HINDI LAHAT NG TAONG TAHIMIK NA NAMUMUHAY AY NORMAL LANG. PERO, HIGIT SA LAHAT, HINDI LAHAT NG NAGSISIMBA AY MABUTING TAO. SOBRANG SOLID NG PALABAS NA TO PROMISE! ABANGAN!

Video Transcript / Subtitles:( AI generated. About AI subtitles » )

* AI ("Artificial Intelligence") subtitles on Tagalog.com are generated using "Whisper" by OpenAI (the same company that created ChatGPT and DallE2). Results and accuracy may vary.
* The subtitles do include errors occasionally and should only be used as a tool to help with your listening practice.
* You can request this website to create a transcript for a video if one doesn't already exist by clicking the "Request AI Subtitles" button below a video. Transcribing usually takes 30-40% of the length of a video to complete if there are no other videos in the queue. For example, a 21 minute video will take 7-8 minutes to transcribe.
* Running a super fast cloud GPU server to do these transcriptions does cost money. If you have the desire and financial ability, consider becoming a patron to support these video transcriptions, and the other tools and apps built by Tagalog.com

Maraming salamat sa lahat ng nagpa-reserve ng Pintados Trilogy at A-Class T-Shirt.

Last 5 slots na lang ang available.

Uulitin ko, 5 slots na lang ang available for reservation.

Yun lamang, huwag na nating patagalin pa.

Simulan na natin ang kwento.

Ang kwentong ito ay hango sa totoong buhay.

Mula ito sa isa nating kabayan na itago na lang natin sa pangalang Kardinia.

Taong 1987, Katbalogan, Samar.

Nang mga panong ito nasa edad 18 si Karding,

palagi siyang pinapaalalahanan ng kanyang tatay na huwag magpapagabi tuwing uuwi ng tahanan.

Isang sikat driver sa lungsod si Karding, kumakayod siya umaga hanggang hapon

upang may pangtusto sa araw-araw na pangangailangan.

Ulila na sa ina si Karding at tanging tatay niya na lang ang nakakasama sa bahay.

Ang mga kapatid niya ay kapwa may pamilya na ito at bumukod na ng tahanan.

Siya lang ang inaasahan ng kanyang tatay.

Gawa ng hindi na nito kaya pang magtrabaho.

Nagkaroon ito ng malalang sakit na rayuma at halos hindi na makatayo.

Anak, napapadalas na ata ang pag-uwi mo ng gabi.

Nag-aalala ko sa'yo anak ha. May kumakalat pa namang mga bandido

at maliban pa dyan, alam mo namang maraming aswang sa lugar.

Baka maaktuan ka anak ko. Nakuwag naman sana.

Huwi ka ni Tatay Romulo.

Pasensya na po tay kung pinag-aalala ko po kayo ha.

Ayaan niyo po tay bukas sa bukas din uuwi na po ko ng maaga.

Gusto ko lang po kasing magkaroon ng dagdag kita para kahit papano

meron tayong pambili ng iba niyo pang gamot eh.

Tugon ni Karding sa kanyang ama.

Lingid sa kaalaman ng tatay nito.

Naalam na ni Karding ang nangyayari pagsapit ng dilim.

Gabi-gabi din siyang binabagat ng aswang

ngunit hindi natitinag ang binatang.

Dahil meron siyang kunyal na naipamana ng lolo.

Isang uri ng kunyal at hindi ito pangkaraniwan.

Magkabila ang talim na isang dangkalang haba

at kahoy ang hawakan na may nakaukit na mga kataga.

Ayon sa kanyang lolo, sandata daw ito mula pa nung unang panahon.

Mahahalata naman sa itsura ng kunyal.

Lumaman kong titignan, ngunit ang ipinagtataka niya

ay kung bakit umiinit ang hawakan nito

sa tuwing nakakaramdam siya ng banta sa paligid.

Nag-iiba din ang kanyang paningin

na animoy nakakapita siya ng mga pangitain.

At ang pinaka nakakapilabot

kung ano ang nakikita niyang pangitain.

Ito ang magaganap ilang sandali lang ang lilipas.

