SUBSCRIBE TO MY 2nd CHANNEL https://www.youtube.com/channel/UCoKGAsi3RTrg-7Mm7kGPcPg FOLLOW ME ON MY SOCIAL MEDIA ACCOUNTS FACEBOOK: https://www.facebook.com/DJPapaDudut TWITTER: https://www.twitter.com/PapaDudut INSTAGRAM: https://www.instagram.com/PapaDudut EMAIL: papadudutstories@gmail.com To be notified with Papa Dudut Vlogs, Kindly click the 'BELL' button & the 'SUBSCRIBE' button. Hi Guys! I'm Papa Dudut, radio announcer. Welcome to my channel. I hope you like my videos, it is made with extra love and efforts for you. Send your stories at papadudutstories.gmail.com Got something for me? Rangsiman Thai Massage Bedrock Place 11 Dahlia Ave, Novaliches, Quezon City, 1118 Metro Manila Camera used to film: Canon EOS M6 Mic: Edutige ETM 008 and Edutige ETM 001 Editing Software: iMovie Please like, share and comment. It helps support this channel, and I would really appreciate it! Also, I try to respond to EVERY comment, so please join the conversation #PapaDudut #PapaDudutStories #MrLoveStories #Mu

Video Transcript / Subtitles:( AI generated. About AI subtitles » )

* AI ("Artificial Intelligence") subtitles on Tagalog.com are generated using "Whisper" by OpenAI (the same company that created ChatGPT and DallE2). Results and accuracy may vary.
* The subtitles do include errors occasionally and should only be used as a tool to help with your listening practice.
* You can request this website to create a transcript for a video if one doesn't already exist by clicking the "Request AI Subtitles" button below a video. Transcribing usually takes 30-40% of the length of a video to complete if there are no other videos in the queue. For example, a 21 minute video will take 7-8 minutes to transcribe.
* Running a super fast cloud GPU server to do these transcriptions does cost money. If you have the desire and financial ability, consider becoming a patron to support these video transcriptions, and the other tools and apps built by Tagalog.com

Ang sabi nila, lahat ng tao ay deserve na magbagong buhay o bigyan ng pangalawang pagkakataon.

Lahat daw ay marunong magbago at magsise sa kanilang nagawang pagkakamali.

Pero hindi lahat ay kayang kalimutan ang kasalanan na minsan nilang nagawa.

Dear Papa Dudut,

Ang tiwala raw ay hindi dapat basta dapat ibinibigay sa isang tao lalo na kung hindi mo naman siya lubusang kilala.

Dahil pwede mo itong ikapahamak o nang buhay ng taong mahal mo.

Papa Dudut, isang pinagpalang gabi sa inyo at sa lahat ng iyong mga tagapakinig.

Naway na sa mabuti kayong lagay at kalusugan sa oras na natanggap mo ang aking sulat.

Matagal na akong masugid na tagapakinig ng iyong programa na nadiscover ko dahil sa aking asawa.

Itago nyo na lamang ako sa pangalang Rene.

54 years old Taga Negros Occidental

At may ari ng isang talyer dito sa aming lugar.

Isa rin akong pastor dito sa amin kaya maraming talaga akong kakilala Papa Dudut.

Madalas nga ay kilala nila ako kahit na hindi ko natatandaan ang pangalan nila.

May mga oras kasi na kapag nagkakagulo sa aming barangay,

ako ang pinapatawag upang magpayo sa mga mag-asawang nagtatalo.

Mga tsismosa na nagpaparinigan o kung ano pang mga away ang nagaganap sa aming lugar.

Kakilala ko na rin kasi ang kapitan namin at ang sabi nga nila

mas nakikinig pa raw sa payo ko ang mga kabarangay namin dito kesa sa kanya.

Hindi ako sigurado kung magaling lang ba akong magsalita o sadyang mas naiintindihan lang talaga nila

ang mga ibinibigay ko na payo Papa Dudut.

Dahil madalas talagang nagkakasundo na ang mga taong magkakaaway pagkatapos nila akong makausap.

Hindi rin naman talaga ganon kalalim ang kaalaman ko tungkol sa nilalaman ng Biblia.

Ibinibigay ko lang ang mga payo na alam kong kailangan ng mga tao sa aming lugar.

May nahon din talaga siguro ako magsalita kaya magaan ang loob nila kapag nakikipag-usap sila sa akin.

At mahaba ang pasensya ko na pakinggan ang pagtatalo ng mga kabarangay o kasamahan namin sa simbahan.

Kaya nga kahit sa bahay namin ay bibihira rin talaga kaming magtalo noon ng misis kong si Aya Papa Dudut.

Natutuwa nga ang asawa ko kapag may mga kapitbahay ako na nagagawang pag-ayusin pagkatapos ng matagal nilang pagtatalo.

