SI PABLING AT ANG KAPITAN | Aswang True Story | Part 2 JOIN Xethennial Membership: https://www.youtube.com/channel/UCZ6nWtA2u9KS3EreDzMrYew/join - Unique Badge and Emoji sa live chat at comment section - Shout-out sa new members/renewed members sa simula ng video Email: mkn.thelmo@gmail.com mga kwento ni Thelmo channel: https://www.youtube.com/c/mgakwentoNiThelmo Xeth Tagalog Horror Animation: https://www.youtube.com/c/XETHTagalogHorrorIllustration Sir Xeth channel: https://www.youtube.com/c/ThelmoFiles Facebook Account: https://web.facebook.com/xeth.helmo.3 Facebook Page: 1. https://www.facebook.com/Mga-kwento-ni-Thelmo-328269211396623/ 2. https://www.facebook.com/ProyektoHelmo Instagram: https://www.instagram.com/xeth_helmo/ #PinoyHorrorStories #TagalogHorrorStories #MgaKwentoNiThelmo

Video Transcript / Subtitles:( AI generated. About AI subtitles » )

* AI ("Artificial Intelligence") subtitles on Tagalog.com are generated using "Whisper" by OpenAI (the same company that created ChatGPT and DallE2). Results and accuracy may vary.
* The subtitles do include errors occasionally and should only be used as a tool to help with your listening practice.
* You can request this website to create a transcript for a video if one doesn't already exist by clicking the "Request AI Subtitles" button below a video. Transcribing usually takes 30-40% of the length of a video to complete if there are no other videos in the queue. For example, a 21 minute video will take 7-8 minutes to transcribe.
* Running a super fast cloud GPU server to do these transcriptions does cost money. If you have the desire and financial ability, consider becoming a patron to support these video transcriptions, and the other tools and apps built by Tagalog.com

Ilang araw pang lumipas ay nakita ko kay Kapitan na mukhang iba na ang kinikilos niya.

Napansin kong seryoso na ito sa panunuyo kay Sefa.

Siya na mismo ang nagtutungo-tungo sa bahay ng dalaga kasama niya.

Ngunit hindi siya nagtutungo-tungo sa bahay ng dalaga kasama niya.

Ngunit hindi siya nagtutungo-tungo sa bahay ng dalaga kasama niya.

Napansin kong seryoso na ito sa panunuyo kay Sefa.

Siya na mismo ang nagtutungo-tungo sa bahay ng dalaga kasama ako at ng iba pang sundalo.

Maayos naman ang pakikitungo ng pamilya ni Sefa sa amin.

Tulad ni Sefa, may mga itsura din ang kanya mga kapatid.

Hindi naman napagtataka dahil maging ang kanyang nanay at tatay ay may angking ganda at kagwapuhan din.

May kita pa rin sa muka nila kahit may edad na din ang mga ito.

Habang patuloy na lumilipas sa mga araw ay tumitindi na din ang gyera pero hindi ito gaanong ramdam ng baryo.

Kaya may mga kababaihang dumadayo sa baryo at pumupunta sa kampo para magbigay ng aliw sa mga sundalong naroon.

Kapalit ng salapi at kahit anumang pagkain.

Kagaya ng mga nagaganap sa iba pang makarating na kampo ng mga sundalong hapon.

Pinapapasok nila ito na nagkakasayahan ang mga iyon.

Halos lahat ng mga sundalo ay tuwang tuwa kapag may nagdadating ang kababaihan sa kampo.

Nagsasayawan at habang nagiinuman.

Maliban sa mga naka-duty para magbantay ng gabing iyon.

Si Kapitan Ben na wala itong bisyo.

Hindi nainom ng kahit anong alak at hindi din naninigarilyo.

Kaya lagi lamang itong nasa loob ng kanyang silid.

Sa kalamang ito lumalabas kapag oras na ng kanyang pagsaway sa mga ito na huminto na.

At inuutusan nga ang mga ito na palabasin na ng kampo ang mga kababaihan.

At na makapagpahinga na kami ng maayos.

Kagad namang hihinto ang mga ito.

Sinusunod nga ng mga ito ang pinag-uutas ng kanilang kapitan.

Sa ilang buwan naming magkasama ni Kapitan Ben,

ay naging malapit ang loob ko sa kanya.

Mabait ito at iba sa mga sundalong dayuan.

Gayun din naman ang mga kasaman niya.

Lahat ng ito ay naging kaibigan.

Marahil ay dahil na rin sa naiintindihan ko ang salita nila.

E hindi ako nahihirapang makipag-usap sa mga iyon.

