Top 5 Prinsesa mga kwento - Kwentong Pambata Tagalog | Mga kwentong pambata | Filipino Fairy Tales Panoorin higit pang mga video ► Ang Mahiwagang Basket - https://youtu.be/SJkRVnhcFN0 ► Ang Mahiwagang Ginintuang Alimango - https://youtu.be/Yqb4Q0BTt2o ► Ang Kwento ng Bahaghari - https://youtu.be/0BiVQ8viEa0 ► Ang Matalinong Binibini - https://youtu.be/FWzOC-4mBHw ► Ang Kumikinang na Prinsesa - https://youtu.be/H4hfGs-KSwY ► King Grisly Beard - https://youtu.be/9w3vipN1n84 ►Si Maganda at Ang Mapeklat na Mukha - https://youtu.be/vfZfXdxLJps ► The Weightless Princess - https://youtu.be/jzvSPQ6CNyM ► Princess Rosette - https://youtu.be/PZXRjIWd8bM ► Ang Mananabas ng Kawayan - https://youtu.be/pI3WOi-P6js ► Ang halimaw na walang ngipin - https://youtu.be/ueaaigA8Jsg ► Ang mahiwagang puno ng mansanas - https://youtu.be/MU7pYwkB8rc ► Ang Lobo At Ang Tagak - https://youtu.be/AvXxEJeeJiA ► Ang Siyudad ng Atlantis Nahanap at Nawala - https://youtu.be/hbc-asoFhM0 ► Ang Mahiwagang Lawa

Video Transcript / Subtitles:( AI generated. About AI subtitles » )

* AI ("Artificial Intelligence") subtitles on Tagalog.com are generated using "Whisper" by OpenAI (the same company that created ChatGPT and DallE2). Results and accuracy may vary.
* The subtitles do include errors occasionally and should only be used as a tool to help with your listening practice.
* You can request this website to create a transcript for a video if one doesn't already exist by clicking the "Request AI Subtitles" button below a video. Transcribing usually takes 30-40% of the length of a video to complete if there are no other videos in the queue. For example, a 21 minute video will take 7-8 minutes to transcribe.
* Running a super fast cloud GPU server to do these transcriptions does cost money. If you have the desire and financial ability, consider becoming a patron to support these video transcriptions, and the other tools and apps built by Tagalog.com

Ang Mahiwagang Prinsesa

Noong unang panahon, may isang magsasaka na may dalawang anak, si Austin at si Carter.

Carter!

Nasaan ka?

Tulungan mo ko dito!

Huwag niyo akong guluhin.

Nariantok pa ako.

Austin, ikaw nang bahala sa bagod habang nasa bayan ako.

Opo, ama.

Habang nasa bayan, naisip niya…

Kailangan kong umisip ng paraan para hindi kami maghirap.

Makapag-isip nga muna dito saglit.

Umupo siya sa ilalim ng puno.

Dalawang lalaki ang nakaupo sa tabi niya at narinig niya ang pag-uusap nila.

Nakakaupo siya sa ilalim ng puno.

Dalawang lalaki ang nakaupo sa tabi niya at narinig niya ang pag-uusap nila.

Nakakulong daw ang prinsesa sa isang tore habang binabantayan ng isang dragon at matandang babae.

Ang sino ma ang gustong iligtas ng prinsesa ay kailangang makapasa sa tatlong pagsubok.

Sabi nila, may hirap daw ang mga pagsubok ha.

Pag di nila naipasama ngayon, magiging pagkain sila ng dragon.

Pero kung nagawa nilang maypasang mga pagsubok,

ang lalaking yun ang pakakasalan ng prinsesa.

Siya din ang magmamayari ng palasyo at mga kayamanan nito.

Kaya't naisip ng magsasaka.

Aha, kaya yun ni Carter.

Siguradong maypapasan niyang mga pagsubok, tapos pakakasalan niyang prinsesa, at magiging hari.

Pagkaraan ng ilang araw, binigay ng magsasaka ang nag-iisa niyang espada at kabayo kay Carter

para iligtas ang prinsesa.

Winasiwas ni Carter ang kanyang espada nang walang pakialam.

Masama ang kanyang ugali.

Nang may madaanan siyang bahay ng langgam, sinira niya ito.

Pagkainom niya ng tubig sa lawa, pinagbabato niya ang mga bibig.

At nang malapit na sa palasyo, may nakita siyang bahay ng bubuyog at pinalo ito ng espada.

Tumakbo siya hanggang sa makarating sa palasyo.

Sinipa niya ang pinto at biglang sumigaw.

Ay, kayo, baksan niyo ang pintong ngayon din.

Pagod na ako, bilisan niyo.

Huwag niyo akong paghintayin kung hindi wawa sa akin ko to.

Sa wakas, binuksan ng isang matandang may malambing na boses ang pinto.

Sino yan?

Mag-iisang oras na ako dito, bingi ka ba?

Ay, hindi naman, hindi ako bingi.

Ililigtas ko ang prinsesa, kailangan ko maging hari.

Teka lang, iho.

Bago yan, kailangan mo munang ipasa ang tatlong pagsubok.

Pagsubok? Anong mga pagsubok? Kayang-kaya kong gawin yan.

Sige, itatapon ko ang buto ng mga bulaklak na ito sa ere.

Tatangayin ang hangin ng mga ito.

Kailangan mong pulutin ang lahat ng iyon at ilagay dito sa loob ng isang oras.

Nababaliw ka na ba? Anong klaseng pagsubok to?