Kagaya na lamang ng minsan na pinatawag pa talaga ako ni Kapitan para kausapin ang dalawang kapitbahay namin na nagsisigawan at hindi niya mapag-ayos.

Kagaya ng dati ay hindi natapos ang araw na yon nang hindi sila nagkakaayos.

Grabe mahal, ang tagal na nilang nagtatalo at nagpaparinigan sa Facebook pero ikaw lang pala ang makakapagpapatir sa kanilang dalawa.

Uwi ka ng asawa kong si Aya nang makauwi ako ng bahay.

Sana nga totoo na yon at hindi na sila magparinigan pa.

Ako kasi yung naaawa sa nanay nila na may sakit na nga tapos nakikita pang hindi nagkakasundo ang mga anak niya.

Napapailing na sabi ko.

Ipagdasal na lang natin na sana hindi na maulit pa ang pagkatalo nila sa lupa.

Ah mahal, dumaan nga pala dito yung inaanak mo kay kumparing Carlo ang sabi niya salamat daw sa perang pinahiran mo sa kanila para sa pang dialysis ni Kumari.

Nagbigay din siya ng isang piling ng saging ng saba na gagawin kong maruya bukas para sa almusal natin.

Pinapasabi niya rin na bumubuti na kahit papaano ang lagay ni Kumari ang kwento pa ni Aya.

Salamat sa Diyos at kahit papaano ay nababawasan na ang pagsubok na dumarating sa pamilya ni na kumparing Carlo.

Dinaanan ko na nga rin kanina ang kakilala ko sa isang malaking tindahan ng softdrinks.

Nakiusap ako na baka pwedeng ipasok ng trabaho doon si Kumpari.

Saktong araw kasi kailangan din nila ng mga tao.

Kaya tatawagan na lang daw nila ang cellphone number ni Kumpari na iniwan ko sa kanila.

Kwento ko rin sa kanya.

Naku, sigurado ko na matutuwa sila dahil sa ginawa mo.

Grabe mahal, ang laki talaga ng naitutulong mo sa mga taong nakapaligid sa atin, natutuwang sabi ng asawa ko.

Paraan ko na rin yun ang pasasalamat sa Diyos kasi kahit papaano ay hindi tayo dumadaan sa mga ganong kabibigat na mga pagsubok.

Iniisip ko palagi na kaya hindi tayo masyadong nagihirap para na rin siguro makatulong tayo sa ibang tao na mas nangangailangan, tugon ko.

Papadudot minsan talaga ay masyado na akong nagiging mabait sa mga taong nakapaligid sa amin ang pamilya ko.

Lalo na doon sa mga tao na alam kong nangangailangan ng tulong.

Marami akong mga kapitbahay, kaibigan o kasamahan sa simbahan na ang napahiram ko ng pera kapag lumalapit sila sa akin.

Bukod din kasi sa malit kong talyer ay may sarili kaming lupa na taniman ng mga gulay papadudot.

Kaya masasabi ko na sa malit naming lugar, isa kami sa medyo nakakaangad sa buhay.

May ilang beses na rin noon na may lumapit sa akin para kumbinsihin akong pumasok sa politika.

Mga kamag-anak, kaibigan at minsan ay yung mga nasa barangay din talaga namin ang kumakausap sa akin.

Isaraw ako sa mga tao na kailangan sa lugar namin para matulungan ang iba pang nangangailangan.

Pero lahat ng kumakausap sa akin ay tinatanggihan ko lang.

At sinasabi ko na handa akong tumulong kahit wala ako sa politika.

Alam ko rin kasi kung gaano kagulo ang buhay sa politika.

At ayoko rin na magulo ang buhay namin ang pamilya ko papadudot.

Nagpatuloy lamang ako sa gawain ko na pagiging pastor sa lugar namin.

Tagayos ng gulo na hindi kaya ng kapitan sa aming barangay.

Isang araw may dumating na bisita sa bahay namin ang asawa ko.

Hindi ko kaagad siya na kilala at sinabi niya na si Baron, ang anak ng pinsang buo kong namayapa na.

Doon ko lang siya naalala dahil hinanap ko siya noon sa buron ng namatay kong pinsan.

Pero ang alam ko ay nakakulong siya ng panahon na yon.

At kwento ni Baron na ay kalalaya niya lang daw pagkatapos niyang makulong ng halos 10 taon.

Wala siyang ibang mapuntahan dahil wala na ang mga kapatid niya sa dati nilang bahay.

Kagad naman akong nakaramdam ng awa sa kanya.

Wala ka kamong matutuloyan hindi ba?

Gusto mo ba na dumito ka muna sa amin? Aloko sa kanya.

Talaga po tito?

Pwede pong dito muna ako tumira sa inyo?

Hindi makapaniwalang tanong niya.

Ayos lang naman sa akin kaya lang wala na kaming bakanteng kuwarto.

Balit dito ka nalang sa sala namin matutulog.

Pero may banig naman kami dyan.

