GINAMBALA NG ENGKANTO SA ILOG | Inspired by True Engkanto Story | LA MUERTE HORROR STORIES CLICK HERE 🔗 https://youtu.be/0rmlgJZ8sTY 🔴 EPISODE WRITER ► AI VAHN LEE 🔴 STORY EDITOR ► MR. HUDAS NATPEY 🔴 NARRATOR ► RED #hilakbottv #gabinglagim #aivahnlee #lamuerte #muerte #death #lamuertehorrorstories #pinoyhorrorstories #tagaloghorrorstories #hilakbotpinoyhorrorstories 🔴 Join this channel to get access to perks: https://www.youtube.com/channel/UCQfBQpmxUCOab0_zUNTi1Mg/join 🔴 Listen to HILAKBOT 24/7: https://youtu.be/GdUUZtzP5DA 🔴 Stream on HTV Podcasts: ✅ Hilakbot The Podcast 🔗 https://anchor.fm/hilakbot-tv ✅ Pinoy Horror Radio (HTV-Sindak) 🔗 https://spoti.fi/2WSaPbk ▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬ What this Video is About: GINAMBALA NG ENGKANTO SA ILOG | Inspired by True Engkanto Story | LA MUERTE HORROR STORIES

Video Transcript / Subtitles:( AI generated. About AI subtitles » )

* AI ("Artificial Intelligence") subtitles on Tagalog.com are generated using "Whisper" by OpenAI (the same company that created ChatGPT and DallE2). Results and accuracy may vary.
* The subtitles do include errors occasionally and should only be used as a tool to help with your listening practice.
* You can request this website to create a transcript for a video if one doesn't already exist by clicking the "Request AI Subtitles" button below a video. Transcribing usually takes 30-40% of the length of a video to complete if there are no other videos in the queue. For example, a 21 minute video will take 7-8 minutes to transcribe.
* Running a super fast cloud GPU server to do these transcriptions does cost money. If you have the desire and financial ability, consider becoming a patron to support these video transcriptions, and the other tools and apps built by Tagalog.com

Oras na naman na!

Tilakbo!

Tagaktak ang pawis habang humihingal na tumatakbo si Vienna.

Siya ay may iniiwasan.

Tinatabingin niya ang kanyang ulo at tinatakpan ang kanyang dalawang kamay ang magkabila niyang tenga.

Huwag! Huwag kayo maingay!

Nanlilisik ang kanyang mga mata habang galit na nakatingin sa dalawang nila lang na nakatayo sa kanyang harapan.

Huwag! Huwag kayo lalapit!

Paatras siya ng paatras, habang paabante naman ang dalawang humahabol sa kanya.

Takot na takot siya sa mga ito.

Wala siyang tigil sa kaaatras habang ang dalawang kamay niya ay hindi pa rin inaalis sa dalawa niyang tenga.

May hindi siya gustong marinig.

Iyon ay ang malalakas na mga tawa na pakiwari niya'y isang demonyo.

Palipat-lipat ang tingin niya sa dalawa.

Hinihingal na siya habang humahakbang paatras.

Binabantayan niya na maigi ang kung sino mang dalawang sumusunod sa kanya.

Muli niyang nilakasan ang pwersa ng kanyang dalawang palad.

At mas idiniin pa ang pagtabon nito sa dalawa niyang tenga.

Sobrang sensitibo ng kanyang pandinig na kahit gaano man kahina ang isang tunog,

maririnig niya pa rin ito ng klaro at malakas.

Huwag kayong lumapit sabi!

Huwag!

HUWAG!

Muli nitong wika habang ang paningin ay hindi pa rin inaalis sa dalawa.

Wala na siyang nagawa kung hindi ang umiyak ng umiyak.

Wala na rin tigil sa kaaagos ang kanyang mga luha.

Iginala niya ang kanyang paningin at muli siyang nakaramdam ng takot

nang makita ang maiitim na mga usok na bumubulusok sa uluha ng dalawang nilalang.

Umalis na kayo!

Huwag kayong lumapit!

At halos mamaos na siya sa kasisigaw,

subalit tanging malalakas at nakakakilabot na tawa lamang

ang iginanti ng dalawang iyon bilang tugon.

Mas diniinan pa niya ang pagtabon sa kanyang mga tenga

dahil sa nakahihindik at nakakatakot na mga boses na kanyang naririnig.

Dahil doon, kumulo ang kanyang dugo at nagsilabasa ng init sa kanyang katawa

ng mga sandaling iyon.

Nakakita si Vienna ng isang matulis na patalim

at itinutok iyon sa dalawang nilalang na sa kanya ay nakangisi

ng nakakaloko at patuloy pa rin sa pagtawa ng nakakatakot.

