Hanggang kailan mo kayang tiisin ang mga pasakit na dala ng problema? Paano kung sobra sobra na? Alamin ang sagot dito lang #DearMORPresents #DearMOROneYear #KwentongKaMORkada For MORe videos subscribe now: http://bit.ly/MORForLife Follow us on Instagram: https://www.instagram.com/morentertainmentph Like us on Facebook: https://www.facebook.com/MOREntManila Follow us on Twitter: http://twitter.com/MORentPH Check out our livestreaming at all MOR Philippines Facebook Pages! #OneYear #DearMORPresents #MOREntertainment

Video Transcript / Subtitles:( AI generated. About AI subtitles » )

* AI ("Artificial Intelligence") subtitles on Tagalog.com are generated using "Whisper" by OpenAI (the same company that created ChatGPT and DallE2). Results and accuracy may vary.
* The subtitles do include errors occasionally and should only be used as a tool to help with your listening practice.
* You can request this website to create a transcript for a video if one doesn't already exist by clicking the "Request AI Subtitles" button below a video. Transcribing usually takes 30-40% of the length of a video to complete if there are no other videos in the queue. For example, a 21 minute video will take 7-8 minutes to transcribe.
* Running a super fast cloud GPU server to do these transcriptions does cost money. If you have the desire and financial ability, consider becoming a patron to support these video transcriptions, and the other tools and apps built by Tagalog.com

Nakakaiyak! Nakakakilig!

Nakakatawa! Nakakainlove!

Dear M.O.R.

Dear M.O.R.

Isang pinagpalang tanghali sa inyo po poy at beya

at hello na rin sa lahat ng mga avid listeners ng programa ninyo.

My name is Ishmael, 42 years old

at kasalukuyang nakatira dito sa bataan.

Popoy at beya, naisipan kong magpadala ng liham sa inyo ngayon

dahil nais ko sanang ibahagi ang kwento ko

at pati na rin sa lahat ng mga kamorkadang nakikinig at nanonood ngayong araw.

Nagsimula ang lahat noong January 2022.

Pagkapasok na pagkapasok ng taon ay nakareceive ako ng balita mula sa aking employer

na magsasara na daw ang aming opisina by the end of January.

Effectively ay lahat ng empleyado ay mawawalan na ng trabaho

at kasama na nga ako doon, Popoy at beya.

Medyo nahirapan akong paniwalaan na sa tinagal-tagal ko sa trabaho

ay matatanggal na lamang ako ng biglaan.

Sa dami ng oras na ginugol ko para maghanap buhay,

sa mga pagkakataong malayo ako sa pamilya ko,

ay ito pa pala ang sukling makukuha ko.

Popoy at beya, talagang napasabi ako sa sarili ko na napakasamang simula naman ng taon yun.

January pa lang tapos unemployment na kaagad ang ibibigay sa akin ng pagkakataon.

Popoy at beya, pamilyadong taon na ako,

kaya hindi talaga magandang balita ang malamang pagpasok ng bagong taon

ay wala na rin akong trabaho.

Kabadong kabado talaga ako noon.

Ang sabi nga ni misis kong si Ronna,

e para daw akong naglalakad na bangkay noong mga panahon na yun.

Buti na lamang talaga at nandiyan ang aking nanay Lucy na talagang nagpatatag ng loob ko.

Lagi niya akong sinasabihan na magiging maayos din ang lahat.

Lagi niya pinaalala na ang lahat ng problema ay may solusyon

at nasa sa atin kung papaano natin hahanapin ang mga kasagutan.

Popoy at beya, doon ko talaga na-realize na kahit anong tandana natin,

kahit na may sarili na tayong buhay,

ay nansiyan pa rin ang nanay natin para gabayan at alagaan tayo.

Andyan sila para pakalmahin ng mga alon na dahan-dahang lumulunod sa ating kaisipan.

Popoy at beya, mahal na mahal ko ang nanay Lucy ko

at wala nang hihigit pa sa kanya.

Kaya nga nakakadurog ng puso nang biglang namaya pa ang aking ina

noong June 15 naman ng nakaraang taon din.

