SI TATA FRED AT ANG MATANDA SA BUNDOK (Part 2 of 2) | Kwentong Aswang | True Story JOIN Xethennial Membership: https://www.youtube.com/channel/UCZ6nWtA2u9KS3EreDzMrYew/join - Unique Badge and Emoji sa live chat at comment section - Shout-out sa new members/renewed members sa simula ng video Email: mkn.thelmo@gmail.com mga kwento ni Thelmo channel: https://www.youtube.com/c/mgakwentoNiThelmo Xeth Tagalog Horror Animation: https://www.youtube.com/c/XETHTagalogHorrorIllustration Sir Xeth channel: https://www.youtube.com/c/ThelmoFiles Facebook Account: https://web.facebook.com/xeth.helmo.3 Facebook Page: 1. https://www.facebook.com/Mga-kwento-ni-Thelmo-328269211396623/ 2. https://www.facebook.com/ProyektoHelmo Instagram: https://www.instagram.com/xeth_helmo/ #PinoyHorrorStories #TagalogHorrorStories #MgaKwentoNiThelmo

Video Transcript / Subtitles:( AI generated. About AI subtitles » )

* AI ("Artificial Intelligence") subtitles on Tagalog.com are generated using "Whisper" by OpenAI (the same company that created ChatGPT and DallE2). Results and accuracy may vary.
* The subtitles do include errors occasionally and should only be used as a tool to help with your listening practice.
* You can request this website to create a transcript for a video if one doesn't already exist by clicking the "Request AI Subtitles" button below a video. Transcribing usually takes 30-40% of the length of a video to complete if there are no other videos in the queue. For example, a 21 minute video will take 7-8 minutes to transcribe.
* Running a super fast cloud GPU server to do these transcriptions does cost money. If you have the desire and financial ability, consider becoming a patron to support these video transcriptions, and the other tools and apps built by Tagalog.com

MGA KUWENTO NI THERROR

Nakapaikot lamang ang pagkakatali.

Naalala kasi ni Leon gawa ng huling nahablot nga ng hukluba nitong si Doy bago itali.

Bali nagwawala sila ni Guido.

Kaya siguro nagmamadali ang matanda at basta-basta na lamang inikot ang tali nito

doon sa may isang alamang ng puno na napakaiksi lamang ng dulo nun.

At kapag konting pihit lamang ay makakaalis na din si Doy doon.

Sinubukan ito ni Doy ng paunti-unti.

Nung una ay tila hirap na hirap si Doy dahil nga kailangan niyang pumihit ng paroon at parito.

Sobrang nakakapagod pero paunti-unti ay nauusog at nagagalaw niya ang taling iyon.

Tumigil na lamang sila nang dumating ang matandang hukluban.

Meron itong daladalang pagkain ulit nakalagay sa may palayok.

Pritong karne.

Tinimpla ito ng maigi ng napakabango.

Inilatag kumano ito sa may paahan nila.

Aabutin na lamang nila at nakain.

Halos maglaway sila Guido sa mga inuulam o hinahain sa kanila ng matandang ito.

Napapatanong na lamang sila na kailangan siguro silang patabayin ng matanda

para malusog kapag sisimulan na nila silang lantakan.

Pero ano pa nga ba ang magagawa nila dahil kabilinbilinan ng kanyang kuya Leon na

magpalaka siya para unti-unti niyang maikot sa sangaang tali niya na iyon.

Nakakailang subo na sila ng napakasarap na pinritong karne na iyon.

Nang sabihin ng hukluban ang mga katagang.

Ubusin niyo na yan.

Kung kaya niyong ngatngatin ng buto.

Sige lang, kumain kayo ng marami.

Tirang karne yan ang batang kasaman yung nilalantakan ko ng ilang araw.

Hindi ko na kasi maubos.

Mabubulok lang kapag pinatagin niya.

Kaya prinito ko na lamang.

Para sa inyo.

Diring-diri.

Suka at iyak ang ginawa ng tatlo nun.

Sigido ay tila mababaliw na.

Hindi na makausap ng maayos at puro pagmamakaawa na lamang ang sinasabi sa matandang.

Hindi na makausap ng maayos at puro pagmamakaawa na lamang ang sinasabi sa matandang.

