10 Maikling Kwento - Kwentong Pambata Tagalog 2023 | Mga Kwentong Pambata | Filipino Fairy Tales
* AI ("Artificial Intelligence") subtitles on Tagalog.com are generated using "Whisper" by OpenAI (the same company that created ChatGPT and DallE2). Results and accuracy may vary.
* The subtitles do include errors occasionally and should only be used as a tool to help with your listening practice.
* You can request this website to create a transcript for a video if one doesn't already exist by clicking the "Request AI Subtitles" button below a video. Transcribing usually takes 30-40% of the length of a video to complete if there are no other videos in
the queue. For example, a 21 minute video will take 7-8 minutes to transcribe.
* Running a super fast cloud GPU server to do these transcriptions does cost money. If you have the desire and financial ability, consider
becoming a patron
to support these video transcriptions, and the other tools and apps built by Tagalog.com
00:00.0
Ang Mahiwagang Pusa
00:04.0
Noong unang palahon, mayroong Reyna na nagmamayari sa isang mahiwag at magandang pusa.
00:10.0
Ang pangalan nito ay Kisa, at ito'y minahal niya.
00:14.0
Isang araw, sabi ng Reyna,
00:16.0
Oh, munting pusa, mas masaya ka pa kesa sakin,
00:20.0
sapagkat ika'y may magulang kagaya namin, ngunit ako'y mag-isa na lang.
00:24.0
Huwag kang umiyak, titignan ko kung anong pwedeng gawin.
00:27.0
Si Kisa ay totoo sa kanyang salita.
00:30.0
Nang magbalik siya mula sa kagubatan matapos sumangguni sa isang diwata,
00:35.0
ang Reyna ay nagkaroon ng anak na babae.
00:39.0
Natuwa ang Reyna at hindi nagtagal,
00:41.0
napansin ang sanggol ang pusang patalun-talun sa silid
00:44.0
at ayaw matulog hanggat hindi katabi ang pusa.
00:48.0
Isang gabi, nang hinahanap ng taga-alaga ang pusa para ilagay yon sa higaan ng sanggol,
00:54.0
hindi niya ito mahanap.
00:56.0
Nagkaroon ng paghahanap sa pusa,
00:58.0
ngunit sila ay nabigo sapagkat ang pusa ay lumayas
01:02.0
at walang makakapagsabi kung saan ito pumunta.
01:07.0
at isang araw noong bata pa ang prinsesa at naglalaro ng bola sa harbin,
01:12.0
biglang napalakas ang pagbato niya at ang bolay na hulog sa may talahid.
01:17.0
Hinabol ito ng prinsesa at siya ay napatigil sa harapan ng talahid
01:21.0
nang may narinig siyang boses.
01:24.0
Ingebiyord! Ingebiyord! Nakalimutan mo na ba ako?
01:28.0
Ako si Kisa, ang iyong kapatid.
01:31.0
Pero wala naman akong kapatid.
01:34.0
Hindi mo ba naalala?
01:36.0
Kung gayon, bakit ka humalis?
01:39.0
Pero bago pa makasagot si Kisa,
01:41.0
kapos hiningang dumating ang mga tagalingkod ni Ingebiyord
01:45.0
at si Kisa ay bumalik sa kagubatan.
01:48.0
Naggalit ang prinsesa sa kanyang mga lingkod
01:51.0
at ito'y kinwento niya sa Reyna.
01:55.0
Oo, totoong sinabi niya.
01:58.0
Kisa ay bumalik sa kagubatan.
02:01.0
Nais ko siyang makita muli.
02:03.0
Mainit ang sumunod na umaga
02:06.0
at ang prinsesa ay nagpahayag na siya'y pupunta sa gubat
02:10.0
kung saan malamig dahil sa masusukal ng mga puno.
02:13.0
Gaya ng dati, sumunod ang kanyang mga tagalingkod
02:16.0
at hapag nagpapahinga malapit sa batis, nakatulog ang mga lingkod.
02:20.0
Ito'y napansin ang prinsesa at siya'y naglakad pa palayo.
02:24.0
Inaasahin niya sa kanyang mga lingkod
02:27.0
Ito'y napansin ang prinsesa at siya'y naglakad pa palayo.
02:30.0
Inaasahin niya sa kanyang mga lingkod
02:34.0
samantalang isang masamang higante ang sumalubong sa kanya.
02:39.0
Aba, tagalingkod ang hinahanap ko,
02:42.0
ngunit ikaw ang nakasalubo ko dito.
02:45.0
Ngayon, kung ayaw mong mamatay,
02:47.0
halika, sumama ka sa akin.
02:50.0
Takot na takot ang prinsesa
02:52.0
Pero walang silbi ang pagsuway sa higante
02:55.0
at tahimik siyang sumunod dito.
02:57.0
Malayo ang kanilang nilakbay at si Ingebjorg
03:01.0
ay napagod na at sandali lang ay umiyak.
03:05.0
Lumingon ang higante at sinabi,
03:08.0
Ayoko ng haliping maingay.
03:11.0
Kung gusto mo umiyak,
03:13.0
bibigyan kita ng dahilan para umiyak.
03:17.0
Naglabas ito ng palakol mula sa kanyang sinturon.
03:20.0
Pinutol nito ang pulseras na gawa sa ginto
03:22.0
at mga hiyas mula sa paa ng prinsesa.
03:26.0
At ito ay itinago sa kanyang bulsa.
03:29.0
Lumayo ang higante at iniwan ang prinsesa.
03:32.0
Ang kawawang si Ingebjorg ay napaupo sa damuhan.
03:35.0
Dirik pa ang araw sa mga oras na iyon
03:37.0
nang may narinig siyang mga gulong.
03:39.0
Kung sinong nandyan, tulungan niyo ako!
03:43.0
At sa susunod na pagkakataon,
03:45.0
may lumabas na kariton mula sa gubat
03:48.0
na si Kisa ang nagmamaneho.
03:50.0
Gamit ang kanyang buntot bilang latigo,
03:53.0
nakita ni Kisa si Ingebjorg.
03:55.0
Tumalun siya pababa at sinama si Ingebjorg
03:57.0
pabalik sa kanyang munting bahay.
03:59.0
Nang makarating sila,
04:01.0
sobra ang pagod ni Ingebjorg
04:03.0
at sabik na uminom ng gatas.
04:06.0
Tapos siya ay nahiga sa mga unan.
04:09.0
Matulog ka na muna!
04:11.0
Babalik ako maya-maya!
04:14.0
Muling sumakay si Kisa sa kariton
04:16.0
at tumungo sa kuweba ng higante.
04:19.0
Iniwan niya ang kariton sa likod ng mga puno.
04:22.0
Dahan-dahang gumapang si Kisa
04:24.0
para pumunta sa bukas na pinto
04:26.0
at pinakinggan ang sinabi ng higante
04:29.0
habang ito ay naghahaponan.
04:31.0
Ngayon matututo na ang hangal na prinsesa
04:35.0
na huwag umiyak nang walang dahilan!
04:38.0
Abala siya ang pintasan ng prinsesa
04:40.0
dahil sa masamang pag-uugali nito
04:42.0
na hindi niya napansin na pinupuno na ni Kisa
04:45.0
ng asin ang kanyang pagkain.
04:48.0
At sa isang lagok ng sabaw
04:57.0
Paano ito naging sobrang alat?
04:59.0
Kapag hindi agad ako nakainom ng tubig,
05:02.0
Madaling lumabas ng kuweba ang higante
05:04.0
at tumakbo patungo sa ilog.
05:06.0
Pumasok si Kisa sa kubo
05:07.0
at doon niya nakita ang pulsera
05:09.0
sa paa ni Indi Bjorg.
05:11.0
Dinala niya ito sa kanyang kariton at umuwi.
05:13.0
Nang umuwi si Kisa,
05:15.0
pinakita niya ang pulseras ki Indi Bjorg
05:17.0
at nagpasalamat si Indi Bjorg ki Kisa.
05:20.0
Nako! Maraming salamat, Kisa!
05:22.0
Mahalaga sa akin ang pulseras na ito
05:24.0
at nahanap mo para sa akin!
05:26.0
Maraming salamat!
05:28.0
Bukas, ihahatin kita sa pagbalik sa palasyo!
05:32.0
At iyon nga ang ginawa niya.
05:34.0
Nang palapit na sila Kisa sa bukana ng palasyo,
05:37.0
nakita ng hari at rey na na si Kisa
05:39.0
ang kasama ng nawawala nilang prinsesa.
05:42.0
Tinanong nila si Kisa kung ano ang gusto niyang gantimpala.
05:46.0
Mamaya natin pag-usapan yan!
05:48.0
Yumuko si Kisa at umalis din.
05:51.0
Nalungkot ang prinsesa sa pag-alis ni Kisa
05:55.0
ni hindi siya kumakain o umiinom.
05:58.0
Kapag nagpatuloy ito, mamamatay ang anak natin.
06:02.0
Meron pa ba tayong hindi nagagawa?
06:05.0
Hindi pa natin nasusubukang ikasal siya.
06:08.0
Subukan natin ikasal siya sa kung sino at baka matuwa siya dito.
06:12.0
Bakit hindi nalang tayo kumuha ng bagong pusa?
06:15.0
Hindi pwede, kailangan siya magkasal. Bagtiwala ka sa akin.
06:18.0
At hindi nagtagal, inibitahan ang hari ang lahat ng prinsipe sa karatig na kaharian
06:23.0
at pinapili niya ang prinsesa sa mga ito.
06:27.0
Sa wakas, nakapili siya ng isang prinsipe.
06:30.0
Natuwa ang hari at rey na at may malaking kapistahang naganap.
06:35.0
Nang matapos ang kasal, nagpakita si Kisa.
06:40.0
Ako'y nagpunta upang ang kininang aking pabuya.
06:43.0
Patulugin niyo ako sa paanan ng higaan ng prinsesa ngayong gabi.
06:50.0
At pagdating ng umaga, hindi isang pusa ang nakahiga sa paanan ng higaan ng prinsesa,
06:56.0
kundi isa pang magandang prinsesa.
06:59.0
Sinumpa ako ng isang masamang diwata,
07:02.0
at hindi ko matanggal ang sumpa ng mag-isa hanggang hindi ako gumagawa ng kabutihan.
07:07.0
Noon din, sila ay lalong natuwa at si Prinsesa Kisa ay kinasal din sa ibang prinsipe
07:13.0
at umalis din para mamahala sa ibang kaharian.
07:24.0
Ang Nangihinayang na Prinsesa
07:27.0
Noong unang panahon, isang araw sa palasyo ng maharahan na Maharashtra,
07:31.0
ipinanganak ang munting prinsesang si Garima.
07:34.0
Upang ipahayag ang walang pigil na kaligayahan,
07:37.0
ang hari at reyna ay nagbahagi ng kinto, tilak, mga hiyas at perlas sa buong kaharian.
07:42.0
Noong anim na taon na si Garima, isang araw may kakaibang hiling siya sa kanyang ina.
07:46.0
Saliin mo ako sa buwan at bituin!
07:48.0
Oh, Garima, nahihibang ka na ba?
07:50.0
Maraming ba sa sino na lang ba ang sumangkit ng mga bituin sa langit?
07:53.0
Biglang lumabas ang hari sa kanyang silid.
07:56.0
Hohoho! Huwag ka madismaya, mahal kong anak. Gusto mo ng bituin?
08:00.0
Utusan ko ngayon ang ministro na kunin ito.
08:03.0
Sa utos ng hari, umalis ang ministro at kumuha ng mga bituin gawa sa papel.
08:07.0
Matapos matanggap ito, labis ang saya ng Prinsesa Garima.
08:10.0
Salamat, amang hari! Napakahusay mo! Hindi mo ako pinigo kailanman!
08:15.0
Mahal na hari, masyado mong pinapalaki sa layaw ang ating anak.
08:19.0
Alam lang Diyos ang mangyayari sa kanya sa hinaharapan.
08:22.0
Hindi naman sa ganun, kakibat ang pagdagdag ng idada yung paglago ng karunungaan.
08:27.0
Sa wakas, dumating na ang ikalabing-aning na taon ng prinsesa.
08:30.0
Pero wala pa rin nagbago sa kanyang kilos at pag-uugali.
08:33.0
Patuloy niyang pinintasan at inunsulto ang kanyang mga katulong.
08:36.0
Ternato niya ito na parang hindi mga tao.
08:38.0
Isang araw, dumating sa silid ni Garima, ang katulong na may dalang mangkop na kier.
08:44.0
Mabuhay ang prinsesa! Ipinadala ng Rey na ang kier para sayo.
08:48.0
Ubusin mo rao ito habang mainit pa.
08:51.0
Iwan mo dyan at umalis ka na. Mamaya na yan.
