Murang Kanto FRIED RICE sa Karuhatan Valenzuela sa halangang P5 lang at kahit anu ULAM at P10 Pesos lang san kapa. Fried na ulam at garlic na rice tawag ng iba ay Tan-Tan Kainan o mas kilala na "5 10". Kakaibang Valenzuela street food ito Located at: 39A Llenado Subd, Sto Rosario Street, Karuhatan Valenzuela City Inspiring Story

Video Transcript / Subtitles:( AI generated. About AI subtitles » )

* AI ("Artificial Intelligence") subtitles on Tagalog.com are generated using "Whisper" by OpenAI (the same company that created ChatGPT and DallE2). Results and accuracy may vary.
* The subtitles do include errors occasionally and should only be used as a tool to help with your listening practice.
* You can request this website to create a transcript for a video if one doesn't already exist by clicking the "Request AI Subtitles" button below a video. Transcribing usually takes 30-40% of the length of a video to complete if there are no other videos in the queue. For example, a 21 minute video will take 7-8 minutes to transcribe.
* Running a super fast cloud GPU server to do these transcriptions does cost money. If you have the desire and financial ability, consider becoming a patron to support these video transcriptions, and the other tools and apps built by Tagalog.com

Ang tantang kainan po, affordable ng lahat.

At kilala rin po ito na lima-sampu lang.

Five, ten.

May lima lang po ang kanin.

Hindi ko po yan tinitipid ng ingredient.

Lahat na indiyan po.

Sampu ang ulam.

Kahit ano pong ulam,

ang piliin ninyo, sampu lang.

Plus-plus na lang kayo.

Bahala na kayo.

Pwede na.

Diba?

Pag nagugutom sila sa madaling araw,

lahat sila dito ang puntahan.

Dito sila nagkita-kita.

Kaya puno ang karsada namin dyan.

Iba, 15 lang.

Pwede na.

Kung makasingkwenta ka naman,

na in-order mo,

ay naku, bundat ka na.

Kaya kung saan daan lalo,

naku, lalong bundat na bundat ka na.

Sa sobrang busog na, busog ka na talaga.

Kung lahat na pipiliin mo,

na gusto mo nandiyan lahat.

Kagaya ng gulay,

ang palayaripolyo,

may skinless,

may baloney,

may hungarian.

Sausage,

may putlong,

may torta,

may ano pa ba yun?

Sa dami, hindi ko matandaan e.

Ang dami kasi.

At ang kanin namin,

ang number one,

pinakamasarat.

Lima lang po,

ang isang taka ng kanin.

Kaya ang iba,

ang order kagat,

pitong kanin nga,

isang ulam lang.

Kasi yung kanin namin,

masarap.

Hindi ko yan tinitipid sa timplan.

May pressed garlic yan,

at may fried,

at may secret pa yan,

na hindi kong masasabi.

Pag dumunta nyo rito,

hindi kayo makapaniwala

ang babayaran nila,

kung saan po lang nga.

Ang yan,

legit yan,

totoo yan.

May isa pa,

may libre kaming soup,

na masarap,

mainit.

Yan po,

ang tantang kainan,

dinadayo po talaga yan.

Kahit noon pa po,

kilala na po yan.

Talaga hindi po kayo

manghihinayang

na pumunta rito.

Talagang murang-mura

at masarap pa.

Naranasan ko po,

noong umuwi po ako

ng galing Saudi,

wala po akong pera.

Sabi ko,

ang katahimikan ko lang,

ba't kapahingahan eh,

pag ako'y nawala na.

Yun talaga po talaga,

kasi ang buhay ko eh,

kahit alam na mga anak ko yan,

nagsagawa po sa Saudi

ilang taon ako,

hindi ako umuwi.

Kasi kailangan nila ng pera.

Umuwi lang ako,

sabi ng nanay ko.

Umuwi ka,

di mo na ako makikita.

Umuwi ako.

Inanong ko nalang po,

talaga na,

dito na,

dito na talaga,

ang huling-huling baraha ko.

Mahal na mahal po ako po

nag-alagaan dyan.

Kaya lang.

