SUBSCRIBE TO MY 2nd CHANNEL https://www.youtube.com/channel/UCoKGAsi3RTrg-7Mm7kGPcPg FOLLOW ME ON MY SOCIAL MEDIA ACCOUNTS FACEBOOK: https://www.facebook.com/DJPapaDudut TWITTER: https://www.twitter.com/PapaDudut INSTAGRAM: https://www.instagram.com/PapaDudut EMAIL: papadudutstories@gmail.com To be notified with Papa Dudut Vlogs, Kindly click the 'BELL' button & the 'SUBSCRIBE' button. Hi Guys! I'm Papa Dudut, radio announcer. Welcome to my channel. I hope you like my videos, it is made with extra love and efforts for you. Send your stories at papadudutstories.gmail.com Got something for me? Rangsiman Thai Massage Bedrock Place 11 Dahlia Ave, Novaliches, Quezon City, 1118 Metro Manila Camera used to film: Canon EOS M6 Mic: Edutige ETM 008 and Edutige ETM 001 Editing Software: iMovie Please like, share and comment. It helps support this channel, and I would really appreciate it! Also, I try to respond to EVERY comment, so please join the conversation #PapaDudut #PapaDudutStories #MrLoveStories #Mu

Video Transcript / Subtitles:( AI generated. About AI subtitles » )

* AI ("Artificial Intelligence") subtitles on Tagalog.com are generated using "Whisper" by OpenAI (the same company that created ChatGPT and DallE2). Results and accuracy may vary.
* The subtitles do include errors occasionally and should only be used as a tool to help with your listening practice.
* You can request this website to create a transcript for a video if one doesn't already exist by clicking the "Request AI Subtitles" button below a video. Transcribing usually takes 30-40% of the length of a video to complete if there are no other videos in the queue. For example, a 21 minute video will take 7-8 minutes to transcribe.
* Running a super fast cloud GPU server to do these transcriptions does cost money. If you have the desire and financial ability, consider becoming a patron to support these video transcriptions, and the other tools and apps built by Tagalog.com

Ang pag-ibig ay napaka makapangyarihan.

Kayang hamaki ng isang tawang lahat, masunod lamang ang isinisigao ng kanyang puso.

Ngunit paano kung mali na ang pag-ibig na ating nararamdaman?

Isusugal pa ba natin ang ating pagmamahal?

Pakinggan natin ang kwentong pinadala ng ating letter sender ngayong gabi.

Dear Papa Dudud,

Hello po Papa Dudud at hello rin sa inyong mga listeners.

Sana po ay nasa maayos kayong kalagayan at ganoon din ang inyong mga giliw na tagapakinig.

Tawagin niyo na lamang po ako sa pangalan na Melly.

Ako po ay 38 taong gulang na at nananatiling matandang dalaga.

Kung tatanungin ninyo ako.

O ng mga tagapakinig kung bakit ako matandang dalaga ngayon ay malalaman niyo po ang sagot

sa aking liham na ipinadala.

Ngayon kung tatanungin niyo naman kung na-inlove na ba ako.

Ang sagot ay nasa nilalaman din ng aking liham.

Sa totoo lang Papa Dudud ay pinag-isipan kung mabuti kung talagang bang handa na ako na buksan ang aklat ng aking buhay sa maraming tao.

Lalo na sa inyong mga tagapakinig.

Tinanong ko rin ng ilang beses sa aking sarili

kung handa na ba ako sa mga masasakit na sanitang matatanggap ko sa ibang tao.

At ang sagot sa tanong na yan ay oo.

Sa katunayan ay handa na nga rin akong maggalit sa akin ang halos lahat sa inyo

dahil talaga namang nakakagalit ang ginawa ko.

Ngunit ngayon pa lamang po ako ay humihingi na ng tawad

sapagkat nagmahal lang naman ako.

Papa Dudud nagsimula ang kwento kong ito matagal na taon na ang nakakalipas

ngunit kahit na napakatagal na noon

pakaramdam ko ay kahapon lang ang mga sandaling nagmahal ako ng lubusan.

Tawagin na lang natin sa pangalang kaloy ang lalaking tinutukoy ko.

Nagtatrabaho po ako bilang isang kasambahay sa isang subdivision Papa Dudud

matapos kong lumuas mula sa aming probinsya patungo sa Maynila.

