PAUPAHAN NI INANG | Aswang True Story | Part 2 of 2 JOIN Xethennial Membership: https://www.youtube.com/channel/UCZ6nWtA2u9KS3EreDzMrYew/join - Unique Badge and Emoji sa live chat at comment section - Shout-out sa new members/renewed members sa simula ng video Email: mkn.thelmo@gmail.com mga kwento ni Thelmo channel: https://www.youtube.com/c/mgakwentoNiThelmo Xeth Tagalog Horror Animation: https://www.youtube.com/c/XETHTagalogHorrorIllustration Sir Xeth channel: https://www.youtube.com/c/ThelmoFiles Facebook Account: https://web.facebook.com/xeth.helmo.3 Facebook Page: 1. https://www.facebook.com/Mga-kwento-ni-Thelmo-328269211396623/ 2. https://www.facebook.com/ProyektoHelmo Instagram: https://www.instagram.com/xeth_helmo/ #PinoyHorrorStories #TagalogHorrorStories #MgaKwentoNiThelmo

Video Transcript / Subtitles:( AI generated. About AI subtitles » )

* AI ("Artificial Intelligence") subtitles on Tagalog.com are generated using "Whisper" by OpenAI (the same company that created ChatGPT and DallE2). Results and accuracy may vary.
* The subtitles do include errors occasionally and should only be used as a tool to help with your listening practice.
* You can request this website to create a transcript for a video if one doesn't already exist by clicking the "Request AI Subtitles" button below a video. Transcribing usually takes 30-40% of the length of a video to complete if there are no other videos in the queue. For example, a 21 minute video will take 7-8 minutes to transcribe.
* Running a super fast cloud GPU server to do these transcriptions does cost money. If you have the desire and financial ability, consider becoming a patron to support these video transcriptions, and the other tools and apps built by Tagalog.com

MGA KUWENTO NG THERMO

Araw ng Sabado, nang lumipat kami doon.

Tinanggap naman kami ni Inang ng maayos at normal.

Nagluto pa siya ng makakainamin.

Okay naman kami.

Walang hanggawan na nangyari.

Lunes, balikpasok na naman si Dingo.

Mag-isa lamang ako sa bahay kasama si Inang.

Pansin ko na halos buong araw,

nagkukulong si Inang sa may taas sa kwarto.

Mula umagang pag-alis ng asawa ko ay hindi man lamang ito lumabas.

Pero naririnig ko na may mga manakana ka namang paglalakad sa taas noon.

Kaya alam kong okay lamang siya.

Nagtope at nag-ayos na lamang ako buong araw ng mga ayusin pa sa pwesto namin sa baba.

Yung mga tira-tirang aasikasuin.

Kinagabihan habang naghahaponan,

nag-usap kami ni Dingo na sa susunod na araw nga na Martes,

baka gabihin naman na siya.

O magpapalipas ng gabi sa bayan,

o sa trabaho kasi meron ata silang aasikasuin na delivery sa city proper.

Ilang oras din ang biyay nun.

Basta kung lumagpas na umano ng alas otso ng gabi at wala pa siya ay huwag na siyang hintayin pa.

Kaya naman ako sabi ko sige,

basta mag-iingat siya.

Saktong pagkatapos sabihin yun ni Dingo,

bigla na lamang bumaba si inang.

Tuloy-tuloy lamang ito hanggang sa pintuan.

Binati namin ito,

tapos ang mabilis niya rin na sinabi ay aalis lamang daw siya saglit nun.

Wala ng lingon-lingon pa.

Nagmamadali na siya.

At hindi naman siya mag-iingat.

Pinagsawalang bahala na lamang namin dahil ilang araw pa lamang namin nakakasama ang tao nun.

Matapos makapaghapunan at makapagligpit ay pumasok na kami ng kuwarto.

Natulog na.

Sinara naman namin ang pintuan noon,

kasi sa pagkakaalam naman niya,

hindi naman siya mag-iingat.

At hindi naman siya mag-iingat.

At hindi naman siya mag-iingat.

Sinara naman namin ang pintuan noon,

kasi sa pagkakaalam naman namin ay may dalang susi si Inang.

Ilang oras na siguro kami sa kuwarto,

at nagpapaantok na lang.

Lumalalim na ang gabi pero ang nakapagtataka.

Wala pa kaming naririnig na nagbubukas ng pintuan noon.

Wala pa si Inang.

Dingo,

saan kaya pumunta si Inang?

Tanong ko.

Sinagot naman ni Dingo na hindi niya alam.