Babalik ako sa isang oras.

At binato nga ng matanda ang mga buto sa ere.

At saka sinara ang pinto.

Napakaimbosible naman ito, hindi ko mapupulot ang lahat ng mga butong to.

Pagbalik ng matanda, sinabi naman sa kanya ang ikalawang pagsubok.

Binato niya ang labing dalawang singsing sa ilalim ng lawa.

Kailangan mong makuha lahat iyon sa isang oras.

Bakit ko namang gagawin iyon? Malalim ang lawa at saka malamig pa.

Hindi ka pa nga nagsisimula eh.

Sige, simula natin ang ikatlong pagsubok. Sundan mo ako.

Tinatamad na ako.

Pagkatapos nun, pumunta sila sa palasyo, saka pumasok sa isang madilim na kwarto.

May tatlong anino na nasa likod ng puting telang iyon.

May isang oras ka para sabihin sakin kung sino ang prinsesa.

Pag tama ang hula mo, makakalaya ang prinsesa. Pero pag hindi…

Pinipili ko ang nasa kanang bagi.

Yung nasa kanan, ipakita mo kung sino ka.

Naku, hindi ito maaari! Isang dragon! Hindi ito lang! Talungan niya ako!

Pagkaraan ng ilang araw, kinausap ng magsasaka si Austin.

Nasan si Carter? Nag-aalala na ako para sa kanya.

Ama, ako na pong pupunta sa palasyo.

Ayoko Austin, hindi ako papayag na mawala pang natitira kong anak.

Magtiwala ka ama, makakabalik po ko.

Pero wala na akong kabayo, pati spada para ibigay sa iyo.

Kumuha si Austin ng isang tinapay at nagsimulang maglakad papunta sa palasyo.

Nagpahinga siyang saglit sa ilalim ng puno.

Nakita niya ang isang bahay ng langgam na binubuumuli ng mga maliliit na langgam.

Kawawa naman kayo, sinong sumira ng tirahan niyo.

Hayaan niyong tulungan ko kayo.

Nang matapos, lumakad siya papunta sa lawa para uminom.

Nakakita naman siya ng mga bibe na lumalangoy.

Ah, kamusta mga munting bibe? Nagugutom na siguro kayo.

Eto, kunin niyo ang tinapay ko.

Kinain ang mga bibe ang tinapay at may nakita siyang bahay ng bubuyog sa lupa.

Pinulot niya ito at binalik sa puno.

Saka nagpatuloy sa paglalakbay papunta sa palasyo.

Pagdating niya, kumatok siya sa pinto.

Anong kailangan mo, iho?

Kamusta? Gusto ko pong iligtas ang prinsesa.

Pwede mong subukan.

Hinagis na matanda sa ere ang buto ng bulaklak at umalis.

Hmm, hindi niya sinabi kung anong gagawin pero siguro pulutin ko na ang mga ito.

Wala pang isang oras, susuko na sana si Austin nang dumating ang mga langgam para tumulong.

Dahil sa tulong niya sa kanila para itayo ang nasira nilang bahay.

Ang galing! Dinala na mga langgam ang lahat ng buto sa akin.

Salamat mga kaibigan, puno na ulit ng buto ang mga lalagyan.

At bumalik na nga ang matanda.

Nakakamangha naman!

Puno na ulit ng buto ang lalagyan.

Ngayon, sa ikalawang pagsubok naman tayo.

Eto, kailangan mong kunin ang mga singsing.

Pinato ng matanda ang mga singsing sa lawa.

Lumusong si Austin sa tubig pero masyadong malalim.

Kaya hindi niya nakuha ang mga singsing bago sila lumubog sa lawa.

Ngunit may nakita siyang gumagalaw mula sa tubig.

Mga bibe!

At tutulungan siya dahil binigyan niya ang mga ito ng tinapay.

Naku! Maraming salamat mga kaibigan ko!

Ngayon hawak ko na ang lahat ng mga singsing.

Agad niyang pinuntahan ang matanda.

Ah, tabing dalawang singsing.

Wala pang nakagawa nito.

Halika iho, sundan mo ko.

Pinaliwanag ng matanda kay Austin ang ikatlong pagsubok.

At habang nakatingin sa mga tela,

hindi niya malaman kung sino dito ang prinsesa.

Hmm, mukhang pare-pareho lang silang lahat.

Nag-isip kang mabuti Austin.

Alin siya kanila ang tunay na prinsesa?

Bigla na lamang, daang-daang bubuyog ang pumasok sa bintana

at lumipad sa ibabaw ng gitnang anino.

Yung nasa gitna ang prinsesa.

Ikaw na nasa gitna, itakita mo kung sino ka.

Nalaglag ang puting tela

at lumabas ang prinsesa.

Salamat Austin sa paggawa ng pagsubok at pagligtas sakin.

Tuwang-tuwang sinabi ng prinsesa.

Nakita din nila ang dragon na lumabas sa tore.

Ngayon, ikaw na ang may-ari ng palasyo.

Kaalis na ko.

Pagkaalis ng matanda, inalok ni Austin ang kasalang prinsesa.

At pumayag naman ito.

At namuhay sila ng masaya at mapayapa

habang inaalagaan ang mga kaibigang hayop

tulad ng bubuyog at mabuti.

Ang wakas.

Ang prinsesa ng Tagsibol

Noong unang panahon,

may isang buwan na ang pangalan ay Moonlow

na nag-iikot sa mga lupain ng buwan.