08:54.0
Paumanhin, prinsesa. Utos ng Rey na nakainin nyo ito ngayon din.
08:58.0
Labis na inis ni prinsesa Garima, kaya tinapon niya ang kier sa mukha ng katulong.
09:02.0
Sino ka para ipag-utos sakin yan? Lumayas ka!
09:06.0
Nang marinig ang gulo, pumasok ang hari at Rey na sa silid ni Garima at naintindihan ang pangayari.
09:13.0
Anong kasoklam-soklam na pag-uugali ito, Garima?
09:15.0
Sa tingin mo, tama ba yan?
09:17.0
Wala na nga, ina. Katulong siya. Hindi niya dapat ako pagtaasan ng boses.
09:21.0
Makinig ka, prinsesa. Huminahong ka. Tuluyan nang makakaalis ang katulong na ito.
09:26.0
Magaling, amang hari. Isang napakagaling na paraan para ituro ang tama at mali.
09:31.0
Kung lahat ng ama ay kubonsintihin ang pangit na ugali ng babaeng anak, wala nang pag-asa ang kinabukasan ng mga babae.
09:38.0
Ano ba naman, ina? Tigilan mo nga ako. Pwede ba, paalisin mo nga itong katulong ngayon din?
09:43.0
Pagkatapos ng alitan, lumabas ng palasyo si Garima papuntang Karuwahe upang maglabas ng samanan loob.
09:49.0
May dumagondong sa kalangitan at ilang minuto naman, kulog at kaglad ay nagdulot ang malakas na bagyo.
09:54.0
Nalagay sa malaking tulob yung kaharian at ang ilog ay naumpisang magdala ng bahat.
09:58.0
Ang buong kaharian ay nagupit ng bagyo.
10:01.0
Masa masamang kalagayan ng kaharian dulot ng bagyo. Sana naman ay iligtas tayo ni Garima sa pagkakataon na ito.
10:08.0
Sana tingin ko kung saan na napagpal ang aking anak. Masyado na akong nag-aalala, ministro. Hanapin ninyo ang aking mahal na prinsesa.
10:17.0
Opo, mahal na hari.
10:18.0
Mga kawal, maganda kayo! Kailangan nating mahanap ang prinsesa!
10:22.0
Nang humupa ang bagyo, sumama ang ministro sa mga kawal upang hanapin si prinsesa Garima.
10:27.0
Kahit lumipas na ang dalawang araw, hindi pa rin mahanap ang prinsesa.
10:31.0
Hindi sila nagtagumpay sa kanilang misyon at bumalik na sa palasyo.
10:35.0
Bakit bumalik kayo, ministro? Nasaan ang anak kong si Garima? Galit pa rin ba siya sa amin?
10:40.0
Patawad, mahal na Rina. Hindi kami nagtagumpay sa pagtuntun sa prinsesa.
10:44.0
Anong ibig mong sabihin? Napaka-simple utos, hindi ninyo magawa, hindi kakarapat dapat na maging ministro.
10:51.0
Tatanggapin ko anumang parusang nararapat. Ngunit ang buong katotohanan ay kahit saanman, hindi makita ang prinsesa.
10:58.0
Hindi ko sigurado kung buhay pa siya. Maraming nasawi dahil sa bagyo. Hindi na sila nakilala.
11:04.0
Dahil sa kanilang pamamaganang katawan, lahat kami nawawalan na ng pag-asa.
11:09.0
Matapos marinig ito, nawalan ng malay at mumagsak ang Rina.
11:13.0
Walang humpay na umiyak ang hari, natangay ng baha si prinsesa Garima,
11:17.0
at inanod ng ilog papuntang Nayon, kung saan nakatira ang dating niyang katulad, ang taong sobrang niyang inisulto.
11:24.0
Bakit nagtitipon ng mga tao sa tabi ng ilog? Puntahan ko nga ng makita ko din.
11:28.0
Nang makita si prinsesa Garima, nakilala siya agad ng kanyang katulong.
11:33.0
Prinsesa, ako ito, inyong katulong! Gumising ka!
11:37.0
Nakikilala mo ba siya?
11:39.0
Oo, siyang mahal na prinsesa Garima. Sa tingin ko, ay inanod siya ng bahat na padpad dito. Pero bakit hindi siya nagsasalita?
11:47.0
Mukhang hinimatay siya. Kapag nawala na ang tubig sa kanyang katawan, magkakamalay na siya.
11:53.0
Talhin mo muna siya sa bahay ninyo.
11:55.0
Hindi ako itong gagawin. Tulungan niyo akong maihatid siya sa bahay.
11:59.0
Tinulungan ang mga taga-Nayon na mailipat ang prinsesa sa bahay ng kanyang katulong, ang katulong, tumawag ng manggagamot.
12:05.0
Ginoo, sumama ka sa akin. Walang malay ang prinsesa sa aking bahay. Kailangan siyang magising kahit anong mangyari.
12:11.0
Oo, Ea. Susunod ako sa iyo. Iahahanda ko lang ang mga gamot.
12:16.0
Sinamahan ang manggagamot ang dalaga papunta sa kanyang bahay at binawasan ang sobrang tubig nito.
12:21.0
Gumawa rin siya ng halamang gamot at ipinainom ito.
12:24.0
Huwag kang mag-alala. Magkakamalay din siya maya-maya.
12:28.0
Habang naghihintay tayo, maari bang mag-tsaa muna? Magkatapos ay aalis na rin ako.
12:36.0
Iniibot ng dalaga ang isang baso ng tsaa.
12:38.0
Maari bang may sabihin ako?
12:42.0
Malaking pagkakataon ito para sa iyo.
12:45.0
Mahari kang humingi ng anumang halaga sa hari at Reyna. Kung tutusin, iniligtas mo ang pinakamamahal nilang prinsesa.
12:54.0
Paano mo nasasabi yan? Pagsamantalahan ang kanilang kahinaan, hinding-hinding ko ito magagawa. Ngayon, kung tapos ka na, makakaalis ka na.
13:01.0
Nagkamalay na ang prinsesa at narinig ang buong pag-uusap. Sobre itong nanghinayang.
13:06.0
Naku, Diyos ko, anong nagawa ko? Nagkamali ako sa pangmamaliit sa isang tapat na babae.
13:12.0
Lumingon ng dalaga at nakitang tumayo ang prinsesa.
13:16.0
Mabuhay ang prinsesa. Maligaya akong makitang magaling ka na.
13:20.0
Patawarin mo ko. Hindi ka tanggap-tanggap ang aking ginawa. Sobra kitang minaliit pero iniligtas mo ang aking buhay. Hindi ko ito kailanman nasusuklian.
13:29.0
Ginawa ko lang ang trabaho ko, mahal na prinsesa. Ang hari at Reyna ay naging mabuti sa akin.
13:34.0
Huwag niyo itong alalahanin. Kailangan niyong kumain, uminom ng gamot at magpahinga. Nabos niyong kailangan makapagpahinga.
13:41.0
Nagluto ang dalaga at inalok ang lahat ng pagkain sa prinsesa.
13:45.0
Mmm. Napakasarap nito. Katulad ng pagkain hinahanda ng mga kusinero sa palasyo.
13:51.0
Pagkatapos kumain at uminom ng gamot, nagpahinga na ang prinsesa.
13:54.0
Puong may kapal. Gutom na ako. Sa tingin ko, maaari pa itong mga tira-tira.
13:58.0
Nang sumunod na araw, bumisita ang kapitbahay ng katulong.
14:02.0
Nakita kita sa tindahan ng alahas kahapon. Interesado ka ba bumili ng alahas?
14:07.0
Paano ako makakabili ng alahas? Matapos ako matanggal sa palasyo, hindi ako nakakakain kahit dalawang beses sa isang araw.
14:14.0
Sa tingin ko, na malikmata lang ako.
14:17.0
Hindi naman. Pumunta talaga ako sa tindahan ng alahas, pero hindi para bumili. Ibinenta ko ang aking hikaw.
14:23.0
Ngunit anong matinding pangangailangan mo para ibenta ito?
14:27.0
Ang totoo niyan, kailangan ko ng pera pambili ng pagkain ng prinsesa.
14:31.0
Hindi siya sanay sa ordinaryo lang ng pagkain, kaya nagpasya pa akong alukin siya ng iba't ibang pagkain.
14:37.0
Aba, kaya naman pala.
14:39.0
Di sinadyang marinig ng prinsesa Garima ang kanilang pag-uusap.
14:43.0
Samantala, ang hari Atrena ay dumating sa bahay ng katulong kasama ang manggagamot.
14:47.0
Inilagay mo ang iyong sarili sa kamatayan sa pagtago sa prinsesa? Saan mo siya itinago? Magpakita ko!
14:54.0
Lumabas ang dalaga at prinsesa na marinig ang hari.
15:00.0
Maligaya kaming malaman na buhay ka. Salamat sa Diyos at hindi ka ipanahamak ng katulong.
15:06.0
Mahal na Reyna, hindi ko magagawang sakta ng mahal na prinsesa.
15:10.0
Manahimik ka! Kung hindi pa ibinalik ang mga katulong, hindi ka ipanahamak ng katulong.
15:15.0
Mahal na Reyna, hindi ko magagawang sakta ng mahal na prinsesa.
15:19.0
Mahal na Reyna, hindi ko magagawang sakta ng mahal na prinsesa.
15:23.0
Kuminahon ka ang manghari. Ang manggagamot ay sakhem at hindi ka rapat-rapat sa inyong papuri.
15:28.0
Sa kabila ng pagpilit sa kanya, tinanggihan niya ito.
15:31.0
Hindi lang yan. Ibinenta niyang kanyang alahas para ihanda ko na makakain.
15:35.0
Yan ba ang totoo, anak ko?
15:37.0
Tama, iyan ang totoo. Ang daging may salay ang manggagamot.
15:41.0
Ngayon, nagsisisi ako ang pinanganak na prinsesa.
15:43.0
Mas mabuti pa siguro ang pinanganak akong mahirap.
15:46.0
Dito ko nakita ang halaga ko, bilang mahirap at hindi bilang prinsesa.
15:50.0
Patawarin mo ako, anak. Kami ang dapat sisihin.
15:54.0
Mga kawal, aristuhin ang manggagamot at itapon ito sa piitan.
15:58.0
Hinihiling ko ang inyong awa, amangngari. Nabulag ako ng kasakiman.
16:03.0
Maawa kayo sa akin.
16:05.0
Ikinulong ang manggagamot.
16:07.0
Ina, ama, hindi natitira sa kubo ang katulong.
16:10.0
Titira na siya sa palasyo kasama natin.
16:13.0
Kung iyan ang nais mo, anak ko, pagpapakita na rin ito ng aming pagsisisi.
16:18.0
At silang apat ay masayang namuhay sa palasyo ng mahabang panahon.
16:28.0
Ang Kumikinang na Prinsesa
16:31.0
Noong unang panahon, mayroong haning nagkaroon ng malubhang sakit dahil sa isang masamang sumpa.
16:38.0
Iisang bagay lang ang makakapaglita sa kanya.
16:42.0
At ito ay ang lupa mula sa lungga ng kuneho na hindi bababa sa sampung taong gulang.
16:48.0
Hindi mapagkakailang ito ay isang sumpa na mahirap wakasan.
16:53.0
Lalakbayin ko hanggang sa dulo ng mundo. Mahanap lamang ito.
16:57.0
Naglakbay ang prinsipe sa kagupatan upang hanapin ang lungga ng kuneho.
17:01.0
Matagal siyang naglakbay ngunit wala siyang natagpo ang kuneho hanggang sabiklang may kunehong tumawid sa kanyang dinadaanan.
17:06.0
Ang kuneho ay pumasok sa loob ng kuweba pati na rin ang prinsipe.
17:10.0
Ang kuweba ay pagmamayahing ng isang masamang higante.
17:14.0
Ngayon, sino naman ang naparito?
17:18.0
Abay, isang prinsipe.
17:21.0
Sino ka sa inaakala mo para pumasok sa aking kuweba?
17:25.0
Kailangan ko ang lupa mula sa lungga ng kuneho.
17:28.0
Pakiusap, pakuhain mo lang ako. Nakasalalay ang buhay ng aking ama. Aalis din ako agad.
17:32.0
Mukha ba akong hangal para paalisin ka nang basta basta hindi ka makaalis dito?
17:38.0
Ipinasok ng higante ang prinsipe sa hawla.
17:42.0
Pakawalan mo ako! Parang awa muna! Pakawalan mo ako!
17:45.0
Sa loob ng dalawang araw na natili ang prinsipe sa loob ng hawla,
17:49.0
ginawa niya ang lahat ng makakaya niya para makatakas.
17:52.0
Ngunit siya ay nabigo. Alalang-alala siya sa kanyang minamahal na ama.
17:56.0
Sa ikalawang gabi, pumukas ang hawla.