Paano'y napakahirap kasi na ngaming buhay doon.

Halos isang beses lamang kaming kumakain sa isang araw.

Minsan nga kapag minalas ay hindi pa.

Lima po kaming magkakapatid at ako ang panganay.

Kapwa po magsasaka ang aking mga magulang at hanggang high school lamang ang natapos ko.

Kaya naman naging mailap din sa akin ang oportunidad na makahanap ng magandang trabaho.

Kaya nga na minsan pumunta sa bahay ang kaibigan kong si Julie

at may inaalok daw sa kanyang trabaho ay hindi na ako nagdalawang isip at tumanggi.

Noong una ay ayaw nila nanay na lumawas ako ng Maynila dahil baka mapaano raw ako doon.

Lalo na at hindi ko kabisado ang lungsod.

Sabi pa nila na baka mapariwara daw ako at umuwi sa bahay ng lulong sa droga.

Ngunit ipinangako ko sa kanila na hindi mangyayari yun.

Sa ilang ulit kong pangungubinsi sa kanila ay napapayag ko rin sila sa wakas.

Kaya naman ang sabihin ko kay Julie na pumayag na ang nanay at tatay.

Ilang araw lang at nakalipas ay tumulak na kami papunta sa Maynila, Papadudut.

Wala po kaming ginastos dahil sagot lahat ng employer namin ang pamasahe kaya nga

doon pa lang ay sobra na ang naging pasasalamat ko

kasi wala din naman akong mapagkukunan ng kapital kung sakali.

Kapitbahay din namin sa probinsya ang mayordoma ng pinangamuhan namin, Papadudut.

Ang pangalan niya ay Ate Ida.

Nang malaman niyang nangangailangan ng kasambahay ang kanyang amo ay kami kaagad ni Julie ang kanyang inirekomenda.

Nang makarating kami sa bahay ay agad na kaming pinagsimula at sinabi sa amin

ang mga responsibilidad na nakatokang gawin bilang kasambahay.

Sobrang hanga ako noon, Papadudut, dahil first time kong makakita ng ganong kalaking bahay.

Isa pa ay napakabait ng amo namin na si Ma'am Lucille.

Mabait din ang iba pang mga kasama namin kasambahay at wala ni isa kaming nakaelitan.

Kaya naman sobrang saya ko din, Papadudut.

Lalo pa akong masumaya nang makilala ko ang aming boy na si Kaloy.

Napakagwapo niya, Papadudut.

Maganda ang hubog ng kanyang katawan, parang si Masyete kong ilalarawan.

Mapungay ang kanyang mata, kayumanggi ang kulay ng balat na lalong nagpatingkad,

at nagpalakas ng kanyang datingan sa aking paningin.

Hoy, nakatulala ka na dyan.

Sino ba yung tinitingnan mo dyan?

Tanong sa akin ni Julie.

Naglilinis kami ng mga oras na yun ang kwarto ng aming amo nang mula sa bintanang salamin ay nakita ko sa unang pagkakataon si Kaloy.

Ah, wala-wala.

Sige na, maglinis na tayo, Julie.

Marami pa tayong lalabhan, ang sabi ko pa.

Sus, alis nga dyan.

Titingnan ko kung sino ang tinitingnan mo dyan.

Ang sabi pa niya sabay hawi sa akin mula sa puwesto ko.

Wala nga, ano ba?

Natatawa kong saan.

Ay, naku, kaya naman pala.

Ang ganda ng tanawin, ang sarap-sarap.

Natatawang wika pa ni Julie.

Crush mo, no?

Dagdag pa niya.

O hindi ah, crush agad?

Mamaya niya, may nobya na yan, tanggi ko.

Ay, sus, hindi rao, pero ang tingin, pagka lagkit-lagkit.

Kilala kita, Melly.

Matagal na tayong magkaibigan.

Wag mo nga kong pagsinungalingan dyan.

Tila nanay na naninermong sa adnya.

Hindi nga kasi.

Ewan ko sa'yo, bahala ka dyan.

Maglalaban ako.

Sumunod ka na lang ah.

Iwas ko sabay labas sa kwarto ng aking amo matapos maglinis.

