CALL CENTER / BPO HORROR STORIES 3 | True BPO Ghost Stories | HILAKBOT TRUE GHOST STORIES 🔗 https://youtu.be/XBgz0fsF-ew 🔴 STORY SENDERS ► DREY x MARIEL x SPOOKY SERNA Story shared via sindakstories2008@gmail.com 🔴 STORY EDITOR ► HINDI KO KILALA 🔴 NARRATOR ► RED Send your horror / scary stories to ► sindakstories2008@gmail.com 🔴 HTV CHANNEL MEMBERSHIP IS ON! Join this channel to get access to perks: https://www.youtube.com/channel/UCQfBQpmxUCOab0_zUNTi1Mg/join 🔴 LISTEN TO HILAKBOT 24/7: https://youtu.be/GdUUZtzP5DA 🔴 STREAM ON HTV HORROR PODCASTS: ✅ Hilakbot The Podcast ► https://spoti.fi/3kiD4i9 ✅ Pinoy Horror Radio (HTV-Sindak) ► https://spoti.fi/2WSaPbk 🔴 SUBCRIBE FOR MORE SCARY STORIES ✅ Tagalog Horror, Scary & Creepypasta Stories ► https://www.youtube.com/@HILAKBOTHorrorStories ✅ One-Shot Horror, Scary & Creepypasta Stories ► https://www.youtube.com/@SINDAKHorrorStories ▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬ 🔴 SUPPORT THIS HORROR STORIES CHA

Video Transcript / Subtitles:( AI generated. About AI subtitles » )

* AI ("Artificial Intelligence") subtitles on Tagalog.com are generated using "Whisper" by OpenAI (the same company that created ChatGPT and DallE2). Results and accuracy may vary.
* The subtitles do include errors occasionally and should only be used as a tool to help with your listening practice.
* You can request this website to create a transcript for a video if one doesn't already exist by clicking the "Request AI Subtitles" button below a video. Transcribing usually takes 30-40% of the length of a video to complete if there are no other videos in the queue. For example, a 21 minute video will take 7-8 minutes to transcribe.
* Running a super fast cloud GPU server to do these transcriptions does cost money. If you have the desire and financial ability, consider becoming a patron to support these video transcriptions, and the other tools and apps built by Tagalog.com

ORAS NA NAMAN NA

Ako po si Drei mula sa Quezon City.

Unemployed sa ngayon pero ang hikwento ko po ay tungkol sa aking pinagtrabahuhan dati.

Nangyari po ito taong 2017.

Isa po akong non-voice sales.

Hindi ko na rin po idedetalye ang exact work at yung exact place kung saan naganap.

Basta't yung office po namin ay dating eskwelahan pero parang naabandon na na po siya

kaya sa second floor matatagpuan ang office namin.

Doon po ay madaming rooms pero yung iba ay wala ng tao kasi nga pang umaga lang naman ang mga agency.

Night shift ako ng oras na iyon.

12am to 8am.

Minsan nahihirapan na akong sumakay since pag may vacant naman e pwede nang pumasok ng maaga.

Kaya pumapasok po ako ng 9 or 10pm para hindi rin po hassle sa sakayan.

Yung building po talaga namin ay napaka creepy.

Bago ka makarating sa office namin ay dadaanan mo muna ang isang madilim na hallway.

Yung bang maaaninagan mo lang yung sa dulo ay ang ilaw na nakasindi na patungo naman sa CR.

Pag umakyat ka talaga doon mararamdaman mo na parang mabigat lalo na kapag naglalakad ka nang mag-isip.

At mapapatingin sa ibang kwarto na madilim.

Minsan may iisip mo na may tao sa loob pero wala naman talaga.

Isang gabi.

Nagdiwang ng kaarawan yung isa sa mga kasamahan ko.

Kaya as usual may inuman.

Rules kasi po sa office na hawak mo ang oras na may isip.

Lalo kapag kota ka na kaya pwede ka na rin umuwi o umalis kahit hindi mo pa talaga time out.

Ikaw din naman kasi ang gagawa ng sahod mo so kaya ganun po ang nangyari.

Nagkayayaan sila na uminom dahil kota na rin po kasi sila.

At isa pa nga doon, minsan lang din naman namin itong gagawin.

Meron akong kasama na tropa ko that time.

Tinanong ko siya kung sasama ba siya pero ang sabi niya ay hindi na daw.

Hindi pa din daw kasi siya kota noong sandaling iyon

so ako yung nag decide na magpaiwan na lang kasi mas need ko talaga ng pera kesa sasaya.

Around 2.20 na iyon ang madaling araw.

Nagpaalam na silang aalis kaya dalawa na lang po kaming natira doon.