Kaya mas madali ko silang nakapalagayan ng loob,

lalong-lalo na si Kapitan Ben.

Sa tagal naming namamalagi sa baryo ay wala pa naman kami mga nainkwentong grupo ng girilya.

Hanggang sa isang umaga,

nagulantang na lamang kami na merong sundalong na matay.

Hindi sa mga tama ng baril, kundi...

ginilitan ang leeg nito.

Nakita na lamang namin ito na naliligo sa sariling mga dugo.

Wala sa isip namin na kagagawan yun ng mga aswang.

Ang akala ni Kapitan Ben ay ang mga girilya ang may gawa noon.

Nagalit ito.

Pinagsisigawan nito ang mga sundalo niya.

At ilang linggong pinagbawalan na uminom.

At hindi muna magkakasiyahan.

Marami na ang nakatoka sa pagbabantay kada gabi.

Salitsalitan sila.

May oras lamang ang babantay.

At hindi muna magkakasiyahan.

At hindi muna magkakasiyahan.

Salitsalitan sila.

May oras lamang ang pagitan.

Ako naman ang ginagawa ko ay magdasal na lamang.

Hinihiling ko na sana ay mga ordinaryong tao lamang ang mga ito.

Dahil may posibilidad na hindi ako patayin ng mga ito dahil...

isa rin naman akong Pilipino.

Sa isip ko pa, magmamakaawa na lamang ako siguro.

Pero kung aswang talagang may gawa noon...

panigurado na pati ako, kakatayin din ng mga yon.

May mga gabing hindi ako makatulog sa dami ng aking mga naiisip.

Doon ko na nararamdaman ng aking pangungulila sa aking mga magulang,

mga kapatid, na siyang dahilan kung bakit umiiyak na lamang ako.

Nalaman namin na ang mga may kagagawan pala ng pag-ataking yon...

ay mga aswang.

Base na rin sa kwento ni Sefa.

Una ang tatay at mga kapatid na kalalakihan niya.

Ang motibo nila ay para magnakaw na mga pagkain na kaimbak sa ginawa namin kamalig noon.

Hindi lamang nila ito na kaisang beses ginawa,

naikwento na lamang niya ito sa amin ng pagkaraan ng ilang buwan pero...

kailanman ay hindi pinag-isipan ng masama ni Kapitan Ben ng pamilya ni Sefa.

Patuloy pa rin ito sa pagdalaw-dalaw sa dalaga,

hanggang sa unti-unti kong napapansin na nagkakamabutiyan na mga ito.

Kahit ano pang paalala ni Apo kay Kapitan Ben tungkol sa pagkatao ni Sefa,

bali wala lamang talaga sa kanya yun.

Hanggang sa isang araw,

nagulat na lamang ako ng sabihin ito sa mamagulang ni Sefa na tunay nga ang atensyon niya sa dalaga.

Nakahanda siya ang pakasala nito,

pero ang tugon sa kanya ng ama nito,

huwag muna itong magpadalos-dalos,

mas kilala ninyo sa mga kapatid na kalalakihan niya.

Huwag muna itong magpadalos-dalos,

mas kilala ninyo sa mga kapatid na kalalakihan niya.

Saka na lamang umanon nila pag-usapan ng tungkol ron,

lalo na at pareha silang naiitit sa isang sitwasyon.

Pero pinanindingan lamang nito ang kanyang sinasabi,

napapakasala na rao niya itong si Sefa.

Kung papala rin na makaligtas siya sa gera,

hindi na nga gawin niya iyon.

Napailing na lamang ang tatay ni Sefa sa sinabi ng kapitan.

Hanggang sa may mangyaris sa pamilya nito,

nang puntahan muli ito ni kapitan para bisitain.

Gayun na lamang ang pagtataka namin

na wala na ang mag-anak sa kanilang kubo.

Iniwan nilang nakabukas ang lahat ng bintana at pinto.

Nung araw na iyon,

dun ko nakita sa mukha ni kapitan

na iba ang aura nito,

na talagang natakot ito at nababahala sa pagkawala ng pamilya ni Sefa.

Dun ko rin napatunayan na mahal na mahal niya talaga ito,

lalo na ng lumipas sa mga gabi na hindi pa bumabalik ang mga ito.

Nakikita kong paminsan-minsan ay tumutulo ang mga luha niya

habang nakaupo lamang sa isang tabi.

Hindi ito bumalik ng kampo.

Nagpa siya itong maghintay lamang dun.

Walang kasama ang ilan sa mga sundalo niya.

Wala kaming tulog lahat.

Ang hinala niya ay kagagawa ng mga grupo ng girilya

kaya dinukot na mga ito ang pamilya ni Sefa.