Hindi naman siya pinapakinggan.

Nang umaga ding yun ay muling umalis ang matanda.

At sa pagkakataon na ito ay hindi nag-aksaya pa ng panahon si Doy na ibalikwas ang sarili.

Sanay na sanay sila sa mga akyatan sa puno at magbabalibaliktad nun.

Kaya naman ang maikot ni Doy ang sarili.

At maisabit ang mga paa sa sanga sa pamamagitan ng paglalambitin sa talim nasa kamay niya.

At maisabit ang mga paa sa sanga sa pamamagitan ng paglalambitin sa talim nasa kamay niya.

Ay hindi na siya nagpatumpik-tumpik na iangat ang sarili sa sanga na yun.

Hatakin ng lubid hanggang sa makarating sa dulo.

Ilang beses niyang ginawa yun.

Ilang oras ang ginugol niya.

Nakataka si Doy hindi kalaunan.

Nakaalis siya sa pagkakatali.

Matagal pa bago niya tuluyang natanggal ang natitirang buhol.

Pagkatapos ay tumakbo ito sa kanyang kuya Leon.

Na siyang dahilan kung bakit nagsisisigaw si Gido na siya ang unahing tanggalin sa tali nun.

Sigaw na sa tingin nila ay dahilan na tila ba narinig sila ng matanda.

Biglang dumating ang hukluban.

Sumisigaw ito sa galit na tono.

Nilapitan nito si Doy na pilit tinatanggal ang buhol sa tali.

Napahaba niya ang tali noon ng kuya niya ng dahan-dahan pero hindi niya buong matanggal yun.

Pero sapat na yun.

Sapat na yun na maabot ng kuya Leon niya ang matanda.

Sakal-sakal niya ito.

Tatakbuhan pa sana ni Doy ang kapatid pero ang liksi pa rin ng matanda yun.

At hindi pa ganoon kahigpit ang pagkakahawak ng kuya niya dito.

Doy!

Sige na!

Tumakbo ka na!

Humingi ka ng tulong sa baba!

Sa pinakamalapit na babaan!

Doon ka tumakbo, Doy!

Tumakbo ka na!

Humingi ka ng tulong sa baba!

Sa pinakamalapit na babaan!

Doon ka tumakbo, Doy!

Hanggang hindi pa gumagabi.

Hindi pa ganoon kalakas tong pangit na matandang to.

Ako nang bahala dito.

Dito na tumakbo si Doy.

Umiiyak.

Ang unang paanang natanaw niya ay sa isang gilid noon.

Tinakbo niya yon hanggang sa matanaw niya yung bulaos

o yung mga trail na tinatawag na dinadaanan

at sinusunda ng mga tao kung saan man sila pupunta.

Doon siya dumeretso.

Tumakbo ng tumakbo.

Nang tumakbo.

Hanggang sa nakalabas nga siya ng bundok

at nakita akong naglalakad na may hawak-hawak na baka.

Gaya ng sabi ko,

ito yung kabuan ng kwento niya.

Ang mga naibanggit niya lamang sa akin noong una

ay yung kung paano sila nahuli,

yung tungkol sa matanda

at ang naiwan niyang kuya at kaibigan.

Ang dahilan kung bakit hindi niya naikwento ang lahat sa simula

ay dahil nagmamadali na ito.

Kailangan umano namin makabalik sa maitaas ng bundok

bago maghapon.

Dahil ayon sa kuya niya,

ay lumalakas lamang ang mga aswang kapag paggabi na.

Kaya na nilang manligaw.

Kaya na nilang magbagong anyo.

At hindi limitado ang lakas nila kagaya ng sa ordinaryong tao.

Malakas ang kotob ni Doy na malapit lamang din yun mula sa paakit sa amin.

Lalo na at mabilis lamang siyang nakarating sa ibaba.

Tanaw na tanaw niya ang lugar namin nun.

Hindi ko alam kung papaniwalaan ako ng aking mga magulang pero

sabi ko, bahala na.

Tinanong ko si Doy kung ano pa ang naaalala niya sa lugar kung saan sila tinali ng matandang yon.

Marami umanong hilera ng kawayan.

Tapos yung ibang parte ng lugar ay parang dinaanan ng sunog.