Baka mahinahabol o may kinausap o ano.

Hayaan na lamang daw dahil baka gawain na niya talaga ang magpagalagala sa labas ng gabi.

Weirdo daw talaga si Inang pero sana,

huwag kaming bulabugi na buksan ang pintuan sa kalagitnaan ng aming pagtulog.

Bagay na hindi naman nangyari.

Pero,

ibang pamamaraan ang nararamdaman namin kalabog noong gabing iyon.

Sabay kaming nagising,

alaunan ng gabi.

May narinig kaming hampas na nagmumula sa padernon,

sa ikalawang palapag ng bahay.

Nakiramdam kami,

akala mo may bumagsak o may natumba noon.

Tapos naman,

tapos bumanga sa pader sa may taas.

Bag.

Bag.

Bag.

Ang daming lagabag na parang may malina.

Tatayo na sana si Dingo pero pinigilan ko ito.

Sabi ko huwag ka nang lumabas.

Baka mamaya,

masamang loob yan tapos madamay pa tayo.

Huwag kaming kikibo hanggang wala kaming nararamdaman

o hindi nagpupumilit pumasok.

Mayamaya pa,

yung tunog ng pagbagsak sa may pader,

nawala.

Pero bigla itong napalitan ng mga yabag naman sa may itaas ng bahay.

Napamura pa si Dingo habang sinasabi ng pabulong na,

nilooban na ata tayo.

Sa pagkakataon na ito ay kinuha na ni Dingo ang nag-iisang patalim

na daladala namin mula nang umalis kami sa mga kaanak namin.

Mabigat ang mga yabag.

Tapos ang hindi namin maipaliwanag

ay yung may naririnig kaming pagaspas ng parang kalapate pero

hindi lang basta-basta normal na kalapate.

Napakalakas ng pagaspas.

Malaking pakpak.

Tapos may tunog pa ng,

alam niyo yung parang tunog ng palaka na naipit o ano.

At ang mas malalapa,

naririnig namin ito doon,

sa may taas ng bahay.

Saglit na katahimikan ulit.

Hanggang sana pa kapit na lamang ako sa asawa ko

at nang marinig ko si Inang sa itaas.

Umiiyak.

O hindi kaya yung hiyaw na pinipigilan niya?

Yung hiyaw na parang nasasaktan.

Dahil sa kahoy pa ang ilang parte ng sahig sa taas ng bahay ay

rinig namin kung paano kumakalmot ang matanda sa may sahig nun.

Umeere ito.

Ereng nakakatakot.

Sinasabayan pa ito ng manakanakang makakapanindig balahibong

malalim na paghinga niya.

Ha? Ano yun?

Nanginginig ko pa ang tanong sa asawa ko.

Di ba may banyo sa taas?

Baka nadudumi lang si Inang.

Sabi ng asawa ko nun.

Dun ako natawa at kahit papano ay nabawasan ang takot ko.

Matapos kong marinig ang huling tunog ng tila bintanang sinasarado

at naramdaman kong pumabas si Inang.

Pumunta itong kusina.

May narinig pa kaming konting tunog ng kaldero at palanggana.

Muli kaming nagpantok nun.

At yung huling naalala ko ay pinatay na niya ang ilaw sa may kusina

at narinig na naman namin ang dahan-dahan niyang iyabag sa may hagdan pataas.

Kinaumagahan.

Maaga-aga pa akong nagising.

Pakiramdam ko nung umagang yun ay nilalagnat ako pero hindi ko na lamang inindah.

Gawa ng plano kong paglutuan si Mister.

Nung papunta ako ng kusina,

napahintay ko sa mga mga kusina.

Matagal akong tumayong nakatitig sa maitaas ng hagdan.

Ilang beses kong inaninag kung namamalikmatal lamang ba ako

o nananaginip noong madaling araw na yun pero

sa gitna ng konting ilaw at kadiliman,

meron akong nakita.

Mga sa ikaapat na baitang ng hagdan.

Nandun siya.

Alam kong tao siya.

May paa.

May kamay.

May ulo.

May buhok.

Pero sa pinaka nakakatakot niya na posisyon.

Ang mga paa niya ay nasa may ikaapat na baitang nun.

Nakabalik na ditong pwesto

habang ang mga kamay naman niya ay nakapatong sa ikatlong baitang ng hagdan.

Mula sa itaas.

Hindi man ito gumagalaw pero

alam kong nakatitig ito sa akin nun.

Benefits of the doubts, her said.

Sa kadahilan ang hindi ako buong naniniwala sa mga kababalagan.