Dahil sa kanya nga

na nakikipagmabutihan dito sa pamilya.

Sinabi ni Apo Damian

na grupo nga ng girilya ang dumukot sa mga ito pero

hindi mga ordinaryong girilya.

Ito'y mga girilya na mga aswang.

Kalahi na mga ito.

At tama rao ang hinala ni Kapitan

na siya rin mismo ang dahilan kung bakit dinukot ang pamilyan Sefa.

Pagdatapat ni Apo noon

alam rao talaga niya kung saan dinala ang mga ito pero

mas pinili niyang huwag ipaalam kay Kapitan dahil siguradong hindi ito magpapigil.

Pupuntahan rao panigurado nito kung saan man ang mga itong naroon

para mailigtas ang mga dumukot sa kanila.

Hindi pa daw yun ang tamang panahon

at baka imbis na mailigtas rao niya ang mga ito

ay mas matindi pa ang mangyayaring posibleng ikamatay namin

pati na rin ang mga dinukot noon.

Sinamahan kami ni Apo sa kubo ng mga ito

hanggang sa isang umaga ay bigla na lamang dumating si Sefa.

Parang wala ito sa kanyang sarili.

Tulalaan naglalakad.

Nunlilima ay dito at maraming mga sugat-sugat sa paa't mga kamay.

Namakita ito ng isang sundalong nakabantay sa labas ng bakuran.

Ay kagad na tinawag si Kapitan

at halos matumba ito palabas ng bahay para salubungin niya ito.

Lahat kaming naroroon ay hindi namin mapigilang maluwanang

makita namin ang kalagayan niya.

Kagad na niyakap ito ni Kapitan.

Tinatanong niya ito kung saan.

At anuang nangyari.

Pero hindi ito nagsasalita.

Tulala lamang ito at tumutulu ang mga luha.

Kinuha ni Kapitan ang tubigan niya na nakalagay sa kanyang bewang

para painumin ito.

Nambigla na lamang itong nawalan ng malay kaya

nawalan ito ng balanse na muntikan na niya itong mabitawan.

Napasigaw si Kapitan.

Napawika kung ano ba ang nangyayari nun.

Tama na umano.

Siya na lang ang pahirapan.

Huwag na si Sefa.

Nagpresenta ang isang sundalo niya na dalhin si Sefa sa loob ng bahay

para dun ay makapagpahinga ito.

Nagsasalita si Kapitan.

Nagsasalita si Kapitan.

Nagsasalita si Kapitan.

Para dun ay makapagpahinga ito.

Marahil ay sa sobrang pagod lamang daw nito kaya ito nawalan ng malay.

Tumanggi si Kapitan.

Siya na lamang daw ang bubuhat rito.

Gagad namang nagpakulo ng mainit na tubig si Apo

na may kasamang mga halamang damo

at kanyang pinunasan gamit ang basang tela,

yung mga sugat ni Sefa.

Hindi umalis si Kapitan Ben sa tabi nito hanggang sa ito ay meron ng malay.

Pagkaraan nga ng ilang minuto na nawalan nga ng malay si Sefa

ay nagising din naman ito.

Pinilit muna itong kumain ni Kapitan.

Kanya pa itong sinusubuan nun.

Pagkatapos ay sa kanya ito inusisa tungkol sa nangyari.

Nagtapat nga itong si Sefa kay Kapitan

at ang daylang kung bakit siya pansamantalang pinakawalan ng mga dumukot sa kanya.

At ito nga ay grupo ng mga girilyang aswang.

Pero hindi niya sinabi kay Kapitan na ito ay kalahi nila.

Pinamunuan o mano ito nang nagnangalang amangkulas.

Pinalaya nga raw siya nito kapalit ng ulo ni Kapitan.

At siya raw mismo ang inuutusan para paslangin niya ito

at ihatid ang ulo nito sa kuweba kung saan sila dinala ng mga yon.

Pero hindi nga ito sinangayunan ni Sefa

dahil wala talaga itong balak patayin si Kapitan.

Ayon pa nga sa kanya,

maging ang kanyang kuya Julian

ay hindi rin ito sangayun na paslangin ng kapatid niya itong si Kapitan.

Bukod siguro sa wala silang tiwala kay amangkulas,

marahil ang mga ito ay napamahal na din siguro kay Kapitan dahil

puro lamang kabutihan ang ipinapakita sa kanila ng kung gaano nito nerespeto si Sefa.

Ganon din ito sa kanila.

Pero si Kapitan Benalong

Pero si Kapitan Ben naman ay nakahandang magbuwis ng buhay

para mailigtas sa mga ito.