May mga parte ng bundok na kinakaingin na noon pero

kontrolado yung pagsunog dito.

Lalo na kung kailangang mag-reforestation kung tawagin.

Ibig sabihin,

mababa nga lang ang parte ng bundok kung saan sila tinali ng matandang yon.

Sadyang niligaw lamang sila para makarating dun.

Nung una silang ipinain ng matanda sa bundok na ito,

dali-dali akong umuwi.

At sa kamalas-malasan ay,

wala si tatay at ang mga kuya ko.

Ang aking inay ay naroroon pero,

ano naman na magagawa ko?

Inikot ko yung buong barangay para hanapin si tatay.

Nagtanong-tanong na ako sa mga kakilala niya at kaklus pero wala ito.

Ngunit,

Madalas naman kasing ganito si tatay lalo na pag may bigla ang pagkakakitaan.

Pero sigurado ako,

na bago mag-ala 6 ay uuwi na ito.

Nangumulit na noon si Doy.

Kung hindi daw kami aakit dun ay,

malamang sa malamang,

wala na kaming maabutan kapag nagsimula na namang magbagong anyo.

At,

wala na akong ibang pagpipilian.

Kundi isama ang dalawa kong kaibigan,

si Natuting at Osme.

Sinabi ko sa kanila ang lahat.

At dahil sa naniniwala naman sila sa ganun,

hindi nila ako tinanggihan.

Gusto daw nila ng ganun eh.

Unang beses nilang makakita ng harap-harapang aso.

At,

gusto daw nila ng ganun eh.

Unang beses nilang makakita ng harap-harapang aso.

Kung sakasakali.

Sa ilang beses na nilang pamumundok.

Tangi mga tunog ang mga naririnig nila pero,

hindi pa sila nakaharap.

Nagdala sila ng itak.

Ako, wala kong ibang dala kundi tirador lang.

Mapapansin ako ng aking ina pag ginawa ko yon.

Pinaghintay ko sila muna sa kalsada.

Umuwi ako at nagpaalam sa aking ina.

Hindi ko sinabi sa kanya kasi,

alam kong hindi ako papayagan.

Ang nilapitan ko ay ang labing dalawang taong gulang ko na kapatid.

At ang sabi ko sa kanya,

Noy, mamaya pagkauwi ni tatay ah,

sabihin mo sa kanya,

umakit kami ng bundok.

Hanapin niya kami sa mga kinainginan ng mga parte ha.

Magdala siya ng mga kasama.

Magdala sila ng mga itak.

Dagdag ko pa ay huwag na huwag niya itong babanggitin kay nanay.

At bibigyan ko siya ng pera pagkauwi.

Diba, ang bahit kong kuya.

Tinuruan ko pang magsinungaling ang kapatid ko.

Pagkatapos ay lumabas na ako at tuloy-tuloy na naming binagtas ang lugar.

Papunta sa kung saan bumaba si Doy.

Akala namin ay mahihirapan kaming bagtasin ang lugar papunta dito.

Pero tila ba sinisigurado din ng kumuha kila Doy,

na hindi siya maliligaw sa lugar na iyon.

Dahil nung paakit na kami,

natandaan na kaagad ni Doy ang parte kung saan siya tumalon at dumiko

nang makita niya ang daanan ng mga tao.

Tumagal din kami sa paghahanap dahil kailangang makasigurado si Doy pataas noon.

Tsaka mabagal talaga kapag paakit ka sa kabundukan.

Pagpababa ang mas mabilis noon.

Lumiko na kami.

Tinunto namin ang daan.

Hanggang sa unti-unti namin maamoy yung mga parte pangunahang

Hanggang sa unti-unti namin maamoy yung mga parte-parte na nasunog na mga kahoy.

Napatunay na may mga kainginan ngang naroon.

Nagpasikot-sikot pa kami.

Mabalik-balik.

Paroon at parito dahil hindi talaga namin alam o matansya.

Iritang-iritan na si Doy noon.

Unti-unti nang nawawala ang init ng araw.

Unti-unti nang namumula ang araw at bumababa sa langit noon.

Maski kami kinakabahan pero nandun na eh.

Sa totoo lang, hindi din namin talaga alam kung bakit kami naroon.

