KABABALAGHAN SA CALL CENTER SLEEPING QUARTERS "Hindi ako naniniwala noon hanggang sa akin na nagpakita" | HILAKBOT TRUE GHOST STORIES 🔗 https://youtu.be/b0lc3ixB-lI 🔴 STORY SENDER ► JEM Story shared via sindakstories2008@gmail.com 🔴 STORY EDITOR ► RJ BUT DIFF 🔴 NARRATOR ► RED Send your horror / scary stories to ► sindakstories2008@gmail.com 🔴 HTV CHANNEL MEMBERSHIP IS ON! Join this channel to get access to perks: https://www.youtube.com/channel/UCQfBQpmxUCOab0_zUNTi1Mg/join 🔴 LISTEN TO HILAKBOT 24/7: https://youtu.be/GdUUZtzP5DA 🔴 STREAM ON HTV HORROR PODCASTS: ✅ Hilakbot The Podcast ► https://spoti.fi/3kiD4i9 ✅ Pinoy Horror Radio (HTV-Sindak) ► https://spoti.fi/2WSaPbk 🔴 SUBCRIBE FOR MORE SCARY STORIES ✅ Tagalog Horror, Scary & Creepypasta Stories ► https://www.youtube.com/@HILAKBOTHorrorStories ✅ One-Shot Horror, Scary & Creepypasta Stories ► https://www.youtube.com/@SINDAKHorrorStories ▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬ 🔴 SUPPORT THIS HORR

Video Transcript / Subtitles:( AI generated. About AI subtitles » )

* AI ("Artificial Intelligence") subtitles on Tagalog.com are generated using "Whisper" by OpenAI (the same company that created ChatGPT and DallE2). Results and accuracy may vary.
* The subtitles do include errors occasionally and should only be used as a tool to help with your listening practice.
* You can request this website to create a transcript for a video if one doesn't already exist by clicking the "Request AI Subtitles" button below a video. Transcribing usually takes 30-40% of the length of a video to complete if there are no other videos in the queue. For example, a 21 minute video will take 7-8 minutes to transcribe.
* Running a super fast cloud GPU server to do these transcriptions does cost money. If you have the desire and financial ability, consider becoming a patron to support these video transcriptions, and the other tools and apps built by Tagalog.com

ORAS NA NAMAN NA

Tawagin niyo nalang po ko sa pangalang Jem.

Madami na rin po kong naging karanasan,

nahango sa mga paranormal o kaya supernatural

simula nung ako ay bata pa.

Pero hindi ko pa rin po talaga maalis-alis sa utak ko ang mga ito

at ito rin po kasi ang naging rason kung bakit na-diagnose ako ng PTSD

o Post Traumatic Stress Disorder.

December 2019

Nag-work pa po ako sa isang BPO company dito sa San Pablo City, Laguna.

Tuwang-tuwa nga po ako sa quarters sa work ko dati

dahil pag natatapos po ako sa klase ay dumi-diretsyo na po ako doon

at kahit 3 hours pa bago ang shift ko.

Ito ay para makatulog ako sa quarters

since wala naman pong tao o gumagamit doon.

Apat na bunk beds po ang naroon

at makikita mo ito pagkapasok mo pa lamang sa aming quarters.

Sa dulong bunk bed na nasa right side ang usual na pinipwestuhan ko

at sa baba ako natutulog.

Yung kama na nasa taas ng bunk bed ay nakokoveran pa po ng plastic

kasi hindi rin naman masyadong nahihigaan ang mga iyon

sapagkat malimit po ang pinag-aagawa na pwesto ng mga agents ay nasa baba.

Self-explanatory naman na po ito sir Red

sapagkat kapag antok na antok ka,

tiyak naman na mas gugustuin mong ibagsak na agad ang iyong katawan

sa makikita mong kama kesa umakyat pa sa taas ng bunk bed.

Mag-isa lang po ako noon sa quarters.

Nagre-rede na po ako para umidlip

at napatingin ako sa aircon na nasa gitna

na siyang malapit po sa dulo ng bunk beds kung nasaan ako naroon.

Hindi ko pa pala nabubuksan pero nilalamigan na agad ang aking katawan

kahit may jacket naman ako.

Kaya nag-decide ako na hindi ko na lamang ito i-switch on.