Sa totoo lang, papadududay na love at first sight po ako kay Kaloy.

Nahiya lang akong aminan kay Julie ang katotohanan.

Pero tama siya.

Basang-basa niya na ako dahil matagal na kaming magkakilala at alam na alam niya

kapag nagkakaroon ako ng gusto sa isang lalaki.

Lumipas ang mga araw papadududot nang naging maayos ang pangangamuhan namin kay na Ma'am Lucille.

Nakakatuwa nga dahil nang sumapit ang Pasko, lahat kaming mga kasambahay ay nakatanggap ng bonus

at ang kalahati noon ay agad kong pinadala sa probinsya upang merong ipanghanda sila nanay.

Nang mga panahon din yon ay nagkaroon kami ng pagkakataon na magkasalubong ni Kaloy sa iba't-ibang parte ng bahay.

Ngunit di naman kami nagkakaroon ng pagkakataon na mag-usap.

Siguro ay dahil nagkakahiyaan kami.

Ngunit dumating din ang araw na siya na mismo ang unang nakipag-usap sa akin papadududot.

Ngunit dumating din ang araw na siya na mismo ang unang nakipag-usap sa akin papadududot.

Kumusta?

Melly tama?

Minsang sabi niya habang nasa garden ako at nagpapahinga sa duyan na gawa sa kahoy.

Sa totoo lang papadududot ay kinabahan ako ng mga oras na yon.

Kaba na dala ng hiya dahil hindi ko lubos maisip na makakausap ko ang crush kong si Kaloy.

Ah, oo, nauutal kong sagot.

Kaloy nga pala, hikinagagal akong makilala ka,

sabi pa niya sabay lahat ng kanyang kamay upang makipag-shake hands at agad ko naman yung pinaunlakan.

Paano mo pala nalaman ang pangalan ko? tanong ko.

Tinanong ko kay Ati Aida, yung mayordoma, sagot niya.

Ah, tanging na itogon ko.

Matapos noon ay mupo siya sa upuang gawa sa bakal malapit sa kung nasaan ang duyan.

Kelan ka pa dito? tanong niya.

Matagal-tagal na rin, ikaw ba? tanong ko pabalik.

Matagal na ako dito, umalis lang ako kasi kinakailangan kong umuwi ng probinsya dahil nagkasakit ang nanay.

Mabuti nga at tinanggap ulit ako ni Ma'am Lucille bilang hardinero nila, kwento pa ni Kaloy.

Ganon ba? Kamusta naman ang nanay mo ngayon?

Medyo ayos ng kalagayan niya.

Paunti-unti ay nakaka-recover na siya pero kailangan pa rin ng maintenance sa gamot kaya bumalik ako dito para matustosan ang mga pagbili niya ng mga gamot.

Eh ikaw ba? taga saan ka?

Gaya mo, taga probinsya din ako.

Mahirap ang buhay kaya napilitang magtrabaho dito sa Maynila.

Hindi ka mukhang probinsyana.

Ang ganda mo.

Sus ng bola ka pa.

Kakakilala lang natin, ganyan na kagad ang banat mo.

Nagsasabi lang ako ng totoo.

Sige na nga tatanggapin ko yung papuri mo kaya salamat.

Magiliw ko ang tugon sa kanya.

Dapat mo talagang tanggapin yun kasi maganda ka naman talaga ang sabi pa niya.

Sige sabi mo eh.

Papadudot habang tumatagal ay mas dumalalim ang pagkakakilanlan namin ni Kaloy sa isa't isa.

Maraming bagay akong nalaman patungkol sa kanya mula sa kung ano ang pangalan ng kanyang mga magulang.

Ilan silang magkakapatid, ano ang mga paborito niya.

Marami pang iba at ganon din naman ako sa kanya.

Hanggang sa dumating ang araw na kung saan ay nag-decide siyang tuluyan ang umalis bilang hardinero

nila ma'am Lucille dahil ang nanay niya ay naging malubhang muli ang kalagayan.

Sa katotohanan, ay nalungkot ako noon, papadudot.

Lumalim na kasi ang pagkakakilanlan namin sa isa't isa at masasabi kong nasa stage na kami ng tinatawag na mutual understanding.