Pag binuksan ko na yung pinto

ng gate namin,

nako,

nagsisigawan na,

tuwan-tuwaan na silang lahat.

Ayan na, ayan na,

sinanay, ayan na,

bubuksan na,

pila na.

Alam naman nilang,

pipila sila.

Pipila naman talaga sila,

kahit umuulan eh,

pipila.

Dahil gusto nilang kumain

ng luto ko,

na limasampu.

Hindi pa po ito nabablog.

Kilalang kilala na po

ako ng mga taga balensuela,

lahat dito.

Lahat sila,

kilala na ako,

nanay.

Kahit saan ako pumunta,

tinatawag akong nanay eh.

Nay!

Denyan eh.

Ako po si

nanay Zen.

Kilala dito sa

Santo Rosario na

sa Tantang Kainan po ako.

Ako po ay 65 years old na.

Maganda,

cute pa rin.

Ako po ay may mga apo na.

Yan po ang binubuhay ko

aking mga apok.

Dinadayo to lahat,

hanggang

lahat ng dito,

taga around balensuela,

lahat si kami dito.

Around people's park,

dito po sila kumakain,

lahat.

Opo, kilala po ako dito

kahit saan maglakad ako,

nanay.

Nay, nay.

Ano, nay.

Nay, ano.

Mukas na?

Mukas na yung bedilog mo?

Kain na?

Ganyan.

Ang mga kumakain dito,

para kami ang pamilya,

tinuturing ko na silang

pamilya,

mga anak.

Kasi ang tawagan na sila sa akin,

nay eh,

nanay.

Salamat ah,

nanay.

Ganyan.

No, nininggitian ko lang sila.

Tapos, nay, may aro na ba?

Pupunta kayo doon ng 2.

Kaya, dito lang po yan,

sa Santo Rosario.

Between Santo Rosario

and Genado City Division.

Malapit sa St. Therese School

at malapit sa St. Joseph School.

Kung salabas ka naman,

Jeepney Market, Jollibee.

Makikita nyo po ang bahay namin.

Pag nandun na po kayo,

makita nyo po,

kumikislap yung bahay namin.

Kumikindot, kumikindot.

Pag nakita nyo po,

doon na po yung tantan,

kainan.

Umpisa po ng alas 2 ng umaga

hanggang alas 10 po ng tanghali.

Kami po ay hindi nagsasara.

Araw-araw, Monday to Sunday.

Wala pong sarahan.

Bukas po kami.

Kaya lang po,

minsan nakasara,

wala lang po kami mailuto.

Umus na eh.

Dahil sa murang mga bilihin,

mura yung paninda ko,

lima, sampo.

Nakilala tong tantang kainan.

Saan pa kayo maghahanap

ng murang-murang pagkain?

Dito lang sa Balinsuela.

Pag sumapit na ang gabi,

madaling araw,

alam na ng lahat kung saan sila kakain.

Alam na nila kung saan sila pupunta.

Dito kay tantang kainan lang.

Ang mga kumakain po rito,

minsan po,

hindi pa po ako nagbubukas

nandiyan na po sa labas

ng alas 12 po ng gabi.

Sasabihin,

gutom na gutom na po sila,

magbukas na.

Hanggang alas 2,

alas 12,

ala 1, alas 2,

alas 3,

alas 4,

ang dami pa rin po.

Hanggang magay,

continuous po,

saing, sangag, saing.

Walang patid ang sangag ko yun.

Masakning ganito ko,

ganyan ako ng ganyan,

sangag ng sangag.

Kaya isang kaban po namin,

ubos.

Yan, ubos.

Ang mga kumakain dito,

binata at dalaga,

matanda at bata,

lolo at lola,

dito po ang puntahan nila.

Lalo na po ang mga siya,

pipi,

lalo na po ang mga siya,

people's park po.

Kilalang kilala po ako nila diyan.

Dito po sila kumakain,

kahit malayo,

pinupuntahan po nila yan.

Ang mga TMO po,

police,

dumadaan po sila dito,

mga gwaja,

mga,

mga,

ano yan,

yung mga riders.