Pero dahil nga talagang antok na antok ako,

hindi ako mapakali dahil nalimutan ko rin po na patayin yung ilaw.

Bago pa man ako makatayo para sanay i-switch off ang ilaw,

may narinig po akong kumakaluskos na plastic.

Agad-agad si Red ay kinabahan talaga ako noon.

Alam kong mag-isa lamang ako sa bunk bed

at wala naman din pong natutulog talaga sa taas tulad ng nabanggit ko kanina.

Yung ka-isa-isang bintana nga din sa quarters ay sarado

at wala naman din talagang hangin na pwedeng pumasok noon.

Okay sana kung kaluskos lang ang nadidinig ko,

pero yung tunog habang tumatagal ay parang alam mong merong nakahiga sa taas

o di naman kaya ay nakaupo habang inaayos ang kanyang pwesto.

Matagal din po itong nagpaparinig sa akin.

Sa pakiwari ko pa nga, inabot ito ng dalawa hanggang tatlong minuto.

Pinakikiramdaman ko at pinakikinggan ko lamang ito sir Red.

Habang ginagawa ko iyon, ay siyang pagkabog din po ng labis ng aking dibdib.

Tinignan ko po yung itaas nung bunk bed na nasa left side,

pero hindi po doon nang gagaling.

Kaya ang posible ay maaaring nasa itaas ko ito o sa bunk bed na nasa likuran ko.

Dahan-dahan kong kinuha ang cellphone ko at tumingin sa pintuan

kasi ang pakiramdam ko po ay parang pinapaalis ako nito o kaya naman ay pinagtitripan.

Nainis pa naman ako sa sarili ko noon dahil sinara ko ang pinto ng quarters

kaya kung sakali mang meron magpapakita sa akin, ay baka hindi rin ako makakalabas agad.

So ang ginawa ko, nilakasan ko ang aking loob na tumayo.

Bago ko po isara yung pinto pag kalabas,

e chineck ko din po talaga kung may tao kasi baka mamaya

e meron palang nagtatago sa ilalim at niloloko o pinaprank lamang ako.

Pero wala po talaga.

Kumakaluskos na naman ulit yung plastic ng isa sa mga bunk bed na parang

pababa na ang kung sino mang nasa taas.

Nang makuha ko nga po ang aking bwelo, tumakbo ako sa loob ng CR.

Di naman po talaga ako duwag o matatakotin,

pero kapag pakiramdam ko po kasi na yung pananakot ay direkta o ako ang puntirya,

ay hindi ko po kakayanin kasi tiyak nagkakasakit ako o masuso ka afterwards.

Ang malala pa nga po ay bumibisita po ito sa panaginip ko.

That same night, sa shift ko na rin po mismo,

hindi tuloy ako makafocus sa aking trabaho dahil may nangyayari din sa personal life ko that time.

Pero natutuwa ako pag nag-work ako dahil kahit pa paano

ay nakakatakas ako sa reality.

Yung public CR sa taas ng company ay katabi ng quarters ng mga lalaki.

Ang kakaiba lang sa disenyo ng quarters nila ay sliding door kaya kitang kita po sila doon sa loob.

So habang naghihintay po ako doon sa tao na nasa loob pa ng CR,

nag-indian seat po ako sa harap nito,

particular sa tapat ng pinto ng CR at ng quarters ng mga lalaki.

Hanggang sa napansin ko na may lalaki pong nakaputi na polo shirt at slacks

na nakatayo lamang sa gitna ng mga bunk beds sa quarters ng mga lalaki.

Naglalakad siya na parabang malalim ang iniisip.

Hindi ko alam kung paano i-explain pero

basta't pupunta po siya sa dulo ng bunk bed,

then pabalik na naman sa kabilang end,

habang nakatungo at pabalik-balik lamang ang kanyang ginagawa.

Alam niyo yung parang ganun talaga sa may malalim na iniisip,

ganun na ganun na nakikita ko.

Natawa pa nga ako kasi baka pinipilit lamang nung taong iyon na hindi makatulog

pero nawala din po yung ngiti ko

nang mapansin ko na parang hindi po siya agent sa company.

Sapagkat, tuwing lunch break, alam ko kung sino lang ang may shift sa amin

dahil din lahat halos na mga agent sa company ay nakakasalamuha ko at nakilala ko na.