Mga unan at kumot na pwede mong magamit.

Uwi ka ko.

Bumakas ang tuwa at luha sa mga mata ni Baron.

Hindi pa rin siya makapaniwala sa mga sinabi ko.

Naku maraming salamat po talaga.

Ang totoo ay hindi ko na rin po alam kung saan ako pwedeng makituloy.

Kaya nagbabakasakali akong humingi ng tulong dito sa inyo.

Sinubukan ko po kasi sa ibang pinsang ko na

ng kapatid ni tatay.

Dahil nasa malayong probinsya po ang mga kamag-anak ni nanay.

Pero wala pong may gusto sa kanila na tulungan ako.

Maraming salamat po talaga tito Rene.

Uwi ka niya.

Nakangiti akong tumango sa kanya

at pumasok muna sa kusina para kumuha ng maiinom niya.

Mahal sino yung dumating na bisita?

Pag-uusisa ni Aya na noon ay nagluluto ng ulam

para sa pananghalian.

Si Baron mahal.

Pamangking ko siya sa isang pinsan ko.

Nakuwento ko na siya dati sa iyo.

Yung pamangking kong nakulong noong 19 years old pa lamang siya.

Kaka laya lang niya at wala siyang ibang matutuluyan ngayon.

Mahal ayos lang ba kung dumitom muna siya sa atin?

Mukha kasing wala rin talaga siyang ibang matutuluyan sa ngayon eh.

Nakakaawang bata kasi.

Walang may gustong tumulong sa kanya.

Tugon ko.

Oo naman mahal.

Ayos lang sa akin kasi pamangking mo naman siya.

Kaagad namang wika ng asawa ko na labis kong kinatuwa.

Ang akala ko kasi ay tututulan niya ang pagtira ng pamangking ko sa bahay namin.

Papadudot na lamang ko lang ang nangyari kay Baron nang dumalaw nga

ako sa burol ng tatay niyang namatay sa komplikasyon sa diabetes.

Malapit kami sa isa't isa ng tatay niya at madalas siyang pumapasyal sa bahay namin kapag araw ng fiesta.

Ang nanay naman ni Baron ay namatay nang siya ay ipanganak.

Kaya tangin ang pinsan ko na lamang ang bubuhay sa kanilang apat ng magkakapatid.

Kaya lang nasa college na si Baron nang magsimula siyang mapasama sa masasamang barkada.

Nalulung siya sa masamang bisyo na dauwi sa paglalayas.

Mula sa kanyang bahay hanggang sa mabalitaan nalang down ng mga kamag-anak ni Baron

na nakakulong siya dahil sa kasong pagbatay.

May babae raw silang hinold up ng kaibigan niya at napatay nila ito ng makipag-agawan ng bag sa kanila.

Agad siyang nahuli pero ang kaibigan niya ay nabalitaan niya raw

na pinatay ng isang riding in tandem bago paman ito mahuli ng mga pulis.

Nang makausap ko nga si Baron ay kinuwento niya sa akin ng buong pangyayari sa buhay niya noon.

Hindi na raw umaten sa gitna ng hearing ang mga kamag-anak ng biktimang nagsampan ang kaso sa kanya.

Kaya naman nakalaya na rin siya pagkatapos ng halos walong taon ng pagkakabilanggo.

Alos naiyak na rin siya habang sinasabi niya sa akin ng mga nangyari na pinagsisisihan niya,

ang mga nagawa niya noong kasalanan at gusto na niya talagang magbagong buhay.

Sinabi ko naman sa kanya na tutulungan ko siyang magbago papadudut

at mabuti na lang mabait ang asawa kong si Aya dahil sinabi niya noon na susoportahan niya raw ako

sa pagtulong na gagawin ko sa pamangkin ko papadudut.

Sa bahay ko na nga muna tumira si Baron dahil wala kaming ibang kamag-anak na gustong kumukup

o tumulong sa kanya.

Naawa ko sa kanya dahil ramdam ko na gusto niya talagang magbagong buhay.

Wala rin namang naging problema sa tatlong anakong babae na noon ay mga dalagita pa lamang.

At kagaya ng napag-usapan namin, sa madigdang nakalatag sa may sala ng bahay namin siya,

natutulog tuwing gabi.

Sinubukan niya ring maghanap ng trabaho noon para raw makapagsimula na talaga siya

ng bagong buhay papadudut.

Pero dahil nga may mabigat siyang criminal record,

hindi siya matanggap-tanggap sa kahit na anong trabaho.

Lumapit na rin ako sa mga kakilala at kaibigan ko para matulungan si Baron

na makapagtrabaho pero kahit sila ay takot na magkaroon ng isang empleyado na dati raw kriminal.

Kaya naman doon ko na lamang muna siya pinapatulong-tulong sa taliyar ko papadudut.

