Beef Pares Business ang isa sa pinaka sikat na negosyo ngayon, mula sa Kanto pare, Kariton pares hangang sa pares resto. Madami na yumaman sa negosyo na ito, anu nga ba ang sikreto sa pagtatayo nito, How to make pares business mula mismo sa bisnes owner nito na kilang-kilala sa Valenzuela City ang kanyang pares na may Unli sebo o taba ng baka, Chichabu, Bulalo, Bagnet, Sebo ng Baka, Bone Marrow at iba pa. Located at: 667 Saint James St, Brgy. Veinte Reales, Valenzuela City Philippines

Video Transcript / Subtitles:( AI generated. About AI subtitles » )

* AI ("Artificial Intelligence") subtitles on Tagalog.com are generated using "Whisper" by OpenAI (the same company that created ChatGPT and DallE2). Results and accuracy may vary.
* The subtitles do include errors occasionally and should only be used as a tool to help with your listening practice.
* You can request this website to create a transcript for a video if one doesn't already exist by clicking the "Request AI Subtitles" button below a video. Transcribing usually takes 30-40% of the length of a video to complete if there are no other videos in the queue. For example, a 21 minute video will take 7-8 minutes to transcribe.
* Running a super fast cloud GPU server to do these transcriptions does cost money. If you have the desire and financial ability, consider becoming a patron to support these video transcriptions, and the other tools and apps built by Tagalog.com

Nung dating nagsisimula kami, kariton lang yung gamit namin.

May tricycle, may sidecar.

Tapos naglalako kami sa kung saan maraming tao.

Ngayon, nakapagpundar na ako ng isang van, big bike.

Meron na rin akong isang malawak na farm.

Nakaka-proud din, syempre, na nakuha natin yung first P1M sa edad na 24.

From walang pamasahe to million, posible din pala na matupad at mangyari.

Nag-aral ako ng apat na taon, limang taon.

Nag-tuition pay ako.

Tapos, ang ending, babagsak ka sa ganito lang.

Anibawa, Paris-Biendor lang.

Street-Biendor lang.

So, yung lang na yun, makikirinig mo yun sa ibang tao eh.

Naniniwala ako na mas maraming failure, mas maraming pera.

Mas maraming failure, mas maraming income.

Kasi, nandoon yung learnings.

Dapat, kailangan mas maging malikhaeng ka.

Kailangan, sa tingin pa lang, natatakam mo na sila.

At yun yung masasabi kong kinaibahan ng Kuya Bob Paris.

Sabi nga nila di ba, bangangarap pa rin lang.

Kailangan maging garapal ka na.

Ako si Bobby Androdecano, or mas kilala bilang Kuya Bob.

26 years old na may-ari nitong Kuya Bob Paris,

at eto ang aking sarap boss, business advice.

Matatagpuan dito sa Valenzuela City.

So, etong Kuya Bob Paris,

as negosyante,

lagi ko lang sinasabi sa sarili ko

na kailangan lagi kang masaya.

So, ito si Kuya Bob Paris,

at ito ang aking sarap boss,

business advice.

Matatagpuan dito sa Valenzuela City.

So, itong Kuya Bob Paris ay dalawa na yung branch.

Ang pinaka-main branch niya ay dito sa

Venteriales, Valenzuela City,

at yung isa namang branch ay sa

Wawampulo, Valenzuela City.

So, itong Kuya Bob Paris,

sinasabi sa sarili ko na kailangan lagi kang masaya.

Dati, umuubos lang kami ng 3 to 10 kilos a day.

Ngayon, umuubos na kami ng mga 150 to 200 kilos

ng fresh na baka sa isang araw.

Huwag ka dapat mahiya sa kung ano yung mga ginagawa mo,

kung ano yung mga binibenta mo.

Tsaka, isa pa sa mga natutunan ko rin,

yung pride, hindi mo talaga maibili ng sinangag gan,

ng itlog, ng kanin,

na papakain mo sa pamilya mo.

Hindi mo po pwedeng ipambili yung kahihiyan na sinasabi mo,

hindi mo po pwedeng ipambili ng gatas ng anak mo yan.

So, kailangan, gampanan mo yun sa sarili mo

para mabubay, para mas masaya.

Dapat, as a food business, kailangan mas maging malikhaeng ka.

Sa paningin pa lang nila, nakikita nila lang masarap e.

What more? Matikman talaga nila na gusto yung pagkain, di ba?

So, yun yung reason kung bakit meron tayong ano,

yung mga nakadesign, nakagabundok yung mga karune

sa ibabaw ng kaldero.

Creativity, kailangan pasok doon sa mismong strategy ng negosyo mo.