Sampu po kami sa office at yung walo ay umalis.

Yung kasama ko nga ay bigla-bigla ba namang nagsabi na,

Uy, meron dito ha?

Since sanay na rin naman ako sa mga ganung klaseng bagay maging yung kasama ko

kaya talagang hindi mo masasabing matatakutin kami

kaya sumagot na lang ako ng,

Okay lang yan.

Pero naniniwala kami sa gates of hell kapag alas tres ng madaling araw.

Lumipas ang sampung minuto,

merong kumakatok.

Isang katok lang naman pero malakas kaya sumigaw yung kasama ko ng,

Ulol, wala kayong matatakot dito.

At nawala po yung pagkatok.

Lumipas na naman ang ilang minuto,

nadinig namin na parang meron pong naglalakad sa gawin ng pantry

na parang pabalik-balik lamang po siya roon.

Bago po kasi makapasok doon,

ang papasukan mo muna ay yung unang pinto at yung isang isang isa.

At doon po yung pantry.

Sa pagitan ng pantry at ang mismong office ay plywood lang.

Pinto na lang din po na ditulak ang naroon para mapasok mo ang opisina namin.

Naging ganito yung konvo namin noon sir Ren.

Sabi ko,

Oh, eto na sila.

Ready ka na.

Ganun po palagi ang opening namin kapang nagkukulitan at nagtatapang-tapangan

sa tuwing nagkakaroon na po ng paramdaman.

Sabi ng kasama ko,

Okay lang yan.

Handa tayo dyan eh.

Meron talaga dito eh.

Oo.

Kinumpirma din niya nung guard na nasa baba.

Sabi ng kasama ko,

Hanggang sa mumukas yung pinto sa pagitan ng pantry at office,

yun bang parang dinadahan-dahan na buksan pero wala namang taong pumapasok.

Aware talaga kami na anytime ay magpaparamdam sila at meron nga talaga kaming kasama

hindi nakikita sa opisina.

Kaya nag-sounds na lang po kami.

Pero papansin pa din talaga yung entity na iyon sapagkat pa ulit-ulit niyang binubuksan

yung pinto at pagkatapos isasara hanggang sa biglang bumukas-sara na ito ng sobrang lakas

na parabang may nagdadabog na.

Doon na kami nagulat.

Doon na rin po kami tumakbo nang madinig po namin na matapos isara yung pinto

ng ubod lakas ay meron pong mga yabag na animoy na kasapatos na may takong.

Ang sabi ko tuloy,

Pucha!

Nagalit ata.

Ang ingay kasi natin.

Psst!

Uy!

Walang ganyanan.

Sige nga.

Pasok ka nga dito.

Dali.

Sige na.

Kumatapang ka.

Tapos na ulit yung pagbubukas-sara ng pinto tapos meron pa kaming nadinig na tumatakbo

na parang pabalik-balik lamang.

Animoy bata.

Hanggang sa tuluyan naming madinig,

ang mga mahihinang tawanan na animoy kinukot siya kami dahil para kaming napagtitripan.

Bumilis ang oras at sumapit ang alasais ng umaga.

Tuluyan na rin pong nawala yung mga yabag,

yung pintong nagbubukas-sara ng malakas,

maging yung tawa ng mga bata.

Nag-decide na lamang kami na umuwi na

tapos nakwento din sa amin yung guard

nang minsan tumambay kami sa tapat ng building

na totoong may nagpaparamdam at nagpapakitang bata sa second floor.

Sa gawid daw ng CR doon daw lagi itong nagpaparamdam.

Minsan pa nga daw ay pumapasok sa pantry ng office namin

at doon naglalaro.

Palagi din daw niyang nakikita ito doon

na patakbo-takbo palabas-masok sa CR.

Galing sa pantry

tas bigla-bigla na rin daw pong mawawala.

Ako nga po pala si Marielle

at isa sa mga avid listener ninyo dito sa Hilakbot since 2020.

Ang istoryang ito ay galing po sa aking co-worker na may third eye.

Naganap po ito two years ago

sa dating building ng isang call center company sa Mandaluyong.

Ito po ang nagsilbing temporary headquarters namin noong 2021.

Dahil kakarenovate lamang po ng building,

aakalain mo talaga na bagong tayo lamang ito.

However,

noong tinutur kami sa iba't ibang floors,

napansin ang isa sa mga kasama ko

na napakabigat ng pakiramdam sa third floor at sa fourth.

Since wala nga akong third eye,

hindi ko pinapansin yung mga sinasabi

until naging masyadong detalyado yung kwento nila

at ang mismong zoom room,

CR at monitoring room na malapit talaga sa akin

ang madalas po nilang mapagkwentuhan.

