HINDI AKO YUN | Doppelganger True Story JOIN Xethennial Membership: https://www.youtube.com/channel/UCZ6nWtA2u9KS3EreDzMrYew/join - Unique Badge and Emoji sa live chat at comment section - Shout-out sa new members/renewed members sa simula ng video Email: mkn.thelmo@gmail.com mga kwento ni Thelmo channel: https://www.youtube.com/c/mgakwentoNiThelmo Xeth Tagalog Horror Animation: https://www.youtube.com/c/XETHTagalogHorrorIllustration Sir Xeth channel: https://www.youtube.com/c/ThelmoFiles Facebook Account: https://web.facebook.com/xeth.helmo.3 Facebook Page: 1. https://www.facebook.com/Mga-kwento-ni-Thelmo-328269211396623/ 2. https://www.facebook.com/ProyektoHelmo Instagram: https://www.instagram.com/xeth_helmo/ #PinoyHorrorStories #TagalogHorrorStories #MgaKwentoNiThelmo

Video Transcript / Subtitles:( AI generated. About AI subtitles » )

* AI ("Artificial Intelligence") subtitles on Tagalog.com are generated using "Whisper" by OpenAI (the same company that created ChatGPT and DallE2). Results and accuracy may vary.
* The subtitles do include errors occasionally and should only be used as a tool to help with your listening practice.
* You can request this website to create a transcript for a video if one doesn't already exist by clicking the "Request AI Subtitles" button below a video. Transcribing usually takes 30-40% of the length of a video to complete if there are no other videos in the queue. For example, a 21 minute video will take 7-8 minutes to transcribe.
* Running a super fast cloud GPU server to do these transcriptions does cost money. If you have the desire and financial ability, consider becoming a patron to support these video transcriptions, and the other tools and apps built by Tagalog.com

Mga puweto ni Thelmo

Mapagpalang araw sa inyo, Sir Seth.

Sipleng pulit ito.

Magbabahagi ulit ako ng aking mga karnasan dahil nagkaroon na naman ako ng libring oras.

Maraming salamat po pala sa pagfeature ng kwento ko na may pamagat na hallway at kuwarto ni Mama.

Itong ibabahagi ko ay pinakauna, ikalawa at huling nangyaring karanasan ng mga tao sa paligid ko.

Bali hindi ko nakaharap at mukunti ka na din siguro kung hindi ako nagingat ng mga panahon na iyon.

May doppelganger po kasi ako.

Sa mga hindi nakakalam kung ano ang doppelganger, ito yung mga nanggagaya na muka at yung mga ginagaya ka na hindi mo dapat makaharap dahil kapag nakaharap mo ito, may mangyayaring hindi maganda sa'yo.

Nagsimula itong magpakita nung nagkwento yung classmate ko nung grade 6 ako.

Sa sukat ito nangyari, isang taon na matapos ng kamatayan ni Mama.

Tawagin na lamang po nating Adele yung classmate ko na ito.

Bago mag one year death anniversary si Mama, hindi ko alam kung may connection sila pero hindi naging maganda ang taon na iyon sakin simula pa lamang ng school year.

Sabay na din ang unti-unting pagkakalabas ng mga sikreto ni Mama nun.

Sa batang edad, nabalat ako ng depresyon, guilt, negativity, galit sa Diyos, lungkot, tsaka siyempre, trust issues din sa mga taong nakapaligid sakin.

Pakiramdam ko ay ako na lamang mag-isa.

Hindi ko kasundo ang lola ko, nanay ni Mama.

Del, isa sa mga nabunyog na sikreto ni Mama, ampun ako.

Hindi daw nila ako kadugo kaya wala raw akong karapatan doon.

Ang tita Rosa ko naman may pakialam pero dahil yun sa huling habilin ng Mama.

Dahil siyang ginawang legal guardian ko.

Pero yung sasabihing tinuring nakadugo na may kasamang pagmamahal, wala po.

Sa mga panahon na yun ay hindi na ako nakatiis.

Sumasabog na sa dibdib ko ang haluhalong emosyon.

Kaya isang beses pagkauwi ko galing eskwelahan, hindi muna ako sumabay kay Adel.

Sobrang close ko po si Adel nung grade 6 ako.

Del, sa malapit lamang ang simbahan nun.

Hindi ako sumama sa kanya pa-uwi kaya pumunta ako doon sa simbahan na ito.