So habang tinitignan ko yung taong naroon sa quarters,

alam ko na hindi ko siya kilala.

Binigyan ko na lamang po ng benefit of the doubt na baka maaaring isa siyang newbie

tapos iniisip kung magbaback out na ba siya

or itutuloy niyang magwork dito sa aming company.

Paglabas nung lalaki sa CR,

nginitian ako at tinawag na.

Oy Jem, sorry ah, kanina ka pa ba dyan?

Eh, jumebs kasi ako eh.

Pwedeng mamaya ka na pumasok, baka makamoy mo eh.

Pagtawa niya at pagkatapos ay tinabihan niya ako pagkasaraan niya ng pinto.

Iniwan niyang bukas ang ilaw kasi para daw gumana din daw yung air vent

at lumabas yung amoy ng kanyang natural disaster.

May jumebs din kasi sa baba, antagal din eh.

Sabi ko at natawa naman siya dahil hindi na daw ako makaihi.

Sinenyasan ko siya na kung sino yung lalaki na pabalik-balik lang sa paglalakad doon sa loob ng kwarto

sapagkat talagang nais kong alamin kung sino yun.

Pagtingin ng katabi ko doon sa quarters ng mga lalaki ay hindi na siya makasalita.

Ilang segundo pa.

Eh, Jem, si, si, si Bren, si Bren lang ang tulog oh.

Wala naman ang iba.

At hininan niya yung braso ko patayo pero na-realize ko na baka mapahamak lamang si Bren na tulog doon sa loob.

Yun lang yung pakiramdam ko kasi nung time na iyon sir Red.

Kaya naglakas ako ng loob na pumasok doon sa quarters at ginising si Bren.

At hindi naman siya nais kong alamin kung sino yung lalaki na pabalik-balik lang sa paglalakad doon sa loob ng kwarto.

At hindi naman siya nais kong alamin kung sino yung lalaki na pabalik-balik lang sa paglalakad doon sa loob ng kwarto.

Hindi niya tunay na pangalan.

Bren, Bren, gising ka na muna.

Sorry kung, sorry kung ginising kita ng biglaan na.

Please sige na, tumayo ka na dyan.

Nagising naman siya agad at tumingin sa akin na medyo napaiyak.

Makailang saglit pa.

Sabi niya,

Salamat, gago.

Akala ko mamatay na ako.

At siya pa nga ang naunang lumaba sa quarter.

Pero inantay ako nung lalaking galing sa CR kanina at nasapok pa ko.

Natakot daw kasi siya sapagkat ang creepy ng inastako pero naastigan din siya at the same time.

Ako naman ay biglang nakaramdam muli ng paggaihi dahil sa katatakotang nangyari.

Wala din po sa idea talaga namin na kung hindi pala namin ginising o pinasok sa loob ng quarter si Bren,

baka natuluyan siya sa kanyang bangungot.

Umuwi naman ako noon sa apartment ng ex-boyfriend ko na walking distance lamang sa BPO company namin.

Parang wala pa nga pong tatlong minuto ay mararating mo na agad yung apartment.

Bukas na agad yung pinto ng room ng ex-boyfriend ko noon at inaantay na pala ako.

Alas 4 na iyon ang madaling araw at namataan ko nga siya na naglalaro ng ML.

Sakto naman, tumatawag yung kaibigan ko, nakawork ko rin.

Kim, ang suot mo ay yung green na sweater, tas leggings, tas speri mo na sapatas diba?

Pagtatanong agad niya.

Umuo naman ako agad sa tanong niya at niloudspeaker ko yung cellphone para mahubad ko yung sapatos ko.

Umupo din ako sa maliit na upuan sa labas ng pinto.

Tinatanong niya ako ulit kung nasaan na daw ba ako.

Sinabi ko naman sa kanya na kararating ko lamang sa apartment ng ex ko.

Kim, nagsising ako sa quarters kanina.

Doon ako natulog sa tapad ng bunkbed kung saan ka nag-stay kanina.

Lalo doon sa kwenento mo.

Hinausap pa nga kita, tas tinatanong ko kung bakit hindi ka pa nakuwi.

Tumungo ka lang sa akin habang nagrayo ko, tapos inaayos mo sapatos mo.

At saka hindi naman titali yung sapatos mo diba?