O bakit ganun na lamang kami kahambog para tumulong kahit ganun pa lang ang edad namin.

Pero andun na kami.

Hanggang sa isa pang pagbalik at liku namin,

gawa ng wala talagang trelay,

tila pa pumitik si Doy na ito yun.

Nandito siya tumakbo.

Dali-dali pa siyang umaki at sumusunod kami sa kanya.

At siya nga.

Nang makita niya ang isa pang padaos-dos na parte,

sa taas noon ay may konting patag at sa babang gilid na parte ay may mga sunod na puno.

Sigurado siyang dun siya galing.

Tumakbo na kami.

Hindi na namin hinintay pa na sumunod kay Doy dahil tila ba pagod na rin ito.

Basta sa tinuro niya kami tumungunan.

Sa pagtakbo namin ay may mga nakikita kami sa dalawa.

Mga gutay-gutay na kasuotan.

Tiyanelas na nakasabit sa kung saan-saan.

Natila ba sa bawat punit na kung anong gamit na yon

ay may kwentong nakakahilakbot.

Nang marating na namin ang patag na parte sa itaas na yon,

nakakasulasok na yung amoy

at sa bandang dun,

nakakasulasok na yung amoy

at sa bandang dulo ay may dalawang lalaki kaming nakita.

Ang isa ay halos kaidaran ko na lamang din nakaupo

at masikip na masikip ang pagkakatali noon.

At ang isang parang kaidaran lamang ni Doy na nakatali naman sa isa pang puno.

Kumpermado,

yun ay walang iba kundi si Leon at si Guido.

Mukhang nangihina na yung dalawa dahil para bang ang ginawa ng matanda sa kanila

ay nilipat sila sa parte na maarawan o matapatan sila ng init

nang walang katubig-tubig noon.

Tuyong-tuyo ang mga bibig nila.

Grabe ang pagkakatali kay Leon.

Meron na rin itong pasa at dugu sa ulo na parang pinalo.

Bukod sa iyong panali ay nakapaikot ng ilang beses sa mga puno at sanga ng pwesto niya.

Ay nakalubid pa ito sa dalawa niyang kamay at sa dalawang paa.

Mabilis naming napakawalan si Guido.

Isang tagpas lamang ng itak na daladala ni Toting

ay natanggal na ang pagkakatali sa kanya.

Samantalang ang kay Leon,

kailangan pa naming tagpasin isa-isa at isa-isa.

Kailangan pa naming tagpasin isa-isa ang mga tali sa sanga.

Bago namin maalis ang pagkakarugtong-rugtong ng taling iyon.

Hanggang sa mahatak na namin ang pinakataling

nakapulupot naman sa mga kamay at paanya.

Dito ay naging maingat kami.

Inuna naming kuskusin ang itak ang pumapalibot na tali sa paanya.

At pagkatapis ng paa ay ang mga kamay niya naman habang naglalakad kami.

Paikaika si Leon at hindi makapagsalita.

Ayon kay Guido na napakaingay habang naglalakad kami ng dahan-dahan pababa.

Grabing galit umano ng hukluban dahil

habang ginagapos ito ni Leon nung patakas na si Doy.

Napilitan itong magpalitan niyo pero sa kakaibang paraan.

Naging isang malaking aso umano ito para makawala sa pagkakahawak ni Leon.

Pero saglitan lamang iyon.

Natumba ka agad ng matanda matapos makawala kay Leon at bumalik sa matanda nitong pagkatao.

Dinuduro-duro nito si Leon sabay habol kay Doy.

At siguro ay nang hindi nito makita si Doy ay bumalik ito sa kanila.

Pinaghahampas niya ng kawayan ang likod na paahang bahagin Leon dahilan ng parang pagkakapilay nito.

At bukod pa dun ay hinampas nito ang lalaki ng kawayan dahilan para magdugo o pumutok ang noon niya.

At ang mas nakakadiri umano ay dinilaan ng matanda ang dugong iyon.

Sinakal si Leon.

At nang mapanganga si Leon ay biglang kinagat ng matanda ang dila ng kaawa-awang kapatid ni Doy.

Paulit-ulit niya ring sinasabing kakainin niya sa gabinyon si Leon.

Bago niya ito ilipat ng tali.

Sigido na naihina umano sa salawat.