Nagpaalam akong nakangiti sa classmate ko.

Pero pagkatalihan ko, hindi ako sumabay.

Nagpaalam akong nakangiti sa classmate ko.

Pero pagkatalihan ko, hindi ako sumabay.

Sa pagkakaalam ko nga, walang tao ng hapon na yun.

Pero kung meron man siguro, hindi na lamang ito umimik.

Hindi ako pumasok.

Doon lang ako sa may lagpas ng tarangkahan ng simbahan.

Umiiyak ako na sumisigaw. Galit na galit.

Sabi ko, hoy, Diyos ka nga ba talaga?

Bakit ganon?

Kinuha mo yung tanging tao na may malasakit at tagmamahal pala sa akin.

Galit na galit ako sa'yo.

Dinadalaw-dalaw ka ng mama ko dito tuwing linggo para magsimba.

Tapos ay pinahirapan mo siya.

Pinatay mo pa.

Parang eksena sa pelikula.

Pero totoong nagkaganyan ako nun.

Dinuro-duro ko pang ribulto niya sa may altar.

Sa mga nakikinig mo ngayon sa kwento ko,

masasabi nyo sigurong napaka-OA ko pero

kung lumagay kayo noon, salagay kong

nawalan din kayo ng mahal sa buhay.

Tapos may mga panahong lumipas na

hindi niya na na-appreciate yung mga tao na yun.

Walang gustong kumalinga,

umintindi,

tulad ng mama ko.

Pinagpasapasa ng pag-aalaga sa inyo ng mga tinuring nyo na kamaganak.

Yuwakala kong tunay na ama.

Wala at nasa kandunganan ng iba.

Masakit hindi po ba?

Nabuhay ang galit ko noon sa Diyos na bakit ganon?

Ang saya-saya namin noon na

buo ang pamilya tapos bigla na lamang nagkaganito.

Balik tayo sa kwento.

Kinabukasan sa school,

recess namin.

Nakain ako ng walang sabi-sabi.

Ay hinampas ako ni Adele sa balikat pero

kung baga hampas na may biruan.

Umupo ito sa may harap ko.

Ang daya mo, no?

Sabi niya.

Hmm?

Ano na naman yan?

Tanong ko sa kanya.

Isusubok ko na sana ang kinakain kong puto ng

inayo niya yung kamay ko na may hawak na puto noon.

Tapos kinain yung puto ko.

Saan ka nagpunta kahapon?

Nakita kita.

Sinundan pa nga kita eh.

Tinatawag ba kita hindi mo ko pinapansin?

Lagpas na yung lugar na yun sa bahay nyo ah.

Purok 5 ka diba?

Eh boundary na yun ng Purok 6.

Pabikutan na yun.

Dati kasi sir Seta nakatira kami sa tabi ng riles sa Sukad.

Demolish na po ang lugar at ginawa ng kalsada ngayon.

Yung dating kinatitiri ka ng mga bahay na naroon.

Milagyan din po ng PNR noon ng harang na pader

ang magkabilang riles para walang tatawid-tawid ng riles

pero ah, Pinoy eh.

Matigas talaga ang ulo.

Binasag na mga nakatira doon yung pader

at gumawa ng daan para makatawid pa rin ng mga tatawid.

Matigas talaga ang ulo.

Binasag na mga nakatira doon yung pader

at gumawa ng daan para makatawid pa rin ng mga tao sa kabilang riles.

Makakapasok din sa kabila sa iskinita.

Pagkatapos yung sabihin ni Adel,

ilang beses ko pa talagang pinaliwanag kay Adel na nagpunta ko ng simbahan.

Tapos ay tinanong ko pa kung paano ba ako mauuna sa kanya.

Eh nauna na nga siya sa riles pa siya dumaan.

At hindi sa iskinita.

Hindi lang kasi yung papasok at papalabas ng lugar na yun.

Literal na informal settler's area ito.

Unless kung gusto mo mapabilis yung pag-uwi mo.

Delikado man.

Yung ibang istudyante ay nadaan talaga sa riles.

Sanay na.

At yun nga,

dumating ang oras ng uwian.

Sabay kami ni Adel pero hindi na niya ako pinapansin.

Akala ko galit siya.

Maya-maya habang naglalakad kami sabi ko,

maniwala ka na nga kasi.