Madalas na nababanggit niya ay yung mga padaandaan sa third floor.

Meron nga kaming tinatawag na kuyang

na sya pong palagi pong nagdaraan o sumisilip sa aming monitoring room.

Nakaitim sya at sobrang tangkad.

Andyan din si Junjun na mahilig magparito't parian

at naglalaro sa buong third floor.

Meron din pong kuyang na nakaputi

na laging pumupunta sa likod ng meeting room

at si ating na nagkukulong sa CR namin

at meron pang isa,

si Lola

na nakikita palagi na gumagapang habang pumapasok sa monitoring room.

Kumbaga, lahat ng Ian CR

naririyan daw sa aming opisina.

Natural na lang sa kawork ko pero

ang hinding-hindi daw niya makakalimutan

ay yung babaeng nasa zoom room.

Napansin na daw niya iyon noong una pa lamang

pero iniiwasan niyang tingnan dahil ayaw na ayaw daw niya ito

na makatitigan.

Yung zoom room po kasi na iyon

ang nag-iisang kwarto sa buong third floor

na sobrang hirap isara ang pinto kahit na inayos naman na ng mga utility.

Yun din yung lugar na kahit may ilaw

kapag nasa loob ka

parang ang bigat ng iyong pakiramdam

na parabang ang hirap mong makahinga ng maayos.

Madilim din kasi sa bahaging iyon.

Kuwento ng kawork ko

noong 4am daw

na call time nila at nauna siya sa opisina

sa sobrang bothered daw po niya sa mga dumadaan-daan sa peripheral view niya

napalingon siya sa zoom room.

Sana nga daw ay hindi na lang niya ito ginawa

sapagkat hanggang ngayon ay pinagsisihan niya.

Doon nga ay nakita daw po niya ang isang bagong mga mga mga mga

babaeng duguan ang muka

na nanlilisik ang mga mata at titig na titig sa kanya.

As in na magnet din daw ang kanyang paningin kaya nagkatitigan talaga sila.

For the first time nga raw

ngayon lang siya nakakita ng ganoong kagore na itsura.

Balot na balot daw ng pulang likido ang muka nito

at hindi daw niya mapagtanto

kung ipagdarasal ba niya o hindi.

Hindi niya rin alam kung bakit pero yung aura daw niya ay parang galit na galit.

Sa sobrang hilakbot nga niya

and at the same time ay kabado

at kahit gaano daw siya binabother ng mga

quote unquote

tao

napadaan-daan sa magkabilang gilid niya

binaling na lang niya sa iba ang atensyon niya para maiwasan din

yung pakiramdam niya

na parang papalapit na sa kanya yung babaeng kani-kanina

ay nasa zoom room.

Fast forward noong 2022

nang ma-renovate ulit yung third floor

nailipat na po ang aming opisina sa ground.

Akala namin ay magiging peaceful na ang working life namin

kaso mukhang may isa sa amin ang tila bagalapitin talaga

dahil yung mga nasa third floor na elemento

ay parabang naisama sa kasalukuyan naming opisina sa ground floor.

Hindi nga lang sila makapasok sa loob ng opisina

at naroon roon lamang po sila sa labas

padaan-daan

at pasilip-silip.

Nagtatrabaho po ako sa isang BPO company around QC.

Early last year po ay may nag-occupy ng fourth floor sa building

at sa balitang nasagap ko

BPO company lamang iyon pero local lang.

Before pa sila mag-start doon

may naririnig na akong kwento

na kusa daw bumubukas yung elevator sa floor na yun

kahit na wala pong pumipindot

since ang prod ng company namin

ay mula fifth floor

so wala po talagang tika company namin

ang magpipindot ng fourth

kapag nasa loob ng elevator.

Pwede naman yun kung may magpipindot ng up button sa mismo fourth floor

pero sobrang dilim po talaga sa naturang palapag

at puro salamin pa

kaya wala pong nag-occupy.

Nakita namin yung floor nung minsang nawala ng kuryente

although may generator naman din

pero hindi muna pinagamit sa amin yung elevator

kaya talagang nag-hagdan kami from seventh floor.

Recently nga lang

holiday pero may paso kami.

Nakabutan ko ang isang ate

kaya dalawa lamang po kami doon sa loob ng elevator.

Nung bumukas po ito

napasok ko

pindot ko kaagad ang seventh

tapos hindi ko na siya tinanong

since malapit naman siya sa pindutan ng elevator.

Napansin ko

na fourth ang pinindot niya.

Nagtataka ako kung bakit

kasi parang walang tao

tapos ang ilaw

ay yung parang sa reception area lamang na dim.