Pinapatahimik niya ang dalawa, subalit parang walang naririnig ang mga ito.

Ang kanyang mga mata ng pagkakataong iyon ay nanlilisik

at matapang na nakatingin sa kanyang harapan.

Tatahimik mo kayo o gusto niyong itara ko ito sa inyo?

Itinuturo niya ang hawak na patalim habang galit na nakatitig sa dalawa.

Ano, tatahimik kayo o kayo ang papatayin ko?

May naistorbo siyang nilalang sa pinuntahan niyang ilog.

Sunod-sunod na buntong hininga ang pinakawalan ng albularyong si Mang Baste

habang ginagamot ang nanghihina ng si Vienna.

Seryoso itong nakatingin sa hawak na kandilang itim

habang pinatutulo sa itim na plangganang puno ng mainit na tubig.

Sa paanong parano na ito?

Garalgal ang boses na tanong ng ina ni Vienna na si Lucia.

Mararamdaman sa tono ng kanyang pananalita, ang takot at pagkabahala.

Naglakan patungong pintuan si Mang Baste at pagkatapos ay tumingin sa kung saan.

Segundo lamang ang lumipas ay ibinaling niya ang kanyang paningin kay Vienna.

na ngayon ay namumutla na at walang malay na natutulog sa katring yari sa kawayan.

Tumikhim ang albularyo at pagkatapos ay

naistorbo niya ang lamang lupang nilalang.

Hindi siya naging maingat at naging maingay rin ang iyong anak habang naliligo roon sa ilog.

Pagkatapos ay naistorbo niya ang lamang lupang nilalang.

Hindi siya naging maingat at naging maingay rin ang iyong anak habang naliligo roon sa ilog.

Punong-puno naman ang pagkalito ang isipan ni Aling Lucia.

Anong? Hindi ko maintindihan. Anong ibig mo sabihin?

Pinarosahan siya.

Maikli ngunit makahulugang tugon ni Mang Baste.

Tinignan niya nito nang may pagbabanta at pagkatapos ay

hindi basta-bastang nilalang ang nagalaw niya.

Roon ay napaluha si Lucia sa sinabing iyo ng albularyo.

Natatakot siya sa magiging ganti ng naistorbong mga nilalang

subalit mas natatakot siya sa mga posibilidad na mangyayari sa kanyang anak.

Maloha-loha niyang tinignan ng nakahimlay niyang anak na si Vienna.

Kinausap niya ito.

Anak, please lumaban ka.

Mag-iisang taon na rin kasi itong karamdaman ng kanyang anak.

Kung saan-saan na rin silang albularyong nakarating para lamang mapagamot si Vienna.

Halos pare-pareho lamang din ang sinasabi ng ospital tungkol sa hindi mawaring sakit ng anak.

Kung ano-ano na nga mga gamot ang pinainom rito subalit tila walang epekto.

Hindi pa rin siya gumagaling.

Namamayat at nanghihina na rin ang kanyang katawan at pilaba sa kahit anong oras ay maaari na siyang bawian ng buhay.

Napalingon na lamang si Lucia at pagkatapos ay tinignan ng albularyo dahil ipainom mo ito sa kanya.

Pinahiran ni Lucia ang kanyang mga luha gamit ang hinlalaki.

Ipainom mo ito sa kanya tatlong beses sa isang araw.

Ibinalot ni Mang Baste ang pira-pirasong dahon ng halaman at saka iniabot kay Lucia.

Dugtong pa nito.

Pakuluan mo ng maigi bago mo ipainom.

Hindi naman nagdalawang isip si Lucia na kunin iyon.

Hindi pa rin siya nawawalan ng pag-asa na gagaling pa ang kanyang anak.

Asang-asa talaga siya na sa pamamagitan ng mga halamang iyon ay tuluyan nang gagaling si Vienna mula sa kanyang mga hindi mawaring karamdaman.

Magkakaroon din ang pagbabago sa kanyang pag-iisip.

Doon ay kumunot ang noon ni Lucia nang muling magsalita si Mang Baste.

Kapag ko ay tinignan niya ito na parang nagtataka.

Ano na naman ba ang ibig sabihin ng albularyong ito?

Huminga ng malalim ang albularyo at tila narinig ang kanyang katanungan sa isipan.

Masyado kasing makapangyarihan ng kalaban natin, kung saan pati ang utak ng kanilang biktima ay kayang-kaya niyang lasunin.

Hindi maipaliwanag ni Lucia ang naramdaman niya matapos marinig ang mga salitang makahulugan na siyang binanggit ni Mang Baste.

Mas lalo siyang natakot at nadoble ang gulo sa kanyang isipan.

Kahit kinakabahan at hindi maipaliwanag ang mga nangyayari, umaasa siya na gagaling ang kanyang anak.

