This episode aired on ALLTV last November 20, 2022.

Video Transcript / Subtitles:( AI generated. About AI subtitles » )

* AI ("Artificial Intelligence") subtitles on Tagalog.com are generated using "Whisper" by OpenAI (the same company that created ChatGPT and DallE2). Results and accuracy may vary.
* The subtitles do include errors occasionally and should only be used as a tool to help with your listening practice.
* You can request this website to create a transcript for a video if one doesn't already exist by clicking the "Request AI Subtitles" button below a video. Transcribing usually takes 30-40% of the length of a video to complete if there are no other videos in the queue. For example, a 21 minute video will take 7-8 minutes to transcribe.
* Running a super fast cloud GPU server to do these transcriptions does cost money. If you have the desire and financial ability, consider becoming a patron to support these video transcriptions, and the other tools and apps built by Tagalog.com

Hello!

Kamusta? Welcome!

Ako I'm very much honored.

Thank you, thank you.

Friend n'yo pala si brother Beau.

Yeah, I interviewed him also.

Oo nga eh, nakakaiyak yung ano n'yo na yun.

Sige, lipo kayo.

Please welcome an author, a life builder,

and a Catholic teacher, brother Roberto Obet Cabrillas Jr.

Hello Kuya Obet!

Magandang gabi, magandang araw ko sa inyo lahat.

Isang karangalang mapabilang.

Sa mapabilang at makasama ang isa sa mga pinaka maganda

at pinaka hinahangaang.

Modelo ng sambayana.

Thank you, thank you Kuya Obet.

Hindi kasi napaka-colorful

ng life story ni Kuya Obet.

Na tingin ko, ito yung mga story na dapat yung mapakinggan.

We will start with your childhood.

Ako yung bata na,

maganda nakaupo tayo,

pero ang katotohanan,

the truth will set you free.

It will hurt you first before it sets you free.

Hindi ako matangkad.

So ako yung bata dati na lampayatot,

pandakekok,

hikaru, may hika pa.

So I was a pushover,

binubuli pa,

pero may rest back lang ako sa pag-aaral.

So doon ako nakaka-rest back and so on.

I am, siguro marami mga tao,

kabilang ako doon sa may problema sa self-worth.

Ang baba ng pagtingin ko sa sarili ko.

Pati self-esteem wala?

Self-esteem wala.

Dahil ba yan? Product yan ng bullying na ginagawa sa'yo?

Sabay-sabay na.

Parang naniwala na rin ako na wala akong halaga.

Siyempre, pag binubuli ka, may mga negative words d'yan.

So naniniwala ka na,

tapos yun lang, buti na lang,

kumbaga ang rest back ko,

siguro kailangan din namin mag-aaral

sa pag-aaral talaga.

O, kasi pagbata ka tapos hindi mo pakilala yung sarili mo,

kung ano yung tawag sa'yo ng ibang tao,

akala mo iyong ka.

Iyon, tama.

O, di ba? Pag hindi mo pakilalang-kilala yung sarili mo,

so lumaki ka na gano'n.

Diyos ko, bagong baryo kami.

Walang magkakapatid.

Pag-ilang ka?

Pang-anim.

Paano ka napasok sa street fighting?

Ang hugot ay,

biglang diniklara ng tatay ko na,

ibibenta na natin.

Pinatawag kami.

Usually, pag pinapatawag kaming walo,

may marienda.

Pero pinatawag kami,

tapos yung nanay ko umiiyak sa isang sulok.

Anong nangyayari?

Maghihiwalay na daw sila.

Ibibenta na daw yung mga,

mga sasakyan pa noon, dalawa.

Tapos, ibibenta na daw yung bahay.

Ang hindi ko matanggap,

yung mamili kayo sa nanay nyo o sa akin.

Yung mga kapatid ko, alam nila mag-react.

Umiiyak sila.

Ako, hindi ako umiiyak,

pero kinimig-kimig ko.

Sabi ko, paglaki ko, upakan kita.

Hindi nga.

Ang tatay ko ay amateur boxer.

So, nakikita ko mag-routine yan, mag-uusay.

That led me to street boxing.

