TAY, ANONG LASA NG KARNE? | Aswang True Story JOIN Xethennial Membership: https://www.youtube.com/channel/UCZ6nWtA2u9KS3EreDzMrYew/join - Unique Badge and Emoji sa live chat at comment section - Shout-out sa new members/renewed members sa simula ng video Email: mkn.thelmo@gmail.com mga kwento ni Thelmo channel: https://www.youtube.com/c/mgakwentoNiThelmo Xeth Tagalog Horror Animation: https://www.youtube.com/c/XETHTagalogHorrorIllustration Sir Xeth channel: https://www.youtube.com/c/ThelmoFiles Facebook Account: https://web.facebook.com/xeth.helmo.3 Facebook Page: 1. https://www.facebook.com/Mga-kwento-ni-Thelmo-328269211396623/ 2. https://www.facebook.com/ProyektoHelmo Instagram: https://www.instagram.com/xeth_helmo/ #PinoyHorrorStories #TagalogHorrorStories #MgaKwentoNiThelmo

Video Transcript / Subtitles:( AI generated. About AI subtitles » )

* AI ("Artificial Intelligence") subtitles on Tagalog.com are generated using "Whisper" by OpenAI (the same company that created ChatGPT and DallE2). Results and accuracy may vary.
* The subtitles do include errors occasionally and should only be used as a tool to help with your listening practice.
* You can request this website to create a transcript for a video if one doesn't already exist by clicking the "Request AI Subtitles" button below a video. Transcribing usually takes 30-40% of the length of a video to complete if there are no other videos in the queue. For example, a 21 minute video will take 7-8 minutes to transcribe.
* Running a super fast cloud GPU server to do these transcriptions does cost money. If you have the desire and financial ability, consider becoming a patron to support these video transcriptions, and the other tools and apps built by Tagalog.com

MGA KUWENTO NGYI THERMO

Hindi ko makakalimutan na ang kwentong ito ng aking ama.

Karanasan nila ito mismo ng aking ina.

Noong mga panahon na ito, mag-asawa na sila sir Satero, yung tipong wala pang planong magkahanak.

Matanda na po ako, kaya kung pagbabasyan ng edad kong may apo na, ay talagang matagal-tagal na rin itong nangyari.

Nabutan pa nila mga panahon kanya-kanyang lipat at settle ang mga tao sa lugar na gusto nila.

Kahit may barangay ay hindi mo malalaman o hindi mo mapipritik kung meron bang dadating na tao o meron bang aalis.

Basta ganun, kumbaga normal na sa kanila ang magkaroon ng bagong kakilala at magkaroon ng mga kakilalang aalis nun.

Isang araw ay merong dumating na isang matandang ayon sa kanya, bagong lipat umano siya.

Kapag umaga ay madalas naglalakad laka dito para bumati ng mga tao sa may daan,

ng mga bata, na may mga daladala ito mga pagkain madalas, yung mga matatamis.

Mabait umano ito, na sa loob lamang ng maiksing panahon ay naging kilala na siya, halos ng mga kabarangay niya.

Binabati din nila ito at yung bahay nito ay yung tipong dulo na ng barangay pero hindi naman liblib gawa ng kita mo naman sa may labas ng kalsada.

Yun nga lang ay medyo mapuno rin.

Ayon sa isa sa mga kabarangay na mga magulang ko, isa umano siya sa nagpatayo ng bahay na yon.

Ang matandang ito na pangalanan na lamang nating Aling Omanang Ria ay taga kabilang baryo umano at nalipat lamang dun saglit.

Kaya yung tipo ng bahay na ginawa para sa kanya ay yung tipo ng bahay na madaling ilipat o ibayanihan lang, mga ganon.

Isang hapon, nasa may sakahan si Tatay Ronnie at ang kanyang kasama palagi sa trabaho at kumpare na rin na si Tonio.

Nang meron silang nakitang batang tumatakbo sa gitna ng bukid, sinigawan nila ito sa kadahilan ng bagong sabay palamang kasi ang bininon.

Maaapakan niya mga ito.

Hoy bata! Anak ng nanay mo naman oh!

Pero hindi nakinig ang bata kaya ang ginawa nilang magkumpare ay tumakbo sila para salubungin ang batang yon.

