PAGSUNDO (Part 2 of 2) | Elemento True Story JOIN Xethennial Membership: https://www.youtube.com/channel/UCZ6nWtA2u9KS3EreDzMrYew/join - Unique Badge and Emoji sa live chat at comment section - Shout-out sa new members/renewed members sa simula ng video Email: mkn.thelmo@gmail.com mga kwento ni Thelmo channel: https://www.youtube.com/c/mgakwentoNiThelmo Xeth Tagalog Horror Animation: https://www.youtube.com/c/XETHTagalogHorrorIllustration Sir Xeth channel: https://www.youtube.com/c/ThelmoFiles Facebook Account: https://web.facebook.com/xeth.helmo.3 Facebook Page: 1. https://www.facebook.com/Mga-kwento-ni-Thelmo-328269211396623/ 2. https://www.facebook.com/ProyektoHelmo Instagram: https://www.instagram.com/xeth_helmo/ #PinoyHorrorStories #TagalogHorrorStories #MgaKwentoNiThelmo

Video Transcript / Subtitles:( AI generated. About AI subtitles » )

* AI ("Artificial Intelligence") subtitles on Tagalog.com are generated using "Whisper" by OpenAI (the same company that created ChatGPT and DallE2). Results and accuracy may vary.
* The subtitles do include errors occasionally and should only be used as a tool to help with your listening practice.
* You can request this website to create a transcript for a video if one doesn't already exist by clicking the "Request AI Subtitles" button below a video. Transcribing usually takes 30-40% of the length of a video to complete if there are no other videos in the queue. For example, a 21 minute video will take 7-8 minutes to transcribe.
* Running a super fast cloud GPU server to do these transcriptions does cost money. If you have the desire and financial ability, consider becoming a patron to support these video transcriptions, and the other tools and apps built by Tagalog.com

Mga Kuwento ni Thelmo

Ginising ko ang pinsan ko.

Sabi ko sa kanya eh,

samaan ako sa baba kasi ihing ihina ako.

Umayag naman ito dahil para makaihina rin ito.

Si Tio Romeo naman ay panayitanong

kung sino ba ang nagbato ng unan sa kanya.

Hinayaan ko na lamang ito at hindi ko sinabing ako.

Nagtanong na lamang ako sa kanya kung may lighter siya

at pakisindi ang ilaw para gamitin naming bumaba sa pag-ihinon.

Sinindihan naman niya ito

at nang nakababa na kami,

tinanong ko ng pabulong si pinsan Annette

kung may nararamdaman ba siya ng kakaiba sa katawan niya

o meron bang kumapa sa kanya.

Sabi niya, wala naman.

Doon ko sinabi na ako meron.

Nauwakan ko pa mga daliri niya at sinubukang baliin nun

pero nabitawan ko kaagad.

Sinabi ko na rin sa kanya yung tungkol sa kumot

at saya niya pero tinanggi niya talaga na wala siyang naramdaman niya.

Hinayaan ko na lamang siya pero ako,

iyak ng iyak sa sobrang hiya at kalit

at ang hinala ko ay si Tio Arnell ang may gawa nun.

Pinili kong itago ang pangyayaring yun

kasi todo tanggi si Annette na wala talaga siyang naramdaman na kumaka pa sa kanya.

Kaya inisip ko na ako lang talaga ang nakaranas ng pangbabastos noong gabing yun.

Kinabukasan paglabas namin ang bahay ay

nasilayan namin si Tio Arnell sa ilalim ng langka

na nagsisiga ng mga tuyong dahon nito.

Nagnapansin niya kaming naglalakad ay bigla itong tumawa

at umiiling na nakakainsulto.

Galit na galit akong tumungo sa kinaroroonan niya.

Sinabi kong manyak ka talaga

pati pamangkin mong binasas mo.

Wala kang kinikilala.

Manyak.

Tumawa lang ang loko at agad naman kaming lumayo sa kanya.

Gusto ko na sana siyang sugurin pero

natatakot ako na baka malaman ng mga ibang lola sa kapitbahay namin at mga magulang ko.

Akala ko

mananatiling lihim ito pero

hindi pala.

Kinagabi yan

biglang nagsalita ang bantay namin

na tinatawag nilang Theronica.

Takang takasin at Tio Danilo at Auntie Linda.

At ang tinanong nila ito

sinabi niya ang nangyari noong isang gabi.