Street boxing is when,

pagka may pera yung promoter,

may gloves kayo.

Pag wala, ikaw nga naman,

waray putusay lang.

So, para kami mga manok na pinagpupustahan.

E di ano yun?

Parang basagan ng muka talaga.

Medyo, medyo.

Kaya, buti na lang,

hindi ako ginawang pogi ni Lord.

Kaya, may puhunan mo.

Hindi, pero diba pinapili kayo

kay nanay o kay tatay?

Sinong pinili nyo?

Ang nangyari ay emotional divorce.

Walang pansinan niya.

Walang pansinan,

pero kailangan kasing umuwi ni tatay sa amin.

Pag uwi, laseng.

All the more,

nag-ignite yung galit ko.

Tapos, minsan nakakapagbasag siya ng gamit.

Kaya lang, wala akong magawa.

Yung nasabi ng nanay ko,

Tatay nyo pa rin yan.

Buhati nyo.

Lagay nyo sa igaan.

So, yun yung nangyari.

Tapos, yung unang-unang street fight ko ay,

may pinundaan kami.

Parang may sabong.

Sabi ko, hindi ako nagsusugal.

Huwag yan.

Sabi niya, hindi.

Maganda to.

Sinusundan ko siya hanggang nawala na siya.

Daming tao.

Tapos, may nakatalikod.

Sa gitna, may nakatalikod.

Ano to, ako?

Shooting.

Ang laki ng katawan ng youth.

Mayroon to.

Pagharap, ako pala kalaban.

Pinagsisapak na ako.

Ah, naano ka na?

Yun na pala yun.

Tapos, binuhat ako ng tatlong tao.

Paglabas,

nagbibilang ng pera yung kaibigan ko.

Sabi niya, may pera na tayo.

Ano yan?

Pumusta ako sa kalaban.

Napain ka sa street fighting

kung wala kang kalaban lang.

So, after niyong mabugbog,

nanalo yung kaibigan niyo,

nagkapera kayo,

kinareer niyo na?

Iba na. Iba na.

Kasi pinaghahandaan ko.

Parang,

ang palanggang iniisip ko

ay galit ko sa tatay ko.

Ito'y nga harap.

Yan ang motivation.

Yan ang parang motivation.

Tawag ng isang psychologist friend ko dyan,

ay father wound.

Ano yung father wound?

Father wound is the

hinanakit na dulot ng tatay.

Kasi isa problema ng deigdig ay

a fatherless home.

Hindi dahil wala yung tatay.

Yung ibang mga tatay kasi

sumakabilang bahay.

Pero may mga tatay na andon,

pero wala doon.

There but not there.

Their presence is not felt.

At kapag bubukas ang bibig,

puro galit, mura.

Ang tatay ko ay parang

absentee father to me.

Parang tuwing bubukas ang bibig, galit.

Natatakot kami pag andyan siya.

Ano yung mga masasakit na,

diba hindi natin malilimutan

yung pinakamasasakit na salitang

binitawan sa atin?

Minsan,

nanaghihinip ako

na hinahabol ako ng aso.

So, pumadyak ako ng todo.

Nasipa ako yung aparador.

Nabasag yung iskaparate.

Dating tatay ko,

kala ko papaluin ako.

Pero bumitiw ng salitang,

hindi mo makakalimutan.

Sabi niya,

bayaran mo yan.

Hindi niya sinasabi yun

sa ibang kapatid,

bayaran mo yan.

Wala ka nang ang ginagawa dito,

nakakabasag ka pa.

Paano yung sa street fighting?

Bakit na siya nagtuloy-tuloy?

Kung hindi ako nakapasa

sa UP,

sa University of the Philippines.

Natalina si Kuya Obit,

nag-UP.

Good masters pa.

Siguro, oblines na lang ni Lord.

Kung hindi ako nakapasa doon,

hindi ako mapag-aral,

wala talagang option.

So, nakapasok ako doon.

UP Diliman?

UP Diliman.

Humanap ng expression.

Nag-i-membro ako ng fraternity.

Paano ka napasok sa fraternity?