Nung narealize ko yun, tumakbo ako agad pa labas.

Kaya ngayon tinatawagan na kita.

Ganun na lamang ang reaksyon ng kaibigan kong ito sapagkat na kuwento ko rin po sa kanya

ang mga nadinig o pagpaparamdam na naranasan ko sa loob ng quarters.

Aware na aware siya matapos noon kaya alam ko kung saan naman ito.

Ako naman ay kinabahan din sa ikwenento niya sa akin.

Ibig lamang palang sabihin noon ay may doppelganger ako sa quarters.

Iniisip ko rin na hindi kaya't iturin yung same na entity na siyang nagparamdam sa akin

nang minsang ako ay mag-isang tumuloy,

Natakot din yung ex-BF ko nung narinig niya yung kwento ng kaibigan ko.

Pareho natuloy kaming hindi nakatulog at napainom tuloy ng wala sa oras.

Yung sumunod na shift ko, tumambay ako sa kabilang cubicle kung nasaan

close ko naman yung isang kuya kung tawagin ko dahil sabi niya

bukas ang third eye niya at talagang nahuhumaling ako sa lahat ng kanyang mga ikinikwentong karanasan

ever since nung kanyang pagkabata.

Kakaupo ko palang sa tabihan niya.

Nasabi niya agad sa akin na

50-50 na yan.

Kaya kinabahan ako at medyo

nag-gets ko naman yung ibig niyang sabihin.

Nalapit ka pa sa akin pero ayaw mo na lang din kasi aminin sa sarili mo.

Sabi niya kaya napatungo ako at parang mangyayak-ngayak na.

Kuya, negative ang mga piti ko

pero di nga.

Ramdam mo ba nabuntis nga ako?

Pero bakit kaya sa tingin mo nangyayari sa akin to?

Sunod-sunod siya eh.

Tumingin siya sa akin ng medyo katagalan at napatitig sa tiyan ko.

Sabi niya

sadya namang lapitin ka na at napatitig sa tiyan ko.

Sadya namang lapitin ka na.

Napakalakas ng aura mo kaya nakaka-attract ka sa mga entity na hindi natin nakikita.

Alam mo, hindi ko rin talagang ma-explain sayo pero alam kong nadedrain ka.

Kaya dapat protektahan mo ang sarili mo kasi madadama yung baby sa loob ng tiyan mo.

Lalo lang akong naguluhan na sinabi niya pero natakot na din ako.

Hindi na ako tumuloy sa shift ko noon at nagpaalam na ako sapagkat masama ang pakiramdam ko.

Umuwi na lang din ako sa apartment ni X at natulog.

Ramdam ko na tumabi siya sa akin at hinalikan ako sa noo.

Hindi ko nga lang din namalayan na nakatulugan ko na siya at nanaginip din ako.

Hanggang sa panaginip, eto na nga.

Tulad ng nabanggit ko kanina sa umpisa.

Ang the worst.

Hanggang sa panaginip ay nagpaparamdam sila.

Sa loob ng panaginip na iyon, papasok daw kami sa loob ng isang malaking mall

at ito yung isa sa mga mall dito sa San Pablo City.

Hinaharangan ng mga guard ang lahat ng mga tao at dinadaw-daw ang gamit sa alkohol

tapos sinasabi na mag face mask at parang apocalypse yung dating.

Habang naglalakad kami, biglang may nadinig kaming sumabog na siyang nag-cause ng panic sa lahat ng mga nasa loob.

Nawala yung baby na hawak ko kaya nagpanik din ako at bumalik sa entrance at nakita ko na may bulkang sumabog.

Hanggang sa bigla na lang akong nagising at nakita ko na lamang na nakayakap ang ex-BF ko sa akin noon

at umiiyak na ako kasi nag-aalala talaga ako sa nangyari.

Para kasing totoo ang lahat,

ibinangon na lamang ako ni ex at pinagtimpla ng kafe.

Hanggang sa January 2020,

nabuntis nga po talaga ako

at yung mga napanaginipan ko ay nagkatotoo.

Katulad na lamang nung bulkang sumabog na ito pala ay yung taal.

Gayun din ang pandemik na ating naranasan ilang taon lamang ang nakalilipas.

Ito pala ang ibig sabihin ng mga panaginip kong iyon.