Ganon kahalaga sa kanyang pamilya ni Sefa.

Pagkatapos nga ng pangyayaring yon,

ay nag-alala nga ito sa kaligtasan ni Sefa.

Kaya pinilit niya itong isama sa kampo para doon muna ito pansamantalang mamalagi

dahil baka balikan daw ito ng mga dumukot sa kanya.

Naypagtapat na rin ni Apo Damian kay Kapitan ang tungkol sa kanyang Anting-Anting,

pati ang tungkol kay amangkulas at sa mga kasamahan nito pero

imbis napakinggan niya ito

at tanggapin ang nasabing Anting-Anting ay binaliwala niya ito

at tinawanan niya na lamang si Apo.

Hindi umanukwintas o kung ano pamang mahika ang makakatulong sa laban niya

kundi ang kanyang puwersa militar, armas at mga bala.

Kaya hindi na rin nagpumilit itong si Apo pero hindi naman ito naggalit kay Kapitan.

Naiintindihan niya rao ito dahil nga sa ito'y dayuan

at wala naman daw itong alam sa mga ganun mga bagay.

Ilang araw pa nga ang lumipas bago punta ng kubo nila Kapitan Ang Cueva

kung saan naroon ang pamilya nitong si Sefa

na lumingi pa ito ng tulong sa iba pang kampo ng mga sundalong Japon

na inabot pa ng ilang araw bago ang mga ito ay nakarating sa kampong iyon.

Nang makarating nga ito sa kampo

ay gayon na lamang ang pag-iingat ni Kapitan na hindi makita na mga ito si Sefa

dahil posibleng malagay si Kapitan sa alanganin dahil ang mga ito nga ay ibang grupo na

at hindi niya na rao mga kontrolado mga iyon.

Mas delikado din para kay Sefa dahil nga isa itong babae at baka pagsamantala ng mga ito.

Nang dumating nga ang mga ito ay nagpasya na agad si Kapitan na punta ng Cueva

kung saan naroon ang pamilya ni Sefa

kasama ako at ng ilang pang mga sundalo niya.

Hindi lahat ng sundalo ay sumama roon dahil kailangang may magbantay rin ng mga kampo.

Binibigyan ako ni Kapitan ang barel pero hindi ko tinanggap dahil natakot ako.

Baka ang sarili ko pa ang aking maputukan.

Wala naman akong sapat na kaalaman para gamitin iyon.

Kaya sa halip na barel ang bitbit ko.

Patpat na kahoy na pinulot ko lamang sa daan.

Saka ako naisip na may pagkaengot pala ako nung araw na iyon dahil

himbis na barel ang bitbit ko.

Mas pinili ko pang patpat na iyon.

Nagpasalamat na lamang ako at walang nangyaring masama sa akin.

Habang naglalakad kami papasok sa gubat kung saan naroon ang Cueva

ako ang nasa may pinakahulihan.

Kaya nung marinig kong nagkaputukan na ay mabilis akong tumakbo

pabalik kung saan kami dumaan nang walang lingon-lingon.

Sa akin pagmamadali ay nadulas ang paa ko.

Nahulog sa tulay na kahoy kaya nalaglag ako sa sapa na kaonti na lamang ang tubig noon.

Puro putik na lamang ito na abot hanggang tuhod ko.

Kaya nahirapan na akong makaalis roon hanggang sa sunod-sunod na rin

ang naririnig kong putukan ng barel.

Meron pang mga pagsabog.

Meron pang mga pagsabog.

Grabe na ang takot ko noon at umabot na sa puntong na iihina ako sa aking salawal.

Ang naisip ko na lamang gawin, hinubad ko ang suot kong damit at inilubog ko ito sa putikan.

Saka mabilis akong dumampot ng ilang perasong tuyong dahon.

Mabilis ko itong kinusot at isiniksig sa mga butas ng tenga ko dahil

bala kong humiga at maglublob na lamang sa putikan noon.

Patihaya ang paghiga ko pero

yung paa ko hanggang tuhod ay nakabaon sa putikan.

Pati ang mukha ko ay nilagyan ko din ng putik

at ang ibabaw ng aking ilong at mga talukap.

Pagkatapos isak ako nanilublob ang aking mga kamay sa putikan

pumipikit

napaiyak na lamang ako sa takot ng mga sandalin yon.

Hanggang sa tumigil na ang palitan ng putok

hindi pa rin ako umaalis sa kinalalagyan ko.

Nakiramdam lamang ako sa paligid

at maya maya pa ay may narinig akong sumisigaw.

Tinatawag ang pangalan ko.

Nang mabusesan ko ito ay mabilis akong bumangon

si Kapitan Ben.