Nalalaman ni Karding ang hinaharap sa oras na umiinit ang kunyal.

Kaya naman palagi siyang nakahanda at hindi natatakot sa kadiliman.

Kasalakuya noong nasa gilid ng simbahan si Karding.

Nakaparada ang sikat at nag-aantay ng pasahero.

Sa mga sandaling ito ay hapon na.

Nagbabaka sakaling madagdagan ang kaunting kita.

Sa hindi inaasahang pagkakataon

may nakita siyang isang lalaki na palabas ng simbahan.

Batid ng binata na naghahanap ito ng masasakyan.

Desente ang kasuotan at nakatitig siya.

Dali-daling pinadyak ni Karding ang sikat

nang biglang umiinit ang kanyang punyal na nakasuksok sa pewang.

Sobrang init nito at hindi nakakaramdam.

Sobrang init nito at hindi natiis ni Karding

kaya huminto siya at sumimple ng kaway sa lalaki.

Ah, Sir! Sandali lang po, papunta na po ako dyan!

Wika ni Karding. Nilipat niya ang punyal sa bubong ng sikat.

Ngunit bigla na lang siyang napapitlag.

Nagbago ang kanyang paningin at nakakita siya ng patay.

Nakatao pa, lasog-lasog ang katawan.

Nanlaki ang kanyang mga mata dahil siya mismo ang nakikita niya.

Kasama nito ang isang nilalang na napakapangit ng itsura

at ang suot na damit nito, kapareho ng kanyang pasahero.

Napamura si Karding ng mga sandaling iyon.

Kaagad na pumasok sa isip niya na ang tao ay banta para sa kanyang buhay.

Sinubok ng pagkakataon si Karding.

Nagkaroon siya ng malakas na kuryosidad tungkol sa lalaking ito.

Kaya naman salib na matakot, gusto niyang malaman ang lihim na bumabalot sa tao.

Ah, Sir! Maganda ngapon po! Saan po kayo magpapatid?

Tanong ni Karding.

Dito lang sa bandang unahandong. Doon sa maitulay.

Dumeretsyo ka lang at sasabihin ko nalang sayo kapag bababan ako.

Tugod ng lalaki.

Napakunot naman ang muka ni Karding dahil nakayoko ito habang nagsasalita.

Hindi niya naman pinagtuunan ng pansin.

Kaagad niyang pinadyak ang sikad matapos maisakay ang lalaki.

Tinignan niya ang kwesto ng punyal at sumasaglit din siya ng tingin sa lalaki.

Nakayoko pa rin ito at hindi man lang tumitingin sa daanan.

Ilang sandali pa, tuluyan ang lumukob ang kadiliman.

Nakarating sila sa isang lugar at may kalayuan na ito mula sa tulay.

Sabalit hindi pa rin kumikibo ang lalaki.

Hanggang sabiglang inangat nito ang kanyang kamay at sinitsitan si Karding.

Nagturo ng isang eskinita na napakadilim at wala man lang kabahay-bahay.

Medyo kinakabahan na si Karding sa mga sandaling ito.

At pagliko niya, dito na nagsalita yung lalaki.

Idiretsyo mo pa ng kaunti, Dong.

Antayin mo ko sa dulo dahil naroon yung bahay ko.

Kukuha lang ako ng pamasahe.

Huwi ka neto. Marahang kinuha ni Karding ang punyal at nilagay ito sa kanyang bewang.

Pagkahinto niya, biglang umalog ng malakasang sikat.

Paglingon niya sa lalaki ay walang na ito sa loob.

Napamura sa sarili si Karding kasabay ng pagbunot ng punyal.

Bumaba siya sa sikat. Pinagmasdan ang buong paligid.

Madilim na at napakasukal.

Tanging nagtataas ang talahib ang nakikita niya.

At sa unhan nito ay makapal na maisan.

Nakaamoy ng malansang baho si Karding.

Batid niyang ang pasahero ay isang aswang.

Ngunit ang ipinagtata kanya kung bakit ito galing sa simbahan.

Ilang sandali pa, nabagot si Karding kaya naisipan niyang umalis na sa lugar.