Anagi isang taong walang ginawa kundi ang unawain at alagaan ako

at bigyan ako ng lakas ng loob ay biglaan na lamang nawala sa buhay ko.

Popoy at beya, hirap na hirap ang puso ko noon.

Parang sa dinami-dami ng pupwedeng mangyari

at sa dinami-rami ng mga nangyari na sa buhay ko

ay mayroon pa palang mas bibigat pa.

Walang mapaglagyan ng lungkot na nadaram ako, Popoy at beya.

Higit sa nawalang trabaho, ang pagkawala ng aking pinakamamahal na ina

ang parabang mga punyal o kutsilyong bumaon sa aking puso.

At ito na po, napakababag-bagg damdamin na kwento ng letter sender na si Ishmael

na mabigat para sa isang pamilyadong tao talaga.

At naranasan ko na yan.

Kausapin kayo at sabihin na starting from this day, ganito, ganyan ang mangyayari.

Talagang kakabahan ka rin. At alam ko, marami rin sa inyo yung mga sabihin na natin

kung maayos naman kayong mga nagtatrabaho, wala naman kayong ibang ginawa

but to improve, but to help.

Tapos biglang behind closed doors ay may nangyayari ng mga pag-uusap

ng inyong mga pinaghahanap buhayan, mabigat na malaman na mawawala na pala.

Nag-invest ka na, nag-invest ng maraming oras, ng maraming talento mo.

Yan ang skill. Kaya naman kung sakali nakikinig ka pa rin ngayon

at lumalaban sa buhay, palakpakan mo ang sarili.

Di ba hindi ka nawawala ng pag-aasa?

Ganon yun. Pero January of 2022, yun nga ang bumungad sa taon nitong si Ishmael.

Lahat hindi pa tapos sa pagbabatian ng Happy New Year.

Tapos bubungad sa isang panibagong taon, mawawalan ka ng trabaho. Mabigat yan.

At syempre nasundan pa nung halos kalagit na anong taon ay biglang na maalam

ang kanyang nanay Lucy na nagpapalakas din ng kanyang kalooban.

So minsan talaga mapapatanong ka, teka lang.

Hindi pa tapos yung isang problema, mayroon na namang papatong

na panibagong problema or makapagpapalungkot na naman sa paligid.

Hindi ko pa napapansin yung minsan talagang mayroon bang panahon

o parang masamang hangin na bibisita at bibisita sa atin.

Sa career, sa ating family life, sa ating kinabukasan.

Ganyan po talaga. Kasama ang lahat ng yan sa bukay.

Pero yung magkasunod-sunod, magkapatong-patong, alam ko yun yung nakaka-overwhelm.

Yun yung nakakalunod. Yun yung parang nakakasakal.

Parang hindi ka makahinga.

Alam mo naman, alam naman natin lahat na along the way, somewhere along the way

sa pamumuhay natin, magkakaroon at magkakaroon ng problema.

Pero kapag kasunod-sunod, yung tila ba mambubugbog,

tila wala ka ng mga ginagawa masama sa kapwa mo,

pero nandyan at darating pa rin, well, it's a test of character.

Paano ba natin malalampasan ng lahat ng ito?

Sabi nga ng nanay ni Ishmael, lahat yan ay may solusyon.

Lahat yan ay malalampasan mo in due time. And that's true.

Pero para sa ilan sa atin, lalo na at nagtatagal para mahanap yung solusyon.

Lalo na at nagtatagal na ikaw ay parang napapagod na rin sa kahanap ng solusyon.

Napapatanong ka, matatapos pa kaya talaga ito?

Kaya naman sabi ko nga kanina, palakpakan mo ang sarili mo

magamang hindi ka pa nakaalis doon sa problema ang kinaroroonan mo,

pero pinipili mong patuloy na lumapan ng patas na gamit ang talino mo,

yung talento mo, yung konting yaman na naipon mo,

para magpatuloy sa buhay, palakpakan mo pa rin ang sarili mo.

Na hindi ka magdududa.

