INIMBITAHAN KAMI SA LIBLIB (Part 1 of 2) | Aswang True Story JOIN Xethennial Membership: https://www.youtube.com/channel/UCZ6nWtA2u9KS3EreDzMrYew/join - Unique Badge and Emoji sa live chat at comment section - Shout-out sa new members/renewed members sa simula ng video Email: mkn.thelmo@gmail.com mga kwento ni Thelmo channel: https://www.youtube.com/c/mgakwentoNiThelmo Xeth Tagalog Horror Animation: https://www.youtube.com/c/XETHTagalogHorrorIllustration Sir Xeth channel: https://www.youtube.com/c/ThelmoFiles Facebook Account: https://web.facebook.com/xeth.helmo.3 Facebook Page: 1. https://www.facebook.com/Mga-kwento-ni-Thelmo-328269211396623/ 2. https://www.facebook.com/ProyektoHelmo Instagram: https://www.instagram.com/xeth_helmo/ #PinoyHorrorStories #TagalogHorrorStories #MgaKwentoNiThelmo

Video Transcript / Subtitles:( AI generated. About AI subtitles » )

* AI ("Artificial Intelligence") subtitles on Tagalog.com are generated using "Whisper" by OpenAI (the same company that created ChatGPT and DallE2). Results and accuracy may vary.
* The subtitles do include errors occasionally and should only be used as a tool to help with your listening practice.
* You can request this website to create a transcript for a video if one doesn't already exist by clicking the "Request AI Subtitles" button below a video. Transcribing usually takes 30-40% of the length of a video to complete if there are no other videos in the queue. For example, a 21 minute video will take 7-8 minutes to transcribe.
* Running a super fast cloud GPU server to do these transcriptions does cost money. If you have the desire and financial ability, consider becoming a patron to support these video transcriptions, and the other tools and apps built by Tagalog.com

MGA KUWENTO NI THERROR

Ako po si Aga

at ang kwentong ito ay ipinadala ko

sa pamamagitan ng aking anak na si Junior

Kami ng pamilya ko ay mga mahilig makinig sa inyo

at itong kwentong ito ay hango sa sarili kong karanasan.

Ako ay nagsisimula pa lamang magtrabaho noon sa isang opisina sa May Quezon,

Fresh Graduate.

Nang makatapos nga'y pinabayaan na ako ng mga magulang ko para sa mga plano ko sa buhay,

Iniwan ko sila noon sa May Bulacan,

na malagi ako sa isang paupahan.

Sa aking pagtatrabaho ay nagkaroon ako ng mga kakilalang mga kaibigan.

Marami sila pero ang isasama ko na lamang na pangalan

ay ang mga sangkot sa karanasan ko na ito.

Tawagin na lamang natin sila sa mga pangalang

Lucas, John, Teresa, Leslie at Erma.

Noong mga panahon na ito ay nasa tatlong buwan na kami sa pinagtatrabahohan namin

at masaya naman kami noon.

May buwan noon sa opisina na kung bakasyon ay bakasyon talaga.

Ito yung tipong sarado lahat ng transaksyon

at kung meron man ay manakanaka at puro maintenance lamang para sa kliyente.

Kaya naman nabibigyan kami ng isa hanggang dalawang linggong bakasyon

batch by batch

at itong mga nabanggit ko na pangalan ay kabilang sa mga kabatch ko.

Inisa-isa kami ni Erma na tanungin noon

kung meron daw ba kaming plano sa mga bakasyon namin.

Delsa ko halos isang linggo lang bago ang off na yun ay makakauwi naman ako sa mga magulang ko.

Wala talaga akong plano kundi siguro ay magmukmuk ng ilang araw sa inuupahan ko.

Dito ay inalok ako ni Erma kung gusto ko daw bang sumama.

Tinanong ko kung saan

at ang sagot niya ay sa kanila sa probinsya.

Meron daw kasing gagawing salosalo at tanging siya lamang ang walang bisita sa kanila noon.

