HAUNTED HANGING BRIDGE HORROR STORY "Kada taon may kinukuhang kaluluwa sa tulay" | HILAKBOT TRUE GHOST STORIES 🔗 https://youtu.be/DiIhleLRz-8 🔴 STORY SENDERS ► EBOY / MACKYFOR Story shared via sindakstories2008@gmail.com 🔴 STORY EDITOR ► RJ BUT DIFF 🔴 NARRATOR ► RED Send your horror / scary stories to ► sindakstories2008@gmail.com 🔴 HTV CHANNEL MEMBERSHIP IS ON! Join this channel to get access to perks: https://www.youtube.com/channel/UCQfBQpmxUCOab0_zUNTi1Mg/join 🔴 LISTEN TO HILAKBOT 24/7: https://youtu.be/GdUUZtzP5DA 🔴 STREAM ON HTV HORROR PODCASTS: ✅ Hilakbot The Podcast ► https://spoti.fi/3kiD4i9 ✅ Pinoy Horror Radio (HTV-Sindak) ► https://spoti.fi/2WSaPbk 🔴 SUBCRIBE FOR MORE SCARY STORIES ✅ Tagalog Horror, Scary & Creepypasta Stories ► https://www.youtube.com/@HILAKBOTHorrorStories ✅ One-Shot Horror, Scary & Creepypasta Stories ► https://www.youtube.com/@SINDAKHorrorStories ▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬ 🔴 SUPPORT THIS HORROR STORI

Video Transcript / Subtitles:( AI generated. About AI subtitles » )

* AI ("Artificial Intelligence") subtitles on Tagalog.com are generated using "Whisper" by OpenAI (the same company that created ChatGPT and DallE2). Results and accuracy may vary.
* The subtitles do include errors occasionally and should only be used as a tool to help with your listening practice.
* You can request this website to create a transcript for a video if one doesn't already exist by clicking the "Request AI Subtitles" button below a video. Transcribing usually takes 30-40% of the length of a video to complete if there are no other videos in the queue. For example, a 21 minute video will take 7-8 minutes to transcribe.
* Running a super fast cloud GPU server to do these transcriptions does cost money. If you have the desire and financial ability, consider becoming a patron to support these video transcriptions, and the other tools and apps built by Tagalog.com

Good day sa lahat ng inyong tigapakinig. Ako po si Iboy. Ang aking ibabahagi naman po sa inyong segment na ito ay tungkol sa kababalaghan ng tulay sa aming barangay.

Idedescribe ko po muna para magkaroon ng konting visual sa inyong mga isipan, unless tigarito din kayo sa lugar namin.

Bago po kasi makatawid sa aming barangay, meron po munang dadaanan na hanging bridge doon. Ito po yung nagdudugtong sa mismong barangay namin at sa highway.

Ayon po sa mga balibalita at maging sa mga kwento ng mga matatanda, ang tulay na ito ay ilang dekada na rin pong nagiging saksi sa mga nagaganap na trahedya.

Ang highway na dinudugtongan po kasi nito sir Red, sa unahan, sa may parting ibabaw ay may mataas na bangin at diretso ito sa ilog.

Sabi ni papa at mama ko, noon nga daw ay may nadisgrasyang sasakyan doon.

Isang pampasaherong bus ang nahulog sa banging iyon at wala nga daw po kahit na sino ang nakaligtas.

Mismo ang aking mga magulang ay isa pa nga po sa mga tumulong para maiahon ang lahat ng bangkay ng mga pasahero,

gayon din ang ilan pang mga bata at sanggol na kabilang sa mga nadisgrasya.

Gamit lamang po nila noon ay ang mga balsah.

Simula daw po ng trahedyang iyon, doon sa parting bangin na iyon ay marami na rin daw pong sumunod na nadidisgrasya at halos taon-taon ay may nahuhulog po doon na sasakyan.

May motorsiklo at paminsa na van.

Meron din pong nalulunod sa ilog na naruroon sa baba.

Isa rin po yun sa mga kakilala kong tingaamin.

