WAG KANG MAGSUSUMBONG ESTER | Multo True Story JOIN Xethennial Membership: https://www.youtube.com/channel/UCZ6nWtA2u9KS3EreDzMrYew/join - Unique Badge and Emoji sa live chat at comment section - Shout-out sa new members/renewed members sa simula ng video Email: mkn.thelmo@gmail.com mga kwento ni Thelmo channel: https://www.youtube.com/c/mgakwentoNiThelmo Xeth Tagalog Horror Animation: https://www.youtube.com/c/XETHTagalogHorrorIllustration Sir Xeth channel: https://www.youtube.com/c/ThelmoFiles Facebook Account: https://web.facebook.com/xeth.helmo.3 Facebook Page: 1. https://www.facebook.com/Mga-kwento-ni-Thelmo-328269211396623/ 2. https://www.facebook.com/ProyektoHelmo Instagram: https://www.instagram.com/xeth_helmo/ #PinoyHorrorStories #TagalogHorrorStories #MgaKwentoNiThelmo

Video Transcript / Subtitles:( AI generated. About AI subtitles » )

* AI ("Artificial Intelligence") subtitles on Tagalog.com are generated using "Whisper" by OpenAI (the same company that created ChatGPT and DallE2). Results and accuracy may vary.
* The subtitles do include errors occasionally and should only be used as a tool to help with your listening practice.
* You can request this website to create a transcript for a video if one doesn't already exist by clicking the "Request AI Subtitles" button below a video. Transcribing usually takes 30-40% of the length of a video to complete if there are no other videos in the queue. For example, a 21 minute video will take 7-8 minutes to transcribe.
* Running a super fast cloud GPU server to do these transcriptions does cost money. If you have the desire and financial ability, consider becoming a patron to support these video transcriptions, and the other tools and apps built by Tagalog.com

MGA PUWETO NI THERROR

Isang mapagpalang araw po, Sir Seth,

pati ng inyong mga taga-pakinig.

Gusto kong ibahagi sa inyo

Itong naging karanasan namin tungkol sa pagpaparamdam

ng yumaokong pinsan.

Nangyari ito.

Ilang taon na ang nakakalipas.

Itong pinsan ko ay tatago ko na lamang sa pangalang Esther.

Kung nabubuhay lamang siya ngayon ay marahe na sa 42 anyos na siya.

Sa pagkakatanda ko kasi,

22 pa lamang siya nang mangyari ang insidente nito.

Nangyari ito dito sa Tondo, Manila.

Magkapit-bahay lamang kami ni ate Esther.

Fourth year college ako noon habang siya naman inagtatrabaho na

sa isang malaking kumpanya.

Maganda, mayaman, matalino.

Ganyan kong ilarawan ng nakararami si ate.

Sa katunayan,

idol na idol ko talaga itong pinsan kong ito.

Para sa akin, napaka-perpekto niya.

Siya ang naging inspirasyon ko para makakuha ng Latin honors sa college dahil

noong siya ang nag-aaral,

naging sumakom laude po siya.

Sino ba namang mag-aakala na sa kabila ng mga achievements niya

ay darating sa puntong makikita na lamang siya ng kanyang pamilya na

nakabigti sa lubid

at wala ng buhay.

Lahat kami ay nagulat,

maging yung lahat ng mga nakakakilala sa kanya

ay halos hindi makapaniwala na magagawa ni Insa na magpakamatay.

Gayong gaya nga ng sinabi ko,

halos perpekto na nga siya.

Kumaga,

nasa kanya ang lahat pero

nagawa pa rin niyang gawin yon sa sarili niya.

Tandang-tanda ko pa,

isang linggo,

bago siya magpakamatay ay nanlibre pa siya sa aming magpipinsan.

Gumili siya ng maraming snacks at nagluto pa siya ng kanton.

Nasa bahay nila kami noon habang nanonood ng pelikula.