So, yun, pagkakumain ka sa amin ng special pares.

So, hindi lang siya basta nilagay sa mangkok e.

So, may reason yan.

Sa isang mangkok, meron siyang bulalo, may chicharon,

tapos may sarsa, may taba,

tapos may rice.

Yung rice, merong garlic.

So, kung titignan mo siya,

mabayaran mo siya as P159, P120, parang ganun.

May rice, may sabaw, may chili oil.

So, hindi mo siya iisipin na sa parisang bako kumakain, di ba?

So, ikaw mismo magtatanong sa sarili mo e na,

Oo, P159 lang to.

Parang ganun, pero ang pinaka-goal ko doon is yung presentation.

Sa presentation ko lang, makita na talagang mahalaga

kung anong klaseng service meron tayo dito sa munting paris.

Mahalaga kasi na ituring mo yung mga empleyado mo na hindi lang sila basta empleyado.

Isang family talaga.

Saya lang lahat na uuwi silang hindi pagod.

Pagod man sila physical, pero yung mental nila na tamdam nila na mahal mo sila.

Sinamahan ka na nila sa hirap.

Sinamahan ka na nila sa lahat ng challenge mo sa buhay.

Hindi lang naman yung pangalawa,

kundi para tulungan ka rin nila na matupad mo yung pangarap mo talaga mismo doon sa negosyo mo.

Kung curious yung ibang tao sa lasa ng pagkain mo,

kailangan mas curious ka ano ba talaga yung lasa ng pagkain na tinitinda mo.

Sa pagdidevelop ng product, lalo sa mga product,

kailangan ano eh, ikaw yung pinaka mausisa.

Kasi kailangan bago pumasok sa panlasa ng maraming tao, kailangang pasok muna sa panlasa mo.

So pinaka the best talaga is dapat alam mo kung ano yung consistency,

yung quality ng pagkain mo.

Kung maging perfectionist ka na sa mga product mo rin,

di na ba ito, e ingro

There are people who can be perfect at the same time

but actually there is a lot of humans capable of perfecting themselves.

No one's perfect like gawayan.

Yan yung elaborate ng ang nagtatakbo.

Sa sarili mong paninda.

So ako, ang ginagawa ko,

lagi kong sinasabi to sa mga nag-i-start din ng mag-business,

na pag kumikita ka ng 100 pesos,

wag kang gagastos ng 150 pesos sa isang araw.

Kasi, kumita ka ng 100, gagastosin mo 150.

Saan mo kukunin yung 50 pesos?

Eh, 100 pesos nga lang yung kinikita mo.

So ang gagawin mo, uutang ka.

Five, six.

So yun yung magiging reason ng pagkabaon-baon mo sa utang.

Tutubo, lalaki.

Tapos ang ending, yung mismo negosyo mo na yung mawawala.

Na dapat yun yung tumatawid sa iyo pang araw-araw.

So kahit nung nagtatrabaho ako, isa rin yan talaga sa mga reason ko.

Mabawa is sumusweldo ko 400 a day.

Hindi ako gagastos ng 450, hindi ako gagastos ng 500.

Kailangan, meron at meron ka talaga natatabi.

Number one yang kailangan, magaling kang humahawak ng pera.

So hindi yung magaling na hindi mo na siya totally papakawalan.

Hindi. Kailangan, alam mo kung paano siya paikutin.

Alam mo kung ano yung puhunan mo.

Alam mo kung ano yung para sa negosyo, para sa sarili,

para sa pamilya, para sa kaibigan, para sa social life.

So iba-iba kasi yung paghahawak ng pera, diba?

So ako, ang pinaka-inaral ko talaga sa sarili kung alam kong namaster ko,

yung pagpapaikot ng pera.

Although, may time talaga na luging-lugi ka na eh.

Negative ka talaga eh.

Yung pasok sa'yo, income, monthly, hindi, huhugot ka pa eh.

Pero hindi, ang gagawin mo is marorolling mo yung puhunan mo.

Ah okay, kaya ko to, alam ko na to, nangyari ko na to.

Nangyari na to dati, na nag-negative ako.

Baka may nasobrahan akong gastos.

So sa susunod kailangan, limitahan ko yung gastos ko doon sa ganung bagay.

Tapos, syempre yun.

Pangalawa yung ano eh, yung cost of living.

Yan talaga yung pinaka, pakiramdam kong number one

na sumisira sa pagkatao, sa negosyo, sa pamilya.

Yan, kasi yung iba, parang, parang wala.

Naging milyonaryo kung umasta.

Parang, sige, happy-go-lucky.

Yung iba, nagdadagdag sila ng bisyo.

Yung bisyo nila, hindi na dun tugma sa sarili talaga nila eh.