Maniwala man kayo o hindi, at mangsasakay na si Karding nang biglang may humila sa kanya.

Kinaladkad siya patungo sa masukal na talahiban habang nagpupumiglas.

Inangat niya ang kanyang tingin.

Ngunit hindi niya maaninag ang muka ng humihila sa kanya.

Hanggang sa bigla itong huminto at dinakma ang dibdib ni Karding.

Itinulak siya sa isang puno ng nyug.

Dito niya nakita ang buong itsura ng nilalang.

Buhaghag ang buhok.

Nanlilisik ang mga mata.

Kitang kita ni Karding ang napakatulis ng ipin.

Habang tumutulo ang laway.

Iyawa ka!

Kampo ng dilim! Talagang nagagawa mo bang magsimba ano?

Mika ni Karding nilapag niya ang punyal at hinubadang damit.

Binalot niya ito sa kabilang kamay upang maging pananggalang.

Matapos nun marahan siyang tumayo at hindi niya inalis ang tingin sa elemento.

Bumibwelo ito ng pagsunggab sa kanya.

Ngunit pinanghaharang ni Karding ang punyal kaya't natitigilan ang aswang.

Sige! Sumugod ka! Papatayin mo ko o kakainin mo!

Pero bago mangyari yun, magkakasamukan muna tayong iyawa ka!

Uy ka ni Karding.

Nagpaikot-ikot sila sa damuhan at nagaantay kung sino ang unang susunggab.

Hanggang sa isang iglap ay bigla nalang sumunggab ang aswang.

Hinarang ni Karding ang kabilang kamay kung saan nakatali ang dami upang doon kumagat ang elemento.

Sasaksaking niya sana ito ng punyal.

Ngunit natumba siya sa lupa. Masikipang kanilang pwesto kaya't nahirapang gumalaw si Karding.

Hanggang sa buong pwersa siyang gumulong at kaagad na dinaganan ang aswang.

Hinawakan niya ang buhok nito at paulit-ulit na sinaksak.

Kitang-kita niya kung paanong tumirik ang mga mata nito hanggang sa tuluyan ng binuwian ng buhay.

Hindi pa nakontento si Karding, pinugutan niya ito ng ulo dahilan para maligo ang aswang sa sariling tugo.

Matapos nun, kaagad na siyang lumisan sa lugar.

Laking pasasalamat ni Karding sa kanyang punyal.

Dahil sa pangitain na ibigay nito sa kanya, nagawa niyang paghandaan ang plano ng aswang.

At nagawa niya itong patayin gamit mismo ng punyal.

Kinabukasan ay kaagad na umugong ang balita na may natagpo ang bankay ng aswang.

Matagal nang kinakatakutan ang elemento sa kanilang lugar.

Mabuti na lang at meron ng pumatay sa salot na aswang.

Ngunit hindi nila alam kung sinong pumatay dito.

Nanatili namang tahimik si Karding sa likod ng mga kaganapan.

Hindi niya din ibinahagi ang naganap sa kanyang tatay.

Dahil siguradong mag-aalala ito para sa kanya.

Magmula ng araw na yon, mas lalo pang nagkaroon ng tiwala si Karding sa kanyang sarili at gamit na punyal.

Sa tuwing nakakaramdam at makapakita ng masamang pangitain.

Kahit kailan ay hindi niya ito inatrasan.

Ito ang kwento ng punyal ni Karding.

Ang Mamamatay ng Aswang.

Ang mga damit na ito hindi para sa lahat.

Kaya hindi siya ganun kadaling makuha.

Para to sa mga taong merong pinaniniwalaan.

Hindi lamang sa aspeto ng kababalaghan.

Baggus naniniwala sa pangarap, sarili, at igit sa lahat.

Naniniwala sa ating mga sinasamba.

Naniniwala na kailangan magsumikap upang makamdaman.

Hindi lang ito simpleng damit.

Ito ay simbolo.

Kaya hindi siya ganun kadaling makuha.

Simula ngayon, kailangan akong i-message directly sa Facebook page ng JD Clothing para maka-order.

Salamat.

www.JDClothing.com