Huwag ka na magalit.

Tsaka paano ako mauuna sa'yo?

Ano ako si Goku?

Nakakapag-teleport?

Ngimiti siya pero

kita mo na nalilito din siya nun.

Di naman ako galit eh.

Di ko lang maintindihan.

Ang alin ba?

Ang alin ba?

Concern kasi ako ng oras na makita kitang dumadaan sa riles.

Likod mo lang yung nakita ko pero

kilala kasi kita.

Kahit nakatalikod ka,

gawa ng birthmark mo sa lieg

at istilo ng pag-ipit mo sa buhok mo.

Lumiko ka pa kanan.

Pumasok dun sa kanang iskinita.

Tinawag pa kita tapos tinabol pa nga kita kasi

maraming addict at mga tambay dun.

Kahit ladpas na ako sa bahay namin tapos

wala pa akong kasama.

Sinundan kita.

May padaan na tren.

Gumilid ako.

Hinantay ko makadaan yung tren.

Pagpasok ko dun,

may pababa sa gitnang dead end na pala tapos

hindi naman kita nakita dun.

Huminga si Adele ng malalim

tapos ay nagsalita ulit.

Nagtataka lang din ako.

Walang ibang daanan yung iskinita na yun, di ba?

Pagpasok mo dun, may pababa.

Bago yung sa may pababa,

may daan pa sa kaliwa pero

tinabingan ng yero.

Bangin yun, di ba? Tapos magubat na.

Yung sa kanan naman, may harang din ng mga halaman

tapos may mga babo yun.

Walang papasok dun sa kabila.

Yung papasokan mo para makapunta ka sa tindahan na yun,

ilalabas ka pa sa riles.

Tapos yung katapatan ng daan na pinapasokan ko sa kabilang riles,

dun kita nakitang dumaan.

Ano yun? Lumipad ka?

Hindi naman din kita napansin lumabas ng daanan ng iskinita na yun eh.

Wala rin tao dun.

Pagpasok mo dun, may pababa.

Bago yung iskinita na yun, di ba?

Wala rin tao dun.

Ikaw talaga yun eh.

Kapares ng bag, uniform, pati sapatos.

Napakuna talaga ako sa pagtataka.

Tapos sinagot ko siya.

Eh di ba, lagpas na yung dead end na sinasabi mo dun sa bahay ko

at tinadaanan mong pawis sa inyo.

Baka kala mo lang ako yun.

Hindi naman ako pumapasok sa kabilang riles eh.

Tapos papasok ka pa sa iskinita.

Takot din kaya ako dun sa kabilang riles.

Siyempre lalo na paggabi.

Tsaka, bakit mo sinundan?

Baka mamaya mapahama ka pa sa ginawa mo.

Nanahimik na kami pareho nun.

Ewan ko kung bakit parang kinakabahan ako hanggang sa makauwi ako.

Una kasi madadaanan yung bahay ko at medyo malayo pa yung sa kanila.

Tsaka napilitan lang din sumabay sa iskinita.

Kinita namin si Adel.

Nadaan talaga siya sa riles bago kami maghiwalay.

Bago kami nagpaalam sa isa't isa,

sabi niya,

ingat ka pleng.

Kao din Adel, sabi ko.

Yun na po ang huli naming pagsasama.

Bilang magkaklase.

Hindi na siya pumasok kinabukasan.

At ng sumunod pang mga araw.

Nabalitaan ko na lamang mula sa pinsan niya sa kabilang seksyon.

Na naaksidente sila kasama ng dalawang kuya niya na trolleyboy.

Hindi nila napansin na may kasunod silang tren sa pagmamadali nilang makapasok ng skul nun.

Kunti na lamang daw talaga.

Magigiling na daw sila ng tren.

Nahuling tumalon si Adel pero,

milagrong hindi siya inabot ng tren.

Galas lang daw dahil tumalsik sa kanila ang

nagkapirapirasong trolley

at pilay sa iba't ibang bahagi ng katawan.

Mabuti at hindi mabato ang tinalon na nilang apat.

Mabuti ay madamo

dahil napuruhan daw talaga si Adel kung nagkatawan.

Nag-drop out po si Adel at hindi namin siya nakasabay mag-graduate ng grade 6 noong 2005.

Sabi ng advisor namin,

na trauma daw po si Adel nun.

