,

niaya ako na si Marlon na umuwi at

ayaw naming mapagalita ni Papa.

Pumayag si Marlon dahil alam namin kung

gaano kalupit si Papa mamalo.

Kahit mahal niya kami,

kapag naging pasaway ay talagang sinturo

ng maaabutan namin.

Habang naglalakad kami sa mga rubber trees,

naliligaw kami sa mga rubber trees.

At doon,

habang naglalakad kami sa mga rubber trees,

bigla naming napagtanto ni Marlon na

parabang naliligaw kami.

Siguro alam ito ng mga tagabegang basilan

kung gaano din kadensang rubber tree farm.

Patuloy pa din kami sa paglalakad.

Dumidilim na ang paligid

at nagsisimula na kaming dalawang matakot man.

Habang naglalakad kami ay hindi ko may

iwasang isipin na

parabang may mga nakatingin sa aming dalawa.

Nang walang ano-ano,

bigla na lamang may humuning uwak.

Tumakbo kami ng aking kapatid.

Nang sa dulo,

tanaw na namin ang simentadong kalsada

nang biglang may motor na dumaan sa kalsadang iyon.

Huling pagkakaalala ko ay tumilapon ako

sa pagkakabanggan.

Pagkagising ko,

nasa kalsada pa rin ako pero

hindi ko makita ang kapatid ko

o yung motor na nakabangga sa akin noon.

May galos ako pero

sa hindi ko mapaliwanag

ay hindi ko ito nararamdaman.

Nagtataka ako kung bakit

naroroon pa rin ako sa kalsada.

Nasa na ang motor.

Pagkagising ko,

nasa kalsada pa rin ako

Nasa na ang kapatid ko.

Labis ang aking pagkaalala kay Marlon.

Baka napano na.

Nagsisisi ako na dinala ko pa si Marlon.

Noong mga panahon na iyon,

tanging si Marlon lamang ang inaalala ko.

Hindi ako.

Baka nasama siya sa pagkabangga

o tumilapon din siya noon.

Hinahanap ko siya sa gilid ng kalsada pero

takot akong pumunta sa mga puno ng goma

na nakahilera.

Naparabang may sumisilip.

Yung tipong sa kalayuan

ay may makikita kang itim na figura

na mga ulong sumisilip noon.

Kaya minabuti kong sa kalsada lang.

Tinignan ko ang bawat gilid ng kalsada.

Wala si Marlon.

Nagsimula na akong umiyak

hindi dahil sa natatakot na ako

kundi

sa labis na pag-aalala sa kapatid ko.

Nagpatuloy ako sa paglalakad sa kalsada

pero

parang wala akong makita mga bahay.

Dapat ay may makikita na ako mga kabahayan

kapag susundan ko lang ang kalsadang iyon.

Pero parabang walang katapusan

ang kalsada nito.

At bawat gilid na mga nakahilera

ng rubber tree

hanggang sa may nakita akong kurbada.

Naalala ko ito.

Tumakbo ako sa kurbada ng iyon

pero

imbis na makakita na mga ilaw

sa kalayuan

na nagpapatunay na may malapit

ng kabahayan

ay kalsada pa rin ito

na may mayayabong na

rubber trees sa bawat gilid.

Umiiyak na ako dahil kahit samuwang kong iyon.

Parabang iniisip ko kung patay na ba ako

o hindi na ako makaka-uwi.

Ayokong huminto sa paglalakad

gawa ng natatakot ako

sa bawat gilid

ng mayayabong na punong iyon.

Sa alip

nasa gitna ako ng kalsada

at

naalala ko

na nasa gitna ako ng kalsada.

Hindi ko alam kung ilang oras

na ang lumipas

nang sa aking paglalakad ay

meron akong narinig na boses.

Hindi pamilyar

pero tinatawag ako nito.

Tinatawag ang pangalan ko.

Noong una

nanindig ang mga balahibo ko

gawa ng wala kong makitang tao

at naalala ko ng boses na ito.

Sabi niya

magpatuloy lamang umano ako

sa paglalakad.

Huwag umano akong gumilid.

Sundan ko raw

ang mama na may dalang ilaw.

Noong umpisa

nagtataka ako kung

sinong mama na may ilaw

pero nang biglang sa pagharap ko ay

meron ngang mama na may dalang gasera noon.

Nakakamisita di Chino ito

nakamaong naputol

nakangiti sa akin.

Ang sabi ng boses ay sundan ko raw ito.

Humawak ako sa mama ngayon.

Gumiti ito.

Ewan ko ba pero

parang nawala ang takot ko sa kanya.

Naglakad kami ng naglakad hanggang sa dulo.

May nakita kaming post ng ilaw na maliwanag.