Sa pagbaba namin.

Hindi namin magawang bilisan dahil sa walang-wala na talagang lakas ang kawawang si Leon.

Paakbang.

Pero dadapada pa ito habang nakaakbay kila Toting at Osme.

Hindi naman namin pwedeng madaliin ang pagbaba dahil nga delikado rin.

At hindi naman namin pwedeng madaliin ang pagbaba dahil nga delikado rin.

At hindi naman namin pwedeng madaliin ang pagbaba dahil nga delikado rin.

Palubog na ang araw.

Habang paunti-unti namin nababagtas.

Ang papababa pabalik sa trail.

Ay nagkakaroon kami ng pag-asa.

Pero walang hiyah.

Maya-maya pa.

Saktong nung wala na talaga yung huling sinag ng araw eh.

Nakarinig kami ng isang napakalakas at napakalakas ng pagbaba.

Siya na kaya yun?

Naisip ko pa.

Nagtinginan kaming lahat.

Pero ang nasa isip ko noon.

Ay siguradong maglilitan niya pa yung matanda para

tuluyan siyang makakapagpabagong anyo.

Usme!

Toteng!

May araw naman.

Usme!

Toteng!

May asin kayo?

Tanong ko.

Oh, wala.

Ang buong akala-umalo nila ay ako yung may dala noon.

Sa madaling salita,

ay itak at tirador lang ang pangsanga namin noon.

Ang ginawa namin,

si Guido at Doy ang umaalalay kay Leon.

Nasa gitna silang tatlo.

Kaming tatlo naman ang nasa gilid.

Kinamit din namin ang taling pinutol namin para

itali at pagdugtong-dugtongin kaming tatlong

nasa labas ng tatlong niligtas namin.

Sigaw.

Puro makapanindig balahibong sigaw

ang naririnig namin mula sa kung saan kami nang galing.

Tanging paghinga lamang namin ang naririnig namin noon

sa paligid.

Si Toteng ang sinusundan namin

habang hinahanap ang trail.

Hanggang sa ito na nga,

ang hiyaw ay napalitan ng matinis na tunog ng

tila-pusang nakikipag-away.

Napakataas at napakalakas ng tunog na iyon.

Mahaba,

matinis,

masakit sa tenga.

Hanggang sa nagkagalawan na ang mga daon,

nagkabalian na ang mga sanga,

at maya-maya pa,

naramdaman ko ang lubid na nakapagitan sa amin at ni Toteng.

Tila ba may humahablot dito?

Mundi ka na akong madaba,

pero nang maibalik ko ang balansi ay napatingin-tingin ako sa paligid noon.

Si Toteng na nasa harapan namin,

nakatigil.

Si Usme,

ganun din.

At sa harapan mismo ni Toteng,

ay nakaharang ang matanda.

At gaya ng pagkakasabi ni Doy,

hubot-huba dito,

payat ang kamay at paa,

pabilog ang bandang itaas ng katawan,

malaki ang tiyan,

magulo ang buhok,

napakakulay-abo ng kulay ng balat niya,

at ang mata nito ay kulay dugo,

na hindi na halos maaninag ang itim na parte.

Ibalik nyo ang pagkain ko.

Kundi,

itadamay ko kayo.

Dahil siguro sa marami kami ay malakas ang loob namin na pumalagnon.

Subukan mong lumapit!

Upungutan ka talaga naming matanda ka.

Hayaan mo na kaming makababa ng bundok.

Malapit na kami.

Iuuwi na namin yung mga to.

Hindi pwede.

Akin yan.

Pinaghihirapan ko yung mga yan.

Akin na sila.

Kumuha na ako ng bato sa maliit na sakong

nakasabit sa may balikat ko.

Bilog na bilog at kininis pa yung mga klase ng batong iniipon ko para sa tirador ko noon.

Itinutok ko ang tirador sa kanya.

Sinadyang huwag siyang patamaan.

Tinatanong ko na ito.

Tinatantsya kong tumama ito sa malaking dahon ng gabi.

Nabali ang punong yan.

Umalis ka dyan!

Padaanin mo kami!

Hindi ko na natapos pa ang sasabihin ko dahil

nagkahatakan na noon.

Sinasakal na ng hukluban si Toteng.