I would usually go to the

fourth floor of Palma Hall

para kumain ng

solitary experience

ang kumakain ng pandesal.

May isang grupo ng mga malalaking mama

ini-invite daw ako sa fraternity.

Tapos sabi ko,

hindi ko kayo kailangan,

taga-bagong barrio ako.

I can fend for myself,

wala akong problema.

Maya-maya, sinipa yung silya,

sira.

Tapos sabi niya,

baka mangyari to

pag di ka sumali.

Sabi ko, hindi niya naman sinabi

madali pa lang pumasok sa fraternity.

Okay na, sumali na agad-agad.

Madali naman kausap, oh.

Umabasag pa yung mukha.

Kung nabasag ang silya,

mababasag din ang mukha ko.

So, sali na.

Tinitingnam ko sa sarili ko,

kaya ko naman.

Pero pag ganito kalakas

at ganito sila kalakas,

apat, baka talo ko.

So, napasali na agad.

Napasali.

Kamusta na yung nabigay sa'yo

ng confidence?

From being someone na low self-esteem,

walang confidence sa buhay.

Noong college pa,

hindi ko matanggap na fraternity

para sa mga insecure na tao lang yan.

Pero ngayon, parang oo nga, no.

Kasi, sa totoo lang,

bakit ka magmemembro

ng isang bagay na

sasaktan ka pa at lahat?

Okay naman. Okay.

Talagang may brother.

Talagang, hindi ko masabing

fully negative.

Ang ganda na kami

kung naging kaibigang solid until now.

Kaibigan ko pa rin sila.

Brods ko sila.

Ah, to this day,

yung mga member ng frat,

kayo-kayo pa rin?

Yes, yes.

Especially my batch.

Brotherhood talaga kayo to this day.

Pero ang hindi ko nga talaga

ma-justify,

yung ramble.

Especially during our time.

Bakit may ramble?

Yun ang tanong.

Ah, yan.

Madi-demystify ngayon ang ramble.

Akala ng marami.

May marami malalalim na alitan.

Totoo naman may malalalim na alitan.

Pero it's pure machismo.

Kasi parang doon naging frat ka,

diba?

Ah, naging hitman?

Ikaw ang hitman ng frat?

Oo, yan.

Pag tinawag na hitman,

anong ginagawa doon?

Usually, kayo yung sumasabak sa front line.

So, dati yun ang tawa?

Yan ang tawa.

Sa mga frat?

Oo.

Ano yung nangyari?

Nung naging member ka,

tapos hitman,

hitman is yun nga,

tagabog-bog.

Yung unang sasabak.

Kamusta yung buhay mo?

I have a way of asking questions

na talagang lumalabas yung mga

nakatago namin.

Ngayon lang,

fast forward,

I think I'm a candidate,

kung ngayon na,

sa nangyayari na sociopath,

kasi nangyayari yun,

wala kong konsensya at all.

Pag nagra-ramble na parang

ang saya ko pa.

Parang naka-

in a very sick way,

parang I found meaning in ramble.

Yes, nagka-classy kami,

pero pag nang-rambulan na

dahil mahalaga kami,

dun sa batch namin,

tatlo kami.

Small, medium, large kami.

Ako yung small.

Pag magkasama kami yung tatlo,

kahit tatlong po,

parang hindi namin kinatatakutan.

So yun yun ang nangyayari.

Yung parang false confidence?

Very good.

False confidence or

matatawag na

hindi tamang confidence.

O, kasi yung confidence na translate nyo

in a negative way.

In a negative way.

In a destructive way.

Destructive.

Painful way.

Inflicting pain to others.

Pag sinabi mo walang konsensya,

hindi ka naawa dun sa binubugbog mo.

Kahit yung duguan na,

kahit yung kita mong halos mahimatay na,

tuloy-tuloy pa rin.

There's a sick feeling of satisfaction.

Parang ganun.

Mayabang ka naman e.

Parang ganun.

Gina-justify mo pa.

O, hanggang ganyan lang pala yabang mo.

Kanina, yabang-yabang.

Parang ganun.

Tapos hindi ko naman talaga away.

I never started any fight.

Never started in my life.

Damay ka lang.