Sobrang saya namin habang nagkikwentuhan.

Sa panahong yon,

baka sa mukha ni Ate Esther,

yung natutunan niya ay

baka sa mukha ni Ate Esther,

yung natural na saya.

Yung mga snacks namin ay lalo pang nadadagdagan nang dumating ang tatay ni Ate Esther.

Kasama nito yung ninong niya na halos kakagaling lamang din sa abroad.

Napakaraming tsokolate ang dala nito.

Kaya naman tuwang-tuwa kami noon.

Kaagad na nagmano si Ate Esther doon sa ninong niya pero

imbis na ibigay nito ang kamay ay niyakap niya na mahigpit si pinsan.

Sabay sabing,

Neneng ka pa nang umalis ako ah.

Pagbalik ko, dalagang-dalaga ka na.

Nabatingin ako sa kanya noon.

Nakita ko na parang ilang na ilang siya.

Dahil sobrang higpit nga naman ang pagkakayakap sa kanya ng ninong niya.

Maya-maya ay sinadya akong tawagin si Ate Esther.

Dahilan para kumalas sa pagkakayakap sa kanya yung kanyang ninong.

Matapos yun ay ipinagpatuloy na namin ang pagkain at panonood ng pelikula.

Hinabot kami ng hating gabi bago kami naghiwahiwalay.

Sobrang saya pa ni Ate Esther noon.

Hindi siya mukhang stress o problemado.

Dalawang araw matapos ng banding namin,

nanlambot kami sa balitang patay na Rosha.

Narinig na lamang namin na sumisigaw ang nanay at tatay niya habang humahagulgol sa iyaknon.

Kagad akong napatakbo sa kanila at doon ay nakita kong nagwawala yung nanay niya

habang nakalupasa ito sa may sahig.

Nakatingin siya sa kwarto ni Pino.

At nang tumingin ako sa direksyon na kanyang tinitingnan,

maging ako ay napahagulgol na.

Kitang kita ko,

ang nakabigting katawan ni Ate Esther.

Hindi ako makapaniwala.

Iniisip ko na masamang panaginip lamang yun.

Nangingitim na yung katawan niya nang makita namin.

Hindi ko makakalimutan yung muka niya habang nakabitin nun,

yung mga mata niyang medyo nakadilat,

yung mga labi niyang mapukotla,

at yung dila niyang nakalabas.

Naging napakalaking katanungan sa amin kung bakit nagawa niya ito sa mga katawan niya.

Ilang araw siyang ibinurol,

at sa bawat araw na yun ay nagpaparamdam siya.

Noong unang gabi ng lamay,

biglang nagsitumbahan yung mga bulaklak na nakatayo sa tabi ng kanyang abaong.

Hindi malakas ang hangin nun.

Wala rin namang nakatama kaya nababalik na yung mga katawan niya.

At yung mga labi niya ay nagpaparamdam.

Hindi malakas ang hangin nun.

Wala rin namang nakatama kaya napakaimposible na

mabuwal yung buho na nagsisilbing stand ng mga bulaklak na ito.

Saksi ako nun dahil nakaupo ako sa mismong harapan ng kabaong niya,

habang sa kabilang upuan naman,

yung ninong niya na galing sa abroad.

Nang matapos namin itayo yung mga bulaklak,

ay bigla namang namatay yung dalawang kandila sa gawing ulohan niya.

Kinilabutan ako nun pero,

hindi ako natakot.

Samantala,

mabilis namang tumayo sa kinauupuan niya yung ninong ni pinsan.

Baka sa muka nito yung takot.

Lumabas ito at umupo na lamang doon

sa kung saan maraming kanyang mga katawan niya.

Lumabas ito at umupo na lamang doon

sa kung saan maraming tao.

Naisip ko na baka natakot yun dahil sa mga nangyaring pagpaparamdam.

Noong mga panahon na yun,

tumingin ako sa muka ni Esther.