Tinanong ko kung sino ang napapayag niya at binanggit niya naman ang mga pangalang na sabi ko kanina.

Alam kong hindi mawawala si Luca sa mga papayag gawa ng pumuporma ito kay Erma

at alam kong kung hindi ako papayag ay pipilitin niya ako dahil ako ang pinakaklose niya noon.

So ayun, pumayag ako.

Tatlong araw matapos ang bakasyon o yung unang araw ng bakasyon ng larga namin.

Hindi sinabi ni Erma sa amin kung saan ang lugar nila.

Basta ang sabi niya lamang sa amin ay tatawid kami ng dagat.

Isang araw ang biyahe.

Sakay ng bargo.

Bago kami makarating sa kanila,

mauuna ang dating namin bago ang pinakaaraw ng hagnaan.

Ikakasal doon kasi ang kanyang nakakatandang kapatid at sa mga kamag-anak niya.

Si Erma yung tanging walang kaidarang mga pinsan

at ang tatandanan ng kanyang mga kapatid noon.

Lalong-lalo na yung ikakasal na ate-rosyal niya

na mahigit sampung taon na umano.

Ang tandaan nito kay Erma.

Yun din ang rason kung bakit siya nagyaya.

Wala naman naman ng problema kapatid.

Yun din ang rason kung bakit siya nagyaya.

Wala naman naman ng problema kapat kasalang probinsya.

Dahil hindi limitado ang bilang ng mga bisita.

Ultimong ang mga kapitbahay ay pwede sa resepsyon o kainan matapos ng kasal

na siyang gaganapin lamang sa mismo bakanting lupa na nakapalibot sa bahay nila.

Yun ay kung may kapitbahay kaming makikikain.

Patawa pang sabi ni Erma noon.

Ipinaliwanag niya na wala silang kalapitbahay.

Pero wag umano kaming mag-alala dahil

ang dahilan lamang nito ay sadyang kahit papano

ay nakapagpundar ng malawak na lupa ang pamilya nila, Erma.

Kaya malaya kaming maglagalag doon.

Meron umano naman silang mga motor o sasakyan doon kung gusto naming gumala.

Doon ko napagtanto na may kaya pala sila, Erma.

Kaya nakapagtatakang bakit siya napunta ng lungsod

tapos ay sa opisina na nagtatrabaho na

sa tingin ko naman ay kaya panghigitan ang mga magulang niya

kung sakalin may pinagkakakitaan silang maganda sa probinsya na iyon.

Isinarili ko na lamang ang isipin na iyon sa kadahilan ng

labas na kami doon.

Pinagsabihan kami ni Erma na magdala ng jaket dahil iba umano ang lamig sa gabi doon sa lugar nila.

Lalo na sa kapanahuna na iyon.

Na-excite naman kami lalo dahil pagkakaalam namin sa mga probinsya

ay medyo malinsangan ng panahon.

Gumiyak ay kaming masaya at excited sa mga pwedeng mangyari doon.

Meron pang itinuturo sa amin si Erma na mga pupuntahan.

Nakarating kami doon.

Alas 10 na umaga.

Sinundo kami ng isang malaking truck

Sa may pinakalikod kami ng truck sumakay noon at tuwang tuwa kami sir Seth.

Nung dumaan kami sa bayan,

nagandahan kami sa lugar.

Yung may mga parke na kung gagalaan mo talaga kaya naman

naisipan namin na gumala doon kapag merong oras.

Ang sabi naman ni Erma,

bahala o mano kami basta,

tandaan lamang namin ang kalsada.

Dahil hindi sa lahat ng oras ay makakasama siya.

Totoong ang liblibang tirahan nila Erma.

Nung nakalikuna kami sa crossing,

hawak na kami ng maigi sa truck dahil

medyo lubak-lubak ang kalsada doon.

Mababagal na rin ang takbo noon.

Hindi namin alam kung yung mga tao ba ay talagang

dala ng kurisidad.

Dahil halos lahat sila ay

naggalabasan ng mga ulos sa kanika nilang pintuan at bintana.