Hindi man siya direct ang nagtatanong kung pwede niya ba akong ligawan o maging nobya ngunit nararamdaman ko na merong something sa aming dalawa.

Ilang buwan bago ka naman bumalik ng Maynila, malungkot kong tanong sa kanya habang nag-iimpake ng kanyang mga gamit.

Hindi ko pa alam eh, matatagalan siguro, sagot niya habang patuloy pa rin sa pag-aayos ng kanyang mga gamit.

Ganun ba? Tanging na itugon ko.

Saglit siyang tumigil sa kanyang ginagawa at ibinaling ang kanyang tingin sa akin.

Pagkatapos noon ay lumapit siya sa puwesto ko at hinawakan ang magkabila kong kamay.

Matatagalan ang pagbalik ko ng Maynila at hindi ko alam kung makikita pa tayo ulit, Melly.

Pero isa lang ang gusto kong sabihin sa'yo.

Sa ilang buwan nating nagkakausap at magkakilala, alam kung espesyal ka sa akin, Melly.

Sobrang espesyal. Mahabang litanya nito.

Sa pagkakataong yun ay bigla na lamang tumulo ang mga luha sa aking mga mata.

Hindi ko alam, siguro ay nasasaktan din ako dahil ang isa sa mga tao na'y tinuturing ko ring espesyal ay hindi ko na makikita pa.

At hindi ko rin alam kung ipagkakalo pa ba ng tadhana na magkita pa kami.

Niyakap ko siya ng mahigpit papadudut habang patuloy pa rin sa pagluha.

Kahit na walang kahit na anong lumalabas.

Mula sa aming bibig ay alam kong sobra naming mamimis ang isa't isa.

Nang dumating ang araw ng pagalis ni Kaloy, sa bahay ng aming amo papadudut ay ipinagbili niya kay Julie.

Na huwag daw akong gisingin ng umagang yun dahil mas lalo lamang bibigat ang tagpo ng kanyang pagalis.

Ngunit para daw mag-iwan ng alaala ay isang sulat ang inabot sa akin ni Julie at kasama noon ang litrato ni Kaloy.

Ibabahagi ko sa inyo ang maikling nilalaman ng sulat na yun.

Tinatangi kong Melly

Salamat sa mga pagkakatoong pinapalakas mo ang loob ko sa mga oras na napanghihinaan ako.

Salamat sa Panginoon dahil ipinakilala ka niya sa akin.

Isang maganda, mabait at sobrang maalagang ikaw.

Kung lulubin ang tadhana na magkita tayo sana ay manatili rin kung sino ang nakilala kong Melly.

Tandaan mong espesyal ka sa akin.

At sana'y ganun din ako sa'yo.

Nagmamahal, Kaloy

Matapos kong basahin ang maikling liham na yun ni Kaloy, ay napahaguluhol na lamang ako ng iyak.

Kakalis niya palamang ngunit pakiramdam ko ay matagal na siyang wala noon sa piling ko.

Nang makita ako ni Julie na umiiyak matapos kong basahin ang liham na yun ay agad niya akong dinaluha ng yakap.

Marahing lilaan sa mga taga-pakinig ninyo, Papa Dudut, ay hindi maunawaan ang pag-iyak ko.

Sa pagalis ni Kaloy, gayong wala namang namamagitan sa aming dalawa.

Gayon man, para sa akin ay alam kong ibang koneksyon na meron kami ni Kaloy.

Koneksyon na hindi ko pa nararamdaman sa ibang tao.

Isa pa sa lalong nagpalungkod sa akin ay wala kaming kahit na anong paraan para magkaroon ng kumunikasyon ni Kaloy dahil parehas kaming mga walang cellphone ng mga panahong yun.

Imbis kasi na ibili ng mga ganong klase ng bagay ang pera namin, ay mas pipiliin namin na ipadala na lamang ito sa probinsya upang mas marami pa ang makinabang.

Lumipas ang mga araw na nasanay na akong hindi nakikita si Kaloy sa garden kung saan ko siya madalas na makita.

Sa mga unang linggo, nagmumukmuk pa rin ako.

At hindi ko maiwasang maiyak, ngunit paunti-unti ay natanggap ko na rin na umalis na siya.

Nang mga oras na yun, ang tanging ipinagdarasal ko na lamang ay ang mag-cruise muli ang aming landas.

