ITAK NI TATAY | Aswang True Story JOIN Xethennial Membership: https://www.youtube.com/channel/UCZ6nWtA2u9KS3EreDzMrYew/join - Unique Badge and Emoji sa live chat at comment section - Shout-out sa new members/renewed members sa simula ng video Email: mkn.thelmo@gmail.com mga kwento ni Thelmo channel: https://www.youtube.com/c/mgakwentoNiThelmo Xeth Tagalog Horror Animation: https://www.youtube.com/c/XETHTagalogHorrorIllustration Sir Xeth channel: https://www.youtube.com/c/ThelmoFiles Facebook Account: https://web.facebook.com/xeth.helmo.3 Facebook Page: 1. https://www.facebook.com/Mga-kwento-ni-Thelmo-328269211396623/ 2. https://www.facebook.com/ProyektoHelmo Instagram: https://www.instagram.com/xeth_helmo/ #PinoyHorrorStories #TagalogHorrorStories #MgaKwentoNiThelmo

Video Transcript / Subtitles:( AI generated. About AI subtitles » )

* AI ("Artificial Intelligence") subtitles on Tagalog.com are generated using "Whisper" by OpenAI (the same company that created ChatGPT and DallE2). Results and accuracy may vary.
* The subtitles do include errors occasionally and should only be used as a tool to help with your listening practice.
* You can request this website to create a transcript for a video if one doesn't already exist by clicking the "Request AI Subtitles" button below a video. Transcribing usually takes 30-40% of the length of a video to complete if there are no other videos in the queue. For example, a 21 minute video will take 7-8 minutes to transcribe.
* Running a super fast cloud GPU server to do these transcriptions does cost money. If you have the desire and financial ability, consider becoming a patron to support these video transcriptions, and the other tools and apps built by Tagalog.com

MGA KUWENTO NG LITHERMO

Ako po si Lupe, at ang kwentong ito ay ang karanasan ng aking pamilya.

25 anyos ako nun.

Meron akong asawa, si Mario.

Pero wala pa kami nanak.

Kakabukod pa lamang namin mag-asawa nun.

Isang ilog ang pagitan ng tirahan namin at ng bahay ng mga magulang ko.

Meron akong kapatid na dalaga, bunso, si Rose.

Nung mga panahon na ito ay nasa 18 taong gulang na si Rose at maraming mandiligaw.

Mababait ang aming mga magulang.

Ang aking ina ay tahimik na may bahay.

Hindi ito nagagalit at pinalaki kaming masunurin at mapagmahal.

Lalo na ang aking amang silito, na niminsan ay hindi kami pinalo.

Kapag nagiging pasaway kami ay magaling siyang magsalita ng mga bagay-bagay na may matutunan ka.

Kaya naman nagulat na lamang kami isang araw ng mabalitaan naming mag-asawa na ang aking tatay Lito nakapatay.

Hindi lamang iyon.

Ang napatay niya ay ang mandiligaw ni Rose.

Hindi ko mapagtanto kung ano ang nangyari basta pagkarating namin doon ay hinuhuli na si tatay.

Nakita ko ang muka ng aking ama na malungkot na parabang sinasabi ng mga mata niya na binigo niya kami mga anak niya nun.

Sumunod kami hanggang presinto.

Ang sabi nga daw, pinatay.

Tinaga.

Dahil daw napagkamalang aso.

Ganon.

Si Rose ay tulala din pero kapit na kapit sa aking ama.

Nagsasabi siyang dinedepensahan lamang siya ni tatay mula nga sa umatake sa kanya nun.

Malaking aso din ang nakita ni Rose.

Kaya nga nataga ni tatay yun pero nagulat na lamang sila nang ang nakahandusay ay ang katawan ni Rico.

Yung isa nga sa mga manliligaw ni Rose.

Pero gayon pa man kahit balibalik na rin ang nangyari ay si tatay ang huling nakita dun sa lugar kung saan nakita ang bangkay ni Rico.

Si tatay na rin mismo ang humingi ng tulong noon sa mga kalapit bahay.

Halos walang makapaniwala sa mga taga barangay sa amin noong mga panahon na yon.

Kamping-kampi sila sa aming araw.

Nakulang si tatay habang hinihintay pa ang desisyon.

Ang ikinagulat namin ay hindi humarap sa amin ang pamilya ni Rico.

At matapos nga yun, matapos maimbestigahan ay tahas ang kinuha umano ng kamag-anak ang katawan ng lalaking yon.