Hindi ako nag-starter.

We finish.

Pero di ba munti ka makik-out?

Munti ko kumakik-out.

Diyan sa mga rambol-rambol na rin.

Sa dalawang kadahilanan.

Okay.

Doon muna sa low.

Kasi UP.

Hindi naman nila,

hindi naman nila inaanuang fraternity sa UP

or it's okay?

Yeah, kaya no.

Violation na.

Pagka may na-inflict ka ng pain,

pagka may na-damage na property and people.

Anyway,

ang unpopular na dahilan,

munti ako makik-out sa UP,

aaminin ko na rin,

you have a way nga of drawing.

At iniregalo ko yun sa'yo.

Okay.

Ang una ay,

ang baba-baba ng grade ko

sa communication and communication.

Writing and speaking.

So, ang baba-baba talaga.

At may minamaintain kami grade as scholar.

Scholar dahil yung...

Ang grade na minamaintain ay?

Yes.

Ay dapat dos and better.

So, muntik-muntikan ang baba-baba ng grade ko

sa pagsusulat at sa pagsalita.

Pangalawa na lang,

because of the act of ramble

and illegal possession of deadly weapon.

Ano mga deadly weapon nun?

Tubo, molotov bombs, ganun.

Ano yung molotov bomb?

Basta ano siya, parang gasera

na pag gusto mong ibato sa kalaban,

nagliliyab yun.

Tapos may nilalagay kami sa loob

para kumapit yung apoy

para sunog siya.

May dala kang ganun sa school?

Hindi dapat na ganun.

Kaya lang may karambol kami

na gumagamit ng ganun.

So, tinapatan ng brads.

Possession of deadly weapons.

Ganun talagang basic weapon ko

ay may ikling tubo.

Kasi sa boxing, slugger ako yung

Iron Mike Tyson yung Dicky Ethan.

So, ganun din sa ramble.

Dicky Ethan, may ikling tubo.

Madaling itapon para ipalo sa...

Dala mo yun sa school?

Yeah.

Pero hindi ka na-kick out?

Kasi nga, pinagbuti mo yung pag-aaral.

Nahuli ako ng police.

Nakulong ako ng isang magdamad.

Hindi ko alam kung paano akong makakalabas.

Yun nga, miracle of all miracles.

Bakit hindi act of ramble

ang kaso ko.

Illegal possession of deadly weapon lang.

Kaya lang hindi ko alam paano ako lalabas.

So, nung gabing yun,

nangako ako kay Lord na sabi ko,

Lord, Lord kung totoo ka.

Kasi bigla may Lord, diba?

Ganun talaga.

Pag may crisis, may Lord.

A friend in need.

Sabi ko, Lord kung totoo ka,

pakawalan mo ako dito.

Pakawalan mo ako dito.

Ano sabi mo?

Hindi, pero yung prayer mo na ba yun?

Sincere yun?

Sincere.

Pero before that,

nagtataka ako,

bakit ako galit sa kantang

Take Me Out of the Dark?

Ni Gary V.

So, sasakay ako ng ikot jeep.

Pag nagpatutog ng Take Me Out of the Dark,

pare, patay mo nga yan.

Ano ka mo?

Patay mo, kung di ikaw papatayin ko.

Parang ganun.

Parang may personal angst ako dun.

Sa song mo yun?

At nung gabi na hindi ako nakaka-uwi

dahil nasa preso nga ako.

Mayroong mayor, mga pito kami dun.

Kumanta ako ng Take Me Out of the Dark.

Ginawa akong mp3 nung mga pinagtripan yung pata ko.

Iyakan kami.

Tapos parang...

Sa preso?

Sa preso.

Narealize ko bigla, syempre.

Yun nga, mahilig din ako mag-aral

kasi Roberto means light.

Roberto means brightness.

And here I am,

here I am loving the dark.

So when I was singing that,

Take Me Out of the Dark, my Lord.

I don't wanna be there.

Parang nadefine ko yung tunay kong identity.

Nasabi ko,

Lord, pakawalan mo lang ako dito.

Tapos little did I know

na maging kaibigan ko si Brother Bo,

meron kaming isang retreat

na nag-timeline kami.