O maganda yung hindi ka magdududa na matatapos din ang lahat ng ito.

Yan yung pinagkaiba natin doon sa mga, sabihin na natin,

nakakaawaman sila doon sa iba mga bumibigay na.

Yung sabihin na natin, para ba nga nawala na sa sarili,

o kaya naman ay sumuku na talaga sa buhay.

Yan ang pinagkaiba natin, yung fighting spirit.

Kailangan meron talaga tayong fighting spirit kahit na feeling mo

at kahit pang sinasabi nila na hindi mo na kaya yan, talo ka na dyan.

Pero yung fighting spirit, mahirap pong kalabali niya.

Ito muna ang ilan sa mga sinabi ng ating mga kapamilya.

Sabi ni Clarice Cabrera Ismael, maayos din ang lahat.

Lahat naman kasi ay may solusyon at may kasagutan.

Ganyan nga yung sinabi nitong nanay Lucy kay Ismael

nung nabubuhay pa si nanay Lucy.

Tapos minsan mapapatanong ka rin kung sino pa yung pinakamalapit sayo

o yung pinagkukunan mo ng lakas na loob, inspirasyon,

sila pa yung babawiin.

Sila pa yung babawiin.

Parang ano ba, ano bang ginagawa mo sa akin?

Minsan ang iniisip natin, pinahina mo ba ako?

Binabawi mo ba, Lord, yung support system ko?

But no.

Sometimes, it teaches us the lesson

na we have to depend on ourselves.

Hindi sa sinasabi ko na nagt-trip yung Panginoon

dahil napapalakas ang nanay mo at loob mo. No.

Because He's just trying to make us stronger.

Dinadala niya tayo dun sa lugar na...

Kasi ako, malapit din ako sa nanay ko.

O kaya nung biglaan din nawala yung nanay ko,

nung mas bata ako, dami kong tanong.

Sabi ko, ba't naman ganun?

You have to depend and you have to learn to trust yourself,

your own judgment.

You have to mature, to be mature enough

to face the reality ng buhay.

Si Julius Escanilla, sabi niya may mga bagay talaga

na hindi natin kayang kontrolin.

Kaya i-surrender mo na lahat ng worries mo sa Panginoon

kasi may problema talaga na hindi natin kayang solusyonan.

And that's true.

Di ba, Julius?

Meron talaga mga problema.

Alam mo, sabi nga lahat ng problema ay merong solusyon.

Lahat ng katanungan ay merong kasagutan.

But ito yung namimiss nung iba,

na doon sa lahat ng mga problema ay may solusyon,

it doesn't necessarily mean na ikaw lang mismo

ang maghahanap nun.

Ikaw lang mismo ang gagawa ng paraan para matagpuan yun.

No.

Di ba?

Kailangan magpatuloy ka lang sa buhay.

Di ba?

Baka merong tao o baka merong ibang tao,

pwedeng kakilala mo, pwedeng bagong kakilala mo,

na magbibigay sa'yo ng solusyon na yun.

Or pwede rin ikaw kung meron kang babaguhin sa sarili mo.

Di ba?

Ayun lang yun.

Minsan, it's too simple.

Sometimes, it's that simple.

Pero we fail to recognize na yung mga simpleng bagay

na kailangan nating baguhin, na kailangan nating palitan

sa sarili natin ay para pang...

Hindi naman siguro yun. Masyado maliit na bagay yun.

Pero kapag ka binago mo, katulad yan, meron kang bisyo.

Parang example, paninigarilyo.

Problema mo, lagi kang inuubo, lagi kang nakakasakit,

palagi ka na lang nawawala sa mood,

nakakasakit yung anak mo, yung asawa mo,

inuubo rin sila, ganyan.

But if you change your bad habit

or if you let go of your bad habit ng smoking,

makikita mo, di ba?

Makikita mo na mababawasan yung nakakasakit sa inyo,

masaayos yung paghinga mo,

pati ng pamilya mo for the secondhand smoke

na ikaw ang nagbibigay sa kanila.

Di ba? Ganon din sa buhay.