Nang bigla niyang makita ang magandang higante ng mundo

na tinatawag na Terra.

Si Moonlow ay na-inlove sa kanya.

Siya ay bumaba sa mundo

at naisipin ang magandang higante.

Siya ay bumaba sa mundo galing buwan.

Lumuhod siya sa harapan niya.

May hawak na malapunong bulaklak

at inalok siya ng kasal.

Lapis ang pagkahanga ni Terra sa kanya.

Siya ay ngumiti.

Nanalo si Moonlow sa kanya.

Ginawan siya ni Moonlow ng isang kahanga-hangang palasyo

sa tabi ng malaking ilog.

Ito ang pinakamagandang palasyo sa mundo.

Tuwang-tuwa si Terra.

Di nagtagal, ipinanganak ang sanggol ni na Terra at Moonlow.

Ang giant hermit ay dumating upang pagpalain siya

at inihayag ang pangalan ng sanggol, Princess Spring.

Tuwang-tuwa si na Terra at Moonlow.

Habang tumatanda ang magandang prinsesa na si Spring,

maraming mga maniligaw ang bumibisita

ngunit wala siyang natitipuhan sa kanila.

Napakasayan niya na nakatira siya sa kanyang palasyo

kasama ang kanyang mahal na ina.

Isang araw dumating si Sunshine ang higanteng araw

upang hikayatin siya.

Nang makita siya ni Princess Spring,

siya ay namangha dahil si Sunshine

ang tinakagwapo na lalaki na nakita niya.

Isang magandang araw, magandang prinsesa Spring.

Ako nga pala si Sunshine

at napunta ko sa iyo upang hingin ang iyong kamay para ikasalan.

Ang prinsesa Spring ay biglang nalungkot.

Oh, matipunong Sunshine.

Hindi ko kayang iwanan ang aking nanay dahil mahal na mahal ko siya

higit na kanino man.

Ipagpatawad mo.

Umalis si Sunshine.

Kinaumagahan.

Pagkasikat ng araw, bumalik muli si Sunshine sa palasyo.

Oh, magandang prinsesa Spring.

Maaari ka bang magpakita?

Noong marinig niya ang boses,

lumabas agad si prinsesa Spring.

Ako ay nagagalak na makita ka.

Ako rin ay nagagalak na makita ka, prinsesa

at hindi ko kayang lumayo sa iyo.

Ngunit naiintindihan ko ang pagmamahal mo sa iyong nanay

kaya naman nakapag-isip ako ng isang kasunduan.

At ano naman iyon?

Pakasalan mo ako.

Sumama ka sa aking kaharian.

Manatili ka sa akin sa loob ng siyam na buwan

at ang natitirang tatlong buwan ay kasama mo naman ang iyong ina.

Napangiti si prinsesa Spring dahil nagustuhan niya ang mungkahi ni Sunshine.

Pumayag naman siya at idinaos agad ang kasal.

Pagkatapos ng kasal,

nagpaalam siya sa kanyang mga magulang at umalis siya kasama si Sunshine.

Ilang araw pagkatapos ng kasal, sinabi ni Moonlow kay Terra.

Mahal ko, panahon na para bumalik sa aking kaharian

upang alagaan ang aking mga nasasakupan.

Pero paano naman ako?

Mahal, matagal ko nang sinasabi sa'yo na sumama ka na sa akin

pero hindi mo naman ginawa.

Hindi mo gustong lisani ng iyong lugar.

Totoo, hindi ko talaga gustong lisani ng mundo.

Hihintayin kita dito.

Niyakap nila ang isa't isa at umalis na si Moonlow.

Siya ay nag-iisa.

Nagpa siya siyang maglakbay sa malalim na kagubatan

at doon lumitaw si Frost.

Maligayang pagbabalik, Terra.

Matagal na nung huli kang lumabas sa iyong teritoryo.

Sino ka?

Sister, hindi mo ba ako nakikilala?

Ako, si Frost.

Oh well, ang tagal na natin hindi nagkita.

Hindi ako masyadong umaasa sa iyong alaala.

Tsaka, nandito ako para sakupin ka.

Ngayon, manigas ka.

At nabalot si Terra ng yelo at nanigas.

Ngayon, akin ang mundo.

At diglang nabalutan ang mundo ng yelo.

Nabigyan ng kaalaman si Moonlow dahil sa kanyang matalinong ministro.

Sinabihan niya ang kanyang ministro na magpatawag ng pagpupulong kasama si Sunshine.

Sir, kailangan mong kitain si Sunshine ng patago para hindi malaman ni Frost ang inyong pagpupulong.

Ah, tama ka.

Nagbigay na sohestyon ang matalinong ministro.

Maya-maya, inilipat ni Moonlow ang buwan ng isa't isa.

Maya-maya, inilipat ni Moonlow ang buwan at iniligay ito sa gitna ng araw at ng mundo.

Magsasan hi ito ng eklips.

Nagkita si na Moonlow at Sunshine kasama si Princess Spring, kalagitnaan,

at ipinaliwanag niya lahat sa kanila.

Galit na galit si Sunshine.

Tutunawin ko si Frost gamit ang aking init.

Tumango si Moonlow at tumabi sa daanan.

Naglabas na matinding galit si Sunshine kay Frost.

At dali-daling nagsimulang matunaw ang mga yelo.

Anong nangyayari?

Ang mga sinag ng araw ay sobrang lakas.

Doon naunawaan niyang ito'y si Sunshine.

Oo na, tigil!