Inaabotan ko siya ng sweldo pero hindi niya yon kaagad tinatanggap

dahil libre raw siya na nakakakain at nakakatulog sa bahay namin.

Ang sabi ko kay Baron, ang pagtulong ko sa kanya na magkaroon ng matutuluyan

at makakain sa araw-araw ay ginagawa ko bilang tito niya.

Kaya dapat anggapin niya ang sweldo na inaabot ko dahil pinagtrabahuhan niya yon.

Sa uli, tinanggap na rin niya ang pera mula sa akin at nangako siya na mas pagbubutihin pa niya.

Ang pagtatrabaho niya sa taliyar.

Siguro papadudut hindi lahat ng tao ay marunong magbigay ng pangalawang pagkakataon.

Ramdam kasi ng may ibang kapitbahay kami na nag-iisip na baka may masamang gawin ulit si Baron.

Isa na nga doon ang kumpari ko na si Oliver.

Teka, siya ba yung nakulong dahil sa panguhold up at paggamit ng pinagbabawal na gamot?

Tanong ni Oliver nang makita niyang lumabas ng taliyar si Baron.

Oo siya nga pero paano mo nalaman yun?

Nagtataka rin tanong ko.

Yung isang customer kasi ni Mrs. sa parlor niya,

nagpunta sa burol ng pinsan mo noon dahil magkamag-anak din daw pala sila.

Nakita ka nga raw niya pero baka hindi mo siya napansin.

Tapos eh nagkwento niya kay Mrs. yung tungkol sa bunsong anak ng pinsan mo na nakulong.

Siya na pala yun eh.

Pero bakit nandito siya pare?

Pag-uusisa pa ni Oliver.

Kakalayan lang kasi niya at wala siyang ibang mapuntahan.

Hindi niya kasi alam kung saan ngayon nakatira ang mga kapatid niya.

Tapos wala kaming ibang kamag-anak na gustong tumulong sa kanya.

Kaya ako nalang muna kumukop sa kanya para naman hindi siya magpalaboy laboy sa kali eh.

Tugon ko naman.

Hindi ka ba natatakot pare?

Muling tanong niya.

Saan naman ako matatakot?

Kay Baron?

Mabait naman niyang batang yan.

Saka napasama lang talaga dati sa mga maling tao.

Tugon ko.

Kahit na rin eh.

Nagawa niya gumamit ng pinagbabawal na gamot noon.

Tapos nakapatay pa siya ng tao dahil sa panguhold up.

Bakit ba siya nanguhold up dati?

Hindi ba para makabili ng pinagbabawal na gamot?

Alam mo pare, mahirap makasama sa isang bubong ang isang adik pare.

Paan na ala pa niya?

Parte na yun ang nakaraan ni Baron at alam ko na hindi niya nauulitin yun.

Kahit paano naman ay nakikita ko na sinisimula na talaga niyang magbagong buhay.

Sigurado ako na magagawa ni Baron na magbago.

Ang mga tao ang minsang naligaw na landas ay hindi natin dapat na pinagdadamutan ang bagong pag-asa sa buhay.

Tao lang din naman sila na nagkakamali pero hindi ibig sabihin noon ay hindi nila kayang itama ang lahat.

Uwi ka ko.

Kahit na, hindi naman sa'yo lumaki ang batang yan kaya hindi mo pa rin siya ganong kakilala.

Isa pa ay puro babae pa naman ang anak mo.

Kaya kung ako sa'yo, hindi ko na patangatagalin pa ang pagtira ng dating drug addict at mamamatay tao na yan sa bahay ninyo.

Seryosong sabi pa ng kumpari ko.

Papadudot alam kong hindi kumbinsido ang malapit kong kaibigan na si Oliver sa paliwanag ko kung bakit ko kinukupkup si Baron.

Hindi naman ako naiinis sa kanya dahil matagal na kaming magkaibigan at alam ko na nagu-worry lamang siya sa akin at sa pamilya ko.

Puro babae kasi ang mga anak ko papadudot at doon lang din kami nagpatuloy ng ibang tao sa bahay namin.

Pero ang sabi ko na lamang kay Oliver ay mag-iingat na lamang kami sa bahay ng pamilya ko habang kasama si Baron.

Minsan ako na yung samasama ang loob kapag nararamdaman ko na ayaw bigyan ng ibang tao na makapagbagong buhay ang pamakingkong si Baron.

Alam ko mabigat ang kasalanang nagawa niya noon pero ang sa akin labang ay hindi naman tayo ang Diyos.

Para husgahan ang paulit-ulit ang mga taong minsang nagkasala sa buhay nila.

Lahat tayong mga tao ay nabubuhay dito sa lupa ay may karapatan na mabigyan ng pagkakataon na magbagong buhay at naniniwala ako na lahat ng mga nagkakasala ay kayang magbago papadudot.

Nagpatuloy sa pagpapakita ng kabutihan at pagbabago si Baron.