Wala o manong respeto

hindi man lamang niya iniisip na

naroroon itong bantay namin.

Malaking insulto o mano para sa kanya yun.

Kaya wala nang saisay para ipagpatuloy yung pagbabantay niya sa bahay na yun.

Ni hindi man lamang o mano siya ginalang.

Si Theronica kasi ang pinapunta ni Auntie Linda sa amin para

magbantay.

Gawa ng maraming mga masasamang engkanto o elemento

o maging aswang na umaaligid sa aming bahay.

Isa siyang bata pero nagpalitan niyo ito

na isang napakalaking ahas nun.

Pagkatapos ilahad ni Theronica ang lahat ng yun.

Tumanggi pa sana si Annette at bigla siyang sinigawan ni Theronica na

ayan kasi

tulog ng tulog

hindi kayo marunong magmatsyag sa paligid niyo.

Kitang-kita ko.

Doon na nagpahagulgol ng iyak si Annette.

Si ate at ethe umiyak din.

Siyempre ako.

Maya maya ay nagsalita na naman si Theronica para magpaalam na uuwi na daw siya sa kanila

kasi hindi man lamang daw binigyan ang galang na mga taong binabantayan niya.

Napaiyak na lamang si Natia at Auntie Nun.

Nasaan?

Nasaan?

Napaiyak na lamang si Natia at Auntie Nun.

Pilit man nila siyang kausapin na manatili pero

ayaw na talaga ni Theronica kaya wala na silang magagawa.

At nang nabalitaan ni ate Lina at asawa ni Tio Arnel ang nangyari ay

galit na galit silang pinatawag nila agad si Tio Arnel

at lahat ng mga taong naroon.

Sermon ang inabot niya sa darawa.

Hiyang hiya si Tio Arnel sa mga oras na iyon.

Sabi pa ni ate Lina,

alam mo ba Tio,

dahil sa ginawa mo ay hindi na matutuloy ang araw na pagpapakita ng mga asawa nyo sa inyo.

Pagkarinig ng mga tao sa sinabi nyo ni ate Lina,

nanggigil sila sa galit kay Tio Arnel.

Nagmakaawa sila na huwag silang idamay sa kalsalanan ng isang tao pero

wala na silang magawa dahil lahat ng mga asawa namin umano.

Galit na galit.

Hindi daw sila ginagalang ni Tio Arnel.

Hanggang iyak na lamang kami nun kahit anong pagmamakaawa ang ginagawa namin.

Wala na talaga.

Naalala ko nung pinatong ni Thelonica sa braso ko

ang kanyang matatalas na kuko noong isang gabi nun.

Grabe ang sigaw ko sa takot ng nakita ko ang kuko niya.

Ultimong sina Tio at Auntie ay napasigaw na rin nun.

Tanong sila ng tanong kung anu ang nangyari sa akin nun.

Nanginginig ako sa iyak habang nagsasabi na may kuko akong nakitang biglang bumaon sa braso ko.

Maitim na mahabang kuko yun.

Nakakuyom.

Pinanong pa nila ako kung sigurado daw ba ako sa nakita ko nun.

Tumangon naman ako.

Yun nga lang ay hindi ko nakita ang kabuan ng katawan ni Thelonica.

Kuko lang talaga.

Napaisip na lamang sila kung kaninong kuko yun.

Hanggang sa magdesisyon na lamang kami na matulog na

at patay ng gasin,

pagkapatay ng gasera namin,

biglang may tumawa ng malakas.

Yung tawang nakakatawa yung tinatawanan niya.

Nagtanong si Auntie Linda

kung bakit tumatawa ang kung sino mang hindi namin nakikita nun.

Sumagot si Thelonica.

Sinabi niya na kukunya o mano yung nakita ko sa braso ko.

Sinadya niya o mano yun

para matigil na kami sa kakanguhiya ng bayabas.

Kakatapos lang daw namin kumain at oras ng pagtulog pero

panay pa rin ang nguhiya namin ng bayabas nun.

At sinabi niya na

kukunya o mano yung nakita ko sa braso ko.

Kakatapos lang daw namin kumain at oras ng pagtulog pero

panay pa rin ang nguhiya namin ng bayabas nun.

Pagkarinig ni tiyo at tiya,

hindi na rin nila mapigilan ng tumawa.

Nanahimik na lamang ako kasi takot na takot pa rin ako sa nakita ko nun.

Iniisip ko kung ano pa kaya kung pinakita niya sa akin ang buong katawan niya.