Tila ba hindi sila nakikita ng batang ito na nakapikit habang nangyari.

Sigaw pa ito ng sigaw kaya noong nakasalubung na nila ito, ay dali-dali itong inakap at binuhat ng aking ama.

Itinabi nila ito sa gilid ng sakahan.

Sigaw pa rin ng sigaw si Tatay nang,

Tuy! Tuy! Ano bang nangyayari sa'yo?

Tuy! Tuy!

Tuy! Tuy!

Tuy! Tuy!

Tuy! Ano bang nangyayari sa'yo?

Hindi pa rin ito makapagsalita.

Pero alam at ramdam nila Tatay na may nangyaring hindi maganda dito.

Kaya ang ginawa nila Tatay ay inuwi niya muna ito.

Dahil sa siya ang may pinakamalapit na bahay sa may sakahan,

ay siya na ang nagdala imbis ng kanyang kaibigan na si Tonio.

Nagulat nga si nanay Rona nang dumating ang bata nakasama ni Tatay.

Pinapasok muna nila ito.

Nung naghanda na makakain si nanay Rona ay,

napakarami nitong kinain na parang gutom na gutom.

Yung takot sa mukha niya at pagdadalawang isip na,

pagka tiwalaan sila nanay at Tatay,

ay unti-unting nagbago.

Ang pangalan ng bata,

Fred,

walong taong gulang.

San siya nakatira?

Sa maniwala man kayo o sa hindi.

Halos sampung barangay

ang layo nito mula sa kung saan nakatira ang mga magulang ko.

Napakalayo.

San ito sumakay?

Paano siya nakarating doon?

Tinanong siya nila Tatay kung gusto niya na bang umuwi

at hahanap siya ng masasakyan para ihati dito pero,

humindi ito Sir Seth.

Ang sabi niya,

hindi daw siya pwedeng umuwi dahil ang kanyang kapatid at isa pang kaibigan

nawawala.

Ayon sa kwento ni Fred,

nagaanap lamang sila ng gagamba

sa gubat.

Nang bigla o mano silang naligaw,

hindi na nila alam kung ilang oras silang paruon at parito sa gubat na iyon.

Considering na maaga pa ito at maliwanag pero,

tila ba paikot-ikot lamang sila?

Maya maya pa o mano ay merong lumabas sa mahiharapan nila na malaking gansa

o hindi nila alam kung gansa pero,

kakaiba ito

kasi bukod sa laki ay maitim na maitim ito noon.

Hinabol sila ng mga kapatid at isa pang kaibigan

hanggang sasabay-sabay silang pumadalohong pa ilalim sa isang mababaw lang naman na bangino pangpang.

Doon daw sila nagsigulong lahat

at mabilis na lamang umano ang pangyayari.

May bigla na lamang silang naramdaman na gumapos sa kanila noon.

At ngayon,

may bigla na lamang silang naramdaman na gumapos sa kanila noon.

Isa-isa

at pagkatapos ay inilagay siya sa may sako.

Nakaramdam siya ng may bumuhat sa kanila.

Hindi niya alam kung sino ito noong una pero,

ang alam niya ay malakas ito dahil

naririnig niya ang sigawan ng iba niyang kasama

at pagbanggaan ng mga sako at katawan nila noon.

Na ibig sabihin,

binuhat sila nito ng sabay.

Ang habang umano ng paglalakad at pagbubuhat ng kung sino man ito,

may pagkakataon na bumabagsak siya sa lupa

at kinakalagkad na lamang noon.

At noong uli,

medyo nagtataka siya dahil kumakanta umano ang nagdadala sa kanila noon.

Boses matandang babae ito.

Ang tagal umano siyang kinalagkad,

binuhat,

kinalagkad ulit.

At nararamdaman niya yung mga tamo,

mga bato-bato sa kalsada

at kung ano-ano pa.

Sigaw sila ng sigaw pero,

parabang bukod sa kanilang naririnig ang isa't isa noon,

ay parang wala ng ibang nakakarinig sa kanila.

Kahit na may naririnig silang mga kalabaw,

mga tunog ng magsasaka na nagkakatuwaan sa hindi kalayuan.

Hanggang sa maramdaman na lamang nila na hinintuh sila,

tapos sinagbukas ang pintuan.