Nasaksiyan ko nga din po ang pangyayaring iyon na habang kinakarga ng isang tanod sa amin ang bata paahon sa tubig,

ayon sa kwento ng ina, nasa balsa lamang daw po yung bata noong una.

Naenggan niyang sumisid daw ito dahil nais daw po niyang kumuha ng mga bato sa ilalim.

Hanggang sa, hindi na daw po ulit nakaahon yung batang iyon.

Agad hinanap noong kanyang ina at sinisid din daw po niya at baka nasa ilalim ng balsa pero wala po siyang nakita.

Sabi ng kanyang ina, may kalayuan na sa kanya nang may makita daw po siyang damit at iyon yung damit ng kanyang anak.

Agad daw po niya itong tinungo sa pag-asa na maiaahon pa niya ito.

Doon na rin po niya nakita ang katawan ng anak sa ilalim.

Sumisigaw siya ng tulong pag kaahon nila sa tubig at sakto naman daw po na may dumaang tanod na naroon sa hanging bridge

kaya agad daw po siyang nasa kluluhan.

Dinala agad yung bata sa ospital pero dead on arrival.

Makalipas ang ilang linggo matapos noon ayon naman sa pinsan ko.

Hindi daw nakauwi yung ama ng batang nalunod galing sa pagmamadyong.

Nasa bandang highway daw kasi kung saan ito nagmamadyong.

Ayon nga po sa pinsan ko nang papauwi na nga daw po sana ito, malapit na daw siya sa abandonadong bodega at papaakyat na ang kanyang motor sa tulay.

Etong at may nadinig daw po siyang boses ng isang bata at humiiyak ito.

Humihingi ng tulong at ng kanyang pakinggan ng maigi.

Hindi siya pwedeng magkamali sapagkat boses ito ng kanyang anak.

Agad-agad nga daw po ay iniliko niya ang kanyang motor at bumalik dahil sa takot.

Doon na lamang po siya nagpalipas ng buong magdamag sa madyungan.

Noong una, baliwala lamang po sa akin ang mga kwento ng mga pinsan ko at ng mga magulang ko.

Hanggang sa ako rin po mismo ang makadinig ng naturang iyak at nakakita din po mismo sa bata

nang minsang mag-overtime ako sa trabaho at late nang nakauwi.

Bandang alas 11 na nga po yun ang gabi at saktong malakas pa ang ulan sa amin.

Papaakyat na ako sa tulay habang nagdadrive at nakahay pa nga yung ilaw ng motor ko

nang may mapansin po kung nakaupo na bata sa bandang gitna pa ng tulay.

Dinig na dinig yung pagpalahaw niya.

Malakas yung buhos ng ulan at ang mas nakakatakot ay naruroon pa siya at hindi umaalis sa ganong posisyon.

Marahan din po akong pinanindigan ng balahibo dahil natatakot ako si Red.

Hindi ko na din maibalik yung motor ko kasi naipasok ko na sa tulay.

Kung babalik man, e paatras ako dahil sakto lang din at kasha yung motor sa hanging bridge.

Dahan dahan kong pinatakbo ang motor at ilang metro na lamang po ang distansya nang bigla itong humarap sa akin.

Doon ko kitang kita si Red yung maputlang mukha ng bata at yung mga mata niya ay kulay puti lahat.

Hindi ko na lamang po namalayan si Red na bigla ko ding napindot yung busina ng motor dahil sa labis na hilakbot at nagulat na rin ako dahil doon.

Bigla bigla naglaho yung kaluluwa o yung multo ng bata sa gitna ng hanging bridge.

Agad ko na rin pong pinatakbo yung motor ko at nang malapit na ako sa kabilang ibayo ng tulay,

kitang kita ko naman sa side mirror ko na nasa likod ko siya at nakaangkas.

Ipinihit ko ang manibela dahil sa gulat at takot.

Ora ora nang napabilis yung takbo ng motor ko at hindi ko na rin po nakontrol ang manibela dahil basa din po yung kahoy na sahig ng tulay.