Wala siyang ibang ginawa kung hindi ang tumulong sa talyer at sa mga gawaing bahay.

Kaya naman naisipan ko siyang bigyan ng cellphone para na rin makontak niya ang ibang pamilya niya.

Uy bakit ka umiiyak? tanong ko nang biglang mapaluha ang pamaking ko.

Kasi Tito, ang bait-bait niyo sa akin.

Hindi ko na po kasi alam kung paano po kayo pasasalamatan sa lahat ng naitulong ninyo sa akin.

Ang totoo po akala ko ay wala nang magbibigay ng ganitong klaseng pagkakataon sa akin.

Yung pagkakataon na muling makapagbagong buhay.

Tito, pinagsisihan ko naman po talaga lahat ng nagawa kong kasalaanan at pagkakamali noon.

Pero bakit parang takot-takot sila nabigyan akong ang pagkakataon na makapagbagong buhay?

Bakit parang ayaw ng ibang tao na magbagong buhay?

Bakit parang ayaw ng ibang tao na magbago ako?

Naluluha pang tanong niya.

Hindi yan totoo ba ron?

Siguro may mga tao lang na takot na magtiwala ulit.

Hindi naman kasi lahat e bukas ang isipan sa mga ganitong sitwasyon.

Hindi lahat ay nauunawaan na kayang magbagong buhay ng isang tao

na minsang naligaw ng landas.

Tugon ko sa kanya.

Napakaswerte ko po talaga at dito ako sa inyo napunta.

Maswerte po ako na naging tito ko kayo na handang maniwala at magtiwala sa akin ang sabi pa niya.

Marami naman kami naniniwala na kayang magbago ka.

Kami ng asawa ko at mga anak ko.

Alam namin na hindi ka nababalik sa dati mong masamang gawain.

At kung may nag-iisip man na hindi mo kayang magbago talaga, ipakita mo sa kanila na mali siya.

At kaya mo nang magkaroon ulit ng mas maayos na buhay.

Huwi ka ko.

Maraming salamat po talaga tito Rene.

Sobrang thank you po sa pamilya ninyo.

Umiiyak pa na pa sa salamat niya.

Papadudod halos maaloha na rin ako sa pag-uusap namin ngayon ni Baron.

Ramdam ko kasi ang senserydad niya sa bawat salitang binibitawan niya noon.

Nalungkod din ako at naawa talaga sa kanya kasi hindi ko nalungkod.

Kasi alam ko na marami siyang kamag-anak

na nilapita noon pero ako lamang ang namumukod-tanging nagbukas palad na tulungan siya.

Nakikita ko naman kasi talaga ang pagsusumikap niya na magbago papadudod.

Nung nakatira siya sa amin ay nauuna akong umalis papunta sa talyer

para magtrabaho.

Si Baron kasi ay tumutulong pa sa asawa ko sa mga gawaing bahay

bago pumunta sa talyer at kapag kami naman ay sumasideline pa siya

ng pagtitinda ng balot sa lugar namin.

Dahil hindi namin tinatanggap ng asawa ko ang perang inaabot niya

para sa pagtira niya sa bahay namin,

madalas ay naggrocery na lamang siya ng mga pagkain na para sa aming lahat.

Natutuwa talaga ako noon sa nakikita kong pagsusumikap niya na magbagong buhay na

at least kahit papaano makikita ng ibang tao na hindi ako nagkamali sa pagtulong ko kay Baron

at pagbibigay ng isa pang pagkakataon sa kanya na muling maayos ang kanyang buhay papadudod.

Papadudod mahigit kalahating taon ang nakatira sa amin noon si Baron

nang sabihin niya na sa wakas ay nakontak na niya ang isang kapatid niya.

Nahanap niya raw ang Facebook account nito at doon sila nagkausap.

Masaya ako para kay Baron dahil alam ko na gusto niya na ring makita ang mga kapatid niya.

Kaya nang minsang nagpaalam siya sa akin na pupuntahan niya ang isang kapatid niya

na nasa probinsya ay pinayagan ko kaagad siya.

Binigyan ko rin siya ng ekstra pera na magagamit niya.

Isang linggo rin siyang nawala sa bahay pero palagi naman siya na nagtitext sa akin.

Nang makabalik nga siya sa bahay ay nagkwento siya ng tungkol sa tatlong nakakatanda niyang kapatid na may asawa at mga anak na raw.

Natuwa kami ng asawa ko kasi alam namin na lalo siyang magpupursige na magbagong buhay

pagkatapos niyang makausap ang mga kapatid niya.

Sanabi pa ng misis ko na sa susunod na pumunta ulit si Baron sa mga kapatid nito

ay magpapadala daw ng mga damit na hindi na nagagamit si Aya para sa mga pamangkin ni Baron.

Sa aming mag-asawa ay parang mas natutuwa pa sa akin si Aya sa nakikita niyang pagbabago ni Baron.