Maganda pa rin ito pero,

baka sa muka niya yung lungkot.

Parang hindi niya tanggap yung pagkamatay niya.

Habang pinagmamasdan ko siya,

umaabot sa puntong umiiyak na pala ako nang hindi ko nanalaman.

Binubulungan ko siya noon

at paulit-ulit na tinatanong kung bakit niya nagawang iwan kaming nagmamahal sa kanya.

Hindi ko alam kung namamalik matalamang ako noon

o totoo ko talagang nakita na lumuluha siya.

Pagtingin ko ulit sa muka niya,

wala na yung bakas ng luha noon.

Lalong napalakas yung pag-iyako.

Paulit-ulit kong sinisigaw yung mga katagang.

Umiiyak si ate Esther!

Sa kalagitna ng pag-iyako,

bigla na lang humagulgol ng iyak yung pinsan namin na walong taong gulang pa lang.

Nanginginig ito sa takot habang may kung anong itinuturo sa likuran ko.

Mayakap siya ng kanyang nanay at tinanong kung bakit ito nag-iiyak ng gano'n.

Nagtaasan ng mga balahibo ko nang sabihin nito ang dahilan.

Nakita raw niya sa likuran ko si ate Esther.

Nakayakap sa akin.

Kaya pala iba ang pakiramdam ko noon.

Nanlalamig yung buong katawan.

Ginaon na ginawa ko kahit na hindi naman malamig ang panahon.

Noong ikalawang gabi ng kanyang burol,

ay mas lalo pang tuminde ang pagpaparamdam niya.

Una, bigla raw narinig ng nanay niya ang boses nito.

Umiiyak umano ito at humihingi ng tulong.

Sinunda nito ng pag-alingasaw ng paboritong pabango ni ate Esther.

Maging ako, naaamoy ko yon.

Maya maya ay may narinig kaming ingay sa kwarto niya.

Yung ingay na parang may nagdadabog sa loob.

Nagkatinginan kami nung isa kong pinsan.

At sinabi na namin sa nanay niya yung naririnig naming ingay noon.

Sinamahan kami ng nanay niya para tingnan yung loob ng kwarto nito.

Pagbukas namin sa pinto.

Nagulat namin lahat.

Sobrang gulo na.

Sobrang gulo ng loob ng kwarto.

Kitang kita rin namin na nagliliparan yung mga tsokolate na bigay ng ninong niya.

Na para bang ibinabato niya yon.

Kaming tatlo na nakasaksi noon ay hindi halos makapaniwala.

Parang naestatwa lamang kami noon habang pinagmamasdan yung mga gamit ni ate Esther na nagsisigalawan.

Yung maliit na drawer na nasa pina kaitaas ng durabox niya.

Kusang bumubukas sara.

Nang dumating yung tatay ni ate Esther ay saka palang nawala yung pagkasyak namin noon.

Ang alam ko noon ay sabay kaming napasigaw ng pinsan ko.

Habang si tita Lynn naman ay muling humagulgol.

Halos simatayin siya sa kakaiyak.

Matapos ang pangyayaring yon ay minabuti ko munang umuwi sa bahay namin para makapagpahinga.

At para na rin medyo marelax yung uta ko.

Sa tuwing pipikit kasi ako ay nakikita ko yung muka ni ate Esther.

Noong siya ay nakabigtiba.

Bagay na sobrang hirap para sa akin dahil ako yung pinaka-close na pinsan niya noon.

Hindi ko na namalaya na nakaidlip na pala ako sa sofa.

Doon ko naman na panaginipan si ate Esther.

Parang totoo ang panaginip ko dahil malinaw at detalyado yon.

Nakita ko siya umiiyak sa sulok ng kuwarto niya.

Nagtaka ko kaya nilapitan ko siya noon.

Tinanong kung bakit siya umiiyak.

Tumingin siya sa akin at nagmakaawang tulungan ko umano siya.