Tinititigan kami.

Bigla kaming sinabihan ni Erma na

ingat kayo sa mga kinakausap nyo dito ha.

Huwag kayong basta-basta magtitiwala.

Itong si Erma,

nakakatakutan na ba?

Pinaliwanag naman ni Teresa bilang isa ring probinsyana

na normal lang naman ang mga ganito sa mga liblib na probinsya.

May mga tao pa talagang primitibo

at ayaw ng tagalabas.

At malayo pa dito ang mga alagad ng batas

kaya dapat ay hindi magiging kampante sa mga nakakasalamua.

Mayamay ay nakarating na kami sa napakagandang lugar.

Puro kapunuan.

Yung kalsada kahit dupa

na apakapatag at madamodamo.

Ito na mismo yung kalsada pa lamang na parte

ay pag-aari na umano nila Erma.

Sobrang ganda.

Siguro nasa isa o dalawang kilometro din yung haba noong daanan na yon.

Sa gili din mga puno.

Sa kadulo-duluhan ay ang mismong bahay nila.

Simple lang yung bahay.

Gawa sa bato.

Literal na bato yung mga pader.

Tapos sa likurang bahagi ay may mga bahay-bahay pa na maliliit

at gawa din sa batonon.

Sa isang sulok naman ay naroon na yung babuyan at manukan.

Sinalubong kami ng maayos ng pamilya.

Malaking pamilya sila.

Nasa pito ang kapatid ni Erma.

Naroon pa ang lolo at lola nila.

Ang pinaka-mainhouse nila ay bungalow.

Nagsalosalo kami ron.

Nagpahinga.

Nang mga bandang alas dos ay nagpaalam kami na kung pwede kaming makapamasyal sa bayan.

Sabi naman ni Erma, pwede.

Pero yung bayan ay mga alas sinko.

Nagsasara na mga pupuntahan dito.

Ako at si John lamang ang umalis nun.

Yung iba gustong magpahinga.

Ito namang kaibigan ko na matali kay...

Wala lang.

Gusto natang magpalakas sa pamilya ni Erma.

Humiram kami ng motor.

Pagkatapos ay binaibay na namin ang daan.

Hindi naman kasi pasikot-sikot kaya madaling tandaan ang kalsada.

Hanggang sa nakarating kami doon sa marami ng kabayan.

Mabagal lang ang takbo namin kasi.

Bukod sa lubak-lubak talaga ang kalsada nila.

Baka mapagalitan pa kami o di kaya...

...sumemplang kami doon.

Pero ramdam namin na pinagtitinginan kami ng mga naroon.

Nung nasa kalagitnaan na kami sa lugar na yon...

...may naglakad bigla mula sa gilid na tatlong kalalaki yan.

Medyo may edad na mga ito.

Malalaki ang Chan pero...

...malalaking mga lalaki din.

Yung isa...

...na kulot at mahaba ang bukay...

...parabang siya yung pinakapinuno.

Gulat kami noon gawa ng...

...bigla-bigla ang pagtawid nila...

...at pagharang sa amin.

Mabuti lamang talaga at magaan lang ang takbo namin ang motor noon.

Dahil sa hindi kami tagaroon ay...

...kami na ang huminto at napatitig na lamang kami sa kanila.

Pinilit nalang magsalita ng Tagalog.

Magandang hapon sa inyo mga utoy.

Saan niyong punta niyo?

Sinagot naman namin na mamama siya lamang dahil nagbabakasyon kami noon.

Tumangon naman ang mga ito.

Saan ba kayo galing?

Doon sa malaking bahay?

Hindi ko alam kung may iba pa rin.

Pero sinabi ko ang pangalan ni Irma...

...pati ang apelgido nito.

Sa pagkakataon na ito ay tumabi na ang iba pa niyang kasama.

Matagal niyang tinitigan at hinawa ka ng manibela ng motor namin.

Tinitingnan niya kami ng maigi noon.

Parang sinisipat at kinikilala.

Saan ba kayo galing?