Yung pinsan lamang niya ang nagbalit ng mga libro

at baka sa bicol na ito mag-aral.

Sumubok akong pumunta sa bahay niya para mag-aral.

Pero,

malayo pa lamang.

Sinasalubong na ako ng mga pinsan o kapatid niya.

Balikuya niya na kilala ako pero hindi ko naman kilala.

Sinasabi nitong wala siya.

Grabe yung naramdaman kong lungkot at kilabot nun.

At hanggang ngayon ay iniisip ko kung

may konekta o

talagang nagkataon lamang si Adel.

Pero,

at hanggang ngayon ay iniisip ko kung

may konekta o

talagang nagkataon lamang din ang nangyari.

Etong sumunod na karanasan ay sa pinsan ko na tawagin na lamang nating Ati Jeline.

Nabanggit ko na po siya sa story ko na Kuwarto ni Mama.

Konting background po sa pinsan ko.

Hiniba ko yung pangalan ng mga pinsan ko.

At nila ay nabubuhay pa sa kasalukuyan.

Tatlong taon ang tanda ni Ati Jeline sa akin.

Mali, 33 years old na po ako.

Si Ati Jeline ay hindi siya anak ni Tita Rosa.

Hinihabilin lamang siya ng kapatid ni Tita Rosa na si Tito Edong.

At asawa nitong si Tita Aimee.

Nung tatlong taong gulang pa lamang para makipagsa palaran sa Manila.

Nung 1988, nasasamar po kasi sila ng mga panahon ito.

Ang dalawa pa nitong mga kapatid na si Ati Isang,

panganay at bunsong si Weweng,

ay napunta sa nanay ni Tita Aimee.

At kahit ganunman na hindi ni Tita Rosa anak itong si Ati Jeline,

tinuring niya itong kanya.

Para nga pong ang role ni Tita Rosa ay pinag-iiwanan ng mga tao

at tumata yung tagapag-alaga ng kung sino man sa pamilya na maabandon na.

Sa sobrang debosyon ni Tita Rosa sa pag-aalaga kay Lola at Ati Jeline,

nakalimutan niya na rin mag-asawa nun.

Ang mama ko po ang panganay sa kanilang magkakapatid,

mila Tita at Tito.

Siya rin ang naunang nagpamaynila,

nakapagtrabaho sa Binondo at naging maganda ang buhay sa Maynila.

Pinasunod nito si Tita Ellie at sumunod ang bunso nilang si Tito Edong.

Bale ang naiwan at huling nakarating na Maynila,

yung diretsyong tumira na ay si Tita Rosa,

Lolo, Lola at Ati Jeline na mga bandang 90's na po ito.

Nanatili pa din sa poder ni Tita Rosa si Ati Jeline hanggang mamatay si mama

at naiba na ang mga sitwasyon ang mga bagay-bagay sa mga buhay namin.

Bale itong karanasan at kwento ni Ati Jeline,

linggo lamang ang pagitan,

matapos makita ni Adele yung doppelganger ko

at hindi na muling nakapag-aral.

Sa bahay pa rin ito sa sukat nangyari.

Hilalagay ko sa point of view ng pinsan ko yung pagkwento para

hindi nakakalito.

Maaga kaming pinatulog ni Tita Rosa galing mayroon

Maaga kaming pinatulog ni Tita Rosa galing ito ng Kaloakan

kay Tita Ellie, kumuha ng allowance.

Wala pa kasing Gcash noon o Smart padala.

May LBC naman pero mahala pa noon ang remittance kaysa pamasay.

Kaya personal na pumupunta si Tita Rosa kay Tita Ellie sa Kaloakan.

Si Tita Ellie ang sumunod na nakakatanda pagkatapos mamatay ni Tita Ali,

mama ni Pleng.

Wala itong trabaho pero asawa ito ng isang half Chinese-Filipino businessman.

Pagod din akong pagkarating dahil sa dami ng ginagawang activities sa amin

ng fourth year high school teacher namin.

Nasa kahimbingan ako ng tulog ko nang

tiglang magising ako pero

hindi lang ako bumangon.

Nakatikit, nakikiramdam lang.

Konting ingay lang kasi mabilis akong magising noon.

Nakarinig kasi ako ng may naghahalo sa baso.

May nagkakapis sa kusina.

Bakit sa ganong oras kako?