Kung kaya tanging salita na lumaba sa kanyang bibig ay,

Diyos ko!

Lumipas ang ilang oras at bumalik na sa kanilang tirahan ang mag-inang Lucia at Vienna.

Magamat hindi pa rin gumagaling ang dalaga, ay nakahihinga na ng maluwag ang kanyang ina dahil kahit papaano ay napatingin nila ito sa isang kilalang almularyo.

Araw ang lumipas at bumalik na ulit ang ulirat ni Vienna,

subalit taliwa sa inaasahan ng kanyang ina, hindi naman ito kumikibo o magsalita man lang.

Tanging pagiling at pagtango lamang ang bagay na kaya niyang gawin na siya namang labis na ikinabahala ng ina nito.

Sa pagdaan ng ilang oras, kahit papaano ay nasisiyahan si Lucia na ipagluto ang anak ng paborito nitong pagkain.

Umaasa na naman siya na kakain ito kahit konti man lamang.

Nakangiti niyang dinala ang pagkain,

patungo kay Vienna.

Anak, tumain-

Huwag! Huwag ka may ingay!

Agad nasagot ng kanyang anak.

Hindi pa man niya tapos biggasin ang mga naturang salita, ay nagulat siya sa bigla ang pagsigaw na iyon ni Vienna.

Nagtakas siya sa sinabing iyon ng anak.

Paanong naingayan si Vienna gayong sa paraan ang pagtawag ng kanyang inasabi niya?

Paanong naingayan si Vienna gayong sa paraan ang pagtawag ng kanyang inasabi niya ay mahina lamang ang kanyang boses?

Kahit natutuliro, pinili pa rin kumalma ni Lucia.

Mahina rin niyang inulit ang sinasabi kanina.

Anak, kumain ka ha?

Subalit, sa halip na sumagot, tinakpan lamang ni Vienna ang dalawa niyang tenga habang sinasambit ang mga salitang

Huwag kang maingay! Huwag mo akong istorbohin dito!

Habang nanlilisik ang kanyang mga mata na tila galit na galit at nakatitig sa kanyang ina.

Gulat at takot naman na tumingin lang kay Vienna si Lucia.

Walang nagawa ang kanyang ina kung hindi ang mapaluha na lamang.

Kinagabihan, kinausap ni Lucia ang mister niyang siteryo.

Anong nangyayari sa anak natin?

Paano natin siya may babalik sa dati?

Tanong nito sa asawa, habang ang mga luha ay walang humpay na umaagos sa kanyang pisngi.

Umiling ang kanyang asawa.

Hindi ko alam! Hindi ko alam!

At makailang beses pay, umiling na naman ito.

Tinignan nila ang kanilang anak na ngayon ay mag isang nakaupo sa digulong na sanumpit habang tinatakpa ng dalawa niyang mga tenga.

Pilit nitong isinusubsob ang kanyang ulo sa mahaba nitong damit.

Tila wala sa sariling tanong ni Lucia.

Bakit parang nasisiraan na siya ng bait?

Bakit tila nababaliw na yung anak natin?

Tumingala siya sa kalangitan na parabang umaasang may magbibigay sa kanila ng sagot.

Tila sumasabay rin ang maiitim na ulap sa kanilang nararamdaman ngayon na baka kapag hindi nakayanin ang bigat ay uulan na lamang ito ng maraming likidong kristal.

Nasa ganon silang posisyon nang makarinig na naman sila ng malakas na kalabog.

Iisang bagay lamang ang pumasok sa kanilang isipan tungkol sa ingay na iyon.

Si Vienna.

Mabilis silang kumilos at tumungo roon. Nakita nilang tila may kung anong iniiwasan ang kanilang anak.

Sinundan nila ito.

Anak kami ito!

Mahina at nangungumbinsing wika ni Lucia kay Vienna sabalit tila hindi sila kilala ng anak.

Pilit nila itong sinusundan at hindi na nga nila alam kung anong nangyayari kay Vienna.

Tagaktak ang pawis habang humihingal na tumatakbo si Vienna.

Siya ay may iniiwasan.

Tinatabingin niya ang kanyang ulo at tinatakpan ang kanyang dalawang kamay ang magkabila niyang tenga.

Huwag! Huwag kayo maingay!

Nanlilisik ang kanyang mga mata habang galit na nakatingin sa dalawang nila lang na nakatayo sa kanyang harapan.

Huwag! Huwag kayo lalapit!

Paatras siya ng paatras habang paabante naman ang dalawang humahabol sa kanya.

Takot na takot siya sa mga ito.

Wala siyang tigil sa kaaatras habang ang dalawang kamay niya ay hindi pa rin inaalis sa dalawa niyang tenga.

May hindi siya gustong marinig.