Hinatid ako ng mama

doon.

Nang malapit na ako sa post ng ilaw

narinig ko na naman ang boses.

Sabi niya

pumasok umano ako sa ilaw.

Nilingon ko ang mama pero

walaan na ito kaya dali-dali na akong pumunta sa post ng ilaw.

Natakot din ako noon.

Sobrang liwanag ng ilaw.

Sobrang liwanag na para akong mabulag.

Nagising ako sa kwarto namin.

Nagsigawan sila mama pagkagising ko.

Pati mga kapitbahay namin.

Sobrang dami ng tao sa bahay.

Umakap si mama at papa sa akin.

Humagulgol.

Akala nila ay hindi na umano ako magigising noon.

Nagsisimula ako.

Humingi ako ng tubig gawa ng

damako ang sobrang uhaw.

Hinaanap ko kagad si Marlon.

Umakap naman ito kagad sa akin.

Nagpasalamat ako noon na maayo siya.

Ang nangyari pala pagkatapos kong tumilapon

ay nawalan ako ng malay.

Itinakbo kagad ako sa ospital

nang nakabangga sa akin kasama ang kapatid ko.

Nilapatan ako ng lunas pero

hindi raw ako magising.

Sabi ng doktor ay wala naman daw

malubhang tama ang ulo ko.

Dahil sa walang ipong pera si papa

at inaantay lang na magising ako noon.

Napagdesisyono na nalamang nila na

iuwi na lamang nila ako.

Apat na araw akong hindi magising.

Pero para bang gumagalaw umano ang aking katawan.

At walang araw na parang

may nagbabasagan sa akin.

Pagkagalitan sila mama at papa

ng manggagamot dahil

pagpasok palamang niya

ramdam na niya

ang negatiboy ko.

Pagkagalitan sila

na nangyari pala

pagkatapos

kong tumilapon

ay nawalan ako ng malay

at inaantay lang na magising ako noon.

Pagkagalitan sila

na nangyari pala

ramdam na niya

ang negatibong enerhya sa bahay.

Sinabi pa niya

na may mga itim na elemento

sa bahay na nakapalibot noon.

Inaasam

o nag-aabang ang mga ito

upang ang kininang aking katawan.

Pero napaisip siya

kung ano ang nagpapapigil

sa mga ito para hindi pumasok.

Pagpasok niya ng kwarto

ang laki umano ng paninindig

ng balahibo ni mama at papa

nang sumigaw ang manggagamot ng

DEMONYO!

Umalis ka sa katawan ng batang ito!

Nagwi ka ng mga dasalam manggagamot.

Tinataboy niya ang demonyo

na gustong gusto pumasok sa katawan ko.

Nagwi ka ang manggagamot

ng buhay na mga salita

para itaboy ang

masamang elementong iyon.

Huminto ang manggagamot.

Inutusan si papa na magdala ng mga tao.

Kailangan umanong mapuno ng tao

ang bahay para may magdasal.

Marami silang nag-aabang.

Hindi sila makalapit-lapit sa bata

dahil sa demonyong nakapatong sa anak mo.

Sila na nasa labas

gusto rin pumasok.

Pati ang nasa ibabang

nakahimlay na binihag ng demonyo

gustong kumawala.

Nabakante ang katawan ng inyong anak.

Wala siyang kaluluwa.

Uwi ka ng manggagamot

sa aking mga magulang.

Papuntay mo ang mga kalapit na kapitbahay

para magdasal sa bahay na ito.

Kailangan maitaboy

ang mga negatibong enerhiya.

Punong-puno ng negatibong enerhiya

yung bahay nyo.

Hindi raw pwede na ilipat

ang aking katawan

para umanong mas mabilis

na makabalik ang aking naglalakbay na diwa.

Mas maigi na lumamang

ang positibong enerhiya sa bahay.

Habang tinatawas ako

sabi ng manggagamot

na iwan ang aking diwa

kung saan ako nabangga.

Sinabi rin niya

na may kakayan akong mag-astral project

o maglakbay diwa nga.

Pero hindi raw ito namana.

Pinatunayan naman ito

ng aking mga magulang

dahil wala silang kamag-anak

na may dugong manggagamot.

Ayon sa manggagamot na ito

hindi niya ito namana.

Hiniling niya ito.

Gusto niyang kumawala sa realidad.

Yung batang ito,

yung anak niyo

namulat sa hirap ng buhay.

Humiling ito na sana

naging ibang tao siya

o sana ay mawala siya

sa ganitong problema.

Hindi alam ng anak niyo

o ng batang ito

na sa ilalim ng bahay niyo

ay may nakahimlay

na isang dating mangkukulam.