Baka si Pleng.

Isip-isip ko.

Dahil naramdam kong katabi ko pa din si Tita Rosa noon.

Kinapa at kinuha ko yung cellphone ko na keypad

sa ilalim ng unan ko.

Sinilip ko yung screen ng cellphone nang papikit-pikit pa.

Nakita ko may tatlong text messages

galing kay mama.

Sabi ko, bukas ko na lamang babasahin.

Alas dos pa lamang ng madaling araw noon.

Maga pa ako gigising mamaya.

Sayang yung dalawang oras pa natulog.

Madalas kasi alas kwatro e medyo ako gumigising araw-araw para

magasikaso at pumasok sa eskwelahan.

Magbabalik na sana ako sa pagtulog at ilalagay na yung cellphone

sa ilalim ulit ng unan ko.

Nang may mabilis na aninong dumaan sa panan ko,

nakita ko yung iniwan nitong half-open yung pintu ng kwarto namin.

Napadilat ako ng tuluyan.

Hindi ganon kadilim yung kwarto ni Lola gawa ng ilaw ng kapitbahay

ay nanggagaling sa labas ng pintana noon.

Kaya imposibleng anino ng tao sa labas ng pintana.

Nakalak na yung gate sa labas at hindi naman din tumataw ng mga aso sa amin.

Sa pagitan ng pag-iisip ko,

maya-maya ay narinig ko ang boses ni Pleng.

Kaya sabi ko, si Pleng pala yun.

Kumakanta ito sa kusina.

Noong una,

himno lamang ng

Twinkle, Twinkle, Little Stars.

Napangiti ako gawa ng wala siguro maisip na ikanta ito.

Maya-maya,

naramdaman ko na binuksan ito ang pinto ng banyo

at pumasok habang kumakanta ng kay Christina Aguilera na

I Am Beautiful.

Boses ni Pleng talaga yun.

Hindi ako pwedeng magkamali.

Napakalinaw na pinibigkas niya ang pagkanta ng lyrics.

Napakatahimik ng gabi na yon.

Nakikinig kami sa FM radio tuwing gabi pero

noong gabi at madaling araw ay nakapatay ang araw.

Pag-iisip ko,

maya-maya,

nakikinig kami sa FM radio tuwing gabi pero

noong gabi at madaling araw ay nakapatay ang radio.

Kaya umaaling-aung-aung ang boses ni Pleng sa bahay.

Yung parang nagieko sa lahat ng sulok.

Isip-isip ko,

napakaaga pala ni Pleng magising.

Alasyete pa lamang ng umaga yung pasok nun.

Dumilat ako,

pumaharap pakaliwa

sa pader.

Nang itutulak o sisipain ko na nang kaliwang pa ako yung pinto

para magsara ito ng bahagya.

Para akong binuhusan ng malamig na tubig.

Kasi saktong pag-alis ko ng tanday kong malaking unan sa mga hita ko.

Pag-angat ko ng katawan para masipa ko yung pinto para magsara.

Nakita ko si Pleng na nakahiga pa rin sa may paana namin.

Nakatalukbong.

Bigla akong nakaramdam ng takot.

Sino yung nasa kusina

at sa banyo

ngayon-ngayon lang?

Imposible namang hindi ko siya nakitang pumasok.

Napalakas ko tuloy yung sipa sa pinto kaya tuluyan ng sumara ito.

Hindi lang yun.

Walang ano-ano ay biglang may nahulog sa kusina.

Umangil yung pusa namin.

Parang may kaaway.

Agad-agad akong humiga at kahit hindi talaga ako mahilig magtalukbong ng kumot

katulad ni Pleng.

Napatalukbong na lamang ako nun.

At nakatulugan yung takot.

Alas 4.30 ng umaga.

Nag-alarm ang cellphone.

Nagising ako pero hindi agad pumangon.

Ang bigat-bigat ng ulo ko at parang binabare na nun.

Napaupo si Tita Rosa sa tabi ko.

Nagtataka siguro kung bakit hindi ako agad nagising.

Nung gigisingin na niya ako

nagulat siya pagtapit niya sa braso ko dahil

napakainit ko.

Milalagnat na pala ako nun.

At katabi ko na ang pusa namin.

Nung umaga din yun ay dinatnan ako ng mama ko sa bahay na yon

kaling trabaho.