Sumalpok ako sa pundasyon na umpog pa nga ang ulo ko sa semento at nadaganan pa ng motor.

Mabutit naka helmet po ko nung time na iyon.

Agad agad ay tumayo ako sabay ng pagtayo sa motor ko.

Dali dali na rin ako nagmaneho para makalabas ng tuluyan sa tulay.

Pagdating ko sa bahay, doon ko lang po napansin yung paso o sapako dahil sa tambutso.

May sugat din yung dalawang tuhod ko at nagkapasa ang aking dibdib dahil sa pagkakadagan ng motor sa akin.

Kinabukasan, hindi ako nakapasok dahil inaapoy ako ng lagnat at ang sakit ng buong katawad ko.

Maraming pagpapakita pa rin sir Red ang nangyayari sa tulay na iyon kahit na magpasa hanggang ngayon.

Nandiyan nga po na papaakyat na ang motor ko sa tulay, ay may haharang po na malaking paa at ang mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga

paa at alam ko ang sakapre yun.

Maniwala kayo sa hindi, hindi lamang yung batang iyon ang nagmumulto sa Hanging Bridge kundi isa ring White Lady.

Palaging papatawi dito sa tulay at ang alam ng mga tao doon ito nang gagaling sa abandonadong budega na malapit din sa Hanging Bridge.

Sabi nga din ng ilang mga dumaraan lano kapag madaling araw, namamataan ang naturang White Lady na nakadungaw sa bintana ng abandonadong budega sa second floor dahil matagal na rin po talagang hindi natatauhan ang budegang iyon.

Ayon sa kwento din ng aking mama, nung mga panahong open pa daw ang budegang iyon ay nakapagtrabaho din siya doon.

Pero hindi na rin talaga maitatatwa na kahit may mga tao daw doon noon, maraming din daw pong mga elemento o ligaw na kanuluwa, ang doon ay nagmumulto.

Naglalagi at nagsilbi na rin nilang tirahan.

Paniwala na mga matatanda maging na mga pinakamatagal na sa lugar, maaaring ang mga naruroon na kaluluwang paikot-ikot o nagpaparamdam sa abandonadong budega ay ang mga kaluluwa na mga naunang naaksidente na pasahero sa bus.

Hanggang sa napagalaman ko rin po mula noong ako'y nakipag-inuman sa iba ko pang kakilala sa barangay, doon pala daw sa abandonadong budega inilagak pansamantala ang mga bangkay na mga naaksidente habang hinahanap-hanap pa yung iba.

Nakakasigurado sila na hindi pa rin nila natatanggap ang kanilang biglaang pagpanaw, kaya kalimitan doon na sila tumira at naglagi.

Magandang araw po sa lahat na mga solid HTV positive.

Silently sinurpunin niyo kaming dalawa ng misis ko since 2021 at itagon niyo na lang ako sa pangalang Maki4.

Palagi po kaming nakikinig ng inyong SHS segment lalo kapag kami ay nasa biyahe dahil nakakaalis po ng antok at nakaka-relate din po ako sa ibang mga experiences nung sender.

Ako naman po ngayon na makikwento sapagat na-inspire din po ako sa mga kwento ninyo sa subscribers Hilakbot Stories.

Nag-aral po ako noong 2002 sa isang unibersidad sa Moraita. Ako po kasi ay tubong bulakan at uwian pa nga po ako nung panahon na iyon.

Ang klase ko ay umaga kaya madaling araw pa lamang ay bumabiyahin na ako para makaiwas din na maipit sa traffic ng rush hour.

Sa tuwing dumarating nga din po ako sa eskwelahan, sarado pa ang gate. 6.15am po kasi nila binubuksan iyon.

One time po nang maaga ang pagdating ko, dumiretsyo ako agad sa science building para makaidlip bago mag-start ang aming klase.

Nasa 3rd floor po yung classroom namin kaya gumamit ako ng elevator.