Napakalakas ng matanda.

Nahahatak niya kaming lahat.

Kaya naipid din sa gitna ang tatlong tinutulungan namin noon.

Isang kamay lamang ang gamit niyang hawak sa leeg si Toteng.

Hindi na magawa ni Toteng na ihambalos ang itak sa matanda dahil

dikit na dikit na ito sa kanya.

Samantalang si Osme naman.

Nawawalan ng balanse sa tuwing lalapit kay Toteng noon.

Sinisigaw ko na lamang kay Osme na huwag bitawan ang itak niya.

Kinakalagkad na kami ng matanda.

Kaya ang ginawa ko ay umupo ako pagkarating sa isang parte na maraming puno ng ipil-ipil.

Umapak ako doon para hindi na kami mahatak pa.

Muli ay kumuha ako ng bato sa lagayan ko.

Tinirador ko ang matanda.

Hindi tumama.

Pangalawa,

hindi ulit tumama noon.

Pero sa pangatlo,

ang tinamaan ko ay ang balikat ni Toteng.

Sipain mo Toteng!

Sipain mo!

Pero tila hirap din talaga si Toteng noon.

Dahil sa pagkawalan namin ng balanse ay nahatak kaming tatlo ng matanda

habang nakatali sa isa't isa.

Dahilan para mahiwalay sa amin ang tatlong sinasalba namin noon.

Nang mabitawan na ng matanda si Toteng,

alam kong tatalunan niya ang tatlo.

Napasigaw ako.

Gido!

Doy! Leon!

Magyakapan kayong tatlo!

Kitang kita ng dalawang mata ko

ang mataas na pagtalun ng matanda palapit sa tatlong.

Pero ang hindi ko alam

ay kung paano nagawang makatalun pa ni Osme

para harangan ng matandang iyon

habang sinusubukang wasiwasin ito ng itak.

At ang pagwelo naman ni Toteng para

abutin ang hita ng matanda

at itulak ito habang nasa ere.

Pagkabagsak nito sa lupa

ay nagtulak ito ng matanda

at pagkabagsak nito sa lupa

ay nagpaligid-ligid ito dahil

pababa na ang nabagsa kanya.

Dali-dali itong tumayo.

Nasaan yung aswang siya pero

mura siya ng mura na ibigay na sa kanya ang pagkain niya.

Hanggang sa

isa,

dalawa,

tatlo,

apat na putok ang narinig namin noon.

Sa ikatlong putok ay bumulagta ang matanda.

Nakaliyad itong natumba.

Dilat ang mga mapupulang mata

habang nakalaylay ang napakahaba niyang dila noon.

Sa hindi kalayuan ay may nakita kaming mga kalalakian.

Isa sa kanila ay may daladalang ilawan.

Inilawan niyang aswang at nakita nga namin itong nakabulagta sa ganung itsyawra.

Sa pitong lalaking yun,

dalawang may barel.

At isa sa pito

ay ang aking ama

at ang mga ama nila Toting at Usme.

Ang dalawang may barel ay tulisan pero

mga kaibigan ng lolo ni Usme yun.

Nagpatulong silang hanapin at isa-isahin ang mga kaingin pero

natuntun nila kami dahil

sa ingay namin at sigawan.

Unang inakay ang tatlo pababa

tapos ay inalalayan din kaming tatlong nagligtas sa kanila.

Tuwang-tuwa ang mga tatay namin sa ginawa namin.

Hindi kami pinagalitan.

Maya-maya pa

yung mga naiwan sa bandang itaas ay

biglang nagkaroon ng putukan.

Nagtago pa kami muna

at nang humupa na ang putukan ay

saka bumaba ang dalawang tulisan.

Ayon sa kanila

nagulat umano sila dahil bigla na lamang bumangon ang bangkay ng matandang yun.

Yung isang may barel ay binalibag umano sa isa

bago ito paika-ika pero

maliksing tumakbo palayo.

Sinubukan naman nila itong barilin at

sigurado silang tinamaan nila pero

tuloy-tuloy pa yung paggapang niya.

Sa madaling salita ay hindi nila ito naabutan.

Matapos ang pangyayaring yun

nagkita-kita sila Doy, Kido at Leon

ng kanilang mga magulang sa pagamutan na.