Ipinaalam ni Tita Rosa na hindi ako makakapasok dahil may sakit ako.

Kahit gano'n binigay pa din ang baon ko na pera

at nagbigay pa ng pambilin ng gamot ang mama ko.

Alas 5.00 nakakauhi ang mama ko dahil floor manager ito

ng isang biraw sa Makati.

Malaki-laki rin ako.

Malaki-laki rin ang kinikita nito sa tip

kaya nasoporta niya po kami ng ati ko sa kolehyo

at kaming dalawa ng bunso sa high school.

Naging okay na rin ako ng umaga din yun

at habang nanananghalian kami

ay ikinwento ko yun kay Tita.

Agad din niya akong pinatawas sa albularyong

si May na tigapurok din amin.

Fifty-fifty man akong naniniwala.

Ngunit hindi naman ako pinakakaroon

at hindi naman akong naniniwala.

Alam ko sa sarili ko na hindi ordinaryong pagpaparamdam yun.

Sabi ni May, magdasalamang daw lagi.

Ang espiritong gumagaya kay Pleng

malamang ay ligaw lamang umano na kaluluwa.

Nagpausok ng kamangyan si May sa loob ng bahay.

Pinagpawisan ako at gumaan ang pakiramdam ko

pagkatapos ng pausok na yun.

Hindi na rin naulit yung pangyayaring tulad nun

dahil bibihira na akong matulog sa bahay na yun.

Umuwi na ako sa bahay ng mga magulang ko

katabing purok lamang din naman.

Dumadaan pa din naman ako paminsan-minsan sa kanila

nangangamusta.

Pero simula ng mangyayari yun

hindi na ako nag-aalis ng rosaryo sa bulsa

at sa unan ko.

Lalo na kapag nasa bahay ako ni Tita May

lalo na kapag nasa bahay ako ni Tita Ali

Mama ni Pleng.

Sumunod ay karanasan naman ito ni Tita Jobs.

Siya po ay panganay na anak ng kapatid ng lola ko sa summer.

Nakitira ako sa kapatid ng lola ko sa summer

mid-July 2008.

Nakapag-enroll ako doon ng third year high school

kahit medyo late na.

Naihabol naman at doon din po ako

nakagraduate ng fourth year high school.

Nademolish na ng mga panahon ito

yung mga bahay sa Sukat Sir Seth

kabilang na yung bahay ni Mama.

Noong panahon na ito ay wala pang K-12.

Hindi mahigpit ang requirement

sa pag-transfer ng school

lalo na kapag taga Manila ka.

Sa dumaang mga taon

napakarami ng ikinikwento sa akin

ng mga classmate ko,

kamag-anakan ko,

mga kaibigan ko sa

doppelganger ko umano

o yung mga nanggagaya sa akin mga elemento.

Pero ako wala akong close encounter

ng doppelganger ko

hanggang sa nangyari ito.

Ang lokasyo ng bahay ng kapatid ni Lola Relya

na tawagin na lamang nating nanay Puling

ay sa may gilid ng bundok

pero sakop pa rin sila ng syudad

at hindi liblib na baryo.

Up and down ang bahay ni nanay Puling

walang silong

simentado sa babang bahagi ng bahay.

Sa loob ay malawak na sala

sa tabi ng hagdan.

May backdoor ito, open area.

Nandun ang lutuan, kainan at banyo.

Sa taas naman ng bahay

ay may dalawang kwartong magkatabi

at isang malawang kwarto

at malawak ding sala

na sa gabi ay si Tita Jobs at mga anak nito

ang umuuko pa para tulugan.

Maliwalas ang bahay

dahil harap ng dagat

kita mo sa araw-araw ang sunrise.

Presko din dahil nasa pinaka taas sila

at tanaw ang dagat sa malayo

at buong syudad sa panan.

Araw-araw mong makikita mga abalang tao

na naglalakad na

akala mo ay langgam lang

na naglalakad sa malayuan.

Matating mo lamang ang bahay ni Nanay Puling

kapag naglakad ka paakyat

sa daanang gawa sa sinimentong hagdan.

Yung parang sa Paris, France.

Yung may 222 steps

tapos sa magkabila ni mga bahay.

Si Nanay Puling ay may limang anak.

Si Tita Jobs, Tita Jules, Tito Sedong,

Tito Badong at Tita June.