Umatras ako.

Papunta sa may switch ng ilaw.

Hindi ko inalis ang tingin ko sa may hagdan pero

pagkabukas na pagkabukas ko ng ilaw ng kusina nun.

Nagulat ako.

Nang tumambad sa harapan ko.

Isang baitang na lamang mula sa hagdan.

Si Inang.

Pero sa pagkakataon nito

ay nasa normal na itong posisyon.

Nakatayo.

Medyo buhagag ang buhok pero

nakangiti.

Inang!

Ginulat mo naman ako.

Kako.

Tumawa lamang ito at ang sabi sa akin ay

napakaaga kung manong magising.

Sabay bumaba na ito.

Amoy lang yung sinang pero natural lamang yun siguro.

Naisip ko na baka matanda na kasi kaya ganun talaga sila, di ba?

Maayos naman akong nag-asikaso ng makakain ni Tingo.

Konting imikan lamang din naman kami ni Inang pero

at napansin ko lamang ay paulit-ulit niyang tinatanong sa akin

kung tama ba ang pagkakarinig niya na gagabin si Tingo nung araw na yon.

Hanggang sa nagising na si Tingo

inatid ko ito sa may bandang kando bago ito iniwan.

Wala akong magawa nung umaga na yun kaya naman naglinis ako ng unang palapag.

Wala namang kagamitan doon maliban sa doon sa kwarto namin at sa kusina.

Patanghali na na mag-offer si Inang na siya umano magluluto ng tanghalian.

Napansin kong may inilabas siyang bayong.

Parang yung bayong nadala niya nung nakaraang gabi.

Magluluto umano siya.

Doon ako nagtaka sa sinabi niya.

Meron kasi siyang sinabi na parang nadulas siya nun.

Ang wika niya.

Maglalaga ako ng masarap na baka ha.

Para naman maikiki ang kakainin niyo.

Ninyo Inang, sino pong kami eh tayong dalawa lang dito?

Tanong ko.

Ah, hindi mo pa alam?

Bulong niya na narinig ko nun.

Pangiti-ngiti pa ako na nagtanong kung ano ang ibig niyang sabihin.

Tumawa lamang siya at sinabing,

basta, sasarapan niya umano ang luto para hindi naman umano siya mapahiya sa borders niya.

Tama nga, sobrang sarap ng pagkain inihain ni Inang ng hapo na iyon.

Ang dami kong kinain.

Halos maubos ko ang kanin.

Hindi na ako makahinga masyado at tatawa-tawa pa akong tumayo matapos kong kainin ang putaheng ito.

Kakaiba ang pagiging baka niya.

Alam mo yung sabaw pa lamang ay malilam-lam na.

Hindi mamantika pero yung sebo niya ay may pagkamalagkit at masarap talaga.

Pati ang karne, kahit sobrang lambot ay namumula-mula pa rin.

At yung lasa ay lasang lutong-luto naman.

Tinanong ko pa ang Inang kung ano ang sekreto niya sa pagluluto ng ganong klaseng ulam.

Numiti lamang ito at sinabing, hindi daw pwede.

Sekreto daw.

Ibibigay niya lang daw yun kapag malapit na siyang mamatay.

Marami pa umano siyang mga alam na kakaibang putaheng na kaya niyang lutuin

na siya lamang ang may sekretong rikados para lutuin yun.

Sabi ko pa sa kanya,

ang suwerte ko nung borders ka ko.

Madali na kamo ni Inang na matapos ang bahay rentahan at pwede pa siyang magdagdag ng kantina.

Ilang oras din akong palakad-lakad sir, matapos ang tangalian.

Para lamang tuluyang bumaba ang kinain ko.

Hinabot ng alas tres bago ako tuluyang nakaramdam ng katiwasaya ng sikmura.

Gumaan ang tiyan ko at nagpatuloy na ako sa mga pwede kong gawain nun.

Pasado alas sinko nang bumaba ulit si Inang.

Siya na umano ulit ang magsasaing at magluluto umano.

Isang putaheng na naman.

Tumangon na lamang ako.

Pasado alas sa isa'y kumain ulit kami.

Sobrang sarap na naman ang luto ng matanda.

Parang pinatuyong adobo.

Siguro ay dala na rin nang sa ilang linggo na kaming nagtititiday.

Namiss ko rin na ganoong klasing mga luto.

Napapasingap ako sa sarap.

Samantalang si Inang naman ay tuwang-tuwanon.

Pagkabalik na ako,

napapasingap ako sa sarap.