Si Rico naman niligaw ngayon.

Si Rico naman niligaw ni Rose ay tagaibang ibayo.

Kaklase umano ito ni Rose noon pero mas matanda sa kanya ng ilang taon.

Nanligaw ito.

Pero kagaya ng ibang nanligaw sa kanya ay ilang beses niya itong tinanggihan.

At pinagsabihan na hindi pa nga ito handa.

At sa pag-aaral lamang ito nakafokus noong mga panahon na yon.

Pero tila ba nangungulit itong si Rico na ito?

Paulit-ulit siya na lapit nang lapit kay Rose pero ayun nga, talagang inayawan siya ni Rose noon.

Hanggang sa isang araw umano, bigla nalang hindi pumasok itong si Rico.

Mga ilang taon.

Pag-aaral na lang ito.

Pag-aaral na lang ito.

Pag-aaral na lang ito.

Bigla nalang hindi pumasok itong si Rico.

Mga ilang araw.

Tapos isang uwiyan.

Kasama ni Rose ang taga sa amin din pa uwi na nang bigla siyang hinarang ni Rico sa isang kalsada.

Meron itong dalang pagkain.

Nakangitito kay Rose at inaabot sa kanya ang pagkain na yon.

Sabi ni Rico, hindi na daw siya magpaparamdam kay Rose pero tanggapin niya lang yung pagkain tapos dapat kainin niya umano yon.

Bagay na sa sobrang inis ni Rose noong araw na yun ay pinagsabihan na niya si Rico na magsusubong siya.

Pero itong si Rico ay tila ba hindi tumitigil.

Dumikit pa ito kay Rose.

Isiniksik sa kamay niya yung pagkain.

At dahil sa napununa ang kapatid ko ay tinapit niya ang pagkain na yon at sinabihan si Rico na kung ganyan na lang siya palagi.

Mas lalo siyang lalayuan ni Rose.

Bukod pa dito ay inulit ni Rose na magsusubong ito sa tatay namin.

Dito ay tila nagbago ang ugali ni Rico.

Hinawakan nito na mahigpit si Rose sa braso at sinabi nito sa nanlilisik niya mga mata na pinaghirapan niya umanong lutuin ng pagkain na yon.

Pinaghirapan niyang preparahin tapos matatapon lang.

Sinigawan siya ni Rose na wala siyang pake at huwag na siyang magpakita sa kapatid ko.

Binitawan naman ni Rico ang kapatid ko tapos ay naglakad na ito papalayo.

Matapos sumanon ang araw na yon ay lagi nang nakakaramdam si Rose na tila ba may nakasunod sa kanya.

Lalong lalo na kapag nag-iisa siya.

Hanggang sa isang gabi sumaglit lamang daw sa labas si Rose para saglit na pumunta sa erigasyon naming hidimakina.

Dahil sasalok lamang ito ng tubig doon.

Nandigla na lamang siyang inambahan ng isang napakalaking aso.

Hindi pwedeng magkamali ang kapatid ko.

Merong ilaw doon sa may erigasyon na yon.

Kaya sigurado siyang aso lamang yon.

Bali ang nangyari na hulog si Rose sa may kanal ng erigasyon.

At dahil sa medyo malakas ang agos at bukas pa ang motor noon ng tubig ay hindi siya nakabalanse.

Nagpaagos siya doon.

Nakita niyang sumusunod sa kanyang aso kaya naman sumampa si Rose sa kabilang parte ng bukid.

At pagkatapos ay sumigaw habang tumatakbo.

Mabuti na lamang at nakita ito ng aming ama na noon ay pauwi na rin.

Pagkatapos itali ang mga alaga niyang kalabaw.

Pupunta din sana ito ng erigasyon para maghugas.

Kaya naman tumakbo si tatay doon at sumigaw kay Rose na siyang dahilan para marinig siya ni Rose noon.

At sumalubong ito sa kanyang aso.

Nabutan si Rose ng aso, naambahan at muling natumba ang kapatid ko.

Pagkatapos noon ay napatalo ng aking ama para banggain ang nilang na para bang may kung anong balak sa kapatid ko nayon.

At nang magkaroon ng sapat na distansya,

ang mga alaga ay mayroon sa mga kapatid ko na sumabukas.

Bumalik ang tingin ng aso kay Rose noon.

At nang akma na naman itong dadaluhungin ang kapatid ko,

ay sinalubong na ito ni Tatay Lito

ng isang saksak sa dibdib.