Si Tita Jobs ang naglalagi

sa bahay ni Nanay Puling

kasama ang limang anak nito

dahil may problema ito

sa asawang lasenggero at sugarol.

Si Tita Jules naman simula

na magtrabaho na saleslady sa Pasay

at naglanta doon na lesbian

ay hindi na muling bumalik sa summer.

Si Tito Sedong ay may sariling pamilya

at nakatira sila sa bukid.

Nadalaw sila tuwing linggo

nagdadala ng mga sako-sakong

bagong ani ng mga gulay.

Katulong din ito

si Tito Badong sa bukid

na umuuwi naman kada ikatong araw.

Si Tita June ng mga panahon na yon

nagbabalak ng magtrabaho sa Manila.

Hindi na rin siya natutulog doon

sa bahay ng nanay niya

dahil may sariling bahay

ang kinakasama nito noong mga panahon na yon.

Bakante ang silid ni Tita June

kaya doon ako pinagkwarto

pansamantala ni Nanay Puling

habang hindi pa makasunod

si Tita Rosa sa summer.

Mag-isa na lang ako sa kwarto.

Pwera sa akin ay may nakikituloy din

sa bahay nila Nanay Puling

si Lipoy

third cousin nila Tita Jobs.

Nag-aaral kami sa parehas na paaralan noon.

First year naman siya.

Walang tao sa umaga sa bahay

dahil si Tai Peping ay nasa bukid nila.

Si Nanay Puling ay nagtitinda ng saging sa merkado.

Bali ang iwan lagi ay si Tita Jobs

at mga anak nito.

Araw-araw ay yun ang routine.

Magkakatao lang ulit kapag alas 5 na

kasi sabay-sabay kami niyang magsisi-uwian.

Wala pang dalawang buwan ako

na nanunuluyan kay Nanay Puling

ng isang hapon

nang minsan na maaga kaming pinauwi

ng teacher namin

bandang alas 4.

Nakauwi na ako mga alas 5

medyo maliwanag pa.

Malayo po kasi ang school

naglalakad lamang ako pa uwi nun.

Kakapasok ko palang ng bahay

ay gulat na gulat akong sinalubong ni Tita Jobs.

Kagagaling niya lang sa likod bahay

bit-bit yung mga bagong labanyang mga damit.

Binaba niya yun kaagad

at nanlalaki ang mata

na tinatanong niya ako nang

Alagad!

Kakaabot mo pala yan ah?

In Tagalog,

kakaabot mo pala yan ah?

In Tagalog,

Alagad!

Kakaarating mo pala ngayon?

Umuo naman ako ah.

Simpleng sagot.

Nakakaintindi na ako ng salitang waray

pero hindi pa masyado sa pagsasalita.

Mga basic pa lang ah.

Nangilabot si Tita Jobs

kasi pansin niyang hindi ako nagbibiro

dahil nakita niyang

nagtatanggal palamang ako ng sapatos nun.

Alagad!

Eh sino yung dumating kanina?

Ikaw talaga yung kanina eh.

Huwag ka namang loko.

Hindi mo ako pinansin.

Tinatanong kita galing akong labas

ikaw umaakyat na.

Aminin ko,

natakot talaga ako.

Parang nanuyoy yung lalamunan ko dun.

Tapos ay nakakarinig kami ng mga yabag sa taas

na parang naglalakad.

Kahoy lamang kasi yung sahig ng second floor

kaya rinig mo kung may tao sa labas nun

o sa taas.

Lumangit-ngit yung pinto

ng pinagkakwartohan ko

na para siyang bumukas.

Wala naman kasing pinto

yung katabing kwarto ko.

Yung pinto naman ng terrace

na pinagsasampayan ng damit na'y

may nakaharang dun na malaking bato.

Napatakbo ako sabay kapit

sa braso ni Tita Jobs.

Siguro kahit sino naman.

Sabay kaming sumilip sa taas ng hagdan.

Nagsisimula ng dumilim nun.

Eh, yung mga anak mo po, Tita, nasaan?

Walang anong tanong ko kay Tita

habang nakasilip kami sa taas ng hagdan.

Nasa eskwelahan pa yung tatlong bata.

Yung dalawa naman

andun kay Nana Estela.

Naglalaro sa bahay nila.

Biglang umalis sa tabi ko si Tita Jobs.

Nagsisilip kami.