Samantalang si Inang naman ay tuwang-tuwanon.

Kain ka lang leti.

Habang hindi pa nauubos ang karne na pinanggalingan yan.

Sambit niya.

Busog ba na naman ako nung gabing yon?

Pagsapit ng alas otso ay hindi ko na magalaw ng maayos ang katawan ko.

Mabigat na ang talukap ko.

Antok na antok na ako.

Na kung saan na lang ako uupo ay napapaitlip ako.

Sa sofa, sa upuan, sa may kusina.

Sa hagdan.

Bigla na lamang bumabagsak ang mata ko nun.

At dahil sa naalala ko ang sinabi ni Dingo na kapag lagpas sa alas otso,

na wala pa siya sa bahay,

ay pwede na rin akong matulog.

Tutalay may susi naman si Dingo ng pintuan ng bahay.

Hindi ko na din alam kung saan si Inang nun.

Basta pumasok na ako sa kwarto.

Pinatay ang ilaw.

Natulog na.

Ang bigat ng pakiramdam ko.

Halos lamunin na ako ng kama nung gabing yon.

Hindi ko alam kung anong oras yon.

Pero kalahating gising ako.

Naramdaman ko na mainit ang kwarto pero hindi ko maidilat ang mga mata ko.

Naramdaman ko ang pagbukas ng pintuan ng kwarto.

Pero sobrang bigat talaga ng talukap ko.

May lumapit.

Naiyak na lamang ako nang maramdaman ko yung biglang pagpatong ng mainit na palad sa may bandang puson ko.

Sobrang init ng pakiramdam nun.

Yung nabubusisaw na pakiramdam kong tawagin sa amin.

Yung naiihi ka tapos masakit ang pantog upuson mo.

Pero hindi mo maihi.

Tapos napakahapdi.

Ganun na ganun ang nararamdaman ko.

Napakistot ako.

Iyak at ungun lamang ang nararamdaman ko nun.

Lugmok pa rin ako sa kama.

Hindi ko madilat ang sarili ko kahit na anong gawin ko.

Yung parang panaginip pero totoo yung hapdi at sakit.

Inisip ko na lang na panaginip lamang yun pero wala.

Ang hapdi talaga.

Blanco na rin ang utak ko nung gabing yun.

Wala akong maisip.

Hindi ko maisip yung dasal na palagi kong binabanggit kapag sumasama ang pakiramdam ko.

Hanggang sa makalipas ang ilang sandali,

may narinig ako na kalabog.

Narinig ko si Bingo na sumisigaw.

Hayop ka!

Anong ginagawa mo sa asawa ko?

Narinig ko yung konting hiyaw sa loob ng kwarto

na parang nagpapangbunuwang nila lang

ang mister ko o kung sino pa.

May banggaan.

Lumagabag ang pader.

May tili ng hindi ko maintindihan kung daga na malaki.

Basta sa mga boses na yun,

nakikilala ko yung hinga at hiyaw ni Bingo.

Minumura niya ang kung sino mang nakakaaway niya ng gabing yun.

Naramdaman ko nabubukas bigla ang ilawan.

Tapos paulit-ulit kong naririnig si Bingo na nagsasabing,

Bumalik na ditong hayop ka!

Pagbalat kayo ka,

papatayin kita.

Magkakamatayin muna tayo bago ka makalapit sa asawa ko.

Ilang beses yun,

bago ko marinig na may sumagot kay Bingo,

nalagyan ko yung isang isang isa.

Ilang beses yun,

bago ko marinig na may sumagot kay Bingo, nabalikan ako.

Naramdaman ko na binuhat niya ako at sabi pa niya,

Leti, gising.

Alis na tayo dito.

Hayop na yan.

Paapabaranggay natin yung hayop na yan.

Bait-baitan.

Mapagbalat kayo.

Babalikan kitang matanda ka.

Tingnan lang natin. Tingnan lang natin.

Sobrang linaw ng pagkakarinig ko noon sa sinabi ni Bingo.

Nakarinig ako ng tricycle.

Naramdaman ko na isinakay ako ni Bingo doon.

Tapos sumarurot na.

Nagising ako,

nasa ospital na.

Doon ko nalaman na ilang buwan na pala akong buntis nun.

Dinugu ako.

Sobrang swerte ko umano na napakalakas ng kapit ng anak ko.

Ang sabi lamang sakin ng doktor ay nakita ko ng asawa kong dinudugu na sa igaan.

At mabuting dinala ko kagad sa ospital.