Napakalalim ng saksak na iyon.

At sinalubong na ito ni Tatay Lito

at sinalubong na ito ni Tatay Lito

at sinalubong na ito ni Tatay Lito

Napakalalim ng saksak na iyon.

Nabaon daw po talagang itak ni Tatay.

Hindi niya narinig na umiyak yung asong ito pero

parang umubo lamang Sir Seth.

At maya maya mula sa pagkakadikit nilang dalawa

ay nakaramdam si Tatay ng

pila ba panglilimahid ng pawis na balat

tapos nakayakap na iyon sa kanya.

Bumitaw ito.

Bumagsak sa lupa.

Natulala silang dalawa ni Rose.

Siyempre, hindi naman nila alam kung paano nangyari iyon.

Aso ang nakita nila.

Sigurado silang aso iyon.

Kaya nung madetermina nilang tao

ay humingi na sila ng tulong.

Pero hindi na naabutang buhay pa si Rico.

Umiyak si Rose nun.

Sinisisi ang sarili.

Si Tatay naman ay kalmado pa rin at hindi kumikibo.

Ayon sa mga naroon.

Mula ng matapos magreklamo ng pamilya ni Rico

at nakuha ang katawan nito

ay hindi pa ito nagpapakita para magsampa ng kaso.

Sobrang hirap hanapin ng magpamilya dahil sa lugar na sinabi ni Rose

kung saan ito nakatira.

Wala ito doon.

Pati ang records niya sa eskwelahan na nagsasabing tagaroon ito ay

tila magawagawa lang.

Sa madaling salita,

walang nangyaring harapan.

Walang nangyaring pagkakayos.

Pagkakausap.

Hindi natuloy ang demandaan.

Hindi ko na maalala noon kung

nagpiyansa ba o napawalang visa lamang lahat na

nakakabingbing kaso kay Tatay dahil

sa wala namang nagpakita.

Pero nagkaskedul po ang paglaya niya noon

na hindi namin inaasahang

inaantay lamang din pala ng kung sino mang nilalang

nakonektado kay Tatay.

Hindi namin inaantay lamang din pala ng kung sino mang nilalang

nakonektado kay Rico

para gumanti sa kanya.

At sa pagkakataon na ito

ay dalawa kami ng asawa ko

ang nadamay.

Ilang araw matapos makauwi ng aking ama,

nagpasama ito kay Mario na meron silang kukunin sa kabilang barangay.

Gusto ko lang makipag-tsikahan doon sa pupunta ni Tatay ay sumama na ako.

Balibukod sa kinuha ni Tatay doon at pakikipagkwentuhan din sa mga kaibigan niyang

hindi naman nagbago ang tingin sa kanya kahit na nakulong ito.

Nagkaroon pa ng konting inuman.

Ako naman ay wala ding naging problema.

Siguro ang mga bandang alas dias na noon nang nagpaalam si Tatay sa mga kainuman.

Si Mario kahit amoy alak naman ay kayang-kaya pa rin magmaneo ng pedicab namin.

Nasa may bandang hindi mabahay na kami noon

nang makarinig kami ng tunog ng tik-tik.

Aba! Ang aga!

Sabi pa ni Tatay na patawa-tawa lang.

Normal lamang naman kasi sa amin ang tunog na ganoon kumbaga.

Mga nakalimang daang kilometro nang binabaybay namin yung lugar nang marinig namin ulit ito.

Aba! Sinusundan ata tayo ah!

Tatawa pa sana ako.

Pero pagkasabing-pagkasabi ni Tatay ng mga katagang yon,

mula sa itaas, ay may bigla na lamang bumagsak at sumampa sa pinakalimutan.

Pagkaharapan ng pedicab.

Dahilan para tumigil sa pagmamaneho ang asawa ko at umagat ang bandang likuran ng pedicab na yon.

Napasigaw ako.

Napamura si Tatay at si Mario ay kamunti ka ng sumemplang kung hindi lamang siya kumapit sa manibela.

Sa tanambuhay ko, sa mismong harapan ko,

kauna-unahang beses kong makakita ng napakalaking paniki na merong mahabang buhok

tapos napakamabalbon ng buong katawan nito.

As in literal na paniki dahil sa pakpak niyang dipa-dipa ang lapad noon.

Nagtatitigan kami.

Sabi nga nila,

pula yung mata ng mga ito.

Pulang-pula na hugis na malaking holen.

Kung ako ay tatanungin, kawangis niya talaga yung paniki.