Parang sinisipat at kinikilala.

Saglit lang mga utoy ah.

Diyan lang kayo. May kukunin lamang ako.

Iba na talaga yung kutob namin noon.

Kaya nung naglakad na ito sa gilid at pumasok sa may looban...

...titig na titig naman sa amin ang mga kasama nito.

At may mga hawak pa na pumalo.

Doon na ako binulungan ni John.

Na umarangkada na.

Nanigas ako nung una pero nang makita ko na lalong naglalabasan ng iba mga taong Tagaron...

...sa kabayan nila.

At tila titig na titig sa amin.

Sak ako na pinaandar ang motorsiklo.

Humarurot.

Nakita pa ni John na sinubukan pang humabul ng ibang mga lalaking kasama nang nagtanong sa amin.

At yung mga nasa bahay ay biglang lumabas na parabang gusto din kaming habulin noon.

Samantalang rinig na rinig naman naming dalawa.

Ang mga sigawan na bagamat hindi namin maintindihan...

...ay parabang pinapatigil kami noon.

Ano yun? Anong meron sa mga yun?

Sigaw ko pa kay John...

...habang pinapahururot ang motor.

Paano tayo makakabalik yan? Yari tayo!

Nung kapanahon na namin, wala kaming paraan para magkumunika sa kanila.

Walang cellphone at hindi din namin alam kung may telepono sa bayan...

...o kung meron man ay wala kaming telepono nila Irma.

Natatili kami sa bayan.

Hindi namin na-enjoy ang paglalagalag doon.

Nag-ikot-ikot pa kami.

Hanggang sa crossing lamang kami na lagi at hindi na kami makapasok sa nasabing barangay.

Sa pagkakalam ko ay mga bandang alas syete na noon.

Gumaan na lamang ang pakiramdam namin nang lumabas sa crossing ang truck nila Irma.

At nang makita kami na mga kapatid nito...

...itinabin nila ang truck.

Tinanong kami kung bakit hindi namin makapasok sa barangay.

Akala nila ay napano na kami.

Ikinwento naman namin ang nangyari at pinasakay kami sa loob ng truck noon.

Sinakay kami sa passenger seat.

Hindi sa likod.

Ang isang kapatid naman ni Irma ang nagmaneho ng motor noon...

...at pumasok na sa loob ng iblib.

Kung gaano kaganda ang lugar noong maliit na ito...

...nang mga kapatid naman na nangyari...

Kung gaano kaganda ang lugar noong maliwanag ba...

...ay ganoon naman kamakapanindig balahibo...

...ang nararamdaman namin noong nasa loob na kami at madilimang paligid.

Ang bawat kabahayan na dinaanan namin sa iblib na iyon...

...ay may mga kanya-kanyang siga ng apoy sa may tapat ng bahay nila.

Kampante naman kami gawa ng kasama namin ng mga kapatid ni Irma.

At sobrang kampante din naman sila magmaneho na parang wala lang.

Pero naroon pa rin ang pakiramdam...

...na may mga matang nakatitig sa amin.

Hanggang sa walang ano-ano...

...merong ibinulong si John.

Haga! May nakatayo sa bubungan!

Agad naman itong sinagot ng kapatid ni Irma na...

...huwag niyo nang pansinin.

Wala namang magagawa yung mga yan eh.

Takot yan sa mga magulang ko.

Hanggang sa nakalabas na kami doon sa mga kabahayan...

...yung kanina ding kalsada na daanan na pagkaari na nila Irma...

...iba din ang pakiramdam doon.

Walang ilaw.

Pakiramdam namin na may mga naglalakad sa gilid namin at sinusundan kami.

Tuloy-tuloy lang ang takbo ng track...

...hanggang sa makarating kami sa pinakabahay.

Doon lang kami halos makaramdam ng pagaan ng loob.

Pinagtawanan lamang kami ng mga naroon.

Pati ang mga kasamaan namin ay humahagalpak ng tawa...

...dahil sa mga biro ng lolo ni Irma.