Naging magkaibigan kami lalong lalo na si Leon na kaidad ko

at parang naging kapatid ko na rin yun.

Madagdag ko lamang din na si Leon at Doy ay kapatid ni Celia

ang aking napangasawa.

Hindi naman din natagalan ang takot namin na

mabalikan kami ng matandang aswang.

Dahil makalipas lamang ang ilang araw ay may nakakita ng bangkay nito

matandang hubut-hubad na merong tagtad ng bala sa katawan.

Ang medyo nakakatakot ay

yung kalahati ng muka nito.

Labas ang gilagid at

matatalim na maliliit na ngipin ang meron

at tila ba nangingitim na nasusunog namang

ang mga kamay at paanya.

Nabubulok na umano ito sa isang parte ng gubat.

Nakatakas man

ay siguro

hindi niya pa rin kinaya

ang mga tama niya doon.

Hanggang dito na lamang, Sir Seth.

Ang unang karanasan

ng aking

Tata Fred.

Sa Instagram at email na nakalagay sa description ng bawat story natin.

Iwasan natin yung shoutout request sa comment section dahil hindi po natin siya ina-acknowledge.

Hunayin natin yung mga shout

ah, hindi, I mean yung mga nag-renew at yung mga bagong member ng YouTube channel natin.

Maraming maraming salamat kina Lilybeth Araya,

Deb Narge,

Arisgado, and Mark Joseph Raymundo.

Sila po yung mga bago nating member.

Maraming salamat. Happy 2 months.

Bake La Cafe.

Happy 4th.

Michael Guzman.

Andruena Catalan.

Nagbibisayan na naman ako.

Happy 5th.

Sofjeta G.

Happy 7th. Ron Ross.

Happy 10th. Ina Chick.

Happy 13th. Daphne Lion Eyes.

Happy 14th. Vanessa Ann Quintos.

Happy 16th. Budangshi TV.

Happy 17th. Leticia Suzuki.

Happy 19th. iMeals.

Happy 26th. With Mark Soriano.

Happy 27th. Jainan Eliza Bernal.

Happy 28th. Elaine Almera.

And happy 30th. Cairo Saranquin.

Thank you sa inyo sa mga nag-message naman.

Shoutout kay Simply Jessie.

Good morning Sir Seth.

Thanks po sa shoutout.

Pa-shoutout po kami ng mga ka-GC ko na

Sinani 1986 and Deng Spanga.

Nayanggoko din po sila sa na makinig sa iyo.

Hindi po kompleto ang kwentuhan namin sa GC

pag wala yung topic niyo po.

Thank you po from Rachel Anastasio.

Sir, got this as a gift from my loving brother

Kuya Christian Gerald Ison

which is yung mug. Thank you.

Happy listener mo kami.

Pa-shoutout naman sa kanya.

Sold the coffee session while listening to your stories.

God bless always from Shian Ison.

Thank you.

From Adz Asinoda Taplacido.

Sir, shoutout sa family Taplacido

ng Zaragoza, Nueva Ecija.

Mga listener nyo din po sila ni Sir Seth.

Sina Sir Seth from Japan.

Adonis Taplacido from

Adonis Tal Placido.

Sorry medyo malabo yung mata ko.

31:11.000 --> 31:12.000

And God bless. Thank you.

31:16.000 --> 31:17.000

Pa-shoutout po lagi po kami nakinig sa iyo.

Kahit pangalubang pa-shoutout pa lang po ito.

Balinahawa ko po yung asawa ko

dahil tuwing gabi po ay nakikinig po ako sa iyo.

Kaya parang hinahanap-hanap na rin po

niya yung boses mo.

Siya nga po pala, si Randy Lucia.

Unang pa-shoutout ko po e

doon sa title na Walang Bindisyon.

Bel Camacho po ulit. Salamat.

Thank you, ma'am.

And last but not the least, sir.

Pa-shoutout sa mama ko, Maria Teresa Ruiz

na idol na idol kayo.

Lagi na ikinig sa iyo nyo tuwing gabi.

Pagaling po kayo, mama. I love you daw.

Pagaling po.

From Mini Villa Ruiz.

Ilang mga kagili. Marami-marami salamat sa inyo.

Happy weekend po.