Kasi sa murang pagkain,

makatipid nga naman sila,

budget.

Pupunta po sila dito,

dito talaga po ang puntahan nila.

Sa pagluluto naman po,

dahil ako lang po mag-isang

magluluto.

Nakaprepare na po lahat yun,

sunod-sunod po yung fry,

fry,

prito-prito muna.

Unang prito ko dyan,

itlog muna.

At sumunod yung mga hotdog.

Ang huling-huling ko dyan,

skinless.

Pagkatapos sa skinless,

yung fried rice.

Ang fried rice naman po,

dalawang pong bawang

ang lalagay ko dyan.

At sa una po,

yung giniling na bawang na press.

Yung press na press.

Di mo nga,

ngamoy na siya,

ang bango.

At sumunod po yung,

pag na-fry na po,

may konti po siyang soy sauce,

and then yung,

ano po,

yung garlic po,

sa huli.

Ay, opo,

nagagayuma sila sa luto ko,

kasi balik-balik eh,

nakapitong kanina,

pengi pangang apat,

dalawa.

Kaya minsan,

natataranta talaga kami

sa kakabigay ng kanin.

Ano nga daw nga,

ang sikreto ng sinagag na masarap eh.

Ang sikreto niyan,

gawa ni nanay.

Ni nanay,

zen.

Ako po yun.

Yung iba nga,

tatlong beses bumabalik,

apat eh.

Puro kanin eh.

Tapos kukuha lang isang ulam.

Ito po ay kilalang

tan-tan kainan.

Tan-tan-tan.

Sarap-sarap yan.

Kaya, kain na,

halika na.

Dito na kayo dito sa amin.

Ay talaga po,

masayahin ako,

matulungin ako,

number one.

Kahit alam na mo,

bata yan.

Kaya nga sabi,

may isang batang nagsabi.

At,

mami zen,

mami.

Kaya pala,

marami kang tao eh.

Kasi,

matulungin ka.

Kahit,

yung ibang bata na walang pera,

binibigyan ko.

Yung ibang mga dumadaan diyan na,

hindi ko tinatanggap ang bayad.

Masayang masaya po,

para sa mga apo ko.

Masayang masaya.

Kasi nakatulong po,

sa akin,

para,

mabigyan ko ng magandang

kinabukasan mga apo ko po.

Nag-iisa lang po ako dito.

Kilala po ako dito,

na nag-iisa lang nagluluto.

Sinanay po,

umpisa nagluto po ako.

Ako lang po lahat dito.

Servings lahat po.

Yan po,

tinutulungan po ako ng anak ko,

ng hipag ko.

Yan po,

tinutulungan po nila ako ngayon.

Kasi,

dati po,

talagang nag-iisa lang po,

luto lahat.

Tantang kainan,

nag-umisa po ako niya,

noong 2017.

Opo,

naging OFW

ng maraming taon,

25 years na po ako sa,

sa Saudi Arabia,

na hindi umuwi dahil kailangan po

ng pinansyal ng mga apo ko.

Kaya,

umuwi lang po ako noong

ang nanay ko,

nag-request na po kasi

may sakit na po.

Malit lang po ang sakot ko sa Saudi.

800 real

nag-start po ako.

Padala po yan,

magkano lang po ang 800 real

times 11 pa yata noon?

Mga 8,000 lang,

diba?

Wala po akong,

kabubuhay sa mga apo ko,

kasi iniwan po ng nanay ko

mga apo ko,

alaga niya yan.

Ngayon,

ang sabi ko,

hindi naman ako pwede

nang bumalik ng Saudi.

Diba?

Sinong mag-aalaga

ng mga apo ko?

Sinong matitingin?

Eh, hindi naman po rin

ako pwede magtrabaho

sa outside,

kasi po,

kailangan ko talaga

kasama po ang apo ko.

Kaya,

nag-isip po ako talaga,

sabi ko,

inano ko na talaga

na hindi ako makakabalik.

Kasi may,

may entry pa ako,

hindi ako makakabalik.

Kaya,

inano ko ang bahay na ito,

na buksan na lang

para itayo

ang

tantang kainan na yan.