17:58.0
Nangiwi ang prinsipe dahil sa kakaibang ilaw at doon niya nakita ang isang dalaga,
18:03.0
ang pinakamakinang nadalaga sa buong mundo.
18:06.0
Ako ang kunehong sinundan mo nang isang araw.
18:09.0
Ako ay sinumpah ng higante. Nagaan yung kuneho ako sa maghapon
18:13.0
at babalik ang aking tunay na anyong prinsesa sa gabi.
18:16.0
Dali! Lumabas ang higante! Tumakas ka na bago pa siya bumalik
18:20.0
at dalihin mo ang lupang ito mula sa sampung taong gulang na lungga ng kuneho para sa iyong ama!
18:25.0
Pwede mo ba ulitin ang mas mabagal na sinabi mo?
18:28.0
Lumabas ang higante at gusto mo tumakas na ako?
00:00.0
18:33.000 --> 18:34.000
00:00.0
18:36.000 --> 18:37.000
18:38.0
Sa ngayon maganda plano yan.
00:00.0
18:41.000 --> 18:41.000
00:00.0
18:42.000 --> 18:42.000
00:00.0
18:43.000 --> 18:43.000
00:00.0
18:44.000 --> 18:44.000
00:00.0
18:45.000 --> 18:45.000
00:00.0
18:46.000 --> 18:46.000
00:00.0
18:47.000 --> 18:47.000
00:00.0
18:48.000 --> 18:48.000
00:00.0
18:49.000 --> 18:49.000
00:00.0
18:50.000 --> 18:53.000
18:53.0
Naayos mo bang manatiling isang kuneho o...
18:56.0
Hindi! Ayos lang ako!
18:58.0
Oo, syempre naman! Kailangan ko ng tulong!
19:01.0
Sige. Ano ma'y paglilingkod ko sa'yo?
19:03.0
Tumakas ka na ngayon din at kapag bumuti ng pakiramdam ng iyong ama,
19:06.0
lumabas ka at libutin mo ang mundo. Mahahanap mo din ang paraan para matulungan ako.
19:10.0
Ngayon, umalis ka na!
19:12.0
Medyo malabo ang iyong mga direksyon pero...
19:15.0
isa akong mahusay naman lalakbay.
19:17.0
Sige. Hanggang sa muli!
19:19.0
Nating pagkikita!
19:22.0
Ginawa ng prinsipe ang inuutos sa kanya.
19:25.0
Bumalik siya sa palasyo at nailigtas niya ang buhay ng kanyang ama.
19:28.0
At gaya ng sabi ng prinsesa, nilibot ng prinsipe ang buong mundo.
19:33.0
Ama, ngayon mabuti na ang iyong kalagayan.
19:37.0
Ako'y mayroon magandang kwento sa'yo.
19:39.0
Um, alam mo yung lupang pinakain ko sa'yo na nagpabuti ng iyong kalagayan?
19:44.0
Nakuha ko yun mula sa isang kuneho.
19:46.0
Ah, ah, hindi lang basta isang kuneho.
19:50.0
Ang kunehong yun ay tunay na prinsesang sinumpaang maging kuneho sa maghapon.
20:01.0
Kailangan ko umalis at maglakbay sa buong mundo.
20:05.0
Hanggang mahanap ko ang makakatulong sa prinsesang yun,
20:10.0
yun lang ang sinabi niya sa akin.
20:15.0
Doon ko nalang iisipin yun.
20:17.0
Mahal kita, aking ama.
20:19.0
Masaya akong mabuti ang kalagayan mo.
20:21.0
At may lupa pa sa lalagyan.
20:23.0
Aking anak, humigit kumulang naiintindihan kita.
20:30.0
Ang kunehong prinsesa ang niligtas sa akin.
20:34.0
Kailangan mong gawin lahat ng makakaya mo upang matulungan siya.
20:37.0
Naiintindihan mo? O sige, salamat.
20:40.0
At tsaka sa aking palagay, magpapanggap ako ng isang karaniwang tao
20:45.0
at titignan ko kung anong mga pwede kong matutunan.
20:49.0
Hindi ko alam kung gaano katagal ako maglalakbay kung kayat
20:53.0
isasabay ko na din ang pag-aaral ng kalakalan.
20:57.0
Mahusay. Galingan mo, pagpalain ka.
21:00.0
Kung kayat ang prinsipa ay umalis ng palasyo bilang isang pangkaraniwang binata,
21:04.0
naglakbay siya ng isang gabi at may nakilala siyang isang mangingisda sa isang tuluyan.
21:10.0
Hoy binata, hindi pa kita nakita dito dati ah.
21:14.0
Bago ka lang ba dito?
21:16.0
Opo, nag-aaral ako upang matuto makipagkalakalan.
21:20.0
Ang ibig kong sabihin ay gusto kong matutunan ang paraan mo ng pangangalakal.
21:25.0
Abay, bakit hindi ka sumunod sa akin?
21:27.0
Kailangan ko din ng tulong mula sa isang malakas na binatangkaya mo.
21:31.0
Gusto mo pang maging mangingisda?
21:34.0
Kaya ang prinsipe ay sumama sa mangingisda at natutuko paano ang mangisda.
21:39.0
Matapos ang ilang araw, nang matapos ang trabaho, sabi ng mangingisda,
21:43.0
Ang lambat na ito ay binigay sa akin ng isang salamangkero.
21:47.0
Walang sino ma na makatatakas sa lambat na ito.
21:50.0
Eto, tagapin mo ito bilang bayad.
21:52.0
Mga ming salamat po.
21:54.0
At gayon, naglakbay muli ang prinsipe kapag siya ay nagugutom.
21:57.0
Ang prinsipe ay nangingisda at kapag kailangan niya ng pera,
21:59.0
binibenta niya ang isda.
22:01.0
Nakarating siya sa isang panibagong kaharian,
22:03.0
kung saan mayroong pala siyang nagniningning ng isang libong mga ilaw sa gabi.
22:07.0
Tinanong niya ang isang taong dumaan tukol dito.
22:10.0
Buti yung ginoo, bago lang ako dito.
22:12.0
Mahaari mo bang sabihin sa akin kung bakit pinalamutian ng ilaw ang palasyo?
22:17.0
Ah, puro palamuti ang palasyo dahil pinagniriwang ng hari
22:21.0
ang kagandaan na kanyang anak na prinsesa.
22:23.0
At hinahamon ng hari ang sino mang babaeng kayang kuminang ng masiging isda.
22:27.0
Bakit dinidein ang kagandaan niya?
22:30.0
Dahil sayabang na kanyang ama.
22:35.0
Pumunta ang prinsipe sa korte ng hari.
22:38.0
Iyong kamahalan, may kilala kong dalagang mas makinang pa sa, ah,
22:44.0
ah, sa sumisikat na araw.
22:47.0
Nakikilala kong dalaga at, ah, siya'y maganda at maningning.
22:51.0
Siya'y kagaya ng, ah, liwanag ng araw.
22:54.0
Paumanhin sapagkat hindi ko naisip ang sasabihin ko bago ako pumunta dito.
23:00.0
Kamahalan, meron akong kilalang dalagang kasing liwanag ng araw mismo ang kanyang pagninningning.
23:06.0
Mga ingisda, binibigyan kita ng isang linggo. Dalin mo siya dito.
23:11.0
Opo, masasunod po.
23:13.0
Kung kaya'y bumalik ang prinsipe sa kagubatan at hinanapang daan pa tungo sa kuweba ng higante,
23:19.0
pumasok siya sa kuweba.
23:20.0
Naglaban sila at gamit ang lambat, hinuli ng prinsipe ang higante at ikidulong ito.
23:25.0
Inalalayan ng prinsipe ang prinsesa at sabay silang lumabas sa kuweba.
23:29.0
Kuinento ng prinsipe ang lahat tungkol sa hari at ang kanyang anak.
23:34.0
Ngayong nailigtas na kita, kailangan natin tapusin ang misyon.
23:38.0
Ang matulungan pa ang isang prinsesa.
23:40.0
Pagod na siya sa pagmamayabang ng kanyang ama tungkol sa kanyang kagandahan.
23:44.0
Ang buong palasyo ay napapalibutan ng palamuti.
23:46.0
Kailangan mo ito makita. Anong masasabi mo?
23:48.0
Sige, naiintindihan ko. Mukhang maganda nga ang plano mo.
23:52.0
Tara na at maglakbay!
23:54.0
Sige. Sa ngayon, paano natin mapapawalang visa ang salamangka at ang sumpa ng higante sa'yo ng pagiging kuneho?
24:02.0
Kailangan natin tapusin yan.
24:04.0
Oo, mawawalang visa ang lahat kapag naglakda ko sa dagim na gawa ng ginto.
24:09.0
Bilang isang tao o kuneho?
24:11.0
Hmm, hindi ko alam. Baka kailangan natin maglakbay.
24:13.0
Kaya sila'y nanglakbay patungo sa karian.
24:16.0
Nasaan ang binibini ang sinasabi mong higit na mas maganda pa kaysa sa aking anak?
24:21.0
Iyong kamahalan, upang mapakita ko ang ganda niya, kailangan ko ng makapal na dagim ng ginto mula sa iyong kaban.
24:27.0
Mayroon ka bang mga dagim na nakabote?
24:30.0
Disperado ang hari makita ang kumikinang na binibini, kaya inutos niya.
24:35.0
Dalan niyo siya ng mangkok na puno ng ginto.
24:37.0
Kailangan po itong padaanin ang ginto sa tubo para ito'y hanginin at maging dagim na ginto.
24:44.0
Parte po yun ang presentasyon ng pinakamagandang prinsesa.
24:48.0
Iyong kamahalan, sinasayang niya lang ang ating oras at ang iyong ginto.
24:53.0
Kung sinasayang niya nga ang ating oras, pagbabayar niya ito.
24:57.0
Kung gayon ay pinadaan din sa tubo ang ginto sa tubo,
25:01.0
at hinipan ng mga tagabantay upang ito'y hanginin at maging makapal na dagim na ginto.
25:07.0
Dumating ang prinsesa at lumakad sa dagim na ginto.
25:11.0
Nawakasa ng supa at namangha ang buong korte sa kanyang kagandahan.
25:18.0
Binibini, ikaw nga ang pinakamakinang na babae sa kanyang kagandahan.
25:23.0
Nakita mo na, ama? Ngayon, pakiusap. Itigil mo na ang pagyayabang sa aking ganda sa lahat.
25:29.0
Patawarin mo ako, mahal ko.
25:31.0
Kuinento ng prinsipe ang lahat sa hari.
25:34.0
Naghanda ang hari para makauwi ang prinsipe sa kanyang kaharian,
25:38.0
kung saan sila ikakasal at mamumuhay ng masaya.
25:41.0
Hindi na sila muling ginambala ng higante,
25:44.0
at hindi na sila kumakasal at mamumuhay ng masaya.
25:47.0
Ang Mahiwagang Wishing Pond
25:52.0
Noong unang panahon, may isang prinsesa na nagnangalan Jasmine.
25:57.0
Nag-iisang anak siya ng kanyang amanghari,
26:01.0
ngunit matigas ang isang mga kubo na nangyari.
26:05.0
Ang isang prinsesa na nangyari sa kanyang amanghari ay
26:08.0
Ang Mahiwagang Wishing Pond
26:11.0
Ang mahiwagang wishing pond ay
26:12.0
Nag-iisang anak siya ng kanyang amanghari,
26:16.0
ngunit matigas ang ulo nito at makasarili.
26:20.0
Lagi rin itong humihingi ng pagkain sa kanyang ama.
26:24.0
Isang araw, isang mahikero ang bumisita
26:28.0
para bigyan ang hari ng pagpapala at babala
26:31.0
tungkol sa Mahiwagang Wishing Pond sa kanilang kaharian.
26:35.0
Mahal na hari, narito ako upang magbigay sa inyo ng babala.
26:40.0
Tungkol sa Mahiwagang Wishing Pond
26:44.0
Kasabay nito, ang pagdaan ni Jasmine sa hukuman.
26:48.0
Narinig niya ang pag-uusap ng kanyang ama at ng mahikero.
26:52.0
Natuwa ito nang marinig niya ang tungkol sa Mahiwagang Pond.
26:56.0
Agad siya pumunta sa kwarto niya
26:59.0
kahit na hindi pa nito naririnig ang buong detalye
27:03.0
ng sinasabi ng mahikero.
27:04.0
Kailangan kong puntahan ng pond na yun
27:07.0
para humingi ng masasarap na pagkain.
27:10.0
Kinabukasan, agad na naghanda at umalis si Jasmine
27:15.0
papunta sa Mahiwagang Lawa.
27:17.0
Tanghali na nang marating niya ang kinaroroona ng pond.