Natawa pa ito nang makita ang itsura ko

hanggang sapati na rin ako ay malualuhang natatawa.

Tugon pa niya nung magkaputukan na daw ay

ilang beses siyang sumigaw na huwag akong humiwalay sa kanila.

Nataranta na raw siya nang hindi man lamang ako sumagot.

Ang akala niya nasabugan ako

pero may nakakita o mano na kasamahan niya nung

ako'y mabilis na tumatakbo pabalik.

Kaya kahit papano ro'y nakampanti na siya na ligtas ako nun.

Kagad niya akong binalikan pagkatapos magkabarilan

para makasigurado.

Sa pangyaring yan ay napatunayan ko kung gaano ito kabuti

at nararamdaman ko din ang pagpapahalaga niya sa akin.

Hindi lamang dahil sa ako ay isang hamak na tagapagsalita

at dakilang alalay lamang niya

kundi bilang isang kaibigan na rin.

Binalikan namin ang kanya mga kasamahan

at naroon roon ang iba sa loob ng kuweba

at ganun na lamang ang panlulumu niya sa kanyang nakita.

Hindi na namin naabutang buhay ang mga kapatid at mga magulang ni Sefa

at ang mas nakakagimbal

ay ang kalunos-lunos na sinapit na mga ito.

Wala ng ibang parte ng katawan nila na alam kong hindi ordinaryong tao ang pumaslang.

Pinagtulong-tulungan na lamang namin itong buhatin para ayusin ang mga bangkay nito

sa kapinatungan ng mga tuyong sanga.

Sinindyan ito ni Kapitan.

Higit sa sampo ang namatay sa panig nila ang mangkulas.

Sa panig naman ng mga sundalo, dalawa.

Pero hindi ito yung mga kasamahan ni Kapitan

kundi yung mga tumulong sa kanila ng mga tagaibang kampo.

Malungkot na ibinalita namin kay Sefa ang sinapit na mga ito

at bilang isang anak, sobrang sakit mawalan ng mahal sa buhay.

Gayon na lamang ang pagtangis niya.

Sinisi niya ang kanyang sarili sa mga nangyari sa kanila

dahil kung hindi daw siya nakipagmabutihan kay Kapitan

ay hindi sana sasapitin niyo ng kanyang pamilya.

Mugtu na ang mga mata niya sa kakaiyak.

Ayaw kumain, ayaw magsalita.

Pati ako ay nahihirapan na rin sa sitwasyong yun ni Sefa.

Nakikita kong pati na rin si Kapitan ay naghihirap din ang kalooban na

nakikita niya ito sa ganoong kalagayan.

Hindi ko mapigilang maluha kapag naririnig ko si Kapitan

na mangingiyak ito habang sinusubuan niya ito

at pinipilit pakainin.

Paano raw ba ito mabubuhay kung hindi man lamang ito kumakain?

Gusto raw niya itong tulungan pero

sana raw ay tulungan din ni Sefa ang sarili niya.

Huwag itong panghinaan ng loob

dahil hanggat naroroon daw siya,

hindi raw niya ito pababayaan.

Lumaban raw sana ito kahit hindi na para sa kanya

para na lamang sa dalawa pa niyang kapatid na

marahil ay buhay pa noong mga panahon na yon.

Kailangan daw siya ng mga ito

mangyiyak niyang sinasabi ito pero

si Sefa tulala lamang ito at walang imik.

Lumalabas naman si Kapitan at sa kapigil na umiiyak nun

at pinagsusuntok ang mga puno ng saging.

Doon niya binubuhos ang sama ng loob niya hanggang mapagod siya.

Sinasabihan naman ako ng kasamaan niyang sundalo na hayaan na lamang daw namin ito

para mailabas nito ang lahat ng problema niya

Mainam na raw yon

kaysa kami pa raw ang pagdiskita nito.

Ang dalawang kapatid nito na posibling buhay pa

ay ang mga nakababata nitong kapatid na

inihiwalay sa kanila nang dukutin sila noong gabing

dinala raw ang mga ito sa ibang kuweba

na hindi naman alam ni Sefa kung saan banda.

Nagpasya si Kapitan na muli naming balikan ang kuweba

sa pagbaba kasakali na makakuha kami ng impormasyon

na makakatulong sa amin kung nasaan ang dalawang kapatid ni Sefa.

Hindi nga kami napigo

dahil may natagpuan kaming dalawang lalaki na nangihina

dahil sa natamong tama ng bala sa paa.

Inutusan ako ni Kapitan na bumalik ng baryo at ipaalam ko kay Sefa

ang tungkol sa mga ito.