Siyempre, tumatak sa isip ko noon ang aswang eh.

Pero bago pa man ako tuluyang makasigaw,

ay kitang kita kong hinatak niya si Tatay at walang kahirap-hirap na hinagis pahulog sa kanila.

Dito ay lalong tumirik ang pedicab dahil umalis na siya sa harapan namin noon.

Si Mario patalong bumaba sa may pedicab na ito at pagkatapos ay dire-diretsyong tumakbo

kung saan tumilapo ng aking ama.

Ako naman na naiwan doong mag-isa sa gitna ng kalsada ay tumalun na rin.

Pag-abang akong papunta sa kanila.

Grabe yung gigil ng nilalang kay Tatay noon.

Literal na dinumug niya ang aking ama.

Samantalang si Mario ay nakasampa din sa nilalang pero hindi niya magawang makakapit ng mahigpit

dahil yung ultimong pakpak nito.

Sadyang napakadulas.

Sa puntong ito ay tumakbo na rin ako doon.

Gumapang ako sa pagitan ng nilalang na ito at ni Tatay.

Pumagit na ako sa kanila.

Sumisigaw ng maawa ka.

Tama na.

Wala naman kaming ginawang masama sa'yo.

Si Tatay parang lalaban na hindi.

Hindi siya makapalag kasi ginagapos yung kamay niya.

Binibitawan lamang siya saglit ng nilalang

para abutin siya ng kalmot o di kaya ay hatakin ng ulo niya.

Noong napayakap ako sa bandang kaliwang bewang ng aking ama

ay doon ko nakapa yung maliit niya na kutsilyo.

May sukbit-sukbit siyang lagi na patalim.

Hindi man ito yung sinasabi nilang tanson at kinatatakutan ng aswang pero

kahit papano

nang gunutin ko ito ay

naibaon ko ito sa braso ng nilalang.

Noong subukan niyang hatakin ulit ang ulo ni Tatay

ay sinalubong ko ang patalim doon.

Tila ito na paso o nailayo ang kamay sa tulis ng patalim na ito.

At ang sumunod na binigyang atensyon

ay ang aking asawa.

Bigla siyang napaikot at mula sa pagkakasampa ni Mario ay

nagkaharapan na sila ng nilalang na ito.

Langibuka ng nilalang ang bibin niya

ay siya namang patong ng asawa ko ng braso niya

sa pagitan ng baba at leeg ng nilalang na iyon.

Dahilan

kung bakit hindi niya maidikit sa asawa ko ang mga ipin niya.

Hindi na ako tumigil

at hindi na ako tumigil.

Sinagsak ko ng sinagsak ang nilalang.

Hindi ko alam kung ako lang pero

yung tekstura ng balat niya

ay maihahambing mo sa tinapang karne.

Tila hindi niya ramdam yon.

Pero wag ka sir Seth

dahil nung makaporma si Tatay at nagawa niyang kapain ng itak niya

sa kabilang bahagi ng bewang

pagkahugot na pagkahugot pa lamang niya

bigla na lamang bumitaw ang nilalang kay Mario.

Umatras ito.

Tamang tamang pagkawasiwas ni Tatay ng taga sa kanya

ay may kalayuan na ang distansya niya para

hindi maabot ng talim nito.

Ito ba!

Ito ba!

Ito ba!

Takot ka dito, di ba?

Ito din yung itak na pumatay sa kauri mo.

Papatayin mo ko sa sariling lugar ko, panghayop ka.

Dun yung una at huling beses ko narinig na

marami at malutong magmura si Tatay.

Sumisigaw pa

kung magmura kasita sir Seth,

yung tipong hindi naman kabigatan yung mga salitang binibitawan niya.

Sumisigaw siya.

Ganon siya katapang.

Napaka-weirdo ng tunog ng aswang,

lahat na kapag malapitan at binubuka niyang bibig niya.

Para siyang sisiyo.

Bawat hinga niya ay pumipito na parang sisiyo nun.

Lung humakbang si Tatay palapit sa nilalangas,

ay siyang biglang pag-angat ng nilalang na ito sa lupa.

Dahilan para hindi na siya maabot ni Tatay.

Pero nanatili ito sa harapan namin nun.

Nakatitig lang.

Nanggigigil ang muka niya na

tila ba gustong-gusto ng gumante kay Tatay pero

may kung anong bagay itong hindi magawa sa kanya.

Sinenyasan kami ng araw.