Hindi ako titigil hanggat hindi mo pinapalayang tera.

Pero, meron akong isang kondisyon.

Palalayain mo siya o tutunawin kitang buo. Walang kondisyon.

Oo, sige lang.

Ang pagtunaw mo sa akin ay magdudulot ang baha sa buong mundo

at aabutin ang mahabang panahon bago pa ito maayos.

Natigil si Sunshine.

Tama siya. Tanungin mo siya kung ano ang kondisyon niya.

Sumiklab sa galit si Sunshine.

Aalis na ako sa ngayon.

Pero bawa taon kapag bumalik si Princess Spring sayo,

gusto ko ng pamumuno sa mundo.

Sa buong siyam na buwan.

Hindi yan makatuiran.

Siyam na buwan na malamig na temperatura ay ikapapahamak ng mundo.

Ano pong maibibigay mo sa akin pag ako'y bumalik?

Okay, sige.

Pitong buwan na lang.

Saan mo naiisip ang ating bagong silang na anak na si Moonsun tutungo para sa kanyang paglalakbay?

Napagdesisyon na namin na ipadala siya sa palasyo ng kanyang lola kada taon ng tatlong buwan

para matuto siya sa mundo at paano paulanan nito.

Oh, ano ba naman yan?

Isa pang sanggol?

Ang sanggol ay anak ni Sunshine at Princess Spring.

Okay, oo na.

Apat na buwan at iyon na.

Dalawang buwan.

Tumigil kayong dalawa!

Habang nag-aaway kayo, parang estatwa pa rin dito ang nanay ko.

Tatlong buwan!

Makakakuha ka ng tatlong buwan bawat taon.

Tatanggapin mo o iiwanan mo.

Okay, sige. Magkita-kita tayong lahat sa susunod na taon.

At bigla siyang nawala.

Narating ni Princess Spring ang mundo at naging maganda ang mundo.

Natunaw ang yelo kay Terra at muli siyang nakalaya.

Ina, ako ay nagbigay buhay sa isang lalaki.

Siya ang magiging higante ng mga ulan.

Tinangala na namin siyang monsun.

At siya ay bibisita sa iyo kada taon sa loob ng tatlong buwan.

Oh, napakaganda.

Napakasaya ko, anak ko.

At doon, bawat taon, bumibisita si Princess Spring sa loob ng tatlong buwan

upang makita si Terra at para masilayan na mamukad kadang mundo.

Tapos isasama ni Sunshine si Spring pabalik,

at doon sumabay ang tag-araw sa mundo.

Ang monsun ay darating,

bibisita at mananatili ng tatlong buwan na may pag-uulan.

At kapag umalis siya,

darating si Frost na may dalang taglamig sa huling tatlong buwan ng taon.

At si Terra naman,

ay niyakap niya ang lahat ng mga panahon na may pagmamahal

at magkasama sa ilalim niya,

ang mundo ay uunlad.

Ang wakas

The Forest Cloak Princess

Noong unang panahon,

sa isang malayong lugar,

may isang reynang may taglay na kagandahang hindi matatalo nino man.

Masayang namumuhay ang hari at reyna,

kasama ang kanilang nag-iisang unikaiha.

Ngunit sa kasamaang palag,

biglang nagkaroon ng matinding karamdaman ng reyna.

Walang gamot ang nakakapagpagaling sa kanya

at di nagtagal,

pumanaw na rin siya.

Nawasak ang hari.

Ang huling hiling ng reyna ay makahanap ang hari

ng bagong papalit sa kanya na kasing ganda niya.

Walang ibang makapapantay sa iyo, mahal ko,

ngunit pagbibigyan ko ang iyong hiling.

Pumanaw na ang reyna bago pa man matapos ng hari ang kanyang mga salita.

Mahal na mahal ng hari ang reyna,

hindi pa siya handa para sa pagpapalit.

Ngunit isang araw,

pinuntahan siya ng kanyang mga ministro.

Kamahalan,

kailangan ang reyna ng mga kinauukulan niyo.

Anong gusto yung gawin ko?

Matanda na ako,

ayoko nang magpakasal

at wala nang hihigit pa sa reyna ko.

Hindi na alam ng hari ang gagawin niya.

Isang araw,

pinuntahan siya ng kanyang anak

at napansin niyang kasing ganda niya ang kanyang ina.

Pareho na nga,

silang gininto ang buhok at ang king kagandahan.

Napaisip ang hari

at kanyang napagdisusunan

natuparin ang hiling ng kanyang yumaong reyna.

Pinagpulong niya ang kanyang mga tagapagpayo.

Ang bago niyong reyna

ay ang aking

anak

sa ikokoronahan

at ipakakasal sa anak

ng punong ministro

na siyang mga salita

at wala nang hihigit pa sa reyna ko.

Anong gusto niya?

Anak

ng punong ministro

na siyang magiging haripag-akoy

na mayapa na.

Hindi ito nagustuhan ng prinsesa.

Ama,

anong ibig sabihin ito?

Ito ang uling habiling

ng iyong inana.

Paano naman ako magpapakasal

sa isang hindi ko kilala?

Huwag ka nang magsalita,

nakapagdesisyon na ako.

Sige po,

Gusto ko nang tatlong kasuotan,

isang kasing ginto ng araw,

isang kasing pilak ng buwan,

at isang kasing mingning ng mga bituin.

Gusto ko rin nang isang kasuot

ang gawa sa isang libong bagay

mula sa gubat

ng walang masasaktang halaman,

ibon, o hayop.