Pinasok sila sa pagkakaalam niya ay kusina

dahil noong tinapidaw sila doon sa isang sulok ay naaamoy pa niya yung panggatong

tapos ay may mga tunog ng kaldero.

Nakumpirman niyang nasa kusina sila nang may naaninag at naramdaman siyang

init na nagmumula sa apoy noon.

Noong mga oras na yon,

nakabigkis na ang bukasan ng sako nila.

Sinipa-sipa paumano sila nang nagdala sa kanila doon,

sabay tawa,

bago nila narinig ang muling pagbukas ng pintuan at pagsara nito ulit.

Sa pagkakataon na ito ay tilaba sinwerte si Fred sa kadahilan ng

biti ng pagkakatali sa sako niya.

Nabuksan niya ito kaagad,

samantalang pagkalabas niya at sinubukang buksan naman ang sa kanyang kapatid at kaibigan ay

sobrang higpit ng pagkakatali sa mga ito.

Nasilip pa niya ang matandang nagbabaklas ng bati sa kanyang kapatid

Nasilip pa niya ang matandang nagbabaklas ng balat at dahon ng saging noon.

Sinubukan niya pang tanggalin ang buhol ng tali ng mga kaibigan pero

nang makita niyang pabalik na ang matanda,

sinabihan niya ang mga ito na babalik siya.

Dito ay naghanap siya ng pwedeng labasan maliban sa may pintuan kung saan sila pinasok.

Nakakita siya ng maliit na labasan na magdadala sa kanya sa silungan ng bahay noon.

Gumapang siya doon.

Lumabas sa may silung.

Pagkalabas niya ay dali-dali na siyang tumakpo papunta sa may likod ng bahay.

Gustuin man niyang sa kalsada dadaan dahil mas malapit iyon.

Alam niyang makikita siya dahil doon banda ang matanda.

At saka hindi niya nga alam ang lugar.

Kaya hindi din siya sigurado kung ano o sino ang makakasalamuhan niya.

Takbo lamang ito ng takbo hanggang sa doon na nga siya napadpad sa may kabukiran

kung saan siya nakita ng aking ama.

Nakakasigurado ka bang dito yung barangay na yun, Fred?

Hindi man sigurado si Fred pero base naman sa hindi niya paglayo masyado eh,

nakasigurado naman siyang oo.

Doon ay nagkatinginan at nagtanungan sila nanay at tatay.

Papanong nagkaroon ng ganun sa lugar nila?

Eh napakaliit lamang ng barangay.

Lahat magkakakilala, mababait, lahat nakakasalamuhan nila

at wala silang posibleng maisip na may kamag-anak o may mga dugong ganito.

Kaya naman sabi nila dito kay Fred, sasamaan nila ito.

Kung meron mang matandaan si Fred ay mas maiging ituro na niya kagadito nun.

Nagpunta pa sila tatay at nanay sa punong barangay

at kasama ang dalawang tanod ay kasama din ang punong barangay sa paghahanap nun.

Bali si tatay, nanay, ang kapitan at ang dalawang tanod ang naglalakad.

Medyo padilim na rin nun.

Hindi na rin nila pinagpabukas pagawa ng nag-aalal din sila sa mga nawawalang bata.

Bukod sa hinahanap na mga ito ng magulang nila,

baka mamaya kung ano na ang nangyari sa dalawa.

Alam mo Sir Seth,

nung nakita umano ni Freddy ang bahay ni Aling Ria,

napakapit umano ito kay tatay.

Pagkatapos ay tinuro ng nanginginig ang bahay ng alinon.

Sigurado ka?

Sigurado ka Fred, dito?

Siyempre, nagtataka si tatay kasi mabait yung matanda eh.

Pero yung bata,

siguradong sigurado umano lalo na at natatandaan niya yung kalsada,

yung sagingan at yung likuran ng bahay kung saan siya tumakbo nun.

Hindi naman din nagtaka si tatay sa pagkakakwento ng bata dahil,

oo nga naman,

kapag kasi binagtas mo yung likurang bahay ni Aling Ria,

ay makikita mo yung bukid na sinasakahan nila tatay.

Aling Ria,

magandang gabi po.

Walang sumagot.