May binanggit siya sa akin tungkol sa isang itin na notebook.

Anya, may isinulat umano siya doon.

Nang tanungin ko siya kung ano ang nakasamahan niya,

may isinulat umano siya doon.

Nang tanungin ko siya kung ano ang nakasulat doon ay hindi siya sumagot.

Baggos ay muli siyang humagulgol sa iyak.

Doon sa panaginip ko na yon ay nakita kong unti-unti siyang naglaho.

Niyakap ko umano siya pero hindi ko na nahahawakan yung katawan niya.

Bago siya tuluyang nawala.

Ay may ibinulong siya sa akin.

Hindi ko gaanong narinig yung sinabi niya,

maliban sa isang salita noon.

Drawer

Bagkat tapos nun ay bigla akong nagising,

umiiyak ako habang naglalakad papunta sa lamay.

Magulo ang isip ko noon kaya naman hindi ko kagad na ikwento

yung tungkol sa napanaginipan ko.

Binabuti ko nabantayan na lamang si ate Esther

habang nakaupo ako sa harapan ng kabaong niya.

Pinagmamasdan ko siya at tinatanong kung anong ibig sabihin ang panaginip ko noon.

Noong huling gabi ng kanyang lamay,

kaming lahat na magbipinsan ay magkakasama.

Nagkikwentuan kami noon tungkol kay ate Esther.

Gayun na lang ang pagkagulat ko noong

nagkwento ang isa naming pinsan tungkol sa panaginip niya

na may kinalaman kay ate Esther.

Sa panaginip umano niya

ay nakita niyang may hawak na bolpe nitong si ate.

Umiiyak habang nagsusulat sa notebook.

Pilit tinumanoy tong humihingi ng tulong sa kanya.

Yung panaginip niya

parabang konektado dun sa panaginip ko

kaya naman naisipan kong ikwento na rin yung napanaginipan ko noong nakaraang gabi.

Hindi ko alam kung nagkataon lang pero

halos pagkaparehas umano kami ng panaginip

ng isa ko pang pinsan.

Nakakapagtaka talaga dahil

kaming lahat na magbipinsan ay magkakasama.

Nakakapagtaka talaga dahil

kaming lahat na magbipinsan ay nagkaroon ng panaginip

kung saan nakita namin nang hihingi ng tulong si ate.

At isa pa

sa bawat panaginip namin ay nakita namin siyang

nagsusulat o may hawak na papel

o hindi kaya'y bolpen.

Mas malala pa nga yung napanaginipan ng pinakabata sa amin noon.

Dun sa panaginip niya

nakita niyang hubot-hubad si ate Esther habang umiiyak.

May isang lalaki o mano na may hawak ng barel

habang nakatutok yun sa sintido niya.

Naisip namin noon na baka may gustong ipahihwatig

o sabihin sa amin si ate Esther

para kasing may kung anong isinusumbong siya sa amin noon.

Dahil doon ay nagkayayaan kaming magbipinsan

napuntahan yung kwarto nito.

Nagbabaka sakali kaming may makikita kaming sulat ni ate

bago ito nagpakamatay.

Pinayagan naman kami ng nanay niya napuntahan yung kwarto

matapos namin ikwento sa kanya

yung mga napanaginipan namin noon.

Pagpasok namin sa kwarto niya

nagalay muna kami ng panalangin

bago namin inisa isang halongkatin

yung mga gamit ng butuhin

halos lahat ng mga bagnya ay nahalongkat na namin

pero di ko kaming makakita ng anumang sulat o bagay na

maaring maging rason o magbibigay ng dahilan o kaliwanagan

kung bakit siya nagpatiwakal.