Baka mamatay ako sa takot nun.

Tumatakot ko pa lamang para na akong nabaliw sa kakasigaw.

Balik tayo kay tiyo Arnel.

Pagkatapos ng gabing yun ay pinagalitan siya.

Bigla itong nawala at hindi na nagpakita ng ilang araw.

Naggalala ang mga kapatid niya sa kanya.

Isang araw ay umupo kami sa tirasa ng bahay ni tiyo Danilo

kasama yung mga pinsan ko at ate ko.

Nabigang lumapit sa akin si tiya Leia.

Sabi kung may nangyari daw kay tiyo Arnel ng masama.

Mananagot umano kami kasi kasalanan daw namin kung bakit siya naglayas

at hindi nagpakita o umuwi sa bahay nila

ng ilang araw na.

Bakit daw kailangan palakiin ang issue eh pagmamahal daw niya yun sa amin.

Kaya niya ginawa ang bagay na yun.

Nang marinig ko yun ay gigil nagigila kong sumagot na talaga.

Pagmamahal ang tawag mo dun sa maselang bahagi pa talaga ang puntire niyang hawakan.

Hindi pagmamahal ang tawag nun kundi kamanyakan.

Okay lang sana kung yakap lang.

Masasabi mong pagmamahal pero yung ginawa niya hindi makatao.

Hindi na makasagot si tiya Leah.

Umiling na lamang ito at panahiyak.

Nagkatinginan lamang ang mga taong nasa paligid namin nun.

Inis na inis talaga ako dahil sa kabastusan niya

hindi na tuloy matutuloy ang kanilang pagpapakita ng personal sa amin.

Buong buhay ko at sa bawat araw na dumaraan ay wala kaming ibang bukang bibig kundi

ang makita sana sila ng personal.

At sa isang iglap at isang pagkakamali lamang ng manyakis na tao ay

nawala ang lahat ng iyon.

Sobrang sakit sa pakiramdam.

Wika pa ng mga ibang kamag-anak namin na sana kung sino yung may kasalanan

ay yun lamang ang parurasahan.

Huwag idamay ang mga matitinong tao pero wala ito.

Huwag idamay ang mga matitinong tao pero wala ito.

Yun talaga ang patakaran o batas nila.

Kaya wala na kaming magagawa kundi ang umiiyak na lamang nun.

Simula nun bihirang bihira na silang dumalaw sa amin.

Nakakamiss lang kasi ang bawat sandali na dumadalaw sila kasi

ang saya-saya namin kapag nakikipag-usap sa kanila.

Kahit boses lamang nila ang naririnig ay higit kong namimiss

ang mga sandaling kinakanta nila kami.

Silang apat lamang kasi ang laging gumagawa nun sa tuwing

bumibisita sila sa amin.

Lagi silang magkasama ang apat.

Kami, super close kami sa isa't isa.

Lahat ng ginagawa namin ay magkakasama kami.

Lahat yan, sabay-sabay namin ginagawa tulad ng paglilinis ng bakuran,

ng plato, paglalaba, ultimong sa padligo,

at pati na rin sa niluluto namin ulam ay magkakapareho talaga.

Alimbawa na lamang, kung gusto namin ang ginataang langka,

sabay-sabay kaming manguha ng niyog at sabay din namin itong babalatan

sa may bandang sapa.

Malapit kasi ang sapa sa aming bahay.

Noong mga panahon yun, bago pa kami matutulog,

kinukulit namin si Lola Lila na Lola ni Pinsan Arpiz sa mother's side,

at ang tiya niya na si Tia Boy,

na magkwentong ng mga kwentong kababalagan at aswang.

Ganyan naman lagi ang ginagawa namin kahit noong mga panahon na

laging bumibisita ang mga hindi namin nakikita.

Paging sila man, nakikinig sa mga istorya nila.

Sobrang dami na mga karanasan nila pero hindi ko na maalala.

Kahit na maalala ko pa pero hindi na buo.

Sayang nga lang kung uso na sana ang mga cellphone nun ay

hindi sana ay nirecord namin para hindi namin makalimutan ang bawat detalye ng kwento.

Pero ang mas nakakamangas siya Seth,

yung si Tia Boy,

iba ang kanyang pamamaraan ng pagkwento ng mga karanasan nila.

Dinadaan niya ito sa pagkanta at sobrang napakahanga talaga gawa ng

ang ganda ng boses niya.