Lumapit ang kapitan sa may mismong lote ni Aling Ria at may apayapa.

Bumukas na ang pintuan ng bahay.

Nakangiting lumabas si Aling Ria.

Nagtanong ito kung anong may paglilinkun niya.

Hindi yung anong alam ni tatay kung anong may paglilinkun niya.

Hindi yung anong alam ni tatay kung anong may paglilinkun niya.

Hindi yung anong alam ni tatay kung anong may paglilinkun niya.

Sa kadahilan ng para bang nahihiya sila kung sakali mang komprontahin nila ang ali.

Pero sumaglit ang kapitan at nagsalita ng,

Pwede mo mang kamano Aling Ria?

Papasok na rin kasi may tatanong lang.

Hindi natanggal ang ngiti sa mukha pero,

Hindi rin umalis ang titik ng matanda kay Fred.

Tumangu lang ang matanda at nagsabing pumasok na.

Pagkapasok sa lote,

Ramdam na ramdam ni tatay yung sobrang pagkapit ng mga kamay ni Fred sa damit niya.

Na para bang takot na takot pumasok ito.

Aling Ria, magtatanong lang sana kami.

Baka may nagawing mga bata dito sa inyo.

May nahanap kami mga bata eh.

Dito ay medyo sumeryoso yung mukha ng Aling Ria.

Mas kinutuban si tatay ng tumalimang titik nito kay Fred.

Alam mo yung ramdam mo talaga yung alinsangan ng titik niya.

Pati si tatay, hindi mapakalinon.

Noong nagtanong ulit ng kapitan ng,

kung wala naman Aling Ria,

okay lang pero kung pwede,

iikot lang kami sa lote niya tapos didiretsyo na kami sa may likod.

Magaanap pa kami.

Dito na sumagot ng pautal si Aling Ria ng,

Pasok kayo.

Tamang tama.

Nakapagluto ako ng hapunan.

Kung pwede sana kumain muna kayo at mukhang maaba-aba ang gabi niyo.

Marami-rami akong niluto.

Siguro naisip pa na rin na may bisita ako ngayong gabi.

Ali na kayo?

Pumasok naman sila.

Nauli sila Fred.

Binulungan pa ito ni tatay na,

ito na umano ang pagkakataon ni Fred para,

makasigurado kung si Aling Ria nga ba,

ang sinasabi niyang pusibling kumuha sa kanila.

Pagkapasok,

napaturo ka agad si Fred sa may silong.

Sa parting silong na yon,

doon umano siya sumuksok para makalabas nun.

Dagli-dagli namang binawi ni tatay ang mga kaway ni Fred para,

hindi mapansin ni Aling Ria.

Sinabi ni tatay,

na huwag munang tumingin sa kung saan-saan nun.

Pinaupo sila sa may lames,

pagkatapos ay dumerecho si Aling Ria sa may kusina.

Turo ng turo si Fred na sa kusina mismo umano na yon.

Doon siya nakatakas.

Pero imbis na itago,

nagtakas si tatay nang tinawag siya mismo ni Aling Ria nang,

Ronnie,

punta ka muna dito at tulungan mo akong magbuhat ng malaking mangkok.

Tumayon na pa rin.

Tumayo naman si tatay at pagkatapos ay inikot ang tingin sa buong paligid.

Meron siyang nakitang sako sa kusina.

Pero iisa lamang yon.

Walang laman.

Pero meron itong bakas ng dugo.

Natura lamang sa kanila na meron noong paminsan-minsan dahil

may mga pagkakataon na sinasako muna nila

yung kung anumang hayo pang kakatayin.

Tapos ay hinahirap.

Tapos ay hinahataw sa ulo para

mas madaling mapatay.

Mukhang nagkatay ka ng mag-isa, Aling Ria.

Wala kang katulong?

Tanong ni tatay.

Tumangon naman ng matanda.

Wala naman naman siyang katuwang.

Sayang nga daw umano ang dugunong kinatay niya gawa ng

malakas daw kasi.

Pumapalag.

Kaya hindi na niya nasahod lahat.

Sinabawan o pinaasiman na sampalok na merong langka ang ulam noon.

Napakabango umano, sabi ni tatay.

Paboritong-paborito yun sa probinsya.

Naupo sila sa may lamesa.