Yung setup po ng elevator ay parang ganito. Yung elevator ay 1st floor at 3rd floor lamang po. Hindi siya humihinto sa 2nd floor kasi wala pong pinto.

Nung nasa loob na po ako ng elevator, pumesto ako sa likod sa side ng pindutan. Nung papasara na nga po yung pinto,

natanaw ko na may isang estudyante napapalapit na tipong hinahabol yung elevator bago pa magsara.

So ako naman, pinindot ko yung pindutan para mag-open ulit yung pinto. Nakasakay naman po siya.

Doon naman din po pumesto yung estudyante iyon sa may kanan pero nasa bandang harap siya malapit sa pinto.

Ako po yung tipo na palaging nakatingin sa baba at bihira talaga ako makipag-eye contact.

So nung mga panahon na iyon, ang titig ko po ay nasa babang corner ng elevator.

Nang mapansin ko nga na iba yung kulay ng palda nung kasabayan ko. Kulay pink ito.

Samantalang green at checkered po yung palda nung mga estudyante sa university na yun.

Pero dinedma ko na lang.

Pagsara ng pinto at nag-start ng umakyat yung elevator, sumapit sa second floor.

Bigla po siyang humarap sa kanan, sa gawi ng wall at naglakad patagos ng elevator.

Sa gulat ko po si Red ay napatingin na lang ako sa wall kung saan siya tumagos.

Pagdating ko naman sa third floor, agad-agad ay napalabas talaga ako at muntikan pa nga akong madapa dahil nais kong makaalis agad sa loob.

Hindi talaga ako makapaniwala na may masasaksihan akong ganoon ng sandaling yun.

Ang pangalawa ko naman pong experience ay nung nasa nursing school na ako.

Nag-clinical rotation po kami isang gabi sa isang ospital sa Novaliches.

Naka-assign po kami sa labor and delivery room noon at nagkatao naman pong walang pasyenteng naka-schedule for delivery

kaya tenga lamang po talaga kami nung gabing yun.

Sa my operating room, meron pong doctor's lounge at katabi naman po nun ay OR at pedi-award.

Nag-decide po kami ng tropa ko na mag-stay doon kasi may kama.

Maliit lang po yung lounge na yun as in isang kama lamang po tapos pintu na agad.

Yung kasama ko ay nagpa siyang ma-edlip habang ako naman ay hiniram ko yung cellphone niya para maglaro ng racing game.

Nakaupo po ako sa may bandang paanan ng kama pero nakapatong yung paako sa may kama mismo.

Nakaharap din po ako sa may pinto para makita ko kung may paparating na tao lalo na yung CI namin.

Nang nasa kalagitna na ako ng paglalaro, bigla kong natanaw sa peripheral vision ko na may batang biglang tumayo at sumandal sa pinto.

Hindi ko po nakita yung muka nung bata siya Red pero napansin ko po na nakangisi siya.

Bigla po siyang naglakad papunta sa amin at lumuhod at gumapang papunta sa ilalim ng kama at napabalikwas po ko kasi alam ko na bawal ang pasyente sa OR kasi sterile area po yun.

Pagtayo ko at pagsilip sa ilalim ng kama, wala po kong namataan na bata doon.

Agad ay nagising yung kasama ko at napatanong kung bakit daw.

Sinagot ko na lang ng,

Pucha! May bata dyan!

Nung naikwento ko po iyon maging sa makasamahan at staff, nasabi nga po nila na totoong may nagpaparamdam sa OR.

Ang pangatlo ko naman pong experience ay dito na po sa Amerika.

Ako po ay nagtatrabaho rito bilang nurse sa isang psychiatric hospital sa Vermont.

Sa mga curious nga po, ito po yung pangalawa sa pinakamatandang psychiatric hospital sa Amerika.

1834 pa daw po nang maitayo ito.

So overnight shift po ako sa isang unit noon at tatlo lamang po kami sa unit.

Dalawang nurse at isang tech.

Nasa second floor po yung unit namin.