Nang madako ang tingin ko sa Jurovacs

tila ba may malakas na puwersang tumulak sa akin

pagkakaroon ng mga bagnya

hinumpisan ko sa pinakamalit na drawer

nagulat ako nang makita ko yung

note na kulay itim na kamukhang kamukha ng notebook

na nasa panaginip ko

kagad ko yung binuklat at doon ko nga napansin na

diary yun ni ate Esther

mahilig magsulat ang pinsan ko kaya naman

pinagkakaroon ko sa pinakamalit na drawer

pagkakaroon ko sa pinakamalit na drawer

mahilig magsulat ang pinsan ko kaya naman

hindi na nakapagtataka na meron siyang diary

nang nabasa ko yung isinulat ni ate Esther

nang mismong araw bago siya nagbigte

halohalong emosyon ang nararamdaman ko

pakiramdam ko ay nawalan ako ng lakas

awang-awa ako kay ate Esther

habang nanggagalaiti naman ako sa taong naging dahilan

kung bakit nagkakaroon ko sa pinakamalit na drawer

habang nanggagalaiti naman ako sa taong naging dahilan

kung bakit nagawa niyang tuduka ng buhay niya

ipinabasa ko rin yun sa mga pinsan ko

at tulad ko ay naging emosyonal din sila

nakasulat doon ang detalyadong pangyayari

kung paano siya ginahasa

ng kanyang mismong ninong

nakagagaling lamang sa abrod

tinakot umano siya nito upang hindi magingay

ng mga oras na gawin niya ang krimen

nagbanta ito na papatay niya yung mga magulang ni ate kung sakaling

magsumbong o pumalag ito

dahil hindi makapagsumbong noon si ate Esther

ay nagpasya na lamang siyang sumulat sa kanyang dayari

may nabanggit din siya sa sulat na ebidensya

na naitago niya na magdidiin sa ninong niya

yun yung boxer short na naiwan ng kanyang ninong

nagawa pa niya yung itago sa loob ng isang plastic na

inilagay niya sa kanyang drawer

kagad naming ipinabasa sa mga magulang ni ate ang sulat noon

maging sila ay hindi makapaniwala sa mga nabasa nila

ng oras din yun

dumeretsya sila sa pulistasyon

at inireport ang buong pangyayari

ipinakita rin nila ang sulat at ipinasuri ang boxer short

ng plastik

hindi pa man nailibing si ate Esther

ay nagkaroon na kaagad ng hustisya ang pagkamatay nito

dinakip ng mga pulis yung ninong ni ate na noong mga sandaling yun

ay naroon mismo sa lamay

noon una ay itinanggi niya ang krimeng ginawa pero

sa hindi malamang dahilan ay bigla na lamang itong nanginig sa takot

nagsisisigaw at naging balisanon

paulit-ulit niyang sinasabi na buhay daw si Esther

itinuro pa niya ito

nakikita niya umano ito

makalipas ang ilang minuto ay mas lalo itong naging balisa

naririnig umano niya yung boses ni ate Esther noon

at umabot pa sa puntong parang may kung sinong sumasakal dito

dahil sa mga nangyari ay wala itong nagawa kundi sumama sa mga pulis

hindi nagtagalayin namin din ito yung ginawa niyang panggagahasa

hindi rin naman niya ito maitatanggi dahil nakitaan ng mga fingerprints niya

yung boxer short na natagpuan sa drawer ng pinsan ko

makalipas lamang ang ilang araw nito sa loob ng kulungan

ay nabalitaan na lamang namin na namatay na raw ito

hindi kumakain at madalas itong makita ng mga kasamahan niya na

para bang may kung anong kinatatakutan

paulit-ulit din umano niyang isinisigaw ang mga katagang

huwag kang magsusumbong Esther

Marahil, minumulto siya ni Ate Esther at inuusig siya ng kanyang konsensya

Nagsumapit ang pasyam o nine days ng pagkamatay ni Ate