Di ba? Minsan, pinagpapatuloy natin,

e, hindi ka nga maka-ano-ano dyan, e.

Hindi ka maka-usad-usad, e. Di ba?

Dyan sa style mong yan, halimbawa sa negosyo

o kaya sa ganyan sa trabaho mo.

Di ba? Ibahin mo. You change your ways.

Di ba? Ibahin mo yung paraan.

Subukan mo lang, subukan mo lang

at baka yun yung maghahatid sa'yo

para sa mas magandang kinabukasan

para sa pamilya mo at para sa'yo din mismo.

Ayan, pero syempre, merong second part pa

ang ating kuwento.

Ayan, eto na.

Hindi ka na.

Samahan nyo na nga po ako ulit

sa kuwento ni Ismael.

Medyo ang bigat, e, dito sa first part.

Yung iba, alam po, ayaw nyo nga

magkomento na magkomento.

Ayan, ayaw nyo magtunog

para ba nagpapayo na tayo

kaagad-agad.

Pero may second part pa nga kasi.

Sana naman, matapos na.

Ito, mga pahirap, mga pabigat

sa buhay ng ating letter sender na si Ismael.

Samahan nyo lamang po ang inyong link ko

at ishare pa nang ishare ang ating livestream.

Ako po si DJ PDJ Popoy.

That's my Kuwa Popoy.

Popoy at be, matagal-tagal bago ko

nabuhat na muli ang sarili ko

mula sa lungkot na dala

ng pagkawala ng aking ina.

Ang hirap lang

nang nagluloksa ka pa rin

pero kailangan mong kumilos

kasi may mga taong umaasa pa rin sayo.

Sa awa naman ng Diyos

ay malaki-laki

ang nakuha kong separation pay

mula sa dati kong trabaho.

Ginamit ko

ang pera para makapagtayo

ng negosyo.

Naging magandang, naging takbo ng negosyo

namin. Tulong-tulong kami

ng asawa kong si Ronna

at ng mga anak ko

sa pagmamanage nito.

Popoy at be, dahil nga dito

ay nakukuha na namin

ang panggastos namin sa bahay

pati na rin

ang mga pambaon ng anak namin.

Alam kong

familiar kayo

sa katagang

the calm before the storm.

Yung akala mo

ay tahimik na ang lahat

e saka naman

may darating pa

na mas mabigat na problema.

Nangyari

ang lahat

noong magsa-celebrate

ng kanyang 40th birthday

ang aking asawa na si Ronna.

Biglang nakaramdam

ng pananakit sa braso

ang asawa ko.

Noong una ay hindi lang namin

nito pinansin.

May pananakit namin

na dalalang ng sobrang

pagkatrabaho ito ni Ronna.

Kaso habang tumatagal

ay palala ng pala

ang pananakit na nararamdaman

ng asawa ko.

At dahil nga dito ay

dinala namin si Ronna agad

sa ospital para mapatingnan na.

Popoy at be,

doon na nga namin alaman

na mayroong tumor

na namumuo sa braso

ng asawa.

Yung akala kong tahimik na buhay lang

e bigla na lamang

nabasag na naman.

Lahat ng emosyon

na nagsama-sama na

sa katawan ko

ay naramdaman ko.

Kulang na lang talaga ay mag-breakdown na ako.

Popoy at be, napatanong talaga ako

sa itaas noong mga panahon na yun.

Kulang pa ba yung mga problema

na ibinigay mo sa akin?

Hindi pa ba sapat na

nawalan na ako

ng trabaho,

nawalan na rin ako ng ina,

tapos ngayon bibigyan nyo pa

ng karamdaman ng asawa ko?

Handa na sana

akong sumuko, Popoy at be.

Kundi lang dahil

sa asawa kong mas malakas

ang loob

kumpara sa akin.

Tandan-tanda ko

at sinabi ng misis ko sa akin,

Popoy at be,

mangyari na

ang dapat mangyari.

Ang importante ay

gigising tayo bukas

na may pag-asa.

Tumatak sa akin ang bawat salita

na sinabi ng asawa ko

bago siya operahan.