Makatrip kayo na mga yan.

Baka hindi talaga yung mga lalaki.

Pabayaan nyo na.

Yung barangay na yan.

Ganyan lang talaga yung mga yan.

Pero hindi naman kayo maaano na mga yan dahil...

...alam nilang dito kayo nagawi.

Pabayaan nyo na, ha?

Magharbo ang kainan noong gabing yon.

Nagkatay sila ng baboy para sa amin.

Mukhang tataba ata kami kako.

Hindi pa dumadating yung araw ng kasal.

Marami ng kainan.

Lumipas ang magdamag.

Sumunod na araw...

...sa lawak ng lugar nila Irma ay kung ano-anong aktibidades ang ginawa namin.

Ni hindi kami lumabas sa lupay nila.

Naroon yung nangunguha kami ng prutas...

...na mingmitsa.

Pabayaan nyo na.

Naroon yung nangunguha kami ng prutas...

...na mingmitsa gilid sa malit na fishpond.

Uminom ng buko at marami pang iba.

Noong pauwi na kami...

...saka namin napansin na...

...nawawala si Teresa.

Hinikot namin ang buong lugar nun.

Ang huling kita namin sa kanya ay doon ito pumesto sa kapilang parte ng fishpond.

Nabounderin na ng lupa tapos...

...hindi na namin namalayan kung nasaan ito.

Magdadalawang oras ata kami ng paghahanap nun.

Pati yung mga kapatid ni Irma...

...nakihanap na rin.

At doon namin siya nakita sa mailalim ng isang puno na mangga.

Nakangiti naman ito at ang sabi niya...

...umikot-ikot lamang umano siya.

Nagbiruan pa kami na baka naingkanto ito dahil nga...

...bigla na lamang itong nawala.

Hinayaan na lamang namin yun.

Gabi bago ang kasal ni Rochelle...

...nagtataka kami dahil wala pang dumadating na mga bisita.

Si Teresa...

...ganon din ang katanungan.

Sa kanila kasi na mga ganong panahon ay...

...may mga kamag-anak nang narorol at nag-aasikaso.

Ni Tolda o ano...

...wala talaga.

Sabi naman ni Irma...

...pribado ang kasal.

Gabi ay gaganapin sa susunod na araw.

Matapos makakain ang hapunan ay nagpahangin kami.

Mayamaya pa ay may nakita kami sa hindi kalayuan na...

...sasabihin ng mga kapatid.

Mayamaya pa ay may nakita kami sa hindi kalayuan na...

...isang babaeng naglalakad.

Galing ito sa kalsadang pag-aari nila Irma.

Nagulat kami ng mapansing...

...si Teresa ito.

San ba siya galing at ang hilig niyang gumalagalak ako?

Tapos malalim na din ang gabi nun...

...at may kakaiba pa sa barangay na dinadaanan namin.

Nagpahangin lamang umano siya...

...at ang sagot niya.

Umaga, bago ang kasal.

Nagising kami na abala na ang lahat.

May mga tao na kaming hindi kilalang naroroon.

Puro kalalakihan.

Mangilang-ilang kababaihan.

Lahat na halos na kaidaran ng mga magulang ni Irma nun.

Mga tahimik ang mga ito.

Wala silang kinakatay pero ang napapansin namin ay...

...gumagawa sila ng mga haliging kawayan.

At sa mga parte ng lupang pinalilibutan ng bahay nila Irma...

...na sabihin na lamang nating tanaw hanggang labasan ng lupa nila...

...ay naroroon ng mga haliging ito.

At nilalagyan nila ito ng mga harang kagaya ng sariwang sanga...

...at dahon ng niyog.

Mga mahahabang itim na tela...

...at kung ano-ano pa.

Sa madaling salita ay gumagawa sila ng paraan para...

...para bang walang makakitang tagalabas sa ginagawa nila...

...o sa gagawin pa lang.

Nang mapatayo kami nila dyan at lukas sa may labas nun...

...napatigil ang lahat sa ginagawa nila.