ay muli siyang nagparamdam sa aming magpipinsan

hindi sa panaginip kundi sa personal

Walang isa sa amin ang merong third eye pero

ng mga sandaling iyon ay malinaw namin siyang nakita

nakangiti habang nakatingin sa amin

Hindi ko lubos maisip na kaya palang magsumbong ng isang multo

sa pamamagitan ng pagpasok sa mga panaginip

at pagbibigay ng mga sinyales

Malaki ang ipinagpapasalamat namin dahil nagawa namin

intindi ng sumbong ng multo ni Ate Esther

Marahil, matapos mamatay yung ninong niya

ay naging matahimik na rin

ang kanyang kaluluha

Ako po si Aldrin

isa sa mga tagapakinig niyo

May ikli lamang itong ikikwento ko pero

related ito sa multo at pagpaparamdam

nangyari ito taong 2003

Yun po ang una at huling naging karanasan ko sa pagpaparamdam

ng isa sa mga malapit sakin na yumao

ng taong ding iyon

walang iba kundi ako nang talaga

February 2, 2003

Day off ko nun sa trabaho

Yun yung araw na imbis na umuwi ako sa bahay

ay mas pinili kong sumama sa mga katrabaho ko na

nagyaya ng inuman

Galing kaming night shift noon kaya naman pati petsa

ay wala na rin sa isip ko

Pagpaparamdam,

nangyari ito sa pagpaparamdam

nangyari ito sa pagpaparamdam

kaya wala na rin sa isip ko

Nagiinuman kami doon sa boarding house ng kasuman ko

Nakailang shot pa lamang ako ay nakaramdam na ako

ng antok kawangan nang wala pa kaming tulog dahil panggabi nga kami

Humiga ako sa sofa at tinlugan ko yung mga kainuman ko

Hindi ko alam kung gaano na ako katagal natutulog noon

Basta ang pagkakatanda ko ay

bigla na lamang akong nagising dahil

sa masakit na pingot sa tenga ko

Akala ko ay pinagtitripan lamang ako ng mga katrabaho ko pero

nang imulat ko yung mga mata ko

ay nakita kong kanya-kanyang tulog ang mga kasamaan ko noon

Walang isa man ang gising

Nang mga oras na inahawak-hawak ko pa rin yung namumula kong tenga

Ramdam ko pa rin kasi yung sakit at apde

Maya-maya

May narinig akong sumisitsit

Pamilyar ang sitsit na yon

Parang si Lolo Pedring

Paglingon ko sa likuran ko ay parang binuhusan ako ng malamig na tubig

Saglit akong hindi nakagalaw

at para bang nawala yung espiritu ng alak na nasa mga katrabaho

At para bang nawala yung espiritu ng alak na nasa katawan ko

Paano ba naman?

Nakita ko ang kaluluwa ni Lolo Pedring

Nakalutang

Hindi gaanong malinaw ang mukha niya gawa noon

Parang usok lamang yung imahe pero

Nakakasigurado akong siya yon

Yung Lolo kong yon ang palaging pumipingot sa tenga ko tuwing may naggagawa akong kasalanan

Kaya naman marahil siya rin ang pumingot sa akin habang natutulog ako

Pagkurap ko ay nawala rin yung imahe ni Lolo

Halos mapatalon pa ako sa gulat nang biglang mag-ring yung cellphone ko

Tumatawag ang nanay ko na

Nang sagutin ko

Ang bunga niya sa akin ay

Kung hindi raw ba ako uuwi

Dahil birthday raw ng Lolo Pedring ko

At ako lamang umano ang wala ron

Doon ko palang naalala na February 2 na pala

At kaarawan niya yon

Dalidali akong umuwi

Diberetsyo muna ako sa puntud ni Lolo at nagalay ng panalangin para sa kanya

Pagkatapos ay umuwi na ako sa bahay kung saan ipinagse-celebrate ang birthday ni Lolo Pedring

Marahil ang ginawa niya ang pagpaparamdam sa akin at pagpapaalala ng kanyang kaarawan

ay sa pamamagitan

ng pagpingat