Papadudot ilang taon ang lumipas ng mag-decide ang buong mag-anak ni Madam Lucille na tumungo na sa Amerika doon na manirahan kasama ang iba pa nilang mga kamag-anak.

Dahilan upang kaming lahat ng mga kasambahay, driver at iba pang mga nananarbahuhan sa kanila ay mawala ng trabaho.

Ngunit dahil sa likas na mabait ang pamilya ni Madam Lucille, lahat kaming mga trabahador nila ay nabigyan ng pera bilang bayad sa tagal ng serbisyo na ipinaglingkod namin sa kanila.

Bukod pa sa aming huling sahod.

Nang mangyari yun, ay naisipan ni Julie na bumalik na sa aming provinsya upang doon na lamang muling manirahan at ganoon din si Ate Ida.

Nung una ay pinipilit na rin nila kong umuwing ngunit naisip kong wala namang naghihintay na trabaho sa aming provinsya.

Naisip ko rin na baka matengga lamang ako doon at hindi baka tulong kinananay sa pagbibigay ng pera.

Kaya naman nag-decide ako na magpaiwan sa Maynila at naswerte ha naman na matanggap ako sa isang kantina na may kalakihan din at maayos naman ang pasahod.

May naging kapital din naman ako kahit pa paano dahil nakaipon ako sa tagal ng paninilbihan ko kinamamlusil.

At huling perang ibinigay niya sa amin ay pinadala ko kinananay sa provinsya.

Ang totoo papadudut ay hindi lang naman talaga pera o trabaho ang naging tangin dahilan para hindi ako bumalik sa provinsya.

Ang totoo ay umaasa pa rin ako na babalik si Kaloy ng Maynila at magkikita ulit kami.

At naisip ko na sa pagkakataon yun ay hindi na namin palalampasin ang pagkakataon na maging kami at dadagdaga ng mga nabuong masasayang alaala na minsan nang naudlot.

At hindi nga ako nagkamali papadudut.

Isang tanghali linggo noon at kakatapos lang ng nisa nang lumabas ako ng simbahan.

Isang lalaking gwapo, matipono ang pangangatawan at may kayumangging balat na nakatalikod mula sa akin ang aking nakita.

Hindi ako maaaring magkamali si Kaloy yun.

Mula sa likod ay agad ko itong niyakap ng mahigpit dahilan upang ikagulat niya ito.

Kaloy, may sorpresa ang sabi ko rito habang nakayakap ng mahigpit.

Nakapikit at dinadamdam ang init ng kanyang katawan.

Sino ka? nagtatakang tanong ni Kaloy.

Naramdaban ko bang tinanggal niya ang braso kong nakayakap sa kanya at agad ko naman ginawa yun.

Nang magmulat ako ng aking mata ay nakita ko nakaharap na siya sa akin at agad kong nakita ang gulad sa kanyang mukha.

Hindi ako nasorpresa rin siya sa mga oras na yon.

Melly? nauutal niyang sabi.

Ako nga Kaloy, kumusta ka na?

Miss na miss na kita.

Kelang ka ba? Nakamalik ng Maynila?

Saan ka nagtatrabaho?

Sunod-sunod kong tanong dahil sobra akong na-excite.

Nang makita siya at makakwentuhan siya.

Okay lang naman ako.

Ikaw ba? Kumusta ka?

Tanong niya ngunit may ibang pakiramdam na nanggagaling sa tanong niyang yon papadudod.

Walang pagkasabi.

Walang saya.

At igit sa lahat ay parang walang pagmamahal.

Agad ako nalungkot ng maramdamang parang hindi man lang siya na-excite na makita ako.

Okay lang din naman ako eto.

Sa iba na nagtatrabaho, sagot ko sa kanyang pangungumusta.

Ganun?

Naputo lang sasabihin niya papadudod ng isang mahinahong boses ang narinig naming dalawa.

Mahal wika ng tinig na yon.

Ang mga salitang yon ang nagpakabog ng aking dibdib at nagpahina ng aking tuhod.

Agad na lumapit sa amin ang babaeng yon na may maputing balat, balingkinita na katawan at masasabi kong talagang maganda.

Niyakap nun si Kaloy at inalikan sa labi na siya namang ding halik nito pabalik sa magandang babae.