At kung maaari ay isama ko ni Rendawit Oron

at nang masabihan ko nga si Sefa

wala na itong salisalitapa

mabilis itong sumunod sa akin.

Saktong parating naman din si Apo at maging ito ay sumama na rin.

Ginawa nga ni Kapitan ang lahat ng pwedeng pahirap sa mga ito

para makakuha ng impormasyon pero

kahit ano pang gawin ni Kapitan

hindi umaamin ang mga ito.

Hanggang sa nagulat na lamang kami

nang bigla na lamang tapyasin ang leeg

ng isa sa mga ito ni Sefa

gamit ang machete na nakasugpit sa likuran ni Kapitan.

Sa bilis ng paggilos nito ay hindi man lamang ito napigilan ni Kapitan.

Nagulat na lamang kami na

humiwalay na at tumilapo ng ulo nito

para kung naiistatwa na lamang

habang nakikita ko na sumisirit ang dugo nito

at nanginginig pa ang bahagi ng katawan niya.

Namakita ng isang ginawa ni Sefa

nagmakaawa ito

na huwag siyang patayin dahil

magsasalita ng araw siya.

Itinurungan ng lalaki kung saan namin matatagpuan ang kuweba

na pinagdalhan sa mga bata pero

hindi daw nito alam kung saan namin matatagpuan ang kuweba

na pinagdalhan sa mga bata pero

hindi daw nito alam kung

mga buhay pa ang mga ito.

Nang sabihin nyo ng lalaki ay naging emosyonal na naman si Sefa

napakalma ito ni Apo

nang sabihin nito na huwag daw itong mag-alala

dahil nakakasigurado raw siyang buhay pa raw ang mga ito

dahil sa binigay nga niyang mga habak

kaya ito din daw maray lang dahilan kaya

inihiwalay ang mga ito

dahil naramdaman ni Amangkulas na may suot-suot ang mga ito ng mga pangondra

Hindi umano ang mga ito basta-basta magagalaw ng kahit sino mga aswang

hanggat hindi nila ito inaalis sa kanila mga katawan

at hindi pa nawawala ang bisa ng mga iyon.

Tatagal umano ang bisa nun sa loob ng dalawang linggo

kaya may nalalabi pa raw oras upang paghandaan

at tanggapin na raw ni Kapitan ang ibinigay niyang anting-anting

dahil nga sa base sa mga nangyayari

at sa nakita nito kung paano pinatay ang pamilya ni Shefa

na hindi nga kagagawa ng isang normal na tao lamang

kaya kung nais raw mag-tigante o magtagumpay ni Kapitan

sa laban ng kanyang posibleng kaharapin

makinig na lamang daw ito sa kanya

at base na rin sa mga nasaksihan ni Kapitan ay nakubinsinga nito ni Apo

na lubusan naman itong ipinagpasalamat.

Yung lalaking sugata naman ay dinala namin sa kampo

tinulungan namin itong gumaling pero

sa kasamaang paladay tuluyan na nga itong hindi nakalakad

sa tindi ng tama nito sa paa.

Hindi ito iba kay Shefa

pinsan daw ito ng kanyang ama.

Malaki rin ang naitulong ni Apo kay Kapitan para makubinsi itong si Shefa

na dun na lamang ito mamalagi sa kampo

at huwag nang bumalik pa sa kanilang kubo dahil

lubhang araw mapakanib kung mag-isa lamang ito doon

dahil buhay pa ang pinuno ng lahi nila na si Amangkulas.

Nung una ay hindi ito nakubinsi dahil

katwiran niya ay mainam na nga lang daw kung pati siya ay mawala na lamang din

para nang sa gayon daw ay matahimik na rin ang kalooban niya

pero ang tugon sa kanya ni Apo

marahil mahirap tanggapin ang mga pangyayari pero

pagdating ng tamang panahon

ay maiintindihan rao niya kung bakit nangyari ang mga ganong bagay sa buhay niya

Pinayuan din siya ni Apo na huwag rao sana itong panghinaan ng loob

dahil kung si Kapitan nga daw ay hindi sumusuko at hindi nawawala ng pag-asa

kaya mas lalo na raw dapat ito

dagdag pa nito na huwag din daw sana nitong baliwalain

ang pagbubuis ng buhay ng kanya mga magulang at mga kapatid

para lamang hindi magtagumpay itong si Amangkulas sa kanya

para lamang hindi magtagumpay itong si Amangkulas sa kanyang balak na pagpatay kay Kapitan