27:21.0
Marami siyang gustong hilingin
27:24.0
gaya ng masarap na cake, ice cream, hamburger, pizza, crispy turkey,
27:29.0
tsokolate, cookies at iba pa.
27:32.0
Ngunit nang makita niya ang babala sa pond,
27:37.0
Sinasabi na isang kahilingan lang kada tao.
27:41.0
Mahiwagang Pond, dinggin ang aking hiling.
27:45.0
Isang palayok na magbibigay sakin ng maraming pagkain.
27:49.0
Biglang may mahiwagang palayok na lumabas.
27:53.0
Kasunod ang isang tinig.
27:55.0
Ito ang iyong hiling.
27:58.0
Ngunit kailangan mong sumunod sa kondisyon upang ito'y gumana.
28:05.0
Sabihin mo ang mga salitang ito.
28:14.0
At saka ito maglalabas na masasarap na pagkain.
28:19.0
Ibibigay niya ang isang tinig.
28:22.0
At saka ito maglalabas na pagkain.
28:26.0
Ibibigay nito kahit anong ibigin mo.
28:30.0
Ngunit sabihin mo ang salitang.
28:36.0
Kung hindi, may hindi magandang mangyayari.
28:43.0
Mabilis na bumalik si Jasmine sa kaharian.
28:47.0
Nasasabik na siyang gamitin ang mahiwagang palayok na kanyang hiniling sa pond.
28:52.0
Bumukal ang palayok ng mga pagkain pagkasabi niya ng mga mahiwagang kataga.
28:59.0
Sa sobrang gutom, agad na kinain ni Jasmine ang mga ito.
29:03.0
Lumipas ang mga araw, hiniling niya lahat ng mga gusto niyang kainin.
29:09.0
Kaya bumigat ang timbang nito.
29:12.0
Isang araw, binisita siya ng hari.
29:15.0
Nakita niya ang matabang batang kumain ng manok at nilapitan ito.
29:19.0
Hindi siya makapaniwala na iyon pala ang prinsesa.
29:23.0
Nagulat ito sa kanyang nakita.
29:28.0
Anong ginawa mo sa sarili mo?
29:32.0
Ama, may binisita akong wishing pond ilang araw ang nakaraan at humiling ako ng mahiwagang palayok.
29:39.0
Kaya hiniling ko lahat ng pagkain gusto ko.
29:42.0
Kaso kagabi, nakalimutan kong patigilin ang paglabas ng mga pagkain.
29:46.0
Napagtanto ng hari kung gaano kaganid ang anak niya.
29:51.0
Niyakap ng hari ang prinsesa at sinabing,
29:55.0
Mahal na prinsesa, hindi ka talaga marunong makinig.
29:59.0
Alam kong narinig mo ang sinabi ng mahikero na tumutupad ng kahilingan ng lawa,
30:04.0
ngunit hindi mo dapat paniwala ng lahat ng sinabi niya.
30:07.0
Mahal na hari, naparito ako upang magbigay ng babala.
30:12.0
Oh, isang wishing pond na tumutupad ng mga kahilingan,
30:18.0
ngunit may kalakipitong kabayaran.
30:23.0
Isa iyong masamang lawa.
30:26.0
Ipinapayo ko na ipasara mo iyon sa lalong madaling panahon.
30:32.0
Ngayon alam mo na mahal na prinsesa ko, kaya ito nangyayari sa iyo.
30:36.0
Kaya't iniutos ng hari sa kanyang mga alagad na,
30:40.0
Kunin niyo ang palayok at sunugin sa apoy.
30:45.0
Agad itong sinunod ng mga kawal,
30:48.0
kaya't itinapo nila ito sa nagbabagang apoy hanggang sa tuluyan itong matunaw at maging abo.
30:55.0
Kinalaunan, nagsimulang mag-ehersisyo ang prinsesa,
31:00.0
kaya't bumalik ang mga kahilingan.
31:02.0
At nabuhay sila ng masaya habang buhay.
31:06.0
Ang aral sa istorya, siguraduhing tama ang impormasyong iyong naintindihan.
31:15.0
Ang tagapaslang ng dragon.
31:19.0
Nung unang panahon, matagal na matagal na,
31:23.0
sa isang malayong malayong lupaing,
31:26.0
sa isang malayong malayong lupaing,
31:28.0
katatapos lamang nang anihan,
31:31.0
at nago-umpisa pa lamang silang magsagawa ng masayang pagdiriwang.
31:35.0
May masayang tugtog at may mga nagsasayaw.
31:38.0
Ang lalaking si Albert ang pinakamalakas at pinakaguwapo sa nayon
31:43.0
at pumipila ang mga babae para makasayaw siya.
31:46.0
Ngunit ng gabi na, isang babae ang napansin niya.
31:53.0
Binibini, taga rito ka ba?
31:57.0
Taga saan ka pala?
31:59.0
Diyan lang, sa tabi-tabi.
32:01.0
Hindi naman magaling ang isa sa kanila,
32:03.0
pero sumayaw sila ng sumayaw nang walang pahinga buong gabi
32:07.0
at nahulog sila sa isa't isa.
32:09.0
Tila sila na lamang dalawa.
32:11.0
Ngunit, bigla nalang may malakas na ingay ng mga kabayo sa labas.
32:15.0
Naku, kailangan ko na umalis.
32:17.0
Hindi! Huwag kang umalis!
32:19.0
Hindi! Huwag kang umalis!
32:20.0
Hindi pa tapos ang tugtog!
32:24.0
Sa isang iglap, bumukas ang lahat ng pinto
32:27.0
at nagmamadaling nagsilapit kina Albert at Lucy
32:30.0
ang mga kawal ng hari na may dalang mga espada at sibat.
32:33.0
Pagkatapos, nagbigay-pugay ang lahat nang nasa loob ng silid.
32:37.0
Anong nangyayari?
32:39.0
Bitiwan mo ang anak ko!
32:42.0
Hininan si Albert ng mga kawal palayo kay Lucy.
32:45.0
Itinapon siya sa sahig,
32:46.0
at itinutok sa mukha niya ang kanilang mga sandata.
32:49.0
Ama, pakiusap! Huwag niya siyang saktan!
32:52.0
Nalilito si Albert.
32:54.0
Si Haring George, ang iyong ama?
32:57.0
Hindi hinayaan ni Haring George na makasagot si Lucy.
33:00.0
Dinuron niya ng daliri sa ilong si Albert at sumigaw.
33:03.0
Lumayo ka sa aking anak!
33:06.0
Pero, gusto ko po siyang pakasalan!
33:09.0
Sa tingin mo, papayag ako na may kasalangan ako sa isang isang nakakawa?
33:14.0
Bakit po hindi? Mahal ko siya at mahal niya rin ako!
33:17.0
Kalokohan! Hindi magpapakasalang isang prinsesa sa katulad mo lang!
33:22.0
Tanging maharli ka lamang at mayamang mayaman ang pwedeng magpakasal sa prinsesa!
33:27.0
Pagkatapos, hinatak ni Haring George si Lucy sa braso at hinila siya sa may pintuan.
33:32.0
Kamahalan, kapag naging mayaman na po ko, maaari ko na po bang pakasalang iyong anak?
33:38.0
Napahinto si Haring George at lumingon.
33:40.0
Napahawak ito sa baba sa kangumisi at sinabi,
33:44.0
May sasabihin ako sa iyo! May tambak na ginto at kayamanan sa aking lumang palasyo!
33:50.0
Kung pupunta ka ro'n at may bibigay mo sa akin ng corona,
33:54.0
pwede mong kunin ang ibang ginto at kayamanan para sa iyo at pwede mo ring pakasalan ang anak ko!
34:00.0
Gagawin ko po iyan!
34:02.0
Hahahahaha! Tingnan natin kung kaya mo!
34:06.0
At umalis na nga si Haring George at ang prinsesa.
34:10.0
Napakatahimit ng silid na rinig mo ang paglaglag ng karayom.
34:15.0
Lahat ng mata ay nakatingin kay Albert.
34:18.0
Bakit lahat sila nakatingin sa akin?
34:21.0
Alam mo ba kung anong sinabi mo?
34:25.0
Alam mo ba kung bakit umalis si Haring George sa lumang palasyo?
34:30.0
Dahil nakatira na ro'n ng mga mga mayaman!
34:35.0
Dahil nakatira na ro'n ng isang dragon!
34:40.0
Bakit naman po ko'y susugo ng hari para kunin ang kayamanan kung alam niyang may nakatirang dragon doon?
34:45.0
Dahil ayaw niyang paasalan mo ang anak niya!
34:48.0
Gusto niyang mabugahan ka ng apoy ng dragon!
34:51.0
Naglakad si Albert palabas ng pinto.
34:54.0
Ano bang pakiko? Mahal ko si Lucy at gagawin ko ang lahat maikasal lang sa kanya kahit pa'y kamatay ko iyon!
35:00.0
Siguro nga, hindi naman gano'ng katalino si Albert, ngunit determinado siya.
35:05.0
Nang sumunod na araw, nagsimula nang magtungo sa lumang palasyo si Albert.
35:10.0
Nalaman niya na hindi pala magiging madali ang pagpunta dito.
35:14.0
Isang daang nilya ang layo nito na may mapanganib na nagiyelong ilog.
35:19.0
Kailangan kong magpatuloy! Kahit wala akong dalang panlamig na damit!
35:24.0
Nang gumapang siya sa ilog, nang nababalot ng niebe, halos mamatay siya sa sobrang lamig.
35:30.0
Tama, medyo hindi nga matalino si Albert.
35:33.0
Nang tumatawid na siya patungo sa kabilang pampang ng ilog,
35:36.0
nahulog siya at gumulong nang gumulong ang katawan niya pababa sa pampang ng ilog.
35:41.0
Nawalan siya ng malay.
35:43.0
Hindi siya magising hanggang sa gumulong siya sa nagiyelong tubig ng ilog.
35:46.0
Nang masiguro ni Albert na pwede siyang malunod o mangatog sa lamig,
35:49.0
nalusaw ang nagiyelong tubig at naging mas mabilis na ang daloy nito.
35:55.0
Oh hindi! Wala na akong espada na gagamitin para patayin ang dragon!
36:00.0
Wala na akong kalaban-laban sa kanya ngayon!
36:03.0
Makalipas ang ilang saglit na gawanan niyang makalangoy at manatiling nakalutang,
36:07.0
lumangoy siya patungo sa kabilang pampang at isinampan niya ang kanyang sarili sa tabi.
36:12.0
Nakikita ko na ang mataas ng batong pader ng palasyo!
36:20.0
Napansin niya rin ang nangitin na bahagi ng luntiang damo na may bakas ng sunog ng hininga ng dragon.
36:27.0
Ilang saglit pa, naririnig na ni Albert ang malakas na pagkampay at pagaspas ng malalaking pakpak ng dragon.
36:35.0
Kailangan kong maghubli sa mga guwang ng kahoy!
36:38.0
Nagapoy ang mga troso ngunit hindi nasaktan si Albert, pero hindi na siya giniginaw.
36:45.0
Kailangan kong maghintay muna dito hanggang sa mawala na ang pagaspas ng pakpak ng dragon.
36:52.0
Pagkatapos, gumapang siya palabas ng troso habang pinanonood itong masunog at iniisip kung paano siya makakalapit sa dragon at makuha ang kayamanan nang hindi napapaso ng apoy.
37:04.0
Kailangan kong mahanap ang lungga ng dragon!
37:08.0
Teka, ano naman kaya yun?
37:11.0
Ito pala yun! Ito ang taguan ng mga kayamanan ni Haring George!
37:16.0
Pagkatapos, nanghiram si Albert ng panakot ng ibon sa kalapit na maisan, sa kalaliman ng gabi,
37:23.0
palihim niyang ipinasok sa palasyo ang panakot sa ibon sa tuktok ng pader katapat ng taguan ng mga kayamanan na natatanaw ng dragon.
37:32.0
Ano to? Isang barilis? Puputulin ko ang itaas na bahagi ng barilis at palihim kong ilalagay sa lugar na malapit lang sa dragon.
37:41.0
Pagkatapos, umakyat siya papasok sa barilis at natulog doon. Nang sumunod na umaga, nagising siya sa malakas na pagaspas.
37:50.0
Tulad ng inaasahan, nang nagising na ang dragon, inakala niyang tao ang panakot sa ibon. Lumipad siya papalapit sa panakot.
37:58.0
Habang hindi nakatingin sa akin ang dragon, lalabas muna ako sa barilis at dadalhin ko ito malapit sa kayamanan.
38:06.0
Dinala niya ang barilis sa taguan ng kayamanan habang nasusunod naman ang panakot sa ibon, at ngabas siya mula sa taguan ng kayamanan saka sumigaw.
38:15.0
Hoy, dragon! Andito ko! Huliin mo ko!