Mahal, ubos na pala ang ice cream nila dun.

Ang sabi nito sabay-turo sa lalaki nagbibenta ng sorbetes.

Ganun ba?

Tugon ni Kaloy sa babaeng tumawag sa kanyang mahal.

Matapos magsalita ng babae na yon ay agad niyang ibinaling ang kanyang atensyon sa akin at tinitigan ako nito mula ulo hanggang paa.

Mahal, sino siya? Tanong nito kay Kaloy.

Siya? Si Melly, dati kong kasama sa trabaho, kaibigan ko.

Pila pa ulit-ulit na umaling-aung-aung mga salitang yon sa aking tenga papadudod.

Ang mga salitang kaibigan ko ang siyang dumurog sa puso ko.

Wala na lahat ng pinanghawakan kong pangako namin ni Kaloy sa isa't isa.

Hi, nice to meet you, ang sabi pa ng girlfriend nito at inilahad ng palad upang makikipagkamay.

Hello?

Basag ang boses na sabi ko at saka pinaunla ka ng kanyang pakikipagkamay.

Nga pala birthday ni Mahal sa susunod na araw, punta ka ha?

Mahal, kuhanin mo ang contact number niya para ma-invite natin siya.

Ang sabi pa nito na agad naman ginawa ni Kaloy.

Nang mga panahon yon ay meron na kaming paraan na magkausap ni Kaloy dahil pare-parehas na kaming may cellphone.

Pero naisip ko na para saan pa.

Hindi niya tinupad ang pangako namin sa isa't isa.

Sa kabilang banda ay hindi ko rin naman siya masisisi.

Matagal na lumipas ang taon mula nang magkawalay kami.

Lalaki siya at hindi ko hawak ang puso niya kung iibig siya ulit.

Lalo na't wala naman na kaming naging koneksyon mula nang umalis siya.

Pero alam mo yun, Papa Dudut?

Sobrang sakit lang.

Mali din kasi ako at ang tanga ko.

Sobra kong sinisisi ng mga oras na yon ang sarili ko.

Naisip ko na kaya lang naman ako nasaktan dahil na rin sa sarili kong kagagawan.

Umasa kasi ako at naisip kong mali pala yon.

Dapat ay hindi ko yon ginawa.

Ilang gabi akong umiyak noon Papa Dudut at nawala ng gana sa lahat ng bagay at napadalas din ang pagliban ko sa trabaho

na naging dahilaan para matanggal ako at mawala ng income.

Noon din ay naisip kong hindi pwedeng gano'n na lamang ako.

Nang matanggal ako sa trabaho ay ginamit ko ang natitira kong pera para makapagsimula ng maliit na sari-sari store.

Kumayag naman ang inuupahang kong bahay na gawin yon kaya hindi na rin ako nagdalawang isip na simulan yon.

Simula noon ay nag-decide akong putulin ang ugnayan sa pagitan namin ni Kalo ay Papa Dudut

na hindi nga ako pumunta sa selebrasyon ng birthday niya.

Naisip kong para saan pa.

Kaya naman ang message na natanggap ko mula sa kanya ay

nagsasabing iniimbitahan niya ako sa birthday niya ay binura ko

bati na rin ang number niya para tuluyang ko na siyang makalimutan.

Ngunit hindi sinungaling ang puso Papa Dudut.

Hindi ko masabi sa sarili ko

na nakamove on ako ng mga panahon na yon.

Dahil lang totoo ay mahal ko pa rin siya.

Oo mukha kong tanga at kaawaawa sa nararamdaman ko pero wala e, naging totoo lamang ako.

Hanggang sa isang araw ay nakatanggap ako ng text message

sa isang unregistered number.

Bakit hindi ka pumunta sa birthday ko?

Galit ka ba?

Pwede bang magkita tayo?

Saad ng mensahe sa text.

Una pa lang ay alam ko ng si Kaloyon Papa Dudut.

Hindi ko alam kung ano ang ire-reply sa kanya ng sandaling yon

ngunit pumayag na rin ako makipagkita para magkaroon kami ng closure at mas lumuwag ang kalooban ko.

Maintindihan ko kung hindi ka mag-reply pero kung gusto mong magkita tayo,

bukas doon sa kainan na malapit sa simbahan kung saan tayo nakita.