Mapababae man o lalaking naroroon.

Nakatitig ang lahat sa amin.

May mga tila ngiti sa labi nila...

...at dito na nagiba ang tono at ugali ng mga magulang ni Irma.

Irma!

Halika muna dito!

Ito mga to!

Iyong mga kasama mo, pagsabihan mo muna huwag lalabas-labas.

Mamaya naman ay palalabas, hindi naman sila.

Dali-dali naman kaming tinungo ni Irma.

Naiba na rin ang pakikitungo sa amin nun.

Nawala na yung tila, palangiti...

...at maghiliw nilang pagtanggap sa amin.

Dumuna kayo sa loob.

Saka ko na kayo, tawagin pag maayos na...

...at ibigay ng mga susuot nyo.

Isusuot, Irma?

Huwag ng maraming tanong!

Paasok na!

Masyado mong mabuti.

Pumasok naman kami nun.

Nang makarating kami sa loob ng bahay...

...na tinutuluyan namin...

...pinagsarahan kami ng pintuan.

Hindi naman nilak talaga, pero...

...alam mo, parang nakakatakot ng lumabas.

Itong si Teresa ay bigla-bigla kaming tinipon.

Tapos ang sabi nito sa amin...

...'Yung mga mga mga mga...

Tapos ang sabi nito sa amin...

Asikasuhin nyo na yung mga gamit nyo.

Siguraduhin nyo nang nasa iisang baglang ilata...

...para bibit-bitin na lang.

Nagulat kami sa tinura ni Teresa.

Bakit, Teresa? Bakit?

Anong ni Lucas?

Magsasalita pa sana si Teresa nang bigla siyang sinaway ni Leslie.

Umiling nito at sumenya sa bintana.

Sa pagitan ng bintana at kortina...

...ay dali-dali kaming sumilip ni John at Lucas.

At napansin naming sa likurang bahagi ng bahay na yon...

...ay merong dalawang lalaking kunuway...

...nagtatapyas ng kawayan at nagbabalat ng pangkopra.

Pero sapat na ang lapit nila sa amin para marinig kami nun.

May manakanakang pagsulyap...

...at paglapit nila sa mismong bintana namin.

Doon na ako nakaramdam ng pag-aalal nun.

Alam kong may mali sa barangay na ito sa Libli pero...

...bakit parang mas may mali sa mga kaanak ni Irma.

Sinabihan na lamang kami ni Teresa na sundin ang huli niyang sinabi.

Ginawa namin yon.

Nagbalot kami ng mga gamit namin ng hinay-hinay...

...at pagkatapos ay itinabi namin ito.

Nagkwentuan na lamang kami ng kung ano-ano.

Pilit naming pinapasingit si Teresa sa mga gusto niyang sabihin pero...

...nagdadalawang isip siya nun.

Basta ang sinabi niya lamang sa amin ay...

...sumunod sa mga sasabihin niya kapag palalim na ang gabi.

Huwag kami mag-alala dahil may mga taong tutulong umano sa amin nun.

Ikikwento umano ni Teresa ang lahat-lahat kung sakaling makalabas kami ng buhay dun.

Eh, eh pano kung hindi ka mabuhay, Teresa?

Sinong magkikwento?

Tanong ng takot na takot na si Lucas nun...

...na siyang binatukan kagad ni Leslie.

Teresa, kung may mali man dito sa lugar na to...

...bakit hindi na tayo tumakas ngayon?

Hindi natin kakayanin.

Sa pagkakaalam ko...

...lahat ng taong nakita natin...

...hindi pa yun ang lahat ng bilang ng mga naririto.

Meron pa sa paligid...

...sa mga tabid-tabid dyan...

...sa mga kapunuan.

Katulad ng dalawang nasa likod at nakikinig sa atin, di ba?

Nasa likod at nakikinig sa atin, di ba?

Nasa likod at nakikinig sa atin, di ba?

Katulad ng dalawang nasa likod at nakikinig sa atin, di ba?

Basta...

...kailangan natin manatiling buhay...