38:19.0
Pagkarinig nun, lumingon ang dragon at mabilis na lumipad patungo sa mga kayamanan, habang mabilis namang umiwas si Albert.
38:28.0
Nang lumapag ang dragon at idinukuwang ang ulo sa pinto, tinakpan ni Albert ang ulo nito gamit ang barilis.
38:36.0
Nang magbuga ng apoy ang dragon, ibinalik ng barilis ang apoy sa dragon at nasunod ng dragon ang kanyang sarili.
38:43.0
Hahaha! Hindi ako makapaniwalang gagana yun! Uuwi na ako at tatanungin ko si Haring George kung pwede kong pakasalan si Princess Lucy!
38:53.0
Nakarating siya sa hukuman ng hari, at humudyat sa taga Sylvie na ipasok ang kahon ng kayamanan. Pinakitan ni Albert ang korona sa hari.
39:02.0
Hahaha! Napatay ko na ang dragon at ngayon mayaman na rin po ko!
39:07.0
Nang sandaling iyon, pumasok si Princess Lucy sa silid at niyakap si Albert.
39:13.0
Maraming salamat sa ginawa mo para sa akin.
39:16.0
Kaya kahit hindi siya masyadong matalino, nagawa niya pa rin makasalan ang babaeng mahal niya at meron pa siyang kayamanan,
39:23.0
pati na rin ang lumang palasyo at lahat sila ay namuhay ng masaya.
39:27.0
Si Haring Grisly Beard
39:30.0
Noong ulang panahon sa isang malayong kaharian, mayroong haring nagnangalang Michael at siya ay may anak na babaeng si Dinah,
39:38.0
nakasing ganda ng isang bulaklak, ngunit napakadamot at hambog kung kayat walang sino mang maliligaw ang pumasa sa kanya.
39:46.0
Puro pangungut niya ang ginawa niya sa mga prinsipeng gusto siyang pakasalan.
39:49.0
Nagsagawa ng malaking kapistahan si haring Michael at inimbitahan niya ang lahat ng karapat dapat na maniligaw.
39:56.0
Pagkatapos ay ang pagtatanghal na mga maniligaw sa anak ng hari.
40:00.0
Ngunit ang makita niya ang mga lalaki, marami siyang kinaayawan.
40:04.0
Yung una ay masyadong mataba, ang pangalawa ay masyadong mataas,
40:08.0
ang pangatlo ay masyadong maliit, at ang pangapat ay masyadong maputla.
40:12.0
Pinintasan niya ang bawat isa, ngunit kinutya niya ang isang butihing haring,
40:16.0
na nakatayo dahil sa kakaibang tubo ng kanyang balbas.
40:20.0
Meron siyang balbas na parang sa isang oso!
40:23.0
Magmula noon, siya ay binansagang si haring Grizzly Bear.
40:28.0
Ngunit ang hari, nang makita niyang walang ginawa kundikutsain ang prinsesa ang mga maniligaw,
40:34.0
at kinamuhian ang mga maniligaw na nagtipon doon,
40:38.0
ay nagalit at sinumpang pakakasalan ng anak niya ang unang punubing papasok.
40:42.0
Ilang araw ang lumipas, mayroong punubing kumunta sa palasyo at kumanta sa may bintana nang marinig ito ng hari.
40:50.0
Patuloyin mo siya!
40:52.0
Kaya ang punubi ay tumuloy, suot ang marungi at punit-punit niyang mga damit.
40:57.0
Kumanta siya sa harapan ng hari at prinsesa, at nang matapos siya kumanta, humingi siya ng munting regalo.
41:05.0
Lubos akong natuwa sa iyong pagkanta, kung kaya't iniahan doon,
41:09.0
sa iyo ang aking anak bilang regalo at iyong mapapangasawa.
41:13.0
Nanginig ang prinsesa sapagkat sabi ng hari,
41:16.0
Ako ay nanunumpang ibibigay kita sa pinakaunang punubi, anak, at ito'y tutuparin ko.
41:23.0
Walang nasabi ang prinsesa, at kailangan niyang pakasalan ng punubi.
41:28.0
Ang sabi ng hari,
41:30.0
Ngayon, aking anak,
41:32.0
hindi angkop na ang isang punubi ay mananatili sa aking pala.
41:36.0
Marapat na umalis ka na kasama ang iyong asawa.
41:40.0
Inalalayan siya ng punubing lalaki palabas.
41:43.0
Napilitan siyang lumakad palayo kasama ang punubing lalaki.
41:47.0
Nang makarating sila sa malaking kagubatan, tinanong niya,
41:51.0
Sino ang nagmamayaring ng magandang kagubatang iyon?
41:54.0
Iyon ay pagmamayaring ni Haring Grizzlybear.
41:57.0
Kung pinili mo siya, mapapasayod din sana ang kagubatang iyon.
42:04.0
Matapos, sila ay nakarating sa isang parang.
42:08.0
Sino naman ang nagmamayaring na magandang parang na iyon?
42:11.0
Iyon ay pagmamayaring ni Haring Grizzlybear.
42:14.0
Kung siya ang pinili mo, mapapasayod din sana ang parang.
42:18.0
Ah, napakamalas kong babae.
42:21.0
Maya-maya, sila ay nakarating sa isang malaking bayan.
42:25.0
Sino ang nagmamayaring nitong malaking bayan?
42:28.0
Iyon ay pagmamayaring ni Haring Grizzlybear.
42:30.0
Kung siya ang pinili mo, mapapasayod din sana ang malaking bayan.
42:34.0
Ah, napakamalas kong babae.
42:39.0
At sa wakas, nakarating sila sa isang napakaliit na kubo.
42:44.0
Nakupo, at sino naman ang nagmamayaring nitong nakakasuya at pangit na kubo?
42:50.0
Iyan ang aking bahay, kung saan tayo ay maninirahan.
42:54.0
Pumasok siya sa loob ng kubo.
42:56.0
Nasaan ang mga tagapagsilbi?
42:59.0
Anong tagapagsilbi? Ikaw ang aking asawa.
43:02.0
Maghahain ka na ng hapunan sapagkat pagod na ako.
43:05.0
Ibi mong sabihin, tagasilbi mo ko?
43:10.0
Pero walang alam si Dinah tungkol sa pagluluto
43:13.0
at ang pulubing lalaki ay ang naghahain ng hapunan.
43:16.0
Matapos, sila ay natulog na.
43:18.0
Ngunit, pilit niyang ginising si Dinah ng maaga.
43:21.0
Ilang araw silang namuhay ng ganoon, hanggang maubos ang kanilang ganoon.
43:24.0
Aking nasawa, hindi na tayo pwedeng magpatuloy ng walang kinikita.
43:28.0
Susubukan kong magbenta ng mga paso.
43:31.0
Ikaw naman ay mananatili sa palengke at magbibenta ng panayo.
43:34.0
Kapag nakita ako dito sa palengke ng sino man mula sa kaharian ng aking ama,
43:39.0
paano nalang nila ako kukutsain?
43:42.0
Wala sa kalooban ng pulubing lalaki makinig sa reklamo ng asawa niya.
43:47.0
Sa sumunod na araw,
43:49.0
ang prinsesa ay umupo sa sulok ng palengke nang biglang kukutsain.
43:52.0
Sinagasaan niya ang mga palayok hanggang masira ang lahat ng ito.
43:57.0
Umiyak ang prinsesa, hindi alam ang gagawin.
44:07.0
Mabilis siyang umuwi at sinabi sa punubi ang kamalasan nangyari.
44:11.0
Huwag ka nang umiyak. Nakikita kong wala kang alam sa pagtatrabaho.
44:15.0
Kung kaya dumulo ako sa palasyo ng hari
44:18.0
para magtanong kung tumatawag ka sa palayok.
44:20.0
Nangako silang tatanggapin ka nila.
44:23.0
Sa parang yon, makakakain ka ng libre.
44:26.0
Si Dinah ay isang katulong na ngayon at ginawa ang lahat ng maduming mga gawain.
44:31.0
Sa kanyang magkabilang bulsa,
44:33.0
siya ay mayroong garapon kung saan nilalagyan niya ng tirang pagkain para iuwi.
44:38.0
Gabi-gabi siyang naguuwi ng pagkain sa kanyang asawa.
44:41.0
Sa kasal ng pinakamatandang anak na lalaki ng hari,
44:44.0
ang pulubing prinsesa ay pumunta sa korte ng hari at pumunta sa pagkain.
44:47.0
Ngunit hindi siya pinansin ang bawat katulong na may dalang pagkain.
44:51.0
Kinaawaan siya ng mga katulong at hinagisan siya ng iilang piraso kada sila ay dumadaan.
44:57.0
Ang mga ito ay nilalagay niya sa garapon upang iuwi.
45:01.0
Pagkatapos, pumasok ang panganay na anak ng hari.
45:04.0
At nang makita niya ang napakagandang babae sa may pintuan,
45:08.0
hinawakan niya ito sa kamay at inalok sumayaw.
45:11.0
Ngunit tumanggi ang prinsesa at ang mga katulong.
45:13.0
At nang makita niya ang napakagandang babae sa may pintuan,
45:16.0
hinawakan niya ito sa kamay at inalok sumayaw.
45:19.0
Ngunit tumanggi ang prinsesa at umatras dahil sa takot
45:22.0
sapagkat nakita niyang ito ay si Haring Grizzly Beard,
45:26.0
ang maniligaw niya na minsan ay tinaboy niya at kinutsa.
45:30.0
Ngunit hindi niya mapigilan at siya ay linala sa isang silid para sumayaw.
45:35.0
Nang makarating sila sa gitna ng silid,
45:37.0
ang mga lubid na nakatali sa garapon ay napigtal.
45:40.0
Nabasag at nagkalat ang mga pagkain sa sahig.
45:44.0
Napuno nang hiya ang prinsesa.
45:47.0
Napatalon siya papunta sa pinto at tatakbo na sana,
45:51.0
ngunit sa hagdan ay naabutan siya ng prinsipe at dinala siya pabalik.
45:56.0
Sabi ng prinsipe,
45:58.0
Huwag kang magalala.
46:00.0
Ako ang pulubi at ang mga ngabayo.
46:03.0
Nagpanggap akong ibang tao nang dahil sa aking pagmamahal sa iyo.
46:06.0
Minsan, kailangan natin magpakumbaba kahit tayo ay nasa'y taas.
46:17.0
Hindi ako karapat dapat na maging asawa mo.
46:20.0
Huwag kang magalala. Tapos na ang masasamang araw.
46:23.0
Ngayon, magdiwang na tayo ng ating kasal.
46:26.0
Dumating ang mga katulong at binihisan siya ng kamanghamanghang damit.
46:30.0
Hiniling ng kanyang ama at ng buong korte ang kaligayahan ng kasal nila ni Haring Grizzly Beard.
46:37.0
Matapos noon, sila'y namuhay ng maligaya magpakailanman.
46:47.0
Ang matapang namunting prinsipe at ang kanyang mga kaibigan.
46:51.0
Nagumpisa ang kwentong ito sa kaharian ng Firoz Nagar.
46:55.0
Ang hari at reyna ng Firoz Nagar,
46:56.0
inagpas siyang mumasyal sakay ng karuwahe
46:59.0
habang nasa palasyo ang labing dalawang taong gulang na anak na lalaki, si Angad Kumar.
47:04.0
Bigla na lang nadulas ang kabayo at ang hari at reyna ay nahulog sa karuwahe at sa kasamaang palad ay namatay.
47:10.0
Papasanin ng batang prinsipe Angad ang responsibilidad na mamahala sa buong kaharian
47:14.0
at isang ministro ang hindi natuwa sa sitwasyon na ito.
47:18.0
Ngayong wala ng hari at reyna,
47:21.0
pasan ng prinsipe ang malaking responsibilidad.
47:23.0
Ang trono ng prinsipe Angad ay baliwala kundi panakipbutas.
47:27.0
Ako talaga ang tunay na mamahala.
47:30.0
Magpapatawa ko ng mabigat na buhay sa kaharian at pagkakakitaan ko ito.
47:35.0
Nagpatawag ang punong ministro ng pagpupulong sa ibang mga ministro.
47:38.0
Si prinsipe Angad ay kinurunahang pinuno ng kaharian sa sarimonyang dinaluhan ng lahat.
47:44.0
Natuwa ang mamamayan sa naging desisyon.
47:47.0
Mabuhay haring Angad! Mabuhay haring Angad!
47:51.0
Makinig kayo, Hepe ng Siguridad.
47:53.0
Tipunin ang iba pang miyembro ng hukuman.
47:55.0
Masusunod po ng ministro. Pinapapunta mo kami?
47:58.0
Oo. Napakabata ni haring Angad para gumawa ng anumang mahalagang desisyon.
48:04.0
Ngayon, anumang desisyon ang gagawin ko ay siya ng importante at uli.