ginawa daw yun ng mga ito

dahil mahalaga at mahal nila si Kapitan

kaya kung mahal at may pagpapahalaga din umano ito kay Kapitan

huwag daw baliwalain ni Sefa

ang pagmamalasakit at pagmamahal na ipinaparamdam sa kanya ni Kapitan

dahil kung ito man daw ay nasasaktan sa mga nangyari

ay mas doble umano ang sakit at paghihirap ng kalooban ni Kapitan Ben sa mga nangyari

dahil isa ito sa pangunahing dahilan kung bakit nangyari ang lahat ng yon

lalo na't walaman lamang daw itong nagawa para iligtas sa mga yon

at sa ginagawa daw ni Sefa

mas lalo lamang nadadagdagan ang paghihirap ng kalooban ng Kapitan

dahil sa nakikita ang kanyang kalagayan

bihira daw ang kagaya ni Kapitan na handang ibuwis ang sariling buhay para sakap ka na ng iba

pagkatapos niya nga itong mapagsabihan

marayil ay naliwanagan ito sa mga sinabi ni Apo sa kanya

kaya kahit papano ay bumabalik na ito sa dati

bagamat mababa naag pa rin ang lungkot sa mga mata nito pero

kahit papano ay bagya na itong nakakangiti

lalo na kapag ito'y binibiro-biro at tinutokso-tokso

at sa ilang araw niyang pamamalagi sa kampo

ay mas naging malapit na rin kami

sinasabihan ako ni Kapitan na palagi ko raw itong kausapin kapag may ginagawa siya

lalo pa no'ng mga panahon na hindi pa sila kumportasyon

sa isa't isa

yung tipong nagkakahiyaan pa sila nun

pag nauunaan ito ng kaba o di kaya hindi alam ang sasabihin

nagukunyari na lamang itong may ginagawa

pisibisihan ko no

saka ito larabas ng silid nila at may iiwan naman sa loob si Sefa

nakaupo lamang sa bintana at nakatanaw sa may labas

saka naman niya ko utusan na puntahan ko daw ito

ng kausapin para hindi daw ito mainip sa loob ng kampo

at baka raw ito ay magplano na naman na umuwi sa kanilang kubo

at yung nga ginagawa ko

kinakausap ko ito

kaya kahit ano na lang ay naikwento ko na din dito

para may mapag-usapan lamang kami

kapag matagal na kaming naguusap ni Sefa

lalo na't kapag naririnig niyang malakas ang tawa ko

napapatawa ko na rin siya nun

saka naman ako tatawagin ng kapitan na kunyari ay meron itong mahalagang ipag-uutos

mabilis naman akong tatalimati iwan si Sefa

yun pala ay sasabihan na lamang ako na tapos na raw ang pakikipag-usap ko kay Sefa nun

sabay pa na'y naman tanong ito kung ano raw ang pinag-usapan namin

dahil hindi nga siya makaintindi

dahil kapag naguusap kaming dalawa ni Sefa ay Tagalog lamang ang aming ginagamit na salita

dahil doon, sinabihan na naman ako ng kapitan

na kapag kakausapin ko raw itong si Sefa

wikang Ingles sumano ang gamitin naming lingwahe

para daw alam niya at maiintindihan daw niya kung ano ang pinag-uusapan naming dalawa

kuminsan ako'y napipiko nun kay kapitan pero siyempre

kailangan kong sundin ang mga ipinag-uutos niya

bayad na ngang servisyo

ito'y sinasabi kong palagi kay Sefa kaya wala akong karapatang tumanggi sa anong gustong ipag-utos sakin nun

at yun nga ang nangyari

ayon sa kagustuhan ni kapitan

kapag naguusap nga kami ni Sefa ay English na nga ang ginagamit naming wika

at madalas ko namang mapansin na nakikinig na lamang ito sa pinag-uusapan namin ni Sefa nun

na kung minsan ay nagkukunyaring meron pa itong ginagawa

kapag nagtatawa nun kami ni Sefa

pasimple din itong umingiti

natatawa na lamang kami ni Sefa sa kanyang ginagawa nun

nang tanggapin nga ni kapitan ang nasabing anting-anting

sinama kami ni Apo sa kanyang kubo

at ipinakita niya kay kapitan ang kanyang iba't ibang klaseng mga habak

at mga agimat na nakatago sa isang maliit na kahon na yari sa kanya

meron ding bolo na nakabalot sa telang pula

at may iba't ibang uri ng langis na nakalagay sa mga garapa

na may mga halong ugat at parang mga maliliit na bato

dahil nga't dayuhan si kapitan Ben

at hindi siya pamilyar sa mga tinatawag na bailan

nakita ko sa kanya ang pagkalito

yung bolo na nakabalot sa telang pula

nakita ko sa kanya ang pagkalito

yung mga sinasabi ni Apo sa kanya ay parang hindi niya ito lubusang maunawaan

pero sa kagustuhan niyang mailigtas ang dalawang nakababatang kapatid ni Sefa

matyaga siyang nakinig sa mga sinasabi sa kanya ni Apo

binigyan siya nito ng isang medalyon

na makakatulong umano para madagdagan ang kanyang angking lakas at proteksyon na rin