Matutupad,

anak ko.

Kaya pinatawag ng hari

ang mga mananahi

at pinagawa ang mga kahilingan ng prinsesa

sa isang isang pagkakasal.

Anak ko,

lahat ng mga hiniling mong kasuotan

ay natapos na.

At ngayon,

oras na para ikaw ay ikasal.

Ngunit ama,

paano po ako magpapakasal

sa hindi ko kilala?

Nangako ka, anak.

Ngayon, panagutan mo ang pinangako mo

para maibigay ko sa iyo

ang gusto mo.

Ama,

itigil mo yan!

Ikaw ay ikakasal bukas din!

Napagdesisyon na ng prinsesa

na lumaya sa palasyo.

Nag-iwan siya ng sulat para sa kanyang ama

at ang sabi,

Patawarin mo ako, ama.

Mauunawaan niyo rin ito balang araw.

Naglakbay ang prinsesa

sa kalawakan ng kaharian

at sa mga higit pa rito.

Isang araw,

nang dahil sa pagod niya,

natulog siya sa loob ng isang puno.

Tapos na napadaan ang hari

ng kahariang iyon.

Kamahalan,

may taong natutulog sa loob ng puno.

Suot niya ang isang kakaibang kapote.

Dalhin niyo siya sa palasyo.

Ngayon din.

Ginising na mga sundalo ang prinsesa

at pagdating sa palasyo,

pinaglinis siya ng kusina.

Isang araw,

nagkaroon ng pagsasalo ang hari

at pagkatapos nito,

tinanong ng prinsesa sa tagaluto.

Maari ko po bang masilip ang selebrasyon?

O sige!

Pero bumalik ka sa loob ng kalating oras.

Maraming salamat at masusunod!

Bumalik ang prinsesa sa kanyang silid at nagayos.

Suot niya ang ginintoang damit niya

at linugay niya ang kanyang buhok

bago siya pumunta sa pagpupulong.

Napatingin ang lahat sa kanyang angking ganda.

Isinayaw din siya ng hari

at nang matapos iyon,

bumalik siya sa kanyang trabaho sa kusina.

Sandali!

Ayusin mo muna ang sopas para siya hari!

Opo!

At inasikaso ng prinsesa ang sopas.

Linagay din niya ang gintong sing-sing niya sa mangkok

bago ito ihain.

Pinatawag ng hari ang tagaluto.

Ikaw ba ang nagluto nito?

Hindi ito ang karaniwan mong luto

dahil ito na ata

ang pinakamasarap na sopas na natikman ko.

Eh...

galing ito sa aking kusina

ngunit ang babae at ang may gawa nito.

Nang maubos ng hari ang sopas,

nahanap niya ang gintong sing-sing

kaya pinatawag niya ang prinsesa

at tagaluto para ipakita ito.

Sa'yo ba ito?

Paano po ako magkakaroon yan?

Isa lamang po ako mahirap na babae.

Pinapaalalahanan mo ako ng babae

na kilala ko kanina.

Masarap ang luto mong sopas.

Maraming salamat.

Isang karangalan, kamahalan.

Makalipas ang ilang araw,

may isa na namang pagpupulong sa palasyo.

Tinanong muli ng prinsesa ang tagaluto

kung maaari siyang sumilip sa selebrasyon

at dito,

suot naman niya ang pilak na damit

at isinayaw na naman siya ng hari.

Ngunit pagkatapos ng kalahating oras,

pumalik na siya muli sa kusina.

Sa pagkakatapos,

ang ginintuang kwintas naman niya

ang nilagay niya sa mangkok

bagong ihain ng sopas sa hari.

Dito na talaga ang pinaka-masarap na sopas

na natikmang ko.

Pero ano to?

Isang kwintas?

Tawagin niyo ang babae!

Nang makarating ang prinsesa,

sabi niya,

Sa iyo ba ang kwintas na ito?

Paano po magkakaroon ng tulad ko

ng gintong kwintas?

Hindi mapigilan ang hari.

Hindi mapigilan ang hari

na magduda tungkol sa misteryosong babae sa kusina

at ang babaeng nakakasayaw niya.

Kaya napagdisisyonan niyang

malaman ng katotohanan

sa susunod na pagpupulong

dahil sa ngayon, siya ay litong-lito.

Tapos na po ako sa trabaho rito.

Maari po ba akong smilip ulit?

Oo naman!

Ngayon,

suot naman ang prinsesa

ang damit niya ang kasiningning ng mga bituin.

Nakipagsayaw muli ang hari sa kanya

at dahan-dahan niyang isinuot

ang gintong sing-sing sa prinsesa

nang hindi niya namamalayan.

Pinilit ng hari na magtagal muna ang prinsesa

ngunit nawala pa rin siya

matapos ang mahigit sa kalahatin oras.

Nang dahil sa pagmamadali niya,

hindi niya napansin ang sing-sing,

inulit niya muli ang ginagawa niya

at ngayon,

ang mga ginintoang pulseras naman

ang nilagay niya,

pinatawag ng hari sa kanya

muli ang babae sa kusina

at nang magtanong siya

tungkol sa pulseras,

sabi ng prinsesa,

Paano naman po ako magkakaroon

ng ganyang uri ng pulseras?

Napansin ng hari ang sing-sing

at napaisip siya.

Hmm,

sinasayaw ko pala

ang babaeng taga kusina.