Ito ang kinapitan ko,

Popoy at be.

At habang inooperahan nga

ay ito lang ang iniisip ko.

Kahit noong nagpapagaling na

ang asawa ko ay ito pa rin

ang laman ng utak ko.

May pag-asa.

Sa sobrang daming nangyari

sa buhay ko noong nakarang kaon

ay nakalimutan ko ng

umasa.

Nakalimutan ko na kung

papaano umasang

may liwanag pang darating.

Pinaalala sa akin ng kapalara

na kahit pa sobrang

dami na ng mga problema,

kahit gaano pa ito

kabigat,

ay may pag-asa pa rin.

Popoy at be, sa ngayon

ay okay na

ang aking asawang si Ronna.

Proud din akong sabihin

na nag-iba na ang pananaw

ko sa buhay.

Hindi na ako basta-basta

sa hirap.

Hihinga lang ako ng malalim

sabay haharapin

ang bawat problemang

tumarating.

Popoy at be,

maraming salamat sa pagbabasa

ng kwento ko nito at sana

ay marami pa

ang ma-inspire sa story

ang ibinahagi ko.

Muli, maraming

salamat and more

power pa sa Dear MOR.

Ang mga kuwento

ng puso mo.

14 minutes more to go

before 2pm.

At yan nga po,

ang very inspiring na

pagtatapos ng kwento nito

ni Ishmael.

Ayon nga kay Rennie Boy.

Ishmael po ba yun na una

kay Ishma M, Ishma N,

Ishma O, Ishma P?

Okay.

Nagpatawa po si Rennie Boy

kay Hadas.

Bugbugin nyo na lang sya sa comment section.

Hindi, kanina ayoko naman.

Nabasa ko yun ha?

In fairness, Rennie Boy ha,

kadiri na rin yung joke mo, katulad na nun sa akin.

Pero diba,

what a way.

What a way to be

anong tawag mo ito?

To be educated.

Wala sa edad,

wala sa experience natin

na basta na lamang tayo na...

Hindi, naranasan ko na lahat eh.

Meron at meron pa rin tayong matututunan.

Diba? Sa mga pagsubok na darating

sa ating buhay.

Diba? Kaya,

kailangan lang natin maging ready.

Kailangan natin yung meron tayong

fighting spirit.

Diba? Kahit pa wala nang tiwala

yung mga tao sa paligid mo,

eh, basta ikaw. Maniwala ka

sa sarili mo. Diba? Lalo na.

Lalo na. Kung wala

ka namang sinasagasaang

tao. Diba? Lalo na

kung wala kang sinasagasaang tao.

Kaya tama yung mga katagana.

Hindi, laban lang sa mga hamon ng buhay.

Diba? Laban lang. Totoo po yan.

Pero para doon sa iba

na alam nyo naman na kayo ay nakapanlalamang.

Na kayo ay

nanloloko sa mga scammer

dyan. Diba? Na kayo ay

ano tawag nyo rito,

nang aagaw na mga

ari-arian na hindi sa inyo.

Aba, tigil nyo yung laban na yan.

Tigil.

Diba? Basta alam nyo na

kung wala kayong sinasagasaang tao

nasa side kayo

ng katotohanan. Diba?

Lalo na para sa pamilya nyo.

Ang hanap buhay. Diba?

Para sa kalusugan ninyo.

Ang pagbabago na ginagawa ninyo.

Push lang.

Pero kapag kaho

manloloko kayo, kaya naman

para sa inyong

makasariling

ano lang, ano?

Anong paraan?

Ang gusto kong ilaban, tigilan nyo

na yan.

O, tigil.

O, katulad nitong si Ishmael,

sabi niya nga, nagpatuloy ako

sa buhay, pero doon ko na-realize

mahina pa rin pala yung loob ko.

Kumpara doon sa asawa ko,

na si Ronna.

Diba? Dahil na wala man yung

numero unong babae.

Diba? Na nagpapalakas ng kanyang

kalooban na si nanay

kasi ang kanyang ina

yung kanyang nanay.