Ang sabi nga niya mabuti na lang daw at hindi namin sinukuha na mag-asawa ang pagtulong kay Baron

na makapagbagong buhay.

Isang buwan pa ang lumipas noon ang mapansin kong may kakaiba sa mga kilos ni Baron, Papa Dudut.

Madala siya na nakatulala o kaya ay hindi mapakali sa kanyang mga kilos.

Mahilang beses din siyang nanghiram sa akin ng pera

dahil ang sabi niya ay kailangan niyang magpadala ng pera sa kapatid niyang may sakit,

ang isang anak.

Pinahiram ko naman siya, Papa Dudut, dahil naniniwala ako sa sinasabi niya.

At ang hindi ko alam, iba na pala ang pinagkakagasusan niya noon.

Hanggang sa dumating ang oras noon na malalim na ang gabi, pero wala pa sa bahay ang asawa kong si Aya.

Nag-worry na ako dahil wala rin siyang text kung nasaan ba siya.

Hindi ko na rin makontak ang cellphone niya at wala naman siyang binilinan sa mga anak namin na gagabihin siya ng uwi.

Ang paalam niya lang sa akin ng umagang bago siya pumunta ng talyer ay mamimili siya ng isda para sa hapunan.

Kaya naman ang dumating si Oliver at ang misis niya sa bahay namin ay nagpatulong na akong hanapin si Aya.

Habang naiwan naman sa bahay para magbantay na mga anak ko ang asawa ni Oliver, Papa Dudut.

Mahigit isang oras nang kami naghahanap pero hindi pa rin namin makita si Aya.

Hindi ko rin makontak ang cellphone number niya at gusto kong isipin na baka may pinuntahan lamang siyang importante at hindi niya nagawang magpaalam.

Pero nakakaramdam na ako ng kakaibang kabanoon hanggang sa makakita kami ng nagkukumpulan na mga tao.

Nanginginig ang mga binti ko nagsimulang maglaka at patungo sa kanto na yon.

Isang saksak daw ang ginawa?

Narinig kong tanong ng isang nakikikiyosyosyo doon.

Grabe?

Nilaslas daw pati ng leeg?

Wika ng isa pa.

Pinagnakawa na nga, pinatay pa.

Demonyo ang may gawa niyan,

sabi pa ng isa.

Sinubukan akong pigilan ni Oliver pero nagpatuloy pa ako sa paglalakan.

Ayaw ko maging tamang hinala ko, hindi po pwede.

Hindi ko kaya.

Hinawi ko na ang mga tao para makalapit ako sa kung sino man ang pinagkakaguluhan at doon na tila biglang naguunaw ang mundo ko.

Nang makita ko si Aya na duguan at halatang wala ng buhay sa damuhan.

Mahal?

Anong nangyari sa'yo?

Sinong gumawa neto sa'yo? Mahal, gumising ka! Mahal!

Parang awa mo na, gumising ka na dyan, please!

Alam kong buhay ka pa, kailangan kita at ng mga bata.

Please, gumising ka na, mahal! Parang awa mo na!

Sinong may gawa neto sa asawa ko?

Sinong pumatay sa asawa ko? Sino?

Mga hayop kayo!

Wala kaming kasalanan sa inyo ng asawa ko.

Walang kahit na anong masamang ginawa sa inyo ang asawa ko.

Bakit? Bakit niyo siya pinatay?

Mga hayop kayo, mga hayop!

Pagpalahaw ko ng iyak.

Papadudot ilang beses ko pang niyugyog ang dugoang katawan ng asawa ko

sa pagbabakas sakaling magising pa siya.

Pero bigo ako dahil hindi na talaga siya humihinga

at hindi na rin dumilad pa ang kanyang mga mata.

Sinubukan ko pang punasan ang dugoan niyang mukha

pero wala paring tigil ang pag-agos ng dugo

mula sa malaking sugat niya sa ulo.

Hanggang sa dumating na nga ang ambulansya

at kinailangan ng kunin ang katawan ng asawa ko.

Gusto ko pa sanang sumama sa kung saan man siya dadalhin.

Ang asawa ko na mga oras na iyon,

papadudot pero nang dumating ang mga polis.

At inimbitahan na ako sa presinto para makausap

ay kaagad na akong sumama sa kanila.

Gusto ko na rin kasing malaman kung sino ang tao

na nag-asal hayop na gumawa ng ganong kasamaan sa asawa ko.

Wala namang kasing kaming kaaway o kasamaan ng loob

mas lalo na si Ayan.

Hindi hamak namang kasi na mas mabait siya sa akin

kaya alam ko na walang sino man ang may galit

o samanang loob sa kanya.

Pero sa laki ng sugat sa ulo niya

na parang pinukpok ng kung anumang matigas na bagay

ay parang hindi talaga siya bubuhayin

na kung sino man ang pumatay sa kanya.