Tinanong niya ang babae

kung bakit ang ginawa

ang mga pagpapanggap

at dito sinabi ng prinsesa

sa pagkakasalanan

na mangha ang hari

at sinabi sa kanya,

Mahal kita,

at hindi importante sakin

kung tagaluto ka nga lang

at saka,

gustong gusto ko ang luto mo,

maari mo ba akong pakasalan?

Oo, oo naman!

Ito ang lutong gusto ko matigman

sa buong buhay ko!

Masusunod,

sa wakas at pinakasalan

ang prinsesa ang hari

tumalo rin ang ama ng prinsesa

at nagdala ng mga minatamis.

Ito na ang naging simula

ng isang magandang buhay

para sa dalawa,

ang wakas.

Si Prinsesa Rose at ang Gintong Ibon

Ilang taon nang nakalipas

sa isang malayong kaharian

may naninirahang isang magandang prinsesa.

May mahaba at kulay-pula itong buhok

at mahilig din siya sa rosas

kaya tinawag nila siyang Prinsesa Rose.

Tuwing gabi pag lubog ng araw,

lalabas si Prinsesa Rose

sa kanyang balkonahe at papalakpak.

Biglang dadating ang isang Gintong Ibon

at dadapo ito sa kanyang balikat.

At parang mahika,

nagliliwanag ang buhok ng prinsesa

parang nag-aapoy na liwanag sa pula nito.

At pag humuni ang ibon

ng isang nakakabighaning tunog

aawit naman si Prinsesa Rose kasabay nito.

At makakatulog na mahimbing

ang lahat ng tao sa kaharian

hanggang sa umaga.

Nagpatuloy ito sa loob ng ilang taon.

Sa tuwing lulubog ang araw,

aawit si Prinsesa Rose

sa Tanggintong Ibon

ng isang lalabay.

At makakatulog na mahimbing

ang lahat ng tao sa kaharian hanggang umaga.

Ngunit isang araw,

may masamang pangyayari.

Isang mangkukulam ang nakaalam

tungkol kay Prinsesa Rose

at naisipang isumpa ito.

Ang tinig ko ngayon,

naway dinggin!

Buhok ng binibini gawing itim!

Agad na nagbago ang buhok ng prinsesa

at naging itim ito.

Hindi niya alam kung bakit

naging itim ang buhok niya.

Ngunit gaya ng dati,

lumabas siya ulit sa balkonahe

at pumalakpak.

Ngunit, nang dumapo ang Gintong Ibon

na natiling itim

ang prinsesa.

Nagsimulang homuni ang ibon

ng kanyang awit

at sinabayan naman ito

ni Prinsesa Rose ng lalabay.

Ngunit, nang makatulog ang taong bayan,

puro bangungot at masasamang panaginip

ang inabot nila.

Nang sumunod na araw,

tinanong ng malungkot na prinsesa

ang ibon.

Sabihin mo sa akin, munting ibon,

paano kung mababalik sa dati

ang panaginip ng aking taong bayan

bago lumubog ang araw?

Sagot ng Gintong Ibon

Naisip ng prinsesa

ang kakaiba ang payo nito.

Ngunit, sumunod pa rin siya

dahil isa itong nagsasalit

ang Gintong Ibon.

Pinuno niya ng tubig ang palanggana

at saka sinabuyan ng mga rosas.

At, nilubog niya

ang kanyang buhok sa tubig

at agad itong bumalik sa pula.

Nang dumapomuli sa balikat niya

ang ibon kinagabihan,

muling lumiwanag ang buhok niya

sa gitna ng gabi.

Kumanta muli ang prinsesa

ng kanyang lalabay

at natulog ang buong bayan

ng mapayapa hanggang sa pagsikat ng araw.

Galit na galit ang mangkokulam

dahil naputo lang sumpa

ng prinsesa.

Kaya't sinumpa niyang muli

ang prinsesa gamit ang mahika niya.

Ang tinig ko ngayon

away dinggin!

Buhok na binibini gawing itim!

Kaya't naging itim muli

ang buhok ng prinsesa.

Ngunit, sa pagkakataong ito

nililalabay ng kanyang walis

at kinuha ang lahat ng rosas

sa buong kaharian.

Tignan natin ngayon

kung kaya mo bang putulin ang sumpako!

At saka siya umalis

papalayo sa kaharian.

Matapos nun,

tinanong muli ng malungkot na prinsesa

ang ibon.

Sabihin mo sa akin, munting ibon,

paano ko mababalik sa dati

ang panaginip ng aking taong bayan

bago lumubog ang araw?

Inubog mo ang buhok mo

si Rose Walker!

Sagot ng ibon,

saka lumipad papalayo.

Hindi alam ng prinsesa

kung anong gagawin niya.

Napaiyak na lamang siya

sa sobrang alala at lungkot.

Isa sa mga luha nito

ang tumulo sa lupa

sa ilalim ng balkonahe.

At ng oras na yon,

isang matipunong prinsipe

ang nasa ilalim ng balkonahe.

Binuksan niya ang hawak niyang kahon

at saka nilabas

yung muku siya

saka nilagay ang buhok

sa ibabaw ng luha ng prinsesa.

At isang himalaang nangyari.

Bigla na lamang

naging bulaklak na rosas

ang pulang buhok.

Pinulot ito ng prinsipe

at dinala papunta sa prinsesa.

Nang makita ang rosas,

pinunasan niya ang kanyang luha

at kinuha ang rosas

para ilagay sa planggana na may tubig.

Nilagay niya ang kanyang buhok dito

at naputol muli ang sumpa.