Iyon ay ang malalakas na mga tawa na pakiwari niya'y isang demonyo.

Palipat-lipat ang tingin niya sa dalawa.

Hinihingal na siya habang humahakbang paatras.

Pinabantayan niya na maigi ang kung sino mang dalawang sumusunod sa kanya.

Muli niyang nilakasan ang pwersa ng kanyang dalawang palad.

At mas idiniin pa ang pagtabon nito sa dalawa niyang tenga.

Sobrang sensitibo ng kanyang pandinig na kahit gaano man kahina ang isang tunog

maririnig niya pa rin ito ng klaro at malakas.

Huwag kayong lumapit sabi! Huwag! Huwag!

Muli nitong wika habang ang paningin ay hindi pa rin inaalis sa dalawa.

Wala na siyang nagawa kung hindi ang umiyak ng umiyak.

Wala na rin tigil sa kaaagos ang kanyang mga luha.

Iginala niya ang kanyang paningin at muli siyang nakaramdam ng takot

nang makita ang maiitin na mga usok na bumupulusok sa ulohan ng dalawang nilalang.

Umalis na kayo! Huwag kayong lumapit!

At halos mamaos na siya sa kasisigaw

subalit tanging malalakas at nakakakilabot na tawa lamang ang iginanti ng dalawang iyon bilang tugon.

Mas diniinan pa niya ang pagtabon sa kanyang mga tenga dahil sa nakahihindik at nakakatakot na mga boses na kanyang naririnig.

Dahil doon, kumulo ang kanyang dugo at nagsilabasa ng init sa kanyang katawa na mga sandaling iyon.

Nakakita si Vienna ng isang matulis na patalim at itinutok iyon sa dalawang nilalang na sa kanya ay nakangisi ng nakakaloko

at patuloy pa rin sa pagtawa ng nakakatakot.

Pinapatahimik niya ang dalawa, subalit parang walang naririnig ang mga ito.

Ang kanyang mga mata ng pagkakataong iyon ay nanlilisik at matapang na nakatingin sa kanyang harapan.

Tatahimik ba kayo o gusto niyong itarak ko ito sa inyo?

Itinuturo niya ang hawak na patalim habang galit na nakatitig sa dalawa.

Ano? Tatahimik kayo o kayo ang papatayin ko?

Subalit hindi nagpatinag ang dalawang nilalang. Hindi sila nasindak sa pananakot na iyon ni Vienna.

Bagkus ay mas lumapit pa sila rito.

Sabi ko huwag kayo nalapit! Huwag!

Muli nitong sabi sa dalawa, ngunit kahit anong pigil niya ay patuloy lamang siyang nilalapitan ng mga ito habang nakangisi at tumatawa ng nakakaloko.

Dito'y lalong naggalit si Vienna.

Masinigpitan na niya ang hawak na patalim at nang tuluyang makalapit ang dalawa sa kanya, walang tigil niya itong pinagsasaksak.

Napatay niya ang dalawa.

Mali, pinatay niya ang dalawa.

Nagiba ang kanyang paningin sa mga sandaling iyon.

Ang nakikita niya ay mga demonyong sa kanya ay nakangisi na nakakaloko, tumatawa pa rin at mas lalo na ngang nakakatakot.

Hanggang sa bumalik siya sa olirat, siya ay naestatwa.

Wala siyang maalala sa mabilis at bigla ang pangyayaring iyon.

Ang tanging pumasok lamang sa kanyang memorya ay meron siyang pinatay at huli na ng mapagtanto niyang kung sino-sino ang mga pinatay niya.

Yun ay ang kanyang amat ina.

Dahil sa mga maling ingay na kanyang naririnig, maling nila lang din ang kanyang napaslang.

Kung nagustuhan mo ang kwentong katatakotan na ito, hit like, leave a comment at ishare ang ating episode sa inyong social media.

Suportahan ang ating writer sa pamamagitan ng pag-follow sa kanyang social media. Check the links sa description section.

Don't forget to hit that subscribe button at ang notification bell for more Tagalog horror stories, series, and news segments.

Suportahan din ang ating mga brother channels, ang Sindak Short Stories for more one-shot Tagalog horrors.

Gayun din ang Hilakbot Haunted History for weekly dose of strange facts and hunting histories.

Hanggang sa susunod na kwentuhan, maraming salamat mga Solid HTV positive!

Ako po si Red at inaanyayahan ko po kayo na supportahan ang ating bunsong channel, ang Pulang Likido Animated Horror Stories.

Subscribe na or else!

Ngayong taon, tuloy-tuloy ang ating kwentuhan at unlitakotan dito sa Hilakbot Pinoy Horror Stories Radio.

Your first 24-7 non-stop Tagalog horror stories sa YouTube.

Thank you for watching!