Nang gabi rin yon, ay nalaman namin

na pinagnakawan pala ang asawa ko papadudot.

Wala na sa kanyang dalanyan ng mga asawa ko

Wala na sa kanyang dalanyang wallet at cellphone

at hindi ako makapaniwala nang malaman ko kung sino

ang huling tao na nakitang kasama niya

bago siya natagpuang patay.

Walang iba kung hindi ang pamangking ko

na tinulungan at binihisan ko

si Baron Papadudot.

Hayop kang lalaki ka?

Mamamatay tao ka?

Kaagad na pagsugod ko kay Baron

nang magkaharap kami sa barangay.

Ito sorry po.

Naiiyak na wika pa ni Baron.

Namumula pa ang kanyang mga mata

nangangatala mga labi niya na tila babagong gamit lang siya

ng pinagbabawal na gamot.

Sorry?

Anong magagawa ng sorry mong tarantado ka?

Pinatay mo ang asawa ko?

Naiintindihan mo ba yon?

Pinatay mong ade ka ang asawa ko?

Binihisan kita, Baron.

Pinakain kita sa bahay namin.

Tinulungan ka namin ang asawa ko na

makapagbagong buhay.

Tinuring ka na namin na parang anak namin.

Bakit kailangan mong gawin sa amin to?

Bakit kailangan mong gawa ng masama ang asawa ko?

Umiiyak na sabi ko habang mahigpit na hawak ang kwelyo ng t-shirt niya.

Dito hindi ko po talaga alam ang ginagawa ko.

Nagdilim na lang po talaga ang paningin ko at wala na po akong maalala.

Pag-iyak pa ni Baron.

Siraulo ka talaga?

Akala ko ba magbabago ka na?

Kami lang ng asawa ko ang tumulong at nagtiwala sa'yo, Baron.

Pero bakit ganito?

Bakit kailangan ang asawa ko pa?

Naging napakabuti namin sa'yo.

Kami lang ang tumulong sa'yo at wala ng iba pa.

Pinagkatiwalaan kita.

Pinagkatiwalaan ka namin ang asawa ko.

Bakit, Baron?

Bakit hindi na lamang ako?

Bakit kailangan ang asawa ko pa?

Bakit siya pa?

Napakabuti niyang tao.

Naging napakabuti niyang tao sa'yo at halos ituring ka na niyang parang tunay na anak niya.

Panunumbat ko sa kanya.

Hindi ko po alam kung bakit at paano ko yung nagawa.

Patawarin niyo po ako, patawarin niyo po ako.

Ni Tita Aya.

Sorry po talaga, Tito.

Pag-iyak pa niya.

Sinungaling kang adi ka?

Papatayin kita?

Papatayin kita?

Sigaw ko kasunod ang malakas na pagsuntok sa kanya.

Doon ako hinilan din ng Oliver at Kapitan palayo kay Baron.

Tarantado ka talaga, Baron.

Mamamatay tao kang adi ka.

Dapat talaga hindi na lang kita tinulungan at pinatuloy sa bahay ko.

Dapat nakinig na lamang ako sa kanila.

Nagsisisi ako na naging kamag-anak pa kita.

Nagsisisi ako na tinulungan ka namin ang asawa ko.

Mamamatay tao kang drag adi ka.

Mabubulo ka sa bilangguan, tandaan mo yan.

Pagbabanta ako sa kanya.

Papadudot labis ang pagsisisi ko dahil sa ginawa naming pagtulong kay Baron.

Wala kaming ibang hinangad ng asawa ko para sa kanya kung hindi ang tulungan siya.

Na makapagbagong buhay.

Puro kabutihan lang ang ginawa at pinakita namin sa kanya.

Kahit halos lahat ng tao sa paligid namin ay pinipigilang kaming tulungan siya.

Pero yun pala ang igaganti niya sa aming mag-asawa ko.

Napatunayan din talaga na siya ang kumitin ng buhay ng asawa ko

dahil bukod sa cellphone at wallet ni Aya

nakita rin sa backpack na dalan ni Baron noon

ang mga naka-plastic na ipinagbabawal na gamot.

At ang liyabi na gamit sa talyer ko na ginamit niya rin mismong panghampa sa ulo ni Aya.

Doon ako mas lalong napaiyak sa galit at sakit papadudot

dahil gamit ko pa talaga ang ginamit niya para patayin ang pinakamamahal kong asawa.

Nalaman ko rin noon papadudot na bumalik na pala sa paggamit ng pinagbabawal na gamot si Baron.

Nang makonta ko ang kapatid niya ay sinabi ng mga ito sa akin na hindi naman daw nagpunta

o nakipag-usap sa kanila ni Minsan si Baron.

At ang sabi sa akin ng mga pulis ay madalas raw

na may nakakakita noon kay Baron na kasama mga taong may record na ng pagtutulak at paggamit ng droga.