Sinenyasan kami ng aming ama na magsama-sama.

May manakanakang pagtatangka ang nilalang na

sa tuwing aatras kami ay susulong ito palapit sa amin.

Hanggang sa paunti-unti ay nagawa namin makaakyat

isa-isa sa may kanal

at dumapit dun sa pedicab.

Balik tayo dun sa kabilang barangay.

Sabi ni Tatay na siyang sinunod ni Mario.

Ito ang isa pa sa nakakatakot na parte.

Lantaran.

Lantaran kaming sinundan ng aswang.

Hindi siya umalis o nawala sa paningin namin.

Kung saang direksyon kami pumunta

ay doon din siya papunta.

Si Mario ay pinagpadyak lamang ng maigi ni Tatay nun.

Samantalang kami ni Tatay ay hindi inaalis ang tingin sa nilalang na ito.

Para lamang siyang malaking paniki na lumilipad.

Nakasunod at nakatitig sa amin.

Natigil lamang ang pagsunod niya na magsimula

ng magkaroon ng mga kabahayan-banda

sa dinadaanan namin nun.

Tapos nagulat na lamang kami nang bigla na lamang itong nawala sa ere.

Napakapit ako kay Tatay literal.

Doon na sinabihan ni Tatay si Mario na bilisan na ang pagpapadyak

Hanggang sa iyon nga

nakabalik kami sa lugar kung saan kami galing na

sa awa naman ng Panginoon.

Naroroon pa rin sila at nagiinuman.

Mga pare,

hindi kami pinauwi ng humarang sa amin eh.

Oo,

kayo ba yung puntir yan non?

Kanina pa namin naririnig yun eh.

Ayon sa aking ama,

kilala niya umano ang angkan ni Rico.

Marami umano sa paaralan ni Rose

na dati ko rin paaralan

ang mga estudyanting

kung hindi man mga ganap na aswang

ay galing sa angkan na mga ito.

Noong araw na mapatay ni Tatay si Rico

at nagbagong anyo

alam niya ang aswang yon.

Kung kaya't bago pa man makarating ang otoridad noon

ay pinalitan na ni Tatay ang itak niya

para ibang itak ang maisorender niya

sa mga alagad ng batas.

At nang makalabas siya sa presinto

ay derechahan niyang pinatingnan

sa kaibigan niyang antingero ang itak

na ginamit.

At dun nga niya napagalaman

na nanggagaling ito sa angkan ng mga aswang.

Kaya nga hindi na siya nagulat

nang hindi nagpakita ang pamilya ni Rico

para kasuan siya

dahil ang gusto talaga nila

gantian si Tatay.

Lalo na nung aswang na sumugod sa kanya

na sitingin niya

ay magulang nito

o asawa.

Itong antingero din na ito

ang siyang dahilan kung bakit nakakapatay

ang itak ni Tatay.

Simple lamang ang pagkakasabi

ng aking ama noon.

Merong inilibing ang antingerong ito

sa itak na yon.

Nagulat ako sa revelasyon na yon

ng aking ama.

Mas kaya ako ay nakitang

bata palamang ay naroon ng itak

at kaya pala kahit anong mangyari

ay inaalagahan ito ni Tatay

na mabuti.

Pang taboy malas at pang alis

sa masasamang elemento

ang itak niya na ito.

At kaya pala

ni Minsan ay hindi man lang

siya nagkaroon ng inkwentro

sa mga ganung nila lang.

Kahit kadalasan ay nagpapamadaling

araw siya sa may sakahan.

Hinatid kami ng mga kainuman

ni Tatay ng gabi yon

hanggang dun mismo sa bahay.

Hindi muna kami bumalik

ng kabilang ilog dahil takot na takot

na akong na baka kung ano pa

ang mangyari.

Kinabukasan na lamang kami

umuwi dun.

Sa kaparehas na araw

ay nagsadya ang antingerong kaibigan

ni Tatay sa may bahay namin.

May mga binigay na pangsabit sa bahay

at mga isinusuksok na mga bagay

sa mga wallet na

dapat ay palagi naming dala.

At magmula noon

ay hindi na kami nakaranas

ng kakaiba.

Namatay si Tatay

sa edad na 65.

Pero itong kaibigan niyang antingerong

ay malakas na malakas pa noon.

Nung sinabi ng antingerong

kailangan niyang kunin

ng itak ni Tatay

ay hindi kami nagdalawang isip

na ibigay yon.

Pag-iisip,

pag-iisip,

pag-iisip.