48:09.0
Ito pa, nang walang pagsalungat ka ni Numan.
48:12.0
Kapag may protesta, maaari kong atulan ng kamatayan.
48:15.0
Walang tanggawa ang ibang ministro pero ang tumango at sumangayon.
48:18.0
Ngayon, ipinatawag ng punong ministro ang nagpalaki at nagalaga sa haring Angad.
48:24.0
Punong ministro, ano pong may paglilingkod ko?
48:27.0
Ginang, alagaan mo nang maigi ang ating haring Angad.
48:31.0
Siguraduin mong wala siyang anumang pagkukulang,
48:34.0
gayon din hanggat maaari limitahan ang pagdalo sa pagpapulong.
48:39.0
Ang Ginang ang nagaalaga noon kay haring Angad.
48:42.0
Mayroon siyang labing limang taong anak na si Vijay,
48:44.0
nakasama niyang palagi.
48:46.0
Si Vijay ay mabuting kalaro ni haring Angad.
48:49.0
Ang anak niyang si Vijay ay napakatalino,
48:52.0
at talaga namang may malasakit sa lahat ng pangangilangan ni haring Angad.
48:58.0
Paano mo nagagawang maging napakahusay sa fencing?
49:02.0
Naturuan ka na ba ng isang profesional?
49:04.0
Hindi maaari. Walang ibang nagturo sa akin.
49:07.0
Natutuhan ko ito sa pagmamahasid sa mga kawal.
49:09.0
Maaari mo ba akong turuan?
49:11.0
Oo naman, bakit hindi? Ituturo ko sa iyo ang lahat ng alam ko.
49:15.0
Tahan-dahan at matiagang itinuro ni Vijay kay haring Angad
49:18.0
ang lahat ng kanyang nalalaman.
49:20.0
Pinatibay ng panahon ang kanilang pagkakibigan.
49:24.0
Ang punong ministro sa kabilang banda,
49:26.0
sa ilalim ng paghukunwari sa utos ni haring Angad,
49:29.0
ay gumawa ng isang anunsyo.
49:31.0
Makinig kayo! Makinig ang lahat!
49:34.0
Mag-aaral ka sa mga kaibigan!
49:36.0
Makinig kayo! Makinig ang lahat!
49:38.0
Mga mamamayan ng kaharian,
49:40.0
ipinaguutos ng haring Angad na magbayad kayo na mas maaga
49:44.0
para sa taon ng buwis.
49:46.0
Paano ipapasa ng haring Angad ang ganyang utos?
49:49.0
Ang kaharian ay nagdutusa sa tagtuyot sa nakalipas sa dalawang taon.
49:52.0
Wala kaming kahit anong kita!
49:55.0
Paano kami ngayon magbabayad ng buwis?
49:57.0
Ipinaparating ko lamang ang utos ng haring Angad,
50:00.0
kaya dapat sumunod lang kayo.
50:02.0
Sa mga hindi tutupad ito, ay haahatulan ng kabatayan.
50:05.0
Kaya magbayad na kayo.
50:06.0
Nagsimulang pag-usapan ng mga tao ang utos.
50:09.0
Ang dati nating hari ay maunawain at mabait.
50:13.0
Pagkatapos niyang mamatay,
50:14.0
at nung pinalitan siya ni haring Angad,
50:17.0
ang ating paghihirap ay mabilis na dumami.
50:20.0
Oo, ngunit paano natin ito magagawa?
50:23.0
Kailangan natin puntahan at kausapin si haring Angad tungkol dito.
50:28.0
Samantala sa palasyo,
50:29.0
si haring Angad at Vijay ay abala sa kanilang pagsasanay.
50:32.0
Nagpahinga si Vijay at nakarating sa hukuman ng maharlika.
50:36.0
Napansin niyang ang punong ministro ay sinasakta ng isang ordinaryong tao ng pamalo.
50:41.0
Narinig niya na nagsasalita ang punong ministro.
50:44.0
Sa tingin mo pwede kang pumunta dito at magkausap si haring Angad at isumbong ang aking mga plano?
50:49.0
Hindi mo ba alam na palabas lang ang pagiging hari niya?
50:53.0
Ako ang magiging tunay na pinuno ng karian.
00:00.0
50:57.000 --> 50:58.000
50:59.0
Kunin niyo na siya at ikulong ngayon din!
51:02.0
Narinig ni Vijay ang lahat.
51:03.0
Umalis ito at sinabi lahat sa kanyang ina.
51:06.0
Inay, alam niyo ba ang nangyayari dito?
51:08.0
Ang punong ministro ay gumagawa ng kawalang katarungan sa pangalan ni haring Angad.
51:12.0
Oo anak, alam ko ang nangyayari dito.
51:14.0
Pero ano bang magagawa natin?
51:16.0
Kapag ipinalam natin ito kay haring Angad at nakaramdamang punong ministro,
51:21.0
tayo ay hahatulan ng kamatayan.
51:24.0
Ngunit inay, hindi ko akaya ang mangyari ito sa atin.
51:26.0
Sasabihin ko lahat kay haring Angad dahil totoo ang aking kaibigan.
51:29.0
Si Vijay at ang haring Angad ay naglalaro sa loob ng palasyo.
51:33.0
Itunulok ni Vijay si haring Angad at bumagsak ito.
51:37.0
Kinausap ni haring Angad si Vijay.
51:40.0
Vijay, mahal kong kaibigan. Bakit mo ginawa yun?
51:42.0
Bakit mo ko tinulak? Ngayon nasaktan ako.
51:45.0
Wala kong ginawa!
51:46.0
Mas matanda ka sa akin, ngunit tinulak mo ko.
51:49.0
Tingnan mo, nasaktan ako. Hindi makatarungan yun.
51:52.0
Vijay, anong ibig mong sabihin kapag sinasabing walang katarungan ay nangyayari sa mamamayan?
51:57.0
Pagkatapos ay piniliwanag ni Vijay ang lahat ng malinggawain na nangyayari sa mga tao ng kaharian, at sinabi ni Vijay,
52:05.0
Haring Angad, magpapanggap tayo at lalabas niyo yung gabi para maintindihan natin ang damdamin ng mga tao.
52:12.0
Tama ka dyan, Vijay. Ngayong gabi, gagawin natin ang bagay na yan.
52:16.0
Sinaharing Angad at Vijay ay lumabas at nakihalubilo sa mga tao. May mga grupo ng tao ang naguusap.
52:23.0
Paano tayo pupunta at makikipagkita kay Haring Angad? Ang kanyang buong gabinete ng mga ministro ay tiwali.
52:30.0
Igit pa rito, kung gusto niyo makipagkita sa ministro, kahit ang mga gwaradya ay hihingin ka ng pera, santa'y makakunang malaking halaga ng pera.
52:38.0
Nagumpis ang kausapin sila ni Haring Angad at Vijay.
52:42.0
Ako si Haring Angad. Pakiusap, sabihin ninyo ang problema.
52:45.0
Nagpunta ako at nagkunwaring ka tulad ninyo para maintindihan kayo.
52:48.0
Ang lahat ay nakipag-usap kay Haring Angad sa kanya-kanya nilang problema.
52:52.0
Nagulat si Haring Angad na marinig ang kanilang hinahinig.
52:56.0
Tiniyak niya sa publiko na bubuti ang lahat at siya na ang personal na mamamahala.
53:04.0
Nang sumunod na araw, nagpakita si Haring Angad sa hukuman.
53:08.0
Punong ministro, tibunin ang lahat ng kawal.
53:11.0
Masasunod. Mahal na Haring, ano ang inyong utos?
53:14.0
Nagutos si Haring Angad sa iba pang mga kawal.
53:17.0
Mga kawal, gulpihin ng malubha ang mga atiwaling ito hanggang sa malaglag ang balat nila sa kanilang mga buto.
53:22.0
Huwag po, mahal na Haring. Huwag niyo kaming sasaktan. Walang kami naggawang mali.
53:26.0
Pinigilan niyo ang mga tao na kilalanin ako. Hindi lang iyon. Pinirahan niyo sila. Kumuha kayo ng suhol.
53:32.0
Hindi, mahal na Haring. Napagutosan lang kami ng punong ministro na gawin ito.
53:35.0
Kapag hindi kami sumunod, hahatulan niya kami ng kamatayan.
53:38.0
Hindi. Hindi, mahal na Haring. Hindi ko ginawa iyon.
53:41.0
Nagsisinungaling sila.
53:42.0
Mga kawal, arestuhin ang mga atiwaling ministro at bugbugin hanggang sa ngumiwi sa sakit.
53:48.0
Siguraduhin niyong hindi sila makakatakas.
53:50.0
Nag-anunsyo si Haring Angad sa publiko.
53:53.0
Lahat ay hindi kailangan magbayad ng buwis hanggang sa pagdating ng tagulan.
53:58.0
Ang sabi ni Vijay,
53:59.0
Kailangan tiyakin na ang gabineta ay maigpit na binubo ng tapat na mga ministro.
54:03.0
Kailangan simulan ang paglilibot sa mga karatig bansa upang bumuo ng mas mabuting ugnayan.
54:07.0
Dahil dito, may iwasan natin ang gera.
54:09.0
Sina King Angad at Vijay ay pumunta sa karatig bansa kasamang tapat na mga ministro.
54:15.0
Ipinaabot nila ang pagkakibigan sa mga pinuno nito.
54:19.0
Ang kaharian ay pinamahalaan ng may mahusay at tapat na paraan.
54:23.0
Sa wakas, ang mga tao ay namuhay ng payapa at masaya.
54:31.0
Noong unang panahon, mayroon isang babaeng balo na may dalawang anak na babae.
54:36.0
Ang isa ay maganda, mapagpakumbaba at masipag.
54:41.0
Julia ang pangalan niya.
54:43.0
At ang isa naman ay hindi kagandahan, mayabang at tamad.
54:48.0
Jade ang pangalan nito.
54:50.0
Pero mas mahal ito ng kanyang ina kaysa kay Julia.
54:54.0
Ay, araw-araw na lang.
54:57.0
Kailangan kong maupo rito sa tabi ng balon at maghabi hanggang sa dumugo ang mga daliri ko.
55:03.0
Kaya kailangan niyang hugasan ang dumurugo niyang mga daliri sa tubig ng balon.
55:08.0
Pero isang araw, nahulog ang suliran niya doon sa tubig.
55:12.0
Naku, hindi, nahulog!
55:14.0
Mapaparusahan ako na madras na ko dahil mayroon ay hindi ko mahulog.
55:19.0
Walang ibang magawaang dalaga kundi ang tumalun sa balon at hanapin ang suliran.
55:24.0
Tuloy-tuloy lang ang pagkahulog niya hanggang sa nakatulog siya.
55:28.0
Paggising niya, nakita niya ang sarili niyang nasa lupa sa ilalim na matandang puno.
55:35.0
Hindi ko maalala kung anong nangyari sa akin.
55:38.0
Sa paglalakad niya, umakyat siya ng bundok at nakakita siya ng pangurno.
55:43.0
Napuno ng tinapay.
55:45.0
Narinig niyang tinawag siya ng tinapay.
55:47.0
Pakiusap, ilabas mo ako! Ilabas mo ako o masusunog ako rito!
55:51.0
Lutong-luto na rin naman ako!
55:53.0
Kaya naman, nakikita niya ang sarili niyang nasa lupa sa ilalim na matandang puno.
55:59.0
Hindi ko maalala kung anong nangyari sa akin.
56:02.0
Anong ginagawa ko sa napakagandang lugar na ito?
56:05.0
Lutong-luto na rin naman ako!
56:07.0
Kaya naman, lumapit nga ang dalaga at kinuha ang spatula ng panadero
56:12.0
at sinimulan nga niyang ilabas ang mga tinapay ng paisa-isa.
56:16.0
Dahan-dahan niya itong nilagay sa malapit na lamesa at nagpatuloy sa paglalakad.
56:21.0
Tapos, may nakasalamuha siyang puno na bigat na bigat sa mga mansanas nito.
56:27.0
Tinawag rin siya ng puno.
56:29.0
Pakiusap, alugin mo ako! Alugin mo ako! Kunin mo na ang mga mansanas na ito!
56:34.0
Sige, tutulungan kita!
56:36.0
Aalugin kita hanggang sa mahulog ang lahat ng mansanas sa lupa.
56:40.0
Nang mahulog ang mga mansanas mula sa puno,
56:43.0
nilagay niya ang mga ito sa maliit na burol na katabi ng puno
56:47.0
at nagpatuloy sa paglalakad.
56:49.0
Sa kadulu-duluhan, nakapasok siya sa Ironwood.
56:53.0
Anong lugar ba ito?
56:55.0
Nakakita si Julian ang maliit na bahay sa kagubatan,
56:58.0
kung saan na roon ang matandang babae na may mahahabang nipin
57:01.0
at nanlilisik na mga mata na nakatingin sa kanya mula sa bintana.