E nandyan pa rin pala yung kanyang asawa

na siya rin mismo, yung kanyang asawa

na si Ronna. Diba?

Meron siyang

pinagdaraanan.

Diba? Na merong

something, may tumor,

cancerous tumor na nasa

kanyang braso.

Sabihin nyo, e, braso lang naman yan.

Malayo naman yan sa

bituka, malayo yan sa

laman loob. No, you don't say that

mga kapamilya.

Dahil yung mga, alam nyo ba, yung mga

maliliit na mga

tumutubo

sa ating mga braso,

although malayo yan, sinasabi

sa bituka,

kung cancerous yan,

at namaganang gusto,

naku, maapektuhan din po.

O maapektuhan sa pamagitan

na may ipit yung mga ugat ninyo.

Diba? Tapos,

pwede nga,

anong tawag mo rito? Yung complications.

Diba? Mga health complications.

Pero pwede mangyari yan.

Kaya huwag nyo isa sa isang tabi.

Yung mga pananakit na konti sa ganito,

sa ganyan, bahagi.

Kasabihan lang yun,

yung malayo naman sa bituka yan,

lalo na sa mga sugat, sa mga ganyan.

Ipapaano kung natetano

kayo? Diba? Dito kayo, halimbawa,

sa kalingkingan

ng daliri nyo na sugatan.

Diba? Malayo naman sa

bituka yan. E kung

nadilaan ng aso na may rabies,

e di nasa bloodstream mo na

yung rabies.

Diba? O kaya naman,

ay nadumihan. Ipapaano yan?

E di na, ano na,

na-contaminate na yung dugo mo rin.

Dumumih. E yung dugo

natin, syempre, hindi lang naman dyan yan nananatili.

Umiikot pa sa katawan yan.

Diba? Kaya,

we do not take it literally.

Diba? Pampalakas ng loob,

okay, fine. Sabihin natin na malayo

naman sa bituka, kaya ko ito.

Pero you take the necessary precautions

also. Diba? You take the necessary

precautions, you have it checked

sa doktor, linisin nyo

na kaagad kung anuman

yung maliit na problema

para hindi na nga lumaki.

Diba? Huwag

babaliwalain.

Huwag masyado namang mamalitin.

Huwag naman yung lalakasan loob

na sobrang wala naman ng

linis-linis. Sige na.

Oo.

Huwag po

ganun. Sayang, sayang.

Okay? Ayan. Kaya naman

kita nyo, itong si Ronna mismo,

yun nga, may pagpatuloy ko lang.

Siya mismo yung may nararamdaman

pero pinaalala niya sa kanyang asawa

na si Ishmael, hindi. Mangyari

ang dapat mangyari pero

bukas, meron na

dapat tayong pag-asa.

Sana yan nga yung

Dear MOR Monday. Yung simple

pero kita nyo naman.

Kita nyo naman na

napakalinaw na mensahe

ng kwentong ito ni Ishmael.

Simple

siguro kung wala kang problema

na pinigitlit ngayon.

O kung mayroon mang problema, hindi mo naman kailangang

kumapit na bukas may pag-asa pa.

Pero to those

who were

ah

yung mga nandito sa

sitwasyon na katulad nung kay Ishmael

na para ba nagkasunod-sunod na

yung mga problema, ay mahalaga po

ang inspirasyon na itinapaalala

ng ating kwento for today.

Simple pero may

pag-asa. And that's true.

Maganda na meron tayong

kahit nga sa

pandiligaw, di ba?

Rennie Boy. O, si Rennie Boy.

Si Rennie Boy, for example,

kahit sa kanyang paghanap ng

love life, sabi niya nga, hashtag forever

single na siya. Noong

sinisit ako. Sabi ko eh,

tinatanggap muna na forever single ka

pero tingnan niyo naman, di ba

happily in a relationship

siya with Donna Mae.

Oo.

Na nakakilala niya. O ngayon ba

ginagamit niya pa yung hashtag

dear MOR forever single na?

Di ba hindi na?

O ba? Di ba hindi na?