Isinakatuparan niya

ang hiling ng batang ito

pero sa hindi magandang paraan.

Tinanong ng aking mga magulang kung

kaya ba akong gamutin.

Sabi ng manggagamot

kaya niya akong ibalik sa katawan ko.

Isinagawa ng manggagamot o suryano

ang tinatawag niyang pagtawid nun.

Siya pala ang boses na aking naririnig

at sinabi rin ng suryano na

ang matanda na may hawak na gasera.

Yun ang gabay niya.

Malaki o mano ang pasasalamat ng suryano na

na natili ako sa gitna ng kalsada

at yung pagiging inusente ko

at pagmamahal sa kapatid ko

ay siyang naging kalasag ko

kung bakit sa apat na araw na yon

ay hindi ako mapasukan

ng mga itim na elemento.

Bagamat na pinagaling niya ako

ay hindi niya kayang tanggalin

ang aking kakayan

na maglakbay diwa.

Kailangan rao na parati ako magdasal.

Tinuruan ako ng suryano

kung paano labanan

o bumalik sa aking katawan

at pagmakita ko rao ulit

ang nilalang na gustong pumasok

sa aking katawan

at pagpapakita ko rao ulit

ang nilalang na gustong pumasok

sa aking katawan

kailangan kong labanan

sa pamamagitan ng buhay na salita

isang kakayan sa iba

itinuturing ito bilang isang regalo

pero para sa akin

ito ay isang sumpa

ginagamit to ng mga manggagamot

para makipag-usap sa mga kaluluwa

mga naliligaw o kaya

sa pagdakip ng mga mangkukulam

yung tinatawag nilang

ang pagtawid

kontrolado ng iba

ang ganitong kakayan

kabaliktaran ng nangyayari sa akin

ikinalulungkot ng suryano

sabihin sa amin

na ang ganito mga elemento

ay hindi ako titigilan

maitabuhi ko man ito

hahanap pa rin ang paraan

ng mga ito

gaya ng ibang pinoposes

pumabalik-balik ang mga ito

ang kailangan ko lamang

ay ang patuloy na pananampalataya

pinagsabihan din sila

mama at papa ng suryano

na huwag kaming iwan

at maiging lumipat na ng bahay

at kailangan naman nun

na puro positibo lamang

ang kung anong mararamdaman namin

sa bahay na iyon

bagamat hindi na nagtagal

ang relasyon ni mama at papa

naiwan naman kami sa aming lolo

at lola na parehong

may takot sa Panginoon

magpasa hanggang ngayon Sir Seth

may takot ako sa pagtulog na

baka bigla na naman ako mag-astral

o maglakbay diwa

pero sa kabutihang palad

sa tuwing nangyayari iyon

ay meron akong Panginoong Diyos

na magsisilbi kong

sandigan

sa description ng bawat story natin

iwasan natin yung shoutout request

sa comment section

dahil hindi po natin siya ina-acknowledge

so ito shoutout sa

mga nag-renew

ng kanilang membership sa YouTube

sa mga atin baka napapansin nyo

na medyo ilang ako sa S ngayon

kasi medyo nag-adjust na yung

ano kayo ipin niyo sa braces

medyo hirap na hirap ako sa S

sumisingaw po

pasensya na

2 months po kay Pearly Corral

kay Sassy

and Salvador Amagan

happy 5th, Caleb Bautista

happy 8th, Inali 8519

and Manel Aputen

happy 10th, Aishel Aninyon

happy 11th, Zombie Xiao 125

happy 12th, MCZ

happy 15th, Nanay For Real

happy 17th, Snazzy Cookie

happy 18th, Annalyn Cabonillas

happy 23rd, Miss KCA

and happy 30th, Cole Diaz

sa mga nag-message naman

hello po sir Seth

pa-shoutout, happy listening from Kuwait

Emily Almario po

bago pa lang po ako sa channel nyo sa YouTube

at lagi ko po kayong kasama sa work ko

hello sa iyo, Hanamalyo Avila

pa-shoutout sir Seth

salindi sir mo ko last year pa

baka naman po

thank you in advance

from John Courtney Guevara

from Marianne Alejonero

hello Idol

ito yung FB ko

pero sa YouTube, Gay Somodio

pang patulog ko kasi

nakakantok ang boses mo, lamig sa pakiramdam

madali makatulog, pagising ko

tapos ulitin ko na naman

palagi ako nagko-comment at nagla-like

pa-shoutout naman Idol from Kuwait

God bless you always

from Marianne Alejonero

thank you

next

from Monique Abueva Hinguyon

pa-shoutout po

tahimik na nakikinig sa inyo

ayun lang mga kagiliw, maraming maraming salamat sa inyo

mabukas ulit