Alasays ng hapon, salamat.

Muling pagpapadala niya ng mensahe.

Kinabukasan sa saktong lugar ay pumunta ako para makipagkita sa kanya.

Nakita ko na nakaupo siya sa isang upuan na para sa pandalawahang tao.

Nakita ko rin na biglang gumuhit ang mga ngiti sa kanyang muka nang masilayan niya ako.

Akala ko ay hindi mo na ako sisiputin.

Sabi niya sabay-amba ng yakap sa akin na tinanggihang ko naman.

Direchohin mo na ako kaloy. Anong rason ang pagkikita natin ito?

Pasensya ka na Melly ha kung kinakailangan ko makipagkita sa'yo.

Gusto ko lang nang makakausap.

Wika niya.

Anong ibig mong sabihin?

Hindi siya kagad nakasagod sa tanong kong iyon papadudot.

Tila nag-iisip kung paano sisimulan ang kanyang sasabihin hanggang sa tuluyan na siyang nagsalita.

Nito kasing mga nakaraang araw eh.

May mga hindi pagkakainigdihang kami ni Helen.

Tukoy niya sa kanyang girlfriend.

Noong una maliit na bagay lang naman ang napagtatalo na namin.

At nagagawa pa naming ayusin yun.

Pero habang tumatagal ay napapansin kong mas numalala ang ugali niya at umaabot sa punto

na nasasaktan na niya ako.

At syempre bilang lalaki hindi ko ugali na saktan siya pabalik kaya naman

idinadaan ko na lamang sa paginom ng alak.

Ngayon kapag umiinom naman ako ng alak ay magagalit naman siya.

Hindi ko na siya maintindihan Melly.

Bahabang lita niya ni Kaloy.

Ba't sakin mo sinasabi ang lahat ng iyan, Kaloy?

Tanong ko.

Dahil kaibigan kita.

Alam ko maintindihan mong pinagdadaanan ko.

Yun nga Kaloy eh kaibigan mo lang ako.

Naiintindihan kita oo pero sana malaman mo na wala ako sa lugar para makialam sa inyo.

Saad ko pa.

Isa pa yung nagparito ako para linawin ang lahat sa pagitan natin, Kaloy.

Alam ko na maraming taon na ang nakakalipas at hindi ko na dapat nararamdaman ang mga bagay na nararamdaman ko sa iyo.

Pero kasi pinangahawakan ko ang pangako mo sa liha mo, Kaloy.

Pero siguro nga ay mali rin na.

Umasa ako.

Patawarin mo ko, Melly.

Hindi ko sinasadya na masaktan ka.

Dati natakot akong aminin na mahal kita pero ang totoo ay mahal na mahal kita noon pa.

Nang umuwi ako ng probinsya, naging sobra-sobrang pangungulil ako sa iyo at napunan yun ni Helen.

Noon, inisip kong parang ikaw siya kaya ako siya niligawan.

Pero nagkamali ako, Melly.

Ang totoo ay ang layo mo kay Helen.

Walang makakapantay sa iyo, Melly. Wala.

Ngayon hindi kita pinipilit na paniwalaan lahat ng sinasabi ko at nasa sa iyo.

Kung tutulungan mo ba ako o hindi pero kung hindi ay maintindihan ko ang wika pa ni Kaloy.

Matapos ng pag-uusap namin na yun, ay buong gabi kong inisip ang mga dapat kong gawin.

Hanggang sa humantong ako sa desisyon na tulungan si Kaloy, tulong kaibigan lang papadudod pero nagkamali kami.

Sa araw-araw na pagpapalitan namin ang message.

Pagkikita ng hindi alam ng kanyang girlfriend kahit na sila pa.

At kung ano-ano pang bagay na ginagawa namin.

Tila muli kaming nahulog sa isa't isa ni Kaloy papadudod.

Aaminin ko na sa madaling salitay nagkaroon kami ng relasyon at naging kabit ako.

Ewan ko parang kinuha ko yung oportunidad na nagkaroon ng lamat ang relasyon ni Kaloy at ni Helen.

Ngunit isang bagay lang ang alam kong hindi ko ginawa at may pagmamalaki papadudod.