Hindi na lang siya masaya. Dalawa na sila

na masaya ngayon because

they are in a relationship.

Dahil, dahil yun doon

sa pag-asa. Yan.

Naipasok ka na naman, Rennie Boy, ha?

Sa kwentohan natin, ha?

Pero hindi, that's true.

Di ba kung tinatanggap muna na na sa

kanyang kanina na sitwasyon, wala ka nang pag-asa

e wala ka nang pupuntahan.

Di ba? Ah, yung iba sasabihin

pa nga na, alam nyo, yung

masama sasabihin na sana na mamatay na

lang ako. Sana matapos na lang ang lahat

ng ito. Eh, sayang naman.

Sayang naman kung nagtiis ka ng konti,

kumilos ka o may binago ka sa

estilo mo, di ba?

Eh, masarap pa rin na

hindi lang ikaw masaya, masaya rin

yung mga tao sa paligid mo.

You never give up. Di ba? You never give up

ba. Ah, basta nasa tama

ka. Di ba? Katulad namin

dito sa Dear MOR. Noong sinabi

bang wala na kayo sa radyo,

di ba, ay sinabi namin

na o papaano na? Siguro nagtanong kami.

Eh, papaano na? Susubukan ba

natin? But we tried.

And here we are. Di ba magkakasama

pa rin? After how many years?

Di ba magkakasama tayo online?

It may not be the same

as before. Di ba?

Hindi man ganun yung range

natin katulad ng dati

but the memories of

noong magandang Dear MOR

ay nandito pa rin. Di ba?

Hindi araw-araw merong dramatista

but the lessons na naukuha natin

para mula sa Dear MOR

ay nandito pa rin.

Di ba? Yung mga sulat

nyo, pinadadala nyo pa rin

at pinagkakatiwala pa rin sa amin.

Di ba? Nagigets nyo. Dahil

dahil yun, doon sa maliit

na maliit na tila ba pinagdudahan

pa nga namin noon na

pag-asa. Di ba?

Merong pampag-asa.

Okay? Ayan. Kaya maraming

maraming salamat po sa inyo dahil

hindi naman sa inyo

at sa

pagtitiwala ninyo

di ba? Ay makawala na rin kami

dito. Di ba? Kaya patuloy. Di ba?

Patuloy po kaming magsisilbi

sa inyo. Hanggat nakakita

kayo na merong pa tayong pag-asa

sa mas malapit ng

kinabukasan. Ganun

yun. Ayan.

Sabi ni Kiel Enriquez

huwag nyong

huwag nyong ipaglaban yung

sama itigil yan.

Katulad nga na sinabi ko kanina.

Di ba? Ayan. Si Julius Escanilla

sabi niya, katulad kahapon

home, nauhomesit na naman ako.

Ang hirap ng malayo

sa pamilya. Pero kapag ka nandito

na ako nakatambay,

nalilibang ako. Di ba?

Thank you. Thank you at isang

dear MOR sa nagbibigay sayo

Julius Escanilla

ng pag-asa.

Di ba? Nang pag-asa sa buhay.

Si Annabel Delapeña sabi niya

gaya nga ng sinabi dito sa kanta Ishmael

mga pagsubok lang yan.

Huwag mong itigil ang laban

at higit sa lahat, yung komunikasyon

natin sa Panginoon. Huwag tayong bibitiw

sa pagtawag sa Kanya

sa oras ng kagipitan

at pangangailangan. Siya lang

ang makakatulong sa atin. At sana

di ba? Madagdagan ko lang yung

sinabi niya ni

Annabel Delapeña na sana

hindi lang naman tayong natututo at

nilalang lumapit kapag ka

meron tayong problema, meron

tayong pagsubok

na kinakaharap. Sana kapag ka

meron din tayong ekstra pera

na natanggap. Meron din

tayong isang mabuting

kaibigan na nakilala. Di ba?

Meron tayong bagong karelasyon.

Di ba?

Sana nakakalapit pa rin tayo sa Kanya.

Sana kapag ka masaya

tayo, malapit pa rin.