57:05.0
Takot na takot si Julia.
57:07.0
At tatakbo na sana siya nang tawagin siya ng matandang babae.
57:11.0
Bakit ka natatakot, tiya anak?
57:13.0
Pumasok ka na sa bahay ko at dito ka na tumira.
57:16.0
At kapag ginawa mo ng maayos ang trabaho mo,
57:19.0
magiging maayos din ang lahat para sa'yo.
57:22.0
Isa sa mga dapat mong gawin dito sa bahay ay pagpaganang kama ko ng maayos
57:26.0
at pagkatapos ang buong mundo ay mapupuno ng niebe dahil ako si Mama Holly.
57:31.0
Ako ang nagpapaulan ng niebe sa buong mundo.
57:34.0
Dahil mabait naman ang pakikitungo sa kanya ng matandang babae,
57:38.0
umayag na rin siya at nagsimulang magtrabaho.
57:41.0
Tuwang-tuwa ko sa pagtatrabaho mo rito.
57:44.0
Pinagpagbo ba ang kama tulad ng sabi ko sa'yo?
57:47.0
Salamat Mama Holly. Masaya akong marinig yan.
57:50.0
Maganda rin ang naging pamumuhay ko rito.
57:52.0
At napakasarap ng pagkain niyo rito.
57:55.0
Pero matapos ang ilang buwan, nakaramdam ng kalungkutan ng dalaga
57:59.0
at iniisip niya ng bumalik sa bahay nila.
58:02.0
Isang araw, kinausap niya ang matandang babae.
58:05.0
Gusto ko na pong umuwi at kahit na maayos naman ang buhay ko rito,
58:09.0
kailangan ko pa rin pong bumalik sa bahay namin.
58:13.0
Masaya ako na hinihiling mong makauwi na.
58:16.0
At dahil matapat kang nagsilbi sa akin, ibabalik na kita sa inyo.
58:22.0
Hinawakan niya ang kamay ng dalaga at dinalan niya ito sa malaking ginintuang pintuan.
58:28.0
Nang makapasok siya roon, bumuhos ang napakaraming gintu sa kanya.
58:33.0
At naging gintu rin ang damit niya.
58:36.0
Sa'yo na ang lahat ng iyan, Iha.
58:39.0
Dahil sa pagtatrabaho mo ng mahusay,
58:42.0
at heto, bibigyan ni kita ng bagong gintong suliran.
58:46.0
Nagsarado ang pinto paglabas niya,
58:49.0
at nakabalik ngang muli si Julia sa mundo niya, malapit sa bahay ng kanyang madrasta.
58:54.0
Tapos, pumasok na siya sa loob ng bahay,
58:57.0
at dahil nababalot siya ng ginto, maggiliw siyang pinatuloy ng kanyang madrasta.
59:02.0
Mama, hindi po kayo maniniwala sa kung anong nangyari sa akin.
59:06.0
Kaya, ikinuwento niya ang buong istorya.
59:10.0
At nang malaman ang madrasta kung paano siya yumaman,
59:13.0
Hiniling niya na sana ang kanyang tamad na anak ay magkaroon din ng parehong kapalaran.
59:19.0
Kaya, pinapunta si Jade ng kanyang ina sa tabi ng balon at maghabi.
59:24.0
Pero dahil tamad siyang maghabi gamit ang suliran,
59:27.0
ipinasok niya na lang ang kamay niya sa matitinik na halaman imbis na maghabi.
59:32.0
Pagkatapos ay tinapo niya ang suliran sa balon at tumalun siyang kasabay nito.
59:36.0
Nakita niya ang sarili niya sa isang napakagandang lugar na napapalibutan ng mga rosas
59:41.0
at nakalakad sa dinaanan rin ni Julia.
59:43.0
Nang masalubong niya ang oven na puno ng tinapay, nagsalita ito.
59:47.0
Pakiusap! Ilabas mo ako! Ilabas mo ako! Masusunod ako rito! Lutong-luto na rin naman ako!
59:52.0
Pero napaka-tamad niya at wala siyang pakialam.
59:55.0
Kaya, umalis siya, iniwan sila.
59:58.0
Maya-maya, nakarating sa puno na punung-puno ng hinog na mansanas.
60:03.0
Pakiusap! Alugin mo ako! Alugin mo ako! Kunin mo na ang mga mansanas sa ito!
60:08.0
Paano kung mahulogan ako ng mansanas mong sa ulo? Ikaw na ang gumawa, may pupuntahan pa ako.
60:13.0
Nang makarating siya sa bahay sa gubat, alam na niya ang tungkol sa mahahabang ngipin ni Mama Holly
60:19.0
at ang nanilisik nitong mga mata at umayag siya agad na magtrabaho sa kanya.
60:24.0
Sa unang araw, kailangan kong magtrabaho ng maayos katulad ng kapatid ko.
60:28.0
Kailangan kong gawin ang lahat ng sasabi ng matandang yon. Kailangan kong makakuha ng ginto.
60:33.0
Ngunit sa pangalawang araw…
60:35.0
Pagod na pagod na ako. Ngayon wala akong gagawin kahit ano. Hindi rin ako mabangon sa higaan ko.
60:41.0
At hindi rin niya pinagpag ang kama ni Mama Holly.
60:45.0
Naiinis talaga ako sa kinawa ni Jade. At lalong-lalo na sa katamaran niya, sasabihin ko na sa kanyang umalis na siya rito.
60:52.0
Noon nga, ay dinala siya ng matandang babae sa pinto at binuksan ito.
60:57.0
Habang nakatayo ang dalaga sa bungad ng pinto,
61:00.0
Imbis na ginto ang bumuhos, isang palayok na puno ng uling ang bumagsak sa kanya at binalot siya nito mula ulo hanggang paa.
61:09.0
Yan ang nararapat para sa serbisyo mo.
61:12.0
At sinarado niya ang pinto. Noon nga, nakabalik si Jade sa kanyang mundo na puno ng uling sa buong katawan at hindi na ito muli pang naalis sa kanya habang buhay.
61:31.0
Ang Mainiping Reyna
61:34.0
Noong unang panahon, sa isang malayong kaharian, nakatira si King Robert kasama ang mahal niyang reynang si Maria.
61:41.0
Mahal si Robert ng kanyang nasasakupan dahil sa angkin niyang kabaitan, samantalang kinamumuhian ang asawan nito dahil sa pagiging magagalitin ito.
61:52.0
Kanina mo pa tinitirintas ang buho ko! Ang bagal mo!
61:55.0
Patawad po, kamahalan, pero hindi po gano'n gadali ang magtirintas ng buhok.
61:59.0
Ang lakas ng loob mo magsalita ng ganyan! Lumayas ka dito sa palasyong ngayon din!
62:05.0
Ay, Maria. Bakit mo ginawa yun? Ginawa niya lang ang makakaya niya.
62:09.0
Ang bagal niya kasing magtrabaho!
62:12.0
Ay, maging mapagpasensya ka naman, mahal ko.
62:15.0
May pagkakataong ang pagiging Mainiping Reyna ang sumisira sa kapayapaan.
62:20.0
At ang kawawang hari ang siyang umaayos ng gulong ginawa nito.
62:25.0
Eto, Maria. May ibigay ako sa iyong tiyak na magugustuhan mo.
62:29.0
Lili's! Paborito ko ito ah! Akin na, ibigay mo sa akin.
62:33.0
Iniisip ni Haring Robert kung paano nga ba niya ipapaunawa sa asawa niya na maging mapagpasensya.
62:40.0
Isang araw, naglakad-lakad siya sa looban ng kanyang kastilyo habang iniisip si Maria.
62:45.0
Hindi ko maintindihan.
62:46.0
Noon naman, masayahin siya at napakabait.
62:49.0
Bago niya ako pakasalan.
62:51.0
Maya-maya, napansin ni Haring Robert na may lumulutang sa ilog.
62:56.0
Ano yun? Isang sanggol?
62:59.0
Naku, saan ka nang galing?
63:01.0
Kawawa ka naman. Iuuwi na kita.
63:05.0
Ano ba? Nasaan ba si Robert? Kanina pa siya nawawala.
63:09.0
Maria, tignan mo! May natagpuan akong sanggol na palutang lumulutang sa ilog.
63:14.0
Isang sanggol? Pero paano yan nakarating dun?
63:18.0
Tignan mo, may nakasulat.
63:21.0
Sa kung sino mang makakahanap sa sanggol, pakialagaan na lang po siya.
63:26.0
Natuliro ang hari at ang reyna,
63:28.0
pero tinanggap nila ang responsibilidad at ang regalo ng pagkakaroon ng anak.
63:33.0
Mahal na mahal ng hari ang munting sanggol at nagpasyangdalin siya sa palasyo.
63:38.0
Ikaw ay papangalan ng Diana.
63:40.0
Si Diana ay malambing at mapagmahal na bata.
63:44.0
Lumipas nga ang mga taon at lumaki siyang isang napakagandang dalaga.
63:48.0
May isang espesyal na mahiwagang koronang nakatago sa palasyo,
63:52.0
pero hindi na ito kumikinang ng matagal na panahon.
63:55.0
Isang araw naglibot-libot si Diana sa buong palasyo.
63:59.0
Sa paglilibot niya, nakarating siya sa toring ipinagbabawal puntahan.
64:04.0
Wow! Ang toring ito!
64:06.0
Huh? Ano itong malaking pintong ito?
64:09.0
Pinuntahan niya at tinulak ang misteryosong pintuan.
64:13.0
Ugh! Napakabigat naman ito! Bakit may korona rito?
64:18.0
Nang lumapit pa siya, bigla nalang kuminang ng gusto ang korona.
64:22.0
Dapat ipalam ko kinaina at ama ang tungkol dito.
64:26.0
Diana, hindi ba sinabihan na kitang huwag kang pupunta roon?
64:29.0
Pero meron pong korona roon.
64:31.0
At kumikinang ito.
64:35.0
Kumikinang ka mo?
64:37.0
Eh di kung gano'n, masayang-masaya ako para sa'yo.
64:40.0
Hindi ko po maintindihan.
64:42.0
Sasabihin ko sa'yo pag nasa tamang edad ka na.
64:45.0
Habang masaya ang hari, galit na galit naman ang Rey na tungkol sa korona.
64:50.0
Nang gabing yun, lumabas siya sa palasyo at pumunta sa mangkukulam na kilala niya.
64:56.0
Huwag kang mag-aaral!
64:57.0
Ang kailangan mo lang gawin ay ilagay ang singsing na ito sa daliri ng iyong asawa.
65:02.0
Kamumuhian niya si Diana dahil sa mahi kang nariyan sa singsing.
65:06.0
Tumango si Maria at kapagdakay, umalis sa palasyo.
65:10.0
Nang sumunod na araw, isinuot niya sa asawa niya ang singsing.
65:14.0
Kinabukasan, nang magising sila.
65:17.0
Ama! Ina! Gumawa po ako ng cake para sa inyo!
65:20.0
Tinignan ni Haring Robert si Diana at napangiwi niya.
65:23.0
Nagsimula nang tumalab ang Mahika.
65:27.0
Nako, pasensya na po. Gusto ko lang pong ipatikim sa inyo yung cake na ginawa ko.
65:32.0
Napaka-alat naman ito!
65:34.0
Ano po? Hindi, matamis po sa panlasa ko yan.
65:39.0
Ang Mahika sa singsing ang dahilan kung bakit masama ang lasa ng cake para sa hari
65:44.0
at patuloy na nagkaroon ng lamat ang pagkakaibigan nila.
65:48.0
Isang malungkot na araw.
65:49.0
Binisita ni Diana ang kuwarto kung saan naroon ang Korona.
65:53.0
Napakaganda ng koronang to. Ano kayang ijura ko kapag suot ko to?
65:58.0
May susuot lamang ako ng isang taong karapat dapat.
66:05.0
Ako, ang maalamat na Korona.
66:08.0
Itanong mo kung anumang gusto mong malaman.
66:12.0
Ah, kung gusto mong malaman,
66:16.0
Sinabi ng Korona kay Diana ang lahat ng tungkol sa mahiwagang singsing.
66:21.0
Kung gano'n, hindi galit sakin si ama. Sumpalang yun. Pero si ina ang...
66:27.0
Hindi. Hindi ang iyong ina ang may gusto sa Korona, kundi amang kukulam.
66:33.0
Oo, magagalitin ang iyong ina, pero si ina ang...
66:37.0
Hindi. Hindi ang iyong ina ang may gusto sa Korona, kundi amang kukulam.
66:42.0
Oo, magagalitin ang iyong ina, pero si ina ang...
66:45.0
Alam kong mabuti pa rin ang kanyang pagkatao.