...hanggang dadating ang tulong sa atin.

Maraming maraming salamat mga kagiliw sa pakikinig.

Madako naman tayo sa shout-out request.

So magusto magpa-shout-out yung messages nyo ako sa Facebook, Facebook page, Instagram at email na nakalagay sa description ng bawat story.

Basta iwasan natin yung shout-out request sa comment section dahil hindi po natin siya ina-acknowledge, okay?

Shout-out sa mga nag-renew ng kanilang membership sa YouTube natin.

Happy 2 months April Villarga.

Happy 3rd Christa Jane 123, Beth Obenario and Babylyn Dading Abas.

Happy 4th Gigi Tiro.

Happy 9th Brendalyn De Los Reyes and Myla Alesna.

Happy 10th Queen Ann Muhado.

Happy 11th Miriam Pilaes.

Happy 23rd Dion 17.

Happy 30th Tess Kitano and Happy 31st Raymond Salonga.

Thank you sa mga nag-message naman.

Pa-shout-out naman po sa akin, Joy po pala, andita sa Bansang Kuwait.

Higit sa isang taon na ako nakikinig sa iyo, hindi pa ako naka-abroad.

Ang laking tulong ng mga kwento mo, nagtatrabaho habang nakikinig po.

Sana po ay marami pa kayong ma-upload ng mga kwento.

Kailan po kayo mag-face reveal?

Si Haganezuka.

Tama ba ako ng Demon Slayer? Ang face reveal na.

Dapat ikaw din po.

Hindi ko na nasabay-bayan yan.

Joke lang, excited na akong makauwi para magamit ko na ang magna-order ko.

God bless po and stay healthy.

Yung mga kagiliw, abangan nyo yung next na advertisement namin sa mag.

Ang dami na nangyayari sa mag.

Ang dami ng limited edition.

May mga designs na tayo ng mga bago.

Post ako soon. Mag-video tayo.

Thank you, ma'am Joy.

Pa-shout-out po sa Sambrona family ng Auntie Paul na pampatulog na mga kwento nyo.

Especially Sean and Tatay Joe from Wyshar...

Ay?

Tama ba?

Wysharmi Sambrona. Ayun.

Naduling lang.

Hello, Sir Seth. Mag-one year na ako nakikinig sa mga kwentong katatakotan sa page sa YouTube account mo.

Inagawa kong drama ang kwento mong katatakotan sa dami ng gawain ko.

Parang hindi ko magawa lahat ng gawain ko kapag hindi ako nakikinig sa mga horror story mo.

Pa-shout-out mo po ako.

iThom, pangalan ko.

Iba or Althom? iThom, pangalan ko. Taga Isabela po ako.

Ayun. Thank you.

From Nards to Kiyop.

Sir, pa-shout-out sa mga anak ko. Si Blesha Kurt at Kisia.

At sa nanay nila na si Honeline. Pinapakinggan ka po namin pag weekend. Lahat ng kwento mo na pakinggan na namin.

At naka-Bluetooth speaker pa po. Ang ganda po ng boses nyo. Gusto naming pakinggan. Thank you po.

Sir Seth, sana mabasa mo ito. Thank you din, ma'am.

Sir pala.

From Tin Baltes. Sir, pa-shout-out naman po sa listener na gagapakinig po ako from Dubai.

Pa-shout-out sa anak ko na si Kellix. Miss na kita.

Sa mga nayanggaw niyo po na family ko. Si Mama Edita, Ate Mitch at si Mikai. Salamat. Thank you.

And last but not the least.

Sir, last na po. Magba-birthday na kasi yung kuya ko na loyal listener mo.

Hindi siya nakakatulog pag hindi kanya napapakinggan.

Pabati mo naman po siya sa birthday niya. May 27. Happy, happy birthday.

John Casey Guevara. Salamat. Advance. Thank you. Advance. Happy birthday sa'yo.

From John Courtney Guevara. Ayun mga kagiliw. Maraming maraming salamat sa inyo. Bukas po ulit.