Salamat po. Di ba? Salamat po

at nandito ako sa magandang

sitwasyon na ito. Ganoon!

Hindi kapag ka may problema, tsaka

ka lang may Panginoon. Pero kapag ka

walang problema,

sino yung Lord?

Di ba? Yung iba ganyan.

In fairness. Sana huwag.

Sana huwag kayong

ganyan. Okay?

Sige.

Dito naman tayo

sa YouTube. Sabi ni Kevin Binuya,

There is no life without struggle.

Sa pagsubok tayo natututo

para mas maging matibay at maging

matagumpay. Laban lang

ng laban. Praying for the health

ng wife mo at ng

buong family mo,

Ishmael. Thank you, Kevin.

Ayan. Si Clarence Cabrera

sabi niya, pagsubok lamang

ang lahat. Ayan.

Upang maging matatag ka.

Kapit lang sa panalangin sa

Diyos. Kung may pag-asa,

may tagumpay din

sa lahat ng

pagay. Okay.

Ayan. Si Rizal Borreo

sabi niya, ganun dapat huwag sumuko.

Magpahinga, pero

kailangan bumangon. And yes.

Totoo po yun. Rest

is kasama

ng buong proseso yung pagpapahinga.

Huwag nating

pagkamalian na yung

pagtigil natin pansamantala

yung pagpapahinga natin.

Kasi yung iba gusto, katulad nitong

si Ishmael na walan siya ng trabaho.

Ayan. Para sa iba

nagkukumahog na

maghanap ulit ng kapalit na trabaho.

Of course, gusto natin yun.

Pero hanggat wala pang

dumarating na kapalit na

trabaho, magtsaga-tsaga

muna tayo, kumalma,

magpahinga, at

isipin natin kung

ano na yung susunod natin

susunod nating

direksyon.

Wag magmamadali. Kasi yung

iba, kapag ka nalaman na ganyan

magiging mainitin ang ulo, hindi na

nakakatulog, kung saan saan

trabaho nalang napunta

kahit na illegal na yun napasukan,

basta may trabaho, wag.

Rest is part of the

whole process. Magpahinga ka,

kumalma ka muna,

dahil mas masarap mag-isip

ng kalmado.

Mas masarap magumawa

ng strategy.

Kapag tahimik

lamang yung paligid.

Pero hindi naman ibig sabihin

wala kang ginagawa. It's just

that talagang

mas naaaral mo, mas na

iisip mo ng gusto.

Ang mga bagay-bagay kung

magpapahinga ka.

Basta wag lang puso, sobra rin naman sa

pahinga at katamaran na yun.

Kapag ka na sobra.

Ayan.

Si Gail Enriquez merong entry para sa atin.

Sabi niya si Ishmael.

Medium.

Large.

Small. Medium.

Large. Okay.

Ishmael.

Nagawa ko sa'yo, Gail. Mahawa na yata kayo sa akin.

Yung joke ko parang ubo.

Tsaka sipon. Nakakahawa.

At hindi

magandang efekto.

Yun lang.

Ayan. Maraming maraming salamat sa inyo

mga kapamilya sa pagtutok sa ating

kwento ni Ishmael

for today. Kaya sana sa mga nawawalan

ng pag-asa dyan, pinangihinaan

ng loob, sana

sa story nito ni Ishmael

ay maipaalala sa atin

na merong pag-asa.

Merong

mas magandang kinabukasan pa

para sa ating lahat.

And speaking of pag-asa, last week nga po

ay dineklara na na

talagang panahon na hoon

ng tag-ulan ngayon mula sa

pag-asa.

Nakita nyo?

Kaya mga kapamilya,

sa angalan po ng aking partner

na si Bea,

ako po si DJ PDJ Popoy.

That's my guapopoy.

Bukas ulit, magkita kita tayo

at magkatsikahan dito sa program

ng Dear MOR. At ang lagi namin

paalay, stay safe,

stay healthy, at kahit anong

mangyari, mga kapamilya, wag

gibitaw sa pag-asa, and stay

in love, and of course,

stay happy!

Thank you for watching!