Kahit nga yung pinsan naming lalaki na Azee Arpiz sa mother's side,

at ang tiya niya na si Lola Lila na Lola ni Pinsan Arpiz,

kahit nga yung pinsan naming lalaki na Azee Andreko ay

ginagaya kung paano siya kumanta.

Nagtatawa na na lamang kami kasi kahit anong nakakatawang lyrics

ang binabanggit dun sa kanta.

Kaya ganon.

Sa paglipas ng panahon ay bumalik na sa dati ang lahat.

Pinatawad nila si Tio Arnel at patuloy ang kanilang pangakong

susunduin kami.

Pero yung pagkita nila ng personal bago ang pagsundo ay hindi matutuloy.

Ang saya-saya namin noong bawat gabi,

nakikipagbiruan kami sa isa't isa lalo na yung mga kasisilang na

mga anak ng ilan sa kanila kapag bumibisita sila.

Wala kaming ibang magawa kundi ang tawa lamang ng tawa.

Maaliw ka talaga sa napakakit ng kanilang mga boses.

Parang ayaw mo silang pahintuin sa pagsasalita.

Nakakaadik talaga pakinggan ang mga boses nila nun.

Natatandaan ko pa noon,

noong nagbibiro si Tio Duding na nagsasalita ng English kahit

hindi naman niya alam ang ibig sabihin gawa ng hindi nakapag-aral.

Kasi hindi naman priority ang edukasyon sa kanila noong mga panahon na yun.

Kaya kahit anong English words na lamang ang binabanggit niya,

yung mga naririnig lamang niya sa mga iba.

Yung mga naririnig lamang niya sa mga ibang tao o sa radyo.

Radyo lamang kasi ang meron sa amin at wala pang kuryente.

Tanging gasera lamang o Petromax.

Nang pagkarinig ng bata na kasama doon ng mga elementong hindi namin nakikita,

sa sinabi na ito ni Tio Duding,

agad siyang sumagot na,

Okay, from now on, let's talk in English.

Can you give a shape?

Tanong niya kay Tito Duding.

Anong shape yan?

Tanong ni Tio Duding noon.

Tumawa ang bata at ang sabi,

Akala ko ba Tio?

Alam mo yung simple yung question lang naman yan.

Nagtawanan lamang ang lahat.

Habang naghihintay ng pagsundo ay,

may binigay si Ate Lynn na kanta na dapat naming e-memorize

dahil bawat isa sa amin ay kakanta pagdating namin doon sa lugar kung saan nakatira ang asawa namin.

Hindi ko na lamang sasabihin yung kanta.

Yun kasi ay bawal malaman ng ibang tao.

Yung kay Bayoko na lamang kasi siya lang ang ibang lahi sa amin at hindi niya alam ang lengguway namin

kaya God is Love na lamang ang pinakanta sa kanya ni Ate Lynn noon.

Ang Bayoko na asawa ni Ate Ellen ay Ilonggo.

Ayaw sana nilang tanggapin pero nang nakita nilang kabutihan at kabaitan nito,

tinanggap din naman nila.

Maging siya man ay may asawa na rin at hindi nakikita noon.

Ang lugar ni na Ate Lynn Serzat ay yung tinatawag nila na sa ibang dimensyon.

May kapatid akong lalaki na si Romil.

Labing walong taong gulang siya noong mabuti.

Namatay dahil sa pumutok ang kanyang appendicitis.

Bagamat naaga pa naman inoperahan kagad sa ospital at pagkalipas ng ilang buwan ay gumaling ang kanyang sugat noon.

Kung saan siya inopera.

At nakabalik naman siya ng bahay pero laking gulat namin ang bigla na lamang siyang namatay.

Sa kabila ng kanyang pagaling na sinabi naman ang doktor na ayos na.

Follow-up check-up na lang.

Yun pala.

Sinundo siya ng kanyang asawang hindi nakikita.

Noong bumalik sila sa ospital para sa follow-up check-up niya.

Doon daw nagpakita sa kanyang kanyang asawa.

At sinama siya nito sa lugar nila.

Kaya laking gulat na mga doktor na biglang hindi na lamang isipin.

At sinama siya nito sa lugar nila.

Kaya laking gulat na mga doktor na biglang hindi na lamang ito huminga sa kanyang hinihigaan.

Pagkalipas ng ilang araw sabi ni Ate Lynn.