Kumain.

Masarap.

Sabaw pa lamang umano ay hindi na napigilan ni tatay na

maparami ng kanin noon.

Dalawang tao lang ang umano.

Dalawang tao lamang ang tanging hindi kumain.

Si Fred.

At si Nanay.

Hindi umano maintindihan ni Nanay kung bakit parang hindi niya nagustuhan ng lutong yun.

May kakaibang lansa itong hindi masalo ng sikmura niya.

Ultimum yung sabaw para kay Nanay ay nanlilimaid.

Samantalang si Fred naman ay takot na takot kumalaw.

Tila yata nakalimutan na ni tatay yung paghihinala kay aling Ria noon.

Kumain sila ng kumain.

Ang hindi nila alam,

habang itong si aling Ria ay titignat-titignan nakikipag-usap kanila tatay at sa kapitan,

si Fred ay tumitingin-tingin sa paligid noon.

Hindi ito mapakalina palingun-lingon.

Hanggang sa,

ewan nga ba kung saan nakuha ng bata ang tapang niya pero,

kinuha niya umano ang flashlight ng hawak ni Nanay dahil may naaaninag siya doon

sa may sulok ng silong na yon.

Doon niya tinutok ang ilawan.

At doon nila nakita

ang damit ng kanyang kaibigan.

Punong-puno ito ng dugo.

Nang makita ito direkta nila tatay ay bigla silang napatigil sa pagkain.

Siya naman ding tayo ni aling Ria

at noong una ay tila ba wala itong kaalam-alam.

Sigurado ka, Fred?

Iiihin yung damit ng kaibigan mo.

Tanong ng kapitan.

Tango ng tango ang bata noon.

Aling Ria,

na saan ang mayari ng damit na yan?

Tanong nila sa matanda.

Napakalutong umanong nagmura si aling Ria noon.

Mura ng mura na gumagalaw ang mukha nito na nanginginig.

At ngayon,

Mura ng mura na gumagalaw ang mukha nito na nanginginig.

Tanging mura lamang ito at nawala ang pagiging maamo sa mukha niya.

Aling Ria,

huminahon po kayo.

Saan mo ba nakita yung damit at nasaan ang mayari?

Tatanong lang naman kami.

Galit na galit si aling Ria

na sinasabing wala daw silang utang na loob.

Pinakain sila.

Binibigyan pa sila ng pagkain tuwing umiikot ito sa umaga pero

parang ang sama-sama ng tingin sa kanya.

Sa isang iglap ay bumaliktad ang talukap ng mga mata ng matanda.

Bagamat kakaiba na ang nararamdaman nila tatay

patungkol kay aling Ria,

ay nagawa pa rin nila itong tanungin ulit.

Sa huling pagkakataon,

kung nasaan ang katawan ng mayari ng damit na iyon.

Nanginginig ang mga kamay ng matanda

habang inaangat ito

sabay turo sa mangkok

na merong karne

na niluto sa may sampalok

at may sahog na langka.

Ayan!

Ayan! Nandyan!

Kinain na natin!

Isang malutong namura ang sigaw ng kapitan nun.

Binunot nito ang baril at itinutok kay aling Ria.

Pagkaputok ay nakailag ang matanda

at gumapang ng walang kahirap-hirap doon sa butas sa silong.

Hinaboy nila ito.

Naubos na ng kapitan ang bala ng baril pero

napakaliksi ng matanda.

Tumagbo si aling Ria sa may likurang bahagi nun.

Galit na galit si tatay nun na

diring-diri dahil sa kababuyan ng matanda.

Itong sinanay ay yakap-yakap ang takot na takot na si Fred

habang tinitingnan niya yung mga buto at karne

na kinain ng asawa niya at ng mga kasama nila.

Paanong hindi nila nakita iyon?

Kung totoo man ang sinabi ni aling Ria?

Paanong hindi nila napansin na tao iyon kung totoo man?

Naging magulo ang gabing iyon.

May mga nakihabol at nagkaroon ng magdamagang pagkahanap sa matanda.

Sabi pa ni nanay

halos dalawa o tatlong araw na walang tulog si tatay dahil

mabaliw-baliw ito sa nangyari

sa nalaman niya patungkol sa kinain niya.