Kita ko rin yung logo ng company nila

kaya hindi ko naman pinansin.

Tapos nang lunch time

sabi ko

walang tika fourth floor?

At sabi sa akin ng kasama ko

malamang holiday

hindi wala silang pasok

at doon na po kami nagkatakutan.

Ang creepy lang kasi

sapagkat wala akong naramdamang kakaiba kay ate

nung nakasama ko siya sa loob ng elevator

pero nanlamig talaga ako nang walang dahilan.

Nung sinabi nga din sa akin na wala pala silang pasok

ay doon ako mas lalong kinabahan.

Hanggang sa ilang araw ang lumipas

at nagsilbi sa aking leksyon

ang pagsakay sa elevator.

Tinitiya ako talaga

na meron akong kasama

bago ako tuluyang pumasok doon.

Natatandaan ko rin minsan ng isa pang kwento

kaugnay sa elevator na yun.

Inutusan din kasi ako magdala ng tubig noon sa third floor

dahil ubos na yung stack ng tubig doon

at mabilis maubos dahil nga madaming kumakain sa pantry.

So may dala akong cart

at doon ko nga inilagay ang anim na container

na inilagay o ilalagay sa dispenser.

Nasa ground floor ako noon

at paakyat gamit yung elevator.

Saktong walang tao

kaya hindi ako makikipagsiksikan.

Pinindot ko kaagad ng seventh

kaya ayun na

parang nagjoyride na rin ako

pero bigla po siyang tumigil sa fourth.

Akala ko ay may sasakay

pero wala pong tao pagkasilip ko.

Naka ilang beses po ako na pagpindot sa buton ng close

para sumara ang elevator door

pero ayaw po nitong magsara ng ilang segundo.

Nung aktong magsasara na sana

bigla na naman nitong bumukas

at naramdaman ko na parang may pumasok.

Di ko alam kung paano ko ipaliliwanag

pero pakiramdam ko

may katabi ako sa loob.

So nang makaakyat na nga ako sa seventh

ay diretsyo na ako agad sa pantry

at pinalitan ang lahat ng mga tubig.

Fast forward

Bababa na sana ulit ako

gamit ang naturang elevator

at saktong naroroon siya

sa seventh floor

kaya hindi na rin ako maghihintay.

Pindot ko na lamang yung open sa elevator

para nang sa ganun ay bumukas na ang pinto nito.

Pero

hindi ko pa nadadampi yung buton

bigla na lamang pong bumukas

kaya ayaw ko na lang

kasi wala naman pong katao-tao

sa loob nang pumasok ako

pero otomatiko kong naramdaman

ng pagbigat

ng aking pakiramdam.

Alam niyo yung feeling na

andami-dami ninyo sa loob

at nagsisiksikan kayo

na parang hindi ka rin makahinga.

Ganun na ganun

yung pakiramdam ko.

Andun din po yung feeling

na parang hindi ka rin makahinga.

Pero

andun din po yung feeling

na parang ang bigat ng elevator

although ang daladala ko lamang

ay yung cart

na pinaglagyan ko ng mga container kanina.

So gumilid na lamang po ako

at pinakikiramdaman

ang bawat sandali

habang pababa ng pababa

ang elevator.

Tumataas din po yung balahibo ko

sa hindi ko po ma-explain na dahilan.

Yan bang parang may humahaplos kasi sa braso mo?

Pero pumikit na lamang ako

at hinintay kong tumunog

ang elevator.

Nakababa naman po ako ng maayos

pero pagkatapos din po talaga nun

hindi na ako sumasakay

ng mag-isa

sa elevator

ng building na iyon.

AT

At

At

At

At

At

At

At

At

At

At

At

At

At

At

At

At

At

At

Kung nagustuhan mo ang kwentong katatakotan na ito

Hit like,

leave a comment,

and share our episode to your social media.

Support our writer by following his social media.

Check the links in the description section.

Don't forget to hit that subscribe button and the notification bell

for more Tagalog horror stories, series, and news segments.

Support our brother channels,

Sindak Short Stories, for more one-shot Tagalog horrors.

Also, Hilakbot Haunted History, for a weekly dose of strange facts and hunting histories.

Hanggang sa susunod na kwentuhan, maraming salamat mga Solid HDV Positive!

Mga Solid HDV Positive!

Ako po si Red, at inaanyayahan ko po kayo

na supportahan ang ating bunsong channel,

ang Pulang Likido Animated Horror Stories.

Subscribe na,

or else!

Ngayong taon, tuloy-tuloy ang ating kwentuhan at only takotan

dito sa Hilakbot Pinoy Horror Stories Radio.

Your first 24x7 non-stop Tagalog horror stories

sa YouTube!