Huwag daw kaming mag-alala sa kapatid kong namatay kasi kasama na niya ang kanyang asawa at mga anak noon.

At nagtuturo na daw ito bilang guru sa lugar na yon.

Hindi ako makapaniwala gawa ng paanong nakapagturo eh.

Third year pa lamang siya noong namatay.

Kaka-enroll lamang niya sa fourth year noon.

Gunun daw doon Sir Seth.

Mabilis ang takbo ng panahon.

Ang isang araw natin dito sa mundo ay isang taon na umanos sa kanila.

Hanggang sa dumating na nga ang araw na pinakamalala.

Hanggang sa dumating na nga ang araw na pinakahihintay namin.

Hinding hindi ko makakalimutan.

December 31, taong dalawang libo.

Lahat kami ay nasa loob na ng bahay.

Super excited na makaalis.

Sabi ni Ate Lynn, siguraduhin umano namin na lahat ay nasa loob na ng bahay noon.

Kapag kasi may naiwan na isa, hindi matutuloy ang paglalakbay.

Noong isang araw pa bago ang takdang araw,

lahat ay tinatanong kung talagang gusto nilang sumama o hindi.

Kapag ayaw sumama ngayon palang ay sabihin na para hindi na maging sagabal sa mga taong may gusto noon.

Si Ate Lynn ang nagtanong noon.

Maging ang mga asawa ng bawat isa sa amin dahil bawal ang magdalawang isip noon.

Lahat naman, sasama ang sagot.

Nang gabing paalis na kami,

ramdam na namin ang kaba at eksayment sa bawat isa.

At nang nabigay na ng hudyat si Ate Lynn na maghanda na at unti-unting gumagalaw ang bahay,

yung parang umaandar ang sasakyan na jeep.

Ganun na ganun.

Kaya mas lalo kaming kinabahan at nagdasal na sana tuloy-tuloy na ito.

At wala nang hahadlang pa.

Nang paalis na sana kami ay biglang may nagsalita na ang,

sabi ay kulang umano ng isa ang mga tao.

Lahat kami ay nagtatanong kung sino ang kulang uwala.

Kaya naman sinabi ni Tiono na sa bawat pamilya ay tingnan kung kumpleto ang isa't isa.

Para madaling malaman kung sino ang wala doon.

Maya-maya pa ay nagsalita si Tia Leia na wala ang kanyang asawa.

Hinahanap ito ng mga kalalakihan sa bawat bahay.

At doon nila natagpuan sa bahay ng kapit-bahay namin sa kabilang ilog.

Tinanong nila ito kung anong ginagawa niya.

Ang sabi, ayaw niya daw sumama.

Natatakot siya.

Kamin na lang.

Pinilit nila pero ayaw niya talagang sumama kaya

ang ginawa ng isang lalaki ay binuhat niya ito na parang bata lang pa uwinon.

Pagdating sa bahay kung saan kami,

agad siyang sinermon na ni Ate Lynn na,

hinah,

tinanong kaming lahat kung sino ang ayaw sumama kahapon.

Na sana sinabi niya na kaagad noon.

Bakit ngayon,

biglang nagbago ang isip niya.

Galit na galit ang tanong ni Ate Lynn sa kanya noon.

Maya-maya ay may boses na galing sa malayo.

Tumawag sa pangalan ni Ate Lynn.

Ito ay walang iba kundi ang kanyang half-brother na si Don.

Nung marinig yun ni Ate Lynn ay agad siyang nagpaalam sa amin.

Pagkarating niya,

rinig na rinig namin ang kanilang usapan kahit na sobrang layo,

kung saan man sila naroon.

Doon ay sinabi ni Kuya Don na huwag na munang ituloy ang plano

o ang pagsundo sa amin ngayon.

Napaka-delikado na daw para sa amin.

Pagkarinig ni Ate Lynn na sa sinabi ni Kuya Don,

pasigaw na galit niya ang sinabi na hindi pwede.

Kailangan matuloy.

Kahit tagal niya umanong hinintay ang araw na yon.

Tapos sasabihin lang na huwag nang tumuloy.

Gusto niya na umanong makasama ang mga magulang at kapatid niya.

Ayaw na umanong niyang nakikitang nahihirapan na mga ito sa mundo ng mga tao.

Mahinahon na nagpaliwanag si Kuya Don sa kanya na kung talagang mahal niya yung pamilya niya.

Ipagpaliban muna doon sa araw na yon.