Ang pera na hinihiram pala sa akin noon ang pamangging ko ay ginagamit na niyang pambili.

ng pinagbabawal na gamot.

Sobrang nagsisi ako na hindi ko iyon napansin

o baka naramdaman ko na iyon pero mas pinanghawakan ko pa rin ang pinangako ni Baron noon

na magbabagong buhay siya.

Bago magsimulang malitis ang isinampakong kaso kay Baron ay nabalitaan ko na lamang na namatay na siya.

Napaaway daw siya sa loob ng bilangguhan at napagtulungan ng ibang preso doon.

May isang preso raw naggalit sa kanya

at inumpog ang kanyang ulo sa pader na naging dahilan ng kanyang pagkamatay.

Aminin ko na medyo natuwa ako sa nangyari sa kanya noon

pero may parte ng isipan ko na gusto ko sanang mas magdusa pa siya

bago siya tuluyang mawala

dahil hindi sapat ang biglaang pagkamatay niya sa laki ng sugat na iniwanan niya sa amin ang mga anak ko.

At kahit kailan niyata ay hindi ko na siya mapapatawad pa dahil sa ginawa niya sa amin ang asawa ko Papa Dudut.

May anim na taon na ang lumipas mula ng mawala sa amin ang asawa ko.

Naiiyak pa rin ako sa sakit at pagsisisi dahil sa nangyaring yon sa buhay namin.

Pastor pa rin ako hanggang sa ngayon at mahilig na tumulong sa ibang tao.

Naniniwala pa rin ako na dapat ay nagbibigay tayo ng pagkakataon sa isang tao na makapagbagong buhay

pero dapat din na hindi natin ibigay ang ating buong tiwala sa kanila

dahil sa mundong ito na mapagsamantala ay meron at meron pa rin tao na hindi na yata magbabago pa kahit kailan.

Papa Dudut salamat po sa pagpili at pagabasa ng sulat ko.

Magpasensyahan mo na rin sana kung medyo magulo na ang pagkakasulat ko sa huling bahagin nito

dahil nanginginig na ang kamay ko habang nagsusulat.

Hindi ko na rin kasi mapigilan ang sarili ko na maiyak ngayon

lalo na nang magsimula na ako sa huling parte ng sulat ko.

Naiiyak ako sa lungkot, sakit at galit na nararamdaman ko hanggang sa ngayon

at sana itulungan ako ng mga kaistorya natin na ipagdasal na dumating ang araw

na maramdaman kong napatawad ko na ang taong sobra kong pinagkatiwalaan

pero sumira naman ang buhay ng aming pamilya.

Maraming salamat pong muli Papa Dudut.

Lubos na gumagala ang Rene

Ang tiwalang binigay natin sa isang tao ay pwedeng masira anumang oras

lalo na kung binigay natin iyon sa isang tao na hindi pa naman natin talaga lubos ng kilala.

Maraming salamat sa letter sender nating si Kuya Rene sa pagbabahagi mo ng iyong kwento at ramdam ko

na hanggang ngayon ay nasa dibdib mo pa rin ng galit at pagsisise

dahil sa nagawa ng iyong pamangkin sa pinakamamahal mong asawa.

Hindi kita masisisi kung mabigat pa rin ang galit na nasa dibdib mo ngayon

kahit halos anim na taon na ang nakalipas mula na mangyari ang sulat na ito.

Mahirap naman kasi talaga ang mawala ng mahal sa buhay

lalo na kung eto ay sapilitan na kinuha mula sa atin.

Pero sana'y dumating ang araw na magawa mo pa rin magpatawad

lalo na sa iyong pamangkin.

Alam ko na pwedeng imposible yun sa ngayon

dahil nga ramdam mo pa rin ng galit mo dahil sa ginawa niya sa iyo.

Pero ang katahimikan sa buhay ng isang tao ay makakamit lamang kapag nagawa nating magpatawad.

Hindi man ngayon ubukas pero naniniwala ako na magagawa mo rin balang araw.

Mga kaistorya hindi po masama ang magtiwala

lalo na ang magbigay ng pagkakataon sa isang tao na makapagbagong buhay.

Pero sa magulo nating mundo ay dapat lang na palagi tayong magdobli ingat.

Hindi lang dahil sa pandemyang pinagdadaanan pa rin ang ating bansa ngayon

kung hindi pati na rin sa mapagsamantalang mga tao na anumang oras ay pwede tayong gawa ng masama.

Huwag kalimutang na mag like, share and subscribe.

Maraming salamat po sa inyong lahat.

Sa problemang kaibigan

Dito ay pakikinggan ka

Sa Papadudud Stories

Kami ay iyong kasama

Dito sa Papadudud Stories

Ikaw ay hindi nag-iisa

Dito sa Papadudud Stories

May nagmamahal sa'yo

Papadudud Stories

Papadudud Stories

Papadudud Stories