Inano ko na lang po,

talaga na,

dito na,

dito na talaga.

Ang huling-huling baraha ko,

naalagaan ko pa po

ang nanay ko

ng kahit isang buwan lang

na wala siya.

Kaya,

noong ano na po,

nag-isip ako,

saan kami

kukuha ng kabuhayan?

Kasi wala po kami

kukuhana ng mga apo ko,

eh.

Hindi na ako nakakabalik.

Paano yun po

yung pag-aaral nila?

Wala naman po

susuporta na po

sa amin, eh.

Ang nanay ko

nawala na.

Kaya po,

naisipan ko

na binuksan ko na po

ang tantal.

Ako po,

misan,

naisip ko na rin po,

matanda na kasi po rin ako.

Misan, hanggang,

sabi ko,

ang katahimikan ko lang,

ba't kapahingahan,

eh,

pag ako'y

nawala na.

Misan, inisip ko lang din,

pero hindi.

Malakas pa ako,

maliliit pa ang apo ko,

kailangan.

Kailangan,

lakas ang Panginoon,

kailangan ko.

Masaya ko lang,

Lord,

bigyan mo ba akong maraming lakas

para makatinda pa ako

dahil sa apo ko,

maliliit pa po sila.

Eh, ganun na po ako talaga,

lolang mabait.

Kaya po,

mga apo ko po,

magiliw po sa akin lahat yan.

Kahit po yung mga pamangking ko,

ako po yung hinahanapin,

hinihinga nila ng pagkain.

Ako po,

naranasan ko po nung

umuwi po ako ng galing Saudi,

wala po akong pera.

Ininulungan po ako ng ate ko.

Namatay na po ate ko eh.

Nawala na po ate ko.

Tumutulong po talaga ate ko sa amin.

Binibigyan po kami ng,

kasi umuwi po,

umuwi po ako.

Siyempre ang umuwi mo lang,

isang buwan sakod.

Wala po talaga akong pera.

Wala akong kuhunan.

Ngayon,

nagano lang po ako,

binigyan, ano,

nagtiyaga ako sa maliit na tinda.

Maliit lang po yung tinda ako dati.

May hotcake,

may ulam na rin.

Maliit lang.

Isang mesa lang po yun.

Ngayon,

tinulungan rin po ako ng pamangking ko

na bigyan ng lamesa.

Binilihan po ako ng mesang maliit.

Ay, mahal na mahal po kami ng ate ko.

Ang ate ko rin po,

katulad ko,

maraming tinutulungan.

Hindi po siya nag-isang,

nag-isang salita.

Wala po sa kanya yan na,

na ano,

yung binili niya ng pera.

Wala po.

Bibili yan, ibibigay.

Ibibigay sa iyo.

Ito po para sa inyo.

Ganon din po ako eh.

Kapatid ko po,

sa kamiti may sakit,

tinutulungan ko rin po hanggang ngayon.

Kasi wala na pong magtrabaho sa kanila po,

may sakit sila.

Hanggang ngayon po.

Kaya lahat po,

yung mga kinikita ko,

dini-divide ko lang po,

tulong rin po sa kanila.

Dahil wala na pong aako sa kanila eh.

Wala pong tutulungan.

Wala po, kami lang.

Kasi dati po ate ko.

Ate ko po ang tumutulungan.

Kami, ako,

ang ate ko,

dalawa kami.

Ngayon na walang ate ko,

ako na lang.

Tutawag diyan,

walang gamot,

walang pangkain,

walang bigas.

Hindi ko naman talaga mapapahindihan

pag may sobra,

binibigay ko.

Hanggang ngayon,

tumatawag na,

hinging na tulungan.

Kaya sinasabi nila,

pasensya na,

maraming-maraming salamat.

Tumingin sila sa akin ng ganyan na

nasabi pa nga nila,

ano,

blessing naman,

blessing yan,

may awa ang Panginoon.

Kasi marami rin sa akin na

nung binuksan to.

Ang Diyos mabait sa akin kasi

hindi naman po niya ako binigyan ng...

O ang sabi,

pag binigyan ka niya ng problema,

kaya mo yan eh.