Naiintindihan ko si Bingo na hindi niya ito ikinwento.

Sino ba namang maniniwala sa totoong nangyari nun?

Pero ano nga bang nangyari?

Pasado alas 10 na umano nang natapos ang mister ko sa ginagawa nilang overtime.

Pero imbis na matulog doon ay tila ba hindi ito mapakali na gustong umuwi?

Pare, may masasakyan pa ba ako?

Tanong niya sa katrabaho niya.

Nasinagot naman ng katrabaho niya na madalang na nga kasi nga anong oras na rin.

Nang tanongin ang katrabaho niya kung saan ba siya na uwi.

At nang sinagot niya ito,

tila ba hulog ng langit ang katrabaho niya?

Dahil meron naman siyang kamag-anak doon sa barangay kung saan kami na lagi.

At ang inang doon,

yung tinutuluyan namin ay may haka-hakang ang aswang.

Hindi man buong naniniwala ang mister ko tungkol dito pero,

iba ang kotob niya.

Hindi talaga siya mapakali.

Tinanong ba siya ng katrabaho niya kung paano kami napadpa doon?

At nang sabihin ni Dingo kung paano at kung paano ko nakilala itong sinang.

Nagmadali na itong samahan ang asawa ko Sir Seth.

Dahil walang masakyan ay patakbon nilang binaybay ang papunta.

Halos kalahating oras nilang tinakbo ang layo noon.

Nabutan naman noon nila ako sa mahigaan

habang nakapatong.

Literal na nakapatong si inang sa akin noon.

Hindi na nila nakita pa ang ginagawa niya kasi,

hinatak na siya kaagad ni Dingo at ng katrabaho niya.

Nagpangbunuh silang tatlo.

Sobrang lalabas.

Sobrang lakas ni inang pero ginawa nila ang makakaya nila.

Lalo na nang makita ni Dingo na duguan ako noon.

At nang makakuha siya ng pagkakataon na mahawakan ang ulo ni inang

ay pinaghahampas niya ito sa pader.

Hindi daw nila makita ang itsura nito dahil

takip na takip ang mahaba at lumulugay nitong buhok noon.

Bigla umano itong nagpadulas sa sahig.

At mabilis na gumapang na tila isang gagamba palabas ng kuwarto noon.

Doon pa ito hinabol nila Dingo palabas ng bahay pero

pinigilan siya ng katrabaho para unahin na akong tingnan.

Samantalang ang katrabaho niya naman ay sinubukang habulin ng matanda pero

hindi nila nakita pa.

Samantalang ang katrabaho niya naman ay sinubukang habulin ng matanda pero

dahil sa nawala ito

ay dumiretsyo siya sa kanyang kamag-anak na tageron

at nagpatulong makahanap ng masasakyan para dalhin ako sa may ospital.

Ilang araw nagpabalik-balik ang asama ko sa bahay ni inang

pero sarado ito.

Ang mga gamit namin nasa labas na.

Doon ay napag-alaman na

dahil kumalat na nga ang nangyari na meron palang biniviktima din si inang noon

bago pa man kami nakalipat.

Pinaghinalaan nila si inang noon dahil

bigla na lamang umanong may umataki dito sa babaeng ito

at halos buhatin siya pataas at bitawan sa may ere noon.

At ang babaeng yon

walang iba kundi yung nagsumbong sa akin noong nakaraang gabi

bago kami lumipat

ng patungkol sa katauhan ni inang.

Siya si Linlin

kung naaalala nyo

na ilang araw na rin nagtago sa mga kamag-anak niya sa kabilang bayan

sa takot na tuluyan siya ng aswang.

Halos gibain nila ang bahay ni inang pero pinigilan lamang din sila ng barangay

kasi baka makasuan sila

pero hindi talaga ito lumalabas o nagpapakita man lamang.

Noon din ay lakasloba kong inuwi ni Dingo sa pamilya ko

at dahil sa naging sitwasyon at trahedyang nangyari ay wala silang kwestiyong tinanggap ako ulit.

Noong pinanganak ko ang panganay ko

nagkaroon ito ng deficiency

at naalala ko ang tanong ng doktor sa akin na

kung meron umano akong kinain noong unang trimester ko

na hindi nakabuti sa sanggol nun

namuntik nang ikalaso nito.

Napatanong tuloy ako

sa pagkakaalala ko kasi

mga malusog na pagkain naman ang hinahain namin noon ni Dingo

kahit pa hindi ko alam nabuntis ako

maliban na lamang sa mga pinakain sa amin

Ninang