Sa baba naman ang children's unit at sa third floor ay ang dating emerging adult unit.

Sarado na po iyon simula nung nagkapandemic.

Madalas po pagmadaling araw at tulog ang lahat ng pasyente.

Nagdidim po kami ng ilaw.

Pagmadaling araw din, madalas kaming nakakadinig na parang may tumatakbo sa itaas.

Pero napaka imposible dahil nakalak na po iyon.

One time din po, nung nakabreak yung kasama ko at nagCR naman yung tech ko.

Bigla po akong may nadinig na parang nagbabasa ng libro.

Basta parang naglalaro po siya ng papel sa dining area.

Chinek ko yung camera at nagikot na din po.

Baka sakaling may pasyenteng nagising pero wala akong nakita.

Ang huli nga din po ay nung papunta na ako sa kabilang unit noong umaga.

Yung hospital po ay may tunnel na nagkokonek sa iba't ibang building ng hospital.

Sobrang luma na po ito at may mga kwarto na sarado pero may glass windows.

Bago po makaka-access sa mga pinto, kailangan mo muna talaga ng susi for security purposes na din.

So naglalakad po ako ng umaga sa tunnel na iyon nang may nakita akong naglalakad din sa harap ko at isa siyang lalaki.

Pero, believe me or not, nakasuot siya ng damit na parang pang 1900s.

Although normal naman po dito na makakita ka ng ganun, na ganung forma ng tao.

Pero ang pinagtataka ko lamang, parehas kami ng direksyon ng tinatahak.

Parang limang metro lang ang layo niya sa akin.

Sa dulo po ng tunnel, may pakaliwa kung saan nandodoon yung elevator.

Tapos may pinto na restricted access at security personnel lamang ang pwedeng makapagbukas noon dahil sila lang ang may susi.

Dahil nga din parehas kami ng tinatahak at nasa likod niya lang ako,

pagliko ko papunta sa elevator, dun ngay, narealize kong walang tao.

Imposible naman din po na nakasakay siya agad ng elevator kasi wala naman pong tumunog na pagbubukas ng pinto noon.

Malabo din na mangyari iyon sapagat restricted access nga iyon at dun siya pumasok.

Tulad ng sabi ko, security lamang ang may hawak ng susi.

At hindi ko rin naman po pwedeng masabi na security siya kasi hindi siya naka-uniforme.

At isa pa, kilala ko ang lahat ng mga security noong naka-duty noong time na iyon.

May inattach po akong foto si Red sapagat ito po yung magiging update ko sa third story.

Nakausap ko po yung isang kawork ko at nasakto po na napunta sa tunnels yung kwentuhan namin.

At hindi ko nga din po ine-expect na meron siyang ipapakitang larawan na ngayon ay inyong makikita sa videong ito.

Yan po ang kanyang pinakitang picture at ito po yung tunnel ng ospital.

At ayon sa kanya, nakuha lamang daw po niya ito sa isang huntahan sa isang page sa Facebook.

Kung nagustuhan mo ang kwentong katatakotan na ito, hit like, leave a comment at ishare ang ating episode sa inyong social media.

Suportahan ang ating writer sa pamamagitan ng pag-follow sa kanyang social media, check the links sa description section.

Don't forget to hit that subscribe button at ang notification bell for more Tagalog horror stories, series, and news segments.

Suportahan din ang ating mga brother channels ang Sindak Short Stories for more one-shot Tagalog horrors.

Gayun din ang Hilakbot Haunted History for weekly dose of strange facts and hunting histories.

Hanggang sa susunod na kwentuhan, maraming salamat mga Solid HTV positive!

Mga Solid HTV positive! Ako po si Red at inaanyayahan ko po kayo na suportahan ang ating bunsong channel ang Pulang Likido Animated Horror Stories.

Subscribe na or else!

Ngayong taon, tuloy-tuloy ang ating kwentuhan at unlitakotan dito sa Hilakbot Pinoy Horror Stories Radio.

It's your first 24-7 non-stop Tagalog horror stories sa YouTube!