Kaya mo lutasin yan eh,

diba?

Kaya,

nalulutas naman ang problema ko.

Kaya nitong nakaraan,

ang dami kong problema binigyan,

nalulutas dahil

dumami ang ano na.

Na-solve ko ang financial problem ko.

Malaki po ang financial problem ko ngayon,

na-solve po siya.

Nabayaran ko po,

kahit pa paano.

Sa palagay ko,

sinanay lagi kong tinatawag ate

pag may problema ko.

Unang Panginoon,

Panginoon,

alam ko nandiyan ang nanay ko,

ate ko, tatay ko.

Pag may problema ko,

Nay, paano ba to?

Tinatanong ko sila.

Kaya,

tinatanong ko kahit wala na sila,

tinatanong ko,

Paano ba to Nay?

May problema na naman, ganito.

Paano ba to Nay?

Lahat ng problema,

kinakausap ko nanay, tatay,

ate, ate ko.

Alam ng ate ko.

Alam ng ate ko,

kung ano ako,

kung ano ang sakripisyo,

ang ginagawa ko.

Dahil single mother ako eh.

Nakatulong po itong pindahan na

tandang kainan po sa akin,

sa supporta po sa financial namin,

sa mga pagngailangan namin,

ng mga bata,

bao, sa school.

Malaki po na itulong nito.

Halos lahat dito po namin kinukuha,

ang mga pinaggasto sa namin.

Kaya po ako,

malalaki na po ang apo ko,

nakaraos po kami,

nagpandemic po rito,

tuloy-tuloy pa rin po ang pagtitinda ko.

Hindi po ako na uma-absent kahit isang araw.

Kasi po masaya po akong nagtitinda

ng tansa-tantang kainan.

Masaya po ako eh,

kahit napapagod na po ako.

Masaya akong nagbubukas ng tantang kainan

kasi ang daming naghihintay po sa akin

na kakain eh,

na dinudumog ng maraming tao.

DINUDUMOG NG MARAMING TAO

Ako ginawa ko lang naman yung parang

yung mga talagang yung mahirap makakain.

Kasi alam ko yung gutom eh.

Yung nagugutom alam ko yan eh.

Kaya kailangan kung walang pambili,

makakabili sila kahit kinsi lang sa pera nila.

Kunti lang nga ang amin,

sa totoo lang kunti lang napupunta.

Sa paramihan na lang,

diba doon madaming tao marami na kumakain,

doon na lang po ako bumabawi.

Sa maramihan.

Kaya sinasabi ko,

pag naubos lang lahat yan,

kita yan.

Kahit papano,

meron kami.

Kaya po sa tao,

kahit wala kang pinag-aralan o ano,

basta madiscard ka,

aangat ka.

Masipag ka,

aangat ka.

Mabait ka,

mapagpasensya sa kapwa.

Matulungin ka,

aangat ka talaga.

Tutulungan ka ng Panginoon,

umangat.

Kahit papano,

may kakainin kayo.

Hindi naman yung angat na angat na yayamang kayo.

Tama lang sa araw-araw na pangangailangan ninyo,

na nasusuportahan nyo,

bawat iskwela,

lahat na bibigyan.

Kahit papano,

hindi naman,

hindi kami sumasayad sa gutom,

nakakapag-jollibee pa kami.

Kahit papano,

pagtitinda't tiyagaan,

wag susuko,

pasensya sa mga bumibili.

Yung pagod,

talagang pagod.

Pero natural yun,

wala naman trabaho hindi napagod.

Kahit dasal na lang sa Panginoon,

nabigyan pa ng lakas,

dasal sa Panginoon na humaba panguhin natin,

huwag magkasakit,

yan lang ang hinihingi ko lagi sa Panginoon.

Lalo kung papunta na tayo sa edad,

patanda na,

hinihingi ko lang,

lakas pa rin,

ang hinihingi ko.

Saka, yung mga tao,

naiintindihan ko talaga ang wala,

dahil nangyari sa akin,

pinangwala.

Dahil po,

alam ko ang pakiramdam ng isang nagugutom.