Dahil marami ng nakaabang na panganib sa kanila.

Pinatingin niya si Ate Lynn sa paligid.

Pagkarating niya,

Nagihintay lamang umano yun sa pagilis.

Dahil alam nilang masisira at masisira ang proteksyon ng bahay na sinasakyan namin.

At kapag nangyari yon,

lahat kami,

lahat ng mahal sa buhay niya,

lahat ng mga tao,

lahat ng mga tao,

lahat ng mga tao,

lahat ng mga tao,

lahat ng mga tao,

lahat ng mga tao,

lahat ng mga tao,

mapupunta sa iba't ibang sulog ng mundo.

Dahil salakas ng hangin,

at kakainin sila ng mga misasamang nila lang na nagihintay lamang sa'y baba.

At wala nang saysay ang pangarap ni Ate Lynn na

makasama ang pamilya niya.

Nang marinig ko yon, napagululak ko sa iyak.

Parang bahay yung luha sa mga mata ko.

Hindi ko matutuloy outunga that

patanggap na sa ikalawang pagkakataon ay hindi na naman matutuloy ang plano.

Hanggang sa naririnig ko na rin sina pinsan at ate ko nang umiiyak,

pati na ang ibang mga tao sa loob ng bahay.

Umiiyak na rin si Ate Lynn noon habang kinausap siya ni Kuya Don.

Sabi pa niya, wala naman na siyang pakialam kung ano man ang kahahantungan,

basta ang gusto niya ay matutuloy ang plano nung gabing yon.

Para makita ng mga pasaway ang hinahanap nila.

Pagkarinig ni Kuya Don sa sinabi niya,

doon na ito sumigaw.

Kung nababaliw na ba ito,

naririnig niya ba ang sarili niya sa sinasabi niya ng yon?

Kung pipilitin umano ni Ate Lynn ang kagustuhan niya,

mapipilitan si Kuya Don na kalabanin ito,

kahit na ate siya nito.

Dagdag pa niya ay hindi ito ang katapusan ng mundo.

Mas marami pang darating na panahon para ipagpatuloy ang plano.

Huwag manong mawala ng pag-asa.

Nandun lamang siyang handang tumulong sa kanya.

Sasagot pa sana si Ate Lynn nang biglang naputolgawa nang

narinig namin na parang sinara ang pintuan.

Kaya naman hindi na namin narinig ang boses nila.

Pagkatapos nun,

lahat ng tao ay sinisisi ang asawa ni Tia Leia.

Dahil umano sa ginawa niya,

kaya hindi natuloy ang planong pagsundo sa amin.

Halos sinigawan na nila siya sa sobrang galit at inis sa kanya.

Parang gusto nila itong patayin kung pwede lang sana pero,

pinigilan lamang nilang kanila mga sarili.

Dumaan pa ang mga araw na hindi na nagparamdam si Ate Lynn at ang mga asawa namin.

Gabi-gabi kaming naghintay pero wala pa rin.

Hanggang sa nag-asawa na si Pinsan Arpi.

Una si Ate Adeth,

tapos si Arpi,

sumunod naman si Aneth.

Ang kanyang asawa ay walang iba kundi si Tio Arnel.

Tinuloy ng loko ang pangkatapos.

Pagkatapos,

walang iba kundi si Tio Arnel.

Tinuloy ng loko ang pangkagapang sa kanya.

Hanggang sa nakuha niya ito.

Napakaloko talaga.

At ako naman ang nag-asawa ko ay ang pamangkin ng asawa ni Man.

Pinano yun ni Lolo Man kahit hindi ko gusto.

Ginawa niyang lahat para lang makuha niya ako para maging asawa ng pamangkin ng asawa niya.

Ewan ko kung anong meron sa matandang yun.

Iniwasan ko siya lagi pero

naghahanap talaga siya ng paraan.

Isang araw ay umupo ako sa harap ng tindahan ng kapitbahay namin.

Nilapitan ako ni Lolo at ang sabi niya sakin na may pagbabantanan.

Ilang beses niya na umano akong kinausap pero

hindi ko pa rin umano tinanggap.

Matigas ang ulo ko.

Siya umano yung tipo ng taong kapag may gustong kunin,

makukuha talaga hanggat buhay pa siya.

Kahit sa ang sulok ng mundo pa siya magtatago

o kahit sa butas ng kung ano ay makukuha at makukuha pa rin niya.