A time line is what happened in your life.

The time that he was praying

for a youth leader.

Sabi niya, Lord, move heaven and earth.

Just send somebody who can help me

with the youth ministry

because I'm the overall leader.

It's right the time when I was in prison.

Lord,

eh syempre, diyalog siyong prayer ko.

Lord, halugugin mo ang langit at lupa,

pakawalan mo lang ako,

gagawin ko lahat para sa'yo.

Nag-meet yung prayers namin.

Ang tawag ko nga sa sharing na yun

ay suicide squad prayer.

Siguro na time na yun,

iniis ka ni Lord yung mundo.

Naku, busy lahat ng youth hero.

Ito kayang kontrabida, pakawalan ko.

Para gawin yung pang-hero.

I'm a suicide squad member.

Yung the essence of the movie.

The following day,

may naglabas sa akin sa preso.

Until now,

hindi ko alam kung sino.

So after you got out of jail

without knowing who bailed you,

to this day,

hindi mo alam kung sino nag-bail?

Isa lang hinahala ko

kasi isa lang namang kausap ko nung gabi,

di ba?

Pakawalan mo lang ako.

It could be my brads,

it could be,

but all I know is that

paglabas ko dito,

gagawin ko lahat para sa'yo.

So paglabas mo,

ano nang nangyari?

May major rumble na yung mga junior brads

hindi sumama.

Doon pa ako nadali.

Para kung,

tawag na marami karma,

pero ito,

nasubukan ako ng kapalaran.

To make the long story short,

yung akala naming apat,

labing apat pala.

At dahil ako kay identified as hitman,

quote and quote,

ako yung pinag-initan

sa kinalumpupunan lang ako.

So I was bloodied all over,

kumbaga naiskuran ako

yung hitman,

pinamaan.

Pero sabi ko,

Lord,

tulungan mo naman ako,

pero mananakit po ako ah.

So pinag-agaw,

aagaw ko yung mga tubo nila.

So I hammered my way out.

But I was bloodied

and

I was able to

to be brought to the hospital.

Parang kung totoo ang

bad blood,

literal,

parang I bled it out.

Kinapag-iising ko,

nahimatay ako pag-iising ko sa ospital.

Akala ko,

ano to, puti lahat.

Heaven, hindi ako para dito.

May dumating kamukha ni Colonel Sanders,

ano ko si San Pedro.

Ay, may stethoscope, doktor.

Doktor, doktor, doktor.

Hindi pa, hindi pa, hindi pa.

O, hindi pa, hindi pa, hindi pa.

Tapos hindi naman ako dina-diagnose,

hindi naman ako kinumunsta.

Sabi niya, bata,

ang lakas mo ah.

Tapos sinampal ako ng konti.

You will live to tell.

Ah, sabi?

Tapos paglabas,

nailabas na ako ng mga brads.

Oo, kaya mo naman pala yan,

kaya mo pala yan.

Pati may nagbago,

parang wala na yung bangis mo,

yun ang nag-oobserban lang.

Parang wala na yung bangis ko.

Hindi ko masabi na,

eh wala,

nag-ano na eh,

na-bleed ko na yung bad blood eh.

Tapos sabi ko,

brads, teka muna,

papasalaman ako sa doktor.

Tapos sabi,

sabi dun sa office na yan,

wala daw doktor Lazarus.

Oh, totoo yan?

So, if Lazarus is just a character,

I think,

the Lord is doing His part.

Yan yung mga journeys ng buhay ko,

relentless at just.

May nagsabi sa'yo,

you will live to tell.

I live to tell.

And that's what I'm probably doing now.

So, how did your life change?

My life changed because

I re-integrated myself to my community.

Atend uli ako sa youth mission.

Oo.

At,

blessed be God,

walang nagsabing,

oh, ayan na ang nawawalang tupa.

Looking forward na ngayon

sa recovery coach na ako,

yan yung mga salita

na nakakabubog uli

sa isang recovering addict

or any recovery for that matter.

Wala akong narinig na gano'n.

O Beth, hali ka,

mamahalin ka namin dito

is the language.