Kahit sasabihin lang,

hindi ka nagtaas,

hindi ako nagtataas.

Para affordable ninyo lahat,

kayang-kayang nyo,

balik-balikan ninyo ako rito.

Kaya,

hindi ko talaga tinaas,

five, ten talaga.

Kaya hanggang ngayon,

binabalik-balikan nila.

Nawawala po ang aking pagod

sa dami ng kumakain dito.

Nagustuhan nila po ang pagkain ko.

Salamat ako sa Panginoon,

dahil,

sa ayon pa pano,

blessings,

ang daming blessings na dumarating sa akin.

Ito ay kaya nilagay ko,

ang tantang kainan.

Bakit po?

Kasi po,

ang si Tantan po,

hindi ko po lagi nakikita.

Nasa Spain po si Tantan.

Isa lang po siyang

anak ng anak ko.

Kaya nilagay ko,

para lagi ko siyang naalala,

ginawa ko po,

Tantan kainan.

Kaya nung dumating siya rito,

tuwan-tuwan,

nakita niya yung pangalan niya,

Tantan.

Tantan, Tantan, Tantan, Tantan.

Tantan, Tantan, Tantan, Tantan, Tantan, Tantan.

Kaya ginagaya ngayon

ang ano yun,

ng mga kabataan.

Tsaka, ano,

dati, di ba,

itilog, may itlog.

Ayoko po niyan,

hindi ako makain yung itlog.

Ganoon.

Kaya sabi ko,

gawin na lang 10 lahat.

Kasabi niya,

hindi ako makain yung itlog.

Hindi ako makain to.

O, sige.

Nag-isip ako,

gawin ng 10 lahat.

O, kaya ang ganito

ang pagbebenta ko,

10 po lahat,

kahit ano dyan.

Kung ano gusto ninyo,

10 lang.

Kahit ano gusto nyo.

Kasi iba,

pwede ba yun?

Pwede ba yun?

Hindi, kahit ano, pwede.

Yun lang.

Di ba?

Kahit ano, pwede.

Explorer Says.

Sumunod,

si,

naku,

si Canlas,

Stevie Canlas.

Yung mga,

karimitan po,

alas 12 pa lang,

hindi na sila makatulog.

Andyan na po sila sa labas,

naghihintay hanggang doon

sa dulo,

kabilaan.

Mga,

mga nagbabandingan,

mga walang,

yung puntahan,

gusto nila dito sila

nagkikita-kita,

mga grupo-grupo.

Nababit na kayo dito,

tsaka masarap yung pagkain,

sulit na sulit yung order mo.

Ah, sobrang sarap, sir.

Sobrang sulit.

Napaka-sulit dito,

napaka-mura pa.

Partikular sa balensuela,

dito sa Karohatan,

may mga nage-exist pa lang na,

hindi lang talaga affordable,

kung hindi nakabubusog talaga.

Maraming pong pagpipilian,

di po kayo ma-uumay.

Yung ginagawa din naman nila,

alos parang charity na nga lang,

dahil biruin mo,

5 pisong kanin,

tapos 10 pisong ulam.

Kahit fried rice nga lang,

pwede na eh.

Masarap naman po talaga.

Sorry.

Ako po,

ako po,

inagpapasalamat sa lahat-lahat,

sa lahat ng nagtangkilik ng Tantang Kainan,

sa mga costumer ko,

sa mga nag-vlogging sakin,

na lalo pang dumami

ang kumain sakin.

Unang-una,

Panginoon, salamat.

Maraming maraming salamat sa Panginoon.

Hindi niya ako pinabayaan

na ngayon tinatangkilik ang Tantang Kainan.

Masayang masaya akong ngayon na

i-share naman sa iba rin yung pagkain na 10 lima.

Kahit nagtaasan na po yan,

hindi po akong nagtataas.

Masaya na po akong yan.

Salamat sa lahat.

Maraming maraming salamat

sa mga kumakain dito sa akin

na pupunta rito,

mga grupo.

Batat matanda, ate kuya,

maraming maraming salamat sa inyo.

BABAY!

BABAY!

BABAY!