Wala itong gana at sukang-suka.

Hanap nang hanap ito kay aling Ria.

Makalipas ang isang araw,

matapos ng pangyayaring iyon,

yung niluto ni aling Ria doon ay

biglang lumitaw.

Parte ito ng pisngi ng isang bata

at yung buto at karnin ito sa bandang siko.

Nagkaroon ng investigasyon at tila ba pinaghandaan ni aling Ria ang gabing iyon?

Dahil siguro alam niyang may magkahanap sa mga bata.

Lalo na at nakatakas si Fred.

Pagkakaroon niya sa mga bata,

magkakaroon niya sa mga bata,

magkakaroon niya sa mga bata,

wala na ang kagamitan ng matanda sa bahay nito.

Ang karne na nasa kaldero at mangkok ay binigay sa otoridad.

Si tatay,

kasama pa ng ibang mga nakakain ay pinagamot.

Hindi lamang sa medikal kundi pati na rin sa manggagamot o albularyo.

Maaring nasabulag sila tatay at ang tingin nila sa karne ng bata

ay karne talaga ng hayop noon.

Ang sabulag kasi ay nawawalan ng bisa din ilang oras matapos itong may dasal.

Naging okay naman si tatay.

Si Fred ay nauwi din sa kanila at nawalan na sila ng balita noon.

Pero ang huling pagkakaalam nila,

bukod dun sa kaibigan ni Fred na may ari ng damit na duguan

at posibleng may ari ng katawang nakain nila tatay,

ay hindi na rin nakita ang kapatid ni Fred noon.

Kaawaawa ang nangyari kay Fred sa totoo lang.

Alam mo sir, magmula noon,

puro gulay at isda na lamang ang kinakain ni tatay.

At kung minsan pa,

yung isda ay galing sa sarili niyang huli.

Pumanaw si tatay noong 2010 pero,

alam mo sir Seth,

kapag nagkikwento siya o kahit maalala ko lamang ang karanasan na yun ni tatay,

hindi ko magawang itanong yung nasa isip ko.

Parang hindi ako nagkakaroon ng pagkakataon na

itanong sana sa kanya

kung ano bang lasa

ng karning yun.

Maraming maraming salamat mga kagiliw sa panginig.

Madako naman tayo sa shout-out request.

Sa mga gusto magpa-shout-out,

i-message nyo ako sa Facebook, Facebook page,

at Instagram na nakalagay sa description ng bawat story.

Sa mga nag-message po sa akin at nag-email,

pasensya na po at hindi ko pa nabasa.

Hindi pa ako nakapag-basa ng messenger messages natin.

So,

hindi pa ako nakapag-basa.

So,

hindi pa ako nakapag-basa.

Hindi pa ako nakapag-basa ng messenger messages natin.

Kaya,

siguro bukas, bukas ng Thursday,

isa-isa natin yung shout-out request nyo, okay?

So, isa-shout-out ko ngayon yung mga member natin sa YouTube channel natin.

Sa mga gusto naman,

o mga nagtatanong kung paano magpa-member,

i-click nyo lang yung join button sa YouTube app natin.

Sa mga naka-Apple naman,

kailangan nyo mag-login

sa Safari or sa Chrome natin

para,

tapos punta kayo dun sa channel

and then click yung join button, okay?

Salamat po sa tatlong bago na

Sera Alegre,

Glenda Valdivia,

and Jimuel De Los Santos.

Happy 1 month Tina Roses and Kendy Pagurayan.

Happy 4th,

Richard Eugenes Cipriano and Jane Pagubo.

Happy 8th, Piljo Yagaya.

Happy 11th, Denise.

Happy 13th, Vin Alfaro and Alice Danoy.

Happy 14th,

Marika Ann and Rotzel Makiling.

Happy 18th, Shelmy Timbal

and Mary Grace Rosales.

Happy 21st, Marie Antoinette Motay.

Happy 23rd, Delray Reed Ausan,

Luza Claro, and Miss Jade Christine.

Happy 25th,

Mervin Teopes,

Esel Bautista.

Happy 31st, Ligaya Punay.

Happy 33rd, Carmelita Mabanag.

And happy 35th,

Catherine Abellanos.

Maraming salamat.

Ah, yun lang mga kagiliw.