Hanggang sa sumapit nga din po ang isang araw,

March 2020 po iyon at inabisuhan na po kaming lahat na mga agents na mag-work together

from home na lamang dahil nga sa pandemik.

So yung kaibigan ko na nakakita ng doppelganger ko noon

ay sinamahan ko pa sa palengke para mag-restock ng kanyang mga pagkain for two weeks.

May naamoy na nga po din ako mabaho at akala ko nga po ay dulot lamang ito ng aking pagbubuntis.

Hanggang sa mayroon nga po kaming namataan na isang matandang babae

na medyo maliit lamang po kumpara sa aming height na siyang mas lalo ko pong ipinagtakah.

Naglalako po kasi siya na mga sampagita na bulok.

Natignan ko nga po siya ng masama.

E yun yung dahilan kung bakit hanggang ngayon ay nagsisisi ako kung bakit ko pa ito ginawa.

Hindi naman ako nito pinansin at yung kaibigan ko lang ang inalok

at yung pinagbibilhan naming tindera.

Nagtaka ako dahil bumili yung tendera at sinabing ang bango-bango daw nung sampagita.

Akala ko naman ay pinakikisamahan lang ito nung tinderang kilala namin

pero nung sinabi ng kaibigan ko na mukhang fresh yung sampagita,

ay gusto pa nga niyang bumili pero sabi ko'y huwag na.

Nagyaya na rin siya pa uwi matapos nun.

Saka lang ako tinignan nung matandang maliit na babae.

May kalakihan na mga mata nito at para bang hindi natutulog.

Pakiwari ko talaga nun si Red ay hindi lang siya basta-basta tao.

Basta, hindi naman siya talagang maliit na babae.

Kaya hindi lang siya basta-basta tao.

Basta, hindi ko ito ma-explain talaga pero andoon yung gut feeling ko sa sarili ko.

Tinignan ko na lamang ito ng mariin at nagsalita siya ng

Pakialamera ka!

Hindi ko nag-gets yung sinabi niya pero dahil Christian yung kaibigan ko

ay naawa siya doon sa matanda kaya binigyan na lamang po niya ito ng sampung piso

pero hindi siya bumili nung binibenta nitong sampagita.

Hindi pa nga ito natuwa kahit naabutan pa ng sampung piso.

Ang natatandaan ko na lang matapos nun, pag uwi ko,

suka ako ng suka ng malala at dinugo po ako.

March 3, 2020 ang date na iyon.

Hindi ko talaga malilimutan sapagkat nawala ang aking sanggol.

Nanaginip na lang ako ng mga sumunod na araw na may batang lalaki na nagpapaalam sa panaginip ko

tapos ang tawag sa akin ay Mami.

Paulit-ulit po niyang sinasabi,

Mami, hindi ko na kaya.

Mamalik na lang po ulit ako sa susunod ha.

I love you, Mami.

At sunod-sunod na po ang mga masasamang panaginip ko makaraan nun

kaya nagpa-check up na rin po ako sa isang psychiatrist.

Doon nga po ay nagdiagnose ako na meron akong PTSD.

At ang lahat nito ay nagsimula dahil sa mga pagpaparamdam sa akin ng mga nilalang na iyon.

Kung nagustuhan mo ang kwentong katatakotan na ito, hit like, leave a comment at i-share ang ating episode sa inyong social media.

Suportahan ang ating writer sa pamamagitan ng pag-follow sa kanyang social media.

Check the links sa description section.

Don't forget to hit that subscribe button at ang notification bell for more Tagalog horror stories, series, and news segments.

Suportahan din ang ating mga brother channels, ang Sindak Short Stories for more one-shot Tagalog horrors.

Gayun din ang Hilakbot Haunted History for weekly dose of strange facts and hunting histories.

Hanggang sa susunod na kwentuhan, maraming salamat mga Solid HTV positive!

Mga Solid HTV positive! Ako po si Red at inaanyayahan ko po kayo na supportahan ang ating bunsong channel, ang Pulang Likido Animated Horror Stories.

Subscribe na or else!

Ngayong taon, tuloy-tuloy ang ating kwentuhan at unlitakotan dito sa Hilakbot Pinoy Horror Stories Radio.

It's your first 24x7 non-stop Tagalog horror stories sa YouTube!