Nagulat ang lahat ng nakakita

kaya tinanong ng hari ang prinsipe.

Pinata,

saan mo nakita ang pulang buhok na yon?

Nung bata pa lang po kami,

kumuha po ko ng isang piraso ng buhok

sa ulo ng prinsesa

bilang simbolo ng katapatan sa kanya.

At kinawa niya po ang gano'n sa akin.

Kumuha din siya ng isang piraso ng buhok ko.

Totoo po yun ama,

sabi ng prinsesa

at nilabas ang isang maliit na kahon.

Binuksan niya ito

para makita ang isang piraso

ng buhok ng prinsipe.

Natuwa ang lahat sa balitang ito.

Alam ng prinsipe at prinsesa

na ikakasal sila balang araw.

Kaya,

nang bumalik sa pula ang buhok ng prinsesa,

hiningi ng prinsipe

ang kamay nito sa kasal.

Nalaman din namang kukulam

na naputol muli ang kanyang sumpa

at nagdulot pa ito

ng magandang pangyayari para sa prinsesa.

Napuno ng galit ang puso ng mangkukulam

kaya sumabog siya

at naglaho ng parang bula sa hangin.

At ang rosas na galing sa luha ng prinsesa

ay tumubo ng tumubo

hanggang sa muling napuno ng rosas

ang buong kaharian.

Kaya naman,

sobrang pula ng mga rosas

gaya ng buhok ni prinsesa Rose.

At tuwing gabi,

nakikikita siya

ng isang buhok

at nilabas ang isang maliit na kahon.

At tuwing gabi,

nakikita ang prinsipe at ang prinsesa

sa balkonahe

kasama ang gintong ibon

upang umawit ng lalabay

para maging mahimbing at mapayapa

ang tulog ng mga taong bayan

hanggang sa umaga.

Ang wakas.

Princess Anastasia,

Noong unang panahon,

may isang makapangyarihang kaharian

na naganghalang

na pinamumunoan

ni Haring Marcos.

Mahalaga sa kanya

ang mga kinauukulan niya

kaya't mainam niyang pinagpaplanuhan

kung paano magiging magaan

at matiwasay ang buhay nila.

Bukod sa pagiging mabuting hari,

isa rin siyang mapagmahal na asawa

at ama.

Mahal na mahal niya

ang kanyang asawa at si Anastasia

ang nagtatangin nilang anak.

Sa kasamaang palad,

ayaw sa kanya ng kanyang punong ministro

para makipaghimagsikan.

Pagdating ng itinakdang araw,

pinasakop niya ang hari at rina

at sila'y pinakulong

sa mga Zelda.

Hindi!

Isa kang traidor, Phyron!

Ako na ang inyong hari,

ang makapangyarihang haring, Phyron!

Takbo, Anastasia!

Kunin ang prinsesa!

Hinabon ng mga gwardiya ang prinsesa

na limang taong gulang pa lamang noon.

Ngunit isang misteryo ang nangyari.

Biglang naglaho ang bata.

Bumalik sila kay Phyron

at dahil sa takot nila

napagdesisyonan nilang magsinungaling na lamang.

Mahal na hari!

Nagtangkang tumawid ang prinsesa sa ilog

ngunit nalhulog siya dito.

Mabuti naman!

Wala na ang natatangin tagapagmana ni Marcus.

Ang kaharihan na ito ay

ang mga kanyang mga mga mga

natatangin tagapagmana ni Marcus.

Ang kaharihan na ito ay akin na!

Sa akin lamang!

Lumipas ang ilang taon

at si Phyron na ang namuno bilang hari.

Hindi masaya ang buong kaharihan.

Gutong din sila gawa

ng hindi makatarungang ways

na ipinataw sa kanina.

Ngunit sa iba yung dako ng kaharihan,

buhay ang prinsesang si Anastasia.

Siyang nagpalakas at nag-aral ng karate

para sa paghihigantin niya.

Mahusay!

Ngayon, handa ka na!

Maaari ka ng bumalik

sa Pragea.

Maraming salamat, Master.

Ilang oras ang makalipas

sa pamilihan ng Pragea,

inaapin ng isang sundalo

ang isang batang babaeng

nang biglang isang malakas na suntok

ang humampas sa mukha niya.

Dali-dali siyang tumakbo paalis

nang galing ang suntok

sa prinsesang si Anastasia.

Bago siya umalis,

ang galing mo!

Isang kang superhero!

Dahil sa pangyayaring iyon,

doon nagsimula ang kwento ni Anastasia

bilang isang tagapagligtas

na may taglay na lakas na loob

at tapang

na talunin ang masamang hari.

Sa tuwing may pagkakataong,

tinakalaban ni Anastasia

ang mga masasamang kampo ng hari.

Sa wakas, may tagapagligtas na

ang mga mamamayan.

Tinawag siyang Super Asia

at di nagtagal

nakarating ang balitan nito sa hari.

Sino ba tong Super Asia na to?

At ano ang gusto niya?

Sir, isang babae si Super Asia.

Ibig mong sabihin

isang babae ang gumugulo sa kahariyan ko?

Habang kausap ni Phiron

ang kanyang mga tagapagpayo,

napaisip sim Heneral Henry,

ang punong ministro ng pangkalahatang kalusugan.

Kung masasabi ni Heneral Rang,

kung saan at paano siya aatake,

magiging mas madali

ang paghuli natin kay Super Asia.

Tama!

Sa gabi lang siya nagpapakita.