dagdag pa ni Apo na itong araw ay nakalaan na sa kanya

kaya nararapat lamang daw na mapas sa kamay niya rito

magdiwala lamang daw ito sa kanya at makinig

kung nais niyang malakaligtas sa gyerang kanyang kinakaharap

para makita at makasama parao niya si Sefa sa matagal na panahon

ang kanyang magiging papel sa buhay nito

ay lubusang ipagpapasalamat raw yun ni Kapitan pagdating ng araw

nakita kong mas nagporsige si Kapitan na matuto sa mga tinuturo sa kanya ni Apo

sa kampo sinanay ni Apo si Kapitan araw man o gabi nun

pero bago sumapit ang takip silim uuwi na itong si Apo sa kanyang kubo

naiiwang mag isa si Kapitan dahil may ginagawa raw siyang mahalagang bagay tuwing sasapit ang kadiliman

kailangan niya raw pakiinin ng mga dasal at orasyon ng kanyang mga habak at mga anting-anting

tigtatlong oras ang kanyang pag iinsayo sa araw at gabing yun

tumagal ito ng isang linggo

nang mapatunayin kong ang totoo nga ang mga aswang

mas nadagdagan palalo ang takot ko

yung tipong mas natakot pa ako dito sa mga ito kesa sa gera

pero nang sabihin ni Apo na wala daw mangyayari sa amin kahit papano

naibsan din ang takot ko nun

sinabi niya na ligtas sumano kami sa kampo dahil walang masamang aswang na maaaring makapasok ron

hanggat binibigyan niya ng proteksyon laban sa mga ito ang kampong yun

may isinasabit ito sa mga bakod na kapirasong tela na kulay itima't pula

pero ang dasalo orasyon yun ay hindi tatalab sa kagayan ni Sefa

kahit isa din itong aswang

dahil ito raw ay malinis ang kaluluwa

at hindi pa ito kailanman kumain o kahit tumikin man lamang ng dugo at laman ng tao

dahil ibang araw sa kanilang mga kalahi

sinabi niya rin na hindi din daw alam ni Amangkulas ang ginagawa niyang pagtulong

pati ang tungkol sa anting-anting ni Kapitan Ben

na sa kanyang araw yun galing

gumamit siya ng sabulag

maliban sa amin at ka Lecefa

wala ng ibang nakakakita sa kanya na siya nga ay pumaparoon sa kampo

at sumasama sa amin nun

ang tingin lamang umano na mga ito

isa din siyang sundalong hapon

pati ang pagtungo namin sa kanyang kubo

ay walang nakakakita sa amin

pero malalaman at malalaman pa rin umano ni Amangkulas na si Kapitan Ben

ay may tinataglay na anting-anting

dahil hindi daw lingid sa amin na

ilang mga gabi nang araw

na may nagtatangkang manloob ng kampo

paikot-ikot lamang daw ang mga ito sa paligid ng kampo nyon

at kahit anong tangka na mga ito na makapasok

hindi sila makapasok

dahil ang kampo daw ay parang may malakas na kuryenting

nakakabit sa palibot ng mga bakod nito

ito'y dahil sa mga orasyon na may ating mga mga kaipag-alala

dahil ito'y dahil sa mga orasyon na may ating mga kaipag-alala

na kanyang inilagay roron

at kaya dahil daw doon

ay maghihinala ang mga ito

lalo na si Amangkulas na hindi din ordinaryong tao si Kapitan

at ito raw ang gusto niyang mangyari

na ito mismo ang magtungo roon sa kampo para siya na mismo

ang maghatid ng katawan nito sa kamatayan niya

at pagkabura ng kanyang masamang lahi sa lupa

alam na alam umano niya ang ugali ni Amangkulas

mapanlamang ito

masyadong bilib sa taglay niyang lakas

may pagkamayabang

kaya panigurado raw na hindi ito magdadalawang isip sa kanyang mga pinaplanong gawin pero

nalalapit na umano ang kamatayan nito

kaya kahit anong paghahanda nito

ay wala na itong ligtas pa

dahil nakaguit na sa kamay ni Kapitan Ben

ang kamatayan nito

at nag-aantay na lamang daw siya

ng tamang panahon