Dati naman, wala naman silang bisyo.

Nagsisimula sila eh, bakit pinatungan nila ng bisyo?

Diba? Akala nila, forever yung kita.

Ako hindi, ang ginagawa ko ngayon,

pag kumita ako, yung pagkagagastosan ko,

kailangan may return.

Bibili ako ng alahas, motorcycle, pero hindi ko siya bisyo.

Hindi ko siya gusto, hindi ko siya hobby.

Kumaga, part of the business pa rin.

Bibenta ko lang din siya.

Kahit hanggang ngayon, nagbabayansel ako ng mga,

pwede kong ibayansel.

Kung ano yung mga po pwedeng ipabenta sa akin, sa sakyan.

Kahit may ganito na akong established na business,

hindi ko tinatanggal sa sarili ko yung, ano eh,

yung mga sideline, mga baga.

Tapos, kasi may kita dyan eh.

Nandyan ang kita eh.

Hindi po akit may pera ka na, hindi ka na hands-on

dun sa kabuhayan na sinasabi.

Ito nun din ang tao na po akit naging successful na rin,

ayaw na rin talaga nilang nadudumihan eh.

So, hindi.

Ako talaga, kailangan tanggalin natin sa sarili natin yung,

yung pagiging maarte.

Kailangan, as long as na kumikita ka ng tama,

nang wala kang ibang nasasagasaang tao,

gawin mo lang ng gawin.

Yung sabi kasi nila, pagka gusto mo daw maging milyonaryo,

kailangan mong magtanong o pakipag-usap din

sa milyonaryo din.

So, bakit?

Kasi, wala ka naman ibang tatanong din.

Kasi wala ka naman ibang itatanong sa kanila eh.

Paano mo na, paano mo na kamit dyan?

So, syempre ikaw,

gusto mo maging milyonaryo,

i-apply mo kayo sa sarili mo.

Makihingi ka sa kanila ng advice,

susundin mo yung pattern na ibibigay nila,

na advice sa'yo.

So, katulad halimbawa, nung mga nakakausap ko,

dati kasi ang thinking ko sa business,

pag nag-business ka, kailangan malaki yung kita mo.

So, ang thinking ko ngayon, hindi.

Ang business pala dapat,

as long as na maliit,

bariya yung kinikita mo,

basta mabilis, tuloy-tuloy,

everyday,

meron at meron ka talagang masasame.

na kita sa negosyo mo.

So, halimbawa,

halimbawa na lang dito sa pagpapares.

So, hindi na ako magbabanggit ng mga parisan,

pero alam ko may mga parisan na dyan na

nag-level up na sila ng presyo.

120, 100.

Yung mga regular pares nila,

120, 100 pesos.

So, bakit sa amin, 70 pesos?

Bakit mayroon pa rin kaming menu na 30 pesos?

Kasi nandun doon ngayon yung method na,

di baling maliit yung kita,

basta mabilis, tuloy-tuloy.

Ang importante,

ubos, kinabukasan,

panibagong araw na naman,

may panibagong bariya na naman na tinatawag.

Na yung bariya,

pag pinagsama-sama mo,

dumadame, dumalaki.

Nila lang lang sila konti,

inaayawan na nila.

Isa rin na,

marami rin kasi mga,

halimbawa ako,

nag-aaral ako ng apat na taon,

limang taon.

Nag-tuition pay ako.

Tapos,

ang ending,

babagsak ka sa ganito lang.

Halimbawa,

pares vendor lang,

street vendor lang.

So, yung lang na yun,

makirinig mo yun sa ibang tao eh.

Sa merong nakamit nila yung

professional,

yung pinaka-profesyon

na natupad nila eh.

Halimbawa na lang,

meron kang isang kaklase

na parehas kayong ng course.

Tapos,

ikaw,

pagka-graduate niyo pareho,

siya,

natupad niya yung pangarap niyo,

naging isang police siya,

halimbawa,

o naging isang seaman.

Tapos,

ikaw,

naging isang pares vendor,

halimbawa na lang.

Tapos,

nakita kayo,

hindi nasa ang pagkakataon,

syempre.

Nung nag-aaral kayo,

parang ang gusto mo,

ano eh,

ang gusto,

nakikukwentuhan kayo ng

pangarap niyo sa buhay,

no?

Ang gusto niyo pareho,

parehas kayo ng gusto.

Parehas niyo gusto maging police.

Kaya lang, siya yung pinalad,

ikaw hindi.

So, ang ending ikaw,

pares vendor ka.

So, para sa iyo,

hindi naman biro yung

pagiging isang pares vendor eh.