Noong mga nakaraang linggo,

inatake ang karamihan sa mga sundalo natin

sa paglubog ng araw.

Mukhang kakalabanin niya

ang buong administrasyon ninyo,

haring Phiron.

Noong gabing yun,

nang pauwi na si Henry,

nakarinig siya ng mga yapak sa likod niya.

Lumingon siya at nakita si Princesa Anastasia.

Dali-dali niyang hinawakan ang kamay nito

at tinignan ang mga mata niya

habang nakangiti.

Princesa Anastasia!

Sino ka? At bakit mo ako kilala?

Ursa Major,

ang birthmark sa ilalim na mata mo

ay kasinghugis ng mga tala ni Ursa Major.

Tinignan ni Anastasia ng masama si Henry.

Agad siyang kumilos,

nasing bilis ng hangin,

at inatake si Henry

sa saheg.

Mahusay ka na turuan ng kapatid ko.

Noong araw ng paglisan mo,

umalis ang kapatid kong si Luis sa Pragia

na pagtantuko na marahil ay niligtas ka niya.

Pinaalalahanan ko ang mga kwento tungkol kay Super Asia

at ang galit niya sa administrasyon sa malagim na araw na yun.

Masaya ako na buhay ka ngayon.

Tumayo sila pareho

habang pinagmamasta niya Anastasia si Henry.

Bakit ka nagsisilbi para sa bimonyong hari na yon?

Nangako kami ni Luis na baprotektahan namin si Haring Marcos

at ang kanyang pamilya,

ngunit may inam na napagplanuhan ni Phyron ng lahat.

Nang makulong ang hari Atrena,

pinapili ako kung pagsisilbihan ko si Phyron

o makulong na lang buong buhay ko.

Naisip ko na habang ako'y buhay,

may pagkakataon na kukupang mapalaya pa sila.

Kaya ginawa ako ang lahat para mapagkatiwalaan niya.

Hindi alam ng kapatid ko ang aking mga intensyon.

Kaya naman lumikas siya nang kasama ka

at hindi niya sinabi sa akin kung saan kayo patungo.

Simula nun naghahanap na ako ng tiyempo

upang palayain ang tunay na hari Atrena.

Ngunit hindi ako nagtatagumpay.

At ngayon, nandito ka na!

Tanggalin niyo sa piitan ng mga magulang ko.

Kung talagang matapad ka sa kanila,

patunayan mo paano ako makakasama.

Pinaliwanag ni Henrika at Anastasia

na si Phyron lamang ang may susit sa selda ng hari Atrena

at kaakibat ng pagpapatalsik kay Phyron,

ang pagpapalaya sa kanila.

Parating may gwardyong nakapaligid kay Phyron,

bukod sa isang araw sa isang taon,

kung saan tinatanghal niya ang karumaldumal na gabi

ng pagtataksil niya sa iyong ama.

Taon-taon pinapaalalahanan ni Phyron ng mga taon

na siya ang makapangyari ang hari.

Ginagampanay niya ang sarili niya sa intaplado,

ngunit bilang isang magiting na mandirigma at maborsilak na pinuno,

mag-isa niyang sinisimula ng dula bago sumali ang ibang mga tagapalabas.

Pinaanlam ni Henrika at Anastasia

ang araw at oras ng dula.

Umiti si Anastasia.

Di nagtagal, dumating na ang araw ng dula.

Labag sa loob ng mga tao ang pagpuntas dula,

ngunit pumupunta sila sa takot na magalit ang hari.

Kaupo sa unahan ang mga punong ministro at mga kabalyero ng hari.

Nagsimula na ang dula,

ngunit pagkabukas ng kortina,

ikinagulat ng lahat na nakatali si Phyron

at nakahondusay sa intaplado

habang nakaupo si Anastasia sa trono.

Ah, kasama ba talaga iyan?

Uy, si Super Aisha!

Sa puntong iyon, tumayo si Henry sa intaplado at sinabi,

Nagtagumpay na tayo!

Ito ang katapusan ng pagkahari ni Phyron!

Mga kasama, ikinagagal akong ipakilala sa inyo

ang tunay na prinsesa at natatanggang tagapagbano ng trono,

si Prinsesa Anastasia!

Naghiyawan ang buong kaharian!

Hindi maaari!

Sa tingin nyo'y magagawa ninyo yan sa aming hari

at upo na lang kami ng tahimik dito?

Huliin niyo siya!

Sige, subukan niyo!

Tuturuan ko kayo ng leksyon.

At habang sumasayaw tayo dito sa intaplado,

unti-unti nang nakakalaya ang mga magulang ko.

Haharapin nyo na ang galit ng isang tunay na hari!

Ha? Anong ibig sabihin ito?

Bitawan nyo ang mga sandatan nyo at itapon yan!

Wala nang nagawa ang mga sundalo, kundi sumunod.

Napasipol si Anastasia.

Mga traidor kayo!

Kailangan ba kitang paalalahanan sa mga kataksilan mo?

Dapat ako mismo ang nagpalaya sa iyo!

Isang malaking pagkakamali na isipin na walang magagawa ng isang babaeng tulad mo!

Totoo yan! Yan ang pinakamalaking mong pagkakamaling!

Di nagtagal at nakulong na rin si Fyron at ang kanyang mga alagan.

Nakasama na muli ni Anastasia ang kanyang mga magulang.

Muli na rin nakasama ni Henly ang kanyang mga kapatid.

At ang buong kahirian ay naging masaya na ulit.

Ang wakas.