Biglang umalis sa tabi ko si Tita Jobs.

Binuksan ang ilaw sa sala at sa likod bahay.

Sakto naman na biglang dumating si Liboy nun.

Pinakit namin ito ni Tita Jobs sa taas

para buksan yung mga ilaw

at nang makasampay na rin si Tita.

Bago buksan ni Liboy yung ilaw

at paakyat na si Tita Jobs,

narinig namin yung boses ni Liboy

na parang may kinakausap.

Patakbong umakit ng hagdan si Tita.

Napasabay na rin ako kasi malay mo

tao lang talaga pero

saktong pagtungtong ng mga paan namin sa taas

ay saktong pagklik ng switch

ng ilaw na binuksan ni Liboy.

Nanlalaki yung mga matang tumitig si Liboy sa akin nun.

Nakaturo siya nun

tapos turo lingon doon sa tapat ng pinto

at nang pinagkekwartohan ko sa kanan niya.

Nakanganga siya sa amin na lumingon

nakakunot noo yung parang

madudrawing mo yung hindi siya makapaniwala.

Agad-agad na tinungo ni Liboy yung kwarto ko.

Binuksan ko yun.

Kasunod niya lamang kami sa likod niya.

Wala kang yung nakita doon

mga gamit ko lang

at gamit ni Tita June dati.

Napapailing si Liboy sa akin

Anong nakita mo Liboy?

Si Ati paleng.

Naiyak siya dito kanina.

Nagtatanong ako sa kanya kung

bakit siya umiiyak tapos

hindi ko naman siya nakasabay umakyat kanina ng hagdan

kaya tinanong ko din kung saan siya dumaan.

Dagdag ba ni Liboy?

Naparehas-naparehas kami ng soot

nung nakita niyang nakaharap daw ito sa kanya

pero nakatakip yung mga palad sa mukha habang umiiyak nun.

Nang gabing yun pagdating ni Nanay Puling

ikinuwento ni Tita Jobs at Liboy ang nangyari

at si Nanay Puling ay pinayuan ako

na huwag daw kasi masyadong

nagkukukulong sa kwarto

maglibang-libang din

kaya hindi siya umiiyak.

Sinabihan din na magsimba tuwing linggo

at laging magdasal nun.

Kinabukasan din ang hapong yun

dumating si Tatay Pepeng

galing sa bukid

at nagpausok siya nung hapon

madami siyang dalang tuyo

mga halahalamang

pinausok niya sa buong bahay

pati sa akin

pinausokan niya ako

hindi siya magagamot

pero may alam daw kasi siyang basic na paraan

para layuan ng mga halahalamang

elemento

Nung linggo din yun

nakapagsimba ko

humingi ako ng tawad sa Panginoon

sa lahat ng mga pagkakamali ko

ako po ay muling humiling

ng gabay

at proteksyon sa Kanya

matapos yung pangyaring yun

ay lagi na akong nagsisimba

at wala na rin pong nagpakita

sa mga kamag-anak ko na

kamukha ko

kaya hindi siya

kamukha ko

maging sa mga kaibigan ko

Wilia Dothal

tama ba?

Wilia Dothal

Salamat, kenda ng pangalan ng channel mo

Happy 2 months

Lioveline Solyon

Happy 15th

Jillian Sibayan

Happy 20th

Maria Andrea Luz Tupianosa

Happy 30th

Pidotski TV

and Happy 31st Anya

Shoutout kay Lovely Kyle Ann Perez

at binabati ko lang sir

binabati ko lang ng

Happy Happy Birthday

ngayong May 31

si Mama Ria Nicer

pinaka ano po natin siya

pinaka isa sa mga supporter natin

since dating-dati pa talaga

sobrang ano

so it's my birthday on the 31st May

it's Ria New Yorker

that's the meaning of

NYCER

wow

Ria New York

New Yorker sorry

Ria New Yorker

one of these days

I'll send my own experience

you're one of the best narrator for me

nasama mo si na

Boss Deb

Boss Kira

Sir Jupiter

Si Wilmore

and Boss Chris

ng Pinoy Topics

keep it up

I'm always your fan

big time

thank you

thank you po

yun maraming maraming salamat

and shoutout kay

Lovely Kyle Ann Perez

yun lang mga kagiliw

maraming maraming salamat sa inyo

syempre bukas ulit