So, I grew in community,

youth community.

Ultimately,

I was called to full-time ministry

because the gifting is really there.

Paano mo nalaman

that you are called to ministry?

The signs would be,

sa pag-desire ng kahit anong desisyon,

ang hugot ko palagi ay,

by the fruits you would know.

Pag namumunga,

will ni Lord,

kahit gano'ng kahirap yan,

kahit gano'ng kadali.

Pag namumunga,

alinmang ginagawa mo,

whether you like it or not,

will ni Lord.

When you speak to the youth

or to the people listening to you,

what do you want them to hear from you?

I want them to hear from my life

that, yun nga,

your greatest breaking

will be your greatest blessing.

And if you let God intervene

and you cooperate with that grace,

things will change.

I'm still healing.

And along that way,

siguro, we heal together.

Paano ko nag-heal dun sa father mo?

Pagdating ko sa bahay,

ito yung tatay ko,

nag-yoyo ko sa isiga.

Ganito pa yung emo ko.

Tay!

Yung ina-expect ko,

pagtapos na mag-yayakap kami,

let's forgive each other.

E bumuga ng usok,

sabi niyang gano'n.

Alam!

Sabi ko, wala!

Bumalag na naman ako ng dati,

sayang.

E magpapasko nun,

sabi ko, Lord,

pag-ensayuhan natin ito, ha?

Gagawa akong gimmick.

Yung parang Christmas card,

lagyan natin sa mailbox,

tapos makukuha yan ni tatay and so on.

Dahil kakain yun,

yung magugutom yun.

And true enough,

nakuha niya,

tapos pagbukas niya,

bang, kanino ba ito?

Ay, Roberto Cabrillas Senior,

akin ito, hindi kayo Obet.

Tapos,

yung cover pa lang kasi,

matatouch na sa aking pinakamamahal na tatay

ngayong Pasko.

Okay.

Tapos pagbukas,

I wrote there,

Tatay, salamat kung ano man kami ngayon

dahil lahat sa inyo.

Tapos,

I'm sorry yung tatay,

yung subpina na dumating sa bahay at lahat.

Totoo lahat yun.

Tatay, patawarin mo na kami.

Pwede bang ulitan?

Tapos yung pangatlo,

I wrote it in waray-waray.

Tatay, ginahigugma kita.

I love you.

I love you.

Tapos nakalagay sa baba,

PS,

Tatay, may Christmas wish ako eh.

Payakap naman.

Dahil hitman ako,

hindi niya alaman doon ako sa likod niya.

And first time I saw tears running down his eyes.

And I did what is probably

one of the most important decisions I made.

I wrapped my hands around him.

I hugged him, sorry.

Yung parang ilan taon na

nag-aalitang kami na bayaran ng sandalita.

And then he did something beautiful.

Pumalag siya sa yakap ko.

Kumarap niya yakap din ako.

Tapos sabi niya,

Paano ako?

Ganito!

Igpitan mo!

Yakap mo!

Parang pelikula e.

Naging ritual na namin dalawa.

We are candidates to be broken home, right?

Emotional divorce yun eh.

But we just counted three years after that.

Guess what?

Miracles happened.

We were awarded by the Bagong Barrio community.

Can something good come out of Bagong Barrio?

We were awarded as the Ulirang Family Awardee.

Wow!

Only three years time.

Galing. May Diyos talaga.

What do you want people to learn

about your story and your journey?

In my journey, I want them...

Ang paralel ko dyan,

yung Japanese art na tawag ay kintsugi.

Parang tsugi, ano?

Kintsugi is a Japanese art.

Kasi ang mga Ming Dynasty based,

talagang by the five digits dollar ang alaga.

Ang kintsugi art,

hindi siya ganon kamahal

until nabasag.

So ang Ming Dynasty bases sa China,

pag nabasag, wala nang remedyo.

Sa Japan, bubuuin nila using a gold lining

in between the cracks.

Tapos magitan mo, elegante talaga.

It's called kintsugi art.

And the message is,

you are now more beautiful because you have been broken.

And that's my story.

I am more beautiful now because I was broken.

I am more beautiful now because I was broken.