66:49.0
Sinabi ng Korona kay Diana na gustong pamunuan ang mang kukulam ang kaharian gamit ang kapangyarihan niya.
66:56.0
Pero delikado ito para sa kanya, kaya ginamit niya si Maria para kontrolin siya.
67:02.0
Pero, paano natin mapuputol ang sumpa mula kay ina?
67:05.0
Kailangang siya mismo bumali ng sumpa sa pamamagitan ng pagiging mapagpasensya.
67:15.0
May naisip na paraan si Diana.
67:18.0
Mahilig si ina sa mga lili. Siguro kapag natuto siyang magtanim nito at maghintay sa pagtubo, mapuputol ang sumpa.
67:26.0
Pero, paano ako makakakuha nun?
67:29.0
Tanongin mo ako, at makukuha mo ito sa pamamagitan ng mahika ko.
67:33.0
Gamit ang mahika ng Korona, nakagawa si Diana ng magagandang kulay rosas na mga lili.
67:40.0
Pero di kalaunan, pinaalaga lang ng Rey na ang mga ito sa mga hardinero.
67:45.0
Hindi, hindi yun ang dapat na nangyari.
67:48.0
Nang bisitahin muli ni Maria ang hardin, galit na galit siya.
67:52.0
Nang makita ang ilang bulaklak na nalalantana, binulyawan niya ang mga hardinero.
67:57.0
Kung hindi nyo kayang alagaan ang mga lili, ako na lang ang gagawa!
68:00.0
Tuwang-tuwa naman si Diana, nakikita niya ngayong nagtatrabaho ang Rey na araw-araw sa hardin.
68:06.0
Napakatindi ng pagmamahal ni Maria sa tanim niyang mga lili, na hindi niya makuhang magalit.
68:12.0
Naging matsagasa sa mga bulaklak, na di kalaunay naging mapagpasensya rin siya sa ibang tao.
68:19.0
Napansin ni Diana ang pagbabago kay Maria, at isang araw sinabi nito sa kanya.
68:24.0
Ina, hindi pa po ba namumukadgada mga lili?
68:27.0
Hindi pa. Pero masaya ako, basta manatili silang malusog, mamumukadgada din yan sa sarili nilang oras.
68:35.0
Pagkatapos ay hinimatay ang Reyna. Nabali na rin ang sumpa.
68:40.0
At nang magising ang Reyna, maayos naman ang kalagayan nito.
68:44.0
Ang unang bagay ni ginawa niya ay tanggalin ang singsing sa daliri ng asawa niya.
68:50.0
May alaala pa rin ang hari ng mga pangyayari nitong mga nakaraang araw.
68:53.0
Paano kong nagawang tratuhin ang ganon ng anak kong si Diana?
68:57.0
May ibigay po ako sa inyo.
69:00.0
Itinaas ni Diana ang korona, at ipinatong ito sa ulo ng Reyna. Nagpatuloy ito sa pagginang.
69:07.0
Sa tingin ko, mukhang pareho kayong karapat dapat sa korona.
69:11.0
Para sa akin, dapat si Diana ang magsuot ng korona. Karapat dapat siya rito.
69:16.0
Dahil sa ang pagiging mapagpasensya niya ang nagligtas sa atin.
69:19.0
At naging masaya ng muli ang buong karian.
69:22.0
Masayang-masaya ang haring makita ito.
69:25.0
Hindi nagbago ang pagiging mapagmahal ni Diana.
69:28.0
Tinuro niya sa lahat kung gaano kahalaga ang pagiging mapagpasensya,
69:32.0
at mababago ka nito kung matututunan mong pahalagahan ng ibang tao
69:36.0
at hayaan silang mamukadkad sa sarili nilang oras.
69:50.0
Ang Matalinong Binibini
69:53.0
Noong unang panahon sa Bansang Rasya, may dalawang magkapatid na lalak.
69:59.0
Yung mayamang kapatid ay si Dimitri, at ang isa naman ay ang dukhang si Ivan.
70:04.0
At silang dalawa ay nagtungo sa palengke.
70:08.0
Si Dimitri ay nakasakay sa isang stalyon habang si Ivan ay sa isang batang kabayo.
70:12.0
Nang magdapit hapon, tumigil sila sa isang tabi ng isang kubo at itinali ang kanilang mga kabayo sa labas bago sila matulog.
70:20.0
Kinaumagahan, nagulat sila nang makita na tatlo na ang kabayo sa labas
70:25.0
at ang bagong dating ay isang kabayong bata na kung saan ito ay bagong silang pa lamang noong gabi.
70:31.0
Nang tingnan nito ng magkapatid, ang kabayong bata ay nakatayo sa tabi ng kabayong lalaki.
70:38.0
Sa akin yan. Anak yan ang aking kabayo.
70:42.0
Saan ka nakakita nang nanganak ng kabayong lalaki? Sinilang yan ang aking kabayong babae.
70:47.0
Hindi, nakatayo siya sa tabi ng kabayong lalaki kaya anak yan ang kabayong lalaki.
70:52.0
Nagsimulang magtalo ang magkapatid at doon dinagpa siya silang pumunta sa emperador at ikunento ang alita.
70:59.0
Talaga namang kilala ng emperador kung sino ang may-ari ng kabayong bata.
71:04.0
Nasa punta na siya ng pagpapahayag.
71:08.0
Nang biglang kumibot ang mata ng dukhang kapatid na si Ivan.
71:13.0
Nainis ang emperador dito at nagpa siyang parusahan si Ivan sa kawalanggalang nito.
71:19.0
At dahil mahilig ang emperador sa mga bugtong, inihayag niya,
71:24.0
Hindi kumausgahan kung sino ang marapat na magmay-ari sa kabayong bata.
71:28.0
Kung kaya't ito ay magiging isang gantimpana sa kung sino man ang makakasagot ng bugtong.
71:32.0
Anong pinakamabilis na bagay sa mundo?
71:35.0
Anong pinakamataba?
71:37.0
Anong pinakamalabot at mahalaga?
71:39.0
Iniutos ko na bumalik kayo dito paglipas na isang linggo para sa inyong sagot.
71:44.0
Pag alis ni Dimitri, pinag-isipan niyang mabuti kung ano ang sagot.
71:48.0
Nang makauwi siya, naalala niya ang babae kung sino ay ipinahiram niya ng isang pilak na kwarta.
71:54.0
Matagal na panahon na iyon.
71:56.0
Ngunit dahil sa interes, ang utang na ito ay tatlong pilak na kwarta na.
71:59.0
At dahil kilala ito sa pagkakaroon ng mabilis na pag-iisip,
72:02.0
nagpa siya sa Dimitri na humingi ng payong kapalit ang pagbaway sa kanyang utang.
72:06.0
Ang pinakamabilis na bagay sa mundo nito ay ang kabayo ng asawa ko.
72:10.0
Walang anuman ang makakatalo dito.
72:12.0
Ang pinakamataba ay ang aming baboy.
72:15.0
Napakalaking hayop nito.
72:17.0
Ang pinakamalambot ay ang kubot na ginawa ko.
72:20.0
Kawa ito sa balahibo ng gansa.
72:22.0
At ang pinakamahalaga naman ay ang aking pamangkin.
72:26.0
Hindi ko siya ipagpapalit sa lahat ng ito sa mundo.
72:30.0
Nagduda si Dimitri kung tama ba ang sagot ng babae.
72:34.0
Sa kabilang palad, kailangan niya magbigay ng kasagutan sa emperador.
72:38.0
At napagtanto niya, kapag hindi siya nagbigay ng sagot, paparusahan siya.
72:43.0
Samantalang si Iva naman ay umuwi sa Kubo, kung saan ay nakatira kasama ang kanyang anak na babae.
72:49.0
Labing-anim na taong gulang pa lamang ito at ang dalaga ay madalas na iiwang mag-isa.
72:54.0
Kung kaya't siya ay napakatalino para sa kanyang edad.
72:56.0
Alam ni Iva na hindi niya ito masasagot ng mag-isa.
73:00.0
Matahimik na nag-isip ang dalaga at matatag na sinabi.
73:04.0
Sabihin sa emperador na ang pinakamabilis ay ang malamig na hanging amihan.
73:09.0
At ang pinakamataba ay ang lupa sa ating bukid, kung saan ang mga paninim at ang bibigay buhay sa lahat.
73:17.0
Ang pinakamalambot naman ay ang yakap ng isang bata.
73:21.0
At ang pinakamahalaga ay katapatan.
73:24.0
Dumating ang araw ng pagbabalik ng magkapatid sa emperador.
73:29.0
Sabik ang emperador na marinig ang kanilang mga sagot.
73:33.0
Ngunit tumawa siya ng malakas sa kahangalan ni Dimitri.
73:37.0
Ngunit nung si Iva na ang sasagot, sumimangot ang emperador.
73:43.0
Nagulat siya sa malatinong kasagutan ni Ivan.
73:47.0
Lalo na ang huli.
73:49.0
Alam na alam ng emperador ang hindi patas na pakikitungo nito kay Ivan.
73:54.0
Ngunit hindi niya ito kayang aminin sa harapan ng kanyang tagapayo.
73:59.0
Kung kayat galit na sinabi niya,
74:01.0
Sino ang nagbigay sayo ng mga sagot na yan?
74:03.0
Inami ni Ivan sa emperador na ang kanyang anak ang nagbigay ng sagot.
74:07.0
Sabi ng emperador,
74:09.0
Ikaw ay makakatanggap ng gantimpalang dahil sayo matalinong anak.
74:13.0
Matatanggap mo ang kabayong bata na inaangkin ng kapatid mo,
74:16.0
Kasama na ang isang daampila.
74:21.0
Umunta ka muli dito matapos ang pitong araw at nanhin mo ang iyong anak na babae.
74:26.0
Dahil siya ay matalino,
74:28.0
Kailangan niya humarap sa akin,
74:30.0
Ni hubad o nakadami,
74:32.0
Hindi naglalakan o nakakabayong,
74:34.0
Ni may dalang regalo o wala.
74:37.0
At kapag ito'y nagawa niya,
74:39.0
Makukuha mo ang gantimpal.
74:41.0
Kung hindi, pupugutan ka ng ulo.
74:43.0
Umuwi si Ivan ang walang pag-asa.
74:44.0
Nangingilid ang luha sa mga mata,
74:47.0
Nang ikwinento niya sa kanyang anak ang nangyari.
74:50.0
Mahinaho niya ang sinabi,
74:52.0
Kinabukasan, umalis ka at manghuli ng kuneho at ibon.
74:55.0
Kailangan buhay ang dalawa.
74:57.0
Makukuha mo ang kabayong bata pati ang isang daampila.
75:02.0
Sinunod ni Ivan ang sabi ng kanyang anak.
75:04.0
Hindi niya alam kung para saan ang mga hayop na iyon,
75:07.0
Pero may tiwala siya sa katalinuhan ng dalaga.
75:10.0
Nang dumating ang araw ng pagbalik,
75:12.0
Ang palasyo ay puno ng saksi.
75:14.0
Hinihintay na makarating si Ivan at ang kanyang anak.
75:18.0
Sa wakas, nagpakita ang dalaga,
75:21.0
Nababalot ng lambat at kasama ang kuneho.
75:24.0
Hawak naman niya ang ibon,
75:26.0
Ni hubad o nakabihis,
75:28.0
Ni naglalakad o nakakabayo.
75:30.0
Sumimangot ang emperador at sinabi,
75:32.0
Ang sabi ko, ni may dalang regalo o wala.
75:36.0
Nang sinabi niya iyon,
75:38.0
Ni lahat ng dalaga ang ibon.
75:39.0
Inabot ng emperador ang ibon,
75:41.0
Ngunit ang ibon ay lumipad sa ere.
75:44.0
Natupad ang pangatlong kondisyon.
75:49.0
Ang emperador ay namangha sa dalaga,
75:51.0
Kung sino ay pumasa sa pagsubok.
75:57.0
Dukha pa ang iyong ama?
75:59.0
Kaya niya kailangan ang kapayong bata?
76:03.0
Nabubuhay lang kami dahil sa mga kunehong
76:05.0
hinuhuli niya sa ilog
76:06.0
At ang mga isdang pinipitas niya sa puno.
76:10.0
Hindi ka namang palang matalino.
76:12.0
Sino namang nakakita ng kunehong sa ilog
76:14.0
At mga isda sa puno?
76:16.0
At sino naman ang nakakita ng kabayong lalakin
76:19.0
Nagsilang sa kabayong bata?
76:23.0
Ang emperador at ang mongkorte
76:25.0
Ay tubawan ng malakas.
76:27.0
Natanggap ni Aiba ng isang daang pilak
76:29.0
At kabayong bata.
76:31.0
Ipinahayag ng emperador,
76:33.0
Sa aking kaharihan lamang,
76:34.0
Ipinapanganak ang isang matalinong babae.