Maliban na lamang kung patay na ito.

Sabay ngisi na nakakatakot na parang baliw.

Dagdag ba niya kapag umabot ng apat na beses na kakausapin niya ako at ayaw ko pa rin

ay may masamang mangyayari umano sa akin.

Nasa sakin din umano kung gusto kong maglakad sa daan nang walang saplot

habang kumakain ng uling o kumukalekta ng mga plastik sa daan.

Pero hindi ako nagpatinag sa mga sinabi niyang iyon.

Taas na akong sumagot na kahit sino man ang sa mga lalaking tinuko niya

ay hinding-hindi ko tatanggapin dahil wala pa sa isip ko ang mag-asawa.

At ayaw ko talaga mag-asawa nun.

Fast forward.

Nakuha na nga ako ni Lolo ng tuluyan para sa pamangki ng asawa niya.

Nagkaroon na kami ng anak nang muling nagparamdam si Ate Lynn at ang mga asawa namin.

Pinatawag ako ng asawa ko na si Roger ng isang gabi habang nasa diskuhan ng asawa ko

na pamangki ni Lolo.

Pinakilala sa akin ni Roger ang anak naming babae.

Napaiyak ako nun.

Nag-hello ito sa akin.

Ang sabi ni Roger ay huwag umano ako mag-alala

dahil hindi man umano kami magkasama nun.

Lagi ko umano ang tatandaan na

lagi siyang nagmamasid sa akin.

Sa ngayon umano

ay dun muna ako mag-focus sa asawa ko sa mundo namin.

At siguro,

yun na umano ang huling pagbisita niya sa akin nun

para maiwasan na rin ang gulo.

Masakit ang sinabi niya ngayon

pero wala na akong magawa kung di tanggapin.

Sa ngayon ay inaalala ko na lamang ang mga sandaling nagkausap kami

at yung mga kanta niya

at igit sa lahat ay yung mga music instruments niya

yung gawa sa maliliit na gitara

at yung mga panghuli na gitara

na dalawa lamang yung chord.

Napakasarap pakinggan nung

nagpatugtog siya sa bawat gabi na bumibisita sila sa amin nun.

Araw-araw kami nagpa-practice

at nagpaturo kay Tia Linda kung paano magpatugtog nun

para gayain ang tunog na ginagawa ng asawa ko.

Hanggang sa umabot ng tatlo ang anak ko

sa asawa ko dito sa mundo

labing limang taon akong nagtiis sa puder niya

hanggang sa nagdesisyon akong pumunta ng South D.V.

ng D.H. para makipaghiwalay sa kanya nun.

Hinipon ko ang sahod ko dito ng tatlong buwan

para ibalik ang dowry niya.

Mahabul ko lamang Sir Seth

na nakalimutan kong isulat yung mga asawa nga pala namin

ay magbitsan

yung mga asawa namin sa ibang mundo.

Si Roger yung asawa ko

si Roger yung asawa ko

si Roger yung asawa ko

si Elmer naman ang asawa ni R.P.

si Ariel naman ang asawa ni Aneth

si Judy naman ang asawa ni Ati Adeth.

Close po silang apat at lagi silang magkasama.

Sa panaginip lamang namin sila nakikita at sabay-sabay pa.

Kung ano ang panaginip ng isa sa amin

ay siya ding panaginip naming apat.

Sa mga panaginip na yun

ay pinapakita nila sa amin ang bahay nila na sobrang ganda.

nakakasilaw

sobrang kinang nito

halos lahat ay purong gawa sa ginto.

Pinapasyal kami kung saan-saan.

Napakaganda ng lugar

mararamdaman mo talaga na wala ka ng problema

kapag naroon ka.

Napag-usapan namin na sana

hindi na kami magising pa para tuloy-tuloy ang saya

kasama sila sa bawat sandali

pero

sabi na mga asawa namin doon sa ibang mundo

madali lamang umano kung gugustuin namin yun

ang mamatay ang katawang tao namin.

Yung nga lang ay hindi yon payihintulutan ni Ate Lynn.

Gusto niya personal

o buhay kaming pumunta doon.

Hanggang sa ngayon ay naghihintay pa rin kami sa tamang oras na ito Sir Seth.

Hanggang sa ngayon ay naghihintay pa rin kami sa tamang oras na ito Sir Seth.

Hanggang ngayon

umaasa kami na isang araw

makakarating kami

sa mundo nila.