Yon ay ang hindi ko pagbibigay ng puri ko kay Kaloy.

Kahit paano ay nag-isip pa rin naman ako.

Oo, mali ako dahil sa panluloko namin kay Helen, tanggap ko ang pagkakamali ko.

Kaya sa unang bahagi pa lamang ng liham na ito ay sinabi ko na natatanggapin ko ang mga galit at masasabing hindi magandang salita ng inyong mga tagapakinig.

Mali ako.

Alam ko na sa kahit nanong aspeto tingnan at kahit na paikuti ng mundo ay mali ako.

Pasensya na dahil nagmahal lang naman ako.

Ngunit gusto kong ipaalam sa lahat papadudod na hindi naman nagtagal ang pagtataksil na ginawa namin ni Kaloy kay Helen.

Hindi ko na rin kasi matim ang bagay na yon.

Kaya ako na rin ang mismong umamin kay Helen sa pamamagitan ng isang tekst.

At gaya ng inaasah na nakatanggap ako ng masasakit na salita mula sa kanya.

Deserve ko naman at alam na alam ko naman ang mali ko at tinanggap ko na lamang ang lahat ng yon.

At una palang bilang babae hindi ko na dapat ginawa yon.

Matapos ng lahat ng nangyari papadudod ay nagpakalayo-layo ako at nagpalit na rin ako ng SIM card upang tuluyan ang maputol ang connection namin ni Kaloy.

Simula ng gawin ko yon ay wala na akong narinig na balita sa kanya.

Hindi ko rin alam kung matapos ba.

Ang ginawa naming pagtataksil ay nagkabalikan ba sila ni Helen.

Papadudod isa rin ang dahilan kung bakit.

Na natili akong matandang dalaga ngayon ay dahil nang didiri ako sa sarili ko.

Lalo na sa mga nakaraang pagkakamaling nagawa ko.

Naisip kong hindi ako deserve ng mga lalaking magmamahal ng tunay sa akin dahil minsan akong nakagawa ng matinding kasalanan.

Sa ngayon ay tuluyan ko na ang sinarado ang puso ko sa konsepto ng pag-ibig.

Kung magbubukas man ulit ito ay pipilitin kong muling isarado.

Pakiramdam ko ay hindi pa ako tapos magbayad sa pagkakasalang ginawa ko.

Oo, papadudod, hindi ko pa napapatawad ang sarili ko.

Siguro sa mga susunod na araw, buwan o taon ay mangyayari din yon.

Pero hindi ko alam kung kailan.

Ito na ang huling bahagi ng aking liham, papadudod.

At gusto ko lang na magpasalamat sa pagbabasa mo sa liham na ito.

Batid kong marami ka pang sulat na babasahin kaya labis akong matutuwa kung mapagukulan mo man ito ng pansin.

Sa mga tagapakinig, tandaanin niyo na ang pagmamahal minsan ay madaya at mapanokso.

Ngunit sa kabila noon, papadudod, pag-ibig din naman, ang magbibigay ng kasiyahan sa ibang tao.

Lubos na gumagalang Melly

Nakakalungkot ang kwento ng iyong buhay, Melly, ngunit isa sa mga bagay na maipapayo ko sa iyo

ay ang patawarin ang sarili mo.

Tandaan mo na tao lamang tayo at natural lamang na tayo ay nagkakamali.

Ngunit kung sa tingin mo ay napagsisihan at apag bayaran mo na ang kasalanang nagawa mo, patawarin mo ang sarili mo.

Mas gagaan ang pakiramdamo kapag sinimulan mo ang pagpapatawad ng iyong sarili.

At sa mga tagapakinig natin dyan, magsilbing aral sana sa inyong ang kwento ng buhay at pag-ibig ni Melly.

Ito po ang inyong sipapadudod.

Ako po ang inyong sipapadudod.

Huwag kalimutan na mag-like, share, and subscribe.

Hanapan din po ang Papadudod Vlogs at Kaistorya YouTube Channel.

Humihiling din po ako na lahat ng ating tagapakinig ay sana na sa maayos na kalagayan.

Magandang gabi sa inyong lahat.

Magandang gabi sa inyong lahat.

Magandang gabi sa inyong lahat.

Magandang gabi sa inyong lahat.