Na para sa kanya,

ang thinking niya,

ayun,

siya naging pares vendor lang.

Pero,

ang ending,

ang ending dun,

ikaw, syempre,

as negosyante,

nandun dun yung creativity,

nandun dun na yung

puso mo sa negosyo,

syempre, hindi mo kayaan

na maging,

ganun lang yung tingin nila sa iyo eh.

Na mali, tingin ka lang nila.

So, syempre, ikaw,

gagawa ka ng paraan

para patunayan mo sa kanila

na hindi mali

yung naging desisyon mo sa buhay

na maging isang negosyante.

So, at the end of the day,

may kita mo sila,

ikaw,

mayroon ka ng sasakyan,

mayroon ka ng mga empleyado,

mayroon ka ng mga natutulungan,

mayroon ka ng malawak na lupain,

mayroon ka ng mga parokyano.

Masaya ka sa buhay mo.

Walang stress.

At yung pinaka-importante,

ikaw yung nasusunod sa oras mo.

Di ba?

So,

yun lang yung hindi nakikita talaga ng iba eh.

Kaya yung iba talaga,

ang bilis sumuko eh.

Yun lang yung napansin ko.

Ang bilis din lang sumuko.

Hindi nila alam,

yung nilalang-lang nila

na nagpapares,

na ngayon eh,

nagpapatakbo na ng

sarili niyang negosyo.

Hindi na siya nangangamuhan.

Siya na yung nagpapasweldo

sa mga empleyado niya.

Tapos, at the same time,

syempre, yun nga,

hawak niya na yung sarili niyang oras.

Hindi lang para sa sarili niya

at para sa pamilya niya.

The more na mas

nagiging successful yung business mo,

mas maganda pagka

mas nagkakaunawan ka yung mag-asawa,

kung meron ka bang kapartner.

So, wag ito yung magiging dahilan.

Wag ito yung magiging materyalis mo

para mas

mas masira yung pamilya mo.

O baga kaya ka nga bumuo ng negosyo

para mas maging maayos yung

takbo ng pamilya mo.

Hindi siya,

para maging dahilan

o maging ugat

ng

pagiging watak-watak na pamilya.

Kung paano ka nagsimula,

nagsimula kang

maliit,

lumagu ka ng

malago,

na higit pa sa yung nakakala mo,

dapat,

mas doblihin mo yung pagiging humble mo.

Yung lesson na masasabi ko dito,

kasi,

karamihan din kasi sa nakikita ko

na nagninegosyo,

especially yung mga

malilit na negosyo.

Yung may konting failure lang eh,

sinusukuan talaga agad eh.

Kasi yun yung pinaka

the best na sangkap na hindi nakikita ng iba eh.

Yung failure.

Ako yun talaga,

hindi naman sa nakikita niyo maraming kumakain.

Akala ng iba,

sobrang successful ko na eh.

So, hindi nila alam na

everyday may failure din ako.

Pero yun din talaga yung nagiging

challenge ko

para aralin

o salubuhin yung failure na yun eh.

Para,

kung ano yung mga bagay na

kailangan kong iwasan,

kung saan ako mali,

kung kailangan kong itama.

Para at the end of the day,

kinabukasan,

alam ko na,

smooth na lang.

Pag dumaan siya sa akin,

ah okay, basic na lang to,

smooth na lang sa akin to.

Tapos, siyempre,

once na

isa rin sa mga mali lang din

talaga nakikita ko, karamihan.

Pagka nakukuha nila na yung

success syndrome na tinatawag na yun,

nasa stage level na sila ng success,

binabago na rin talaga nila yung

karakteristik nila eh.

Yung personality nila,

binabago na nila.

Nandyan na yung

mataas na yung tingin nila sa sarili nila.

Ultimately, yung mga kasama nila sa trabaho

is parang

iba na rin yung tingin nila,

iba na yung pakikitungo nila.

Kailangan yung failure

kaibiganin mo.

Kasi sa kabila ng lahat ng

pagkakamali,

yung fail na tinatawag,

is merong lesson,

merong learnings na tinatawag.

At yung learnings na yun,

yun yung magiging dahilan

para mas lumawak ka,

para mas maging matatag ka,

at para mas makilala mo yung sarili mo.

Kung sino ka talaga

bilang isang negosyante,

kung sino ka talaga

bilang ikaw.

Sa edad ko na 26 years old,

unti-unti, step by step,

hindi siya madali,

hindi siya mabilis.

So alam ko na sa stage pa ako ng proseso.

Pero masaya ako na

nilalakbay ko yung proseso na yun,

na unti-unti na,

nilalakaran ko na,

na natutupad na yung mga pangarap ko

sa buhay.

Thank you for watching!